Laboratorium ochrony danych

Podobne dokumenty
Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Zaawansowane metody numeryczne

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW SKOŃCZONEGO TYPU PRINJEKTYWNEGO

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

p Z(G). (G : Z({x i })),

Podstawy teorii falek (Wavelets)

4. Systemy algebraiczne i wielomiany nad ciałami zastosowania Rodzaje systemów algebraicznych ciała, grupy, pierścienie

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

I. Elementy analizy matematycznej

Algebra WYKŁAD 2 ALGEBRA 1

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

WŁADYSŁAW MOCHNACKI KODY KOREKCYJNE I KRYPTOGRAFIA

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

Prawdopodobieństwo geometryczne

α i = n i /n β i = V i /V α i = β i γ i = m i /m

architektura komputerów w. 3 Arytmetyka komputerów

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Komputerowe generatory liczb losowych

Sprawozdanie powinno zawierać:

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

11/22/2014. Jeśli stała c jest równa zero to takie gry nazywamy grami o sumie zerowej.

Ciała skończone. 1. Ciała: podstawy

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

PODSTAWY MATEMATYCZNE

WYZNACZENIE CHARAKTERYSTYK DYNAMICZNYCH PRZETWORNIKÓW POMIAROWYCH

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE całki pojedyncze

Pracownia Automatyki i Elektrotechniki Katedry Tworzyw Drzewnych Ćwiczenie 3. Analiza obwodów RLC przy wymuszeniach sinusoidalnych w stanie ustalonym

Grupy, pierścienie i ciała

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

SZTUCZNA INTELIGENCJA

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15

Statystyka. Zmienne losowe

Programowanie Równoległe i Rozproszone

Matematyka dyskretna

Podstawowe struktury algebraiczne

Wykład z Podstaw matematyki dla studentów Inżynierii Środowiska. Wykład 8. CAŁKI NIEOZNACZONE. ( x) 2 cos2x

Matematyka dyskretna

Komputer kwantowy Zasady funkcjonowania. Dr hab. inż. Krzysztof Giaro Politechnika Gdańska Wydział ETI

TRANZYSTOR BIPOLARNY CHARAKTERYSTYKI STATYCZNE

Wykład 4 Udowodnimy teraz, że jeśli U, W są podprzetrzeniami skończenie wymiarowej przestrzeni V to zachodzi wzór: dim(u + W ) = dim U + dim W dim(u

OKREŚLANIE PARZYSTOŚCI LICZB W RESZTOWYM SYSTEMIE LICZBOWYM Z WYKORZYSTANIEM KONWERSJI DO SYSTEMU Z MIESZANYMI PODSTAWAMI

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Problemy jednoczesnego testowania wielu hipotez statystycznych i ich zastosowania w analizie mikromacierzy DNA

ROZKŁAD MATERIAŁU DO II KLASY LICEUM (ZAKRES ROZSZERZONY) A WYMAGANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ.

Grupy. Permutacje 1. (G2) istnieje element jednostkowy (lub neutralny), tzn. taki element e G, że dla dowolnego a G zachodzi.

KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

Weryfikacja hipotez dla wielu populacji

LABORATORIUM PODSTAW ELEKTROTECHNIKI Badanie obwodów prądu sinusoidalnie zmiennego

Algorytmy w teorii liczb

IN YNIERIA BEZPIECZE STWA LABORATORIUM NR 6

Metody analizy obwodów

AUTOMATYKA I STEROWANIE W CHŁODNICTWIE, KLIMATYZACJI I OGRZEWNICTWIE L3 STEROWANIE INWERTEROWYM URZĄDZENIEM CHŁODNICZYM W TRYBIE PD ORAZ PID

Liczby zespolone. x + 2 = 0.

SPRAWDZANIE PRAWA MALUSA

7.8. RUCH ZMIENNY USTALONY W KORYTACH PRYZMATYCZNYCH

Nieparametryczne Testy Istotności

Natalia Nehrebecka. Zajęcia 3

Problem plecakowy (KNAPSACK PROBLEM).

2. STOPIEŃ KINEMATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI

Materiały do laboratorium Projektowanie w systemach CAD-CAM-CAE. 1. Wprowadzenie do metody elementów skończonych

Algebra. Jakub Maksymiuk. lato 2018/19

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

Przykład 3.2. Rama wolnopodparta

Współczynnik przenikania ciepła U v. 4.00

STATECZNOŚĆ SKARP. α - kąt nachylenia skarpy [ o ], φ - kąt tarcia wewnętrznego gruntu [ o ],

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

Tomasz Grębski. Liczby zespolone

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

Wykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni.

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

Macierze. Rozdział Działania na macierzach

Pierścień wielomianów jednej zmiennej

Portfele zawierające walor pozbawiony ryzyka. Elementy teorii rynku kapitałowego

Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory. Autorzy: Konrad Nosek

3. Macierze i Układy Równań Liniowych

) będą niezależnymi zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie normalnym z następującymi parametrami: nieznaną wartością 1 4

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /10

Zjawiska masowe takie, które mogą wystąpid nieograniczoną ilośd razy. Wyrazów Obcych)

Pomiar mocy i energii

ROZKŁAD MATERIAŁU DLA KLASY I LICEUM I TECHNIKUM (ZAKRES PODSTAWOWY I ROZSZERZONY) A WYMAGANIA PODSTAWY PROGRAMOWEJ

Andrzej Borowiecki. Wybrane zagadnienia z programowania dla geodetów.

MATeMAtyka 3. Przedmiotowy system oceniania wraz z określeniem wymagań edukacyjnych. Zakres podstawowy i rozszerzony. Zakres podstawowy i rozszerzony

5. OPTYMALIZACJA GRAFOWO-SIECIOWA

ĆWICZENIE NR 2 BADANIA OBWODÓW RLC PRĄDU HARMONICZNEGO

1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.

Procedura normalizacji

Arytmetyka finansowa Wykład z dnia

Transkrypt:

Laboratorum ochrony danych Ćwczene nr Temat ćwczena: Cała skończone rozszerzone Cel dydaktyczny: Opanowane programowej metody konstruowana cał skończonych rozszerzonych GF(pm), poznane ch własnośc oraz technk wykonywana dzałań na elementach tych systemów algebracznych Wprowadzene teoretyczne W algebrze cał skończonych cała rozszerzone GF(q) można konstruować nad całam prostym GF( p) lub całam rozszerzonym nższego stopna Lczba elementów q cała rozszerzonego GF(q) nad całem prostym GF( p) wynos q = p m, gdze m jest stopnem rozszerzena Cała rozszerzone ne są całam lczbowym, a ch elementy oznaczamy zwykle za pomocą symbol nelczbowych W przypadku cał skończonych do konstrukcj cał rozszerzonych stosuje sę welomany perwotne Wtedy perwastek welomanu perwotnego α jest elementem perwotnym cała, a nezerowe elementy cała rozszerzonego w postac multyplkatywnej możemy zapsać jako potęg elementu perwotnego Na przykład elementam cała rozszerzonego GF(q) będą: q 0,, α, a, K, α Konstrukcja cała rozszerzonego ma na celu wyznaczene tablczek dodawana mnożena cała rozszerzonego Postać multyplkatywna elementów cała skończonego pozwala wyznaczyć loczyn j dwóch dowolnych elementów cała Iloczyn dwóch elementów cała skończonego α α wynos j + j(mod ( q )) α α = α Oblczając loczyny dla kolejnych elementów cała, można wyznaczyć całą tablczkę mnożena Aby wyznaczyć tablczkę dodawana, należy zapsać elementy cała skończonego w postac addytywnej Może to być postać macerzowa, wektorowa lub welomanowa Sposób oblczana elementów cała rozszerzonego tablczek dzałań pokażemy na przykładze cała GF( ) generowanego przez weloman perwotny p() trzecego stopna nad GF() p( ) = + + Weloman ten umożlwa konstrukcję cała rozszerzonego GF( ) zawerającego osem elementów Nżej pokazano sposoby wyznaczana elementów cała rozszerzonego GF( ) w postac addytywnej za pomocą wektorów Wektorowa postać elementów cała rozszerzonego jest wygodna, gdy konstruujemy cało metodam programowym W celu wyznaczena wektorowej postac elementów cała skończonego GF(8) wykorzystujemy sekwencję pseudolosową generowaną przez weloman perwotny służący do konstrukcj cała rozszerzonego Aby wygenerować sekwencję okresową, pszemy zależność rekurencyjną stowarzyszoną z welomanem

s j+ = s j + s j+, j = 0,,,, Zakładając cąg początkowy 00, otrzymamy następującą sekwencję pseudolosową 0 0 0 0 0 Zastosowany weloman daje rozszerzene trzecego stopna, dlatego też wektory odpowadające elementom cała rozszerzonego będą zawerały po trzy współrzędne Borąc kolejne grupy trzyelementowe, z powyższej sekwencj pseudolosowej otrzymamy elementy cała rozszerzonego w postac wektorowej: 0 = [000], = [00], α = [00], α = [00], α = [0], α = [0], α 5 = [], α 6 = [0] Zbór wektorów jest uzupełnany wektorem zerowym Posługując sę elementam cała w postac wektorowej, można wyznaczyć sumę dowolnych elementów cała oraz całą tablczkę dodawana Na przykład suma dwóch elementów cała α α wynos [ 00] [ 0] [ ] 5 α + α = + = = α Tablczk mnożena dodawana cała GF(8) 0 α α α α α 5 α 6 + 0 α α α α α 5 α 6 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 0 α α α α α 5 α 6 0 α α α α α 5 α 6 0 α α 6 α α 5 α α α 0 α α α α α 5 α 6 α α α 0 α α α 6 α 5 α 0 α α α α 5 α 6 α α α α 6 α 0 α 5 α α α 0 α α α 5 α 6 α α α α α α 5 0 α 6 α α α 0 α α 5 α 6 α α α α α α 5 α α α 6 0 α α 5 0 α 5 α 6 α α α α α 5 α 5 α α 6 α α 0 α α 6 0 α 6 α α α α α 5 α 6 α 6 α α 5 α α α 0 Dla każdego elementu cała można wyznaczyć weloman mnmalny Welomanem mnmalnym m jest weloman najnższego stopna tak, że α jest perwastkem tego welomanu m ( α ) = 0 Generalne weloman mnmalny stopna k nad GF(q) ma następujące perwastk: p p α, α, α, K, α p k ( mod( q ) ) Elementy tego cągu są nazywane elementam sprzężonym mają tak sam rząd multyplkatywny Posługując sę powyższym cągem, można rozbć na warstwy cyklotomczne nezerowe elementy każdego cała rozszerzonego Aby utworzyć te warstwy, berzemy kolejne elementy cała, które ne występują w warstwach poprzednch Perwszą warstwę tworzy element Dla cała GF( ) otrzymamy następujące warstwy cyklotomczne: ; 8 α, α, α, α ; 6 9 α, α, α, α ; 5 0 α, α ; 7 α, α, α, α

Każda z tych warstw odpowada jednemu welomanow mnmalnemu, którego perwastkam będą elementy warstwy W powyższym przykładze warstwa druga, trzeca pąta utworzą welomany czwartego stopna, warstwa czwarta weloman drugego stopna, a jedynka, znajdująca sę w warstwe perwszej, utworzy weloman perwszego stopna Znajomość rozkładu perwastków na warstwy cyklotomczne pozwala oblczyć welomany mnmalne Jeśl znamy perwastk welomanu,, K, n, to weloman można oblczyć ze znanego w algebrze wzoru ( ) = ( )( ) ( ) p K n W całach charakterystyk odejmowane zastępuje sę dodawanem Dla przykładu weloman mnmalny elementu α cała GF( ) 6 9 ( ) = ( + )( + )( + )( + ) m α α α α Oblczene powyższego loczynu wymaga znajomośc elementów cała w postac addytywnej lub tablczk dodawana Programową realzację dodawana w całach skończonych ułatwają Logarytmy Zecha Przyjmujemy, że elementy cała skończonego GF(q) charakterystyk p wyrażamy za pomocą potęg elementu perwotnego α : 0,, α, α, K, α q Wykładnk potęg są lczbam całkowtym lczonym modulo ( q ) Element zerowy w postac potęgowej można zapsać za pomocą symbolu α = 0 Logarytm Zecha oznaczamy przez Z( ) defnujemy za pomocą równana α ( ) = α + Z Dla cał charakterystyk : Z( 0 ) =, a Z( ) = 0 Dla cał charakterystyk p>: Z(( q ) / ) =, a Z( ) = 0 Dodawane z wykorzystanem logarytmu Zecha wykonuje sę następująco (y > ) y ( y + Z ( ) ) y + α = α + α = α α Dla ( > zamena sę zmenne, y Wynk dodawana ne zmena sę Implementacja tej metody dodawana wymaga, aby utworzyć tablce logarytmów Zecha albo na beżąco oblczać wartośc logarytmów Zecha Logarytmy Zecha dla danego cała można oblczać z welomanu generującego cało, np dla ( GF ) z p ( ) = + +, oraz zależnośc: Z ( q ) p mod ( q ) ) = ( Z( ) ) p mod ( q ), Z ( p mod ( q ) ) = Z( ) p mod ( q ) Logarytmy Zecha dla cał charakterystyk dwa Q Logarytmy Zecha dla =,,, q 8 6 5 6 8 0 9 7 5 6 0 9 6 8 8 9 5 6 7 7 5 0 0 6 8 5 7 9 6 6 6 6 8 5 6 5 5 5 7 7 56 59 50 5 7 8 60 6 6 5 9 55 8 9 7 9 0 7 8 8 5 5 6 0 9 58 57 0 9 0 5

Aby było możlwe zastosowane komputerowych technk oblczenowych w tej dzedzne, należy przedstawć elementy cała w postac lczbowej określć dzałana na tych lczbach W tym celu można przyjąć odwzorowane zboru elementów cała GF(q) na q- elementowy zbór całkowtych lczb dodatnch: Odwzorowane to określa funkcja: q { 0 K } { 0 K q } σ :,, α, α,, α,,,,, + dla α 0, σ ( α ) 0 dla α = 0 Tak węc zerowy element cał odwzorowuje sę na zero, a elementy nezerowe α odwzorowują sę na lczby równe + Odwzorowane to jest wzajemne jednoznaczne zomorfczne Dla odwzorowana σ stneje odwzorowane odwrotne σ przy czym q { 0 K q } { 0 K } σ :,,,,,,, α, α,, α, σ ( ) α dla > 0, dla = 0 Dla wększośc zastosowań wystarczy zdefnować cztery funkcje (dla >y; w przecwnym wypadku zamena sę zmenne): Sumę S (, Element przecwny OE ( ) Iloczyn P (, Element odwrotny IE ( ) Po uwzględnenu powyższych odwzorowań można oblczyć te cztery funkcje: S (, OE P ( ) (, IE ( ) ( ( y + Z ) mod ( q ) + dla, y 0 + y dla = 0 lub y = 0, dla 0 y = OE( ), ( + ( q ) ) mod ( q ) dla 0 dla 0 p =, dla = 0, ( + y ) p >, + mod ( q ) dla > 0 y > 0, dla = 0 lub y = 0, q + dla >, dla = > y, Do oblczena sumy S(, wykorzystuje sę logarytmy Zecha Za pomocą powyższych wzorów można w dowolnym języku programowana napsać procedury realzujące algorytmy dzałań w rozszerzonych całach skończonych

Przebeg ćwczena Napsać podprogram do wykonywana mnożena w cele GF(p m ) Zastosować wzór j + j(mod ( q )) α α = α Wydrukować tablczk mnożena dla przypadku cał GF( ) GF( ) Na wydrukach zastąpć symbol α tekstem a Napsać podprogram do wykonywana dodawana mnożena w cele GF(p m ) oraz sprawdzć jego dzałane dla przypadku cał GF( ), GF( ) GF( ) Zastosować logarytmy Zecha Wartośc logarytmów (dla q =, 8, 6; =,,, q-) zdefnować jako stałe w programe Do oblczena sumy (+, gdze elementy y są podawane z klawatury, wykorzystać wzór S(,, a do oblczena ch loczynu wzór P(, Wydrukować tablczk mnożena dodawana w całach GF( ), GF( ) GF( ) w oparcu o podprogramy zrealzowane w zadanu drugm Oblczyć weloman czwartego stopna elementów cała GF( ) + Na przykład, dla m ( ) = ( + )( + )( + )( + ) = [( + ) + ( + )] + [( + )( + ) + + ] [( + ) + ( + ) ] + = α, = α 8 = α, = α otrzymamy weloman mnmalny m ( ) = + Wykorzystać wzory na sumę oraz loczyn dwóch elementów cała + 8 Wartośc elementów: = α =, = α =, = α = 5 = α = 9 są podawane przez użytkownka Zadana rozwązać w dowolnym języku programowana + 5