Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

Podobne dokumenty
Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

1. Wstęp. Grupa: Elektrotechnika, wersja z dn Studia stacjonarne, II stopień, sem.1 Laboratorium Techniki Świetlnej

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

Bryła fotometryczna i krzywa światłości.

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

Temat: WYZNACZANIE OBROTOWO-SYMETRYCZNEJ BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ

WYZNACZANIE BRYŁY FOTOMETRYCZNEJ LAMP I OPRAW OŚWIETLENIOWYCH

Ćwiczenie nr 6 Temat: BADANIE ŚWIATEŁ DO JAZDY DZIENNEJ

OBLICZANIE ROZKŁADÓW NATĘśENIA OŚWIETLENIA I ROZKŁADÓW LUMINANCJI

POMIAR WSPÓŁCZYNNIKÓW ODBICIA I PRZEPUSZCZANIA

Grupa: Elektrotechnika, Studia stacjonarne, II stopień, sem. 1. wersja z dn Laboratorium Techniki Świetlnej

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

TEMAT: POMIAR LUMINANCJI MATERIAŁÓW O RÓśNYCH WŁAŚCIWOŚCIACH FOTOMETRYCZNYCH

Pomiar mocy i energii

Sprawozdanie powinno zawierać:

Wyznaczanie współczynnika sztywności zastępczej układu sprężyn

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Pomiary parametrów akustycznych wnętrz.

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

WYWAŻANIE STATYCZNE WIRUJĄCYCH ZESTAWÓW RADIOLOKACYJNYCH

Przykład 3.2. Rama wolnopodparta

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA LEPKOŚCI CIECZY METODĄ STOKESA

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

BADANIA CHARAKTERYSTYK HYDRAULICZNYCH KSZTAŁTEK WENTYLACYJNYCH

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA RÓŻNICOWEGO

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

WSPOMAGANE KOMPUTEROWO POMIARY CZĘSTOTLIWOŚCI CHWILOWEJ SYGNAŁÓW IMPULSOWYCH

Ćwiczenie Nr 11 Fotometria

3. ŁUK ELEKTRYCZNY PRĄDU STAŁEGO I PRZEMIENNEGO

INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. - Prąd powstający w wyniku indukcji elektro-magnetycznej.

I. Elementy analizy matematycznej

1. SPRAWDZENIE WYSTEPOWANIA RYZYKA KONDENSACJI POWIERZCHNIOWEJ ORAZ KONDENSACJI MIĘDZYWARSTWOWEJ W ŚCIANIE ZEWNĘTRZNEJ

Refraktometria. sin β sin β

Ćw. 1. Wyznaczanie wartości średniego statycznego współczynnika tarcia i sprawności mechanizmu śrubowego.

Pneumatyczne pomiary długości

Techniki świetlne. Wykład 4. Obliczenia podstawowych wielkości fotometrycznych

Teoria niepewności pomiaru (Rachunek niepewności pomiaru) Rodzaje błędów pomiaru

Wyznaczanie długości fali światła metodą pierścieni Newtona

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

OCENA PRZYDATNOŚCI FARBY PRZEWIDZIANEJ DO POMALOWANIA WNĘTRZA KULI ULBRICHTA

Ćwiczenie 366. Wyznaczanie współczynnika załamania światła metodą pomiaru kąta najmniejszego odchylenia. I. Wyznaczanie kąta łamiącego pryzmatu

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

EUROELEKTRA. Ogólnopolska Olimpiada Wiedzy Elektrycznej i Elektronicznej. Rok szkolny 2013/2014

Badanie parametrów fotometrycznych opraw parkowych z lampami sodowymi

IDENTYFIKACJA ŹRÓDEŁ AKTYWNOŚCI WIBROAKUSTYCZNEJ MASZYN METODĄ KSZTAŁTOWANIA WIĄZKI SYGNAŁU (BEAMFORMING)

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu. (Cz. 2)

AUTOMATYKA I STEROWANIE W CHŁODNICTWIE, KLIMATYZACJI I OGRZEWNICTWIE L3 STEROWANIE INWERTEROWYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM W TRYBIE PD ORAZ PID

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

SYMULACJA KOMPUTEROWA NAPRĘŻEŃ DYNAMICZNYCH WE WRĘGACH MASOWCA NA FALI NIEREGULARNEJ

Symulator układu regulacji automatycznej z samonastrajającym regulatorem PID

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

Ćwiczenie 2. Parametry statyczne tranzystorów bipolarnych

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

ZESZYTY NAUKOWE INSTYTUTU POJAZDÓW 2(88)/2012

Ćw. 5. Wyznaczanie współczynnika sprężystości przy pomocy wahadła sprężynowego

Przykład projektowania łuku poziomego nr 1 z symetrycznymi klotoidami, łuku poziomego nr 2 z niesymetrycznymi klotoidami i krzywej esowej ł

Systemy Ochrony Powietrza Ćwiczenia Laboratoryjne

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

WOJSKOWA AKADEMIA TECHNICZNA ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z FIZYKI. SPRAWOZDANIE Z PRACY LABORATORYJNEJ nr 0. Badanie rozkładu rzutu śnieżkami do celu

MIĘDZYNARODOWE UNORMOWANIA WYRAśANIA ANIA NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH

Laboratorium ochrony danych

WPŁYW PARAMETRÓW DYSKRETYZACJI NA NIEPEWNOŚĆ WYNIKÓW POMIARU OBIEKTÓW OBRAZU CYFROWEGO

Za: Stanisław Latoś, Niwelacja trygonometryczna, [w:] Ćwiczenia z geodezji II [red.] J. Beluch

ĆWICZENIE NR 2 BADANIA OBWODÓW RLC PRĄDU HARMONICZNEGO

INVESTIGATION OF DYNAMIC PROPERTIES OF A MOTOR CAR IN ITS CURVILINEAR MOTION

5. CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Politechnika Białostocka INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH

Laboratorium Pomiarów i Automatyki w Inżynierii Chemicznej Regulacja Ciągła

Ćwiczenie 363. Polaryzacja światła sprawdzanie prawa Malusa. Początkowa wartość kąta 0..

Karta (sylabus) modułu/przedmiotu

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

Metody analizy obwodów

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

DIAGNOSTYKA WYMIENNIKÓW CIEPŁA Z UWIARYGODNIENIEM WYNIKÓW POMIARÓW EKPLOATACYJNYCH

2. STOPIEŃ KINEMATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI

Planowanie eksperymentu pomiarowego I

ANALIZA DOKŁADNOŚCI OBLICZANIA OBJĘTOŚCI MAS ZIEMNYCH

Pomiar naturalnej aktywności optycznej

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

MECHANIKA OGÓLNA (II)

ZESZYTY NAUKOWE INSTYTUTU POJAZDÓW 5(96)/2013

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

5. Rezonans napięć i prądów

PAŃSTWOWA WYŻSZA SZKOŁA ZAWODOWA W PILE INSTYTUT POLITECHNICZNY. Zakład Budowy i Eksploatacji Maszyn PRACOWNIA TERMODYNAMIKI TECHNICZNEJ INSTRUKCJA

Projekt 2 Filtr analogowy

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Praca domowa nr 2. Kinematyka. Dynamika. Nieinercjalne układy odniesienia.

Wydział Elektryczny Katedra Elektrotechniki Teoretycznej i Metrologii. Instrukcja do zajęć laboratoryjnych z przedmiotu METROLOGIA

ver ruch bryły

Wstępne przyjęcie wymiarów i głębokości posadowienia

Politechnika Wrocławska Instytut Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych. Materiał ilustracyjny do przedmiotu

Transkrypt:

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Grupa: Elektrotechnka, wersja z dn. 29.03.2016 Studa stacjonarne, stopeń, sem.1 Laboratorum Technk Śwetlnej Ćwczene nr 6 Temat: Badane parametrów fotometrycznych źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle śwatłośc Opracowane wykonano na podstawe następującej lteratury: 1. Laboratorum z technk śwetlnej (praca zborowa pod redakcją Władysława Golka). Skrypt nr 1792. Wydawnctwo Poltechnk Poznańskej, Poznań 1994 2. Bąk J., Pabańczyk W.: Podstawy technk śwetlnej. Wydawnctwo Poltechnk Łódzkej, Łódź 1994 3. PN-90/E-01005 Technka Śwetlna. Termnologa 1. Wstęp Celem ćwczena jest porównane parametrów fotometrycznych źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle. Badanym obektam będą dody śwecące z odbłyśnkem (Rys.1) oraz żarówk halogenowe z odbłyśnkem (Rys.2) Rys. 1. Przykładowy dody śwecące z odbłyśnkem Rys. 2 Przykładowy żarówk halogenowe z odbłyśnkem 1

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Krzywa śwatłośc Krzywa śwatłośc jest to krzywa przedstawona najczęścej we współrzędnych begunowych, łącząca końce wektorów śwatłośc, która powstaje po przecęcu bryły fotometrycznej płaszczyzną ponową przechodzącą przez środek śwetlny źródła śwatła w funkcj kąta γ. Dla projektorów źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle, które wysyłają strumeń śwetlny w obrębe newelkego kąta bryłowego, krzywe śwatłośc (dla uzyskana wększej dokładnośc odczytu) przedstawa sę we współrzędnych prostokątnych. Rys. 3 Krzywe śwatłośc przedstawone w układze begunowym (po lewej) oraz prostokątnym (po prawej) Środek śwetlny Środek śwetlny oprawy lub źródła śwatła jest charakterystycznym punktem tożsamym ze środkem symetr źródła śwatła lub płaszczyzny otworu wyjścowego oprawy ośwetlenowej. Według normy PN-91 E-04040/02 Pomary promenowana optycznego Pomary fotometryczne Pomar śwatłośc fotometryczny środek śwetlny obektu pomarowego defnowany jest, jako umowny punkt przyjęty, jako początkowy przy pomarach oblczenach fotometrycznych. Środek śwetlny obektu pomarowego pownen znajdować sę w os optycznej ławy fotometrycznej lub w ścśle określonym punkce gonometru, zależnym od rodzaju jego konstrukcj. Środek śwetlny źródła śwatła z odbłyśnkem pokrywa sę ze środkem otworu wyjścowego. (Rys.4 ) 2

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Rys. 4 Środek śwetlny źródła śwatła z odbłyśnkem Użyteczny kąt rozsyłu wązk śwatła δ 0.5 δ 0.1 Dla źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle, oprócz krzywej śwatłośc, stotnym parametrem jest użyteczny kąt rozwarca wązk. δ. Jest to kąt w płaszczyźne przechodzącej przez oś wązk, w zakrese którego śwatłość spada do określonej wartośc procentowej swojej maksymalnej wartośc, dla δ 0.5 do 50% max, a dla δ 0.1 do 10% max.(rys.5). Wewnątrz tego kąta zachodz zależność: m > lub 2 m > (1) 10 Rys.5 Krzywa śwatłośc użyteczne kąty rozwarca wązk δ 0.5 δ 0.1 3

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Gonometr Do pomaru śwatłośc źródeł śwatła o ukerunkowanym rozsyle wykorzystuje sę gonometr (Rys.6) Jest to urządzene pozwalające na precyzyjny obrót badanego źródła śwatła o określony kąt, dookoła os ponowej oraz os pozomej prostopadłej do os optycznej ławy fotometrycznej. Przez obrót ramena dookoła os ponowej o kąt odczytywany na tarczy gonometru z podzałką kątową można wyznaczyć krzywą śwatłośc źródła w płaszczyźne prostopadłej do jego os symetr. Przez obrót ramena gonometru dookoła os pozomej wyznacza sę krzywą śwatłośc źródła w płaszczyźne przechodzącej przez jego oś symetr, merząc śwatłość źródła w kerunkach określonych kątam odczytywanym na tarczy podzałowej gonometru. Dokonując pomaru śwatłośc w różnych płaszczyznach wyznaczyć można bryłę fotometryczną źródła śwatła. Podczas pomaru środek śwetlny źródła śwatła z odbłyśnkem mus znajdować sę na pozomej ponowej os obrotu. Odległość źródła śwatła od ognwa przetwornka fotoelektrycznego umeszczonego na ławe fotometrycznej ne pownna być mnejsza nż granczna odległość fotometrowana. Rys.6 Wygląd gonometr Granczna odległość fotometrowana Praktyczne można sprawdzć, czy zastosowana odległość fotometrowana jest wększa od grancznej, przez pomar natężena ośwetlena (prądu fotoelektrycznego przetwornka) w klku odległoścach od badanego źródła ustalene od jakej odległośc spełnone jest prawo odwrotnośc kwadratów odległośc. 4

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Prawo odwrotnośc kwadratu odległośc Dla punktowych źródeł śwatła natężene ośwetlena w punkce A jest wprost proporcjonalne do śwatłośc źródła w kerunku punktu A odwrotne proporcjonalne do kwadratu odległośc pomędzy źródłem śwatła, a punktem A. (Rys. 7) γ Rys.7 nterpretacja prawa odwrotnośc kwadratu odległośc E A = 2 (2) r Wyznaczane śwatłośc Przy zachowanu grancznej odległośc fotometrowana najprostszym sposobem wyznaczena wartośc śwatłośc jest pomar natężena ośwetlena luksomerzem, którego głowca pomarowa znajduje sę na wysokośc os optycznej gonometru w odległośc r [m] od środka śwetlnego źródła śwatła oblczene na podstawe zależnośc (2). Uwaga: Szczególną uwagę należy zwrócć na równoległość płaszczyzn głowcy pomarowej otworu wyjścowego badanego źródła śwatła. Wyznaczene strumena śwetlnego za pomocą metody strumen cząstkowych Strumeń cząstkowy zawarty w kące bryłowym oblczany jest ze wzoru (3) = (3) sr. Strumeń śwetlny całkowty oblczany jest ze wzoru (4): Z przedzałem kąta bryłowego 0 n n sr (4) = 1 = 1 = = zwązany jest przedzał kata płaskego [ ] = 2 cos cos() + (5) 5

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl Ostateczne cząstkowy strumeń śwetlny oblczany jest ze wzoru (6): Φ = 2 sr [cos cos( + )] (6) 2. Przebeg ćwczena Pomaru rozsyłu śwatłośc, wskazanych przez prowadzącego źródeł śwatła, należy dokonać na ławe fotometrycznej z wykorzystanem gonometru (schemat układu pomarowego na rysunku 8). Przed przystąpenem do badań należy poprawne ustawć położene środka śwetlnego badanego źródła śwatła względem os ponowej pozomej gonometru oraz względem głowcy luksomerza. Na jednym z końców ławy fotometrycznej zamocować przetwornk fotoelektryczny, natomast na drugm końcu ławy fotometrycznej w odległośc r r gr gonometr z badanym źródłem śwatła. Wykonywane pomarów można rozpocząć dopero po ustablzowanu sę strumena śwetlnego (po zakończonym rozruchu) badanego źródła śwatła. Pomary należy przeprowadzć dla kątów od 0 º do 50 º, co 2 º. Każdorazowo, dla zadanego kąta γ należy odczytać wartość natężena ośwetlena E γ. W opracowanu narysować krzywe śwatłośc badanych źródeł śwatła w układze współrzędnych prostokątnych =f(γ). Wyznaczyć całkowty strumeń śwetlny emtowany przez badane źródło śwatła (4) oraz użyteczne kąty rozsyłu δ 0.5 δ 0.1. Przeprowadzć analzę uzyskanych wynków. lx Rys. 8 Schemat układu pomarowego 6

ul.potrowo 3a http://lumen.ee.put.poznan.pl 3. Tabela pomarowa Wyznaczane krzywej śwatłośc strumena śwetlnego badanego źródła śwatła Nazwa badanego źródła śwatła (typ, oznaczene):... Moc P N =...[W], Napęce znamonowe U N =...[V] Napęce pomarowe U pom =...[V] Odległość źródła od głowcy fotoprzetwornka r γ =...[m] E γ [lx] [ cd] E γ [lx]. [ cd] [ sr] sr 0 0 2 0,004 2 2 4 0,011 4 4 6 0,019 6 6 8 0,027 8 8 10 0,034 10 10 12 0,042 12 12 14 0,049 14 14 16 0,057 16 16 18 0,064 18 18 20 0,071 20 20 22 0,078 22 22 24 0,086 24 24 26 0,093 26 26 28 0,099 28 28 30 0,106 30 30 32 0,113 32 32 34 0,119 34 34 36 0,126 36 36 38 0,132 38 38 40 0,138 40 40 42 0,144 42 42 44 0,149 44 44 46 0,155 46 46 48 0,160 48 48 50 0,165 50 o = φ ω [lm] 7