Wyznaczanie reakcji strumienia cieczy na płaską płytkę

Podobne dokumenty
Momenty bezwładności figur płaskich - definicje i wzory

LABORATORIUM SILNIKÓW SPALINOWYCH Materiały pomocnicze Korekcja mocy do warunków normalnych

dr inż. Zbigniew Szklarski

Mechanika teoretyczna

STATYSTYKA MATEMATYCZNA

METODY NUMERYCZNE. Wykład 4. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH

METODY NUMERYCZNE. Wykład 5. Całkowanie numeryczne. dr hab. inż. Katarzyna Zakrzewska, prof. AGH. Met.Numer. wykład 5 1

Rozwiązanie zadania 1.

mgh. Praca ta jest zmagazynowana w postaci energii potencjalnej,

Prędkość i przyspieszenie punktu bryły w ruchu kulistym

WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWEK CIENKICH ZA POMOCĄ ŁAWY OPTYCZNEJ

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

STATYSTYCZNY OPIS UKŁADU CZĄSTEK

Iloczyn skalarny

460 Szeregi Fouriera. Definicja. Definicja. Układ trygonometryczny. Definicja Układ ortogonalny funkcji ( ϕ n

Równania różniczkowe. y xy (1.1) x y (1.2) z xyz (1.3)

Zadania do rozdziału 7.

RELACJE WARTOŚCI DŁUGOŚCI DROGI HAMOWANIA I DROGI ZATRZYMANIA DLA RÓŻNYCH WARUNKÓW RUCHU SAMOCHODU

RURA GRUBOŚCIENNA W STANIE UPLASTYCZNIENIA. dr inŝ. Jan Lewiński

KONKURS MATEMATYCZNY DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM

Teoria Sygnałów. II rok Geofizyki III rok Informatyki Stosowanej. Wykład 2. Układy liniowe i niezmienne w czasie (układy LTI) y[n] x[n]

Środek masy i geometryczne momenty bezwładności figur płaskich 1

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Automatyka i Robotyka Analiza Wykład 14 dr Adam Ćmiel

Studia magisterskie ENERGETYKA. Jan A. Szantyr. Wybrane zagadnienia z mechaniki płynów. Ćwiczenia 2. Wyznaczanie reakcji hydrodynamicznych I

ZADANIA DO SAMODZIELNEGO ROZWIĄZANIA

Przykład 2.6. Przekrój złożony z trzech kształtowników walcowanych.

Temat ćwiczenia. Pomiary kół zębatych

XI. Rachunek całkowy funkcji wielu zmiennych. 1. Całka podwójna Całka podwójna po prostokącie. Oznaczenia:

Czarnodziurowy Wszechświat a dwu-potencjalność pola grawitacyjnego

A r promień wektor. r = f 1 (t), φ = f 2 (t) y r φ. x, = 0

G i m n a z j a l i s t ó w

Materiały pomocnicze dla studentów I roku do wykładu Wstęp do fizyki I Wykład 1

dr inż. Zbigniew Szklarski

Całki oznaczone. wykład z MATEMATYKI

Klasyfikacja trójkątów

Płaskie układy obciąŝeń. Opis analityczny wielkości podstawowych. wersory. mechanika techniczna i wytrzymałość materiałów 1 statyka 2

LISTA ZADAŃ Z MECHANIKI OGÓLNEJ

GENEZA WYZNACZNIKA. Układ równań liniowych z dwiema niewiadomymi. Rozwiązania układu metodą eliminacji Gaussa

ZADANIA Z ANALIZY MATEMATYCZNEJ dla I roku kierunku informatyka WSZiB

Pole (miara Jordana) obszaru płaskiego

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Sieć odwrotna. Fale i funkcje okresowe

7. Szeregi funkcyjne

ph ROZTWORÓW WODNYCH

ENERGIA SPRĘŻYSTA 1 1. BILANS ENERGETYCZNY 2. RÓWNANIE STANU, POTENCJAŁ SIŁ WEWNĘTRZNYCH

TORY PLANET (Rozważania na temat kształtów torów ruchu planety wokół stacjonarnej gwiazdy)

Mechanika ogólna. Równowaga statyczna Punkt materialny (ciało o sztywne) jest. porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym. Taki układ sił nazywa

Gdyńskim Ośrodkiem Sportu i Rekreacji jednostka budżetowa


Obliczenia kwantowochemiczne. skondensowanej 2014/2015

v! są zupełnie niezależne.

Działania wewnętrzne i zewnętrzne

dz istnieje, e f V obszar jak w definicji całki potrójnej (ograniczony powierzchniami o mierze 0) T prostopadłościan nakrywający V ( V T )

Gdyńskim Ośrodkiem Sportu i Rekreacji jednostką budżetową Zamawiającym Wykonawcą

Rachunek wektorowo-macierzowy w programie SciLab

Podstawowe przemiany cieplne

Przykład 6.2. Płaski stan naprężenia. Płaski stan odkształcenia.

CAŁKA NIEOZNACZONA f - funkcja określona w przedziale E. Funkcją pierwotną funkcji f w przedziale E nazywamy funkcję F taką, że

FUNKCJA KWADRATOWA. RÓWNANIA I NIERÓWNOŚCI DRUGIEGO STOPNIA.

dr inż. Zbigniew Szklarski

PODSTAWY ALGEBRY LINIOWEJ ALGEBRA MACIERZY

Spójne przestrzenie metryczne

III.3 Transformacja Lorentza prędkości i przyspieszenia. Efekt Dopplera

Dynamika relatywistyczna 9-1

Zasada indukcji matematycznej. Dowody indukcyjne.

2. Na ich rozwiązanie masz 90 minut. Piętnaście minut przed upływem tego czasu zostaniesz o tym poinformowany przez członka Komisji Konkursowej.

WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA METODĄ SZPILEK I ZA POMOCĄ MIKROSKOPU. Wprowadzenie. = =

Zadania otwarte. 2. Matematyka. Poziom rozszerzony Próbna Matura z OPERONEM i Gazetą Wyborczą n n. 2n n. lim 10.

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM. Matematyka. Poziom rozszerzony. Listopad Wskazówki do rozwiązania zadania

Rozdział 1. Nazwa i adres Zamawiającego Gdyński Ośrodek Sportu i Rekreacji jednostka budżetowa Rozdział 2.

Mechanika kwantowa. Mechanika kwantowa. dx dy dz. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Równanie Schrödingera. zasada zachowania energii

Mec Me han a ik i a a o gólna Wyp W a yp dko dk w o a w do d w o o w l o ne n g e o g o ukł uk a ł du du sił.

2.27. Oblicz wartość wyrażenia 3 a Wykaż, że jeżeli x i y są liczbami dodatnimi oraz x+ y =16, to ( 1+

1. Określ monotoniczność podanych funkcji, miejsce zerowe oraz punkt przecięcia się jej wykresu z osią OY

Mechanika teoretyczna

Programowanie z więzami (CLP) CLP CLP CLP. ECL i PS e CLP

Prawo Coulomba i pole elektryczne

Hipotezy ortogonalne

3. RACHUNEK MACIERZOWY UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH Układ m równań liniowych z n niewiadomymi zapisujemy w postaci. b...

Ciągi i szeregi liczbowe. Ciągi nieskończone.

Pomiary parametrów światłowodów WYKŁAD 11 SMK. 1. Wpływ sposobu pobudzania włókna światłowodu na rozkład prowadzonej w nim mocy

a) b) Rys Schemat ideowo-konstrukcyjny układu do przykładu 6.1 a) i jego schemat blokowy

H. Dąbrowski, W. Rożek Próbna matura, grudzień 2014 r. CKE poziom rozszerzony 1. Zadanie 15 różne sposoby jego rozwiązania

ZASADY DYNAMIKI. II. Przyspieszenie ciała jest proporcjonalne do przyłoŝonej siły. r r v. r dt

dr inż. Zbigniew Szklarski

PRACE. Instytutu Ceramiki i Materia³ów Budowlanych. Nr 7. Scientific Works of Institute of Ceramics and Construction Materials ISSN

1 Definicja całki podwójnej po prostokącie


1 Definicja całki oznaczonej

Z definicji ciśnienia siła parcia (nacisku na powierzchnię S) może być obliczona ze wzoru:

WZORY Z FIZYKI POZNANE W GIMNAZJUM

Granica cigu punktów. ), jest zbieny do punktu P 0 = ( x0. n n. ) n. Zadania. Przykłady funkcji dwu zmiennych

Zakres materiału obowiązujący do egzaminu poprawkowego z matematyki klasa 3 technikum str 1


jeŝeli stosunek współczynnika przy trzecim wyrazie + x a

= ± Ne N - liczba całkowita.

WYZNACZENIE CZUŁOŚCI GALWANOMETRU ZWIERCIADŁOWEGO

4.5. PODSTAWOWE OBLICZENIA HAŁASOWE WPROWADZENIE


Transkrypt:

Ć w i z e i e 9 Wzzie ekji stumiei iez łską łtkę. Cel ćwizei Celem ćwizei jest doświdzle okeśleie ekji wwieej zez stumień wod łską łtkę, stęie oówie wików doświdzei z wtośią ekji uzską dodze teoetzo-oblizeiowej.. Wzzie sił ekji hdodmizej w oiu o zsdę zmi ędu Siłę, z jką stumień iez dził zeszkodę ustwioą w liii jego dziłi zwm ekją hdodmizą, któ jest sumą geometzą elemeth ekji wwieh zez oszzególe ząstki ouszjąej się ms iekłej. RozwŜm stumień iez łwją stzie zkzwioą ieuhomą śię w sosób zedstwio shemtzie suku. Wowdźm stęująe złoŝei: - uh iez jest ustlo, - ozkłd ędkośi w ozezm zekoju stumiei jest jedood, - stumień ousz się w ośodku ie wwiejąm włwu zebieg zjwisk, - omij się sił ti omiędz słwjąm stumieiem owiezhią śi, - omij się sił ięŝkośi dziłjąe elemet iez stumiei. Pz owŝszh złoŝeih ędkość stumiei wzdłuŝ śi ie uleg zmiie, o ująć moŝ zisem (s. ): = = Rs.. Rekj stumiei stzie zkzwioą ieuhomą śię Jedą siłą zewętzą wwołująą zmię ędu jest sił oddziłwi P zkzwioej łt i zhodzi wówzs stęują ówość: R= P 79

Z zsd zmi ilośi uhu (zmi ędu) wik, Ŝe dl iez o gęstośi ρ i stumieiu objętośi Q zmi ędu międz zekojmi kotolmi i będzie wosił: R= P= ρ Q( ) () Wowdzeie związku () zostło zedstwioe w dodtku do ćwizei. Rówie wektoowe () moŝe bć zise w osti dwóh ówń sklh skłdowe sił ekji w zjętm ukłdzie wsółzędh (s. ): Rx = ρ Q( x x) () R = ρ Q ( ) Zgodie z sukiem skłdowe ędkośi dl zekojów kotolh woszą odowiedio: = ; = osϑ x = ; x = siϑ o owdzi do stęująh zisów skłdowh ekji: R = ρq osϑ Moduł ekji wdkowej wosi: R x ( ) = ρ Q siϑ R= Rx + R = ρ Q si. (4) W zdku, gd stumień udez w łską łtę ustwioą ostodle do osi stumiei (s. ), odowiedie skłdowe ędkośi zisć moŝ stęująo: ϑ (3) Rs.. Rekj stumiei z łwie łską łtę ustwioą ostodle x = ; = ; o o wkozstiu związków () ozwl okeślić skłdowe ekji hdodmizej stumiei: Rx = ρ Q (5) R = ρ Q x = = 8

Ale oiewŝ stumień o udezeiu w łtę ozdziel się omieiowo smetzie względem osi x, wię elemete skłdowe ozeze sił hdodmizej zoszą się i wdkow ozez ów się zeu: R = wówzs moduł ekji wdkowej ów jest jej skłdowej oziomej: R= Rx = ρ Q (6) 3. Ois stowisk omiowego hemt stowisk bdwzego słuŝąego do wzzi ekji stumiei zedstwioo suku 3. Płt od włwem ekji stumiei iez włwjąej z dsz 3 zemieszz się, z zm ukłd ętów 4 zewi utzmie ostodłego ołoŝei łt względem łwjąego stumiei iez. Wielkość odhlei ętów moŝ odztć z omoą wskźik 5, stumień objętośi iez miezo otmetem 8 moŝ zmieić z omo zwou 7. Rs. 3. hemt stowisk omiowego 4. Wzzie sił ekji hdodmizej w oiu o zsdę zgotowh Sił dziłjąe bd ukłd zzzoo shemtzie suku 4, zś w oblizeih wkozst zostie zsd zgotowh [], stosow zęsto w klszej mehie ił stłego, zgodie z któą: wukiem koiezm i wstzjąm ówowgi ukłdu mteilego jest, b sum zgotowh wszstkih sił zh i ekji więzów z dowolm zemieszzeiu zgotowm ukłdu bł ów zeu, o moŝ zisć ówiem: i= P i δ i Rekji stumiei iez R zeiwdziłją sił ięŝkośi m g elemetów uhomh, któe moŝ złoŝć w ih śodkh ięŝkośi (dl uoszzei omijm sił ekji więzów). Elemete zesuięi ętów o kąt δα od włwem oddziłwi stumiei iez owodują zesuięie ih śodków ięŝkośi. = 8

Pzesuięi zgotowe sił w kieukh ih dziłi (zgodie z sukiem 4) woszą odowiedio: - dl sił ięŝkośi odowidjąej ętom ioowm (m g): δ = l δα siα - dl sił ięŝkośi łtki z mką (m + m )g: - dl sił ekji R: δ = lδα siα δ x = lδα osα Rs. 4. hemt dziłi sił elemet uhome stowisk Rówie bilsu zgotowwzh, omijją sił ti, wosi: l R lδα osα = m g δα siα + ( m + m) g lδα siα, o o uoszzeiu owdzi do zleŝośi: R= m + m + m g tg (7) ( ) α gdzie: m =.7 kg - ms ętów, m =. kg - ms łtki, m =.94 kg - ms mki, g = 9.8 m/s - zsieszeie ziemskie, α - kąt whlei ukłdu. Dl wŝej odh wtośi ms oszzególh elemetów ukłdu moŝ okeślić wielkość sił R, któ jest włązie fukją kąt α według zleŝośi: R obl =,8 tgα, N (8) 8

5. Metodk omiów Pzed zstąieiem do ćwizei leŝ swdzić, z ukłd ętów whl się swobodie. Pomi leŝ zeowdzić dl dziewięiu ustloh zez owdząego wtośi whlei łtki otują kŝdozowo w tbeli omiowej wtość stumiei objętośi wod odowidjąą ustloemu kątowi whlei. Cł kl omiow owtózć leŝ tzkotie, bioą do dlszh oblizeń śedią wtość stumiei wod dl kŝdego z ustloh whleń kątowh. 6. Metodk oblizeń N odstwie dh omiowh uzskh w tkie doświdzei z wszstkih dziewięiu ołoŝeih łtki, oblizm wtośi sił ekji ze wzou (8). Rezultt owŝszh oblizeń oówć leŝ z wielkośimi oblizomi według zleŝośi (6), któą moŝ zeksztłić do wgodiejszej osti: 4ρ Q R= ρ Q =, N πd (9) gdzie: Q - uśedio stumień objętośi wod, m 3 /s, ρ - ms włśiw wod, kg/m 3, d - śedi otwou dsz (dl omwiego stowisk d =,5 m). Poówują ekje R oblizoe dwom omwimi metodmi okeślić leŝ względą óŝię ih wtośi, któ wosi: R R ε = obl, % Robl () Swozdie z ćwizei leŝ uzuełić lizą wików i włsmi sostzeŝeimi. Litetu. Bukowski J.: Mehik łów, PWN, Wszw 969. Leko J.: Mehik ogól, PWN, Wszw 976 3. Posk W.J.: Mehik łów, PWN, Wszw 97 83

L. 3 4 5 6 7 8 9 α o Tbel omiowo-oblizeiow tgα Q 3 Q R R obl ε - l/mi m 3 /s N N % 84

D o d t e k B do ćwizei 9 Wzzie sił ekji hdodmizej stumiei iez łwjąego stzie zkzwioą ieuhomą śikę Zsd zhowi ędu w mehie łów dl zdku zełwu łu doskołego (tz. z omiięiu ęŝeń stzh) moŝe bć zis w osti ówi: ρ + ρfdv (B) ( ) = S gdzie: - wekto ędkośi, S - owiezhi kotol ogizją wdzieloą zęść łu, - skłdow wekto ędkośi oml do owiezhi kotolej, defiiow jko: = = os, V ( ) - iśieie, - jedostkow wekto oml do owiezhi kotolej, skieow zewątz objętośi łu, V - objętość łu ogizo owiezhią kotolą S. W zdku zełwu gzów, tkŝe zełwu iez w zewodh oziomh lub iezze ohloh moŝ - bez oełiei większego błędu - omiąć sił msowe (gwitje) i wówzs ówie (B) zjmie ostć: S ρ (B) ( + ) = W zdku stzego łwu swobodego stumiei iez wgiętą owiezhię ił stłego, owiezhię kotolą S (tz s. B) moŝ odzielić owiezhie skłdowe: - owiezhie S i S okwjąe się z zekojmi ozezmi stugi wloie i wloie wgiętej owiezhi ił, - owiezhię swobodą stugi S, - owiezhię stku stugi i ił S. Rs. B. Defiij objętośi kotolej łu 85

Dl tk zdefiiowej owiezhi kotolej zsd zmi ędu (B) zjmuje stęująą ostć: ρ + ρ + ρ + ρ + S + S S + S S + S + = (B) gdzie iśiei od zkmi łek są iśieimi bezwzględmi. PoiewŜ oztujem oddziłwie stugi swobodej to owiezhih kotolh S, S i S, tkŝe od owiezhią ił uje iśiei, wię wstęująe owiezhi S diśieie jest óŝią = (B3) Stug iez oddziłuje owiezhię ił stłego (owiezhię kotolą S ) z siłą ekji hdodmizej R, ówą o do wtośi lez zeiwie skieową do sił oddziłwi P, i jest wdkową elemeth sił iśieiowh od diśiei wstęująego owiezhi S : R= P = S (B4) Wkozstują wŝei (B3) i (B4), osttią łkę ówi (B) moŝ zeksztłić do osti: = + = (B5) ( ) + R PoiewŜ skłdowe omle ędkośi owiezhi ądu S i owiezhi S (ówieŝ będąą liią ądu) ówe są zeo, ztem zez owiezhie te ie odbw się wmi ędu: S ρ ρ = (B6) = Zkłdją, Ŝe stumień jest jedood w zekojh S i S, dwie iewsze łki ówi (B) moŝem isć w osti: ρ = ρ Q < S S ρ = ρ Q gdzie: Q= S = S - stumień objętośiow stugi. ( ) ( > ) (B7) Wkozstują owŝsze uoszzei, wŝeie (B) moŝ ztem zeisć w osti: ρ Q + ρ Q + + R= (B8) S+ S+ S + S Cłk w owŝszm ówiu jest ów zeu jko łk omlej jedostkowej wzdłuŝ owiezhi zmkiętej, osttezie wię ówie (B8) moŝ zisć: 86

ρ Q + ρ Q + R (B9) = Stąd wŝeie ekję hdodmiz stugi zjmie osttezą ostć: R=ρ Q( ) (B) Litetu. Posk W., J.: Mehik łów, tom, PWN, Wszw 97 87