Kwantowe splątanie dwóch atomów

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Kwantowe splątanie dwóch atomów"

Transkrypt

1

2 Walne Zebranie Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Fizycznego Poznań, 7 grudnia 2006 Kwantowe splątanie dwóch atomów Ryszard Tanaś Uniwersytet im. Adama Mickiewicza Zakład Optyki Nieliniowej

3 Plan wykładu 1 Dwa atomy w próżni Emisja spontaniczna Równanie master Stany kolektywne Ewolucja układu dwóch atomów Baza obliczeniowa Baza stanów kolektywnych Równania ruchu Rozwiązania analityczne Jak mierzyć splątanie Ujemność (ang. negativity)

4 3.2 Zgodność (ang. concurrence) Ewolucja splątania dwóch atomów Dwa atomy w stanie symetrycznym Dwa atomy w stanie antysymetrycznym Jeden atom wzbudzony Dwa atomy wzbudzone Nagła śmierć splątania Zaniki i odrodzenia Krótkie podsumowanie 116

5 Współpraca i wsparcie finansowe Współpraca: Dr Zbigniew Ficek The University of Queensland, Brisbane, Australia Wsparcie finansowe: Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego Grant 1 P03B The University of Queensland, Australia Travel grant, 2006

6 1 Dwa atomy w próżni 1.1 Emisja spontaniczna e 1 ω 0 g 1 Atom dwupoziomowy jest modelem od lat używanym w optyce kwantowej.

7 1 Dwa atomy w próżni 1.1 Emisja spontaniczna e 1 ω 0 g 1 Atom dwupoziomowy jest modelem od lat używanym w optyce kwantowej. Obecnie, w informatyce kwantowej, każdy układ dwustanowy to kubit (ang. qubit)! atom dwupoziomowy = kubit

8 e 1 g 1 Zwykle taki atom znajduje się w stanie podstawowym.

9 e 1 g 1 Jeśli jednak oświetlimy go światłem o częstości bliskiej częstości przejścia atomowego, to atom, absorbując foton, przechodzi do...

10 e 1 g 1... stanu wzbudzonego. Z tego stanu atom spontanicznie, a właściwie w wyniku oddziaływania z próżnią fotonową, przechodzi do...

11 e 1 g 1... stanu podstawowego emitując foton. Takie przejście to emisja spontaniczna.

12 e 1 g 1... stanu podstawowego emitując foton. Takie przejście to emisja spontaniczna. Szybkość z jaką atom traci energię charakteryzuje dane przejście atomowe; jest to współczynnik Einsteina A, tutaj zwany Γ.

13 e 1 g 1 Wypromieniowany w wyniku emisji spontanicznej foton o energii hω 0 rozpoczyna własne życie w przestrzeni stanów pola.

14 e 1 e 2 g 1 g 2 Jeśli foton trafi na drugi atom będący w stanie podstawowym...

15 e 1 e 2 g 1 g 2... to ten drugi atom może taki foton zaabsorbować...

16 e 1 e 2 g 1 g 2... i przejść do stanu wzbudzonego.

17 e 1 e 2 g 1 g 2 Wzbudzony atom w wyniku emisji spontanicznej emituje foton...

18 e 1 e 2 g 1 g 2... i przechodzi do stanu podstawowego.

19 e 1 e 2 g 1 g 2 Ale foton może być wyemitowany przez atom w dowolnym kierunku, a więc jest pewna szansa, że dotrze także do atomu pierwszego...

20 e 1 e 2 g 1 g 2... i wzbudzi atom pierwszy.

21 e 1 e 2 g 1 g 2... i wzbudzi atom pierwszy. W ten sposób powstaje pomiędzy atomami oddziaływanie. Atomy przestają być niezależne i zaczynają zachowywać się kolektywnie. Tak poglądowo, i nie całkiem poprawnie (chodzi raczej o fotony wirtualne), można objaśnić kolektywne zachowanie się atomów.

22 e 1 e 2 r 12 g 1 g 2 Oddziaływanie pomiędzy atomami jest tym silniejsze im mniejsza jest odległość pomiędzy nimi. (r 12 = const < λ).

23 e 1 e 2 r 12 g 1 g 2 Oddziaływanie pomiędzy atomami jest tym silniejsze im mniejsza jest odległość pomiędzy nimi. (r 12 = const < λ). Badamy kolektywną emisję spontaniczną, dla różnych warunków początkowych, np. jeden atom wzbudzony, jak tutaj...

24 e 1 e 2 r 12 g 1 g 2... lub obydwa atomy wzbudzone, jak tutaj.

25 e 1 e 2 r 12 g 1 g 2... lub obydwa atomy wzbudzone, jak tutaj. Interesuje nas kwantowe splątanie dwóch atomów.

26 e 1 e 2 r 12 g 1 g 2... lub obydwa atomy wzbudzone, jak tutaj. Interesuje nas kwantowe splątanie dwóch atomów. Dwa atomy to przecież dwukubitowy rejestr, a splątanie kwantowe to główne paliwo z punktu widzenia informatyki kwantowej!

27 1.2 Równanie master Ewolucją dwóch atomów w próżni rządzi równanie: ˆρ t = i i=1 2 i,j=1 ω i [S z i, ˆρ] i 2 i j Ω ij [ S + i S j, ˆρ ] Γ ij (ˆρS + i S j + S+ i S j ˆρ 2S j ˆρS+ i )

28 1.2 Równanie master Ewolucją dwóch atomów w próżni rządzi równanie: ˆρ t = i i=1 2 i,j=1 ω i [S z i, ˆρ] i 2 i j Ω ij [ S + i S j, ˆρ ] Γ ij (ˆρS + i S j + S+ i S j ˆρ 2S j ˆρS+ i ) Parametry kolektywne: Ω 12 (r 12 ) = Ω 21 (r 12 ) Γ 12 (r 12 ) = Γ 21 (r 12 ) oddziaływanie dipol-dipol tłumienie kolektywne

29 1.5 Γ 12 Ω 12 1 Γ12/Γ Ω12/Γ r 12 /λ Zależność parametrów kolektywnych Γ 12 i Ω 12 od odległości r 12 pomiędzy atomami ( ˆµ ˆr 12 ).

30 1.3 Stany kolektywne e 1 e 2 ω 0 ω 0 g 1 g 2 Niezależne atomy baza obliczeniowa: { g 1 g 2, e 1 e 2, g 1 e 2, e 1 g 2 }

31 e 1 e 2 ω 0 Ω 12 ω 0 g 1 g 2 Włączenie oddziaływania dipol-dipol do hamiltonianu i jego rediagonalizacja prowadzi do nowych stanów stanów kolektywnych układu dwóch atomów.

32 e e 1 ω 0 e 2 s Ω 12 Ω 12 a g 1 ω 0 g 2 Stany kolektywne: g { g = g 1 g 2, e = e 1 e 2, s = 1 2 ( e1 g 2 + g 1 e 2 ), a = 1 2 ( e1 g 2 g 1 e 2 ) }

33 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g Jeśli przygotujemy układ w stanie symetrycznym s = 1 ( e1 2 g 2 + g 1 e 2 ), to mamy dwa atomy w stanie maksymalnie splątanym!

34 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g Jeśli przygotujemy układ w stanie symetrycznym s = 1 ( e1 2 g 2 + g 1 e 2 ), to mamy dwa atomy w stanie maksymalnie splątanym! Jest to jeden ze stanów Bella!

35 e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 a g 2 g Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu symetrycznego s maleje w tempie Γ + Γ 12 (szybko).

36 e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 a g 2 g Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu symetrycznego s maleje w tempie Γ + Γ 12 (szybko). W jakim tempie maleje stopień splątania?

37 e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 a g 2 g Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu symetrycznego s maleje w tempie Γ + Γ 12 (szybko). W jakim tempie maleje stopień splątania? Jak mierzyć stopień splątania?

38 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g Podobnie, dwa atomy w stanie antysymetrycznym a = 1 ( e1 2 g 2 g 1 e 2 ) są maksymalnie splątane!

39 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g Podobnie, dwa atomy w stanie antysymetrycznym a = 1 ( e1 2 g 2 g 1 e 2 ) są maksymalnie splątane! Jest to kolejny stan Bella!

40 e e 1 e 2 s a g 1 Γ Γ 12 g 2 g Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu antysymetrycznego a maleje w tempie Γ Γ 12 (wolno decoherence free ).

41 e e 1 e 2 s a g 1 Γ Γ 12 g 2 g Emisja spontaniczna powoduje, że obsadzenie stanu antysymetrycznego a maleje w tempie Γ Γ 12 (wolno decoherence free ). W jakim tempie maleje stopień splątania?

42 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g Jeśli obydwa atomy są wzbudzone, to układ znajduje się w stanie e = e 1 e 2, który jest stanem iloczynowym i nie ma splątania.

43 e e 1 s Γ + Γ 12 Γ Γ 12 e 2 g 1 Γ + Γ 12 Γ Γ 12 a g 2 g Emisja spontaniczna powoduje obsadzanie stanów splątanych s i a.

44 e e 1 s Γ + Γ 12 Γ Γ 12 e 2 g 1 Γ + Γ 12 Γ Γ 12 a g 2 g Emisja spontaniczna powoduje obsadzanie stanów splątanych s i a. Czy w trakcie ewolucji pojawi się splątanie?

45 2 Ewolucja układu dwóch atomów 2.1 Baza obliczeniowa 1 = g 1 g 2 2 = e 1 e 2 3 = g 1 e 2 4 = e 1 g 2 Jeśli w bazie obliczeniowej macierz gęstości ma... ρ 11 (0) ρ 12 (0) 0 0 ρ 21 (0) ρ 22 (0) 0 0 ρ(0) = 0 0 ρ 33 (0) ρ 34 (0) 0 0 ρ 43 (0) ρ 44 (0)... początkowo postać blokową...

46 1 = g 1 g 2 2 = e 1 e 2 3 = g 1 e 2 4 = e 1 g 2... to dla dowolnego czasu t ewolucja... ρ(t) = ρ 11 (t) ρ 12 (t) 0 0 ρ 21 (t) ρ 22 (t) ρ 33 (t) ρ 34 (t) 0 0 ρ 43 (t) ρ 44 (t)... zachowuje blokową postać macierzy gęstości.

47 2.2 Baza stanów kolektywnych g = g 1 g 2 e = e 1 e 2 s = 1 2 ( e1 g 2 + g 1 e 2 ) a = 1 2 ( e1 g 2 g 1 e 2 ) W bazie stanów kolektywnych macierz gęstości... ρ gg (0) ρ ge (0) 0 0 ρ eg (0) ρ ee (0) 0 0 ρ(0) = 0 0 ρ ss (0) ρ sa (0) 0 0 ρ as (0) ρ aa (0)... ma także postać blokową.

48 g = g 1 g 2 e = e 1 e 2 s = 1 2 ( e1 g 2 + g 1 e 2 ) a = 1 2 ( e1 g 2 g 1 e 2 ) Podobnie jak w bazie obliczeniowej, ewolucja zachowuje... ρ(t) = ρ gg (t) ρ ge (t) 0 0 ρ eg (t) ρ ee (t) ρ ss (t) ρ sa (t) 0 0 ρ as (t) ρ aa (t)... blokową postać macierzy gęstości w stanach kolektywnych.

49 2.3 Równania ruchu ρ ee = 2Γρ ee ρ eg = (Γ + 2iω 0 ) ρ eg ρ ss = (Γ + Γ 12 ) (ρ ss ρ ee ) ρ aa = (Γ Γ 12 ) (ρ aa ρ ee ) ρ as = (Γ + i2ω 12 ) ρ as W przypadku dwóch identycznych atomów w próżni ewolucja w bazie stanów kolektywnych opisywana jest bardzo prostym układem równań, który łatwo rozwiązać.

50 2.4 Rozwiązania analityczne ρ ss (t) = ρ ss (0) e (Γ+Γ12)t + ρ ee (0) Γ + Γ ( 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 ρ aa (t) = ρ aa (0) e (Γ Γ12)t + ρ ee (0) Γ Γ ( 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt) Γ + Γ 12 ρ as (t) = ρ as (0) e (Γ+i2Ω 12)t ρ ee (t) = ρ ee (0) e 2Γt ρ eg (t) = ρ eg (0) e (Γ+2iω 0)t ρ gg (t) = 1 ρ ee (t) ρ ss (t) ρ aa (t)

51 2.4 Rozwiązania analityczne ρ ss (t) = ρ ss (0) e (Γ+Γ12)t + ρ ee (0) Γ + Γ ( 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 ρ aa (t) = ρ aa (0) e (Γ Γ12)t + ρ ee (0) Γ Γ ( 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt) Γ + Γ 12 ρ as (t) = ρ as (0) e (Γ+i2Ω 12)t ρ ee (t) = ρ ee (0) e 2Γt ρ eg (t) = ρ eg (0) e (Γ+2iω 0)t ρ gg (t) = 1 ρ ee (t) ρ ss (t) ρ aa (t) ρ ij (t ) 0 (ρ ij ρ gg )

52 3 Jak mierzyć splątanie 3.1 Ujemność (ang. negativity) A. Peres, Phys. Rev. Lett. 77, 1413 (1996) M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, Phys. Lett. A 223, 1 (1996)

53 3 Jak mierzyć splątanie 3.1 Ujemność (ang. negativity) A. Peres, Phys. Rev. Lett. 77, 1413 (1996) M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, Phys. Lett. A 223, 1 (1996) N = max 0, 2 i ν i {ν i } ujemne wartości częściowo transponowanej macierzy gęstości ρ T 1

54 3 Jak mierzyć splątanie 3.1 Ujemność (ang. negativity) A. Peres, Phys. Rev. Lett. 77, 1413 (1996) M. Horodecki, P. Horodecki, R. Horodecki, Phys. Lett. A 223, 1 (1996) N = max 0, 2 i ν i {ν i } ujemne wartości częściowo transponowanej macierzy gęstości ρ T 1 0 N 1 N = 0 N = 1 nie ma splątania maksymalne splątanie

55 Dla układu dwóch atomów, przy warunkach początkowych ograniczających ewolucję do dwóch bloków macierzy gęstości, ujemność (ang. negativity) dana jest wyrażeniem: N (t) = max { 0, N 1 (t), N 2 (t) } N 1 (t)= 2 ρ ge(t) 2 + [ Rρ sa(t) ] 2 [ ρss(t) + ρ aa(t) ] N 2 (t)= [ρss(t) ρ aa(t) ] 2 + [ 2Iρsa(t) ] 2 + [ ρgg(t) + ρ ee(t) ] 2 [ ρ gg (t) + ρ ee (t) ]

56 3.2 Zgodność (ang. concurrence) W.K. Wootters, Phys. Rev. Lett. 80, 2245 (1998)

57 3.2 Zgodność (ang. concurrence) W.K. Wootters, Phys. Rev. Lett. 80, 2245 (1998) C = max (0, λ 1 λ 2 λ 3 λ 4 ) {λ i } wartości własne macierzy R R = ρ ( σ y σ y ρ σ y σ y )

58 3.2 Zgodność (ang. concurrence) W.K. Wootters, Phys. Rev. Lett. 80, 2245 (1998) C = max (0, λ 1 λ 2 λ 3 λ 4 ) {λ i } wartości własne macierzy R R = ρ ( σ y σ y ρ σ y σ y ) 0 C 1 C = 0 C = 1 nie ma splątania maksymalne splątanie

59 Dla układu dwóch atomów, przy warunkach początkowych ograniczających ewolucję do dwóch bloków macierzy gęstości, zgodność (ang. concurrence) dana jest wyrażeniem: C(t) = max { 0, C 1 (t), C 2 (t) } C 1 (t)= 2 ρ ge (t) [ρss(t) + ρ aa(t) ] 2 [ 2Rρsa(t) ] 2 C 2 (t)= [ρss (t) ρ aa (t) ] 2 + [ 2Iρsa (t) ] 2 2 ρee (t)ρ gg (t)

60 4 Ewolucja splątania dwóch atomów 4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 a g 2 g

61 4 Ewolucja splątania dwóch atomów 4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 a g 2 g N (t) = 1 2ρ ss (t) [ 1 ρ ss (t) ] [ 1 ρ ss (t) ]

62 4 Ewolucja splątania dwóch atomów 4.1 Dwa atomy w stanie symetrycznym e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 a g 2 g N (t) = 1 2ρ ss (t) [ 1 ρ ss (t) ] [ 1 ρ ss (t) ] C(t) = ρ ss (t) = e (Γ+Γ 12)t

63 C(t), N(t) C(t) N(t) Γt Ewolucja C(t) oraz N (t) dla symetrycznego stanu początkowego dla r 12 = λ/12 (Γ 12 = 0.95 Γ)

64 4.2 Dwa atomy w stanie antysymetrycznym e e 1 e 2 s a g 1 Γ Γ 12 g 2 g

65 4.2 Dwa atomy w stanie antysymetrycznym e e 1 e 2 s a g 1 Γ Γ 12 g 2 g N (t) = 1 2ρ aa (t) [ 1 ρ aa (t) ] [ 1 ρ aa (t) ] C(t) = ρ aa (t) = e (Γ Γ 12)t

66 C(t), N(t) C(t) N(t) Γt Ewolucja C(t) oraz N (t) dla antysymetrycznego stanu początkowego dla r 12 = λ/12 (Γ 12 = 0.95 Γ)

67 4.3 Jeden atom wzbudzony e 1 e 2 g 1 g 2 Stan początkowy: Ψ(0) = e 1 g 2 Stan iloczynowy.

68 4.3 Jeden atom wzbudzony e 1 e 2 g 1 g 2 Stan początkowy: Ψ(0) = e 1 g 2 Stan iloczynowy. Nie ma splątania!

69 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g W bazie stanów kolektywnych: Ψ(0) = 1 2 ( s + a )

70 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g W bazie stanów kolektywnych: Ψ(0) = 1 2 ( s + a ) Niezerowe elementy: ρ ss (0) = ρ aa (0) = 1 2 ρ as (0) = ρ sa (0) = 1 2 obsadzenia koherencje

71 e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 Γ Γ 12 a g 2 g

72 e e 1 e 2 s g 1 Γ + Γ 12 Γ Γ 12 a g 2 g Zgodność ma wtedy postać: C(t) = 1 [e (Γ+Γ 12)t e ] (Γ Γ 2 [ 12)t + 2e Γt sin(2ω 12 t) ] 2 2

73 1 0.8 C(t) ρ aa (t) + ρ ss (t) ρ aa (t) ρ ss (t) 0.6 C(t) Γt Ewolucja C(t); jeden atom wzbudzony ( Ψ(0) = e 1 g 2 ) przy ˆµ ˆr 12 oraz r 12 = λ/12 (Γ 12 = 0.95 Γ, 2Ω 12 = 9.30 Γ)

74 4.4 Dwa atomy wzbudzone e 1 e 2 g 1 g 2 Stan początkowy: Ψ(0) = e 1 e 2 Nie ma splątania!

75 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g W bazie stanów kolektywnych odpowiada to: ρ ee (0) = 1

76 e e 1 s Γ + Γ 12 Γ Γ 12 e 2 g 1 Γ + Γ 12 Γ Γ 12 a g 2 g Emisja spontaniczna przebiega dwoma kanałami.

77 Zgodność ma wtedy postać: C(t) = max { 0, C 2 (t) } C 2 (t) = Γ + Γ ( 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 Γ Γ 12 Γ + Γ 12 ( e (Γ Γ 12)t e 2Γt) 2e Γt ρgg

78 Zgodność ma wtedy postać: C(t) = max { 0, C 2 (t) } C 2 (t) = Γ + Γ ( 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 Γ Γ ( 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt) 2e Γt ρgg Γ + Γ 12 ρ gg (t) = 1 [ Γ + Γ12 ( e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 + Γ Γ 12 Γ + Γ 12 ( e (Γ Γ 12)t e 2Γt) + e 2Γt ]

79 Zgodność ma wtedy postać: C(t) = max { 0, C 2 (t) } C 2 (t) = Γ + Γ ( 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 Γ Γ ( 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt) 2e Γt ρgg Γ + Γ 12 ρ gg (t) = 1 [ Γ + Γ12 ( e (Γ+Γ12)t e 2Γt) Γ Γ 12 + Γ Γ ( 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt) ] + e 2Γt Γ + Γ 12 Wynik nie zależy od Ω 12.

80 C(t) N(t) ρ aa (t) C(t) N(t) Γt Zgodność C(t) ujemność N (t); dwa atomy wzbudzone ρ ee (0) = 1 przy r 12 = λ/12 (Γ 12 = 0.95 Γ)

81 4.5 Nagła śmierć splątania T. Yu, J. H. Eberly, Phys. Rev. Lett. 93, (2004) e 1 e 2 g 1 g 2 W tym modelu dwa atomy umieszczone są w odległych od siebie wnękach. Zostały przygotowane w stanie splątanym i potem nie mają możliwości bezpośredniego oddziaływania. Dla pewnych warunków początkowych splątanie zanika w skończonym czasie. Następuje nagła śmierć splątania (C(t > t d ) = 0).

82 4.5 Nagła śmierć splątania T. Yu, J. H. Eberly, Phys. Rev. Lett. 93, (2004) e 1 e 2 g 1 g 2 W tym modelu dwa atomy umieszczone są w odległych od siebie wnękach. Zostały przygotowane w stanie splątanym i potem nie mają możliwości bezpośredniego oddziaływania. Dla pewnych warunków początkowych splątanie zanika w skończonym czasie. Następuje nagła śmierć splątania (C(t > t d ) = 0). A co będzie jeśli atomy są we wspólnej próżni?

83 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g ρ ss (0) = 2 3, ρ gg(0) = 1 (1 α), 3 ρ ee(0) = 1 3 α

84 e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g ρ ss (0) = 2 3, ρ gg(0) = 1 (1 α), 3 ρ ee(0) = 1 3 α C(0) = 2 3 ( 1 ) α(1 α)

85 e e 1 s Γ + Γ 12 Γ Γ 12 e 2 g 1 Γ + Γ 12 Γ Γ 12 a g 2 g C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t) ρ ee (t)

86 g = g 1 g 2 e = e 1 e 2 s = 1 2 ( e1 g 2 + g 1 e 2 ) a = 1 2 ( e1 g 2 g 1 e 2 ) ρ(0) = 1 3 (1 α) α

87 g = g 1 g 2 e = e 1 e 2 s = 1 2 ( e1 g 2 + g 1 e 2 ) a = 1 2 ( e1 g 2 g 1 e 2 ) ρ(t) = ρ gg (t) 0 0 ρ ee (t) ρ ss (t) 0 0 ρ aa (t)

88 ρ gg (t) = 1 [ρ ee (t) + ρ ss (t) + ρ aa (t)] ρ ee (t) = α 3 e 2Γt ρ ss (t) = 2 3 e (Γ+Γ 12)t + α Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] 3 Γ Γ 12 ρ aa (t) = α Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] 3 Γ + Γ 12

89 ρ gg (t) = 1 [ρ ee (t) + ρ ss (t) + ρ aa (t)] ρ ee (t) = α 3 e 2Γt ρ ss (t) = 2 3 e (Γ+Γ 12)t + α Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] 3 Γ Γ 12 ρ aa (t) = α Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] 3 Γ + Γ 12 C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t)ρ ee (t)

90 1 0.8 Nagła śmierć splątania r 12 /λ = C(t) Γt

91 1 0.8 Nagła śmierć splątania r 12 /λ = 10 C(t) ρ ss (t) Γt

92 Dla α = 1 splątanie zanika w czasie ( t d = 1 Γ ln 2 + ) 2 2, który jest skończony pomimo faktu, że poszczególne elementy macierzowe zanikają jedynie asymtotycznie przy t. Czas nagłej śmierci t d ma skończoną wartość dla 1 3 dla α < 1 zanik jest asymtotyczny. 3 < α 1, zaś

93 Dla α = 1 splątanie zanika w czasie ( t d = 1 Γ ln 2 + ) 2 2, który jest skończony pomimo faktu, że poszczególne elementy macierzowe zanikają jedynie asymtotycznie przy t. Czas nagłej śmierci t d ma skończoną wartość dla 1 3 dla α < 1 zanik jest asymtotyczny. 3 < α 1, zaś A jak wygląda nagła śmierć dla oddziałujących atomów?

94 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=10 Γ 12 = td α

95 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=1 Γ 12 = td α

96 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=1/3 Γ 12 = td α

97 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=1/4 Γ 12 = td α

98 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=1/6 Γ 12 = td α

99 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=1/8 Γ 12 = td α

100 10 Nagła śmierć splątania 8 r 12 /λ=1/12 Γ 12 = td α

101 Czy splątanie może się odrodzić? ρ gg (t) = 1 [ρ ee (t) + ρ ss (t) + ρ aa (t)] ρ ee (t) = α 3 e 2Γt ρ ss (t) = 2 3 e (Γ+Γ 12)t + α Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] 3 Γ Γ 12 ρ aa (t) = α Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] 3 Γ + Γ 12 C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t)ρ ee (t)

102 10 Nagła śmierć 8 r 12 /λ=10 Γ 12 = td α

103 10 Nagła śmierć 8 r 12 /λ=1 Γ 12 = td α

104 10 Nagła śmierć i odrodzenie splątania 8 r 12 /λ=1/3 Γ 12 =0.31 td tr α

105 10 Nagła śmierć i odrodzenie splątania 8 r 12 /λ=1/4 Γ 12 =0.57 td tr α

106 10 Nagła śmierć i odrodzenie splątania 8 r 12 /λ=1/6 Γ 12 =0.79 td tr α

107 10 Nagła śmierć i odrodzenie splątania 8 r 12 /λ=1/8 Γ 12 =0.88 td tr α

108 10 Nagła śmierć i odrodzenie splątania 8 r 12 /λ=1/12 Γ 12 =0.95 td tr α

109 10 Nagła śmierć i odrodzenie splątania 8 r 12 /λ=1/12 Γ 12 =0.95 td tr α

110 Nagła śmierć i odrodzenie splątania r 12 /λ = C(t) Γt

111 Po nagłej śmierci...

112 Po nagłej śmierci... splątanie się odradza...

113 Po nagłej śmierci... splątanie się odradza... jeżeli dwa atomy zachowują się kolektywnie!

114 4.6 Zaniki i odrodzenia Z. Ficek, R. Tanaś, Phys. Rev. A, 74, (2006) e e 1 e 2 s a g 1 g 2 g Ψ 0 = p e + 1 p g C(0) = 2 p(1 p)

115 e e 1 Γ + Γ 12 e 2 s Γ Γ 12 a g 1 Γ + Γ 12 g 2 Γ Γ 12 g C 1 (t) = 2 ρ ge (t) [ ρ ss (t) + ρ aa (t) ] C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t)ρ ee (t)

116 ρ(t) = ρ gg (t) ρ ge (t) ρ eg (t) ρ ee (t) ρ ss (t) 0 0 ρ aa (t)

117 ρ(t) = ρ gg (t) ρ ge (t) ρ eg (t) ρ ee (t) ρ ss (t) 0 0 ρ aa (t) ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = p Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] Γ Γ 12 ρ aa (t) = p Γ Γ 12 Γ + Γ 12 [ e (Γ Γ 12)t e 2Γt]

118 Niezależne atomy: Γ 12 = 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = ρ aa (t) = p [e Γt e 2Γt]

119 Niezależne atomy: Γ 12 = 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = ρ aa (t) = p [e Γt e 2Γt] C 1 (t) = 2 p(1 p) e Γt 2p [e Γt e 2Γt] C 2 (t) = 2 ρ gg (t)ρ ee (t) < 0

120 Niezależne atomy: Γ 12 = 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = ρ aa (t) = p [e Γt e 2Γt] C 1 (t) = 2 p(1 p) e Γt 2p [e Γt e 2Γt] C 2 (t) = 2 ρ gg (t)ρ ee (t) < 0 Czy C 1 (t) > 0?

121 Niezależne atomy: Γ 12 = 0 ( C 1 (t) > 0 dla t < t d = 1 Γ ln p + ) p(1 p) 2p 1

122 Niezależne atomy: Γ 12 = 0 ( C 1 (t) > 0 dla t < t d = 1 Γ ln p + ) p(1 p) 2p 1 Czas zaniku splątania t d ma skończoną wartość dla p > 0.5 tzn. przy inwersji obsadzeń: ρ ee (0) > 0.5

123 Niezależne atomy: Γ 12 = 0 ( C 1 (t) > 0 dla t < t d = 1 Γ ln p + ) p(1 p) 2p 1 Czas zaniku splątania t d ma skończoną wartość dla p > 0.5 tzn. przy inwersji obsadzeń: ρ ee (0) > 0.5 Nagła śmierć splątania

124 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=10 Γ 12 = td p

125 Zachowanie kolektywne: Γ 12 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = p Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] Γ Γ 12 ρ aa (t) = p Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] Γ + Γ 12 C 1 (t) = 2 ρ ge (t) [ ρ ss (t) + ρ aa (t) ]

126 Zachowanie kolektywne: Γ 12 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = p Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] Γ Γ 12 ρ aa (t) = p Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] Γ + Γ 12 C 1 (t) = 2 ρ ge (t) [ ρ ss (t) + ρ aa (t) ] A co z t d?

127 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=10 Γ 12 = td p

128 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1 Γ 12 = td p

129 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/2 Γ 12 = td p

130 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/3 Γ 12 = td p

131 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/4 Γ 12 = td p

132 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/5 Γ 12 = td p

133 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/6 Γ 12 = td p

134 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/8 Γ 12 = td p

135 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/12 Γ 12 = td p

136 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/16 Γ 12 = td p

137 10 Zanik splątania 8 r 12 /λ=1/20 Γ 12 = td p

138 Zachowanie kolektywne: Γ 12 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = p Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] Γ Γ 12 ρ aa (t) = p Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] Γ + Γ 12 ρ ss ρ aa C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t)ρ ee (t)

139 Zachowanie kolektywne: Γ 12 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = p Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] Γ Γ 12 ρ aa (t) = p Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] Γ + Γ 12 ρ ss ρ aa C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t)ρ ee (t) Czy C 2 (t) może być dodatnie dla pewnego t r > t d?

140 Zachowanie kolektywne: Γ 12 0 ρ ee (t) = p e 2Γt ρ eg (t) = p(1 p) e Γt ρ ss (t) = p Γ + Γ [ 12 e (Γ+Γ12)t e 2Γt] Γ Γ 12 ρ aa (t) = p Γ Γ [ 12 e (Γ Γ12)t e 2Γt] Γ + Γ 12 ρ ss ρ aa C 2 (t) = ρ ss (t) ρ aa (t) 2 ρ gg (t)ρ ee (t) Czy C 2 (t) może być dodatnie dla pewnego t r > t d? Czy może nastąpić odrodzenie splątania?

141 10 Zaniki splątania 8 r 12 /λ=10 Γ 12 = td p

142 10 Zaniki splątania 8 r 12 /λ=1 Γ 12 = td p

143 10 Zaniki splątania 8 r 12 /λ=1/2 Γ 12 = td p

144 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/3 Γ 12 =0.31 td tr p

145 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/4 Γ 12 =0.57 td tr p

146 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/5 Γ 12 =0.71 td tr p

147 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/6 Γ 12 =0.79 td tr p

148 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/8 Γ 12 =0.88 td tr p

149 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/12 Γ 12 =0.95 td tr p

150 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/16 Γ 12 =0.97 td tr p

151 10 8 Zaniki i odrodzenia splątania r 12 /λ=1/20 Γ 12 =0.98 td tr p

152 10 Przykład: p = r 12 /λ=1/20 Γ 12 =0.98 td tr p

153 0.1 Przykład: p = p = C(t) Γt

154 10 Przykład: p = r 12 /λ=1/20 Γ 12 =0.98 td tr p

155 0.1 Przykład: p = p = C(t) Γt

156 Po nagłej śmierci...

157 Po nagłej śmierci... splątanie się odradza...

158 Po nagłej śmierci... splątanie się odradza... jeżeli dwa atomy zachowują się kolektywnie!

159 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

160 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

161 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

162 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

163 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

164 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

165 5 Krótkie podsumowanie Emisja spontaniczna prowadzi do splątania kwantowego atomów Dwa atomy w próżni zachowują się kolektywnie (Γ 12, Ω 12 ) Dwa ze stanów kolektywnych są stanami maksymalnie splątanymi czyli stanami Bella Stopień splątania mierzony przez zgodność C(t) lub ujemność N (t) wyraża się prostymi wzorami analitycznymi C(t) = ρ ss (t) (ρ aa (t)) dla atomów przygotowanych w stanie symetrycznym (antysymetrycznym) Kolektywne zachowanie atomów prowadzi do odrodzenia splątania po jego wcześniejszym zaniku

166 Nasze prace Z. Ficek, R. Tanaś Correlated superposition states in two-atom systems in Modern Nonlinear Optics, Part I, ed. M. Evans (Wiley, New York, 2001) vol 119 of Advances in Chemical Physics, pp Z. Ficek, R. Tanaś Entangled states and collective nonclassical effects in two-atom systems Physics Reports 372, 369 (2002) Z. Ficek, R. Tanaś Entanglement induced by spontaneous emission in spatially extended two-atom systems J. Mod. Opt. 50, 2765 (2003) R. Tanaś, Z. Ficek Entanglement of two atoms Fortschr. Phys. 51, 230 (2003)

167 R. Tanaś, Z. Ficek Entangling two atoms via spontaneous emission J. Opt. B 6, S90 (2004) R. Tanaś, Z. Ficek Stationary two-atom entanglement induced by nonclassical two-photon correlations J. Opt. B 6, S610 (2004) Z. Ficek, R. Tanaś Dark periods and revivals of entanglement in a two qubit system Phys. Rev. A, 74, (2006) (quant-ph/ ) R. Tanaś Kwantowe splątanie dwóch atomów Postępy Fizyki, 57, 104 (2006) Dostępne na: http: //zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas/spis_pub/spis_pub.html

168 Dziękuję!

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania (3.7), pomimo swojej prostoty, nie posiadają poza nielicznymi przypadkami ścisłych rozwiązań,

Bardziej szczegółowo

Warsztaty metod fizyki teoretycznej Zestaw 4 Chłodzenie laserowe - cz. I

Warsztaty metod fizyki teoretycznej Zestaw 4 Chłodzenie laserowe - cz. I Warsztaty metod fizyki teoretycznej Zestaw Chłodzenie laserowe - cz. I Adam Wojciechowski, Michał Heller 19.03.009 1 Wprowadzenie Wraz z nadejściem laserów otwarły się nowe możliwości dokonywania bardzo

Bardziej szczegółowo

PODSTAWY FIZYKI LASERÓW Wstęp

PODSTAWY FIZYKI LASERÓW Wstęp PODSTAWY FIZYKI LASERÓW Wstęp LASER Light Amplification by Stimulation Emission of Radiation Składa się z: 1. ośrodka czynnego. układu pompującego 3.Rezonator optyczny - wnęka rezonansowa Generatory: liniowe

Bardziej szczegółowo

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Rezonansowe oddziaływanie układu atomowego z promieniowaniem "! "!! # $%&'()*+,-./-(01+'2'34'*5%.25%&+)*-(6

Bardziej szczegółowo

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 2006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania optyki półklasycznej Posłużymy się teraz równaniem (2.4), i Ψ t = ĤΨ ażeby wyprowadzić

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka, Michał Karpiński Wydział

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 6 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15

Bardziej szczegółowo

Rzadkie gazy bozonów

Rzadkie gazy bozonów Rzadkie gazy bozonów Tomasz Sowiński Proseminarium Fizyki Teoretycznej 15 listopada 2004 Rzadkie gazy bozonów p.1/25 Bardzo medialne zdjęcie Rok 1995. Pierwsza kondensacja. Zaobserwowana w przestrzeni

Bardziej szczegółowo

Prawdopodobieństwo i statystyka

Prawdopodobieństwo i statystyka Wykład XV: Zagadnienia redukcji wymiaru danych 2 lutego 2015 r. Standaryzacja danych Standaryzacja danych Własności macierzy korelacji Definicja Niech X będzie zmienną losową o skończonym drugim momencie.

Bardziej szczegółowo

n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A / B 2 1 hν exp( ) 1 kt (24)

n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A / B 2 1 hν exp( ) 1 kt (24) n n 1 2 = exp( ε ε ) 1 / kt = exp( hν / kt) (23) 2 to wzór (22) przejdzie w następującą równość: ρ (ν) = B B A 1 2 / B hν exp( ) 1 kt (24) Powyższe równanie określające gęstość widmową energii promieniowania

Bardziej szczegółowo

Statystyka i eksploracja danych

Statystyka i eksploracja danych Wykład XII: Zagadnienia redukcji wymiaru danych 12 maja 2014 Definicja Niech X będzie zmienną losową o skończonym drugim momencie. Standaryzacją zmiennej X nazywamy zmienną losową Z = X EX Var (X ). Definicja

Bardziej szczegółowo

Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D.

Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D. Oddziaływanie atomu z kwantowym polem E-M: C.D. 1 atom jakoźródło 1 fotonu. Emisja spontaniczna wg. złotej reguły Fermiego. Absorpcja i emisja kolektywna ˆ E( x,t)=i λ Powtórzenie d 3 ω k k 2ǫ(2π) 3 e

Bardziej szczegółowo

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE - lata '90 XIX wieku WSTĘP Widmo promieniowania elektromagnetycznego zakres "pokrycia" różnymi rodzajami fal elektromagnetycznych promieniowania zawartego w danej wiązce. rys.i.1.

Bardziej szczegółowo

Informatyka kwantowa. Zaproszenie do fizyki. Zakład Optyki Nieliniowej. wykład z cyklu. Ryszard Tanaś. mailto:tanas@kielich.amu.edu.

Informatyka kwantowa. Zaproszenie do fizyki. Zakład Optyki Nieliniowej. wykład z cyklu. Ryszard Tanaś. mailto:tanas@kielich.amu.edu. Zakład Optyki Nieliniowej http://zon8.physd.amu.edu.pl 1/35 Informatyka kwantowa wykład z cyklu Zaproszenie do fizyki Ryszard Tanaś Umultowska 85, 61-614 Poznań mailto:tanas@kielich.amu.edu.pl Spis treści

Bardziej szczegółowo

VIII. TELEPORTACJA KWANTOWA Janusz Adamowski

VIII. TELEPORTACJA KWANTOWA Janusz Adamowski VIII. TELEPORTACJA KWANTOWA Janusz Adamowski 1 1 Wprowadzenie Teleportacja kwantowa polega na przesyłaniu stanów cząstek kwantowych na odległość od nadawcy do odbiorcy. Przesyłane stany nie są znane nadawcy

Bardziej szczegółowo

Wykłady z Mechaniki Kwantowej

Wykłady z Mechaniki Kwantowej Wykłady z Mechaniki Kwantowej Mechanika Kwantowa, Relatywistyczna Mechanika Kwantowa Wykład dla doktorantów (2017) Wykład 7 Jesteśmy uczniami w szkole natury i kształtujemy nasze pojęcia z lekcji na lekcję.

Bardziej szczegółowo

Splątanie a przesyłanie informacji

Splątanie a przesyłanie informacji Splątanie a przesyłanie informacji Jarosław A. Miszczak 21 marca 2003 roku Plan referatu Stany splątane Co to jest splątanie? Gęste kodowanie Teleportacja Przeprowadzone eksperymenty Możliwości wykorzystania

Bardziej szczegółowo

Radosław Chrapkiewicz, Piotr Migdał (SKFiz UW) Optyczny wzmacniacz parametryczny jako źródło splątanych par fotonów

Radosław Chrapkiewicz, Piotr Migdał (SKFiz UW) Optyczny wzmacniacz parametryczny jako źródło splątanych par fotonów Optyczny wzmacniacz parametryczny jako źródło splątanych par fotonów Radosław Chrapkiewicz, Piotr Migdał (SKFiz UW) VII OSKNF 8 XI 2008 Plan Po co nam optyka kwantowa? Czerwony + Czerwony = Niebieski?

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 5 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 5 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

Rysunek 1: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha. Rysunek 2: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha w różnych rzutach przestrzennych.

Rysunek 1: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha. Rysunek 2: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha w różnych rzutach przestrzennych. VII. SPIN 1 Rysunek 1: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha. Rysunek 2: Schemat doświadczenia Sterna-Gerlacha w różnych rzutach przestrzennych. 1 Wstęp Spin jest wielkością fizyczną charakteryzującą cząstki

Bardziej szczegółowo

Nieliniowa Optyczna Spektroskopia Supermolekuł

Nieliniowa Optyczna Spektroskopia Supermolekuł Nieliniowa Optyczna Spektroskopia Supermolekuł Tadeusz Bancewicz Zakład Optyki Nieliniowej, Wydział Fizyki, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tbancewi 6 marca

Bardziej szczegółowo

V. KWANTOWE BRAMKI LOGICZNE Janusz Adamowski

V. KWANTOWE BRAMKI LOGICZNE Janusz Adamowski V. KWANTOWE BRAMKI LOGICZNE Janusz Adamowski 1 1 Wprowadzenie Wykład ten poświęcony jest dokładniejszemu omówieniu własności kwantowych bramek logicznych (kwantowych operacji logicznych). Podstawowymi

Bardziej szczegółowo

Miary splątania kwantowego

Miary splątania kwantowego kwantowego Michał Kotowski michal.kotowski1@gmail.com K MISMaP, Uniwersystet Warszawski Studenckie Koło Fizyki UW (SKFiz UW) 24 kwietnia 2010 kwantowego Spis treści 1 2 Stany czyste i mieszane Matematyczny

Bardziej szczegółowo

Sekantooptyki owali i ich własności

Sekantooptyki owali i ich własności Sekantooptyki owali i ich własności Magdalena Skrzypiec Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej 19 października 2009r. Informacje wstępne Definicja Owalem nazywamy

Bardziej szczegółowo

Równanie falowe Schrödingera ( ) ( ) Prostokątna studnia potencjału o skończonej głębokości. i 2 =-1 jednostka urojona. Ψ t. V x.

Równanie falowe Schrödingera ( ) ( ) Prostokątna studnia potencjału o skończonej głębokości. i 2 =-1 jednostka urojona. Ψ t. V x. Równanie falowe Schrödingera h Ψ( x, t) + V( x, t) Ψ( x, t) W jednym wymiarze ( ) ( ) gdy V x, t = V x x Ψ = ih t Gdy V(x,t)=V =const cząstka swobodna, na którą nie działa siła Fala biegnąca Ψ s ( x, t)

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 9 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2014/15

Bardziej szczegółowo

Atom dwupoziomowy w niezerowej temperaturze

Atom dwupoziomowy w niezerowej temperaturze Seminarium CFT p. 1/24 Atom dwupoziomowy w niezerowej temperaturze Tomasz Sowiński 1 paździenika 2008 Seminarium CFT p. 2/24 Atom dwupoziomowy Hamiltonian Ĥ = Ĥ0 + ĤI Ĥ 0 = mσ z + 0 dk k a (k)a(k), Ĥ I

Bardziej szczegółowo

Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki Uniwersytet Gdański Gdańsk, Sprawozdanie z pracy naukowej w roku 2005

Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki Uniwersytet Gdański Gdańsk, Sprawozdanie z pracy naukowej w roku 2005 Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki Uniwersytet Gdański Gdańsk, 2006-01-10 Sprawozdanie z pracy naukowej w roku 2005 1. SYNTETYCZNE PODSUMOWANIE DZIAŁALNOŚCI NAUKOWO-BADAWCZEJ Źródła finansowania

Bardziej szczegółowo

Technika laserowa. dr inż. Sebastian Bielski. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG

Technika laserowa. dr inż. Sebastian Bielski. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG Technika laserowa dr inż. Sebastian Bielski Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG Technika laserowa Zakres materiału (wstępnie przewidywany) 1. Bezpieczeństwo pracy z laserem 2. Własności

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 5 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14

Bardziej szczegółowo

Statystyka nieoddziaływujących gazów Bosego: kondensacja Bosego- Einsteina

Statystyka nieoddziaływujących gazów Bosego: kondensacja Bosego- Einsteina Statystyka nieoddziaływujących gazów Bosego: kondensacja Bosego- Einsteina Silnie zwyrodniały gaz bozonów o niezerowej masie spoczynkowej Gdy liczba cząstek nie jest zachowywana, termodynamika nieoddziaływujących

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 7 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

Geometria Analityczna w Przestrzeni

Geometria Analityczna w Przestrzeni Algebra p. 1/25 Algebra Geometria Analityczna w Przestrzeni Aleksander Denisiuk denisjuk@pjwstk.edu.pl Polsko-Japońska Wyższa Szkoła Technik Komputerowych Wydział Informatyki w Gdańsku ul. Brzegi 55 80-045

Bardziej szczegółowo

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona r. akad. 004/005 I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 r. akad. 004/005 0.01 nm=0.1 A

Bardziej szczegółowo

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2 Temat 1 Pojęcia podstawowe 1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych Równaniem różniczkowym cząstkowym rzędu drugiego o n zmiennych niezależnych nazywamy równanie postaci gdzie u = u (x 1, x,...,

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Algebra liniowa. 1. Macierze. Algebra liniowa 1 Macierze Niech m oraz n będą liczbami naturalnymi Przestrzeń M(m n F) = F n F n będącą iloczynem kartezjańskim m egzemplarzy przestrzeni F n z naturalnie określonymi działaniami nazywamy

Bardziej szczegółowo

Wykład Atom o wielu elektronach Laser Rezonans magnetyczny

Wykład Atom o wielu elektronach Laser Rezonans magnetyczny Wykład 21. 12.2016 Atom o wielu elektronach Laser Rezonans magnetyczny Jeszcze o atomach Przypomnienie: liczby kwantowe elektronu w atomie wodoru, zakaz Pauliego, powłoki, podpowłoki, orbitale, Atomy wieloelektronowe

Bardziej szczegółowo

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1

Algebra liniowa II. Lista 1. 1 u w 0 1 v 0 0 1 Algebra liniowa II Lista Zadanie Udowodnić, że jeśli B b ij jest macierzą górnotrójkątną o rozmiarze m m, to jej wyznacznik jest równy iloczynowi elementów leżących na głównej przekątnej: det B b b b mm

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 5 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów

12. Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Załącznik nr 2 do zarządzenia Nr 33/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. OPIS PRZEDMIOTU/MODUŁU KSZTAŁCENIA (SYLABUS) 1. Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim Nowoczesna mechanika kwantowa z elementami optyki

Bardziej szczegółowo

Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju

Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji -go i 2-go rodzaju Dr Joanna Banaś Zakład Badań Systemowych Instytut Sztucznej Inteligencji i Metod Matematycznych Wydział Informatyki Politechniki

Bardziej szczegółowo

Wstęp do optyki i fizyki materii skondensowanej. O: Wojciech Wasilewski FMS: Mateusz Goryca

Wstęp do optyki i fizyki materii skondensowanej. O: Wojciech Wasilewski FMS: Mateusz Goryca Wstęp do optyki i fizyki materii skondensowanej O: Wojciech Wasilewski FMS: Mateusz Goryca 1 Zasady części O Wykład przeglądowy Ćwiczenia rozszerzające lub ilustrujące Sprawdzane prace domowe psi.fuw.edu.pl/main/wdoifms

Bardziej szczegółowo

Elektrodynamika. Część 9. Potencjały i pola źródeł zmiennych w czasie. Ryszard Tanaś

Elektrodynamika. Część 9. Potencjały i pola źródeł zmiennych w czasie. Ryszard Tanaś Elektrodynamika Część 9 Potencjały i pola źródeł zmiennych w czasie Ryszard Tanaś Zakład Optyki Nieliniowej, UAM http://zon8.physd.amu.edu.pl/~tanas Spis treści 10 Potencjały i pola źródeł zmiennych w

Bardziej szczegółowo

Moc wyjściowa laserów

Moc wyjściowa laserów Moc wyjściowa laserów Wstęp Optymalizacja polega na dobraniu takich warunków, by moc wyjściowa lasera była jak największa. Spróbujemy zoptymalizować straty promieniste. W tym celu zapiszmy wyrażenie na

Bardziej szczegółowo

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych Instytut Automatyki i Robotyki Warszawa, 2015 Wstęp Stabilność O układzie możemy mówić, że jest stabilny gdy układ ten wytrącony ze stanu równowagi

Bardziej szczegółowo

Świat klasyczny i kwantowy por. WYKŁAD nr 2. Splątane stany - EPR. por. WYKŁAD nr 2. Kwantowa kryptografia i teleportacja. Splątanie kwantowe

Świat klasyczny i kwantowy por. WYKŁAD nr 2. Splątane stany - EPR. por. WYKŁAD nr 2. Kwantowa kryptografia i teleportacja. Splątanie kwantowe Kwantowa kryptografia i teleportacja. Splątanie kwantowe Świat klasyczny i kwantowy por. WYKŁAD nr a. Poplątane stany. i. Eksperyment EPR. ii. Eksperyment Bella b. Star-Trec, czyli teleportujcie mnie!

Bardziej szczegółowo

Termodynamika. Część 11. Układ wielki kanoniczny Statystyki kwantowe Gaz fotonowy Ruchy Browna. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

Termodynamika. Część 11. Układ wielki kanoniczny Statystyki kwantowe Gaz fotonowy Ruchy Browna. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ Termodynamika Część 11 Układ wielki kanoniczny Statystyki kwantowe Gaz fotonowy Ruchy Browna Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ Układ otwarty rozkład wielki kanoniczny Rozważamy układ w równowadze termicznej

Bardziej szczegółowo

Rozszczepienie poziomów atomowych

Rozszczepienie poziomów atomowych Rozszczepienie poziomów atomowych Poziomy energetyczne w pojedynczym atomie Gdy zbliżamy atomy chmury elektronowe nachodzą na siebie (inaczej: funkcje falowe elektronów zaczynają się przekrywać) Na skutek

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 5 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka, Michał Karpiński Wydział

Bardziej szczegółowo

3. Macierze i Układy Równań Liniowych

3. Macierze i Układy Równań Liniowych 3. Macierze i Układy Równań Liniowych Rozważamy równanie macierzowe z końcówki ostatniego wykładu ( ) 3 1 X = 4 1 ( ) 2 5 Podstawiając X = ( ) x y i wymnażając, otrzymujemy układ 2 równań liniowych 3x

Bardziej szczegółowo

Elektrostatyka, cz. 1

Elektrostatyka, cz. 1 Podstawy elektromagnetyzmu Wykład 3 Elektrostatyka, cz. 1 Prawo Coulomba F=k q 1 q 2 r 2 1 q1 q 2 Notka historyczna: 1767: John Priestley - sugestia 1771: Henry Cavendish - eksperyment 1785: Charles Augustin

Bardziej szczegółowo

Świat klasyczny i kwantowy

Świat klasyczny i kwantowy Kwantowa kryptografia i teleportacja. Splątanie kwantowe Prawo Moore a Jacek.Szczytko@fuw.edu.pl http://www.fuw.edu.pl/~szczytko/nt.4. Prace zaliczeniowe! Zadania Studenckie Do zaliczenia wykładu wymagana

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 3 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14

Bardziej szczegółowo

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Temat 7 Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych Rozważmy płaski obszar R 2 ograniczony krzywą. la równania Laplace a (Poissona) stawia się trzy podstawowe zagadnienia brzegowe. Zagadnienie irichleta

Bardziej szczegółowo

WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE.

WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE. 1 WYKŁAD NR 3 OPIS DRGAŃ NORMALNYCH UJĘCIE KLASYCZNE I KWANTOWE. Współrzędne wewnętrzne 2 F=-fq q ξ i F i =-f ij x j U = 1 2 fq2 U = 1 2 ij f ij ξ i ξ j 3 Najczęściej stosowaną metodą obliczania drgań

Bardziej szczegółowo

Wysokowydajne falowodowe źródło skorelowanych par fotonów

Wysokowydajne falowodowe źródło skorelowanych par fotonów Wysokowydajne falowodowe źródło skorelowanych par fotonów Michał Karpioski * Konrad Banaszek, Czesław Radzewicz * * Instytut Fizyki Doświadczalnej, Instytut Fizyki Teoretycznej Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

Atom wodoru w mechanice kwantowej. Równanie Schrödingera

Atom wodoru w mechanice kwantowej. Równanie Schrödingera Fizyka atomowa Atom wodoru w mechanice kwantowej Moment pędu Funkcje falowe atomu wodoru Spin Liczby kwantowe Poprawki do równania Schrödingera: struktura subtelna i nadsubtelna; przesunięcie Lamba Zakaz

Bardziej szczegółowo

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III Cząstki elementarne i ich oddziaływania III 1. Przekrój czynny. 2. Strumień cząstek. 3. Prawdopodobieństwo procesu. 4. Szybkość reakcji. 5. Złota Reguła Fermiego 1 Oddziaływania w eksperymencie Oddziaływania

Bardziej szczegółowo

Wykład 13 Mechanika Kwantowa

Wykład 13 Mechanika Kwantowa Wykład 13 Mechanika Kwantowa Maciej J. Mrowiński mrow@if.pw.edu.pl Wydział Fizyki Politechnika Warszawska 25 maja 2016 Maciej J. Mrowiński (IF PW) Wykład 13 25 maja 2016 1 / 21 Wprowadzenie Sprawy organizacyjne

Bardziej szczegółowo

Podstawowe własności jąder atomowych

Podstawowe własności jąder atomowych Podstawowe własności jąder atomowych 1. Ilość protonów i neutronów Z, N 2. Masa jądra M j = M p + M n - B 2 2 Q ( M c ) ( M c ) 3. Energia rozpadu p 0 k 0 Rozpad zachodzi jeżeli Q > 0, ta nadwyżka energii

Bardziej szczegółowo

bity kwantowe zastosowania stanów splątanych

bity kwantowe zastosowania stanów splątanych bity kwantowe zastosowania stanów splątanych Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW Bit kwantowy zawiera więcej informacji niż bit klasyczny

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 3 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW

fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW wektory pojedyncze fotony paradoks EPR Wielkości wektorowe w fizyce punkt zaczepienia

Bardziej szczegółowo

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy

Bardziej szczegółowo

Drgania i fale II rok Fizyk BC

Drgania i fale II rok Fizyk BC 00--07 5:34 00\FIN00\Drgzlo00.doc Drgania złożone Zasada superpozycji: wychylenie jest sumą wychyleń wywołanych przez poszczególne czynniki osobno. Zasada wynika z liniowości związku między wychyleniem

Bardziej szczegółowo

Wykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego

Wykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego Wykład 14 Termodynamika gazu fotnonowego dr hab. Agata Fronczak, prof. PW Wydział Fizyki, Politechnika Warszawska 16 stycznia 217 dr hab. A. Fronczak (Wydział Fizyki PW) Wykład: Elementy fizyki statystycznej

Bardziej szczegółowo

Fizykaatmosfergwiazdowych

Fizykaatmosfergwiazdowych Krzysztof Gęsicki Fizykaatmosfergwiazdowych Wykład kursowy dla studentów astronomii 2 stopnia wykład 6 atom trójpoziomowy itp. pamiętamy z poprzedniego wykładu: Bliżej powierzchni gwiazdy fotony mogą przez

Bardziej szczegółowo

Metody symulacji w nanotechnologii

Metody symulacji w nanotechnologii Metody symulacji w nanotechnologii Jan Iwaniszewski A. Formalizm operatorowy Załóżmy, że nasz układ kwantowy posiada dyskretny zbiór funkcji własnych ϕ k, k =,,.... Tworzą one bazę w całej przestrzeni

Bardziej szczegółowo

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 27, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 27, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 7, 04.06.01 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 6 - przypomnienie doświadczenie

Bardziej szczegółowo

Własności optyczne półprzewodników

Własności optyczne półprzewodników Własności optyczne półprzewodników Andrzej Wysmołek Wykład przygotowany w oparciu o wykłady prowadzone na Wydziale Fizyki UW przez prof. Mariana Grynberga oraz prof. Romana Stępniewskiego Klasyfikacja

Bardziej szczegółowo

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 28, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 28, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 8, 5.01.018 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Radosław Łapkiewicz Wykład 6 - przypomnienie

Bardziej szczegółowo

Trzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi

Trzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi Trzy rodzaje przejść elektronowych między poziomami energetycznymi absorpcja elektron przechodzi na wyższy poziom energetyczny dzięki pochłonięciu kwantu o energii równej różnicy energetycznej poziomów

Bardziej szczegółowo

Analiza numeryczna Lista nr 3 (ćwiczenia) x x 2 n x.

Analiza numeryczna Lista nr 3 (ćwiczenia) x x 2 n x. Analiza numeryczna Lista nr 3 (ćwiczenia) Sprawdzić że macierz ma wartości własne2+ 222 2 2 Niechx R n Udowodnić że 2 0 0 x x 2 n x 3 NiechA R n n będzie macierzą symetryczną Wiadomo że wówczas istnieje

Bardziej szczegółowo

Lista zadania nr 7 Metody probabilistyczne i statystyka studia I stopnia informatyka (rok 2) Wydziału Ekonomiczno-Informatycznego Filia UwB w Wilnie

Lista zadania nr 7 Metody probabilistyczne i statystyka studia I stopnia informatyka (rok 2) Wydziału Ekonomiczno-Informatycznego Filia UwB w Wilnie Lista zadania nr 7 Metody probabilistyczne i statystyka studia I stopnia informatyka (rok 2) Wydziału Ekonomiczno-Informatycznego Filia UwB w Wilnie Jarosław Kotowicz Instytut Matematyki Uniwersytet w

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 2 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Anna Grochola, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2013/14

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Aneta Drabińska, Barbara Piętka, Paweł Kowalczyk Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 2 wykład: Piotr Fita pokazy: Jacek Szczytko ćwiczenia: Aneta Drabińska, Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet

Bardziej szczegółowo

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 3, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 3, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 3, 12.10.2017 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz Radosław Łapkiewicz Wykład 2 - przypomnienie

Bardziej szczegółowo

Jednowymiarowa mechanika kwantowa Rozpraszanie na potencjale Na początek rozważmy najprostszy przypadek: próg potencjału

Jednowymiarowa mechanika kwantowa Rozpraszanie na potencjale Na początek rozważmy najprostszy przypadek: próg potencjału Fizyka 2 Wykład 4 1 Jednowymiarowa mechanika kwantowa Rozpraszanie na potencjale Na początek rozważmy najprostszy przypadek: próg potencjału Niezależne od czasu równanie Schödingera ma postać: 2 d ( x)

Bardziej szczegółowo

Podstawy termodynamiki

Podstawy termodynamiki Podstawy termodynamiki Organizm żywy z punktu widzenia termodynamiki Parametry stanu Funkcje stanu: U, H, F, G, S I zasada termodynamiki i prawo Hessa II zasada termodynamiki Kierunek przemian w warunkach

Bardziej szczegółowo

Zastosowanie sieci tensorowych w obliczeniach procedurą numerycznej grupy renormalizacji

Zastosowanie sieci tensorowych w obliczeniach procedurą numerycznej grupy renormalizacji Zastosowanie sieci tensorowych w obliczeniach procedurą numerycznej grupy renormalizacji Kacper Wrześniewski, Ireneusz Weymann 23 maja 2017 Wydział Fizyki, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Bardziej szczegółowo

interpretacje mechaniki kwantowej fotony i splątanie

interpretacje mechaniki kwantowej fotony i splątanie mechaniki kwantowej fotony i splątanie Jacek Matulewski Karolina Słowik Jarosław Zaremba Jacek Jurkowski MECHANIKA KWANTOWA DLA NIEFIZYKÓW Twierdzenie o nieklonowaniu Jak sklonować stan kwantowy? klonowanie

Bardziej szczegółowo

Voter model on Sierpiński fractals Model głosujący na fraktalach Sierpińskiego

Voter model on Sierpiński fractals Model głosujący na fraktalach Sierpińskiego Voter model on Sierpiński fractals Model głosujący na fraktalach Sierpińskiego Krzysztof Suchecki Janusz A. Hołyst Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej Plan Model głosujący : definicja i własności

Bardziej szczegółowo

Kwantowe stany światła generowane w procesie rozpraszania Ramana w parach rubidu

Kwantowe stany światła generowane w procesie rozpraszania Ramana w parach rubidu Uniwersytet Warszawski Wydział Fizyki Radosław Chrapkiewicz Nr albumu: 248940 Kwantowe stany światła generowane w procesie rozpraszania Ramana w parach rubidu Praca magisterska na kierunku FIZYKA w ramach

Bardziej szczegółowo

Rozdział. Symulacyjne badanie splątania w protokołach kryptograficznych Motywacja

Rozdział. Symulacyjne badanie splątania w protokołach kryptograficznych Motywacja Rozdział Symulacyjne badanie splątania w protokołach kryptograficznych 1 Piotr GAWRON Instytut Informatyki Teoretycznej i Stosowanej PAN gawron@iitis.gliwice.pl Jarosław MISZCZAK Instytut Informatyki Teoretycznej

Bardziej szczegółowo

Równanie Schrödingera

Równanie Schrödingera Równanie Schrödingera Maciej J. Mrowiński 29 lutego 2012 Zadanie RS1 Funkcja falowa opisująca stan pewnej cząstki w chwili t = 0 ma następującą postać: A(a Ψ(x,0) = 2 x 2 ) gdy x [ a,a] 0 gdy x / [ a,a]

Bardziej szczegółowo

wartość oczekiwana choinki

wartość oczekiwana choinki wartość oczekiwana choinki Plan seminarium cośo równaniu Schrödingera analityczne metody rozwiązywania algorytm & obliczenia Schrödinger w studni koniec choinka ortogonalna Coś o równaniu Schrödingera

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 10 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2015/16

Bardziej szczegółowo

II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski

II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU Janusz Adamowski 1 1 Przestrzeń Hilberta Do opisu stanów kwantowych używamy przestrzeni Hilberta. Przestrzenią Hilberta H nazywamy przestrzeń wektorową

Bardziej szczegółowo

WYKŁAD 15. Gęstość stanów Zastosowanie: oscylatory kwantowe (ª bosony bezmasowe) Formalizm dla nieoddziaływujących cząstek Bosego lub Fermiego

WYKŁAD 15. Gęstość stanów Zastosowanie: oscylatory kwantowe (ª bosony bezmasowe) Formalizm dla nieoddziaływujących cząstek Bosego lub Fermiego WYKŁAD 15 Gęstość stanów Zastosowanie: oscylatory kwantowe (ª bosony bezmasowe) Formalizm dla nieoddziaływujących cząstek Bosego lub Fermiego 1 Statystyka nieoddziaływujących gazów Bosego i Fermiego Bosony

Bardziej szczegółowo

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej Część I: Optyka, wykład 8 wykład: Piotr Fita pokazy: Andrzej Wysmołek ćwiczenia: Paweł Kowalczyk, Barbara Piętka Wydział Fizyki Uniwersytet Warszawski 2015/16

Bardziej szczegółowo

Lasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów

Lasery. Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów Lasery Własności światła laserowego Zasada działania Rodzaje laserów Lasery Laser - nazwa utworzona jako akronim od Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation - wzmocnienie światła poprzez

Bardziej szczegółowo

Kwantowa kooperacja. Robert Nowotniak. Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka

Kwantowa kooperacja. Robert Nowotniak. Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka Wydział Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej Politechnika Łódzka Sekcja Informatyki Kwantowej, 17 maja 2007 Materiały źródłowe Prezentacja oparta jest na publikacjach: Johann Summhammer,

Bardziej szczegółowo

Tak określił mechanikę kwantową laureat nagrody Nobla Ryszard Feynman ( ) mechanika kwantowa opisuje naturę w sposób prawdziwy, jako absurd.

Tak określił mechanikę kwantową laureat nagrody Nobla Ryszard Feynman ( ) mechanika kwantowa opisuje naturę w sposób prawdziwy, jako absurd. Tak określił mechanikę kwantową laureat nagrody Nobla Ryszard Feynman (1918-1988) mechanika kwantowa opisuje naturę w sposób prawdziwy, jako absurd. Równocześnie Feynman podkreślił, że obliczenia mechaniki

Bardziej szczegółowo

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017 Optyka Wykład V Krzysztof Golec-Biernat Fale elektromagnetyczne Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017 Wykład V Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 17 Plan Swobodne równania Maxwella Fale elektromagnetyczne

Bardziej szczegółowo

Przejścia promieniste

Przejścia promieniste Przejście promieniste proces rekombinacji elektronu i dziury (przejście ze stanu o większej energii do stanu o energii mniejszej), w wyniku którego następuje emisja promieniowania. E Długość wyemitowanej

Bardziej szczegółowo

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań. III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań. Analiza stabilności rozwiązań stanowi ważną część jakościowej teorii równań różniczkowych. Jej istotą jest poszukiwanie odpowiedzi

Bardziej szczegółowo

półprzewodniki Plan na dzisiaj Optyka nanostruktur Struktura krystaliczna Dygresja Sebastian Maćkowski

półprzewodniki Plan na dzisiaj Optyka nanostruktur Struktura krystaliczna Dygresja Sebastian Maćkowski Plan na dzisiaj Optyka nanostruktur Sebastian Maćkowski Instytut Fizyki Uniwersytet Mikołaja Kopernika Adres poczty elektronicznej: mackowski@fizyka.umk.pl Biuro: 365, telefon: 611-3250 półprzewodniki

Bardziej szczegółowo

SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE

SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE SPEKTROSKOPIA IR I SPEKTROSKOPIA RAMANA JAKO METODY KOMPLEMENTARNE Promieniowanie o długości fali 2-50 μm nazywamy promieniowaniem podczerwonym. Absorpcja lub emisja promieniowania z tego zakresu jest

Bardziej szczegółowo