WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Podobne dokumenty
KOMPUTERY W STEROWANIU. Ćwiczenie 5 Projektowanie kompensatora cyfrowego metodą symulacji

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

LINIOWE UKŁADY DYSKRETNE

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Transmitancje układów ciągłych

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

ZASTOSOWANIA PRZEKSZTAŁCENIA ZET

Transformata Laplace a to przekształcenie całkowe funkcji f(t) opisane następującym wzorem:

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

AiR_CPS_1/3 Cyfrowe przetwarzanie sygnałów Digital Signal Processing

Teoria sterowania - studia niestacjonarne AiR 2 stopień

1. Transformata Laplace a przypomnienie

Inteligentnych Systemów Sterowania

INSTYTUT ENERGOELEKTRYKI POLITECHNIKI WROCŁAWSKIEJ Raport serii SPRAWOZDANIA Nr

Przetwarzanie sygnałów

ZAJĘCIA VII. Zastosowanie estymatora LS do identyfikacji obiektów dynamicznych

INTELIGENTNE SYSTEMY STEROWANIA OPRACOWANIE

Opis matematyczny. Równanie modulatora. Charakterystyka statyczna. Po wprowadzeniu niewielkich odchyłek od ustalonego punktu pracy. dla 0 v c.

Podstawy środowiska Matlab

Podstawy Automatyki. Wykład 4 - algebra schematów blokowych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Teoria sygnałów Signal Theory. Elektrotechnika I stopień (I stopień / II stopień) ogólnoakademicki (ogólno akademicki / praktyczny)

Podstawowe człony dynamiczne

Instrukcja do laboratorium z cyfrowego przetwarzania sygnałów. Ćwiczenie 3. Transformata Z; blokowe struktury opisujące filtr

CYFROWE PRZTWARZANIE SYGNAŁÓW (Zastosowanie transformacji Fouriera)

Sterowanie Napędów Maszyn i Robotów

Dyskretne układy liniowe. Funkcja splotu. Równania różnicowe. Transform

8. LINIOWE UKŁADY DYSKRETNE 8.1. WSTĘP

Systemy. Krzysztof Patan

Katedra Automatyzacji Laboratorium Podstaw Automatyzacji Produkcji Laboratorium Podstaw Automatyzacji

Macierz A nazywamy macierzą systemu, a B macierzą wejścia.

analogowego regulatora PID doboru jego nastaw i przetransformowanie go na cyfrowy regulator PID, postępując według następujących podpunktów:

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - podstawy matematyczne. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Celem dwiczenia jest poznanie budowy i właściwości czwórników liniowych, a mianowicie : układu różniczkującego i całkującego.

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

b n y k n T s Filtr cyfrowy opisuje się również za pomocą splotu dyskretnego przedstawionego poniżej:

Tematyka egzaminu z Podstaw sterowania

Ćwiczenie 6 Projektowanie filtrów cyfrowych o skończonej i nieskończonej odpowiedzi impulsowej

Podstawy Automatyki. Wykład 4 - algebra schematów blokowych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Ćwiczenie nr 1 Odpowiedzi czasowe układów dynamicznych

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Kartkówka 1 Opracowanie: Próbkowanie częstotliwość próbkowania nie mniejsza niż podwojona szerokość przed spróbkowaniem.

Podstawy Automatyki. Wykład 4 - algebra schematów blokowych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE WI-ET / IIT / ZTT. Instrukcja do zajęc laboratoryjnych nr 6 AUTOMATYKA

Podstawy Automatyki. Wykład 7 - obiekty regulacji. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Sterowanie ciągłe. Teoria sterowania układów jednowymiarowych

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Sposoby modelowania układów dynamicznych. Pytania

1. Opis teoretyczny regulatora i obiektu z opóźnieniem.

Inżynieria Systemów Dynamicznych (5)

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

ELEMENTY AUTOMATYKI PRACA W PROGRAMIE SIMULINK 2013

Podstawy Automatyki. Wykład 6 - Miejsce i rola regulatora w układzie regulacji. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Przykładowe pytania 1/11

Ćwiczenie 3 Badanie własności podstawowych liniowych członów automatyki opartych na biernych elementach elektrycznych

Część 1. Transmitancje i stabilność

Technika regulacji automatycznej

1. Regulatory ciągłe liniowe.

Plan wykładu. Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki:

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

CHARAKTERYSTYKI CZĘSTOTLIWOŚCIOWE

Rys 1 Schemat modelu masa- sprężyna- tłumik

przy warunkach początkowych: 0 = 0, 0 = 0

Automatyka i robotyka ETP2005L. Laboratorium semestr zimowy

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Procedura modelowania matematycznego

przedmiot kierunkowy (podstawowy / kierunkowy / inny HES) obieralny (obowiązkowy / nieobowiązkowy) polski semestr VI

Wydział Elektryczny. Katedra Telekomunikacji i Aparatury Elektronicznej. Konstrukcje i Technologie w Aparaturze Elektronicznej.

Sterowaniem nazywamy celowe oddziaływanie na przebieg procesów. Można wyróżnid ręczne oraz automatyczne.

Układy z regulatorami P, PI oraz PID

Pytania na egzamin dyplomowy dla I stopnia studiów. na kierunku Automatyka i Robotyka

Badanie stabilności liniowych układów sterowania

x(n) x(n-1) x(n-2) D x(n-n+1) h N-1

G(z) = zoys)] z[g 2. Dla układu przedstawionego na rys.8.6 otrzymano G 2. ls) y f. (t) (s)

PAiTM. materiały uzupełniające do ćwiczeń Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych studia inżynierskie prowadzący: mgr inż.

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Andrzej Leśnicki Laboratorium CPS Ćwiczenie 7 1/7 ĆWICZENIE 7. Splot liniowy i kołowy sygnałów

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - matematyczne modelowanie układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

STUDIA MAGISTERSKIE DZIENNE LABORATORIUM SYGNAŁÓW, SYSTEMÓW I MODULACJI. Filtracja cyfrowa. v.1.0

Modelowanie Systemów Dynamicznych Studia zaoczne, Automatyka i Robotyka, rok II. Podstawy SIMULINKA

Laboratorium z podstaw automatyki

AKADEMIA MORSKA w GDYNI

13. Wybrane algorytmy cyfrowego przetwarzania sygnałów

A-2. Filtry bierne. wersja

Zastosowanie dyskretnej transformaty Laplace a do modelowania przebiegu procesów przejœciowych w przemyœle

8. Realizacja projektowanie i pomiary filtrów IIR

( 1+ s 1)( 1+ s 2)( 1+ s 3)

Automatyka i robotyka

Informatyczne Systemy Sterowania

Opis efektów kształcenia dla modułu zajęć

Symulacja sygnału czujnika z wyjściem częstotliwościowym w stanach dynamicznych

FFT i dyskretny splot. Aplikacje w DSP

Przedmowa Wykaz oznaczeń Wykaz skrótów 1. Sygnały i ich parametry Pojęcia podstawowe Klasyfikacja sygnałów

Wykład nr 3 Budowa i działanie komputerowego systemu sterowania

ANALIZA SYGNAŁÓ W JEDNÓWYMIARÓWYCH

K p. K o G o (s) METODY DOBORU NASTAW Metoda linii pierwiastkowych Metody analityczne Metoda linii pierwiastkowych

Transkrypt:

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA PRZEDMIOT : : LABORATORIUM PODSTAW AUTOMATYKI 10. Dyskretyzacja ciągłych układów liniowych Typowy, dyskretny układ otwarty może byd przedstawiony za pomocą poniższego schematu blokowego: Rys. 1. Schemat blokowy układu dyskretnego Układ ten składa się z impulsatora, który próbkuje wejściowy sygnał ciągły z okresem próbkowania T oraz z ekstrapolatora zerowego rzędu (ang. Zero Order Hold, ZOH). Rys. 2. (a) Sygnał wejściowy do idealnego impulsatora, (b) Sygnał wyjściowy z impulsatora, (c) sygnał wyjściowy z ekstrapolatora zerowego rzędu (ZOH).

Na rysunku 2 pokazane zostały typowe operacje idealnego próbkowania i ekstrapolowania zerowego rzędu (ZOH). Sygnały ciągłe są próbkowane z okresem T i następnie ciąg impulsów r*(t) o amplitudach r(t) jest ekstrapolowany przez okres próbkowania. Ekstrapolator zerowego rzędu (ZOH) podtrzymuje amplitudę sygnału doprowadzanego do wejścia w danej chwili czasu (kt) przez cały okres próbkowania T aż do pojawienia się następnej próbki w chwili t = (k+1)t. Wyjście z układu ekstrapolującego (ZOH) jest schodkową aproksymacją sygnału wejściowego idealnie próbkowanego r(t) z impulsatora. Układ dyskretny może byd przedstawiony w przestrzeni stanów za pomocą równań różnicowych: lub za pomocą transmitancji dyskretnej (transformaty Z dyskretnej odpowiedzi impulsowej): W Matlabie do konwersji systemów ciągłych na dyskretne służą funkcje: c2d,c2dm,c2dt. Funkcja c2d dyskretyzuje ciągły układ liniowy sys dla okresu próbkowania T s i zwraca jego dyskretny odpowiednik sysd: sysd = c2d(sys,ts,method) String method oznacza metodę dyskretyzacji, do wyboru są: zoh (zero order hold podtrzymanie zerowego rzędu) Ekstrapolator ZOH generuje ciągły sygnał u(t) poprzez podtrzymanie wartości każdej próbki u[k] przez okres próbkowania: u(t) = u[k] dla kt s t (k + 1)T s Sygnał u(t) jest następnie podawany na wejście układu ciągłego G(s), a sygnał wyjściowy y(t) jest próbkowany z okresem T s dając w wyniku sygnał dyskretny y[k]. foh (first order hold podtrzymanie pierwszego rzędu, ekstrapolator trójkątny) Ekstrapolator FOH stosuje liniową interpolację pomiędzy próbkami: [ ] ( [ ] [ ]) dla kts t (k + 1)Ts FOH daje dokładniejsze wyniki niż ZOH dla układów z gładkim sygnałem wejściowym.

tustin (aproksymacja Tustina transformacja biliniowa) W metodzie Tustina, mając transmitancję ciągłą G(s), równoważna transmitancja dyskretna może byd wyznaczona poprzez podstawienie: ( ) gdzie gdzie ω jest częstotliwością, przy której transmitancja dyskretna ma taką samą wartośd jak transmitancja ciągła. matched (metoda dopasowywania zer i biegunów) Jest to metoda uzyskiwania dyskretnego odpowiednika dla transmitancji ciągłej z wykorzystaniem zależności przekształcającej płaszczyznę s na płaszczyznę z przez przekształcenie Zadanie 1. Dokonad dyskretyzacji następującego układu ciągłego: Porównad transmitancję ciągłą z transmitancjami dyskretnymi dla różnych metod dyskretyzacji. Porównad odpowiedzi skokowe dla wszystkich metod (jak na poniższym rysunku). Opisad zauważone różnice. Przyjąd okres próbkowania T s = 0.5.

Zadanie 2. Przeprowadzid dyskretyzację następującego układu: Porównad odpowiedzi impulsowe układu dyskretnego dla metody zoh i różnych okresów próbkowania, tj. T s = 1; 0.5; 0.1; 0.01. Jak się zmienia położenie zer i biegunów układu dyskretnego w zależności od wartości okresu próbkowania? Przykładowy wynik działania skryptu: Pomocne funkcje Matlaba: printsys(num,den) wyświetla transmitancję ciągłą printsys(numd,dend, z ) wyświetla transmitancję dyskretną dstep(numd,dend) rysuje dyskretną odpowiedź skokową dimpulse(numd,dend) rysuje dyskretną odpowiedź impulsową pzmap(numd,dend) rysuje zera i bieguny na płaszczyźnie zespolonej

pzmap(sysd) rysuje zera i bieguny na płaszczyźnie zespolonej wraz z okręgiem jednostkowym [num,den]=tfdata(sys) zwraca licznik i mianownik transmitancji na podstawie struktury sys