Metody Optymalizacji. Wstęp. Programowanie matematyczne. Dr hab. inż. Maciej Komosiński, mgr Agnieszka Mensfelt

Podobne dokumenty
Definicja problemu programowania matematycznego

ZAGADNIENIA PROGRAMOWANIA LINIOWEGO

Ekonometria - ćwiczenia 10

Programowanie liniowe

Standardowe zadanie programowania liniowego. Gliwice 1

doc. dr Beata Pułska-Turyna Zarządzanie B506 mail: mgr Piotr J. Gadecki Zakład Badań Operacyjnych Zarządzania B 505.

ZAGADNIENIE TRANSPORTOWE

Algebra liniowa. Macierze i układy równań liniowych

Badania Operacyjne Ćwiczenia nr 1 (Materiały)

Metoda graficzna może być stosowana w przypadku gdy model zawiera dwie zmienne decyzyjne. Metoda składa się z dwóch kroków (zobacz pierwszy wykład):

Elementy Modelowania Matematycznego

Programowanie liniowe całkowitoliczbowe

Elementy Modelowania Matematycznego

Badania operacyjne. te praktyczne pytania, na które inne metody dają odpowiedzi jeszcze gorsze.

Elementy Modelowania Matematycznego Wykład 7 Programowanie nieliniowe i całkowitoliczbowe

Badania Operacyjne Ćwiczenia nr 5 (Materiały)

Programowanie liniowe

Zadania 1. Czas pracy przypadający na jednostkę wyrobu (w godz.) M 1. Wyroby

Programowanie liniowe całkowitoliczbowe. Tadeusz Trzaskalik

Badania operacyjne. Dr hab. inż. Adam Kasperski, prof. PWr. Pokój 509, budynek B4 Materiały do zajęć dostępne na stronie:

Programowanie liniowe

Programowanie liniowe

M1 M2 M3 Jednostka produkcyjna W1 6h 3h 10h h/1000szt 2zł W2 8h 4h 5h h/100szt 25zł Max. czas pracy maszyn:

4. PROGRAMOWANIE LINIOWE

A. Kasperski, M. Kulej Badania Operacyjne- programowanie liniowe 1

Wielokryteriowa optymalizacja liniowa

Rozwiązanie Ad 1. Model zadania jest następujący:

Modelowanie całkowitoliczbowe

Politechnika Wrocławska, Wydział Informatyki i Zarządzania. Optymalizacja

1 Przykładowe klasy zagadnień liniowych

Ćwiczenia laboratoryjne - 7. Problem (diety) mieszanek w hutnictwie programowanie liniowe. Logistyka w Hutnictwie Ćw. L. 7

ZASTOSOWANIE PROGRAMOWANIA LINIOWEGO W ZAGADNIENIACH WSPOMAGANIA PROCESU PODEJMOWANIA DECYZJI

Modele i narzędzia optymalizacji w systemach informatycznych zarządzania

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Badania operacyjne. Temat ćwiczenia:

Wykład z modelowania matematycznego. Zagadnienie transportowe.

Plan wykładu. Przykład. Przykład 3/19/2011. Przykład zagadnienia transportowego. Optymalizacja w procesach biznesowych Wykład 2 DECYZJA?

Wykład 7. Informatyka Stosowana. Magdalena Alama-Bućko. 16 kwietnia Magdalena Alama-Bućko Wykład 7 16 kwietnia / 23

Badania operacyjne. Dr Michał Kulej. Pokój 509, budynek B4 Forma zaliczenia wykładu: egzamin pisemny.

Agenda. Politechnika Poznańska WMRiT ZST. Piotr Sawicki Optymalizacja w transporcie 1. Kluczowe elementy wykładu. WPROWADZENIE Cel i zakres wykładu.

Spis treści. Koszalin 2006 [BADANIA OPERACYJNE PROGRAMOWANIE LINIOWE]

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Programowanie liniowe całkowitoliczbowe

METODA SYMPLEKS. Maciej Patan. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Uniwersytet Zielonogórski

WPROWADZENIE DO EKONOMII MENEDŻERSKIEJ.

Notatki do tematu Metody poszukiwania rozwiązań jednokryterialnych problemów decyzyjnych metody dla zagadnień liniowego programowania matematycznego

Agenda. Optymalizacja w transporcie. Piotr Sawicki WIT PP, ZST 1. Kluczowe elementy wykładu. WPROWADZENIE Cel i zakres wykładu.

OPTYMALIZACJA W LOGISTYCE

Programowanie liniowe. Tadeusz Trzaskalik

Badania Operacyjne Ćwiczenia nr 2 (Materiały)

Wielokryteriowa optymalizacja liniowa cz.2

TOZ -Techniki optymalizacji w zarządzaniu

Układy równań i nierówności liniowych

Laboratorium Metod Optymalizacji

OPTYMALIZACJA DYSKRETNA

Programowanie nieliniowe. Badania operacyjne Wykład 3 Metoda Lagrange a

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

Zadanie transportowe i problem komiwojażera. Tadeusz Trzaskalik

c j x x

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Programowanie liniowe

9 Funkcje Użyteczności

Przykład wykorzystania dodatku SOLVER 1 w arkuszu Excel do rozwiązywania zadań programowania matematycznego

ZAGADNIENIE TRANSPORTOWE

Programowanie celowe #1

Wprowadzenie do badań operacyjnych

Zagadnienie transportowe

Excel - użycie dodatku Solver

WYKORZYSTANIE NARZĘDZIA Solver DO ROZWIĄZYWANIA ZAGADNIEŃ TRANSPORTOWYCH Z KRYTERIUM KOSZTÓW

Funkcje liniowe i wieloliniowe w praktyce szkolnej. Opracowanie : mgr inż. Renata Rzepińska

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

1.2. Rozwiązywanie zadań programowania liniowego metodą geometryczną

Techniki Optymalizacji: Optymalizacja wypukła

Iwona Konarzewska Programowanie celowe - wprowadzenie. Katedra Badań Operacyjnych UŁ

Agenda. Politechnika Poznańska WMRiT ZST. Piotr Sawicki Optymalizacja w transporcie 1. Kluczowe elementy wykładu. WPROWADZENIE Cel i zakres wykładu.

Programowanie liniowe

Programowanie nieliniowe

METODY OBLICZENIOWE OPTYMALIZACJI zadania

Agenda. Optymalizacja w transporcie. Piotr Sawicki WIT PP ZST 1. Kluczowe elementy wykładu. WPROWADZENIE Cel i zakres wykładu.

Rozdział 2 PROGRAMOWANIE LINIOWE CAŁKOWITOLICZBOWE

=B8*E8 ( F9:F11 F12 =SUMA(F8:F11)

FUNKCJA LINIOWA - WYKRES

Skrypt 23. Geometria analityczna. Opracowanie L7

Wprowadzenie do badań operacyjnych - wykład 2 i 3

Dodatek Solver Teoria Dodatek Solver jest częścią zestawu poleceń czasami zwaną narzędziami analizy typu co-jśli (analiza typu co, jeśli?

6. Teoria Podaży Koszty stałe i zmienne

. c) do jej wykresu należą punkty A ( 3,2 3 3) oraz

PROGRAMOWANIE CAŁKOWITOLICZBOWE

zadaniem programowania liniowego całkowitoliczbowego. nazywamy zadaniem programowania liniowego 0-1. Zatem, w

METODY WIELOKRYTERIALNE

Zagadnienie transportowe i zagadnienie przydziału

Programowanie matematyczne

Wspomaganie Zarządzania Przedsiębiorstwem Laboratorium 02

Programowanie liniowe

Kolejny krok iteracji polega na tym, że przechodzimy do następnego wierzchołka, znajdującego się na jednej krawędzi z odnalezionym już punktem, w

Zajęcia nr. 6: Równania i układy równań liniowych

Model przepływów międzygałęziowych (model Leontiewa)

ZAGADNIENIE DUALNE Rozważmy zagadnienie liniowe(zagadnienie to nazywamy prymalnym) o postaci kanonicznej:

Lista 1 PL metoda geometryczna

ALGORYTMY OPTYMALIZACJI wyklad 1.nb 1. Wykład 1

Transkrypt:

Metody Optymalizacji Dr hab. inż. Maciej Komosiński, mgr Agnieszka Mensfelt Wstęp W ogólności optymalizacja związana jest z maksymalizowaniem lub minimalizowaniem pewnej wielkości np. maksymalizacja zysku z przedsięwzięcia, minimalizacja kosztu inwestycji, minimalizacja długości trasy, maksymalizacja przepustowości sieci, itp. Mamy więc do czynienia z próbą znalezienia ekstremum pewnej funkcji, nazywanej funkcją celu. Co powinniśmy zdefiniować przy rozważaniu problemu optymalizacji: decyzje jakie jesteśmy w stanie podjąć, próbując osiągnąć wyznaczony cel ograniczenia, jakie należy uwzględnić przy podejmowaniu decyzji (nie wszystkie decyzje są możliwe) cel, jaki chcemy osiągnąć wyrażony poprzez decyzje (funkcję celu) Przykład: Rozważmy problem transportu towarów z miasta A do miasta B przez C. Celem będzie tutaj wytyczenie trasy o najkrótszym czasie przejazdu. Decyzjami (lub wariantami decyzyjnymi) będą różne trasy. Ograniczenia to założenie, że trasa zaczyna się w mieście A, kończy w mieście B i musi przechodzić przez miasto C. Funkcją celu będzie przyporządkowanie każdej trasie jej kosztu (czasu przejazdu), wyznaczoną przez zsumowanie wszystkich kosztów czasowych odcinków dróg z jakich składa się trasa. Programowanie matematyczne Ogólna postać zadania programowania matematycznego jest następująca: (max lub min) z = f(x 1,x 2,..., x n) przy ograniczeniach (p.o.) g 1(x 1,x 2,...,x n) 0 g 2(x 1,x 2,...,x n) 0... g m(x 1,x 2,...,x n) 0 Tutaj funkcja f(x 1,x 2,..., x n) jest funkcją celu, która ma zostać minimalizowana lub maksymalizowana, przy założeniu, że spełnione są wszystkie ograniczenia (nierówności). Funkcje mogą być dowolnej postaci. Jeśli chociaż jedna z nich jest nieliniowa, to cały problem jest nieliniowy. Jeśli wszystkie funkcje (zarówno f jak i g) są liniowe, to mówimy o problemie programowania liniowego (PL). Problem PL jest dużo prostszy od nieliniowego, stąd pożądane są funkcje takiego typu. Ogólnie problem PL można sformułować przy założeniu, że funkcje mają postać liniową, czyli są postaci: f(x 1,x 2,..., x n) = c 0 + c 1x 1 +... + c nx n Mamy więc taką (standardową) postać problemu PL (zobacz też http://pl.wikipedia.org/wiki/programowanie_liniowe): (max lub min) z = c 0 + c 1x 1 +... + c nx n p.o. a 11x 1 + a 12x 2 +... + a 1nx n b 1 a 21x 1 + a 22x 2 +... + a 2nx n b 2............... a m1x 1 + a m2x 2 +... + a mnx n b m x 1, x 2,..., x n 0 1

Zwróćmy uwagę na ostatnie ograniczenie wszystkie zmienne muszą być nieujemne! To ograniczenie musi zawsze występować w standardowej postaci problemu programowania liniowego. Co do reszty, to należy pamiętać że wszystkie znaki w ograniczeniach są postaci, ale nic nie szkodzi, jeśli potrzebujemy użyć ograniczenie w przeciwną stronę, tzn. ze znakiem po prostu przemnażając całą nierówność przez 1. Podobnie jest z maksymalizacją i minimalizacją. Jeśli mamy problem z maksymalizacją to możemy uzyskać minimalizację po prostu przemnażając funkcję celu przez 1, i odwrotnie (ogólnie minimalizacja f(x) jest tym samym co maksymalizacja f(x)) Przykład: Przykładowy problem PL (programowania liniowego): funkcja celu: (max) z = 2x 1 - x 2 + 5x 3-2x 4 ograniczenia: x 1 + x 2 + 2x 3 + 5x 4-20 2x 1 x 2 - x 4 15 3x 2 + x 3-2x 4 14 x 1, x 2, x 3, x 4 0 Wyróżniamy jeszcze problem programowania liniowego całkowitoliczbowego, w którym dodatkowo zakładamy, że wszystkie zmienne x 1, x 2,..., x n muszą być całkowite, tj. przyjmować wartości postaci 0, 1, 2,... Problem ten jest dużo trudniejszy, należy do klasy problemów NP-zupełnych, stąd ograniczenia do całkowitych wartości zmiennych należy unikać (o ile można). W szczególności, jeśli dodatkowo narzucamy ograniczenie, że zmienne muszą być nie większe od 1 (czyli przyjmują tylko 0 lub 1), to mamy do czynienia z programowanie zerojedynkowym (binarnym). Zadania z treścią Poniżej przykładowe zadania z treścią, w których celem jest przedstawienie problemu w sformalizowanym zapisie jako problem PL. Zadanie 1: Rolnik postanowił zasadzić sadzonki trzech typów A, B i C. Każda z sadzonek zajmuje odpowiednią ilość miejsca: A 2 m 2, B 1,5m 2, C 2,5m 2. Dodatkowo, każde drzewo potrzebuje odpowiedniej ilości nawozu A 10 jednostek, B 15 jednostek, C 20 jednostek. Po pewnym czasie nasz rolnik będzie miał z sadzonek zysk: A 500zł, B 400zł, C 700zł. Mając ograniczony obszar pola (500m 2 ) i ograniczoną ilość nawozu (2000 jednostek), wybierz sadzonki tak, aby rolnik zarobił najwięcej. Rozwiązanie: Zmiennymi w problemie są ilości sadzonek, które oznaczymy odpowiednio a, b, c (zakładamy, że sadzonki są podzielne, tzn. nie musi być ich całkowita ilość). Wtedy możemy zapisać: max z = 500a + 400b + 700c p.o. 2a + 1,5b + 2,5c 500 10a + 15b + 20c 2000 a, b, c 0 Zadanie 2: Zakłady Przemysłu Cukierniczego 8 SIERPNIA produkują dwa rodzaje popularnych cukierków: sugusy i ciągutki. Do produkcji cukierków zużywa się, w różnych proporcjach, dwie masy: mleczną i bakaliową. W celu uzyskania 100 kg sugusów miesza się 70 kg masy mlecznej i 30 kg masy bakaliowej, natomiast w celu uzyskania 100 kg ciągutek 10 kg masy mlecznej i 90 kg masy bakaliowej. W pewnym tygodniu zakład dysponuje 7000 kg masy mlecznej i 9000 kg masy bakaliowej. Mimo wysokich cen cukierków ZPC 8 SIERPNIA nie mają trudności ze sprzedażą swoich wyrobów. Cena sugusów wynosi 13 zł/kg, a ciągutek 16 zł/kg. Rozwiązanie: Ilość cukierków (w kg) sugusów oznaczymy jako s, a ciągutków jako c. Zakład chce maksymalizować zysk. Wtedy: 2

max z = 13s + 16c p.o. 0,7s + 0,1c 7000 0,3s + 0,9c 9000 s, c 0 Zadanie 3: Przedsiębiorca chce zainwestować najwyżej 10 000 zł w dwa fundusze: fundusz akcji i fundusz obligacji. Średni roczny zysk funduszu akcji wynosi 12%, zaś zysk funduszu obligacji 9%. Przedsiębiorca postanowił, że w fundusz obligacji zainwestuje co najmniej 2 000 zł i nie więcej niż 6 000 zł w fundusz akcji. Ponadto przedsiębiorca nie chce zainwestować w fundusz akcji więcej niż w fundusz obligacji. Ile pieniędzy powinien on zainwestować w fundusz akcji, a ile w obligacji, aby osiągnąć maksymalny zysk w ciągu roku? Jakiego zysku może wówczas oczekiwać? Rozwiązanie: Zmiennymi będzie ilość akcji a (w złotych) i ilość obligacji b (też w zł). Wtedy: max z = 0,12a + 0,09b p.o. b 2000 a 6000 a b a + b 10 000 a, b 0 Zadanie 4: Zakład produkcyjny produkuje dwa typy wyrobów: krzesła i stoły. Każdy z tych produktów musi być złożony z części a następnie wykończony i zapakowany. Czas potrzebny na złożenie krzesła i stołu wynosi odpowiednio 3 i 4 jednostki czasu. Wykończenie i zapakowanie krzesła i stołu wynosi odpowiednio 6 i 2 jednostki czasu. Producent dysponuje 60 jednostkami czasu na składanie wyrobów i 32 jednostkami czasu na wykończenie i zapakowanie. Każde krzesło przynosi zysk wielkości 20 jednostek a stół - 24 jednostki. Ile krzeseł i ile stołów powinien zakład wyprodukować dla maksymalizacji zysku? Rozwiązanie: Jest to problem całkowitoliczbowy- ilość krzeseł i stołów (oznaczymy odpowiednio k i s) musi być całkowita! Stąd: max z = 20k + 24s p.o. 3k + 4s 60 6k + 2s 32 k, s 0 k, s całkowite Zadanie 5: Rolnik postanowił zasadzić sadzonki. Ma do dyspozycji n sadzonek. Każda z sadzonek zajmuje odpowiednią ilość miejsca a i. Dodatkowo, każda sadzonka potrzebuje odpowiedniej ilości nawozu b i. Po pewnym czasie nasz rolnik będzie miał z sadzonek zysk: c i. Mając ograniczony obszar pola (A) i ograniczoną ilość nawozu (B), wybierz sadzonki tak, aby rolnik zarobił najwięcej. Rozwiązanie: Zadanie takie samo jak 1, tylko teraz ogólne dane. Ilości sadzonek będą opisane przez zmienne x 1,..., x n. Wtedy: max z = c 1x 1 +... + c nx n p.o. a 1x 1 +... + a nx n A b 1x 1 +... + b nx n B x 1,..., x n 0 3

Zadanie 6: Pewna fabryka produkuje wyroby z surowców, przy czym mamy n wyrobów i m surowców. Ilość j-tego surowca potrzebna do wyprodukowania i-tego wyrobu oznaczymy przez a ij. W jakich ilościach produkować wyroby dla maksymalizowania zysku, skoro zysk z i-tego wyrobu to c i, przy czym mamy też ograniczoną ilość każdego surowca (b j). Rozwiązanie: max z = c 1x 1 +... + c nx n p.o. a 11x 1 +... + a n1x n b 1 a 12x 1 + a 22x 2 +... + a n2x n b 2............... a 1mx 1 + a 2mx 2 +... + a nmx n b m x 1, x 2,..., x n 0 Zadanie 7: Problem plecakowy mamy 7 elementów, z których każdy ma pewną wagę (wypisaną w tabelce) oraz zysk. Jakie elementy (mamy do dyspozycji po jednej sztuce każdego) należy włożyć do plecaka, aby maksymalizować zysk, przy czym do plecaka może się zmieścić ilość przedmiotów o całkowitej wadze nie przekraczającej 20. Rozwiązanie: element nr waga zysk 1 4 4 2 7 10 3 3 3 4 10 13 5 5 6 6 5 7 7 15 20 max z = 4x 1 + 10x 2 + 3x 3 + 13x 4 + 6x 5 + 7 x 6 + 20x 7 p.o. 4x 1 + 7x 2 + 3x 3 + 10x 4 + 5x 5 + 5 x 6 + 15x 7 20 x 1,..., x 7 0 x 1,..., x 7 binarne (przyjmuje tylko 0 lub 1) Zadanie 8: Mamy trzy magazyny w różnych miastach (Detroit, Pittsburgh i Buffalo), w których znajduje się odpowiednio 250, 130 i 235 ton papieru. Są cztery wydawnictwa ( Boston, New York, Chicago i Indianapolis), które potrzebują odpowiednio 75, 230, 240 i 70 ton papieru aby produkować nowe książki. Mamy następujące koszty transportu z miasta do miasta (za tonę papieru): From \ To Boston (BS) New York (NY) Chicago (CH) Indianapolis (IN) Detroit (DT) 15 20 16 21 Pittsburgh (PT) 25 13 5 11 Buffalo (BF) 15 15 7 17 4

Rozwiązanie: Oznaczmy przez x DB ilość towaru dostarczaną z z Detroit do Bostonu. Pozostałe oznaczenia będą analogiczne. Wtedy zapiszemy: min z = 15x DB + 20x DN + 16x DC + 21x DI + 25x PB + 13x PN + 5x PC + + 11x PI + 15x BB + 15x BN + 7x BC + 17x BI p.o. x DB + x DN + x DC + x DI 250 x PB + x PN + x PC + x PI 130 x BB + x BN + x BC + x BI 235 x DB + x PB + x BB = 75 x DN + x PN + x BN = 230 x DC+ x PC+ x BC = 240 x DI + x PI + x BI = 70 oraz wszystkie zmienne 0 Zadanie 9: Mamy grupę ludzi, którzy mają zostać wybrani do pracy w firmie informatycznej. Każdy z nich oczekuje też pewnej konkretnej pensji. Imię Pensja Jan Kowalski 5000 Anna Nowak 4500 Tomasz Niewiadomski 6000 Ewa Kaczmarek 3500 Posiadają oni następujące umiejętności: Nazwa J.K. A.N. T.N. E.K. J. Angielski + - - + J. Niemiecki + - + - Prawo jazdy - + + + Dyspozycyjność w weekend - + + + Zdolności kierownicze + + - - Programowanie + + + - Znajomość marketingu - - + + Obsługa sieci komputerowej + + - - Techniki optymalizacji - - + + Jakie osoby należy wybrać tak, aby była przynajmniej jedna osoba, która posiada każdą z umiejętności? Rozwiązanie: Niech a, b, c, d będą zmiennymi binarnymi, przy czym a=1 oznacza, że bierzemy do firmy Jana Kowalskiego, a=0 że nie bierzemy, reszta odpowiednio to sam dla innych osób. Wtedy: min z = 5000a + 4500b + 6000c + 3500d 5

p.o. a + d 1 a + b 1 b + c + d 1 b + c + d 1 a + b 1 a + b + c 1 c + d 1 a + b 1 c + d 1 a, b, c, d binarne 6

Metoda graficzna W celu zilustrowania rozwiązania problemu liniowego, dla dwóch zmiennych można posłużyć się metodą graficzną. Polega ona na rozrysowaniu ograniczeń i funkcji celu na płaszczyźnie i odczytania z rysunku punktu optymalnego. Przykład: Rozwiąż następujący problem PL: max z = x + y p.o. x y -3 3x + y 5 x 1 x, y 0 Rozwiązanie: Rysujemy dla każdego ograniczenia prostą odpowiadającą nierówności, np. 3x + y = 5 i wykreślamy tą prostą na wykresie. Aby sprawdzić, po której stronie prostej jest spełniona nierówność, bierzemy dowolny punkt nie należący do prostej (zwykle jest to początek układu współrzędnych, tj. punkt (0,0)), a następnie sprawdzamy czy spełnia on nierówność czy nie. Jeśli spełnia to nierówność jest spełniona po tej samej stronie co punkt, jeśli nie po przeciwnej. Wykreślając wszystkie nierówność bierzemy część wspólną wszystkich obszarów i to jest nasz obszar dopuszczalny. Następnie trzeba przeanalizować, jak zachowuje się funkcja celu z. Najlepiej zrobić to, rozwiązując równanie z = 0, w tym wypadku x + y 0. Wtedy otrzymuje prostą ze stałą wartością z (równą 0). Aby zobaczyć, w którą stronę z wzrasta (maleje), można wykreślić drugą prostą dla z= 1 i zobaczyć, czy będzie ona nad pierwszą prostą czy pod nią. Innym sposobem jest narysowanie wektora współczynników (w tym wypadku [1,1]) w punkcie (0,0) określa on kierunek wzrostu funkcji celu. Dalej, przesuwamy się funkcją celu równolegle, biorą maksymalny (lub minimalny) możliwy punkt obszaru dopuszczalnego. To jest nasze rozwiązanie. Zawsze powinien to być punkt wierzchołkowy obszaru dopuszczalnego albo cała krawędź albo wartość nieskończona (jeśli obszar dopuszczalny jest nieograniczony). W tym wypadku jest punkt wierzchołkowy (½, 3 ½) min z = -x - y p.o. 4x y 8 2x + y 10-5x + 2y 2 x, y 0 Rozwiązanie: Punkt (2,6) max z = 3x + y p.o. 2x + y 2 Problem jest sprzeczny x + 2y 2 x 3 x1, x2 0 7

max z = ½ x1 + x2 p.o. x1 + 2x2 6-2 x1 + x2-6 x1 + x2 3 x1, x2 0 Rozwiązanie: (6,6) min z = x + 2y p.o. 3x + 2y 18 x + y 5 3x 4y 0 x 4 Rozwiązaniem jest punkt (4,1). Dla maksymalizacji (4, 3) max z = 5x1 + x2 p.o. x1 4x2 4 x1 + 2x2 10 x1, x2 0 Rozwiązanie: (8,1) max z = 3x + y p.o. x + y 6 2x + y 10 x y -3 x1, x2 0 Problem jest niezwiązany (funkcja celu dowolnie duża). 8