Wykład FIZYKA I. 4. Nieinercjalne układy odniesienia. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Podobne dokumenty
Ruch unoszenia, względny i bezwzględny

MECHANIKA. Podstawy kinematyki Zasady dynamiki. Zasada zachowania pędu Zasada zachowania energii Ruch harmoniczny i falowy

1.5. Iloczyn wektorowy. Definicja oraz k. Niech i

dr inż. Zbigniew Szklarski

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

dr inż. Zbigniew Szklarski

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Redukcja układów sił działających na bryły sztywne

Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 Wykład 1

Realizacje zmiennych są niezależne, co sprawia, że ciąg jest ciągiem niezależnych zmiennych losowych,

- Wydział Fizyki Zestaw nr 5. Powierzchnie 2-go stopnia

III.3 Transformacja Lorentza prędkości i przyspieszenia. Efekt Dopplera

LISTA02: Projektowanie układów drugiego rzędu Przygotowanie: 1. Jakie własności ma równanie 2-ego rzędu & x &+ bx&

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 3 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

mechanika analityczna 2 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Podstawy fizyki. Wykład 3. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr

WYKŁAD 5. Typy macierzy, działania na macierzach, macierz układu równań. Podstawowe wiadomości o macierzach

2. PODSTAWY STATYKI NA PŁASZCZYŹNIE

Struktura energetyczna ciał stałych-cd. Fizyka II dla Elektroniki, lato

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 2 12.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

2. Obliczyć natężenie pola grawitacyjnego w punkcie A, jeżeli jest ono wytwarzane przez bryłę o masie M, która powstała przez wydrążenie kuli o

dr inż. Zbigniew Szklarski

4. RACHUNEK WEKTOROWY

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

Kształt i rozmiary Ziemi. Globus modelem Ziemi

Równania i nierówności kwadratowe z jedną niewiadomą

Kodowanie liczb. Kodowanie stałopozycyjne liczb całkowitych. Niech liczba całkowita a ma w systemie dwójkowym postać: Kod prosty

Pierwiastek z liczby zespolonej

Co ważniejsze siły. Wykład Inercjalne układy odniesienia. Transformacja Galileusza 5.2. Nieinercjalne układy odniesienia. Siły bezwładności.

Wykład 6 Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

Analiza matematyczna i algebra liniowa

2. Tensometria mechaniczna

Wykład 2. Pojęcie całki niewłaściwej do rachunku prawdopodobieństwa

Część 2 7. METODA MIESZANA 1 7. METODA MIESZANA

Wyrównanie sieci niwelacyjnej

Zadania do rozdziału 7.

INSTRUKCJA. - Jak rozwiązywać zadania wysoko punktowane?

MATeMAtyka 3 inf. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Dorota Ponczek, Karolina Wej

POMIAR MODUŁU SPRĘŻYSTOŚCI STALI PRZEZ POMIAR WYDŁUŻENIA DRUTU

Mechanika nieba B. Arkusz I i II Czas pracy 90 minut Instrukcja dla zdającego. Aktualizacja Czerwiec ROK Arkusz I i II

2. FUNKCJE WYMIERNE Poziom (K) lub (P)

f(x)dx (1.7) b f(x)dx = F (x) = F (b) F (a) (1.2)

PRZEGLĄD FUNKCJI ELEMENTARNYCH. (powtórzenie) y=f(x)=ax+b,

F I Z Y K A I A S T R O N O M I A

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

Wektor kolumnowy m wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze n=1 Wektor wierszowy n wymiarowy macierz prostokątna o wymiarze m=1

O RELACJACH MIĘDZY GRUPĄ OBROTÓW, A GRUPĄ PERMUTACJI

WYMAGANIA EDUKACYJNE Z MATEMATYKI W KLASIE IIc ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

Odpowiadają na pytanie: dlaczego ruch zachodzi?

Uproszczone kryteria obciążeń projektowych dla konwencjonalnych bardzo lekkich samolotów A1 Ogólne

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Zadania. I. Podzielność liczb całkowitych

Grażyna Nowicka, Waldemar Nowicki BADANIE RÓWNOWAG KWASOWO-ZASADOWYCH W ROZTWORACH ELEKTROLITÓW AMFOTERYCZNYCH

Matematyka stosowana i metody numeryczne

PEWNIK DEDEKINDA i jego najprostsze konsekwencje

Systemy Wyszukiwania Informacji

1. LINIE WPŁYWOWE W UKŁADACH STATYCZNIE WYZNACZALNYCH

Wykład 2. Granice, ciągłość, pochodna funkcji i jej interpretacja geometryczna

Prawa ruchu: dynamika

Całki niewłaściwe. Rozdział Wprowadzenie Całki niewłaściwe I rodzaju

symbol dodatkowy element graficzny kolorystyka typografia

KINEMATYKA. 7. Ruch punktu we współrzędnych kartezjańskich

Wprowadzenie: Do czego służą wektory?

Translacja jako operacja symetrii. Wybór komórki elementarnej wg A. Bravais, połowa XIX wieku wybieramy komórkę. Symetria sieci translacyjnej

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

PODSTAWY BAZ DANYCH Wykład 2 2. Pojęcie Relacyjnej Bazy Danych

Metoda kropli wosku Renferta

Kombinowanie o nieskończoności. 4. Jak zmierzyć?

O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych O pewnych zgadnieniach optymalizacyjnych

Wykład z matematyki dla studentów Inżynierii Środowiska. Wykład 1. Literatura PRZEGLĄD FUNKCJI ELEMENTARNYCH

1. Krzywe stożkowe. (x a) 2 + (y b) 2 = r 2. (1) Wykonując działania w równaniu (1) i podstawiając c = a 2 + b 2 r 2 otrzymamy

TECHNICAL GRZEGORZ Tlę:GOS

VII.1 Pojęcia podstawowe.

Wymagania edukacyjne matematyka klasa 2 zakres podstawowy 1. SUMY ALGEBRAICZNE

Niewymierność i przestępność Materiały do warsztatów na WWW6

Wartość bezwzględna. Proste równania i nierówności.

Ruch. Kinematyka zajmuje się opisem ruchu różnych ciał bez wnikania w przyczyny, które ruch ciał spowodował.

Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki oznaczone. lim δ n = 0. σ n = f(ξ i ) x i. (1)

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

Jest błędem odwołanie się do zmiennej, której nie przypisano wcześniej żadnej wartości.

Pierwiastek z liczby zespolonej

Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A stopnia n nazywamy liczbę det A określoną następująco:

cz. 2 dr inż. Zbigniew Szklarski

Podstawy Techniki Cyfrowej Układy komutacyjne

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Przykład 2.5. Figura z dwiema osiami symetrii

NAJWAŻNIEJSZE WZORY. Pozostałe miary ruchu wyrażone przez miary ruchu obrotowego: wektor prędkości v = ω r wektor przyspieszenia stycznego a s

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

Wszystkim życzę Wesołych Świąt :-)

III.4 Ruch względny w przybliżeniu nierelatywistycznym. Obroty.

Prosta metoda sprawdzania fundamentów ze względu na przebicie

Matematyka finansowa r. Komisja Egzaminacyjna dla Aktuariuszy. LXVI Egzamin dla Aktuariuszy z 10 marca 2014 r. Część I

Maciej Grzesiak. Iloczyn skalarny. 1. Iloczyn skalarny wektorów na płaszczyźnie i w przestrzeni. a b = a b cos ϕ. j) (b x. i + b y

Praca, potencjał i pojemność

Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny z matematyki w klasie II poziom rozszerzony

O SZEREGACH FOURIERA. T (x) = c k e ikx

Fizyka I. Kolokwium

DZIAŁ 2. Figury geometryczne

Transkrypt:

Wykłd FIZYKA I 4. Nieinercjlne ukłdy odniesieni Dr hb. inż. Włdysł Artur Woźnik Instytut Fizyki Politechniki Wrocłskiej http://.if.pr.roc.pl/~oznik/fizyk1.html

INERCJALNE UKŁADY ODNIESIENIA Ukłdy inercjlne (inercyjne) - ukłdy, do których odnosi się I zsd dynmiki Neton: przyspieszenie odosobnionego punktu mterilnego róne jest 0 gdy nie dził n nie żdn sił. Wniosek: D inercjlne ukłdy odniesieni mogą się poruszć zględem siebie tylko ruchem postępoym jednostjnym prostolinioym (n rzie bez doodu). Rozptrzymy d ukłdy odniesieni, z których jeden (x,y,z) użmy z nieruchomy, podczs gdy drugi (x,y,z ) porusz się ruchem postępoym z prędkością u. Złożenie: W chili t=0 początki obu ukłdó orz ich osie się pokryją (r 0 =0).

TRANSFORMACJE GALILEUSZA Ziązek między położeniem punktu mterilnego obu ukłdch: r r'ut ( ukłdzie krtezjńskim: ukłd trzech rónń) Są to tz. trnsformcje (przeksztłceni) Glileusz. Uzupełnimy je jeszcze rónniem: t t' Ziązki między prędkościmi i przyspieszenimi: Stąd rónież: F F' ' u Rónni Neton dl punktu mterilnego (i ukłdó punktó mterilnych) są jednkoe e szystkich inercjlnych ukłdch odniesieni są to tz. niezmienniki przeksztłceni Glileusz. Mechniczn zsd zględności (zsd zględności Glileusz): Jednostjny prostolinioy ruch ukłdu jko cłości nie m płyu n bieg zchodzących procesó mechnicznych. '

NIEINERCJALNE UKŁADY ODNIESIENIA Ziemi nie jest ukłdem inercjlnym. Wykonuje ruch obrotoy okół sej osi pono obieg Słońce po elipsie. W penych przypdkch możn zniedbć efekty nieinercjlności ukłdu odniesieni, ziąznego z Ziemią (np. ze zględu n duży okres obiegu okół Słońc, możn trktoć ruch Ziemi po orbicie okółsłonecznej jko postępoy, jednostjny). Istnieją jednk zjisk, które możn ytłumczyć tylko tedy, gdy przestnie się zniedbyć odstępst od inercjlności ukłdu: obrót płszczyzny hń hdł (hdło Foucult); odchylnie się n schód cił sobodnie spdjących; podmynie jednego z brzegó rzek płynących zdłuż południkó; skręcenie kierunku itró niżch i yżch n obu półkulch.

KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO Rozptrzmy ruch punktu mterilnego M zględem dóch krtezjńskich ukłdó spółrzędnych: x, y, z inercjlny; przyjmiemy, że jest nieruchomy; ruch cił zględem tego ukłdu nziemy ruchem bezzględnym; x, y, z nieinercjlny, porusz się doolnie zględem pierszego ukłdu; ruch cił zględem tego ukłdu nzymy ruchem zględnym. Położenie punktu M ukłdzie inercjlnym yrżone przez położenie ukłdzie nieinercjlnym: r r0 r' r0 x' iˆ' y' ˆ' j z' kˆ'

KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO Prędkość punktu M zględem nieruchomego (inercyjnego) ukłdu spółrzędnych nzymy prędkością bezzględną: dr dx iˆ dy ˆj dz Biorąc pod ugę zleżność między ektormi i : możemy npisć: dr dr 0 dr ' 0 kˆ dr ' r r ' r r 0 r' gdzie 0 to prędkość ruchu postępoego ruchomego ukłdu spółrzędnych.

KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO Ukłd nieinercjlny może się poruszć zróno z prędkością postępoą (zminy rtościch x, y i z ) jk i obrotoą (zminy położeni ersoró iˆ ', ˆ', j kˆ' czsie), ięc: dr' 0 r' x' iˆ' y' ˆ' j z' kˆ' 0 dx' iˆ' dy' ˆ' j dz' kˆ' diˆ' x' dj ˆ' y' dkˆ' z' Prędkość punktu M zględem ruchomego ukłdu spółrzędnych prędkość zględn punktu M: Osttni człon rónniu, iążącym prędkości obu ukłdch, jest róny: diˆ' x' gdzie dj ˆ' dkˆ' y' z' ozncz prędkość kątoą. dx' dy' dz' iˆ' ˆ' j kˆ' r'

KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO Możemy ięc osttecznie npisć rónnie, iążące ruch punktu obu ukłdch jko: r' 0 u u gdzie nzyn jest prędkością unoszeni punktu M yrż boiem prędkość bezzględną tego punktu ukłdu ruchomego, przez który dnym momencie przechodzi rozptryny punkt M.

KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO Podobnie jk przypdku prędkości, nleży znleźć zleżności pomiędzy przyspieszenimi obu ukłdch. Przyspieszenie bezzględne punktu M to przyspieszenie zględem (nieruchomego) inercjlnego ukłdu odniesieni xyz: Różniczkując yrżenie n prędkość, otrzymujemy: gdzie d d 0 0 d d r' 0 dr ' d d - to przyspieszenie ruchu postępoego ukłdu nieinercjlnego; - to przyspieszenie kątoe ruchu obrotoego tego ukłdu. 0 r'

lbo inczej: gdzie: to przyspieszenie unoszeni (nlogicznie jk prędkośc); to przyspieszenie Coriolis KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO Dr hb. inż. Włdysł Artur Woźnik Pmiętjąc, że: orz uzględnijąc, że: gdzie: - to przyspieszenie zględne punktu M (czyli ukłdzie x y z ) możemy osttecznie otrzymć: r r d ' ' d r r 2 ' ' 0 C u ' ' 0 r r u C 2

KINEMATYKA RUCHU WZGLĘDNEGO W przypdku ukłdó inercjlnych, mmy: 0 0 0 0 ięc rónież: u 0 u 0 C 0 i osttecznie ziązki między ielkościmi obu ukłdch uprszczją się do: 0 orz czyli trnsformcji Glileusz. W przypdku, gdy ukłd ruchomy porusz się tylko ruchem postępoym ( ięc nie jest inercjlny, le się nie obrc!), mmy: 0 orz 0 0 d

DYNAMIKA RUCHU WZGLĘDNEGO Zsdy Neton nie spełniją się nieinercjlnych ukłdch odniesieni! Przyspieszenie punktu mterilnego zględem nieinercjlnego ukłdu odniesieni nie jest boiem róne stosunkoi ypdkoej szystkich sił, jkimi inne cił dziłją n ten punkt, do msy tego punktu: Zsdy Neton spełnione są boiem dl przyspieszeni ukłdzie inercjlnym: F m F m

DYNAMIKA RUCHU WZGLĘDNEGO Wyrźmy przyspieszenie zględne ukłdzie nieinercjlnym poprzez przyspieszenie bezzględne orz przyspieszenie unoszeni i Coriolis: u Możemy sformułoć poprnie II zsdę dynmiki Neton jko: gdzie: F F m m u u C C m F F - to sił bezłdności unoszeni; - to sił bezłdności Coriolis. u C F C

DYNAMIKA RUCHU WZGLĘDNEGO Siły bezłdności rzeczyiście dziłją n punkt mterilny ukłdzie nieinercjlnym; Możn je mierzyć (np. gą sprężynoą); Ale nie sposób ziązć ich z żdnymi ciłmi, od których mogłyby pochodzić! Dltego nie możn do nich stosoć III zsdy dynmiki Neton. Siły bezłdności są ięc dl kżdego cił ukłdu siłmi zenętrznymi. Dltego: W nieinercjlnych ukłdch odniesieni nie mją zstosoni zsdy zchoni pędu, momentu pędu i energii.

NIEZWYKLE WAŻNE 2-2=4

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Przypdek I: Ukłd porusz się ruchem postępoym z przyspieszeniem 0 0 W tym przypdku: przyspieszenie unoszeni: u 0 przyspieszenie Coriolis: C 0 N ciło dził ięc tylko: - sił bezłdności unoszeni: F u m 0 Przykłd: ind znosząc się lub opdjąc ruchem jednostjnie przyspieszonym kierunku pionoym (nie uzględnimy ruchu obrotoego Ziemi). Ziesimy niej ciło o msie m n dynmometrze (dze sprężynoej).

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Obsertor nieruchomy: 0 T g R P P - N ciło dziłją die siły przecinie skierone: ciężr cił orz rekcj dynmometru R. Wypdko tych sił ndje ciłu przyspieszenie 0. Z II zsdy dynmiki: m 0 mg R mg A sił, któr dził n dynmometr (i którą on obec tego skże): T R m g Jeśli uolnimy ciło, będzie się ono poruszć pod dziłniem łsnego ciężru, czyli spdć sobodnie z przyspieszeniem: 0 P m g

SIŁY BEZWŁADNOŚCI 0 F u T R g Obsertor ruchomy ( indzie): ciło jest nieruchome, ięc dziłjące n niego siły się rónożą P R Fu 0 gdzie: F jest siłą bezłdności (unoszeni), której istnienie obsertor czuje szk rónież n sobie! u Biorąc pod ugę kierunki tych sił i ich rtości: stąd, jk poprzednio, sił, któr dził n dynmometr: P mg R m 0 0 T R m g Jeśli uolnimy ciło, będzie się ono poruszć pod dziłniem dóch sił: P orz F u i uzysk przyspieszenie: P F m u g 0 0

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Przypdek II: Ukłd obrc się jednostjnie z prędkością kątoą jednostjnym ze stłą prędkością. W tym przypdku: przyspieszenie unoszeni: przyspieszenie Coriolis: 0 u r' C 2 0 i porusz się ruchem N ciło dziłją ięc nstępujące siły bezłdności: - sił bezłdności unoszeni: F m 2 liczboo rón: i skieron od osi obrotu n zenątrz nzyn siłą odśrodkoą bezłdności; - sił bezłdności Coriolis: m skieron prostopdle do płszczyzny, yznczonej przez i. F u F m u 2m C r'

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Sił odśrodko bezłdności ziązn jest z obrotem poruszjącego się ukłdu. Przykłdy zstosoń: - pompy odśrodkoe; - seprtory (np. centryfug nlizie medycznej); - odśrodkoy regultor Wtt; Ale też konieczność rónożeni sił odśrodkoych przy projektoniu szybko irujących (i o dużych msch, ściślej: dużych momentch bezłdności!) części mszyn. Sił odśrodko bezłdności może też stnoić nmistkę siły gritcyjnego przyciągni Ziemi sttkch (stcjch) kosmicznych.

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Sił Coriolis ziązn jest z ruchem postępoym cił ukłdzie obrcjącym się. Przykłd: Ziemi jko obrcjący się, nieinercjlny ukłd odniesieni (ruch doboy, z zchodu n schód, z okresem 24 godziny). Sobodny spdek cił z ieży: nstępuje odchylenie miejsc updku zględem pionu, yznczonego przez siły gritcji, o peną ielkość, njiększą n róniku, zeroą n biegunie. W h N S E F C

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Obsertor nieruchomy (inercjlny): P 1 Sił przyciągni ziemskiego ndje ciłu przyspieszenie, skierone do środk Ziemi. Jest on prostopdł do prędkości początkoej cił ( ruchu obrotoym), ięc nie zmieni rtości tej prędkości. Tymczsem podst ieży m mniejszą prędkość linioą (bo m tę smą prędkość kątoą): 1 0 0 R hr h i dltego ciło spdnie n Ziemię n schód od ierzchołk ieży. E W 0 1 P

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Obsertor ruchomy (nieinercjlny): N ciło dziłją siły: przyciągni ziemskiego, sił odśrodko i sił F P F u Coriolis C. Siły i poodołyby pionoe spdnie, le sił Coriolis, prostopdł do kierunku prędkości początkoej spdni, pooduje ruch cił po prboli i przesunięcie punktu updku n schód. P F u F C E P F F C u W

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Podobieństo istniejące pomiędzy siłmi bezłdności i siłmi gritcyjnymi: obie są proporcjonlne do ms punktó mterilnych i ndją im jednkoe przyspieszenie zględne. Wobec tego dziłnie sił bezłdności n punkt mterilny możn zstąpić dziłniem rónożnego im pol ciążeni!

SIŁY BEZWŁADNOŚCI Zsd rónożności ruchu: Ruch cił zględem nieinercjlnego ukłdu odniesieni jest rónożny jego ruchoi zględem ukłdu inercyjnego. Ten ruch zchodzi pod płyem szystkich cił rzeczyiście spółdziłjących z dnym ciłem tkże pod płyem jkiegoś dopełnijącego pol ciążeni. Nie jest to stierdzenie identyczności sił bezłdności i gritcyjnych! (Zminy pol rónożnego poinny rozchodzić się przestrzeni z prędkością nieskończenie ielką).