WSTĘP DO INFORMATYKI BŁĘDY NUMERYCZNE I POPRAWNOŚĆ OBLICZEŃ

Podobne dokumenty
(x 1 y 1 ) (x n y n ) 2. 1<j<m x i y i. x2 y 2 gdy x 1 = y 1 x 2 y 2 + x 1 + y 1 gdy x 1 = y 1. gdy x, y, 0 nie są współliniowe

METODY KOMPUTEROWE 1

REPREZENTACJA LICZBY, BŁĘDY, ALGORYTMY W OBLICZENIACH

STATYSTYKA I ANALIZA DANYCH

REPREZENTACJA LICZBY, BŁĘDY, ALGORYTMY W OBLICZENIACH

3. Wykład III: Warunki optymalności dla zadań bez ograniczeń

Przykładowe zadania dla poziomu rozszerzonego

Ćwiczenie 5 ITERACYJNY ALGORYTM LS. IDENTYFIKACJA OBIEKTÓW NIESTACJONARNYCH ALGORYTM Z WYKŁADNICZYM ZAPOMINANIEM.

Bielecki Jakub Kawka Marcin Porczyk Krzysztof Węgrzyn Bartosz. Zbiorcze bazy danych

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

KADD Metoda najmniejszych kwadratów

Michał Gruca ZASADY OPRACOWANIA WYNIKÓW POMIARÓW

WYDZIAŁ ELEKTRYCZNY POLITECHNIKI WARSZAWSKIEJ INSTYTUT ELEKTROENERGETYKI ZAKŁAD ELEKTROWNI I GOSPODARKI ELEKTROENERGETYCZNEJ

Całkowanie przez podstawianie i dwa zadania

Metrologia: miary dokładności. dr inż. Paweł Zalewski Akademia Morska w Szczecinie

Ocena dopasowania modelu do danych empirycznych

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11

25. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE PIERWSZEGO RZĘDU. y +y tgx=sinx

Ćwiczenie 361 Badanie układu dwóch soczewek

Zadania z Matematyka 2 - SIMR 2008/ szeregi zadania z rozwiązaniami. n 1. n n. ( 1) n n. n n + 4

Rekursja 2. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

1.3. Największa liczba naturalna (bez znaku) zapisana w dwóch bajtach to a) b) 210 c) d) 32767

Metody Obliczeniowe w Nauce i Technice laboratorium

ZADANIA ZAMKNIĘTE. Zadanie 1. (1 pkt) Wartość wyrażenia. b dla a 2 3 i b 2 3 jest równa A B. 5 C. 6 D Zadanie 2.

Równania różniczkowe

Arkusz ćwiczeniowy z matematyki Poziom podstawowy ZADANIA ZAMKNIĘTE. W zadaniach od 1. do 21. wybierz i zaznacz poprawną odpowiedź. 1 C. 3 D.

EGZAMIN GIMNAZJALNY W ROKU SZKOLNYM 2011/2012

SKRYPT Z MATEMATYKI. Wstęp do matematyki. Rafał Filipów Piotr Szuca

Klucz odpowiedzi i schemat punktowania do próbnego zestawu egzaminacyjnego z zakresu przedmiotów matematyczno-przyrodniczych

Materiał ćwiczeniowy z matematyki Marzec 2012

Wektory. P. F. Góra. rok akademicki

x t 1 (x) o 1 : x s 3 (x) Tym samym S(3) = {id 3,o 1,o 2,s 1,s 2,s 3 }. W zbiorze S(n) definiujemy działanie wzorem

Programowanie nieliniowe optymalizacja funkcji wielu zmiennych

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2B, lato 2015/16

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 11

Józef Beluch Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie. Wpływ wag współrzędnych na wyniki transformacji Helmerta

MATEMATYKA (poziom podstawowy) przykładowy arkusz maturalny wraz ze schematem oceniania dla klasy II Liceum

3 Arytmetyka. 3.1 Zbiory liczbowe.

Lista 5. Odp. 1. xf(x)dx = xdx = 1 2 E [X] = 1. Pr(X > 3/4) E [X] 3/4 = 2 3. Zadanie 3. Zmienne losowe X i (i = 1, 2, 3, 4) są niezależne o tym samym

Analiza numeryczna Kurs INP002009W. Wykład 1 Narzędzia matematyczne. Karol Tarnowski A-1 p.223

POLITECHNIKA OPOLSKA

W wielu obliczeniach w matematyce bądź fizyce wykonanie niektórych kroków zależy od spełnienia warunku.

EGZAMIN MATURALNY Z INFORMATYKI MAJ 2011 POZIOM ROZSZERZONY WYBRANE: CZĘŚĆ I. Czas pracy: 90 minut. Liczba punktów do uzyskania: 20 WPISUJE ZDAJĄCY

Internetowe Kółko Matematyczne 2004/2005

METODY NUMERYCZNE. Wykład 2. Analiza błędów w metodach numerycznych

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schematy oceniania zadań otwartych. Matematyka. Poziom podstawowy

lim = 0, gdzie d n oznacza najdłuższą przekątną prostokątów

Rozwiązywanie układu równań metodą przeciwnych współczynników

WSTĘP DO INFORMATYKI

Elementy statystyki opisowej Izolda Gorgol wyciąg z prezentacji (wykład I)

Równania różniczkowe cząstkowe

PODSTAWY INFORMATYKI wykład 10.

Obliczenia naukowe Wykład nr 6

Egzamin maturalny z informatyki Poziom rozszerzony część I

Definicja interpolacji

Wykład 1 Podstawy projektowania układów logicznych i komputerów Synteza i optymalizacja układów cyfrowych Układy logiczne

Met Me ody numer yczne Wykład ykład Dr inż. Mic hał ha Łan Łan zon Instyt Ins ut Elektr Elektr echn iki echn i Elektrot Elektr echn olo echn

Ekstrema funkcji dwóch zmiennych

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Badania operacyjne. Temat ćwiczenia: Problemy transportowe cd, Problem komiwojażera

Wersja najbardziej zaawansowana. Zestaw nr 1: Ciągi liczbowe własności i granica

Informatyka Stosowana-egzamin z Analizy Matematycznej Każde zadanie należy rozwiązać na oddzielnej, podpisanej kartce!

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 5

Obliczenia naukowe Wykład nr 2

Metody numeryczne. Janusz Szwabiński. nm_slides.tex Metody numeryczne Janusz Szwabiński 2/10/ :02 p.

BŁĘDY OBLICZEŃ NUMERYCZNYCH

ELEMENTY TEORII ZBIORÓW ROZMYTYCH

O pewnych zastosowaniach rachunku różniczkowego funkcji dwóch zmiennych w ekonomii

MODELE MATEMATYCZNE W UBEZPIECZENIACH. 1. Renty

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 3

Kolorowanie Dywanu Sierpińskiego. Andrzej Szablewski, Radosław Peszkowski

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

PODSTAWY OPRACOWANIA WYNIKÓW POMIARÓW Z ELEMENTAMI ANALIZY NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

Równania różniczkowe cząstkowe

Analiza wyników symulacji i rzeczywistego pomiaru zmian napięcia ładowanego kondensatora

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych oraz schematy oceniania zadań otwartych. Matematyka. Poziom podstawowy

Egzamin maturalny z matematyki CZERWIEC 2011

MINIMALIZACJA PUSTYCH PRZEBIEGÓW PRZEZ ŚRODKI TRANSPORTU

III. LICZBY ZESPOLONE

Metody numeryczne I. Janusz Szwabiński. Metody numeryczne I (C) 2004 Janusz Szwabiński p.1/61

Artykuł techniczny CVM-NET4+ Zgodny z normami dotyczącymi efektywności energetycznej

Scenariusz lekcji: Kombinatoryka utrwalenie wiadomości

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

Charakterystyki liczbowe zmiennych losowych: wartość oczekiwana i wariancja

Interpolacja. Układ. x exp. = y 1. = y 2. = y n

Podstawy opracowania wyników pomiarów z elementami analizy niepewności pomiarowych (w zakresie materiału przedstawionego na wykładzie organizacyjnym)

A.Z. Górski, S. Drożdż, J. Kwapień, P. Oświęcimka. Zakład Teorii Systemów Złożonych, Instytut Fizyki Jądrowej PAN, Kraków

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Aproksymacja funkcji

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1, zima 2016/17

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Elementy cyfrowe i układy logiczne

Elementy rach. macierzowego Materiały pomocnicze do MES Strona 1 z 7. Elementy rachunku macierzowego

ZBIÓR LICZB RZECZYWISTYCH - DZIAŁANIA ALGEBRAICZNE

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

PODSTAWY INFORMATYKI wykład 5.

MES polega na wyznaczaniu interesujących nas parametrów w skończonej ilości punktów. A co leży pomiędzy tymi punktami?

EMN. dr Wojtek Palubicki

Pierwiastki kwadratowe z liczby zespolonej

Wypadkowa zbieżnego układu sił

Zajęcia finansowane z projektu "Rozwój i doskonalenie kształcenia. i ich zastosowań w przemyśle" POKL /10

Transkrypt:

Akademia Góriczo-Huticza Wdział Elektrotechiki, Automatki, Iformatki i Iżierii Biomedczej WSTĘP DO INFORMATYKI Adria Horzk BŁĘDY NUMERYCZNE I POPRAWNOŚĆ OBLICZEŃ www.agh.edu.pl

POPRAWNOŚĆ OBLICZEŃ Obliczeia prowadzoe prz pomoc współczesch komputerów mogą bć bardzo dokłade i poprawe, lecz w wielu przpadkach wmaga to wiedz o procesach obliczeiowch, artmetce komputerowej, zaokrąglaiu itp., żeb obliczeia zaprojektować i wkować w sposób popraw umerczie. Obliczeia wkowae a komputerach arażoe są róże rodzaje błędów wikające z: Ograiczoej dokładości dach źródłowch Ograiczoej ilości bitów a reprezetację dach Kowersjami pomiędz sstemami liczbowmi Zaokrągleń spowodowach reprezetacją dach Obcięciami i uproszczeiami obliczeń wikające z ieskończoch sum Trudością wkowaia operacji a bardzo małch i dużch liczbach Brak wiedz a te temat może prowadzić do błędego budowaia algortmów i powstawaia błędów umerczch podczas obliczeń!

BŁĘDY NUMERYCZNE Błęd umercze możem podzielić a czter podstawowe kategorie:. Błęd dach wejściowch wstępują wówczas, gd dae liczbowe wprowadzae do pamięci i rejestrów masz cfrowej odbiegają od dokładch ich wartości (p. fizczch, biometrczch) ze względu a ograiczoą dokładość urządzeń pomiarowch (p. ciężar, odległość). 2. Błęd reprezetacji powstają, gd wstępuje koieczość reprezetacji liczb w maszie z wkorzstaiem skończoej długości słów biarch (ciągów bitów), co wmusza zaokrąglaie. Do błędów reprezetacji dochodzi rówież a skutek kowersji wielu liczb rzeczwistch z sstemu źródłowego (zwkle dziesiętego) a sstem dwójkow, stosowa w techice komputerowej, p. liczba 0,4 ie posiada swojego dokładego odpowiedika w sstemie dwójkowm, gdż (0,4)[0] = (0.0(00))[2]! 3. Błęd obcięcia związae są z koieczością zmiejszeia ilości działań, p. podczas obliczaia ciągów/szeregów/sum ieskończoch lub przbliżoego wzaczaia całek ozaczoch. 4. Błęd zaokrągleń pojawiają się w trakcie zaokrąglaia obliczoch wartości z powodu ograiczoej długości słów biarch.

BŁĘDY DANYCH WEJŚCIOWYCH Urządzeia pomiarowe zawsze charakterzują się ograiczoą dokładością wkowach pomiarów wielkości fizczch. Róże stosowae w przemśle orm określają dopuszczalą wielkość odchleń urządzeń pomiarowch od rzeczwistch wartości, jakie powi wskazwać: Stąd wikają błęd dach wejściowch.

BŁĘDY REPREZENTACJI Błęd reprezetacji ajczęściej powstają w trakcie kowersji liczb pomiędz sstemami liczbowmi. O ile m ludzie jesteśm przzwczajei liczć w sstemie dziesiętm, o tle komputer stosują sstem dwójkow. Z tm związae są jedak pewe trudości, gdż ie każde skończoe rozwiięcie liczb w sstemie dziesiętm posiada takowe w sstemie dwójkowm i vice versa! Może am się więc wdawać, iż wpisujem do komputera dokładą wartość, p. liczbę wmierą 0,4, lecz właśie wted dochodzi do błędu reprezetacji, gdż komputer od razu kowertuje taką liczbę a dwójkową postać wewętrzą, a tu okazuje się, iż ie istieje dokład odpowiedik tej liczb w sstemie dwójkowm, czli skończoe rozwiięcie dwójkowe, gdż: 0, 4 0 = 4 0 00 0 = 00 2 0000 2 = 0. 0 00 [2] 2 e 0, 4 0 * 2 = (0),90 0, 90 0 * 2 = (),80 0, 80 0 * 2 = (),60 0, 60 0 * 2 = (),20 0, 20 0 * 2 = (0),40 0, 40 0 * 2 = (0),80

BŁĘDY OBCIĘCIA Błęd obcięcia często związae są z przbliżaiem obliczeń ieskończoch: gd wstępuje koieczość pomiięcia ajmiej istotch wrazów wrażeia. Błęd obcięcia charakterstcze są rówież w stuacjach, gd ze względu a zbt długi czas obliczeń, decdujem się a uproszczeie obliczeń pomijając miej istote szczegół bądź ograiczam dokładość przbliżeń, p. prz wzaczaiu wartości całek ozaczoch: gdzie N jest ilością podziałów przedziału [a, b], a h szerokością tego przedziału....!... 2! 2 0 N e N!... 2! 2 0 N N N h T h d I N b a 0 2 N a b h

BŁĘDY ZAOKRĄGLEŃ Słowa biare służące do zapisu liczb w techice cfrowej dspoują ograiczoą ilością bitów możliwch do wkorzstaia w celu zapamiętaia określoej liczb. Moża tego dokoać ze skończoą dokładością. Jeśli więc zabrakie bitów a reprezetację liczb, ieuikioe jest jej zaokrągleie, p.: W sstemie dziesiętm zae są stuacje koieczości zaokrąglaia: 3 0,333333... 0,333333 0,66666... 0, 66667 6 Podobie dzieje się to w sstemie dwójkowm, gdzie wik pewej operacji (p. dzieleia) ie posiada skończoego rozwiięcia dwójkowego lub rozwiięcie to przekracza maksmalą ilość dostępch bitów w stosowam słowie biarm służącm do przechowwaia wiku działaia. Wted dochodzi do błędów zaokrągleń.

BŁĘDY ZAOKRĄGLEŃ Jeśli mam możliwość przechowwaia tlko 0 cfr zaczącch, wted wik takiego dodawaia ie będzie taki, jaki bśm się spodziewali a skutek wkoaia operacji dodawaia: 23467890 + 0,2346789 = 23467890,2346789 lecz po zaokrągleiu wiku do 0 cfr zaczącch otrzmam: 23467890 + 0,2346789 = 23467890 Dochodzi więc poowie do błędu w wiku zaokrągleia. A co się staie, jeśli będziem mieli pętlę obliczeiową, w której będziem dodawali małą liczbę do dużej aż do osiągięcia pewej wartości pozwalającej a zakończeie się pętli?

NIESTABILNOŚĆ NUMERYCZNA Z iestabilością umerczą mam do czieia wted, gd małe błęd dach lub popełiae w trakcie obliczeń rosą szbko w trakcie dalszch obliczeń powodując istote/duże błęd/ziekształceia wików obliczeń. PRZYKŁAD: Obliczaie ciągu całek ozaczoch: wprowadzając zależość rekurecją: umożliwiającą wzaczeie astępego elemetu ciągu całek a podstawie poprzediego: 0 0 0 0 0 d d d d d

PRZYKŁAD NIESTABILNOŚCI NUMERYCZNEJ Obliczam więc elemet zerow ciągu całek wg wzoru, dokoujem zaokrągleia wiku do 3 cfr zaczącch i astępie próbujem wzaczć koleje elemet ciągu całek a podstawie poprzedich z wzaczoej wcześiej zależości: Całka ozaczoa reprezetuje pole pod fukcją, a więc musi bć ieujeme. Dlaczego już w czwartm kroku otrzmaliśm wartość ujemą całki? Każd astęp wraz ciągu potecjalie moż wcześiejsz błąd przez!

PRZYKŁAD STABILNOŚCI NUMERYCZNEJ Cz możem więc taki ciąg całek obliczć poprawie? Potecjalie możem rówież spróbować wzaczć poprzedi wraz ciągu a podstawie kolejego odpowiedio przekształcając wprowadzoą zależość: Lecz skąd wziąć wartość -tego wrazu ciągu? Załóżm świadomie popełiając błąd, iż dwa koleje wraz są jedakowe: W tm przpadku okazuje się, iż mimo potecjalie dużego błędu początkowego, otrzma zerow wraz tego ciągu został wzaczo poprawie, gdż błąd w każdm astęp kroku bł dzielo przez!

KUMULACJA BŁĘDÓW NUMERYCZNYCH W trakcie różch operacji artmetczch może dochodzić do kumulacji błędów, p. jeśli dwie liczb obarczoe są pewmi zami błędami dach wejściowch, to w wiku wkoaia operacji a tch liczbach błęd rówież zostaą poddae tej operacji powodując kumulację możliwch błędów. PRZYKŁAD:

UWARUNKOWANIE ZADANIA Zadaie jest źle uwarukowae, jeśli względie małe błęd dach początkowch powodują duże błęd wików obliczeń. Zadie źle uwarukowae obarczoe jest dużmi błędami wików iezależie od zastosowaej metod lub algortmu obliczaia. PRZYKŁAD: Proste rówoległe w przestrzei Jeśli współrzęde puktów defiiującch proste rówoległe zostaą obarczoe chociażb ajmiejszm błędem, przestaą bć rówoległe i możliwe będzie wzaczeie pewego puktu ich przecięcia! Uwarukowaie zadaia umerczego to wrażliwość jego rozwiązaia a poprawość dach początkowch.

BIBLIOGRAFIA I LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA. L. Baachowski, K. Diks, W. Rtter: Algortm i struktur dach, WNT, Warszawa, 200. 2. Z. Fortua, B. Macukow, J. Wąsowski: Metod umercze, WNT, Warszawa, 993. 3. J. i M. Jakowsc: Przegląd metod i algortmów umerczch, WNT, Warszawa, 988. 4. A. Kiełbasiński, H. Schwetlick: Numercza algebra liiowa, WNT, Warszawa 992.. M. Ssło: Elemet Iformatki. 6. A. Szepietowski: Podstaw Iformatki. 7. R. Tadeusiewicz, P. Moszer, A. Szdełko: Teoretcze podstaw iformatki. 8. W. M. Turski: Propedeutka iformatki. 9. N. Wirth: Wstęp do programowaia sstematczego. 0. N. Wirth: ALGORYTMY + STRUKTURY DANYCH = PROGRAMY.