HOT TOPICS 2014 Aleksandra Łacko Katedra Onkologii UM we Wrocławiu Oddział Chemioterapii USZK
Inhibitory angiogenezyw leczeniu Bewacyzumab raka janika W 1. linii ICON 7 analiza końcowa (ESMO 2013) W nawrocie platynoopornym przeżycia ogólne (ESMO 2013) Trebananib W nawrocie platynoopornym przeżycia ogólne (ESMO 2013)
Inhibitory angiogenezy MAB anty-vegf (bewacyzumab) VEGF Rozpuszczalne rec. VEGF (VEGF-Trap) AMG 386 Ang2 IgG1 Fc + 2 kopie synt. peptydu anty-ang Ang1 MAB anty-vegfr (IMC-1121b) (AMG386) P P P P P P Tie2 P P VEGFR-2 Komórki śródbłonka Inhibitory wielokinazowe (Sorafenib, sunitinib)
Bewacyzumab w leczeniu 1.linii r.jajnika Zaawansowanie: I-IV (wys.ryzyko) -suboptymalna cytoredukcja III: 26% Dawka: 7,5 mg/kg Czas leczenia BEW: 12 cykli Definicja PD: tylko RECIST Grupa wysokiego ryzyka: - st. III po suboptymalnej cytoredukcji -st. IV - chore nie operowane
PFS ICON7: Updated Progression-free PFS Survival i and OS Overall Survival (2013) Curves. Med PFS 22.4 vs 24.1m (P=0.04) ITT OS Med OS Nie osiągnięta Czas (miesiące) Czas (miesiące) Czas (miesiące) Czas (miesiące) Wysokie ryzyko nawrotu Med PFS 10.5 vs 16.0m P=0.001 Restricted mean 15.9 vs 20,0 m Med OS 30.3 vs 39.7m P=0,078 Restricted mean 34,5 vs 39,3 Czas (miesiące) Czas (miesiące) Ozai wsp. ESMO 2013
ICON 7 OS w grupach ryzyka Czas (miesiące) Ozai wsp. ESMO 2013 Odsetek chorych żyjących
ICON 7 Bezwzględne różnice w PFS i OS PFS (2013) OS analiza końcowa Różnica w PFS (%) Różnica w OS (%) Czas (miesiące) Czas (miesiące) Ozai wsp. ESMO 2013
Badanie ICON 7 OS-analiza podgrup Ozai wsp. ESMO 2013
Rak jajnika w stadium nawrotu AURELIA - projekt badania Oporny na leczenia platyną rak jajnika N=361 2 linie leczenia R Chemioterapia Leczenie do PD/tox Do decyzji badacza (bez BEV) W wywiadzie bez czynników zwiększających ryzyko perforacji/przetoki 1:1 BEV 15 mg/kg /3 tyg b + chemioterapia Leczenie do PD/tox Do decyzji BEV mono 25% chorych PFI <3 m 8% wcześniejsze leczenie antyangiogenne ; b lub 10 mg/kg co 2 tyg; c 15 mg/kg co 3 tyg, dopuszczone jeśli bez PD Chemioterapia (decyzja badacza): Paklitaksel 80 mg/m 2 d 1, 8, 15, & 22 co 4 tyg Topotecan 4 mg/m 2 d 1, 8, & 15 co 4 tyg. (lub 1.25 mg/m 2, d 1 5 co 3 tyg) PLD 40 mg/m 2 d 1 co 4 tyg A#LBA5002. Eric Pujade-Lauraine i wsp. ASCO 2012
Prawdopodobieństwo Rak jajnika w stadium nawrotu 1.0 0.8 0.6 0.4 0.2 AURELIA : PFS CT (n=182) BEV + CT (n=179) Zdarzenia, n (%) 166 (91%) 135 (75%) Mediana PFS, miesiące (95% CI) 3.4 (2.2 3.7) 6.7 (5.7 7.9) HR 0.48 (95% CI) (0.38 0.60) Log-rank p <0.001 No. at risk: CT BEV + CT 0 3.4 6.7 0 6 12 18 24 30 Czas (miesiące) 182 93 37 20 8 1 1 0 0 179 140 88 49 18 4 1 1 0 A#LBA5002. Eric Pujade-Lauraine i wsp. ASCO 2012
Rak jajnika w stadium nawrotu AURELIA : ORR Chore(%) p<0.001 p=0.001 p<0.001 W badaniu OCEANS ORR: 48 vs 61% Odpowiedzi Odpowiedzi wg RECIST Odpowiedzi biochemiczne A#LBA5002. Eric Pujade-Lauraine i wsp. ASCO 2012
Rak jajnika w stadium nawrotu AURELIA : OS (ITT) Odsetek chorych żyjących (%) 100 75 50 25 0 CT (N=182) BEV + CT (N=179) Zdarzenia, n (%) 136 (75) 128 (72) Mediana OS, miesiące(95% CI) HR (95% CI) 13.3 (11.9 16.4) 0.85 (0.66 1.08) p=0.174 a 16.6 (13.7 19.0) 0 6 12 18 24 30 36 42 Czas (miesiące) Ograniczenie analizy: projekt badania nie zakładał wykazania różnic w OS (moc testów) 40% chorych z ramienia z CTH- cross-over do CTH + BEW Brak danych dotyczących dalszego leczenia u części chorych Data cut-off: 25 January 2013. Median duration of follow-up: 27.4 months in both arms ITT = intent to treat a 2-sided log-rank, unadjusted Witteveen P i wsp. ESMO 2013
AURELIA OS- eksploracyjne analizy podgrup Exploratory subgroup analysis of OS Pogrupa Wszystkie chore Wiek, lata <65 65 No. zdarzeń/no. of chorych Mediana OS, miesiące CT BEV + CT HR (95% CI) a 264/361 13.3 16.6 0.85 (0.66 1.08) 178/228 86/133 12.9 16.7 14.7 18.3 0.82 (0.61 1.10) 0.95 (0.62 1.46) PFI, miesiące b <3 79/97 11.9 11.1 1.02 (0.65 1.58) 3 6 181/258 15.7 18.3 0.78 (0.58 1.05) BEV + CT lepiej CT lepiej Choroba mierzalna, cm <1 1 <5 58/75 74/125 13.0 20.2 18.3 17.4 0.75 (0.45 1.27) 1.06 (0.67 1.68) 5 132/161 11.3 14.3 0.72 (0.51 1.01) Wodobrzusze Yes 98/113 7.9 11.7 0.67 (0.45 1.00) No 166/248 17.0 19.3 0.86 (0.63 1.16) CTH Paklitaksel 77/115 13.2 22.4 0.65 (0.42 1.02) PLD 100/126 14.1 13.7 0.91 (0.62 1.36) Topotekan 87/120 13.3 13.8 1.09 (0.72 1.67) 0.2 0.3 0.5 1 2 3 4 5 a Unstratified. b MissingN=3 Witteveen P i wsp. ESMO 2013
Rak jajnika w stadium nawrotu AURELIA : OS PLD Topotekan Paklitaksel Witteveen P i wsp. ESMO 2013
Krytyczny szlak sygnałowy dla angiogenezy, ale także procesów zapalnych Kinazy tyrozyny: Tie1, Tie2 Ligandy : Ang1, Ang2 i Ang4 Ang 1- agonista Tie 2- normalizacja naczyniotworzenia Ang2-antagonista Ang1-silna ekspresja w raku jajnika (chociaż w niektórych przypadkach może być częściowym agonistą) Działanie proangiogennei antyangiogennew zależności od warunków Istotna obecność VEGF (dla proangiogennegodziałania Ang2)
Szlak sygnałowy Angiopoetyna(Ang)/Tie2 Cascone T i wsp. Heymach J V JCO 2012;30:441-444
Hamowanie szlaku Ang/Tie2 Zahamowanie receptora i ligandów (np.tki)-efekt zależny od równowagi Ang1/Ang2 Efektem hamowania szlaku może być hamowanie albo pobudzenie angiogenezy Pobudzenie Tie2- prawdopodobnie indukuje oporność na leczenie antyangiogenne Hamowanie Tie2-regresja naczyń Hamowanie Ang2- istotne Hamowanie Ang1 i 2 nawet bardziej Miecz obosieczny? Tak działa AMG
AMG-386 Białko fuzyjne- IgG1 Fc +2 kopie syntetycznego peptydu anty-ang Jednocześnie blokuje Jednocześnie blokuje ligand Tie2 (Ang1) oraz jej antagonistę (Ang2)
Inhibitory Ang/Tie2 w badaniach klinicznych Cascone T i wsp. Heymach J V JCO 2012;30:441-444
TRINOVA 1 Projekt badania R AMG 386 15 mg/kg/tydz PXL 80 mg/m/tydz Placebo PXL 80 mg/m/tydz PD PD N-919 Nawrót raka jajnika 3 linii wcześniejszej CTH choroba możliwa do oceny PS0/1 PFI < 12 miesięcy Monk i wsp. ESMO 2013
TRINOVA 1 PFS Monk i wsp. ESMO 2013
TRINOVA 1 PFS-analiza podgrup Monk i wsp. ESMO 2013
TRINOVA 1 OS (analiza okresowa) Monk i wsp. ESMO 2013
TRINOVA 1 Jakość życia Monk i wsp. ESMO 2013
Możliwości leczenia opornego na pochodne platyny raka jajnika PLD Gordon i wsp TOPO Gordon i wsp PXL (7dni) Linch i wsp PXL/CBDC A Sharma i wsp ECP145 /PLD Ghamand e Bev/CTH Pujade Laureine AMG 386 + PXL ORR 12,3% 6,5% 41% 43% 17% (40%) 31 % 37% PFS 112 d 119 d 150 d 240 d 168 d 200 d 215 d TOX Skórn e Hemat ol Hematol/ neuropati e Hematol/ neuropati e NR Typowe dla Bew Hipokalemia, neuropatia N ope nia Anemi a 12% 77% 8% 29% NR 15% 5% 28% 0% 5% NR NR -Inne leki: GCB, VP-16, 5-FU -Leki oceniane w badaniach klinicznych (PARPi)
Leki antyangiogennew leczeniu raka jajnika Podsumowanie W leczeniu 1. linii BEW z CTH z następowym leczeniem podtrzymującym-znamienne korzyści w OS u chorych z wysokim ryzykiem nawrotu W leczeniu platynoopornegonawrotu-bew dodany do CTH wydłuża PFS Podobnie trebananib
Olaparibw leczeniu raka jajnika Olaparibw leczeniu podtrzymującym wrażliwego na pochodne platyny raka jajnika Skuteczność u chorych BRCA/+/ (ASCO 2013) Olaparibz chemioterapią w leczeniu podtrzymującym wrażliwego na pochodne platyny raka jajnika Skuteczność u chorych BRCA/+/ (ESMO 2013)
Mechanizmy naprawcze DNA Komórka prawidłowa lub heterozygotyczna dla defektu HR DSB wdna Komórka z defektem HR np. BRCA1/2+ USZKODZENIE DNA HR- homologous recombination BER- base excision repair NER-nucleotide excision repair MMR-mismatch repair NHEJ-non homologous edjoining TLS-translation DNA synthesis USZKODZENIE DNA BER NER MMR HR NHEJ TLS PARP I BER NER MMR HR NHEJ TLS PARP I Letalność Śmierć komórki
Wrażliwość kom. z mutacją BRCA2 na inhibitory PARP Zwiększony poziom aberracji chromosomalnych w komórkach BRCA2 -/-poddanych działaniu inhibitoraparp Postać prawidłowa (Wild type) Kontrola + inhibitor PARP BRCA2 -/- Kontrola + inhibitor PARP Ashworth, A. J Clin Oncol; 26:3785-3790 2008, Farmer H et al. Nature 2005;434:917-920
Olaparibw leczeniu podtrzymującym raka jajnika Lederman i wsp. Abs. 5003 -Niskozróżnicowany surowiczy r.jajnika -W leczeniu >2 schematy z platyną -Po ostatniej CT z platyną utrzymana odpowiedź -Stabilne CA-125 Olaparib 400mg x2 Placebo Leczenie do PD Randomizowane, podwójnie zaślepione badanie II fazy Cel badania: ocena skuteczności olaparibu w leczeniu podtrzymującym u chorych na niskozróżnicowanego, wrażliwego na leczenie platyną raka jajnika Ledermani wsp. Abs. 5003, ASCO 2011
Olaparib w leczeniu raka jajnika Populacja ogólna Wrażliwy na platynę rak jajnika CTH (CR/PR) olaparibvsplacebo Czas od randomizacji (miesiące) Czas od randomizacji (miesiące) Statystycznie znamienna poprawa PFS: HR=0,35, p<0,00001 W analizie okresowej OS: HR=0,95, 95% CI, 0,63-1,39; p=0,75 Lederman i wsp. NEJM 2012;316; 1382-1392
Olaparib w leczeniu raka jajnika Chore z mutacją BRCA PFS PFS 2 Statystycznie znamienna poprawa PFS: HR=0,18, p<0,00001 OS: HR=0,78,,39; p=0,208 NSS Lederman i wsp. ASCO 2013
Olaparibw leczeniu podtrzymującym - Surowiczy r.jajnika - St. IV - Wrażliwość na leczenie platyną - Choroba mierzalna - W leczeniu < 3 schematy z platyną - Chore wolne od PD po zakończeniu ostatniej linii CTH z platyną min. 6 m R N=81 Olaparib 200mg x2/d (d 1-10 co 21 dni) + PXL 175 mg/m² z CBDCA AUC4 4-6 cykli CTH PXL 175 mg/m² z CBDCA AUC4 N=66 Faza podtrzymująca Olaparib 400mg x2/d Leczenie do PD Faza podtrzymująca Bez leczenia N=81 Randomizowane, otwarte badanie II fazy Główny punkt oceny: PFS Dodatkowy punky oceny: OS, ORR, TOX N=55 15% chorych BRCA1/2/+/-15% Większość chorych stan BRCA nieznany A#5001. Oza i wsp. ASCO 2012
Olaparibw leczeniu podtrzymującym PFS Analiza podgrup Separacja krzywych po 6 miesiącach A#5001. Oza i wsp. ASCO 2012 Olaparib CTH + CTH ORR: 64% 68% OS: 14,8 m 13.6 m
Olaparib w leczeniu raka jajnika Chore z mutacją BRCA PFS TSST- Czas do kolejnej linii leczenia 79% zmniejszenie ryzyka PD u chorych BRCA/+/ leczonych olaparibem Separacja krzywych po 7 miesiącach Brak możliwości obliczenia PFS2- TSST znamiennie dłuższy u chorychbrca/+/ leczonych olaparibem, bez różnic w populacji ogólnej (HR 0.94; 95% CI0.62, 1.41; P=0.7571) AOza i wsp. ESMO 2013
Olaparib w leczeniu raka jajnika PFS* w zależności od BRCA1/2 O/P/C P/C HR (95% CI) Wszystkie chore 47/81 (58%) 55/81 (68%) 0.51 (0.34, 0.77) BRCA mut 7/20 (35%) 16/21 (76%) 0.21 (0.08, 0.55) BRCA WT 24/34 (71%) 24/32 (75%) 0.77 (0.41, 1.44) BRCA brak danych 16/27 (59%) 15/28 (54%) 0.64 (0.27, 1.52) BRCA status znany 31/54 (57%) 40/53 (76%) 0.42 (0.26, 0.69) 0.0625 0.125 0.25 0.5 1.0 2.0 HR and 95% CIs O/P/C lepiej AOza i wsp. ESMO 2013
Olaparibw leczeniu raka jajnika Podsumowanie Znaczna aktywność w leczeniu chorych BRCA/+/ Monoterapiaw leczeniu podtrzymującym prawdopodobnie optymalną opcją leczenia Znamienne wydłużenie PFS, bez wpływu na przeżycia ogólne
Badanie PORTEC-2 Wartość RTH w leczeniu wczesnego raka trzonu macicy kwestionowana, zwłaszcza że indukuje wtórne nowotwory U chorych z niskim ryzykiem nawrotu nie zalecana U chorych z wysokim ryzykiem nawrotuobecnie badania U chorych z pośrednio wysokim ryzykiem nawrotu?
Badanie randomizowaneoceniające wartość RTH u chorych na raka trzonu macicy z grupy średniego ryzyka Badanie N Chirurgia RTH Nawroty miejscowe Norweskie 1963-1975 540 I st. TAH +BSO Brachy vs Brachy+ RT miednicy 7% vs2% po 5 latach p<0,001 OS 89% vs 91% po 5 latach p=ns Poważne powikłania PORTEC 1 714 1990-1997 IB G2-3 IIc G1-2 TAH +BSO (-) vsrt miednicy 14% vs4% 85% vs 81% 3% po 5 latach po 5 latach układ p<0,001 p=0,31 pokarmowy GOG-99 1987-1995 392 IB, IC II (ukryty) TAH +BSO z limfadenekt omią (-) vs RT miednicy 12% vs3% Po 2 latach p<0,001 86% vs92% po 4 latach p=0,50 8% układ pokarmowy ASTEC/ENS 1996-2005 905 IA-B G3,IC II (surowiczy, jasnokomórk.) TAH +BSO z limfadenekt omią (-) vsrt miednicy 7% vs4% Po 5 latach P=0,038 84% vs 94% po 5 latach p=0,098 3% vs7% G3/ 4 TAH-BSO- total abdominal histerectomy and bilateral salpingo oophorectomy
PORTEC 2 Cel badania: Ocena, czy VBRT wobec EBRT obniży częstość nawrotów w pochwie Kryteria włączenia: chore na raka trzonu macicy po zabiegu chirurgicznym (bez limfadenektomii) z grupy średnio-wysokie ryzyko nawrotu: 1c, G 1 lub 2, wiek > 60 r. ż. 1b, G 3 i wiek > 60 r. ż. 2a, G 1 lub 2, każdy wiek 2a, G 3 (<50% naciekanie endometrium), każdy wiek IB IC IIA G1 Wiek >60 r.ż G2 Wiek >60 r.ż G3 Wiek >60 r.ż PORTEC-3 Każdy wiek Każdy wiek Każdy wiek Naciek<50%
PORTEC-2 Wyniki, FU-3 lata Parametry oceny VBRT EBRT P Częstość nawrotów w pochwie 1% 2% 0,97 Częstość nawrotów w miednicy Częstość nawrotów miejscowych Rozsiew do narządów odległych 3,6% 4,0% 6,3% 0,7% 2,5% 5,7% 0,03 0,15 0,37 Nawrót jako pierwsze niepowodzenie Pochwa Miednicy Rozsiew do narządów odległych 0% 1,3% 6,4% 1,6% 0,7% 6,0% Czas przeżycia ogólnego 90,4% 90,8% 0,55 Czas przeżycia wolnego od nawrotu 89,5% 89,1% 0,38 Umieralność 9,2% 9,7% 0,96 LBA5503
Powikłania leczenia LBA5503 Żołądkowo jelitowe G1 G2 Układ moczowy G1 G2 Pochwa G1 G2 Skóra G1 G2 Inne G1 G2 EBRT 35% 19% 25% 2% 5% 2% 6% 3% 13% 3% VBRT 12% 1% 20% 2% 9% 4% 1% 0% 12% 1%
PORTEC-2 Wyniki, FU-7,5 lat Nawroty w pochwie Nawroty w miednicy VBT skuteczna w zapobieganiu nawrotom w pochwie, większa częstość nawrotów w miednicy Nawroty w miednicy Przeżycia ogólne Nawroty w miednicy najczęściej wraz z rozsiewem narządowym, ANout RA i wsp. ESMO 2013
PORTEC-2 Wyniki, FU-7,5 lat ANout RA i wsp. ESMO 2013
PORTEC-2 Czynniki ryzyka dla nawrotu ITT Grupa średnio wysokiego ryzyka LVSI- przerzuty narządowe ANout RA i wsp. ESMO 2013
PORTEC-2 Powikłania ANout RA i wsp. ESMO 2013
Wartość RTH w grupie pośrednio wysokiego ryzyka nawrotu? Obserwacja VBRT 100 chorych 100 chorych 10 nawrotów 1 nawrót w w pochwie pochwie 8-9 CR 1-2 brak CR EBRT/VBRT -Zakres korzyści z VBRT jest niewielki -98/100 chorych leczonych jest niepotrzebnie
Wnioski z badań PORTEC Podsumowanie EBRT nie wydłuża czasu przeżycia ogólnego, natomiast znacząco zmniejsza częstość nawrotów w miednicy (wciąż niewielką) VBRT zmniejsza częstość nawrotów w pochwie VBRT nie wydłuża czasu przeżycia ogólnego Czy stosując RTH u chorych z grupy średniowysokiego ryzyka nie narażamy je na niepotrzebne leczenie?
Mucyna 1 Gohi wsp. ESMO 2013
CVac - Cvac- leczenie autologicznymi komórkami dendrytycznymi z antygenem mucyny 1 - Mechanizm działania polega na aktywacji limfocytów T - Lek wytwarzany jest indywidualnie dla każdej chorej, podawany w postaci s.c. Przygotowanie CVac Mechanizm działania Gohi wsp. ESMO 2013
CAN-003 Projekt badania 10 dawek (a 60 mln kom)/56 tyg Randomizowane, otwarte badanie II fazy Zrandomizowano56 chore 43 chore w 1. remisji, 20 w 2. remisji Gohi wsp. ESMO 2013
CAN-003 Monitorowanie odpowiedzi immunologicznej Cvac nie indukuje odpowiedzi immunologicznej Gohi wsp. ESMO 2013
CAN-003 Monitorowanie odpowiedzi w limfocytach T Cvac indukuje odpowiedź limfocytów T, specyficzną wobec mucyny 1 Gohi wsp. ESMO 2013
CAN-003 PFS (ITT) Brak korzyści w PFS Brak statystycznie znamiennych różnic, ale PFS różni się u chorych w 1. i 2. remisji Gohi wsp. ESMO 2013
Leczenie podtrzymujące Cvac Podsumowanie Bezpieczne Nieskuteczne Nie generuje odpowiedzi immunologicznej (powstania przeciwciał) Indukuje odpowiedź limfocytów T, specyficzną wobec mucyny 1 Gohi wsp. ESMO 2013
Women s Health Initiative (WHI) Duże, randomizowanebadanie kliniczne z kontrolą placebo Celem WHI jest ocena wpływ HTZ na ryzyko zachorowania na: Raka piersi Raka jelita grubego Raka jajnika Raka trzonu macicy Anderson GL, et al. JAMA.2003;290:1739-48; Chlebowski RT, et al. N Engl J Med.2004;350:991-1004; Chlebowski RT, et al. JAMA. 2003;289:3243-53; Writing Group for the Women s Health Initiative Investigators. JAMA. 2002;288:321-33.
Wpływ HTZ na ryzyko zachorowania na raka trzonu macicy Estrogeny stosowane samodzielnie w HTZ zwiększają ryzyko zachorowania na raka trzonu macicy Estrogenyw skojarzeniu z progestagenemmają działanie protekcyjne, zmniejszają także ryzyko przerostu błony macicy Progestageny stosowane >10 dni w miesiącu
Ryzyko zachorowania na raka trzonu macicy Metaanaliza Względne ryzyko 95% CI Bez HTZ 1.0 Tylko E 2.3 2.1 2.5 E+P 0.8 0.6 1.2 Zmniejszenie ryzykazachorowania na raka trzonu macicy u otrzymujących E + P Nelson HD, et al. JAMA. 2002;288:872-81. Grady D, et al. Obstet Gynecol. 1995;85:304-13.
WHI-wczesne wyniki Placebo E+P Nie stwierdzono protekcyjnego działania E + P Incidence rate of endometrial cancer for the total study population was 62 cases per 100,000 person-years. Anderson GL, et al. JAMA. 2003;290:1739-48.
MSOffice1 Schemat WHI N=373,092 poddanych przesiewowi Kryteria wyłączenia: Nasilone lub umiarkowane objawy menopauzalne Demencja N=18,845 Zgoda na leczenie, bez histerektomii Randomizacja n=16,608 E + P N= 8506 Placebo n=8102 The Women s Health Initiative Study Group. Control Clin Trials. 1998;19:61-109.
Slajd 61 MSOffice1 maybe a flow chart of the entire whi would be helpful here. observational study, ert and hrt. ; 2002-07-20
WHI: Charakterystyka chorych E+P n = 8506 Placebo n = 8102 Wiek podczas przesiewu, lata* 63.2 (7.1) 63.3 (7.1) Wcześniejsze stosowania HTZ, % 26.1 25.6 BMI, kg/m2* 28.5 (5.8) 28.5 (5.9) Niepalące, % 49.6 50.0 Cukrzyca, % 4.4 4.4 Nadciśnienie, % 35.7 36.4 Stosowanie statyn, % 6.9 6.8 Przebyty zawał m. sercowego % 1.6 1.9 CABG/PTCA w wywiadzie, % 1.1 1.5 Rak piersi w wywiadzie rodzinnym % 16.0 15.3 *Values are means (SD). Overall incidence of prior cardiovascular disease = 7.7%. P=.04 vs E+P. CABG = coronary artery bypass graft; PTCA = percutaneous transluminal coronary angioplasty. Writing Group for the Women s Health Initiative Investigators. JAMA. 2002;288:321-33.
Wpływ nadwagi na ryzyko zachorowania Wszystkie chore
Wyniki Inwazyjny rak trzonu macicy Faza badania Mediana FU (m) E+ P n (%) Placebo n (%) HR (95% CI) Wszystkie 13,2 66 (0,06%) 95 (0,10%) 0,65 (048-089) Interwencja 5,6 23 (0,05%) 30 (0,07%) 0,77 (0,45-1,31) Po interwencji 8,2 41 (0,08%) 65 (0,13%) 0,59 (0,40-0,88) E + P znamiennie zmniejszają zachorowalność na raka trzonu macicy (p=0,007) Wiek i czas od menopauzy nie wpływał na efekt E+P Korzyści widoczne we wszystkich podgrupach, także u chorych z nadwagą/otyłością
Wpływ E + P na zachorowalność na raka endometrium ITT Wyniki dostosowane do dyscypliny chorych
Wpływ E + P na zachorowalność na zachorowalność i umieralność na raka endometrium Zmniejszenie ryzyka zgonu na raka trzonu macicy
Wpływ E+ P na zachorowania na raka endometrium i raka piersi HR(95% CI) Nowotwór E + P E Rak piersi 1,28 (1,11-1,48) 0,79 (0,65-0,97) Rak trzonu macicy 0,65 (0,48-0,89) 1,45(1,02-2,06) E + P zmniejszają zachorowalność na raka trzonu macicy, ale zwiększają zachorowalność i umieralność na raka piersi
WHI Podsumowanie E + P znamiennie zmniejszają zachorowalność na raka trzonu macicy (p=0,007) Zmniejszają również ryzyko zgonu z powodu tego nowotworu Wiek i czas od menopauzy nie wpływa na efekt E+P Korzyści widoczne we wszystkich podgrupach, także u chorych z nadwagą/otyłością
Podsumowanie