Geometria Lista 0 Zadanie 1

Podobne dokumenty
Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH

Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009

Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe

Elementy geometrii analitycznej w R 3

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1

Iloczyn skalarny, wektorowy, mieszany. Ortogonalność wektorów. Metoda ortogonalizacji Grama-Schmidta. Małgorzata Kowaluk semestr X

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

z = x + i y := e i ϕ z. cos ϕ sin ϕ = sin ϕ cos ϕ

Lista. Przestrzenie liniowe. Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr :

Zadania egzaminacyjne

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B

ALGEBRA z GEOMETRIA, ANALITYCZNA,

WYBRANE DZIAŁY ANALIZY MATEMATYCZNEJ. Wykład II

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

Arkusz 6. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler

Iloczyn skalarny. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 10. wykład z algebry liniowej Warszawa, grudzień 2013

Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/

Wyznaczniki. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 6. Wykład z algebry liniowej Warszawa, listopad 2013

Zadania przygotowawcze, 3 kolokwium

Jak łatwo zauważyć, zbiór form symetrycznych (podobnie antysymetrycznych) stanowi podprzestrzeń przestrzeni L(V, V, K). Oznaczamy ją Sym(V ).

Geometria analityczna

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

Algebra liniowa z geometrią

Geometria w R 3. Iloczyn skalarny wektorów

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Endomorfizmy liniowe

macierze jednostkowe (identyczności) macierze diagonalne, które na przekątnej mają same

Wprowadzenie do metod numerycznych Wykład 3 Metody algebry liniowej I Wektory i macierze

Algebra liniowa z geometria. - zadania Rok akademicki 2010/2011

Geometria analityczna - przykłady

Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u

Iloczyn wektorowy. Autorzy: Michał Góra

1 Geometria analityczna

Algebra z Geometrią Analityczną. { x + 2y = 5 x y = 9. 4x + 5y 3z = 9, 2x + 4y 3z = 1. { 2x + 3y + z = 5 4x + 5y 3z = 9 7 1,

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ

Rozwiązania, seria 5.

ALGEBRA LINIOWA 2. Lista zadań 2003/2004. Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz, dr Zbigniew Skoczylas

Wykład 14. Elementy algebry macierzy

19 Własności iloczynu skalarnego: norma, kąt i odległość

Diagonalizacja macierzy i jej zastosowania

Rozdzia l 1. Przestrzenie wektorowe

Skrypt z Algebry Liniowej 2

φ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i +

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

Zestaw zadań 14: Wektory i wartości własne. ) =

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4

Wykład 9. Matematyka 3, semestr zimowy 2011/ listopada 2011

, to liczby γ +δi oraz γ δi opisują pierwiastki z a+bi.

Kierunek i poziom studiów: Matematyka, studia I stopnia (licencjackie), rok I

Wektory. Algebra. Aleksander Denisiuk. Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych Wydział Informatyki w Gdańsku ul. Brzegi Gdańsk

Seria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

cx cx 1,cx 2,cx 3,...,cx n. Przykład 4, 5

Baza w jądrze i baza obrazu ( )

Zadania z algebry liniowej - sem. I Przestrzenie liniowe, bazy, rząd macierzy

Algebra z geometrią Lista 1 - Liczby zespolone

R k v = 0}. k N. V 0 = ker R k 0

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

1 Działania na zbiorach

R n jako przestrzeń afiniczna

Diagonalizacja macierzy i jej zastosowania

1 Podstawowe oznaczenia

DB Algebra liniowa 1 semestr letni 2018

1 Podobieństwo macierzy

ALGEBRA Tematyka LITERATURA

1 Przestrzeń liniowa. α 1 x α k x k = 0

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

Diagonalizacja macierzy i jej zastosowania

Zadania z Algebry liniowej 3 semestr zimowy 2008/2009

Zadania z Analizy Funkcjonalnej I Które z poniższych przestrzeni metrycznych są przestrzeniami unormowanymi?

Wektory i wartości własne

R n = {(x 1, x 2,..., x n ): x i R, i {1,2,...,n} },

Zestaw zadań 5: Sumy i sumy proste podprzestrzeni. Baza i wymiar. Rzędy macierzy. Struktura zbioru rozwiązań układu równań.

Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.

Zajmijmy się najpierw pierwszym równaniem. Zapiszmy je w postaci trygonometrycznej, podstawiając z = r(cos ϕ + i sin ϕ).

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Całki powierzchniowe w R n

Kierunek i poziom studiów: Matematyka, studia I stopnia (licencjackie), rok I

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Wektory i wartości własne

Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne.

2 1 3 c c1. e 1, e 2,..., e n A= e 1 e 2...e n [ ] M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I

Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2009

spis treści 1 Zbiory i zdania... 5

Rozwiązania zadań z listy T.Koźniewskiego

Przekształcenia liniowe

Informacja o przestrzeniach Hilberta

ALGEBRA LINIOWA. Wykład 2. Analityka gospodarcza, sem. 1. Wydział Zarządzania i Ekonomii Politechnika Gdańska

Treść wykładu. Układy równań i ich macierze. Rząd macierzy. Twierdzenie Kroneckera-Capellego.

Matematyka dla studentów ekonomii : wykłady z ćwiczeniami/ Ryszard Antoniewicz, Andrzej Misztal. Wyd. 4 popr., 6 dodr. Warszawa, 2012.

A,B M! v V ; A + v = B, (1.3) AB = v. (1.4)

Transkrypt:

Geometria Lista 0 Zadanie 1. Wyznaczyć wzór na pole równoległoboku rozpiętego na wektorach u, v: (a) nie odwołując się do współrzędnych tych wektorów; (b) odwołując się do współrzędnych względem odpowiednio dobranego układu. Rozwiązanie. Przez równoległobok rozpięty na wektorach u, v rozumiemy podzbiór R płaszczyzny powstały w następujący sposób. Obieramy na płaszczyźnie jakikolwiek punkt P. Do zbioru R zaliczamy te wszystkie punkty X, które spełniają związek PX= su + tv gdzie s i t są liczbami z przedziału [0, 1] (patrz: rysunek 1). R v X tv P su u Rysunek 1: Równoległobok R rozpięty na wektorach u, v. Z geometrii elementarnej wiemy, że pole równoległoboku R jest równe R = u v sin γ, gdzie γ, to kąt między wektorami u, v. Na podstawie geometrycznej definicji iloczynu skalarnego mamy: R 2 = u 2 v 2 (1 cos 2 u γ) = 2 u, v v, u v 2. Wprowadźmy oznaczenie: gram(u, v) = u, u u, v v, u v, v 1.

Wtedy R = gram(u, v). W ten sposób wykonaliśmy część (a) zadania. Załóżmy teraz, że w przestrzeni, w której leżą wektory u, v wybrano uporządkowaną bazę ortonormalną B = (e 1,..., e n ) i związany z nią kartezjański układ współrzędnych. Wtedy u = u 1 e 1 + + u n e n. Możemy teraz stworzyć wektor współrzędnych u = (u 1,..., u n ) R n wektora u. Mamy oczywiście u, v = u, v = u T v. W takim razie [ ] u T [u, gram(u, v) = v T [u, v] = v] T [u, v]. Jeśli teraz wektory u, v leżą w przestrzeni dwuwymiarowej, to mają wektory współrzędnych w R 2 W szczególności, macierz [u, v] jest 2 2 i ma wyznacznik. Jak wiemy, wyznacznik macierzy transponowanej musi być taki sam. Stąd R = abs( u, v ) = abs ( u 1 v 1 u 2 v 2 gdzie abs oznacza wartość bezwzględną. ) ( = abs u 1 u 2 v 1 v 2 ), Zadanie 2. Dano parę wektorów u, v w przestrzeni V z iloczynem skalarnym. Oblicz pole równoległoboku rozpiętego na tych wektorach: (0) V = R 2 ; u = (1, 5), v = (2, 3). (1) V = R 3 ; u = (0, 1, 1), v = ( 1, 0, 1). (2) V = R 5 ; u = ( 2, 3, 1, 2, 1), v = (1, 3, 1, 2, 1) (3) V = C([0, 2π]), iloczyn skalarny: f, g = 2π 0 f(x)g(x)dx; u(x) = 1 + cos(x), v(x) = x 2. Zadanie 3. Niech A(x 1, x 2 ), B(y 1, y 2 ), C(z 1, z 2 ) będą trzema punktami płaszczyzny z zadanym układem współrzędnych kartezjańskich. Niech będzie trójkątem o wierzchołkach w tych trzech punktach. Wykaż prawdziwość następujących wzorów; = 1 2 abs ( y 1 x 1 z 1 x 1 y 2 x 2 z 2 x 2 ) = 1 2 abs 1 1 1 x 1 y 1 z 1 x 2 y 2 z 2. 2

R X w rw tv v P su u Rysunek 2: Równoległościan. Zadanie 4. Równoległościanem nazywamy zbiór punktów R przestrzeni trójwymiarowej, że istnieje punkt P i trzy liniowo niezależne wektory u, v, w o tej własności, że X R s,t,r [0,1] PX= su + tv + rw. (patrz rysunek 2). Na podobieństwo wzoru na pole równoległoboku, wyznaczyć wzór na objętość równoległościanu. A jak będzie wyglądał wzór na objętość czworościanu jeśli przyjąć, że znamy współrzędne jego wierzchołków? Zadanie 5. Dano trójkę wektorów u, v, w w przestrzeni V z iloczynem skalarnym. Oblicz objętość równoległościanu rozpiętego na tych wektorach: (0) V = R 3 ; u = (1, 1, 1), v = (2, 0, 1), w = (1, 2, 3). (1) V = R 5 ; u = (0, 1, 1, 0, 0), v = (1, 0, 1, 0, 0), w = ( 2, 1, 2, 1, 1). (2) V = C([0, 1]), iloczyn skalarny: f, g = 1 0 f(x)g(x)dx; u(x) = 1 + x, v(x) = x + x 2, w = 1 + x 3. Dla każdego z równoległościanów wyznacz jego pole powierzchni. 3

Zadanie 6. W tym zadaniu elementy R 3 uważamy za wektory wierszowe. Wykazać, że dla każdej pary wektorów u = (u 1, u 2, u 3 ), v = (v 1, v 2, v 3 ), istnieje jedyny wektor y R 3, że dla wszelkich x zachodzi równość y, x = x 1 x 2 x 3 u 1 u 2 u 3 v 1 v 2 v 3 Wektor y nazywamy iloczynem wektorowym wektorów u, v i oznaczamy u v bądź [u, v]. Wykazać, że iloczyn wektorowy nie jest łączny. Ponadto, (0) Uzasadnić, że u v = v u; (1) Znaleźć wzór na współrzędne wektora u v (2) Wykazać, że wektory u, v są prostopadłe do u v. (3) Wykazać, że długość wektora u v jest równa polu równoległoboku rozpiętgo na u, v. (4) Wykazać tożsamość Jacobiego. (u v) w + (w u) v + (v w) u = 0. Zadanie 7. Niech V przestrzeń euklidesowa. Wykazać, że wektory u 1,..., u m V są liniowo niezależne wtedy i tylko wtedy, gdy ich wyznacznik Grama jest niezerowy. ; gram(u 1,..., u m ) = [ u i, u j ] Zadanie 8. Niech A M m n (R). Wykazać, że rank A = rank(a T A). Zadanie 9. Dano układ wektorów liniowo niezależnych u 1,... u m w R n. Niech P oznacza projekcję ortogonalną (rzut prostopadły) na podprzestrzeń V rozpiętą na wektorach układu. Niech Q oznacza macierz, której kolumny Q j są równe u j, j = 1,..., m. Wykazać, że macierz A P projekcji P względem (B, B), gdzie B oznacza bazę standardową ma postać: A P = Q(Q T Q) 1 Q T Zadanie 10. Wymyślić definicję równoległościanu n-wymiarowego rozpiętego na wektorach v 1,..., v n. Jak powinien wyglądać wzór na jego objętość? 4

Zadanie 11. Niech V i W przestrzenie euklidesowe. Niech T L(V, W ). Odwzorowanie T L(W, V ) spełniające związek T (v), w = v, T (w), dla wszelkich v V, w W nazywamy (euklidesowo) sprzężonym z T. Wykazać jego jedyność, a następnie udowodnić, że wyraża się ono wzorem: m T (w) = w, T (e i ) e i, i=1 gdzie (e i : i = 1,..., m) jest jakąkolwiek bazą ortonormalną w V. Zadanie 12. Niech V przestrzeń euklidesowa. Dla T End (V ), niech T End (V ) oznacza endomorfizm sprzężony. Wykazać, że przekształcenie T T jest antyizomorfizmem; to znaczy, dla wszelkich α, β R, oraz wszelkich S, T End (V ) (αs + βt ) = αs + βt ; (ST ) = T S. Zadanie 13. równoważne: Niech U M n n (R). Wykazać, że następujące warunki są (1) U T U = I; (2) kolumny macierzy U tworzą bazę ortonormalną przestrzeni R n ; (3) UU T = I; (4) wiersze macierzy U stanowią bazę ortonormalną przestrzeni wektorów wierszowych R n. Zadanie 14. Niech W podprzestrzeń przestrzeni euklidesowej V. Niech P rzut prostopadły (projekcja ortogonalna) przestrzeni V na W. Wykazać, że (1) P 2 = P ; (2) P = P ; (3) jeśli Q End(V ) spełnia warunki (1 2), to jest rzutem prostopadłym na pewną podprzestrzeń 5

Wykazać ponadto, że jeśli Q End(V ) spełnia warunki (1 2), to jest rzutem prostopadłym na pewną podprzestrzeń. Wyrazić projekcję ortogonalną na dopełnienie ortogonalne W za pomocą P. Zadanie 15. Dwie podprzestrzenie U, W przestrzeni euklidesowej V nazywamy prostopadłymi (ortogonalnymi) jeśli dla każdej pary u U, w W mamy u w. Wykazać, że jeśli P jest rzutem prostopadłym na U, zaś R na W, to P R = RP = 0. Zadanie 16. Jeśli T jest endomorfizmem samosprzężonym przestrzeni euklidesowej V, λ i γ są różnymi wartościami własnymi, to podprzestrzenie własne V λ i V γ są prostopadłe. Przypomnijmy, że V λ = {x V : T (x) = λx}. Zadanie 17. Niech J M n n (R) oznacza macierz, której wszystkie wyrazy są równe 1. Niech T będzie endomorfizmem przestrzeni R n wyznaczonym przez macierz J I. Znaleźć podprzestrzenie własne odwzorowania T. Wyznaczyć jego postać diagonalną oraz jego wyznacznik det T 6