Podstawy robotyki wykład III. Kinematyka manipulatora

Podobne dokumenty
Podstawy robotyki wykład V. Jakobian manipulatora. Osobliwości

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Notacja Denavita-Hartenberga

Kinematyka manipulatorów robotów

Laboratorium Podstaw Robotyki ĆWICZENIE 5

Rozwiązanie: I sposób Dla prostego manipulatora płaskiego można w sposób klasyczny wyznaczyćpołożenie punktu C.

2.9. Kinematyka typowych struktur manipulatorów

Podstawy robotyki wykład VI. Dynamika manipulatora

Definiowanie układów kinematycznych manipulatorów

Manipulator OOO z systemem wizyjnym

Zastosowanie Robotów. Ćwiczenie 6. Mariusz Janusz-Bielecki. laboratorium

Podstawy Robotyki Określenie kinematyki oraz dynamiki manipulatora

PODSTAWY ROBOTYKI. Opracował: dr hab. inż. Adam Rogowski

KINEMATYKA ODWROTNA TRIPODA Z NAPĘDEM MIMOŚRODOWYM

Prosta i płaszczyzna w przestrzeni

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki

Podstawy robotyki wykład I. Wprowadzenie Robot i jego historia

Jakobiany. Kinematykę we współrzędnych możemy potraktować jako operator przekształcający funkcje czasu

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

MODEL MANIPULATORA O STRUKTURZE SZEREGOWEJ W PROGRAMACH CATIA I MATLAB MODEL OF SERIAL MANIPULATOR IN CATIA AND MATLAB

I. KARTA PRZEDMIOTU CEL PRZEDMIOTU

OPISY PRZESTRZENNE I PRZEKSZTAŁCENIA

Dynamika manipulatora. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Cybernetyki Technicznej Politechnika Wrocławska. Podstawy robotyki wykład VI

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Podstawy robotyki - opis przedmiotu

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 1

Kinematyka robotów mobilnych

Wprowadzenie do robotyki

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Grafika inżynierska geometria wykreślna. 3. Elementy wspólne. Cień jako rzut środkowy i równoległy. Transformacja celowa.

Mechanika Robotów. Wojciech Lisowski. 5 Planowanie trajektorii ruchu efektora w przestrzeni roboczej

Wprowadzenie do robotyki

Funkcja liniowa -zadania. Funkcja liniowa jest to funkcja postaci y = ax + b dla x R gdzie a, b R oraz

Trójwymiarowa grafika komputerowa rzutowanie

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

Układ współrzędnych dwu trój Wykład 2 "Układ współrzędnych, system i układ odniesienia"

Ćwiczenia nr 4. TEMATYKA: Rzutowanie

4.1. Modelowanie matematyczne

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

GRAFIKA KOMPUTEROWA podstawy matematyczne. dr inż. Hojny Marcin pokój 406, pawilon B5 Tel.

(12) OPIS PATENTOWY (19) PL (11) (13) B1

Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka

Przekształcenia geometryczne w grafice komputerowej. Marek Badura

Krzywe stożkowe Lekcja II: Okrąg i jego opis w różnych układach współrzędnych

płaskie rzuty geometryczne

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

Mechanika. Wykład nr 2 Wypadkowa dowolnego układu sił. Równowaga. Rodzaje sił i obciążeń. Wyznaczanie reakcji.

Wykład 1. Symetria Budowy Kryształów

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

PL B1. AKADEMIA GÓRNICZO-HUTNICZA IM. STANISŁAWA STASZICA, Kraków, PL BUP 10/05

Zadania do samodzielnego rozwiązania zestaw 11

Opis ruchu obrotowego

Grafika komputerowa Wykład 8 Modelowanie obiektów graficznych cz. II

Elementy geometrii analitycznej w R 3

ANALIZA KINEMATYKI MANIPULATORÓW NA PRZYKŁADZIE ROBOTA LINIOWEGO O CZTERECH STOPNIACH SWOBODY

Geometria analityczna

2.12. Zadania odwrotne kinematyki

Spis treści. Przedmowa... 7

Roboty przemysłowe. Wprowadzenie

Planowanie wirtualnych ścieżek ruchu systemu motion control

gdzie (4.20) (4.21) 4.3. Rzut równoległy

Zestaw Obliczyć objętość równoległościanu zbudowanego na wektorach m, n, p jeśli wiadomo, że objętość równoległościanu zbudowanego na wektorach:

Identyfikacja parametrów geometrycznych robota dydaktycznego ROMIK

Modelowanie i Wizualizowanie 3W grafiki. Łańcuchy kinematyczne

ZASTOSOWANIE METOD PRZETWARZANIA I ANALIZY OBRAZU W OPTYMALIZACJI RÓWNAŃ RUCHU CZTERONOŻNEGO ROBOTA KROCZĄCEGO

Opracowanie: mgr inż. Antoni Konitz, dr hab inż. Jarosław Chojnacki Politechnika Gdańska, Gdańsk 2007, 2016

Elementy grafiki komputerowej. Elementy geometrii afinicznej

RYSUNEK TECHNICZNY BUDOWLANY RZUTOWANIE AKSONOMETRYCZNE

Robotyka. Krzysztof Tchoń Robert Muszyński KATEDRA CYBERNETYKI I ROBOTYKI WYDZIAŁ ELEKTRONIKI POLITECHNIKA WROCŁAWSKA

Wektory. Algebra. Aleksander Denisiuk. Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych Wydział Informatyki w Gdańsku ul. Brzegi Gdańsk

PODSTAWY STATYKI BUDOWLI POJĘCIA PODSTAWOWE

VII.1 Pojęcia podstawowe.

Geometria Analityczna w Przestrzeni

Grafika komputerowa Wykład 4 Geometria przestrzenna

3. RÓWNOWAGA PŁASKIEGO UKŁADU SIŁ

Modelowanie układów dynamicznych

Wykład 5. Komórka elementarna. Sieci Bravais go

WYZNACZANIE SIŁ WEWNĘTRZNYCH W BELCE

UKŁADY WIELOCZŁONOWE Z WIĘZAMI JEDNOSTRONNYMI W ZASTOSOWANIU DO MODELOWANIA ZŁOŻONYCH UKŁADÓW MECHANICZNYCH

MODEL MANIPULATORA O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY

Struktura manipulatorów

Geometria. Rozwiązania niektórych zadań z listy 2

ROBOTYKA. Odwrotne zadanie kinematyki - projekt.

Mechanika Teoretyczna Kinematyka

3.3. dwie płaszczyzny równoległe do siebie α β Dwie płaszczyzny równoległe do siebie mają ślady równoległe do siebie

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 3. Częstotliwości przestrzenne struktur okresowych

MATEMATYKA - CYKL 5 GODZINNY. DATA : 8 czerwca 2009

Z ostatniego wzoru i zależności (3.20) można obliczyć n6. Otrzymujemy (3.23) 3.5. Transformacje geometryczne

5.1. Kratownice płaskie

Wykład 1. Wprowadzenie do przedmiotu. Powierzchnia odniesienia w pomiarach inżynierskich.

Kinematyka: opis ruchu

Roboty przemysłowe. Cz. II

Grupy przestrzenne i ich symbolika

Krzywe stożkowe. Algebra. Aleksander Denisiuk

METODA RZUTÓW MONGE A (II CZ.)

11. Znajdż równanie prostej prostopadłej do prostej k i przechodzącej przez punkt A = (2;2).

Zadania kinematyki mechanizmów

Co należy zauważyć Rzuty punktu leżą na jednej prostej do osi rzutów x 12, którą nazywamy prostą odnoszącą Wysokość punktu jest odległością rzutu

Funkcje wielu zmiennych

Transkrypt:

Podstawy robotyki Wykład III sztywnego Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Manipulator typu PUMA ogniwo 2 ogniwo 3 ogniwo 1

PUMA układy współrzędnych w przegubach ogniwo 2 ogniwo 3 ogniwo 1

PUMA układy współrzędnych w przegubach

Zadanie kinematyki prostej Definition Manipulator mechanizm przeznaczony do realizacji niektórych funkcji kończyny górnej człowieka (manus (łac.) ręka). Zadanie kinematyki prostej: Mając dane wartości zmiennych ruchu w przegubach manipulatora znaleźć pozycję i orientację jego końcówki zwanej efektorem.

Niech macierz transformacji z układu i 1 do układu i jest dana jako A i i 1 = A i i 1(q i ) SE(3) wówczas kinematyka manipulatora wyraża się przez K(q) = A n 0(q) = A 1 0(q 1 )A 2 1(q 2 ) A n n 1(q n ), gdzie q = [q 1,..., q n ] T konfiguracja manipulatora. A i i 1 = [ ] R i i 1 di 1 i 0 1 A n 0 = [ R n 0 d n 0 0 1 ] R0 n = R0 1 R1 2 Rn 1 n d0 n = d0 n 1 + R0 n 1 dn 1 n

Reprezentacja Denavita Hartenberga Zasady przypisywania układów współrzędnych: 1 oś X układu następującego ma być prostopadła do osi Z układu poprzedzającego, 2 wyżej wymienione osie mają przecinać się. z i-1 a i z i y i-1 α i y i d i x i θ i x i-1

Parametry Denavita Hartenberga θ i kąt obrotu w i-tym przegubie a, d i z i-1 a i z i y i-1 α i y i x i d i przesunięcie wzdłuż osi z układu współrzędnych związanego z i-tym przegubem b, a i przesunięcie wzdłuż osi x bieżącego układu współrzędnych, θ i α i kąt wzajemnego skręcenia osi kolejnych przegubów. x i-1 a zmienna dla przegubu rotacyjnego b zmienna dla przegubu translacyjnego

Procedura przypisywania układów

Procedura przypisywania układów 1. wybrać i oznaczyć osie Z 0,..., Z n 1,

Procedura przypisywania układów z i z i-1 z i-2 1. wybrać i oznaczyć osie Z 0,..., Z n 1, 2. ustalić układ bazowy 0X 0 Y 0 Z 0 tak by był prawoskrętny,

Procedura przypisywania układów z i z i-1 z i-2 2. ustalić układ bazowy 0X 0 Y 0 Z 0 tak by był prawoskrętny,

Procedura przypisywania układów z i z i-1 z i-2 3. dla kolejnych przegubów (i = 1,..., n 1):

Procedura przypisywania układów z i z i-1 x i z i-2 x i-1 3. dla kolejnych przegubów (i = 1,..., n 1): 3.1 umieścić początek i-tego układu współrzędnych w miejscu przecięcia osi Z i przez normalną do Z i i Z i 1, miejscu przecięcia osi Z i z osią Z i 1, w i-tym przegubie,

Procedura przypisywania układów z i z i-1 x i z i-2 x i-1 3. dla kolejnych przegubów (i = 1,..., n 1): 3.2 umieścić oś X i wzdłuż normalnej do Z i i Z i 1 lub w kierunku prostopadłym do płaszczyzny Z i Z i 1,

Procedura przypisywania układów z i z i-1 x i z i-2 x i-1 3. dla kolejnych przegubów (i = 1,..., n 1): 3.3 dobrać oś Y i tak by otrzymać układ prawoskrętny,

Procedura przypisywania układów z i α i z i-1 a i x i z i-2 y i x i-1 θ i d i y i-1 a i-1 4. przypisać n-ty układ wsp. do efektora manipulatora tak, że:

Procedura przypisywania układów z i α i z i-1 a i x i z i-2 y i x i-1 θ i d i y i-1 a i-1 4. przypisać n-ty układ wsp. do efektora manipulatora tak, że: 4.1 jego środek znajduje się pomiędzy palcami chwytaka, 4.2 oś Z n jest równoległa do osi Z n 1, 4.3 oś Y n leży w kierunku zamykania chwytaka, 4.4 oś X n dopełnia układ do prawoskrętnego.

Procedura przypisywania układów układy współrzędnych z i α i z i-1 a i x i z i-2 y i x i-1 θ i d i y i-1 a i-1

Procedura przypisywania układów pełny algorytm 1. wybrać i oznaczyć osie Z 0,..., Z n 1, 2. ustalić układ bazowy 0X 0 Y 0 Z 0 tak by był prawoskrętny, 3. dla kolejnych przegubów (i = 1,..., n 1): 3.1 umieścić początek i-tego układu współrzędnych w miejscu przecięcia osi Z i przez normalną do Z i i Z i 1, miejscu przecięcia osi Z i z osią Z i 1, w i-tym przegubie, 3.2 umieścić oś X i wzdłuż normalnej do Z i i Z i 1 lub w kierunku prostopadłym do płaszczyzny Z i Z i 1, 3.3 dobrać oś Y i tak by otrzymać układ prawoskrętny, 4. przypisać n-ty układ wsp. do efektora manipulatora tak, że: 4.1 jego środek znajduje się pomiędzy palcami chwytaka, 4.2 oś Z n jest równoległa do osi Z n 1, 4.3 oś Y n leży w kierunku zamykania chwytaka, 4.4 oś X n dopełnia układ do prawoskrętnego.

Kinematyka w oparciu o parametry DH Przy transformacjach jednorodnych A i i 1(q i ) = Rot(Z i 1, θ i )Trans(Z i 1, d i ) Trans(X i 1, a i )Rot(X i 1, α i ) kinematyka manipulatora opisanego parametrami DH dana jest jako K(q) = A n 0(q) = n A i i 1(q i ) = i=1 [ R n 0 (q) d0 n(q) ] 0 1

Kinematyka we współrzędnych x y z φ θ ψ = k 1 (q) k 2 (q) k 3 (q) k 4 (q) k 5 (q) k 6 (q)

Manipulator przemysłowy typu SCARA

Manipulator typu SCARA schemat

Manipulator typu SCARA parametry DH ogniwo θ i d i a i α i 1 q 1 d 1 a 1 0 2 q 2 0 a 2 0 3 0 q 3 0 0 4 q 4 0 0 0 d 1 = 0.8[m] a 1 = 0.445[m] a 2 = 0.355[m] A 1 0(q 1 ) = Rot(Z, q 1 )Tran(Z, d 1 )Tran(X, a 1 ) A 2 1(q 2 ) = Rot(Z, q 2 )Tran(X, a 2 ) A 3 2(q 3 ) = Tran(Z, q 3 ) A 4 3(q 4 ) = Rot(Z, q 4 )

Manipulator typu SCARA kinematyka ogniwo θ i d i a i α i 1 q 1 d 1 a 1 0 2 q 2 0 a 2 0 3 0 q 3 0 0 4 q 4 0 0 0 d 1 = 0.8[m] a 1 = 0.445[m] a 2 = 0.355[m] c 124 s 124 0 a 1 c 1 + a 2 c 12 s K(q) = 124 c 124 0 a 1 s 1 + a 2 s 12 0 0 1 d 1 + q 3 0 0 0 1