Wielomiany. El»bieta Sadowska-Owczorz. 19 listopada 2018

Podobne dokumenty
Ciaªa i wielomiany. 1 Denicja ciaªa. Ciaªa i wielomiany 1

Podstawy matematyki dla informatyków

Funkcje, wielomiany. Informacje pomocnicze

Wielomiany. XX LO (wrzesień 2016) Matematyka elementarna Temat #2 1 / 1

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE

ELEMENTARNA TEORIA LICZB. 1. Podzielno±

Zadania. 4 grudnia k=1

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Liniowe równania ró»niczkowe n tego rz du o staªych wspóªczynnikach

Funkcja kwadratowa, wielomiany oraz funkcje wymierne

Kolorowa płaszczyzna zespolona

Pierścień wielomianów jednej zmiennej

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

Liczby zespolone. dr Krzysztof yjewski Mechatronika; S-I 0.in». 6 pa¹dziernika Oznaczenia. B dziemy u»ywali nast puj cych oznacze«:

Informacje pomocnicze

Wielomiany podstawowe wiadomości

gdzie wektory α i tworz baz ortonormaln przestrzeni E n

Interpolacja funkcjami sklejanymi

1. Wielomiany Podstawowe definicje i twierdzenia

A = n. 2. Ka»dy podzbiór zbioru sko«czonego jest zbiorem sko«czonym. Dowody tych twierdze«(elementarne, lecz nieco nu» ce) pominiemy.

Wybrane poj cia i twierdzenia z wykªadu z teorii liczb

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Relacj binarn okre±lon w zbiorze X nazywamy podzbiór ϱ X X.

Wielomiany podstawowe wiadomości

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Wielomiany. dr Tadeusz Werbiński. Teoria

Materiaªy do Repetytorium z matematyki

Twierdzenie Wainera. Marek Czarnecki. Warszawa, 3 lipca Wydziaª Filozoi i Socjologii Uniwersytet Warszawski

istnienie elementu neutralnego dodawania (zera): 0 K a K a + 0 = a, istnienie elementu neutralnego mno»enia (jedynki): 1 K a K a 1 = a,

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

x y x y x y x + y x y

1 0 Je»eli wybierzemy baz A = ((1, 1), (2, 1)) to M(f) A A =. 0 2 Daje to znacznie lepszy opis endomorzmu f.

Wst p do sieci neuronowych, wykªad 14 Zespolone sieci neuronowe

W poprzednim odcinku... Podstawy matematyki dla informatyków. Relacje równowa»no±ci. Zbiór (typ) ilorazowy. Klasy abstrakcji

Przekroje Dedekinda 1

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

III. Funkcje rzeczywiste

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Liczby zespolone Pochodna Caªka nieoznaczona i oznaczona Podstawowe wielko±ci zyczne. Repetytorium z matematyki

Wykład 14 i 15. Równania różniczkowe. Równanie o zmiennych rozdzielonych. Definicja 1. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu n nazywamy równanie

Algorytmiczna teoria grafów

ANALIZA MATEMATYCZNA Z ALGEBR

Wyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie

1 Elementy logiki i teorii mnogości

Ciała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a);

Wykªad 7. Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych.

KURS MATURA ROZSZERZONA część 1

Macierze. 1 Podstawowe denicje. 2 Rodzaje macierzy. Denicja

2 Podstawowe obiekty kombinatoryczne

Metody dowodzenia twierdze«

Metodydowodzenia twierdzeń

Ukªady równa«liniowych

CAŠKA NIEOZNACZONA. Politechnika Lubelska. Z.Šagodowski. 18 lutego 2016

Semestr letni 2014/15

Podstawy logiki i teorii zbiorów wiczenia

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

Grupy i cia la, liczby zespolone

Macierze i Wyznaczniki

Funkcje analityczne. Wykład 2. Płaszczyzna zespolona. Paweł Mleczko. Funkcje analityczne (rok akademicki 2017/2018)

ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

PODSTAWY AUTOMATYKI. MATLAB - komputerowe środowisko obliczeń naukowoinżynierskich - podstawowe operacje na liczbach i macierzach.

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

1 Metody iteracyjne rozwi zywania równania f(x)=0

Wykłady z matematyki Liczby zespolone

punkcie. Jej granica lewostronna i prawostronna w punkcie x = 2 wynosz odpowiednio:

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

Funkcje tworz ce skrypt do zada«

Wykªad 4. Funkcje wielu zmiennych.

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Maªgorzata Murat. Modele matematyczne.

Zbiory ograniczone i kresy zbiorów

Programowanie i struktury danych 1 / 44

Matematyka dyskretna Lista zada«

Vincent Van GOGH: M»czyzna pij cy li»ank kawy. Radosªaw Klimek. J zyk programowania Java

Równania wielomianowe

Matematyka 1. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

det A := a 11, ( 1) 1+j a 1j det A 1j, a 11 a 12 a 21 a 22 Wn. 1 (Wyznacznik macierzy stopnia 2:). = a 11a 22 a 33 +a 12 a 23 a 31 +a 13 a 21 a 32

Zbiory i odwzorowania

Matematyka dyskretna dla informatyków

Informacje pomocnicze:

Matematyka dyskretna

2. L(a u) = al( u) dla dowolnych u U i a R. Uwaga 1. Warunki 1., 2. mo»na zast pi jednym warunkiem: L(a u + b v) = al( u) + bl( v)

Przestrzenie wektorowe

MATURA Przygotowanie do matury z matematyki

Wielomiany o wspóªczynnikach rzeczywistych

1 Bª dy i arytmetyka zmiennopozycyjna

Zestaw 1 ZESTAWY A. a 1 a 2 + a 3 ± a n, gdzie skªadnik a n jest odejmowany, gdy n jest liczb parzyst oraz dodawany w przeciwnym.

Macierze i Wyznaczniki

1. Liczby zespolone i

1 + x 1 x 1 + x + 1 x. dla x 0.. Korzystając z otrzymanego wykresu wyznaczyć funkcję g(m) wyrażającą liczbę pierwiastków równania.

i, lub, nie Cegieªki buduj ce wspóªczesne procesory. Piotr Fulma«ski 5 kwietnia 2017

Uczenie Wielowarstwowych Sieci Neuronów o

Matematyka liczby zespolone. Wykład 1

Interpolacja Lagrange'a, bazy wielomianów

Przetwarzanie sygnaªów

Funkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Teoria. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.

1 Caªki nieoznaczone: caªkowanie jako operacja (prawie) odwrotna do ró»niczkowania

LICZBY ZESPOLONE. 1. Wiadomości ogólne. 2. Płaszczyzna zespolona. z nazywamy liczbę. z = a + bi (1) i = 1 lub i 2 = 1

Funkcje analityczne. Wykład 1. Co to są i do czego służą funkcje analityczne? Funkcje analityczne (rok akademicki 2016/2017)

Transkrypt:

Wielomiany El»bieta Sadowska-Owczorz 19 listopada 2018

Wielomianem nazywamy wyra»enie postaci a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 = n a k x k. k=0 Funkcj wielomianow nazywamy funkcj W : K K postaci W (x) = a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 = n a k x k. k=0 Stopniem stw wielomianu W nazywamy liczb ze zbioru N 0 tak,»e stw = max {k N : a k 0}

Wielomianem nazywamy wyra»enie postaci a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 = n a k x k. k=0 Funkcj wielomianow nazywamy funkcj W : K K postaci W (x) = a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 = n a k x k. k=0 Stopniem stw wielomianu W nazywamy liczb ze zbioru N 0 tak,»e stw = max {k N : a k 0}

Wielomianem nazywamy wyra»enie postaci a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 = n a k x k. k=0 Funkcj wielomianow nazywamy funkcj W : K K postaci W (x) = a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 = n a k x k. k=0 Stopniem stw wielomianu W nazywamy liczb ze zbioru N 0 tak,»e stw = max {k N : a k 0}

Dla danych dwóch wielumianów W, V : K K dodawanie i mno»enie deniujemy w nast puj cy sposób: (W + V ) : K K oraz x K (W + V ) (x) = W (x) + V (x) (W V ) : K K oraz x K (W V ) (x) = W (x) V (x) st (W + V ) stw + stv st (W V ) = stw stv Dla danego wielumianu W : K K mno»enie przez liczb deniujemy w nast puj cy sposób: (a W ) : K K oraz x K (a W ) (x) = a W (x) Ponadto, je±li a 0, st (a W ) = stw

Dla danych dwóch wielumianów W, V : K K dodawanie i mno»enie deniujemy w nast puj cy sposób: Ponadto (W + V ) : K K oraz x K (W + V ) (x) = W (x) + V (x) (W V ) : K K oraz x K (W V ) (x) = W (x) V (x) st (W + V ) stw + stv st (W V ) = stw stv Dla danego wielumianu W : K K mno»enie przez liczb deniujemy w nast puj cy sposób: (a W ) : K K oraz x K (a W ) (x) = a W (x) Ponadto, je±li a 0, st (a W ) = stw

Dla danych dwóch wielumianów W, V : K K dodawanie i mno»enie deniujemy w nast puj cy sposób: Ponadto (W + V ) : K K oraz x K (W + V ) (x) = W (x) + V (x) (W V ) : K K oraz x K (W V ) (x) = W (x) V (x) st (W + V ) stw + stv st (W V ) = stw stv Dla danego wielumianu W : K K mno»enie przez liczb deniujemy w nast puj cy sposób: (a W ) : K K oraz x K (a W ) (x) = a W (x) Ponadto, je±li a 0, st (a W ) = stw

Dla danych dwóch wielumianów W, V : K K dodawanie i mno»enie deniujemy w nast puj cy sposób: Ponadto (W + V ) : K K oraz x K (W + V ) (x) = W (x) + V (x) (W V ) : K K oraz x K (W V ) (x) = W (x) V (x) st (W + V ) stw + stv st (W V ) = stw stv Dla danego wielumianu W : K K mno»enie przez liczb deniujemy w nast puj cy sposób: (a W ) : K K oraz x K (a W ) (x) = a W (x) Ponadto, je±li a 0, st (a W ) = stw

Twierdzenie Dla danych dwóch wielomianów W, V : K K istnieje dokªadnie jedna para wielomianów P, R : K K, takich,»e W = P V + R, str < stv. Wielomian W jest podzielny przez wielomian V wtedy i tylko wtedy, gdy R 0.

Twierdzenie Dla danych dwóch wielomianów W, V : K K istnieje dokªadnie jedna para wielomianów P, R : K K, takich,»e W = P V + R, str < stv. Wielomian W jest podzielny przez wielomian V wtedy i tylko wtedy, gdy R 0.

Twierdzenie Dla danych dwóch wielomianów W, V : K K istnieje dokªadnie jedna para wielomianów P, R : K K, takich,»e W = P V + R, str < stv. Wielomian W jest podzielny przez wielomian V wtedy i tylko wtedy, gdy R 0.

Twierdzenie Dla danych dwóch wielomianów W, V : K K istnieje dokªadnie jedna para wielomianów P, R : K K, takich,»e W = P V + R, str < stv. Wielomian W jest podzielny przez wielomian V wtedy i tylko wtedy, gdy R 0.

Twierdzenie Dla danych dwóch wielomianów W, V : K K istnieje dokªadnie jedna para wielomianów P, R : K K, takich,»e W = P V + R, str < stv. Wielomian W jest podzielny przez wielomian V wtedy i tylko wtedy, gdy R 0. Oznaczenie : V (x) W (x)

Pierwiastkiem wielomianu W nazywamy tak liczb a,»e W (a) = 0. Twierdzenie (Bézout) Wielomian W jest podzielny przez dwumian (x a) wtedy i tyko wtedy, gdy a jest pierwiastkiem wielomianu W.

Pierwiastkiem wielomianu W nazywamy tak liczb a,»e W (a) = 0. Twierdzenie (Bézout) Wielomian W jest podzielny przez dwumian (x a) wtedy i tyko wtedy, gdy a jest pierwiastkiem wielomianu W.

Pierwiastkiem wielomianu W nazywamy tak liczb a,»e W (a) = 0. Twierdzenie (Bézout) Wielomian W jest podzielny przez dwumian (x a) wtedy i tyko wtedy, gdy a jest pierwiastkiem wielomianu W. (x a) W (x) W (a) = 0

k-krotnym pierwiastkiem wielomianu W nazywamy tak liczb a,»e (x a) k W (x), (x a) k+1 W (x).

k-krotnym pierwiastkiem wielomianu W nazywamy tak liczb a,»e (x a) k W (x), (x a) k+1 W (x).

k-krotnym pierwiastkiem wielomianu W nazywamy tak liczb a,»e (x a) k W (x), (x a) k+1 W (x).

Twierdzenie Je±li wielomian W (x) = a n x n + a n 1 x n 1 +... + a 2 x 2 + a 1 x + a 0 stopnia n o wspóªczynnikach caªkowitych ma pierwiastki wymierne, to s one postaci p q, gdzie p a 0 i q a n.

Twierdzenie (Rozkªad wielomianu rzeczywistego na czynniki) Ka»dy wielomian rzeczywisty W mo»na przedstawi w postaci: W (x) = A n (x a i ) α i i=1 gdzie j < 0 dla j = 1,..., m. m j=1 ( x 2 + b j x + c j ) βj, Twierdzenie (Zasadnicze twierdzenie algebry) Ka»dy wielomian zespolony stopnia co najmniej pierwszego ma pierwiastek zespolony. Twierdzenie (Rozkªad wielomianu zespolonego na czynniki) Ka»dy wielomian zespolony W mo»na przedstawi w postaci: W (x) = A n (x a i ) α i. i=1

Twierdzenie (Rozkªad wielomianu rzeczywistego na czynniki) Ka»dy wielomian rzeczywisty W mo»na przedstawi w postaci: W (x) = A n (x a i ) α i i=1 gdzie j < 0 dla j = 1,..., m. m j=1 ( x 2 + b j x + c j ) βj, Twierdzenie (Zasadnicze twierdzenie algebry) Ka»dy wielomian zespolony stopnia co najmniej pierwszego ma pierwiastek zespolony. Twierdzenie (Rozkªad wielomianu zespolonego na czynniki) Ka»dy wielomian zespolony W mo»na przedstawi w postaci: W (x) = A n (x a i ) α i. i=1

Twierdzenie (Rozkªad wielomianu rzeczywistego na czynniki) Ka»dy wielomian rzeczywisty W mo»na przedstawi w postaci: W (x) = A n (x a i ) α i i=1 gdzie j < 0 dla j = 1,..., m. m j=1 ( x 2 + b j x + c j ) βj, Twierdzenie (Zasadnicze twierdzenie algebry) Ka»dy wielomian zespolony stopnia co najmniej pierwszego ma pierwiastek zespolony. Twierdzenie (Rozkªad wielomianu zespolonego na czynniki) Ka»dy wielomian zespolony W mo»na przedstawi w postaci: W (x) = A n (x a i ) α i. i=1