Składowe wektora y. Długość wektora y

Podobne dokumenty
Siły oporu prędkość graniczna w spadku swobodnym

Zasady dynamiki Isaak Newton (1686 r.)

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Podstawy fizyki sezon 1 II. DYNAMIKA

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Dynamika

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

Inercjalne układy odniesienia

III.4 Ruch względny w przybliżeniu nierelatywistycznym. Obroty.

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Praca, moc, energia INZYNIERIAMATERIALOWAPL. Kierunek Wyróżniony przez PKA

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

Opis ruchu obrotowego

Podstawy fizyki sezon 1 V. Ruch obrotowy 1 (!)

Fizyka 1(mechanika) AF14. Wykład 5

Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski

KO OF Szczecin:

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

Dynamika: układy nieinercjalne

Zasady dynamiki Newtona. Pęd i popęd. Siły bezwładności

Wykład FIZYKA I. 3. Dynamika punktu materialnego. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

i j k Oprac. W. Salejda, L. Bujkiewicz, G.Harań, K. Kluczyk, M. Mulak, J. Szatkowski. Wrocław, 1 października 2015

Podstawy fizyki. Wykład 2. Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Podstawy fizyki wykład 4

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

Podstawy fizyki. Wykład 2. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

Ruch obrotowy bryły sztywnej. Bryła sztywna - ciało, w którym odległości między poszczególnymi punktami ciała są stałe

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

Ćwiczenie: "Dynamika"

Prawa ruchu: dynamika

Podstawy fizyki wykład 4

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

FIZYKA I ASTRONOMIA RUCH JEDNOSTAJNIE PROSTOLINIOWY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONY RUCH PROSTOLINIOWY JEDNOSTAJNIE OPÓŹNIONY

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Zasady dynamiki Newtona

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9

Zasady dynamiki Newtona. dr inż. Romuald Kędzierski

D Y N A M I K A Na początek kilka powodów dla których warto uczyć się dynamiki:

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

Fizyka 4. Janusz Andrzejewski

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

Wykłady z Hydrauliki- dr inż. Paweł Zawadzki, KIWIS WYKŁAD 3

Wektory, układ współrzędnych

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

FIZYKA klasa 1 Liceum Ogólnokształcącego (4 letniego)

MECHANIKA 2 Wykład 3 Podstawy i zasady dynamiki

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Część I. MECHANIKA. Wykład KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO. Ruch jednowymiarowy Ruch na płaszczyźnie i w przestrzeni.

Treści dopełniające Uczeń potrafi:

I ZASADA DYNAMIKI. m a

I zasada dynamiki Newtona

Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie rozszerzonym dla I klasy liceum ogólnokształcącego i technikum

Materiały pomocnicze 5 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej

Pierwsze kolokwium z Mechaniki i Przyległości dla nanostudentów (wykład prof. J. Majewskiego)

2.3. Pierwsza zasada dynamiki Newtona

Wykład 10. Ruch w układach nieinercjalnych

Oddziaływania te mogą być różne i dlatego można podzieli je np. na:

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

Zadania z mechaniki dla nanostudentów. Seria 3. (wykład prof. J. Majewskiego)

DYNAMIKA SIŁA I JEJ CECHY

Podstawy fizyki sezon 1 III. Praca i energia

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego

Tadeusz Lesiak. Podstawy mechaniki Newtona Kinematyka punktu materialnego

18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa

Układy cząstek i bryła sztywna. Matematyka Stosowana

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Wymagania edukacyjne do nowej podstawy programowej z fizyki realizowanej w zakresie rozszerzonym Kinematyka

Tarcie poślizgowe

Wykład 2. Kinematyka. Podstawowe wielkości opisujące ruch. W tekście tym przedstawię podstawowe pojecia niezbędne do opiosu ruchu:

Fizyka 5. Janusz Andrzejewski

WYMAGANIA EDUKACYJNE PRZEDMIOT : FIZYKA ROZSZERZONA

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Ziemia wirujący układ

Wykład FIZYKA I. 5. Energia, praca, moc. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

1. Podstawowe pojęcia w wymianie ciepła

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka

Więzy z y tarciem W w W ię w zach a,, w w kt k órych y nie występuje tarcie, reakcja jest prostopadł topa a a do płas a zczyzny zny

Zasady dynamiki Newtona. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

Wymagania edukacyjne z fizyki poziom rozszerzony część 1

RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ

PRACA Pracą mechaniczną nazywamy iloczyn wartości siły i wartości przemieszczenia, które nastąpiło zgodnie ze zwrotem działającej siły.

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu)

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Wykład 2 Mechanika Newtona

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 4 26.X Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

VI. CELE OPERACYJNE, CZYLI PLAN WYNIKOWY (CZ. 1)

PRACOWNIA FIZYCZNA I

Praca, moc, energia. 1. Klasyfikacja energii. W = Epoczątkowa Ekońcowa

Dynamika. Fizyka I (Mechanika) Wykład V: Prawa ruchu w układzie nieinercjalnym siły bezwładności

Transkrypt:

FIZYKA I Wykła II

Rachunek Pojęcia postawowe wektorowy i (I) historia b a Skłaowe wektora y n = n cos(α) y n = n sin(α) y b Ԧa = a, y a a b = b, y b b a Długość wektora y Ԧa = a + y a y b b = b + y b b a

Rachunek Pojęcia postawowe wektorowy i (II) historia b a Suma wektorów y y b c Ԧc = Ԧa+b c = a + b y c = y a + y b Ԧa = b = a, y a b, y b b a Różnica wektorów y Ԧ = Ԧa-b y b = a b y = y a y b b a b

Rachunek Pojęcia postawowe wektorowy i (III) historia Iloczyn skalarny wektorów n Ԧa b = a i b i i=1

Rachunek Pojęcia postawowe wektorowy i (IV) historia Iloczyn wektorowy wektorów Ԧa b = Ԧa b sinθ

Rachunek Pojęcia postawowe wektorowy i (V) historia Iloczyn wektorowy wektorów Reguła Sarrusa Rozwinięcie Laplace a

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (I) Punkt materialny (masa punktowa) to ciało fizyczne obarzone masą, ale mające tak małe rozmiary, że w opisie matematycznym można je potraktować jak punkt geometryczny. Punktem materialnym może być: kamień rzucony po pewnym kątem o powierzchni Ziemi, jego rozmiary są nieistotne w porównaniu z oległością jaką przebęzie i okłanością pomiarów statek na morzu, jego rozmiary są nieistotne w porównaniu z rozmiarami morza Ziemia poruszająca się po orbicie wokół Słońca, jej wymiary są nieistotne w porównaniu z promieniem orbity. Reukcja ciała o punktu materialnego ma istotne znaczenie la prostoty opisu ruchu anego ciała. Masa punktowa w fizyce to iealizacja ciała lub ukłau ciał, w której wymiary ukłau można pominąć w porównaniu z oległościami, które pokonuje. Wtey można przyjąć, że cała masa ukłaa jest skupiona w śroku masy ukłau. W przypaku jenoronego ciała kulistego, masa punktowa jest nie tylko iealizacją, ponieważ takie ciała zachowuje się tak jak masa punktowa

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (II) Kinematyka punktu materialnego: z 1. Położenie: Ԧr = y, z r r 1 r. Opis ruchu: r Ԧr t = t, y t, z t y 3. Tor ruchu: Ԧr t, t t, t 1

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (III) Prękość śrenia: V sr r t r1 t 1 r t t0 V Prękość chwilowa: r r y lim ˆ t0 t yˆ z zˆ Prękość to pochona wektora wozącego r(t) po czasie; Pochona wektora, to suma iloczynów pochonych jego współrzęnych przez opowienie wersory;

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (IV) Ruch jest jenostajny jeśli wektor prękości nie zmienia się w czasie: V(t) r lim t0 r t const(t) V r r( t) r(0) V r( t) r(0) Vt t t (t) (0) V t, y(t) y(0) V t, y z(t) z(0) V t z Prękość chwilowa: r r V lim t0 t ˆ y yˆ z zˆ

Pojęcia postawowe i historia Mechanika: kinematyka (V) Prękość chwilowa: z z y y r t r t ˆ ˆ ˆ lim V 0 Przyspieszenie to pochona wektora prękości V(t) po czasie (szybkość zmiany wektora prękości) t z z t y y t t t V z t V y t V t V a z y ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ r at V(0)t r(0) r(t) at V(0) ) at V(0)t (r(0) r(t) V

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (VI) Ruch jenostajny po okręgu y r v 1 r 1 r v v

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (VI) Ruch krzywoliniowy w biegunowym ukłazie oniesienia: y v r r v r = r v φ = r φ = rω φ ω = Prękość raialna Prękość transwersalna Prękość kątowa

Mechanika: Pojęcia postawowe kinematyka i historia (VII) Ruch krzywoliniowy w biegunowym ukłazie oniesienia: y v r r Przyspieszenie liniowe Przyspieszenie raialne Przyspieszenie transwersalne a r = r r y a φ = r r φ φ + = r rω Przyspieszenie ośrokowe ω = r + r r ω = rε + ω Przyspieszenie kątowe ε = ω Przyspieszenie Coriolisa

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (I) Siła: miara wielkości oziaływania (wartość, kierunek i zwrot, punkt przyłożenia) Wypakowa sił: n F w = i=1 F i Siły równoważące: ten sam kierunek i zwrot, ta sama wartość, ten sam punkt przyłożenia

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (II) Zasay ynamiki Newtona W inercjalnym ukłazie oniesienia, jeśli na ciało nie ziała żana siła lub siły ziałające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jenostajnym prostoliniowym. W inercjalnym ukłazie oniesienia jeśli siły ziałające na ciało nie równoważą się (czyli wypakowa sił jest różna o zera), to ciało porusza się z przyspieszeniem wprost proporcjonalnym o siły wypakowej, a owrotnie proporcjonalnym o masy ciała. Ԧa = 1 m F w Oziaływania ciał są zawsze wzajemne. W inercjalnym ukłazie oniesienia siły wzajemnego oziaływania wóch ciał mają takie same wartości, taki sam kierunek, przeciwne zwroty i różne punkty przyłożenia (każa ziała na inne ciało).

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (III) Galileusz (1564-164) włoski astronom, astrolog, matematyk, fizyk i filozof, prekursor nowożytnej fizyki, uoskonalił tzw. kompas geometryczny i wojskowy, wykonał eksperyment owozący, że czas trwania spaku swobonego nie zależy o masy ciała, baał staczanie się kul po równi pochyłej, skonstruował termometr. Zasaa wzglęności Galileusza: prawa mechaniki są jenakowe we wszystkich inercjalnych ukłaach oniesienia.

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (III) Transformacje Galileusza Ԧv trans = 0,0, v z, v z = const, ω = 0 = + v z t, y = y, z = z = + v z = v + v z ma = m = m + v zt = m v z = m

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (IV) Prawa tarcia Coulomba i Morena 1. Siła tarcia jest niezależna o wielkości powierzchni stykających się ze sobą ciał i zależy jeynie o ich rozaju.. Wartość siły tarcia la ciała znajującego się w spoczynku może zmienić się o zera o granicznej wartości, proporcjonalnej o całkowitego nacisku normalnego. 3. W przypaku, gy ciało ślizga się po pewnej powierzchni, siła tarcia jest zawsze skierowana przeciwnie o kierunku ruchu i jest mniejsza o granicznej wartości. T = T s = μ s N T = T k = μ k N

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (V) Siły oporu Opory toczenia Opór aeroynamiczny F t = Q f t = q e R stan i rozaj nawierzchni (opór jest mniejszy na asfalcie niż na roze gruntowej) konstrukcja ogumienia (większe opory toczenia występują la opon o konstrukcji iagonalnej niż la opon raialnych) ciśnienie (wraz ze wzrostem ciśnienia w ogumieniu opór toczenia maleje) F m = b v n opór w łożyskach, opór zbieżności kół (związany z nierównoległym ustawieniem kół w stosunku o osi połużnej pojazu), opór skrętu kół (zależny o prękości pojazu i promienia skrętu), opór związany z okształceniem się opony na nierównościach, opór na mokrej nawierzchni. F a = 1 ρ v A C A - powierzchnia czołowa pojazu czyli 0,8-0,9 iloczynu szerokości i wysokości pojazu C - współczynnik oporu aeroynamicznego q - gęstość powietrza (1,93 kg/m3 w T= 73 K i P=0,1 MPa) F a = 0,047 v A C opory profilowe (związane z kształtem w przekroju wzłużnym) ok. 60% całkowitego oporu opory inukcyjne (związane z kształtem powierzchni bocznej) ok. 8% całkowitego oporu opory tarcia ok. 10% całkowitego oporu opory zakłóceń (czyli wszelkie nierówności karoserii) ok. 1 % całkowitego oporu opory ukłau chłozenia i wentylacji ok. 10 % całkowitego oporu n F o = D i v i i=1

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (VI) Siły oporu prękość graniczna w spaku swobonym s = v 0 t + at v 0 = 0; a = g; s = h h = gt F o = k v F g = F o kv g = mg t = h g g = v k t F g = m g v k = gh v g = mg k k = ρ A C

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (VI) Siły oporu prękość graniczna w spaku swobonym s = v 0 t + at v 0 = 0; a = g; s = h h = gt F o = k v F g = F o kv g = mg t = h g g = v k t F g = m g v k = gh v g = mg k k = ρ A C

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (VII) Pę (ruch ciał ze zmienną masą) p p F, p mv, m const F ( mv ) m v m mt F v m ( mv ) v m ma Zasaa zachowania pęu Całkowity pę ukłau ciał jest stały, jeżeli w ukłazie nie ziałają siły zewnętrzne: n Ԧp i = const i=1

Mechanika: Pojęcia postawowe ynamika i punktu historiamaterialnego (VIII) Pę (ruch ciał ze zmienną masą) ( mv) m v m mt F v m

Pojęcia postawowe i historia Praca i energia (I) Praca B A F r w B A B A B A B A B A r F r F r F r F r F r F const F F r W 1 ), ( cos ), ( cos Siła zachowawcza siła mająca tę własność, że praca wykonana przez nią przy przemieszczaniu ciała na roze o początku A i końcu B zależy tylko o położenia punktów A i B, nie zależy zaś o przebiegu rogi, czyli o toru ruchu.

Praca Pojęcia i energia postawowe (II) i historia Energia potencjalna: Praca siły F(,y) na roze elementarnego przemieszczenia r: W F r Praca siły F(,y) nie zależy o rogi, a tylko o punktu startu i końca przemieszczenia to można określić funkcję skalarną, zależną tylko o współrzęnych (,y). Nazywamy ją energią potencjalną i określamy jej nieskończenie mały przyrost: U F r Minus został wybrany ze wzglęu na to, że ubytek energii potencjalnej jest równy wykonanej elementarnej pracy. Jest on przyjęty ze wzglęów fizycznych. Przyrost funkcji U(,y) można wyrazić jako sumę przyrostów funkcji wzglęem obywu zmiennych niezależnych i y jako: Z rugiej strony U U U y y U F r - U U F F y y Grupując wyrazy z opowienimi przyrostami i y otrzymamy: y y F U F y U y 0 y F U F y U y Mówimy, że siła równa jest ujemnemu graientowi energii potencjalnej co zapisujemy: F U U U F i j y

Praca Pojęcia i energia postawowe (III) i historia Energia potencjalna (przykłay): Energia kinetyczna: Jeśli siła F jest stała i rozpęza masę m o prękości v 1 o prękości v to możemy napisać: W W r 1 F r 1 ma v 1 v m v v 1 m v v v 1 mv mvv v r mv F r m r m m v v v r 1 r 1 v 1 v v 1 mv mv 1 mv Poobne rozumowanie la siły zmiennej co o kierunku wzglęem przesunięcia aje: mv 1 mv Siła zwiększa przez wykonanie na ciałem pracy jego energię ruchu energię kinetyczną. 1

Zasay Pojęcia zachowania postawowe i historia Zasaa zachowania energii mechanicznej Zerzenia elastyczne m 1 V 1p V 1 k m V p V k p prze =p po E Kprze = E Kpo Zerzenia nieelastyczne m 1 V 1 k V 1p m V p V k p prze =p po

Ukłay Pojęcia nieinercjalne postawowe (I) i historia Siły w ukłaach nieinercjalnych (pozorne, bezwłaności) Zjawiska fizyczne: ochylenie swobonie spaających ciał o pionu (niewielkie) wahało Foucault. Jeżeli uruchomimy wahało na biegunie północnym, to przy każym wahnięciu kulka ochyli się w prawo la obserwatora związanego z Ziemią (ochoząc o bieguna na wschó, po minięciu bieguna na zachó). Dla niego płaszczyzna wahań bęzie obracać się wzglęem położa z prękością kątową Ziemi, tylko, że w przeciwnym kierunku.

Ukłay Pojęcia nieinercjalne postawowe (II) i historia Siły w ukłaach nieinercjalnych (pozorne, bezwłaności) Siła bezwłaności w ruchu niejenostajnym prostoliniowym siła Alemberta: Ruch jenostajny: Ԧv = const w ukłazie inercjalnym Hamowanie: a a w ukłazie inercjalnym w ukłazie nieinercjalnym F b Siła bezwłaności w ukłazie nieinercjalnym F b = ma F b = m Ԧa

Ukłay Pojęcia nieinercjalne postawowe (III) i historia Siły w ukłaach nieinercjalnych (pozorne, bezwłaności) Siła bezwłaności w ruchu po okręgu siła ośrokowa: v = ωr Obserwator w ukłazie inercjalnym ԦF os = mω Ԧr = mv Ԧr r r Obserwator w ukłazie nieinercjalnym ԦF os = mω Ԧr = mv r Ԧr r

Pojęcia postawowe i historia Ukłay nieinercjalne (IV) Siły w ukłaach nieinercjalnych (pozorne, bezwłaności) Siła bezwłaności w ruchu po okręgu siła ośrokowa: L ab g G R g G Y z t t a a sin ) ( cos P z P P X l b g Q R g G Y

Ukłay Pojęcia nieinercjalne postawowe (V) i historia Siły w ukłaach nieinercjalnych (pozorne, bezwłaności) Siła bezwłaności w ruchu po okręgu siła ośrokowa: v b = 85 km h = 3,7 m s v c = 6,7 m s F b = 4493 N = 5.6Q F c = 359 N = 0,45Q

Ukłay Pojęcia nieinercjalne postawowe (VI) i historia Siły w ukłaach nieinercjalnych (pozorne, bezwłaności) Siła bezwłaności poczas ruchu ciała w ukłazie obracającym się siła Coriolisa: Obserwator w ukłazie inercjalnym Obserwator w ukłazie nieinercjalnym a c = r φ = Ԧv ω F c = m Ԧv ω Efekty militarne: I wojna światowa: ostrzał artyleryjski Paryża z oległości 110 km znoszenie pocisków na wschó o 1,6 km II wojna światowa: bombarowanie Lonynu rakietami V z oległości ok. 300 km ochylenie torów rakiet na wschó o 3,7 km pomywanie prawych brzegów rzek syberyjskich skręcanie pasatów (w prawo na półkuli północnej, w lewo na połuniowej) cyklony (sytuacja na półkuli północnej)