J. Szantyr - Wykład 3: wirniki i uklady kierownic maszyn wirnikowych. Viktor Kaplan

Podobne dokumenty
J. Szantyr Wykład 27bis Podstawy jednowymiarowej teorii wirnikowych maszyn przepływowych

A - przepływ laminarny, B - przepływ burzliwy.

J. Szantyr Wykład 2 - Podstawy teorii wirnikowych maszyn przepływowych

Laboratorium Fizykochemiczne podstawy inżynierii procesowej. Pomiar wilgotności powietrza

Metodyka obliczenia natężenia przepływu za pomocą anemometru skrzydełkowego.

Cieplne Maszyny Przepływowe. Temat 7 Turbiny. α 2. Część I Podstawy teorii Cieplnych Maszyn Przepływowych. 7.1 Wstęp

9.1 Wstęp Analiza konstrukcji pomp i sprężarek odśrodkowych pozwala stwierdzić, że: Ciśnienie (wysokość) podnoszenia pomp wynosi zwykle ( ) stopnia

J. Szantyr - Wykład nr 30 Podstawy gazodynamiki II. Prostopadłe fale uderzeniowe

J. Szantyr Wykład nr 25 Przepływy w przewodach zamkniętych I

J. Szantyr Wykład nr 27 Przepływy w kanałach otwartych I

Cieplne Maszyny Przepływowe. Temat 4 Charakterystyki ogólne i przy zmiennych wymiarach maszyn wirujących. Część I Podstawy teorii

J. Szantyr Wykład nr 18 Podstawy teorii płatów nośnych Płaty nośne są ważnymi elementami wielu wytworów współczesnej techniki.

PŁYN Y RZECZYWISTE Przepływy rzeczywiste różnią się od przepływów idealnych obecnością tarcia (lepkości): przepływy laminarne/warstwowe - różnią się

Wykład 9. Stateczność prętów. Wyboczenie sprężyste

Własności koligatywne

Ćwiczenie N 14 KAWITACJA

1. Definicje podstawowe. Rys Profile prędkości w rurze. A przepływ laminarny, B - przepływ burzliwy. Liczba Reynoldsa

J. Szantyr Wykład nr 16 Przepływy w przewodach zamkniętych

ĆWICZENIE NR 7 SKALOWANIE ZWĘśKI

Zasada działania maszyny przepływowej.

Eksperymentalnie wyznacz bilans energii oraz wydajność turbiny wiatrowej, przy obciążeniu stałą rezystancją..

J. Szantyr Wykład nr 26 Przepływy w przewodach zamkniętych II

10. FALE, ELEMENTY TERMODYNAMIKI I HYDRODY- NAMIKI.

LABORATORIUM INŻYNIERII CHEMICZNEJ, PROCESOWEJ I BIOPROCESOWEJ. Ćwiczenie nr 7

silniku parowym turbinie parowej dwuetapowa

Belki na podłożu sprężystym

Metody doświadczalne w hydraulice Ćwiczenia laboratoryjne. 1. Badanie przelewu o ostrej krawędzi

Turbiny z napływem promieniowym stosowane są wówczas kiedy niezbędne jest małe (zwarte) źródło mocy

Przepływ płynów ściśliwych

WYKŁAD 11 POMPY I UKŁADY POMPOWE

BADANIE ZJAWISK PRZEMIESZCZANIA WSTRZĄSOWEGO

POLITECHNIKA KRAKOWSKA Instytut Inżynierii Cieplnej i Procesowej Zakład Termodynamiki i Pomiarów Maszyn Cieplnych

Zespoły silnika lotniczego. Dr inż. Robert Jakubowski

FIZYKA I ASTRONOMIA - POZIOM ROZSZERZONY Materiał diagnostyczny. SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ 60 punktów

Turbinowy silnik odrzutowy. Dr inŝ. Robert JAKUBOWSKI

WYDAJNOŚĆ POMPOWANIA W MIESZALNIKU Z DWOMA MIESZADŁAMI NA WALE THE PUMPING EFFICIENCY IN DUAL IMPELLER AGITATOR

Przepływy laminarne - zadania

Jest to zasada zachowania energii w termodynamice - równoważność pracy i ciepła. Rozważmy proces adiabatyczny sprężania gazu od V 1 do V 2 :

PLAN WYNIKOWY MASZYNOZNAWSTWO OGÓLNE

Sterowanie Napędów Maszyn i Robotów

Sterowanie Napędów Maszyn i Robotów

2. PRAKTYCZ A REALIZACJA PRZEMIA Y ADIABATYCZ EJ

J. Szantyr Wykład 26bis Podstawy działania pomp wirnikowych. a) Układ ssący b) Układ tłoczący c) Układ ssąco-tłoczący

Kolorowa płaszczyzna zespolona

4.3. Obliczanie przewodów grzejnych metodą elementu wzorcowego (idealnego)

J. Szantyr - Wykład 3 Równowaga płynu

Jan A. Szantyr tel

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

XXI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie teoretyczne

Mechanika płynów. Wykład 9. Wrocław University of Technology

Przykład 7.2. Belka złożona. Obciążenie poprzeczne rozłożone, trapezowe.

Podstawy Akustyki. Drgania normalne a fale stojące Składanie fal harmonicznych: Fale akustyczne w powietrzu Efekt Dopplera.

Wyznaczanie profilu prędkości płynu w rurociągu o przekroju kołowym

Zespoły silnika lotniczego. Dr inż. Robert Jakubowski

J. Szantyr Wykład nr 17 Przepływy w kanałach otwartych

Metody programowania sieciowego w zarządzaniu przedsięwzięciami

Urządzenia hydrokinetyczne

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywsitej

Pompy i układy pompowe

Metody doświadczalne w hydraulice Ćwiczenia laboratoryjne. 1. Badanie przelewu o ostrej krawędzi

Dr inż. Małgorzata Wiewiórowska, doc.

Analiza konstrukcji i cyklu pracy silnika turbinowego. Dr inż. Robert Jakubowski

Przepływ cieczy w pompie wirowej. Podstawy teoretyczne i kinematyka przepływu przez wirniki pomp wirowych.

Jak określić stopień wykorzystania mocy elektrowni wiatrowej?

Kuratorium Oświaty w Katowicach KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI I ASTRONOMII DLA UCZNIÓW SZKÓŁ GIMNAZJALNYCH. Etap III 13 marca 2009 r.

Wykład 5 WIELKOŚCI CHARAKTERYSTYCZNE POMP WIROWYCH SYMBOLE, NAZWY, OKREŚLENIA I ZALEŻNOŚCI PODSTAWOWYCH WIELKOŚCI CHARAKTERYZUJĄCYCH

Krzywe stożkowe Lekcja II: Okrąg i jego opis w różnych układach współrzędnych

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Teoria kinetyczna INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

2 5 C). Bok rombu ma długość: 8 6

POLITECHNIKA LUBELSKA KARTA MODUŁU (SYLABUS)

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Laboratorium. Hydrostatyczne Układy Napędowe

J. Szantyr Wykład nr 19 Warstwy przyścienne i ślady 1

OPŁYW PROFILU. Ciała opływane. profile lotnicze łopatki. Rys. 1. Podział ciał opływanych pod względem aerodynamicznym

1. Obciążenie statyczne

(4) (b) m. (c) (d) sin α cos α = sin 2 k = sin k sin k. cos 2 m = cos m cos m. (g) (e)(f) sin 2 x + cos 2 x = 1. (h) (f) (i)

1. Klasyfi kacja i zasady działania pomp i innych przenośników cieczy 2. Parametry pracy pompy i układu pompowego

MECHANIKA PŁYNÓW. Materiały pomocnicze do wykładów. opracował: prof. nzw. dr hab. inż. Wiesław Grzesikiewicz

WYKŁAD 10 METODY POMIARU PRĘDKOŚCI, STRUMIENIA OBJĘTOŚCI I STRUMIENIA MASY W PŁYNACH

Ćwiczenie 3+ Spektrometr promieniowania gamma z detektorem półprzewodnikowym HPGe (wersja B 2013)

Aerodynamika I. wykład 3: Ściśliwy opływ profilu. POLITECHNIKA WARSZAWSKA - wydz. Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa A E R O D Y N A M I K A I

Komory spalania turbiny i dysze. Dr inż. Robert JAKUBOWSKI

Mechanika płynp. Wykład 9 14-I Wrocław University of Technology

Akademia Górniczo- Hutnicza Im. Stanisława Staszica w Krakowie

MODEL ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ARKUSZA II. Zdający może rozwiązać zadania każdą poprawną metodą. Otrzymuje wtedy maksymalną liczbę punktów.

Wykład 2. Przemiany termodynamiczne

REAKCJA HYDRODYNAMICZNA STRUMIENIA NA NIERUCHOMĄ PRZESZKODĘ.

MODELE PROCESU EKSPLOATACJI POJAZDÓW MECHANICZNYCH

Przykładowe zadania zaliczeniowe z Mechaniki Płynów

Z poprzedniego wykładu:

Drgania i fale II rok Fizyk BC

P O L I T E C H N I K A W A R S Z A W S K A

Obwody prądu zmiennego

Temperatura i ciepło E=E K +E P +U. Q=c m T=c m(t K -T P ) Q=c przem m. Fizyka 1 Wróbel Wojciech

Rozdział 2. Liczby zespolone

Efektywność energetyczna systemu ciepłowniczego z perspektywy optymalizacji procesu pompowania

LABORATORIUM TERMODYNAMIKI I TECHNIKI CIEPLNEJ. Badanie charakterystyki wentylatorów połączenie równoległe i szeregowe. dr inż.

XXI OLIMPIADA FIZYCZNA(1971/1972). Stopień III, zadanie teoretyczne T3

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Transkrypt:

J. Szantyr - Wykład 3: irniki i uklady kieronic maszyn irnikoych Viktor Kalan 1876-1934

Poma odśrodkoa

Schemat rzełyu rzez omę odśrodkoą u rzut rędkości bezzględnej na kierunek rędkości unoszenia, rędkość ołudnikoa Sraność omy Głónym składnikiem ysokości odnoszenia omy jest zmiana ysokości ciśnienia: 1 h ρg która jest ziązana z mocą użyteczną omy: ρ g u h

Moc dostarczona do omy jest iększa od mocy użytecznej z oodu strat, które dzielimy na straty hydrauliczne, objętościoe i mechaniczne. Łączny ły strat ujmuje sraność omy, którą można rzedstaić jako iloczyn sraności hydraulicznej, sraności objętościoej i sraności mechanicznej: η u η η η h Straty hydrauliczne yołane są tarciem cieczy o ścianki irnika i kadłuba omy oraz tarciem enętrznym. η h h h + h Gdzie teoretyczna ysokość odnoszenia dla omy o skończonej liczbie łoatek ynosi: Ω Ht ( r u r1 1 u ) g H m h t

Straty objętościoe są soodoane rzełyem stecznym omiędzy irnikiem a kadłubem omy, który sraia, że rzeczyisty rzeły rzez irnik jest iększy od ydajności omy. ( ) t t H g gh + ρ ρ η Teraz zór na sraność hydrauliczną można zaisać: ( ) u h H g h g ρ ρ η Straty mechaniczne są soodoane tarciem łożyskach i uszczelnieniach, a także tarciem zenętrznej części irnika o ciecz. m m + η ( ) t H g ρ m h u u η η η η Ostatecznie:

Kinematyka rzełyu rzez irnik omy odśrodkoej Prędkość ołudnikoa danym unkcie to rzut rędkości bezzględnej na łaszczyznę osioą rzechodzącą rzez ten unkt. Prędkość ołudnikoą na locie do irnika określa zór: + 1 S 1 π r b η ψ gdzie ψ 1 - sółczynnik rzesłonięcia rzekroju lotoego 1 1 1

Znając rędkość ołudnikoą, rędkość υ 1u i rędkość unoszenia można narysoać trójkąt rędkości na locie do irnika: Symbol + oznacza artości dla irnika z rzeczyistą liczbą łoatek o rzeczyistej grubości, a symbol - artości dla irnika o dużej liczbie nieskończenie cienkich łoatek Z trójkąta rędkości można yznaczyć rędkość zględną na locie do irnika oraz kąty α1 i β1. Kąt natarcia γ jest zykle rzyjmoany granicach 3 8 stoni. ależy zrócić uagę, że kształt trójkąta rędkości zależy tylko od ydajności omy i od rędkości obrotoej Ω.

Prędkość ołudnikoą na ylocie określa zór: S π r b η ψ Prędkość u można yznaczyć z zoru Eulera dla znanej ysokości odnoszenia. Ze zględu na skończoną liczbę łoatek irnika teoretyczny trójkąt rędkości ACD jest korygoany do ostaci ABC zorem emirycznym Stodoli: π u u u sin β1 z Znajomość lotoego i ylotoego trójkąta rędkości ozala ykreślić rzybliżony zarys łoatki irnika.

Turbina odna romienioo osioa (Francisa) James Francis 1815-189

Ustaienie łoatek kieroniczych turbiny Francisa rzy niskim natężeniu rzełyu Ustaienie łoatek kieroniczych turbiny Francisa rzy ysokim natężeniu rzełyu

Przeły rzez turbinę odną romienioo-osioą Z unktu idzenia kinematyki rzełyu turbina Francisa jest odróceniem działania omy odśrodkoej. Strumień ody rzełyający rzez łoatki kieronicy uzyskuje eien kręt, który zostaje zredukoany niemal do zera trakcie rzełyu rzez irnik. Turbina racuje z najiększą sranością, gdy doły do irnika jest bezuderzenioy (kąt natarcia róny zero), a yły z irnika jest osioy, czyli gdy u 0

Z kieronicy oda yłya od kątem α0 α 1 i z rędkością: 0 π r b sinα Składoa obodoa tej rędkości na locie do irnika: r 0 0 1 u 0 cosα0 r1 0 0

Prędkość ołudnikoa na locie: 1 π r b 1 1 a odstaie oyższych danych i rędkości unoszenia można ykreślić trójkąt rędkości na locie, co ozala na yznaczenie rędkości zględnej i jej kąta β 1 który jest zarazem kątem lotoym łoatki. a ylocie z irnika jest odoiednio: u Ω r u 0 π rr b sin β Pozala to ykreślić trójkąt rędkości na ylocie. Odoiednio rzekształcony zór Eulera ma ostać: H 1 u1 u 1 + + g g g Analiza tego zoru ozala oiązać artość ysokości hydraulicznej z odoiednim tyem turbiny (osioej lub romienioo-osioej).

Palisady rofili Płaty nośne torzące n. irniki turbin lub om oddziałyają ze sobą, zmieniając soje charakterystyki. Zjaisko to można rzedstaić na rzykładzie tz. alisady rofili. rędkość na locie - V 1 rędkość na ylocie - Palisada rzysieszająca rędkość na ylocie jest iększa od rędkości na locie (turbiny reakcyjne) Palisada neutralna moduły rędkości na ylocie i locie są takie same (turbiny akcyjne) Palisada oóźniająca rędkość na ylocie jest mniejsza od rędkości na locie (omy) V

W turbinie akcyjnej (imulse) eksansja czynnika roboczego zachodzi yłącznie kieronicy W turbinie reakcyjnej W turbinie reakcyjnej część rocesu eksansji czynnika roboczego zachodzi kieronicy, a część irniku. Proorcja eksansji irniku do całości eksansji określa tz. stoień reakcyjności

Montaż irnika reakcyjnej turbiny aroej

Wzajemne oddziałyanie dóch ieńcó irnika z ieńcem kieronicy umieszczonym omiędzy nimi