1. Algebra wektorów. Rys Wektor w układzie współrzędnych (jego współrzędne i kąty)

Podobne dokumenty
dr inż. Zbigniew Szklarski

Wykład 2: Wektory DR INŻ. ZBIGNIEW SZKLARSKI

ILOCZYNY WEKTORÓW. s równoległe wtedy i tylko wtedy. b =

Iloczyn skalarny

ELEMENTY RACHUNKU WEKTOROWEGO

ω a, ω - prędkości kątowe członów czynnego a i biernego b przy

2.1. Określenie i rodzaje wektorów. Mnożenie wektora przez skalar

ĆWICZENIE 6. Mimośrodowe rozciąganie. Redukcja do środka ciężkości PROJEKT

1. REDUKCJA DOWOLNYCH UKŁADÓW SIŁ. Redukcja płaskiego układu sił

Plan wykładu. Literatura. Układ odniesienia. Współrzędne punktu na płaszczyźnie XY. Rozkład wektora na składowe

Bogdan Żółtowski, doc. dr inż. Instytut Fizyki PŁ, Wólczańska 219, pokój 3.12 B14, III p.

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

2.3. ROZCIĄGANIE (ŚCISKANIE) MIMOŚRODOWE

2.5. RDZEŃ PRZEKROJU

14. Krzywe stożkowe i formy kwadratowe

Proces decyzyjny: 1. Sformułuj jasno problem decyzyjny. 2. Wylicz wszystkie możliwe decyzje. 3. Zidentyfikuj wszystkie możliwe stany natury.

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Grupa obrotów. - grupa symetrii kuli, R - wszystkie możliwe obroty o dowolne kąty wokół osi przechodzących przez środek kuli

METODY KOMPUTEROWE 11

Wykład z fizyki Budownictwo I BB-ZI. Dr Andrzej Bąk

Równania liniowe. gdzie. Automatyka i Robotyka Algebra -Wykład 8- dr Adam Ćmiel,

ALGEBRA rok akademicki

o zasilaniu napięciowym Gałąź normalna o zasilaniu mieszanym

Przestrzeń liniowa R n.


Środek masy i geometryczne momenty bezwładności figur płaskich 1

Klucz odpowiedzi do zadań zamkniętych i schemat oceniania zadań otwartych

Wektory [ ] Oczywiście wektor w przestrzeni trójwymiarowej wektor będzie miał trzy współrzędne. B (x B. , y B. α A (x A, y A ) to jest wektor

krystaliczne amorficzne monokrystaliczne polikrystaliczne Kryształ to obiekt dający ostry, dyskretny obraz dyfrakcyjny

Regresja liniowa. (metoda najmniejszych kwadratów, metoda wyrównawcza, metoda Gaussa)

Zestaw zadań 12: Przekształcenia liniowe. Macierze przekształceń liniowych. z z + 2 2x + y. x y z. x y + 2t 2x + 3y + 5z t x + z t

( ) O k k k. A k. P k. r k. M O r 1. -P n W. P 1 P k. Rys Redukcja dowolnego przestrzennego układu sił

Kompresja fraktalna obrazów. obraz. 1. Kopiarka wielokrotnie redukująca 1.1. Zasada działania ania najprostszej kopiarki

Geometria analityczna w przestrzeni. Kierunek. Długość. Zwrot

r = x x2 2 + x2 3.

Całki oznaczone. wykład z MATEMATYKI

elektrostatyka ver

Ruch kulisty bryły. Kąty Eulera. Precesja regularna

Rozpraszania twardych kul

Mechanika teoretyczna

ODPOWIEDZI I SCHEMAT PUNKTOWANIA POZIOM ROZSZERZONY Etapy rozwiązania zadania , 3 5, 7

J. Szantyr - Wykład 4 Napór hydrostatyczny Napór hydrostatyczny na ściany płaskie

Sposób opisu symetrii figur lub brył skończonych

=I π xy. +I π xz. +I π yz. + I π yz

Instytut Automatyki i Informatyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej

UWAGI O ROZKŁADZIE FUNKCJI ZMIENNEJ LOSOWEJ.

Rozwiązania maj 2017r. Zadania zamknięte

G:\AA_Wyklad 2000\FIN\DOC\FRAUN1.doc. "Drgania i fale" ii rok FizykaBC. Dyfrakcja: Skalarna teoria dyfrakcji: ia λ

Prawo propagacji niepewności. 1

ZASADY ZALICZANIA PRZEDMIOTU:

FUNKCJA KWADRATOWA. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI DRUGIEGO STOPNIA.

GAL 80 zadań z liczb zespolonych

Metody numeryczne. Wykład nr 7. dr hab. Piotr Fronczak

4) Podaj wartość stałych czasowych, wzmocnienia i punkt równowagi przy wymuszeniu impulsowym

4. RACHUNEK WEKTOROWY

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

KONWENCJA ZNAKOWANIA MOMENTÓW I WZÓR NA NAPRĘŻENIA

DOPASOWANIE ZALEŻNOŚCI LINIOWEJ DO WYNIKÓW POMIARÓW

Wektory. P. F. Góra. rok akademicki

Wyznacznik macierzy. - wyznacznik macierzy A

A B - zawieranie słabe

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Planimetria czworokąty

Położenia, kierunki, płaszczyzny


max Wydział Elektroniki studia I st. Elektronika III r. EZI Technika optymalizacji Dr inż. Ewa Szlachcic

VIII. ZBIÓR PRZYKŁADOWYCH ZADAŃ MATURALNYCH

Laboratorium z Krystalografii. 2 godz.

ZADANIA Z FUNKCJI ANALITYCZNYCH LICZBY ZESPOLONE

OSTROSŁUPY. Ostrosłupy

TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCIACH

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadania teoretyczne

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB

ZŁOŻONE RUCHY OSI OBROTOWYCH STEROWANYCH NUMERYCZNIE

dr Michał Konopczyński Ekonomia matematyczna ćwiczenia

1. Podstawy rachunku wektorowego

1. RACHUNEK WEKTOROWY

Kształty komórek elementarnych

( ) Elementy rachunku prawdopodobieństwa. f( x) 1 F (x) f(x) - gęstość rozkładu prawdopodobieństwa X f( x) - dystrybuanta rozkładu.

Zadanie 5. Kratownica statycznie wyznaczalna.

KOLOKWIUM Z ALGEBRY I R

LISTA ZADAŃ Z MECHANIKI OGÓLNEJ

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Fizyka i astronomia Poziom rozszerzony

Iloczyn skalarny, wektorowy, mieszany. Ortogonalność wektorów. Metoda ortogonalizacji Grama-Schmidta. Małgorzata Kowaluk semestr X

Rozdział 1. Nazwa i adres Zamawiającego Gdyński Ośrodek Sportu i Rekreacji jednostka budżetowa Rozdział 2.

SELEKCJA: JAK JEDNA POPULACJA (STRATEGIA) WYPIERA INNĄ

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

Część 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI Twierdzenie Bettiego (o wzajemności prac)

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Układy krystalograficzne

Geometria analityczna przestrzeni

Animowana grafika 3D. Opracowanie: J. Kęsik.

Równania różniczkowe. y xy (1.1) x y (1.2) z xyz (1.3)

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Algebra z geometrią 2012/2013

Rozdział 9. Baza Jordana

!" #$%! &" #$%'%#% '', 9;,) $!+$ #,) $!+$ # GHIJ9-KL1-MNO,.F$G ( * -2 1( &.#!! M & ' a ; ^? c 1 ' S 1 & MW / & & 1 M 1 1 c( />? / & _ _ ; P / 3

SYSTEMY ROZMYTO-NEURONOWE REALIZUJĄCE RÓŻNE SPOSOBY ROZMYTEGO WNIOSKOWANIA

Zbiory rozmyte. Teoria i zastosowania we wnioskowaniu aproksymacyjnym

Transkrypt:

1. Alger wetorów Welość wetorową chrterue wrtość, cl moduł, erune, wrot. Możn ą predstwć w sposó grfcn o odcne serown o długośc proporconlne do modułu lu te w sposó nltcn. Sposó nltcn poleg n podnu rutów,, wetor ( ch nm) n ose ułdu współrędnch, lo też n podnu modułu wetor (oncene: lu ) ątów e twor on osm ułdu (rs.1.1). Lc słdowch ątów leż od tego c wetor ndue sę w prestrenu 3 wmrowe, c też n płscźne (prestreń wmrow) c też n proste (prestreń 1 wmrow). Do nltcnego predstwen wetor pomocą słdowch tre wprowdć wersor, cl wetor ednostowe os prostoątnego ułdu współrędnch, oncne pre,,, pr cm 1. W prestrene wetor możn prestwć w postc (1.1) Wetor est ednoncne oreślon wted, gd nn est tró lc,,. W prpdu wetorów nduącch sę n płscźne dowoln wetor może ć predstwon w nstępuąc sposó (1.) W tm prpdu dl ednoncnego oreślen wetor potreuem nć tlo dwe ego współrędne,. Rs. 1.1. Wetor w ułde współrędnch (ego współrędne ąt)

Moduł wetor est równ (1.3) Kąt, e twor wetor osm ułdu współrędnch oreślą nstępuące wor cosα (1.4) cosβ (1.5) cosγ (1.6) pr cm tlo dw ąt są neleżne, ponewż cos α cosβ cosγ 1 (1.7) Jeśl wetor est oreślon pomocą modułu ątów α β, to rut wetor n ose ułdu współrędnch możn olcć leżnośc: cosα (1.8) cosβ (1.9) cosγ (1.10) Wetorem precwnm do dnego nw sę wetor o precwnm wroce do dnego wetor tm smm module erunu. Wprowdene poęc wetor precwnego powl sprowdć odemowne wetorów do dodwn wetor precwnego. (1.11) Sumę (węc tże różncę) dwóch wetorów, wnc sę grfcne w nstępuąc sposó (rs. 1.): eden wetorów np. (lu w prpdu odemown wetor do nego precwn ) presuw sę równolegle t ego onec porł sę pocątem wetor. W wnu sumown (różnc_ wetorów powste now wetor, np. c ( d ) c (1.1) d (1.13)

Konec powstłego w ten sposó wetor porw sę ońcem wetor presuwnego wetor ( ) pocąte porw sę pocątem ne presuwnego wetor ( ). Postł wetor sum różnc m tże swoe słdowe c c c c (1.14) d d d d (1.15) Poscególne ego współrędne możn wlcć epośredno e współrędnch sumownch wetorów Rs. 1.. Sumowne wetorów Słdowe sum (różnc) dwóch wetorów możn predstwć nltcne pomocą leżnośc: c c c (1.16) (1.17) (1.18) d d d (1.19) (1.0) (1.1)

c cosδ (1.) d cosδ (1.3) gde ąt δ onc ąt pomęd wetorm. W scególnm prpdu wetorów równoległch o godnch wrotch ąt δ 0 wted równn uprscą sę do leżnośc c (1.4) d (1.5) ntomst gd wetor te są równoległe precwne równn uprscą sę do c (1.6) d (1.7) W rchunu wetorowm możlwe są nstępuące operce mnożen (lu ch omnce): - mnożene wetor pre slr (lcę), - mnożene slrne wetor pre wetor, - mnożene wetorowe wetor pre wetor. Jeśl chod o delene to możlwe est edne delene wetor pre slr o mnożene wetor pre slr odwrotn (lcę odwrotną). Ilocnem wetor pre slr m nw sę t wetor m (1.8) tórego moduł równ sę m (1.9) Wetor m ten sm erune co wetor ten sm wrot eżel slr m est neuemn. Jeśl slr m est uemn to wetor mą precwn wrot lec ndl ten sm erune. Ropsuąc równne 1.8 n słdowe otrmuem m (1.30) m (1.31) m (1.3)

Mnożene wetor pre lcę est dłnem premennm m m Jest tże dłnem łącnm (1.33) ( mn ) m( n) n( m) (1.34) tże rodelnm wględem dodwn wetorów slrów m ( ) m m (1.35) ( m n) m n (1.36) gde: m,n slr (lc) Ilocnem slrnm dwóch wetorów nwm slr (lcę) l cosδ (1.37) Ponewż cos δ (1.38) est modułem rutu wetor n wetor węc locn slrn est równ modułow ednego wetor pre rut drugego wetor n perws. Ilocn slrn est dodtn eśl ąt pomęd wetorm est ostr uemn eśl ąt ten est rowrt. W scególnm prpdu wetorów prostopdłch locn slrn prmue wrtość 0. Rs. 1.3. Rut wetor n wetor (w erunu drugego wetor) Dl wersorów,, chodą tem nstępuące wą 1 (1.39) 0 (1.40)

Ilocn slrn m nstępuące włsnośc - premenność (1.41) - łącność (1.4) - rodelność wględem dodwn (1.43) (1.41) m ( ) ( m) ( m) (1.4) ( c) c (1.43) Korstąc powżsch włsnośc leżnośc, możn olcć locn slrn, gd nne są słdowe ou wetorów wdłuż os prostoątnego ułdu współrędnch (1.44) Mnożene wetorowe est to operc, tóre wnem est now wetor c utworon w nstępuąc sposó: - moduł c snδ (1.45) - erune c oreśl prost prostopdł do płscn wncone pre wetor - wrot c wnc sę pomocą reguł orocągu (śru prwosrętne) tór mów: eśl ręoeść orocągu ręcć w ten sposó perws wetor porł sę drugm reśląc mnes dwóch ątów to erune ruchu orocągu wsże wrot wetor c. Z powżse defnc wdm e locn wetorow ne est premenn (wn leż od olenośc cnnów) (1.46) Jeśl wetor są równoległe to n podstwe woru 1.45 (ąt δ0) e wnem mnożen wetorowego est wetor erow.

Ilocn wetorow m nstępuące włsnośc: - łącność (1.47) - rodelność (1.48) ) ( ) ( ) ( m m m (1.47) c c ) ( (1.48) N podstwe defnc locnu wetorowego możn poć, że dl wersorów prostoątnego ułdu współrędnch oowąuą leżnośc: 0 (1.49) (1.50) (1.51) (1.5) (1.53) (1.54) (1.55) Rs. 1.4. Ilocn wetorow Ilocn wetorow możn wrć pomocą słdowch ou wetorów ( ) ( ) ( ) (1.56)

Korstąc poęc wncn, locn wetorow możn predstwć w łtwe do pmętn postc: (1.57) Ilocn wetorow m prostą nterpretcę geometrcną ego moduł est równ polu powerchn równoległoou udownego n wetorch. Wąże sę to e stosownm powsechne sposoem repreentc powerchn pomocą wetor prostopdłego do te powerchn o module proporconlnm do pol te powerchn. Ten sposó predstwn powerchn worstue sę w fce, np. pr defnownu strumen eletrcnego Φ E mgnetcnego Φ B. Ltertur: M.A.Hermn, A.Klestńs, L.Wdoms, Podstw f dl nddtów n wżse ucelne studentów, PWN Wrsw 1999