POWŁOKI GEOMETRIA POWIERZCHNI

Podobne dokumenty
1 Charakterystyka ustrojów powierzchniowych. Anna Stankiewicz

Rozdział 3. Tensory. 3.1 Krzywoliniowe układy współrzędnych

TARCZE PROSTOKĄTNE Charakterystyczne wielkości i równania

Geometria powłoki, wg publikacji dr inż. Wiesław Baran

i = [ 0] j = [ 1] k = [ 0]

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

PŁYTY OPIS W UKŁADZIE KARTEZJAŃSKIM Charakterystyczne wielkości i równania

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

PŁYTY OPIS W UKŁADZIE KARTEZJAŃSKIM Charakterystyczne wielkości i równania

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ

Układy współrzędnych

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Wektory, układ współrzędnych

Matematyka stosowana i metody numeryczne

Krzywe stożkowe Lekcja II: Okrąg i jego opis w różnych układach współrzędnych

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

Wprowadzenie do WK1 Stan naprężenia

Lista nr 1 - Liczby zespolone

Analiza płyt i powłok MES

Kartografia matematyczna

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Kinematyka: opis ruchu

Kinematyka: opis ruchu

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

Geometria Struny Kosmicznej

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

II.2 Położenie i prędkość cd. Wektory styczny i normalny do toru. II.3 Przyspieszenie

Mechanika Analityczna

POD- I NADOKREŚLONE UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

Wykład 1. Wprowadzenie do przedmiotu. Powierzchnia odniesienia w pomiarach inżynierskich.

ROZWINIĘCIA POWIERZCHNI STOPNIA DRUGIEGO W OPARCIU O MIEJSCA GEOMETRYCZNE Z ZA- STOSOWANIEM PROGRAMU CABRI II PLUS.

PŁYTY OPIS W UKŁADZIE KARTEZJAŃSKIM Charakterystyczne wielkości i równania

Rozdział 2. Kinematyka

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Zagadnienie dwóch ciał

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Obliczanie indukcyjności cewek

Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

ODLEGŁOŚĆ NA PŁASZCZYŹNIE - SPRAWDZIAN

Elektrodynamika Część 1 Elektrostatyka Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM

Etap 1. Rysunek: Układy odniesienia

= sin. = 2Rsin. R = E m. = sin

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 15

Metoda elementów brzegowych

Elektrostatyka, cz. 1

Wykład 2. Kinematyka. Podstawowe wielkości opisujące ruch. W tekście tym przedstawię podstawowe pojecia niezbędne do opiosu ruchu:

WYKŁAD 6 KINEMATYKA PRZEPŁYWÓW CZĘŚĆ 2 1/11

Notatki do wykładu Geometria Różniczkowa I

Obliczanie układów statycznie niewyznaczalnych. metodą sił

Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji / Gustaw Rakowski, Zbigniew Kacprzyk. wyd. 3 popr. Warszawa, cop

Układ współrzędnych dwu trój Wykład 2 "Układ współrzędnych, system i układ odniesienia"

Fizyka dla Informatyków Wykład 7 Mechanika Ośrodków Ciągłych

Układy równań liniowych, macierze, Google

[ P ] T PODSTAWY I ZASTOSOWANIA INŻYNIERSKIE MES. [ u v u v u v ] T. wykład 4. Element trójkątny płaski stan (naprężenia lub odkształcenia)

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 9, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Opis ruchu obrotowego

5.1 POJĘCIE CZASU. Rozdział należy do teorii pt. "Teoria Przestrzeni" autorstwa Dariusza Stanisława Sobolewskiego. Http:

Algebra linowa w pigułce

ELEKTROSTATYKA. Zakład Elektrotechniki Teoretycznej Politechniki Wrocławskiej, I-7, W-5

Kinematyka: opis ruchu

Ważną rolę odgrywają tzw. funkcje harmoniczne. Przyjmujemy następującą definicję. u = 0, (6.1) jest operatorem Laplace a. (x,y)

2.9. Kinematyka typowych struktur manipulatorów

Obliczanie długości łuku krzywych. Autorzy: Witold Majdak

Cyfrowe przetwarzanie obrazów i sygnałów Wykład 9 AiR III




Liczby zespolone. Magdalena Nowak. 23 marca Uniwersytet Śląski

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

Całka krzywoliniowa niezorientowana Niech R 3 będzie krzywą prostowalną opisywaną parametryzacją r:,α, β- γ taką, że

WYDZIAŁ OCEANOTECHNIKI I OKRĘTOWNICTWA. Katedra Hydromechaniki i Hydroakustyki

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

Wykład 12: prowadzenie światła

Atom wodoropodobny. Biegunowy układ współrzędnych. współrzędne w układzie. kartezjańskim. współrzędne w układzie. (x,y,z) biegunowym.

Wykład z modelowania matematycznego.

1 Relacje i odwzorowania

WYZNACZANIE SIŁ WEWNĘTRZNYCH W BELCE

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ ANALITYCZNĄ zadania z odpowiedziami

3. Model Kosmosu A. Einsteina

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Repetytorium z analizy i rachunku całkowego funkcji wielu zmiennych. Wiadomości wstępne.

PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Fizyka Laserów wykład 5. Czesław Radzewicz

ELEKTROTECHNIKA Semestr 2 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Oblicz pochodne cząstkowe rzędu drugiego funkcji:

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

1 Symulacja procesów cieplnych 1. 2 Algorytm MES 2. 3 Implementacja rozwiązania 2. 4 Całkowanie numeryczne w MES 3. k z (t) t ) k y (t) t )

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

Grafika komputerowa Wykład 8 Modelowanie obiektów graficznych cz. II

TENSOMETRIA ZARYS TEORETYCZNY

Przekształcenia całkowe. Wykład 1

Rozdział 2. Krzywe stożkowe. 2.1 Elipsa. Krzywe stożkowe są zadane ogólnym równaniem kwadratowym na płaszczyźnie

Analiza Matematyczna Praca domowa

Linie sił pola elektrycznego

Rok akademicki: 2030/2031 Kod: DGK n Punkty ECTS: 6. Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: -

Transkrypt:

Mechanika materiałów i konstrukcji budowlanych, studia II stopnia rok akademicki 2012/2013 Instytut L-5, Wydzia Inżynierii Lądowej, Politechnika Krakowska Adam Wosatko Maria Radwańska

Tematyka wykładu 1 Powłoka obiekt powierzchniowy 2 Opis geometryczny powierzchni definicje 3 Geometria wybranych powierzchni 4 Powierzchnia równo oddalona

Powłoka obiekt powierzchniowy Opis geometryczny powierzchni definicje Geometria wybranych powierzchni Konstrukcje powłokowe w przyrodzie http://www.lookgaleria.pl http://rkmk.cyberdusk.pl http://www.fotoplatforma.pl Powierzchnia równo oddalona

Powłoka obiekt powierzchniowy Opis geometryczny powierzchni definicje Geometria wybranych powierzchni Powierzchnia równo oddalona Inżynierskie konstrukcje powłokowe Przekrycia dachowe http://www.ketchum.org Podpory platform wiertniczych Wielogałęziowe powłoki Powłoki chłodni kominowych http://www.wsb-nlu.edu.pl/ wegrzyn/coolingt.html jako podelementy konstrukcyjne

Definicja powłoki Konstrukcja powłokowa to ustrój powierzchniowy zakrzywiony. http://pk.kraj.pl http://www.panoramio.com http://www.oltrans.com.pl Powierzchnia środkowa jako dwuwymiarowy obiekt geometryczny opisany współrzędnymi krzywoliniowymi ξ 1 i ξ 2 jest modelem całej powłoki.

Jak określić geometrię ustroju powierzchniowego? Geometria ustroju powierzchniowego jest określona za pomocą: układu współrzędnych, kształtu powierzchni środkowej, konturu brzegowego, rozkładu grubości. Kształt powierzchni środkowej jest scharakteryzowany w odpowiednim układzie współrzędnych krzywoliniowych za pomocą: dwóch parametrów Lamègo A α, dwóch promieni głównych krzywizn R α.

Równanie powierzchni środkowej Powierzchnia środkowa jest scharakteryzowana w układzie współrzędnych krzywoliniowych ξ α, (α = 1, 2). Położenie punktu można określić jednoznacznie za pomocą tych współrzędnych, które są utworzone z dwóch rodzin linii. Równanie powierzchni środkowej oraz powiązanie globalnych współrzędnych kartezjańskich (X, Y, Z) i lokalnych krzywoliniowych (ξ 1, ξ 2 ) przedstawiają zależności: r = X i X + Y i Y + Zi Z X = f 1 (ξ 1, ξ 2 ) Y = f 2 (ξ 1, ξ 2 ) Z = f 3 (ξ 1, ξ 2 )

Powłoka obiekt powierzchniowy Opis geometryczny powierzchni definicje Geometria wybranych powierzchni Powierzchnia równo oddalona Długości łuków i parametry Lame go Dwuwymiarowy wycinek na powierzchni powstaje w wyniku przecięcia linii: ξ1 = const. ξ1 + dξ1 = const. ξ2 = const. ξ2 + dξ2 = const. Wyróżniamy krzywą l, która przechodzi przez punkty P i M. Do określenia długości łuku dsα wzdłuż linii współrzędnych ξα : dsα = Aα dξα służą parametry Lame go, równe długościom wektorów stycznych gα : Aα = ~r,α = gα gdzie α = 1, 2

Powłoka obiekt powierzchniowy Opis geometryczny powierzchni definicje Geometria wybranych powierzchni Powierzchnia równo oddalona I tensor metryczny i I forma kwadratowa r dξ2 r dξ1 + r = r[ξ1 (λ), ξ2 (λ)] dr = ξ ξ2 dλ dλ = r,1 dξ1 + r,2 dξ2 1 dλ Długość łuku z krzywej l, parametryzowanej współrzędną λ, pomiędzy punktami P i M obliczamy jako: ds 2 = r,1 r,1 dξ12 + 2r,1 r,2 dξ1 dξ2 + r,2 r,2 dξ22 = = A21 dξ12 + 2A1 A2 cos(g1, g2 )dξ1 dξ2 + A22 dξ22 Wersory: r eα = A,αα = Agαα e 3 = n = e1 e2 I tensor metryczny: gαβ = gα gβ = r,α r,β ds 2 = g11 dξ12 + 2g12 dξ1 dξ2 + g22 dξ22 I forma kwadratowa

Powłoka obiekt powierzchniowy Opis geometryczny powierzchni definicje Geometria wybranych powierzchni II tensor metryczny i II forma kwadratowa m = n r = n dr + 12 d2 r +... = 12 n d2 r +... II tensor metryczny: bαβ = r,αβ n = r,α n,β 2m = b11 dξ12 + 2b12 dξ1 dξ2 + b22 dξ22 II forma kwadratowa Promienie krzywizny lub krzywizna linii l: 1 2m n d2 r k = lim r 2 0 = 2 R r ds 2 Powierzchnia równo oddalona

Promienie główne krzywizn i krzywizna Gaussa Względem tzw. głównych linii wspólrzędnych, dla których g 12 = b 12 = 0, obliczamy dwa ekstremalne promienie główne krzywizn R αα, dwie krzywizny k αα : k αα = 1 = b αα = b αα, gdzie α = 1, 2. R αα g αα k 2 2 H k + K = 0 A 2 α Parametry opisujące powierzchnię: średnia krzywizna H: H = 1 2 (k 1 + k 2 ) krzywizna Gaussa: K = k 1 k 2 = 1 1 R 1 R 2 Krzywizna Gaussa jest używana do klasyfikacji typu powierzchni.

Powierzchnia walcowa w cylindrycznych współrzędnych r = x i i i = x i 1 + R sinθ i 2 + R cosθ i 3 [ ] [ ] g1 1 i g α = = 1 g 2 R cosθ i 2 R sinθ i 3 e α = [ e1 e 2 ] [ = n = sinθ i 2 + cosθ i 3 ] 1 i 1 cosθ i 2 sinθ i 3 A 1 = 1 A 2 = R [ ] [ ] g11 g g αβ = 12 1 0 = g 21 g 22 0 R 2 R 1 = R 2 = R K = 0 H = 1 2R x 1 = x = ξ 1 R e 2 e 1 i 1 i 2 x 2 = y r n i 3 x 3 = z ξ 2 = θ

Powierzchnia kulista w układzie sferycznym r = x i i i = R sinϕ sinθ i 1 + R cosϕ i 2 + R sinϕ cosθ i 3 g α = [ g1 g 2 ] [ cosϕ sinθ i1 sinϕ i = R 2 + cosϕ cosθ i 3 sinϕ cosθ i 1 + 0 i 2 sinϕ sinθ i 3 ] e α = 1 R g α n = sinϕ sinθ i 1 + cosϕ i 2 + sinϕ cosθ i 3 A 1 = R A 2 = R sinϕ [ ] [ g11 g g αβ = 12 R 2 0 = g 21 g 22 0 R 2 sin 2 ϕ R 1 = R 2 = R K = 1 R 2 H = 1 R ] ξ 1 = ϕ i 3 i 2 x 2 = y P r(ϕ) R i 1 e 1 n e 2 x 1 = x x 3 = z ξ 2 = θ

Powierzchnia hiperboliczna w układzie kartezjańskim z(x, y) = k x y k = f a b m = k x n = k y r = x i i i = x i 1 + y i 2 + k x y i 3 g α = e α = [ e1 [ g1 ] = g 2 [ ] 1 i1 + n i 3 1 i 2 + m i 3 ] 1 = e 2 1 + m2 + n g 2 α n = n i 1 m i 2 + i 3 1 + m2 + n 2 A 1 1 A 2 1 g αβ = [ ] g11 g 12 = g 21 g 22 [ ] 1 + n 2 m n m n 1 + n 2 b i 1 x b i 2 e 1 n e 2 a f y z

Opis geometrii ustrojów powierzchniowych za pomocą czterech parametrów geometrycznych Parametrami geometrycznymi są parametry Lamègo A α oraz promienie główne krzywizn R α, gdzie α = 1, 2. Powłoka kulista Powłoka walcowa Powłoka stożkowa Powłoki mało wyniosłe Tarcze i płyty prostokątne Tarcze i płyty kołowe lub pierścieniowe

Powłoka obiekt powierzchniowy Opis geometryczny powierzchni definicje Geometria wybranych powierzchni Powierzchnia równo oddalona Geometria powierzchni równo oddalonej od środkowej r(z) = r + zn (z) (z) dsα = Aα dξα (z) Aα = Aα 1 + h 2 z (z) eα = z Rα h 2 1 (z) (z) r,α Aα (z) Rα n(z) n = Rα 1 + Rzα Π (z) powierzchnia równo oddalona Π powierzchnia środkowa