Transformacja Galileusza ( )

Podobne dokumenty
Transformacja Galileusza ( )

Wykład 3: Kinematyka - względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

Wykład 4: Względność ruchów. dr inż. Zbigniew Szklarski

7. Szczególna teoria względności. Wybór i opracowanie zadań : Barbara Kościelska Więcej zadań z tej tematyki znajduje się w II części skryptu.

Elementy mechaniki relatywistycznej

ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich

Fig. 1. Interferometr A. A. Michelsona.

Powstanie i rola Szczególnej Teorii Względności (STW)

teoria wzgl wzgl dności

Szkoła z przyszłością. szkolenie współfinansowane przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Mechanika relatywistyczna


U.1 Elementy szczególnej teorii względności

II.1. Zagadnienia wstępne.

Szczególna teoria względności i jej konsekwencje

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Wykład 23. Reinhard Kulessa 1

Fizyka 1- Mechanika. Wykład Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA

Elementy szczególnej teorii względności

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

LITERATURA Resnick R., Holliday O., Acosta V., Cowan C. L., Graham B. J., Wróblewski A. K., Zakrzewski J. A., Kleszczewski Z., Zastawny A.

Wykład 30 Szczególne przekształcenie Lorentza

Energia w geometrii Schwarzshilda

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

Grzegorz Kornaś. Powtórka z fizyki

Fizyka cząstek elementarnych

Albert Einstein SZCZEGÓLNA I OGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI. Szczególna Teoria Względności

Dynamika punktu materialnego

Zrozumieć Einsteina, czyli jak uczę szczególnej teorii względności

5. Równania Maxwella. 5.1 Równania Maxwella 5.2 Transformacja pól 5.3 Fala elektromagnetyczna

5.3 TRANSFORMACJA LORENTZA

Szczególna Teoria Względności

Teoria względności Szczególna teoria względności dr Mikołaj Szopa wykład

Fizyka relatywistyczna

ψ przedstawia zależność

Interwał, geometria czasoprzestrzeni Konsekwencje tr. Lorentza: dylatacja czasu i kontrakcja długości

ANEMOMETRIA LASEROWA

Wykład FIZYKA II. 10. Szczególna teoria względności. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

9.1 POMIAR PRĘDKOŚCI NEUTRINA W CERN

PODSTAWY CHEMII KWANTOWEJ. Jacek Korchowiec Wydział Chemii UJ Zakład Chemii Teoretycznej Zespół Chemii Kwantowej Grupa Teorii Reaktywności Chemicznej







Podwaliny szczególnej teorii względności

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

LABORATORIUM PODSTAWY ELEKTRONIKI Badanie Bramki X-OR

4. Prąd stały Prąd i prawo Ohma. C s. i = i = t. i S. j = V u prędkość unoszenia ładunków. r r









III.2 Transformacja Lorentza położenia i czasu.

I.1. Paradoksy Zenona z Elei.

WAHADŁO OBERBECKA V 6 38a

Wyznaczanie temperatury i ciśnienia gazu z oddziaływaniem Lennarda Jonesa metodami dynamiki molekularnej

I. KINEMATYKA I DYNAMIKA





Optyka falowa. polaryzacja. dwójłomność optyczna. czym jest zjawisko polaryzacji stan a stopień polaryzacji sposoby polaryzacji

WPROWADZENIE. Czym jest fizyka?

Oryginalna metoda wyprowadzania transformacji dla kinematyk z uniwersalnym układem odniesienia

Rozdział VIII KINETYKA NASYCANIA POWIERZCHNI. 1. Wstęp

Podstawy fizyki sezon 1 XI. Mechanika relatywistyczna

Zarządzanie ryzykiem. Lista 3

LNL Legnaro, IFIC Valencia, GSI, ZFJA. Ernest Grodner Weryfikacja hipotezy udziału kolektywnych bozonów w rozpadzie beta 62 Ga

Guanajuato, Mexico, August 2015

Relaksacja. Chem. Fiz. TCH II/19 1

Studia magisterskie ENERGETYKA. Jan A. Szantyr. Wybrane zagadnienia z mechaniki płynów. Ćwiczenia 2. Wyznaczanie reakcji hydrodynamicznych I

K gęstość widmowa (spektralna) energii: 12 Classical theory (5000 K) 10 Rozbieżność w obszarze krótkich fal (katastrofa w nadfiolecie)

RUCH HARMONICZNY. sin. (r.j.o) sin

IV.5. Promieniowanie Czerenkowa.

Fizyka 3. Janusz Andrzejewski

Fizyka 10. Janusz Andrzejewski

Prowadzisz lub będziesz prowadzić działalność gospodarczą? Przeczytaj koniecznie!

Wykład 17 Strumień pola przyspieszeń grawitacyjnych w teorii Newtona.

Transformacja Lorentza Wykład 14

Przemieszczeniem ciała nazywamy zmianę jego położenia

Zależność natężenia oświetlenia od odległości

WYKŁAD FIZYKAIIIB 2000 Drgania tłumione

Graf skierowany. Graf zależności dla struktur drzewiastych rozgrywających parametrycznie

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA TRANFORMACJA LORENTZA

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA

Drgania elektromagnetyczne obwodu LCR

Siła tarcia. Tarcie jest zawsze przeciwnie skierowane do kierunku ruchu (do prędkości). R. D. Knight, Physics for scientists and engineers

Własności falowe cząstek. Zasada nieoznaczoności Heisenberga.

METODA ZDYSKONTOWANYCH SALD WOLNYCH PRZEPŁYWÓW PIENIĘŻNYCH

CHEMIA KWANTOWA Jacek Korchowiec Wydział Chemii UJ Zakład Chemii Teoretycznej Zespół Chemii Kwantowej Grupa Teorii Reaktywności Chemicznej

Definicja szybkości reakcji. Szybkości reakcji. Równanie kinetyczne reakcji ...

Oddziaływania słabe. Bozony pośredniczące W i Z

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2009

Transkrypt:

Tansfomaja Galileusza (564-64) z z y y Zasada względnośi Galileusza: pawa mehaniki są jednakowe we wszyskih inejalnyh układah odniesienia. F F a a Uwaga: newonowskie dodawanie pędkośi: u u S S, S S

Poblem ze świałem: km 300 000 s ale względem jakiego układu? Pzypuszzano, że względem Kosmosu, dokładniej: eeu kosmiznego. Einsein: o nausza zasadę względnośi. Obsewao w układzie inejalnym mógłby odóżnić swój san spozynku od uhu jednosajnego, miezą pędkość świała. Posulay Einseina podsawa szzególnej eoii względnośi I. Ruh jes względny, zn. żadne doświadzenie fizyzne nie jes w sanie wykazać óżniy między spozynkiem a uhem jednosajnym posoliniowym układu odniesienia (zasada względnośi Einseina). II. Pędkość świała jes sała we wszyskih inejalnyh układah odniesienia. II posula jes spzezny z ansfomają Galileusza, a konkenie z pawem dodawania pędkośi??????? Koniezna jes nowa ansfomaja, jeżeli e posulay są pawdziwe.

Albe Einsein (879-955) (źódło Inene)

Badania doświadzalne Ekspeymen Mihelsona-Moleya Spejalny pzyząd, inefeome Mihelsona-Moleya, pędzi azem z Ziemią, Ozekiwanie: pędkość świała dodaje się wekoowo. Wynik: negaywny. (Nagoda Nobla 907) km 30. s Ekspeymen w CERNie 964 ok Rozpad mezonu I. w spozynku π 0 II. w uhu geneao mezonów 0,99975

Tansfomaja Loenza Wynika ona z waunku, aby powiezhnia falowa świała była sfeyzna w każdym inejalnym układzie odniesienia. z z y y ( ) z y i ównież ( ) z y zdefiniujmy zynnik Loenza β S S

inny zapis ansfomaji Loenza ( ) ansfomaja odwona ( ) Hendik Anoon Loenz (853-98) (źódło Inene)

Relaywisyzne dodawanie pędkośi d ( d d ) d d d d d ( d d ) d d d d d d Względność ównozesnośi u u u (jeśli u, o u akże). Jeżeli 0 i 0, o 0. Zdazenia są ównozesne w obu układah. Jeżeli 0 i 0 (zdazenia ównozesne w S, ale w óżnyh miejsah), o 0. Zdazenia e nie są ównozesne w S. Nawe ih kolejność nie jes usalona ( może być >0 lub <0). Czyżby nauszenie zasady pzyzynowośi?

Pzyzynowość w zasopzeszeni Dla każdego obsewaoa isnieje zbió zdazeń, kóy jes jego bezwzględną pzeszłośią. Odległośi między ymi zdazeniami są ypu zasowego. Tansfomaja Loenza nie może zmienić haakeu ej odległośi. Oznaza o, że np. jeżeli najpiew mieliśmy sudniówkę, a poem mauę, o żaden obsewao we Wszehświeie nie może zaobsewować odwonej kolejnośi yh zdazeń. Isnieje eż ogomny zbió zdazeń ak odległyh, że odległośi między nimi są ypu pzeszennego. Np. wybuhy dwóh supenowyh, A i B, mogą być zaobsewowane z Ziemi jako ównozesne. Dla kosmonauów pouszająyh się wzdłuż linii AB z pędkośią, ale w pzeiwnyh kieunkah, nie będą one ównozesne. Jeden zaobsewuje wześniej wybuh A, nasępnie B. Dugi odwonie: zaobsewuje wześniej wybuh B, później A. Nie ma o jednak żadnego wpływu na hisoię Kosmosu (wybuh A nie mógł wpłynąć na wybuh B ani odwonie, ponieważ sygnał o wybuhu ozhodzi się z pędkośią, nie nayhmiasowo). Tansfomaja Loenza nie zmienia pzeszennego haakeu odległośi między ymi zdazeniami. Podsumowują: względność ównozesnośi ma oganizony haake i nie nausza zasady pzyzynowośi.

Relaywisyzne skóenie długośi (konakja Loenza) S S liswa o długośi l 0 spozywa w S (l 0 jej długość własna) jej długość miezona w S : l l l0 jej długość miezona w S: l w ej samej hwili zasu ( ) ( ) ( ) l ( ) l, zn. l0 l, sąd l l 0, wię l < l 0 l l 0

Relaywisyzne wydłużenie zasu (dylaaja zasu) wskazania zegaa spozywająego w S poównujemy z dwoma óżnymi zegaami spozywająymi w S ( ), τ zas własny τ, wię τ > S,,,, S ( ) S ( )

Powiedzenie ekspeymenalne. óżny zas żyia mionów. Wskuek oddziaływania pomieniowania kosmiznego z aomami i ząsezkami amosfey powsają głównie mezony π. Mezony π ozpadają się na miony: π µ ν µ Miony eż się ozpadają: µ e ν e ν µ Ih zas połowiznego zaniku w spozynku: 6 T,5 0 s 4 ale powsają 60 km n.p.m. i leą z pędkośią. Czas pzelou 0 s 33 T. Po upływie każdego zasu T / połowa zanika, połowa zosaje. Powinno ih zosać 33 40 Kosmos 0 0,000000000000000000000000000000000000000 zeo 3 a napawdę zosaje. U nih (na ih wewnęznyh zegaah) minęło 3 T. 8 Nasąpiło wydłużenie zasu w sosunku τ 33 3 44, 3 o odpowiada pędkośi 0,99975. 60 km π µ? Ziemia

. bezpośedni pomia zasu pzy pomoy zegaów aomowyh (lo dookoła świaa). Jeden zega zosał w laboaoium, dugi (idenyzny) laał samoloem dookoła Ziemi. τ Ziemia Opóźnienie zegaa w uhu o jes óżnia zasów ( ) τ waość zmiezona: ok. 03 ns Zgodność z eoią względnośi w ganiah niepewnośi pomiaowej. Oznaza o, że zegay w uhu idą wolniej.