Wymagania edukacyjne z fizyki poziom rozszerzony część 1
|
|
- Henryka Kurek
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 1 Wymagania edukacyjne z fizyki poziom rozszerzony część 1 Kinematyka podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących w przyrodzie wyjaśnia, w jaki sposób fizyk zdobywa wiedzę o zjawiskach fizycznych 1.1. Pomiary w fizyce i wzorce pomiarowe wymienia przyczyny wprowadzenia Międzynarodowego Układu Jednostek Miar (układu SI) wymienia trzy podstawowe miary wzorcowe i jednostki długości, masy i czasu wyjaśnia rolę doświadczenia w fizyce wyjaśnia, na czym polega modelowanie matematyczne wymienia podstawowe wielkości mierzone podczas badania ruchu przygotowuje prezentację dotyczącą miar wzorcowych i jednostek wielkości mierzalnych zapisuje wyniki pomiarów i obliczeń wraz z jednostkami planuje prosty pomiar; zapisuje wynik pomiaru wraz z niepewnością wyjaśnia przyczyny wykonywania pomiarów wielokrotnych odczytuje dane z tabeli, zapisuje dane w formie tabeli 1.2. Wstęp do analizy danych pomiarowych (Analiza danych pomiarowych) posługuje się pojęciem niepewność pomiarowa zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących) interpretuje dane przedstawione za pomocą tabel, diagramów słupkowych, wykresów przedstawia dane podane w tabeli za pomocą diagramu słupkowego wyznacza średnią arytmetyczną wyników pomiarów wyznacza niepewność maksymalną wartości średniej na podstawie wzoru podaje przykłady błędów grubych i systematycznych posługuje się niepewnością względną i bezwzględną posługuje się niepewnością standardową
2 2 projektuje proste doświadczenie obrazujące ruch ciała i rejestruje je za pomocą kamery posługuje się modelem punktu materialnego 1.3. Jak opisać położenie ciała określa położenie ciała traktowanego jako punkt materialny w wybranym układzie współrzędnych, posługując się wektorem położenia odróżnia wielkości wektorowe od skalarnych definiuje wektor, określa jego cechy (właściwości) rysuje wektor w układzie współrzędnych rozwiązuje proste zadania związane z działaniami na wektorach (dodawanie, odejmowanie, mnożenie przez liczbę) wyjaśnia na wybranym przykładzie, co oznacza stwierdzenie ruch jest pojęciem względnym opisuje ruch jednowymiarowy w różnych układach odniesienia wskazuje przykłady ruchu względem różnych układów odniesienia opisuje ruch, posługując się pojęciami droga i przemieszczenie 1.4. Opis ruchu prostoliniowego (Ruch prostoliniowy) rozróżnia pojęcia droga i przemieszczenie przedstawia graficznie na wybranym przykładzie różnicę między przemieszczeniem a drogą rozróżnia wektor przemieszczenia i wektor położenia ciała przedstawia graficznie wektor przemieszczenia i wektory położenia w wybranym układzie odniesienia opisuje ruch, posługując się współrzędną wektora położenia i współrzędną wektora przemieszczenia rozwiązuje proste zadania związane z działaniami na wektorach rozwiązuje proste przykłady dotyczące dodawania wektorów przemieszczenia
3 Prędkość w ruchu prostoliniowym opisuje ruch, posługując się pojęciem prędkości jako wektora i jego współrzędną; przelicza jednostki prędkości posługuje się pojęciami prędkość średnia i prędkość chwilowa wyjaśnia różnicę między prędkością średnią a prędkością chwilową; wyjaśnia, kiedy te prędkości są równe rozwiązuje proste zadania związane z obliczaniem prędkości średniej i chwilowej analizuje wykresy zależności drogi, położenia i prędkości od czasu; rysuje te wykresy na podstawie opisu słownego wykorzystuje związki między położeniem a prędkością w ruchu jednostajnym do obliczania parametrów ruchu 1.6. Ruch jednostajny prostoliniowy rysuje i interpretuje wykresy zależności parametrów ruchu jednostajnego od czasu stosuje na wybranym przykładzie równanie ruchu jednostajnego prostoliniowego stosuje wzór na drogę w ruchu jednostajnym prostoliniowym 1.7. Doświadczalne badanie ruchu jednostajnego prostoliniowego (Badanie ruchu jednostajnego prostoliniowego) rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z wykorzystaniem równania ruchu jednostajnego szacuje wartość spodziewanego wyniku obliczeń, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku rozwiązuje złożone zadania, korzystając z wykresów zależności parametrów ruchu od czasu projektuje doświadczenie i wykonuje pomiary związane z badaniem ruchu jednostajnego prostoliniowego opisuje i analizuje wyniki doświadczenia opisuje podstawowe zasady określania niepewności pomiaru (szacowanie niepewności pomiaru, obliczanie niepewności względnej, wskazywanie wielkości, której pomiar ma decydujący wpływ na niepewność otrzymanego wyniku) szacuje niepewność pomiaru i oblicza niepewność względną opisuje ruch ciała za pomocą tabeli i wykresu na podstawie pomiarów z bezpośredniej obserwacji lub z filmu; podaje czas i współrzędną położenia znajduje doświadczalnie, np. za pomocą przezroczystej linijki, prostą najlepszego dopasowania do punktów na wykresie zależności x(t); na tej podstawie wyznacza prędkość ciała opisuje ruch ciała za pomocą wykresu uwzględniającego niepewności pomiarowe
4 Ruch prostoliniowy zmienny 1.9.Ruch prostoliniowy jednostajnie zmienny (1. Ruch prostoliniowy jednostajnie zmienny 2. Wyznaczanie przyspieszenia doświadczenie 3. Spadek swobodny i rzut pionowy) klasyfikuje ruchy ze względu na prędkość opisuje ruch, określając prędkość średnią i średnią wartość prędkości rysuje i interpretuje wykresy położenia, prędkości i drogi przy skokowych zmianach prędkości oraz zmianach zwrotu prędkości rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym (przeprowadza złożone obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora) posługuje się pojęciami przyspieszenie średnie i chwilowe wyjaśnia, czym charakteryzuje się ruch jednostajnie zmienny definiuje zależność prędkości w ruchu jednostajnie zmiennym od czasu; wykorzystuje ją w zadaniach wyjaśnia, dlaczego wykres v(t) jest funkcją liniową sporządza wykresy zależności prędkości od czasu v(t) dla ruchu jednostajnie przyspieszonego i jednostajnie opóźnionego (samodzielnie wykonuje poprawnie wykresy: właściwie oznacza i opisuje osie, dobiera jednostkę, oznacza niepewności punktów pomiarowych) wykorzystuje właściwości funkcji liniowej f(x) = ax + b do interpretacji wykresów (dopasowuje prostą y = ax + b do wykresu i ocenia trafność tego postępowania, oblicza wartości współczynników a i b) samodzielnie wykonuje projekt badanie ruchu jednostajnie zmiennego (np. wyznaczenia przyspieszenia w ruchu jednostajnie zmiennym), sporządza tabele wyników pomiaru przeprowadza doświadczenie polegające na badaniu ruchu jednostajnie zmiennego; analizuje wyniki oraz jeżeli to możliwe wykonuje i interpretuje wykresy dotyczące ruchu jednostajnie zmiennego analizuje spadek swobodny i rzut pionowy w górę; opisuje te ruchy z zastosowaniem równań v(t) i s(t) oblicza parametry ruchu podczas swobodnego spadku i rzutu pionowego
5 Położenie w ruchu jednostajnie zmiennym podaje zależności między położeniem, prędkością i przyspieszeniem w ruchu jednostajnie zmiennym oblicza parametry ruchu, wykorzystując związki między położeniem, prędkością i przyspieszeniem w ruchu jednostajnie zmiennym rysuje i interpretuje wykresy zależności parametrów ruchu jednostajnie zmiennego od czasu wykresy v(t), s(t) i a(t) wyprowadza wzór na drogę w ruchu jednostajnie zmiennym z wykresu zależności prędkości od czasu v(t) wykorzystuje właściwości funkcji kwadratowej f(x) = ax 2 + bx + c do interpretacji wykresów zależności drogi od czasu i zależności położenia od czasu w ruchu jednostajnie zmiennym rozwiązuje proste zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym: rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, przeprowadza proste obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących), krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym (przeprowadza złożone obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora)
6 6 wskazuje przykłady ruchów krzywoliniowych i prostoliniowych w przyrodzie i życiu codziennym wyjaśnia, czym tor różni się od drogi; klasyfikuje ruchy ze względu na tor zakreślany przez ciało opisuje położenie punktu materialnego na płaszczyźnie i w przestrzeni z wykorzystaniem współrzędnych x, y, z Ruch krzywoliniowy Prędkość w ruchu krzywoliniowym (Ruch krzywoliniowy) opisuje współrzędne wektora na płaszczyźnie (m.in. wektora położenia), posługując się dwuwymiarowym układem współrzędnych konstrukcyjnie dodaje i odejmuje wektory o takich samych i różnych kierunkach, posługując się cyrklem, ekierką i linijką zapisuje w przyjętym układzie współrzędnych wektory sumy i różnicy dwóch wektorów rysuje wektory o różnych kierunkach w układzie współrzędnych; określa ich współrzędne wyznacza konstrukcyjnie styczną do krzywej przedstawia graficznie wektory prędkości średniej i chwilowej stosuje pojęcie wektor przemieszczenia i wyznacza wektor przemieszczenia jako różnicę wektorów położenia końcowego i położenia początkowego rozwiązuje proste zadania obliczeniowe dotyczące ruchu krzywoliniowego, posługując się pojęciami prędkość średnia, prędkość chwilowa i przemieszczenie rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe i konstrukcyjne, dotyczące ruchu krzywoliniowego, posługując się pojęciami prędkość średnia i prędkość chwilowa opisuje rzut poziomy, wykorzystując równanie ruchu jednostajnego dla współrzędnej poziomej i równanie ruchu jednostajnie zmiennego dla współrzędnej pionowej Rzut poziomy obrazuje stwierdzenie, że rzut poziomy jest złożeniem ruchu poziomego i pionowego; wykazuje doświadczalnie niezależność tych ruchów opisuje położenie ciała za pomocą współrzędnych x i y opisuje tor ruchu w rzucie poziomym jako parabolę; wyznacza współczynnik w równaniu paraboli y = ax 2 rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe i konstrukcyjne dotyczące rzutu poziomego
7 Prędkość w różnych układach odniesienia 1.15.Ruch po okręgu 1.16.Przyspiesze nie dośrodkowe wskazuje przykłady względności ruchu stosuje prawo składania wektorów do obliczania prędkości ciał względem różnych układów odniesienia opisuje składanie prędkości na wybranym przykładzie, np. łodzi płynącej po rzece posługuje się układem odniesienia do opisu złożoności ruchu; opisuje ruch w różnych układach odniesienia oblicza prędkości względne ruchów wzdłuż prostej oblicza prędkości względne ruchów na płaszczyźnie analizuje i rozwiązuje zadania dotyczące sytuacji, gdy obserwator opisujący ruch jest w spoczynku względem wybranego układu odniesienia analizuje i rozwiązuje zadania dotyczące sytuacji, gdy obserwator opisujący ruch jest w ruchu względem wybranego układu odniesienia opisuje ruch jednostajny po okręgu, posługując się pojęciami okres i częstotliwość stosuje radian jako miarę łukową kąta opisuje ruch jednostajny po okręgu, posługując się pojęciami promień wodzący, kąt w radianach, prędkość kątowa wyprowadza związek między prędkością liniową a prędkością kątową oblicza parametry ruchu jednostajnego po okręgu opisuje ruch zmienny po okręgu, posługując się pojęciami chwilowa prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe; przelicza odpowiednie jednostki szacuje prędkość liniową na podstawie zdjęcia rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnym po okręgu, posługując się kalkulatorem opisuje ruch jednostajny po okręgu i ruch jednostajnie zmienny po okręgu; wskazuje cechy wspólne i różnice opisuje wektory prędkości i przyspieszenia dośrodkowego wyjaśnia różnicę między przyspieszeniem kątowym a przyspieszeniem dośrodkowym; swoje wyjaśnienie uzasadnia graficznie rozwiązuje proste zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnym po okręgu rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnie zmiennym po okręgu, posługując się kalkulatorem
8 8 Ruch i siły 2.1. Oddziaływania 2.2. Dodawanie sił i rozkładanie ich na składowe (1. Dodawanie sił 2. Rozkład siły na składowe) 2.3. Pierwsza i druga zasada dynamiki Newtona (1. Pierwsza i druga zasada dynamiki Newtona 2. Badanie drugiej zasady dynamiki Newtona) podaje przykłady oddziaływań i rozpoznaje je w różnych sytuacjach praktycznych wymienia rodzaje oddziaływań fundamentalnych wskazuje przykłady oddziaływań fundamentalnych planuje i wykonuje doświadczenie ilustrujące wzajemność oddziaływań opisuje oddziaływania, posługując się pojęciem siła przedstawia siłę za pomocą wektora i wymienia cechy wektora wyjaśnia znaczenie punktu przyłożenia wyznacza graficznie siłę wypadkową dwóch sił składa siły działające wzdłuż prostych równoległych stosuje metodę dodawania wektorów (reguły równoległoboku lub trójkąta) do wyznaczania siły wypadkowej rozkłada siłę na składowe, np. siłę ciężkości na równi pochyłej wskazuje przykłady praktycznego wykorzystania umiejętności składania i rozkładania sił rozróżnia siłę wypadkową i równoważącą opisuje ruch ciał, wykorzystując pierwszą zasadę dynamiki Newtona wskazuje przykłady bezwładności ciał opisuje ruch ciał, korzystając z drugiej zasady dynamiki Newtona wymienia jednostki siły i opisuje ich związek z jednostkami podstawowymi stosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą obserwuje przebieg doświadczenia; zapisuje i analizuje wyniki pomiarów; wyciąga wnioski z doświadczenia szacuje wartość spodziewanego wyniku obliczeń; krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku rozwiązuje posługując się kalkulatorem proste zadania obliczeniowe; w obliczeniach stosuje drugą zasadę dynamiki i kinematyczne równania ruchu rozwiązuje posługując się kalkulatorem złożone zadania obliczeniowe; w obliczeniach stosuje drugą zasadę dynamiki i kinematyczne równania ruchu
9 Trzecia zasada dynamiki Newtona (1. Trzecia zasada dynamiki 2. Zasada dynamiki Newtona rozwiązywanie zadań) 2.5. Siła tarcia (1. Tarcie statyczne i kinetyczne 2. Doświadczalne wyznaczanie współczynnika tarcia 3. Ruch z uwzględnieniem sił tarcia rozwiązywanie zadań) podaje przykłady wzajemnego oddziaływania ciał opisuje wzajemne oddziaływanie ciał, posługując się trzecią zasadą dynamiki Newtona opisuje zachowanie ciał na podstawie trzeciej zasady dynamiki Newtona planuje korzystając z podręcznika i demonstruje doświadczenie ilustrujące trzecią zasadę dynamiki wyjaśnia na przykładach, dlaczego siły wynikające z trzeciej zasady dynamiki się nie równoważą rozwiązuje proste zadania problemowe, wskazując siły wzajemnego oddziaływania rozwiązuje złożone zadania problemowe i doświadczalne, dotyczące trzeciej zasady dynamiki Newtona wskazuje negatywne i pozytywne skutki tarcia rozróżnia tarcie statyczne i tarcie kinetyczne rozróżnia tarcie toczne i tarcie poślizgowe opisuje ruch ciał, posługując się pojęciem siła tarcia wyjaśnia, kiedy występuje tarcie statyczne, a kiedy kinetyczne; opisuje rolę tarcia w przyrodzie i technice wyjaśnia (mikroskopowo), dlaczego występuje siła tarcia wyznacza współczynnik tarcia: planuje doświadczenie, mierzy siłę, która działa podczas jednostajnego ciągnięcia pudełka przy różnej sile nacisku, sporządza tabelę z wynikami pomiarów, oblicza średnią wartość współczynnika tarcia, szacuje niepewność pomiaru, oblicza niepewność względną, wskazuje wielkości, których pomiar ma decydujący wpływ na niepewność wyniku samodzielnie wykonuje poprawny wykres (właściwie oznacza i opisuje osie, dobiera jednostkę, oznacza niepewność punktów pomiarowych) dopasowuje prostą y = ax do wykresu; oblicza wartość współczynnika a stosuje i zapisuje zasady dynamiki Newtona z uwzględnieniem sił tarcia rozwiązuje trudne zadania obliczeniowe i problemowe z uwzględnieniem sił tarcia
10 Siła dośrodkowa 2.7. Siły bezwładności (1. Układy inercjalne i nieinercjalne 2. Siła bezwładności rozwiązywanie zadań) opisuje zależności między siłą dośrodkową a masą, prędkością liniową i promieniem; wskazuje przykłady sił pełniących funkcję siły dośrodkowej wskazuje w życiu codziennym i przyrodzie jaka siła pełni rolę siły dośrodkowej w ruchu po okręgu oblicza parametry ruchu jednostajnego po okręgu oraz wartość siły dośrodkowej (szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku) rozwiązuje posługując się kalkulatorem złożone zadania obliczeniowe związane z ruchem jednostajnym po okręgu; w obliczeniach korzysta ze wzoru na siłę dośrodkową rozróżnia układy inercjalny i nieinercjalny wskazuje różne przykłady działania sił bezwładności w ruchu prostoliniowym przedstawia graficznie kierunek i zwrot siły bezwładności, znając kierunek i zwrot przyspieszenia układu nieinercjalnego wyjaśnia różnice między opisami ruchu ciał w układach inercjalnych i nieinercjalnych opisuje ruch ciał w nieinercjalnych układach odniesienia, posługując się siłami bezwładności wyjaśnia różnice między opisami ruchu ciał po okręgu w układach inercjalnych i nieinercjalnych posługuje się siłami bezwładności do opisu ruchu ciał po okręgu w układach nieinercjalnych wskazuje urządzenia gospodarstwa domowego, w których wykorzystano działanie siły odśrodkowej posługuje się pojęciem siła odśrodkowa bezwładności; znając kierunek i zwrot przyspieszenia układu nieinercjalnego, przedstawia na rysunku kierunek i zwrot siły odśrodkowej R podaje przykłady działania siły Coriolisa rozwiązuje posługując się kalkulatorem złożone zadania obliczeniowe, wybiera układ odniesienia odpowiedni do opisu danego ruchu ciała przedstawia własnymi słowami główne tezy przeczytanego artykułu popularnonaukowego R treści spoza podstawy programowej
11 11 Energia i pęd 3.1. Praca i moc jako wielkości fizyczne (Praca i moc) posługuje się pojęciami praca i moc oblicza pracę siły na danej drodze, gdy na ciało działa stała siła, a ciało przemieszcza się w kierunku zgodnym z kierunkiem działania siły oblicza pracę, gdy siła o stałej wartości nie działa zgodnie z kierunkiem ruchu, a ciało porusza się po linii prostej przedstawia jednostki pracy i mocy; opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi oblicza pracę stałej siły na podstawie wykresu zależności siły powodującej przemieszczenie od drogi przedstawia graficznie pracę siły zmiennej (za pomocą wykresu zależności siły od drogi) i wyraża jej wartość za pomocą sumy pól wszystkich prostokątów, których pola odpowiadają drodze przebytej w bardzo krótkich chwilach ruchu wyjaśnia za pomocą odpowiednich przykładów, że praca nie zależy od kształtu toru, lecz od przemieszczenia ciała rysuje rozkład sił podczas przesuwania ciała w poziomie i po równi oblicza moc urządzeń mechanicznych stosuje wzory na pracę i moc do rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych: rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku obliczeń, przeprowadza proste obliczenia liczbowe, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących), krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku rozwiązuje posługując się kalkulatorem złożone zadania obliczeniowe z wykorzystaniem wzorów na pracę i moc
12 Pojęcie energii. Energia potencjalna grawitacji (1. Energia potencjalna grawitacji 2. Formy energii) 3.3. Energia kinetyczna. Zasada zachowania energii (1. Energia kinetyczna 2. Przemiany energii. Zasada zachowania energii 3. Sprawność rozwiązywanie zadań) wyjaśnia na wybranym przykładzie, że wykonanie pracy nad ciałem wpływa na jego energię posługuje się pojęciem energia potencjalna; oblicza wartość energii potencjalnej wyjaśnia, kiedy siła wykonuje pracę dodatnią, a kiedy pracę ujemną; wskazuje sytuacje, w których praca jest równa zeru wyjaśnia, dlaczego praca wykonana nad ciałem w obecności siły grawitacji nie zależy od sposobu przemieszczania, lecz od wysokości wyjaśnia, dlaczego energia potencjalna ciała zależy od przyjętego układu odniesienia wykazuje, że praca wykonana nad ciałem przez siłę równoważącą siłę grawitacji jest równa przyrostowi energii potencjalnej ciała rozwiązuje posługując się kalkulatorem proste zadania obliczeniowe z wykorzystaniem wzorów na energię potencjalną wymienia różne formy energii wskazuje przykłady różnych form energii (korzysta z przykładów w podręczniku) posługuje się pojęciem energia kinetyczna oblicza pracę, jaką trzeba wykonać aby działając stałą siłą F rozpędzić ciało od stanu spoczynku do danej prędkości v na drodze s oblicza wartość energii kinetycznej wykazuje, że praca wykonana nad ciałem przez stałą niezrównoważoną siłę jest równa przyrostowi energii kinetycznej ciała stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej wykorzystuje zasadę zachowania energii mechanicznej do obliczania parametrów ruchu bada spadek swobodny; analizuje przemiany energii w jego trakcie rozwiązuje posługując się kalkulatorem proste zadania obliczeniowe z wykorzystaniem wzorów na energię kinetyczną stosuje pojęcia energia użyteczna i sprawność do rozwiązywania prostych zadań oblicza moc urządzeń mechanicznych, uwzględniając ich sprawność analizuje przemiany jednego rodzaju energii w drugi na wybranym przykładzie i obrazuje je za pomocą diagramów i wykresów, korzystając z poglądowych ilustracji zamieszczonych w podręczniku
13 Energia potencjalna sprężystości (1. Siła odkształcająca sprężynę doświadczenie 2. Energia potencjalna sprężystości) 3.5. Pęd. Zasada zachowania pędu (1. Pęd ciała i druga zasada dynamiki w postaci ogólnej 2. Zasada zachowania pędu rozwiązywanie zadań) wykazuje doświadczalnie, od czego zależy współczynnik sprężystości sprężyn interpretuje wykres zmiany wydłużenia ciała stałego w zależności od przyłożonej siły wymienia warunki, w jakich można stosować prawo Hooke'a przeprowadza doświadczenie związane z badaniem zależności siły odkształcającej sprężynę od wydłużenia sprężyny (opisuje doświadczenie, zapisuje w tabeli wyniki pomiarów) sporządza wykres zależności siły odkształcającej sprężynę od wydłużenia sprężyny (właściwie oznacza i opisuje osie, dobiera jednostkę, oznacza niepewność punktów pomiarowych); wskazuje, że pole pod wykresem liczbowo jest równe wykonanej pracy potrzebnej do rozciągnięcia sprężyny rozwiązuje proste zadania obliczeniowe, wykorzystując zasadę zachowania energii mechanicznej; oblicza energię sprężystości ciała rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe dotyczące energii potencjalnej sprężystości, posługując się kalkulatorem i wykresem zależności siły od wydłużenia sprężyny wyprowadza wzór na energię potencjalną sprężystości analizuje przemiany energii na wybranych przykładach posługuje się pojęciem pęd wyjaśnia, od czego zależy zmiana pędu ciała interpretuje drugą zasadę dynamiki w postaci ogólnej przewiduje wynik doświadczenia na podstawie zasady zachowania pędu stosuje zasadę zachowania pędu do wyjaśnienia zjawisk odrzutu i startu rakiet kosmicznych wykorzystuje zasadę zachowania pędu do obliczania prędkości ciał podczas zderzeń niesprężystych i zjawiska odrzutu rozwiązuje posługując się kalkulatorem proste zadania obliczeniowe związane z zasadą zachowania pędu (szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje jego realność) R rozwiązuje złożone zadania dotyczące ruchu ciał o zmiennej masie, np. rakiet
14 Zderzenia sprężyste i niesprężyste (1. Zderzenia niesprężyste ciał 2. Zderzenia sprężyste centralne czołowe i skośne) R treści spoza podstawy programowej odróżnia zderzenia sprężyste od niesprężystych stosuje zasadę zachowania pędu do opisu zderzeń niesprężystych wyznacza prędkość kul po zderzeniu, korzystając z podanych wzorów stosuje zasadę zachowania energii kinetycznej i zasadę zachowania pędu do opisu zderzeń sprężystych analizuje zderzenia sprężyste ciał o różnej masie wyjaśnia, dlaczego w przypadku zderzenia niesprężystego suma energii kinetycznych zderzających się kul przed zderzeniem jest większa niż po zderzeniu posługuje się pojęciem zderzenia centralne skośne i czołowe przeprowadza badanie zderzeń centralnych skośnych i czołowych kulek stalowych lub monet (wykonuje doświadczenia, opisuje i analizuje wyniki, wyciąga wnioski z doświadczenia) rozwiązuje posługując się kalkulatorem proste zadania obliczeniowe dotyczące zderzeń niesprężystych rozwiązuje posługując się kalkulatorem złożone zadania obliczeniowe dotyczące zderzeń sprężystych posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanego tekstu popularnonaukowego (przedstawia własnymi słowami główne tezy artykułu popularnonaukowego)
15 15 Bryła sztywna dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą rozróżnia pojęcia punkt materialny i bryła sztywna; zna granice ich stosowalności analizuje, czy dane ciało porusza się jedynie ruchem postępowym czy zarówno ruchem postępowym, jak i obrotowym 4.1. Ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej (1. Ruch postępowy i obrotowy bryły sztywnej. 2. Środek masy bryły sztywnej) opisuje ruch bryły sztywnej, stosując pojęcia prędkość kątowa, przyspieszenie kątowe, okres, częstotliwość posługuje się pojęciem precesja i wie, kiedy można pominąć precesję wyznacza środek masy bryły (samodzielnie wykonuje i opisuje doświadczenie, wyciąga wnioski z doświadczenia) stosuje wzór do wyznaczania środka masy bryły sztywnej wyznacza środek masy układu ciał rozwiązuje proste zadania obliczeniowe (szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku) rozwiązuje złożone zadania związane z ruchem obrotowym bryły sztywnej (przeprowadza złożone obliczenia za pomocą kalkulatora) wyprowadza wzór na położenie środka masy interpretuje i oblicza iloczyn wektorowy dwóch wektorów oblicza momenty sił działające na ciało lub układ ciał (bryłę sztywną) 4.2. Moment siły na podstawie pierwszej zasady dynamiki ruchu obrotowego analizuje równowagę brył sztywnych w sytuacji, kiedy siły działają w jednej płaszczyźnie (gdy siły i momenty sił się równoważą) analizuje ruch obrotowy bryły sztywnej pod wpływem momentu siły wykonuje obliczenia, wykorzystując warunek równowagi momentów sił rozwiązuje posługując się kalkulatorem złożone zadania obliczeniowe; w obliczeniach korzysta ze wzoru na moment siły
16 Środek ciężkości i energia potencjalna bryły sztywnej (1. Środek ciężkości i energia potencjalna bryły sztywnej 2. Równowaga bryły sztywnej) wyznacza doświadczalnie środek ciężkości płaskiego ciała zawieszonego na nici odróżnia energię potencjalną ciężkości ciała traktowanego jako punkt materialny od energii potencjalnej ciężkości ciała, którego wymiarów nie można pominąć; wyznacza energię potencjalną ciężkości określa warunki równowagi ciała stojącego na podłożu wskazuje sposoby zwiększania stabilności ciała (na wybranych przykładach) rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe, stosując wzory na energię w ruchu obrotowym (przeprowadza złożone obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora) wskazuje przykłady sytuacji, w których równowaga bryły sztywnej decyduje o bezpieczeństwie (np. stabilność łodzi lub konstrukcji) projektuje korzystając z przykładów podanych w podręczniku i przeprowadza doświadczenie ilustrujące tor ruchu środka masy rozróżnia pojęcia masa i moment bezwładności dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą wyjaśnia, od czego zależy moment bezwładności bryły 4.4. Energia kinetyczna w ruchu obrotowym (1. Energia kinetyczna w ruchu obrotowym 2. Moment bezwładności) posługuje się pojęciem moment bezwładności jako miarą bezwładności ciała w ruchu obrotowym oblicza bilans energii, uwzględniając energię kinetyczną ruchu obrotowego analizuje złożony ruch bryły sztywnej (ruchy: postępowy i obrotowy) oblicza energię całkowitą bryły obracającej się wokół osi przechodzącej przez środek masy (np. walca, kuli) podaje przykłady momentów bezwładności (wybranych brył) rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z zastosowaniem wzorów na energię w ruchu obrotowym (rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje jego realność) rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem wzorów na energię w ruchu obrotowym (przeprowadza złożone obliczenia za pomocą kalkulatora)
17 Druga zasada dynamiki w ruchu obrotowym bryły sztywnej (1. Druga zasada dynamiki ruchu obrotowego 2. Doświadczalne badanie zależności przyspieszenia kątowego od momentu siły i momentu bezwładności) 4.6. Moment pędu (1. Moment pędu 2. Zasada zachowania momentu pędu) opisuje ruch obrotowy bryły sztywnej wokół osi przechodzącej przez środek masy za pomocą prędkości kątowej i przyspieszenia kątowego analizuje ruch obrotowy bryły sztywnej pod wpływem momentu sił wyjaśnia, kiedy bryła sztywna porusza się ruchem obrotowym jednostajnie przyspieszonym, a kiedy ruchem obrotowym jednostajnie opóźnionym przedstawia jednostki wielkości fizycznych związanych z mechaniką bryły sztywnej; opisuje ich związki z jednostkami podstawowymi bada doświadczalnie zależność przyspieszenia kątowego od momentu siły i momentu bezwładności (wykonuje doświadczenie z wahadłem Oberbecka ilustrujące jakościowy związek między prędkością kątową a momentem siły i momentem bezwładności; opisuje i analizuje wyniki, wyciąga wnioski z doświadczenia) rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z zastosowaniem drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego (rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, przeprowadza proste obliczenia liczbowe za pomocą kalkulatora, zapisuje wynik obliczenia fizycznego jako przybliżony, z dokładnością do 2 3 cyfr znaczących, krytycznie analizuje realność otrzymanego wyniku) rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego oraz kinematycznego równania ruchu obrotowego (przeprowadza złożone obliczenia za pomocą kalkulatora) definiuje moment pędu punktu materialnego oblicza moment pędu bryły sztywnej i układu ciał wskazuje analogie między wielkościami fizycznymi opisującymi dynamikę ruchu postępowego i ruchu obrotowego bryły analizuje ruch bryły wokół osi obrotu z zastosowaniem zasady zachowania momentu pędu demonstruje zasadę zachowania momentu pędu na wybranym przykładzie (np. zjawiska odrzutu) podaje przykłady wykorzystania zasady zachowania momentu pędu w sporcie, urządzeniach technicznych i we Wszechświecie podaje przykłady wykorzystania efektu żyroskopowego w praktyce rozwiązuje proste zadania obliczeniowe z zastosowaniem zasady zachowania momentu pędu (rozróżnia wielkości dane i szukane, przelicza wielokrotności i podwielokrotności, szacuje wartość spodziewanego wyniku, krytycznie analizuje jego realność) rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe z zastosowaniem uogólnionej drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego oraz zasady zachowania momentu pędu (przeprowadza złożone obliczenia za pomocą kalkulatora) rozwiązuje złożone zadania obliczeniowe i problemowe na poziomie maturalnym
Wymagania edukacyjne do nowej podstawy programowej z fizyki realizowanej w zakresie rozszerzonym Kinematyka
1 edukacyjne do nowej podstawy programowej z fizyki realizowanej w zakresie rozszerzonym Kinematyka *W nawiasie podano alternatywny temat lekcji (jeśli nazwa zagadnienia jest długa) bądź tematy lekcji
Kinematyka. zmiennym(przeprowadza złożone. kalkulatora)
Kinematyka Ocena podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących w przyrodzie wyjaśnia, w jaki sposób fizyk zdobywa wiedzę o zjawiskach fizycznych wymienia przyczyny wprowadzenia Międzynarodowego Układu
Plan wynikowy (propozycja 61 godzin)
1 Plan wynikowy (propozycja 61 godzin) Kinematyka (19 godzin) *W nawiasie podano alternatywny temat lekcji (jeśli nazwa zagadnienia jest długa) bądź tematy lekcji realizowanych w ramach danego zagadnienia.
Cele operacyjne Uczeń: Konieczne K. Dopełniające D podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących w przyrodzie
1 WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA 2bA ZAKRES ROZSZERZONY (61godz.) Klasa 2bA Rok szkolny 2018-2019 Nauczyciel: Lech Skała Oznaczenia: K wymagania konieczne (dopuszczający); P wymagania (dostateczny);
R podaje przykłady działania siły Coriolisa
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA Z FIZYKI CZĘŚĆ I KINEMATYKA podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących w przyrodzie wyjaśnia, w jaki sposób fizyk zdobywa wiedzę o zjawiskach fizycznych wymienia przyczyny
1. Kinematyka 8 godzin
Plan wynikowy (propozycja) część 1 1. Kinematyka 8 godzin Wymagania Treści nauczania (tematy lekcji) Cele operacyjne podstawowe ponadpodstawowe Uczeń: konieczne podstawowe rozszerzające dopełniające Jak
SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI NA POZIOMIE ROZSZERZONYM
SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI NA POZIOMIE ROZSZERZONYM Kinematyka Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących
Wymagania edukacyjne z fizyki Technikum Mechaniczne nr 15 poziom rozszerzony
Wymagania edukacyjne z fizyki Technikum Mechaniczne nr 15 poziom rozszerzony Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. 2. Na
FIZYKA klasa 1 Liceum Ogólnokształcącego (4 letniego)
2019-09-01 FIZYKA klasa 1 Liceum Ogólnokształcącego (4 letniego) Treści z podstawy programowej przedmiotu POZIOM ROZSZERZONY (PR) SZKOŁY BENEDYKTA Podstawa programowa FIZYKA KLASA 1 LO (4-letnie po szkole
FIZYKA klasa 1 LO (4-letnie) Wymagania na poszczególne oceny szkolne Zakres rozszerzony
FIZYKA klasa 1 LO (4-letnie) Wymagania na poszczególne oceny szkolne Zakres rozszerzony Ocena Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry 1. Wprowadzenie podaje przykłady
Plan wynikowy (propozycja)
3 (propozycja) R ponad konieczne rozszerzające dopełniające 1. Wprowadzenie (2 godziny) 1.1. Przedmiot i metody badań fizyki podaje przykłady zjawisk fizycznych występujących w przyrodzie podaje rzędy
Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie rozszerzonym dla I klasy liceum ogólnokształcącego i technikum
Plan wynikowy z mi edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie rozszerzonym dla I klasy liceum ogólnokształcącego i technikum Temat (rozumiany jako lekcja) Wymagania konieczne (ocena dopuszczająca) Dział
Wymagania edukacyjne z fizyki Zakres rozszerzony
Wymagania edukacyjne z fizyki Zakres rozszerzony Klasa: 1 B Rok szkolny 2019/2020 Nauczyciel: Stefan Paszkiewicz Zasady ogólne 1. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń powinien wykonać zadania obowiązkowe
Zasady oceniania do programu nauczania Z fizyką w przyszłość. Zakres rozszerzony
Zasady oceniania do programu nauczania Z fizyką w przyszłość Zakres rozszerzony Zasady ogólne: 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. 2.
Rozkład materiału. Środki Metody pracy lekcji (tematy lekcji)*
Rozkład materiału * W nawiasie podano alternatywny temat lekcji (w wypadku gdy nazwa zagadnienia jest długa) bądź tematy lekcji realizowanych w ramach danego zagadnienia. Numer Nr Zagadnienie Osiągnięcia
Zasady oceniania do programu nauczania Z fizyką w przyszłość. Zakres rozszerzony
Zasady oceniania do programu nauczania Z fizyką w przyszłość Zakres rozszerzony Zasady ogólne: 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. 2.
Przedmiotowy system oceniania z fizyki-zakres rozszerzony
Przedmiotowy system oceniania z fizyki-zakres rozszerzony Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. 2. Na podstawowym poziomie
Przedmiotowy system oceniania Fizyka PR
Przedmiotowy system oceniania Fizyka PR Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły. Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie drugiej i trzeciej liceum zakres rozszerzony.
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie drugiej i trzeciej liceum zakres rozszerzony. Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień
PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH
PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH Krzysztof Horodecki, Artur Ludwikowski, Fizyka 1. Podręcznik dla gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe
WYMAGANIA EDUKACYJNE PRZEDMIOT : FIZYKA ROZSZERZONA
WYMAGANIA EDUKACYJNE PRZEDMIOT : FIZYKA ROZSZERZONA ROK SZKOLNY: 2018/2019 KLASY: 2mT OPRACOWAŁ: JOANNA NALEPA OCENA CELUJĄCY OCENA BARDZO DOBRY - w pełnym zakresie - w pełnym opanował zakresie opanował
Wymagania edukacyjne z fizyki dla LO zakres rozszerzony.
Wymagania edukacyjne z fizyki dla LO zakres rozszerzony. Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który: nie opanował tych wiadomości i umiejętności, które są niezbędne do dalszego kształcenia, nie zna podstawowych
Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas szkół ponadgimnazjalnych (poziom rozrzerzony) rok szkolny 2015/2016 (KLASY: 3LA,3LB,3LC) I.
Przedmiotowy system oceniania z fizyki dla klas szkół ponadgimnazjalnych (poziom rozrzerzony) rok szkolny 2015/2016 Poziomie rozszerzonym Zrozumieć fizykę wydawnictwa Nowa Era, autorzy: M.Braun, K. Byczuk,
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI W PCEiKZ W SZCZUCINIE
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Z FIZYKI W PCEiKZ W SZCZUCINIE 1. Przedmiotowy system oceniania z Fizyki dotyczy wszystkich klas, które uczą się tego przedmiotu w Roku Szkolnym 2018/2019. 2. Podstawa prawna
WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI ZAKRES ROZSZERZONY SERIA ZROZUMIEĆ FIZYKĘ KLASA DRUGA
WYMAGANIA NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI ZAKRES ROZSZERZONY SERIA ZROZUMIEĆ FIZYKĘ KLASA DRUGA Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły. Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień
Wymagania edukacyjne
Wymagania edukacyjne Zrozumieć fizykę - Nowa Era poziom rozszerzony Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. 2. Na podstawowym
Treści dopełniające Uczeń potrafi:
P Lp. Temat lekcji Treści podstawowe 1 Elementy działań na wektorach podać przykłady wielkości fizycznych skalarnych i wektorowych, wymienić cechy wektora, dodać wektory, odjąć wektor od wektora, pomnożyć
VI. CELE OPERACYJNE, CZYLI PLAN WYNIKOWY (CZ. 1)
1 VI. CELE OPERACYJNE, CZYLI PLAN WYNIKOWY (CZ. 1) 1. Opis ruchu postępowego 1 Elementy działań na wektorach podać przykłady wielkości fizycznych skalarnych i wektorowych, wymienić cechy wektora, dodać
Wymagania edukacyjne z fizyki Zakres rozszerzony
Wymagania edukacyjne z fizyki Zakres rozszerzony Klasa: 2 B Rok szkolny 2019/2020 Nauczyciel: Stefan Paszkiewicz 1 Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również
Spotkania z fizyka 2. Rozkład materiału nauczania (propozycja)
Spotkania z fizyka 2. Rozkład materiału nauczania (propozycja) Temat lekcji Siła wypadkowa siła wypadkowa, składanie sił o tym samym kierunku, R składanie sił o różnych kierunkach, siły równoważące się.
SZCZEGÓŁOWE CELE EDUKACYJNE
Program nauczania: Fizyka z plusem, numer dopuszczenia: DKW 4014-58/01 Plan realizacji materiału nauczania fizyki w klasie I wraz z określeniem wymagań edukacyjnych DZIAŁ PRO- GRA- MOWY Pomiary i Siły
Przedmiotowy system oceniania z fizyki
Przedmiotowy system oceniania z fizyki Klasa II semestr I Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie (oceny) 1. Kinematyka wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady ruchu odróżnia pojęcia: tor,
Rozkład materiału nauczania (propozycja)
2 Rozkład materiału nauczania (propozycja) R (temat ) 1. Wprowadzenie (2 godziny) 1 1.1. Przedmiot i metody badań fizyki orientuje się w rzędach wielkości rozmiarów i mas obiektów, którymi zajmuje się
KLASA I PROGRAM NAUCZANIA DLA GIMNAZJUM TO JEST FIZYKA M.BRAUN, W. ŚLIWA (M. Małkowska)
KLASA I PROGRAM NAUZANIA LA GIMNAZJUM TO JEST FIZYKA M.RAUN, W. ŚLIWA (M. Małkowska) Kursywą oznaczono treści dodatkowe Temat lekcji ele operacyjne - uczeń: Kategoria celów podstawowe Wymagania ponadpodstawowe
Plan wynikowy. z fizyki dla klasy pierwszej liceum profilowanego
Plan wynikowy z fizyki dla klasy pierwszej liceum profilowanego Kurs podstawowy z elementami kursu rozszerzonego koniecznymi do podjęcia studiów technicznych i przyrodniczych do programu DKOS-5002-38/04
Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie podstawowym dla I klasy liceum ogólnokształcącego i technikum
Plan wynikowy z mi edukacyjnymi przedmiotu fizyka w zakresie podstawowym dla I klasy liceum ogólnokształcącego i technikum Temat (rozumiany jako lekcja) Wymagania konieczne (ocena dopuszczająca) Dział
Anna Nagórna Wrocław, r. nauczycielka chemii i fizyki
Anna Nagórna Wrocław, 1.09.2015 r. nauczycielka chemii i fizyki Plan pracy dydaktycznej na fizyce wraz z wymaganiami edukacyjnymi na poszczególne oceny w klasach pierwszych w roku szkolnym 2015/2016 na
FIZYKA klasa 1 LO (4-letnie) Wymagania na poszczególne oceny szkolne Zakres podstawowy
FIZYKA klasa 1 LO (4-letnie) Wymagania na poszczególne oceny szkolne Zakres podstawowy Wprowadzenie wyjaśnia, jakie obiekty stanowią przedmiot zainteresowania fizyki i astronomii; wskazuje ich przykłady
Rozkład materiału nauczania
Rozkład materiału nauczania *Doświadczenia obowiązkowe wyróżniono pogrubioną czcionką. Numer lekcji Zagadnienie (temat lekcji)* Osiągnięcia ucznia* Uczeń: Numer wymagania w podstawie programowej Metody
Przedmiotowy system oceniania (propozycja)
4 Przedmiotowy system oceniania (propozycja) Zasady ogólne 1. Na 2. 3. 4. 42 Przedmiotowy system oceniania Wymagania ogólne uczeń: Szczegółowe wymagania na poszczególne stopnie R Wprowadzenie wyjaśnia,
PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z ZAKRESU NAUK PRZYRODNICZYCH (BIOLOGIA, CHEMIA, FIZYKA, GEOGRAFIA)
PRZEDMIOTOWE ZASADY OCENIANIA Z ZAKRESU NAUK PRZYRODNICZYCH (BIOLOGIA, CHEMIA, FIZYKA, GEOGRAFIA) W I LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCYM IM. WOJCIECHA KĘTRZYŃSKIEGO W GIŻYCKU ROK SZKOLNY 2015-2016 Opracowany na
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie drugiej i trzeciej liceum zakres rozszerzony.
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie drugiej i trzeciej liceum zakres rozszerzony. Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień
PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH
PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W KLASIE PIERWSZEJ GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH Krzysztof Horodecki, Artur Ludwikowski, Fizyka 1. Podręcznik dla gimnazjum, Gdańskie Wydawnictwo
Przedmiotowy system oceniania - Zrozumieć fizykę - cz.1
Przedmiotowy system oceniania - Zrozumieć fizykę - cz.1 Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień poprzedni. 2. Na podstawowym poziomie
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 2
1. Dynamika Wymagania na poszczególne oceny z fizyki do klasy 2 Ocena dokonuje pomiaru siły za pomocą siłomierza posługuje się symbolem siły i jej jednostką w układzie SI odróżnia statyczne i dynamiczne
Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie drugiej gimnazjum rok szkolny 2016/2017
Wymagania edukacyjne z fizyki w klasie drugiej gimnazjum rok szkolny 2016/2017 Siła wypadkowa siła wypadkowa, składanie sił o tym samym kierunku, siły równoważące się. Dział V. Dynamika (10 godzin lekcyjnych)
Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)
Kinematyka Mechanika ogólna Wykład nr 7 Elementy kinematyki Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez wnikania w związek
Lp. lekcji Uszczegółowienie treści Wymagania na ocenę dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą
Wymagania edukacyjne dla klasy: I TAK, I TI, I TE, I LP/ZI Lp. lekcji Uszczegółowienie treści Wymagania na ocenę dopuszczającą dostateczną dobrą bardzo dobrą 1 2 3 4 5 6 7 Kinematyka - opis ruchu Uczeń:
WYMAGANIA EDUKACYJNE
Gimnazjum nr 2 w Ryczowie WYMAGANIA EDUKACYJNE niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z FIZYKI w klasie II gimnazjum str. 1 Dynamika Wymagania z fizyki Klasa
Plan wynikowy fizyka rozszerzona klasa 2
Plan wynikowy fizyka rozszerzona klasa 2 1. Opis ruchu postępowego Temat lekcji Elementy działań na wektorach dostateczną uczeń podać przykłady wielkości fizycznych skalarnych i wektorowych, wymienić cechy
Wymagania edukacyjne z fizyki Zakres podstawowy
Wymagania edukacyjne z fizyki Zakres podstawowy Klasy: 1a, 1b, 1c, 1d, 1e Rok szkolny 2019/2020 Nauczyciele : Aneta Patrzałek, Stefan Paszkiewicz 1 Zasady ogólne: 1. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas oddziaływanie między ciałami, ani też rola, jaką to
1. Dynamika. R treści nadprogramowe. Ocena
Wymagania edukacyjne z fizyki dla uczniów klasy 2 Gimnazjum w Juszczynie, sposoby sprawdzania osiągnięć, warunki uzyskiwania wyższych stopni Pełna wersja przedmiotowego systemu oceniania (propozycja),
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Suchej Beskidzkiej.
na poszczególne oceny z fizyki w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Suchej Beskidzkiej. Klasa II na poszczególne oceny przy realizacji programu i podręcznika Spotkania z fizyką, Nowa Era. Uczeń, który spełnia
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA II
SZCZEGÓŁOWE WYMAGANIA EDUKACYJNE Z FIZYKI KLASA II Energia mechaniczna Wymagania na stopień dopuszczający obejmują treści niezbędne dla dalszego kształcenia oraz użyteczne w pozaszkolnej działalności ucznia.
Kryteria ocen z fizyki klasa II gimnazjum
Kryteria ocen z fizyki klasa II gimnazjum Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który a) posiadł wiedzę i umiejętności znacznie wykraczające poza program nauczania, będące efektem samodzielnej pracy, wynikające
Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści
Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, 2010 Spis treści Część I. STATYKA 1. Prawa Newtona. Zasady statyki i reakcje więzów 11 1.1. Prawa Newtona 11 1.2. Jednostki masy i
Plan wynikowy. 1. Dynamika (8 godz. + 2 godz. (łącznie) na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian)
Plan wynikowy Plan wynikowy (propozycja), obejmujący treści nauczania zawarte w podręczniku Spotkania z fizyką, część 2" (a także w programie nauczania), jest dostępny na stronie internetowej www.nowaera.pl
PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA
1 PRZEDMIOTOWY SYSTEM OCENIANIA Ogólne zasady oceniania zostały określone rozporządzeniem MEN (Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 16 sierpnia 2017 r. w sprawie oceniania, klasyfikowania
Fizyka Podręcznik: Świat fizyki, cz.1 pod red. Barbary Sagnowskiej. 4. Jak opisujemy ruch? Lp Temat lekcji Wymagania konieczne i podstawowe Uczeń:
Fizyka Podręcznik: Świat fizyki, cz.1 pod red. Barbary Sagnowskiej 4. Jak opisujemy ruch? Lp Temat lekcji Wymagania konieczne i podstawowe Wymagania rozszerzone i dopełniające 1 Układ odniesienia opisuje
FIZYKA I GIMNAZJUM WYMAGANIA PODSTAWOWE
FIZYKA I GIMNAZJUM WYMAGANIA PODSTAWOWE Uczeń: odróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja oraz podaje odpowiednie przykłady odróżnia pojęcia: wielkość fizyczna i jednostka danej wielkości dokonuje prostego
WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI
WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI KLASA VII II SEMESTR: 5. DYNAMIKA Na ocenę dopuszczającą: posługuje się symbolem siły; stosuje pojęcie siły jako działania skierowanego (wektor); wskazuje
WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA - KLASA VII. OCENA OSIĄGNIĘCIA UCZNIA Uczeń:
WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA - KLASA VII OCENA TEMAT OSIĄGNIĘCIA UCZNIA Czym zajmuje się fizyka? fizyka jako nauka doświadczalna procesy fizyczne, zjawisko fizyczne ciało fizyczne a substancja pracownia
Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym
Mechanika ogólna Wykład nr 14 Elementy kinematyki i dynamiki 1 Kinematyka Dział mechaniki zajmujący się matematycznym opisem układów mechanicznych oraz badaniem geometrycznych właściwości ich ruchu, bez
1. Dynamika WYMAGANIA PROGRAMOWE Z FIZYKI W KLASIE II GIMNAZJUM. Ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra Uczeń:
WYMAGANIA PROGRAMOWE Z FIZYKI W KLASIE II GIMNAZJUM 1. Dynamika Ocena posługuje się symbolem siły i jej jednostką w układzie SI odróżnia statyczne i dynamiczne skutki oddziaływań, podaje przykłady skutków
WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA ROK SZKOLNY 2017/ ) wyodrębnia z tekstów, tabel, diagramów lub wykresów, rysunków schematycznych
WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA ROK SZKOLNY 2017/2018 I. Wymagania przekrojowe. Uczeń: 1) wyodrębnia z tekstów, tabel, diagramów lub wykresów, rysunków schematycznych lub blokowych informacje kluczowe dla
Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy I (II półrocze) Ocena niedostateczna:
Wymagania edukacyjne z fizyki dla klasy I (II półrocze) Ocena niedostateczna: uczeń nie opanował podstawowych wiadomości i umiejętności na ocenę dopuszczającą nie skorzystał z możliwości poprawy ocen niedostatecznych
MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Prowadzący: dr Krzysztof Polko PLAN WYKŁADÓW 1. Podstawy kinematyki 2. Ruch postępowy i obrotowy bryły 3. Ruch płaski bryły 4. Ruch złożony i ruch względny 5. Ruch kulisty i ruch ogólny bryły
Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski
Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie dr inż. Romuald Kędzierski Po czym można rozpoznać, że na ciało działają siły? Możliwe skutki działania sił: Po skutkach działania sił. - zmiana kierunku ruchu
Wymagania na poszczególne oceny Fizyka, kl. I, Podręcznik Spotkania z fizyką, Nowa Era
Wymagania na poszczególne oceny Fizyka, kl. I, Podręcznik Spotkania z fizyką, Nowa Era Tematy lekcji Fizyka jako nauka Przyrodnicza Rodzaje i skutki oddziaływań. Wzajemność oddziaływań Siła i jej cechy.
WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI
WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE NA POSZCZEGÓLNE OCENY Z FIZYKI KLASA VII II SEMESTR: 5. DYNAMIKA Na ocenę dopuszczającą: posługuje się symbolem siły; stosuje pojęcie siły jako działania skierowanego (wektor); wskazuje
Kryteria ocen Spotkania z fizyką, część 1"
I Oddziaływania Kryteria ocen Spotkania z fizyką, część 1" Zagadnienie Fizyka jako nauka przyrodnicza klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą podaje przykłady powiązań fizyki z życiem codziennym charakteryzuje
Zakres materiału do testu przyrostu kompetencji z fizyki w kl. II
Zakres materiału do testu przyrostu kompetencji z fizyki w kl. II Wiadomości wstępne 1.1Podstawowe pojęcia fizyki 1.2Jednostki 1.3Wykresy definiuje pojęcia zjawiska fizycznego i wielkości fizycznej wyjaśnia
Zasady oceniania. Ocena dopuszczająca dostateczna dobra bardzo dobra
I Zasady ogólne: 1. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń powinien wykonać zadania obowiązkowe (łatwe - na stopień dostateczny, i bardzo łatwe - na stopień dopuszczający); niektóre czynności ucznia mogą
Wymagania szczegółowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie I
Wymagania szczegółowe na poszczególne oceny z fizyki w klasie I 1. Oddziaływania Stopień dopuszczający Stopień dostateczny Stopień dobry Stopień bardzo dobry klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą
Spis treści. Wstęp Część I STATYKA
Spis treści Wstęp... 15 Część I STATYKA 1. WEKTORY. PODSTAWOWE DZIAŁANIA NA WEKTORACH... 17 1.1. Pojęcie wektora. Rodzaje wektorów... 19 1.2. Rzut wektora na oś. Współrzędne i składowe wektora... 22 1.3.
SIŁA JAKO PRZYCZYNA ZMIAN RUCHU MODUŁ I: WSTĘP TEORETYCZNY
SIŁA JAKO PRZYCZYNA ZMIAN RUCHU MODUŁ I: WSTĘP TEORETYCZNY Opracowanie: Agnieszka Janusz-Szczytyńska www.fraktaledu.mamfirme.pl TREŚCI MODUŁU: 1. Dodawanie sił o tych samych kierunkach 2. Dodawanie sił
18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa
Kinematyka 1. Podstawowe własności wektorów 5 1.1 Dodawanie (składanie) wektorów 7 1.2 Odejmowanie wektorów 7 1.3 Mnożenie wektorów przez liczbę 7 1.4 Wersor 9 1.5 Rzut wektora 9 1.6 Iloczyn skalarny wektorów
Wymagania. Konieczne Podstawowe Rozszerzające Dopełniające
Szczegółowe wymagania na poszczególne oceny z fizyki w klasie I gimnazjum Wymagania konieczne (K)- ocena dopuszczająca Wymagania podstawowe(p)- ocena dostateczna Wymagania rozszerzające(r)- ocena dobra
planuje doświadczenie lub pomiar X X wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku pomiaru lub doświadczenia
Plan wynikowy (propozycja) Pełna wersja planu wynikowego (propozycja), obejmująca treści nauczania zawarte w podręczniku Spotkania z fizyką, część 1 (a także w programie nauczania), jest dostępna na stronie
DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY
FIZYKA KLASA I I PÓŁROCZE Oddziaływania DOPUSZCZAJĄCY DOSTATECZNY DOBRY BARDZO DOBRY CELUJĄCY - odróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja oraz podaje odpowiednie przykłady; - odróżnia pojęcia: wielkość
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Suchej Beskidzkiej.
Wymagania na poszczególne oceny z fizyki w Zespole Szkół im. Jana Pawła II w Suchej Beskidzkiej. Klasa I Wymagania na poszczególne oceny przy realizacji programu i podręcznika Spotkania z fizyką, Nowa
Plan wynikowy. I Oddziaływania (5 godzin + 2 (łącznie) godziny na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) Wymagania edukacyjne
Plan wynikowy I Oddziaływania (5 godzin + 2 (łącznie) godziny na powtórzenie materiału (podsumowanie działu) i sprawdzian) Fizyka jako nauka przyrodnicza klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą podaje
DYNAMIKA SIŁA I JEJ CECHY
DYNAMIKA SIŁA I JEJ CECHY Wielkość wektorowa to wielkość fizyczna mająca cztery cechy: wartość liczbowa punkt przyłożenia (jest początkiem wektora, zaznaczamy na rysunku np. kropką) kierunek (to linia
Przedmiotowy system oceniania
Przedmiotowy system oceniania Uwaga. Szczegółowe warunki i sposób oceniania określa statut szkoły. Zasady ogólne 1. Wymagania na każdy stopień wyższy niż dopuszczający obejmują również wymagania na stopień
WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA
WYMAGANIA EDUKACYJNE I KRYTERIA OCENIANIA Z FIZYKI Podręcznik: Spotkania z fizyką. Cześć 1 Grażyna Francuz-Ornat, Teresa Kulawik, Maria Nowotny-Różańska Wydawnictwo NOWA ERA SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA
Plan wynikowy z fizyki w klasie Ig
Plan wynikowy z fizyki w klasie Ig Plan wynikowy, obejmuje treści nauczania zawarte w podręczniku Spotkania z fizyką, część 1", wyd. nowa era I Oddziaływania (5 godzin + 2 (łącznie) godziny na powtórzenie
DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia
ODDZIAŁYWANIA DZIAŁ TEMAT NaCoBeZu kryteria sukcesu w języku ucznia 1. Organizacja pracy na lekcjach fizyki w klasie I- ej. Zapoznanie z wymaganiami na poszczególne oceny. Fizyka jako nauka przyrodnicza.
Wymagania na poszczególne oceny przy realizacji programu i podręcznika Spotkania z fizyką cz. 1
Wymagania na poszczególne oceny przy realizacji programu i podręcznika Spotkania z fizyką cz. 1 1. Oddziaływania Zagadnienie Fizyka jako nauka przyrodnicza klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą podaje
WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE Z FIZYKI KLAS 7. Cele operacyjne Uczeń: rozróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja oraz podaje odpowiednie przykłady
Zagadnienie (tematy lekcji) Cele operacyjne Uczeń: Czym zajmuje się fizyka; Wielkości fizyczne, jednostki i pomiary; Jak przeprowadzać doświadczenia (3 godziny) określa, czym zajmuje się fizyka podaje
Plan wynikowy fizyka kl. 7. Spotkania z fizyką kl. 7 nauczyciel: Iwona Prętki
1 ponad konieczne rozszerzające dopełniające Czym zajmuje się fizyka; Wielkości fizyczne, jednostki i pomiary; Jak przeprowadzać doświadczenia (3 godziny) I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny
I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny łącznie na powtórzenie i sprawdzian)
1 Plan wynikowy ponad konieczne rozszerzające dopełniające I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny łącznie na powtórzenie i sprawdzian) Czym zajmuje się fizyka; Wielkości fizyczne, jednostki
Wymagania rozszerzające. (ocena dostateczne) (ocena dobra) Uczeń: Uczeń: wyjaśnia, czym jest prawo fizyczne opisuje zjawiska
Plan wynikowy z wymaganiami edukacyjnymi przedmiotu fizyka dla I klasy szkoły branżowej I stopnia Temat (rozumiany jako lekcja) Wymagania konieczne (ocena dopuszczająca) Dział 1. Wiadomości wstępne 1.1.
Spełnienie wymagań poziomu oznacza, że uczeń ponadto:
Fizyka SP-7 R - treści nadobowiązkowe. Wymagania podstawowe odpowiadają ocenom dopuszczającej i dostatecznej, ponadpodstawowe dobrej i bardzo dobrej Wymagania podstawowe Spełnienie wymagań poziomu oznacza,
Przedmiotowy system oceniania- klasa 1. 1 Oddziaływania. Zasady ogólne:
Przedmiotowy system oceniania- klasa 1 Zasady ogólne: 1. Na podstawowym poziomie wymagań uczeń powinien wykonać zadania obowiązkowe (łatwe na stopień dostateczny, i bardzo łatwe na stopień dopuszczający);
ROZKŁAD MATERIAŁU Z FIZYKI - ZAKRES ROZSZERZONY
ROZKŁAD MATERIAŁU Z FIZYKI - ZAKRES ROZSZERZONY AUTOR PROGRAMU EWA PRZYSIECKA WYDAWNICTWO OPERON NUMER PROGRAMU FIZR-01-08/13 PROGRAM OBEJMUJE OKRES NAUCZANIA w kl. II - IV TE oraz II-III LO LICZBA GODZIN
FIZYKA KLASA 7 Rozkład materiału dla klasy 7 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania)
FIZYKA KLASA 7 Rozkład materiału dla klasy 7 szkoły podstawowej (2 godz. w cyklu nauczania) Temat Proponowana liczba godzin POMIARY I RUCH 12 Wymagania szczegółowe, przekrojowe i doświadczalne z podstawy
Wymagania Zagadnienie (tematy lekcji) I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny łącznie na powtórzenie i sprawdzian)
1 Plan wynikowy I. PIERWSZE SPOTKANIE Z FIZYKĄ (6 godzin + 2 godziny łącznie na powtórzenie i sprawdzian) Czym zajmuje się fizyka; Wielkości określa, czym zajmuje się fizyka podaje przykłady powiązań fizyki
Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka
Jan Awrejcewicz- Mechanika Techniczna i Teoretyczna. Statyka. Kinematyka SPIS TREŚCI Przedmowa... 7 1. PODSTAWY MECHANIKI... 11 1.1. Pojęcia podstawowe... 11 1.2. Zasada d Alemberta... 18 1.3. Zasada prac