VIII. NIELINIOWE ZAGADNIENIA MECHANIKI

Podobne dokumenty
KONSPEKT WYKŁADU. nt. METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH TEORIA I ZASTOSOWANIA. Piotr Konderla

Warunek równowagi bryły sztywnej: Znikanie sumy sił przyłożonych i sumy momentów sił przyłożonych.

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

u u u( x) u, x METODA RÓŻNIC SKOŃCZONYCH, METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH i METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

; -1 x 1 spełnia powyższe warunki. Ale

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH

=(u 1.,t) dla czwórnika elektrycznego dysypatywnego o sygnale wejściowym (wymuszeniu) G k. i sygnale wyjściowym (odpowiedzi) u 2

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Wrocław 2003 STATECZNOŚĆ. STATYKA 2 - projekt 1 zadanie 2

Metody Numeryczne 2017/2018

Modelowanie i obliczenia techniczne. Metody numeryczne w modelowaniu: Optymalizacja

Funkcja momentu statycznego odciętej części przekroju dla prostokąta wyraża się wzorem. z. Po podstawieniu do definicji otrzymamy

Przykład 3.2. Rama wolnopodparta

Zaawansowane metody numeryczne

; -1 x 1 spełnia powyższe warunki. Ale

2. STOPIEŃ KINEMATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI

ĆWICZENIE NR 2 POMIARY W OBWODACH RLC PRĄDU PRZEMIENNEGO

Interpolacja. Interpolacja wykorzystująca wielomian Newtona

Rozdział 23 KWANTOWA DYNAMIKA MOLEKULARNA Wstęp. Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1

8. PODSTAWY ANALIZY NIELINIOWEJ

KONSPEKT WYKŁADU. nt. MECHANIKA OŚRODKÓW CIĄGŁYCH. Piotr Konderla

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja SVD Metody iteracyjne. P. F. Góra

SZACOWANIE NIEPEWNOŚCI POMIARU METODĄ PROPAGACJI ROZKŁADÓW

Stanisław Cichocki Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

ROZWIĄZANIE PROBLEMU NIELINIOWEGO

Numeryczne metody optymalizacji Optymalizacja w kierunku. informacje dodatkowe

Markowa. ZałoŜenia schematu Gaussa-

Małe drgania wokół położenia równowagi.

Natalia Nehrebecka. Zajęcia 4

Metody obliczeniowe. wykład nr 2. metody rozwiązywania równań nieliniowych zadanie optymalizacji. Nr: 1

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

r i m r Fwyp R CM Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Wstępne przyjęcie wymiarów i głębokości posadowienia

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

1.5. ZWIĄZKI KONSTYTUTYWNE STRONA FIZYCZNA

2. Szybka transformata Fouriera

Wykład 1 Zagadnienie brzegowe liniowej teorii sprężystości. Metody rozwiązywania, metody wytrzymałości materiałów. Zestawienie wzorów i określeń.

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Metody komputerowe analizy wrażliwości układów drgających

Metody obliczeniowe. wykład nr 2. metody rozwiązywania równań nieliniowych zadanie optymalizacji. Nr: 1

Fizyka 1- Mechanika. Wykład 7 16.XI Zygmunt Szefliński Środowiskowe Laboratorium Ciężkich Jonów

Inercjalne układy odniesienia

Stateczność układów ramowych

MES w zagadnieniach sprężysto-plastycznych

Stateczność ramy drewnianej o 2 różnych przekrojach prętów, obciążonej siłą skupioną

Prąd elektryczny U R I =

Arytmetyka finansowa Wykład z dnia

Obliczenia polowe 2-fazowego silnika SRM w celu jego optymalizacji

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Definicje ogólne

X. NIELINIOWOŚĆ GEOMETRYCZNA, ZAGADNIENIE STATECZNOŚCI

Rozwiązanie stateczności ramy MES

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Neural networks. Krótka historia rozpoznawanie znaków alfanumerycznych.

9. PODSTAWY TEORII PLASTYCZNOŚCI

Matematyka obliczeniowa, II rok Matematyki (2015/2016) Metody numeryczne, III rok Informatyki, (2013/2014)

5. MES w mechanice ośrodka ciągłego

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Bezgradientowe metody optymalizacji funkcji wielu zmiennych. informacje dodatkowe

Optymalizacja belki wspornikowej

Wykład 2: Stan naprężeń i odkształceń

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

O pewnym twierdzeniu S. Łojasiewicza, J. Wloki, Z. Zieleżnego

Moment siły (z ang. torque, inna nazwa moment obrotowy)

f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +

Problem nośności granicznej płyt żelbetowych w ujęciu aktualnych przepisów normowych. Prof. dr hab. inż. Piotr Konderla, Politechnika Wrocławska

Przykład 3.1. Wyznaczenie zmiany odległości między punktami ramy trójprzegubowej

I..ROZWIĄZANIE DANEGO RUSZTU BELKOWEGO OD DANEGO OBCIĄŻENIA

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

Część 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI Twierdzenie Bettiego (o wzajemności prac)

Metody obliczeniowe. wykład nr 2. metody rozwiązywania równań nieliniowych zadanie optymalizacji. Nr: 1

Podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Statyczna próba rozciągania metali. Warunek nośności i użytkowania. Założenia

SYMULACJA KOMPUTEROWA NAPRĘŻEŃ DYNAMICZNYCH WE WRĘGACH MASOWCA NA FALI NIEREGULARNEJ

Metody badań kamienia naturalnego: Oznaczanie współczynnika nasiąkliwości kapilarnej

Wykład 0. Elementy wspomagania decyzji

Mechanika Analityczna

27. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE CZĄSTKOWE

[ P ] T PODSTAWY I ZASTOSOWANIA INŻYNIERSKIE MES. [ u v u v u v ] T. wykład 4. Element trójkątny płaski stan (naprężenia lub odkształcenia)

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

I. Elementy analizy matematycznej

Pole temperatury - niestacjonarne (temperatura zależy od położenia elementu ciała oraz czasu) (1.1) (1.2a)

WYKŁAD nr Ekstrema funkcji jednej zmiennej o ciągłych pochodnych. xˆ ( ) 0

Modelowanie przepływu cieczy przez ośrodki porowate Wykład IX

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Dr inż. Janusz Dębiński

KORZYŚCI PŁYNĄCE ZE STOSOWANIA ZASADY PRAC WIRTUALNYCH NA PRZYKŁADZIE MECHANIKI OGÓLNEJ. 1. Wprowadzenie. 2. Więzy układu materialnego.

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

2.12. Zadania odwrotne kinematyki

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

1. Podstawowe pojęcia w wymianie ciepła

Równania różniczkowe liniowe rzędu pierwszego

liniowym w przeciwnym przypadku mówimy o programowaniu nieliniowym.

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

Materiały do laboratorium Projektowanie w systemach CAD-CAM-CAE. 1. Wprowadzenie do metody elementów skończonych

Transkrypt:

Konerla P. Metoa Eleentów Skończonych, teora zastosowana 57 VIII. NIELINIOWE ZAGADNIENIA MECHANIKI. Rozaje nelnowośc a) Nelnowość fzyczna: nelnowe zwązk konstytutywne, plastyczność, lepkoplastyczność, oele znszczena aterału, nelnowe zaganena polowe: przewonctwo cepła, przepływy ceczy, zaganena elektro-echanczne tp. b) Nelnowość geoetryczna nelnowe zwązk geoetryczne, zaganene statecznośc. Powyższe zaganena ożna analzować jako zaganena statyczne lub ynaczne. W zaganenach nelnowych rozwązane oże być nejenoznaczne. Rys. 8.. Nejenoznaczność rozwązań nelnowych 2. Struktura nelnowośc. Macerz styczna Jak objawa sę nelnowość w równanach MES? Z zasay prac przygotowanych (ważne la zaganeń lnowych nelnowych) ay Ω B σ Ω b = 0 Kq = b (8.) la zaganeń lnowych: B ne zależy o q (ε = Bq), σ = D ε, D ne zależy o q, la nelnowośc fzycznej: B ne zależy o q (ε = Bq), σ = D(q) ε, zwązek zwykle w wersj przyrostowej, gze D(ε) = D(Bq) = D(q) zależy o q, la nelnowośc geoetrycznej:

Kurs na Stuach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej (wersja: luty 2007) 58 ε = B (q) q, B zależy o q, σ = D ε, D ne zależy o q. Ogólne równane nelnowe MES K(q) q = b. (8.2) Macerz styczna jest acerzą współczynnków płaszczyzny stycznej o powerzchn (śceżk) rozwązana w punkce q. Macerz styczna la nelnowośc fzycznej Wektor błęu resuu: ψ( q) = B σ( q) Ω b (8.3) Ω σ = D ( ε)ε D ( q) B q, (8.4) = ε = Bq, ε = B q, (8.5) ψ( q) = B σ Ω = B Ω Ω D Rys. 8.2 ( q) B Ω q = K ( q) q (8.6) K - acerz styczna Rys.8.3. Śceżka równowag, acerz styczna o śceżk

Konerla P. Metoa Eleentów Skończonych, teora zastosowana 59 3. Obcążene konstrukcj Wyróżnay obcążena stałe zenne. W trakce procesu obcążena konstrukcj zakłaay, że obcążena zenne narastają proporcjonalne o nożnka λ: Stą prawa strona równań MES: b b = R + λ Q (8.7) gze Q jest ustalony jenostkowy obcążene. 4. Metoy rozwązywana nelnowych równań Pozał eto: przyrostowe przyrostowo-teracyjne teracyjne neprzyrostowe asyptotyczne bazujące na etoze perturbacj etoy specjalne stosowane o określonych klas probleów etoy przyblżone (a) Metoy przyrostowe Metoy najbarzej popularne. W kolejnych krokach poruszay sę po śceżce równowag. Na każy kroku wykonujey szereg teracj, tak aby na końcu kroku uzyskać rozwązane poprawne (z okłanoścą o zaanego błęu). Metoy te zelą sę w zależnośc o sposobu zaawana kroku (sterowana): sterowane obcążene sterowane przeeszczene sterowane paraetre styczny o śceżk równowag (b) Metoy teracyjne neprzyrostowe Rozwązana poszukujey la pełnego obcążena, wykonując szereg teracj. Metoa ta jest skuteczna jeyne la ogranczonej klasy zaganeń. Ne ożna jej stosować, jeżel rozwązane zależy o hstor obcążena, np. w zaganenach plastycznośc. (c) Metoy asyptotyczne Są to etoy perturbacyjne ałego paraetru. Stosuje sę je zwykle w etoach analtycznych. W etoach nuerycznych aja zastosowane jeyne w baanach stanów blskch równowaze. () Metoy specjalne Do oelu MES oaje sę oatkowe eleenty: sprężyny, eleenty wskotyczne. Syulują one w trakce procesu teracj efekty nelnowe. (e) Metoy przyblżone Jeną z takch eto jest etoa bazy zreukowanej rozwązana poszukuje sę w przestrzen zreukowanej lczby stopn swoboy. Przyjuje sę nowe globalne stopne swoboy o lczbe n < N.

Kurs na Stuach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej (wersja: luty 2007) 60 5. Metoy przyrostowo-teracyjne przy sterowanu obcążene Pozał eto: c) Metoa Newtona Raphsona (NR) ) Metoy quas newtonowske (QN) e) Metoy kerunków sprzężonych (KS) f) Metoy seczno newtonowske (SN) Są to etoy: preykator korektor 6. Metoa Newtona Raphsona Dla typowych zaań jest etoą najszybcej zbeżną przy spełnenu warunków : właścwe obrany punkt początkowy (startu) acerz styczna ne jest osoblwa w obszarze teracj Rys. 8.4. Przyrosty obcążena la etoy Newtona Przyrosty obcążeń reprezentuje paraetr λ. W punkce -ty spełnone jest równane MES K ( q ) q b = 0. (8.8) Szukay punktu + aby + + ) + K ( q q b = 0. (8.9) Dane na starce:, b Δ λ przyrost obcążena: Δ λ Q nowy wektor prawej strony: + b = b+ Δ λ Q (8.0) W procese teracyjny 2 q = q, q = q +, q 3 = q 2 + 2,, q + = q +, (8.)

Konerla P. Metoa Eleentów Skończonych, teora zastosowana 6 opók + < ε q+ (8.2) Metoa teracyjna sprowaza sę o rozwązywana równań postac: gze K = α Δλ Q + Ψ (8.3) la preyktora ( = ) α =, 0 la korektora ( > ) Ψ wektor sł nezrównoważena; la = na początku kroku przyrostowego obcążena sły te są równe zeru (startujey ze stanu zrównoważonego). Algoryt postępowana: W punkce ty ane: q, Ψ (8.4) Wyznaczay acerz styczną K ( q ) (8.5) Oblczay K = α Δλ Q + Ψ = K ( α Δλ Q + Ψ ) (8.6) Oblczay q + = q + (8.7) + + = K( q+ ) q+ b Ψ (8.8) Uwaga: Macerz Rys. 8.5. Scheat teracyjny etoy Newtona K trzeba wyznaczać w każy punkce teracj. 7. Moyfkacja etoy Newtona Raphsona A) Przyjuje sę K K

Kurs na Stuach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej (wersja: luty 2007) 62 Rys. 8.6. Scheat teracyjny etoy Newtona-Raphsona Uwaga: ylko raz la każego kroku obcążena wyznacza sę acerz styczną oraz raz wyznacza sę K. B) Przyjujey K K q) ( 0 Uwaga: ylko raz w cały procese wyznacza sę acerz styczną. Rys. 8.7 8. Metoy quas newtonowske Algoryt: start jak la etoy NR, la kolejnych punktów teracyjnych wyznacza sę acerz lokalne seczną na postawe znajoośc K lub s K, q, K s

Konerla P. Metoa Eleentów Skończonych, teora zastosowana 63 stą = K s ψ Rys. 8.8. Scheat teracyjny etoy quas newtonowskej Jest wele eto wyznaczana K s. Najprostsza polega na wykorzystanu wzorów geoetrycznych jak la zwykłej secznej (płaszczyzny secznej). Ne zawsze jest to skuteczne. 9. Metoy przyrostowo teracyjne przy sterowanu paraetre śceżk Sterowane paraetre obcążena zawoz jeżel występuje punkt granczny acerz styczna K staje sę osoblwa. Ogólnejszy sposobe jest sterowane paraetre śceżk. Jest to uogólnene przypaków sterowana paraetre obcążena lub przeeszczena. Rozszerzony ukła równań K α Δλ Q Ψ ϕ(, Δλ; Δτ) = 0 = 0 (8.8) Przyrostowe równane MES zostało rozszerzone (uzupełnone) o jeno równane ϕ (...) = 0. Jenocześne Δλ przyrost paraetru obcążena na -ty kroku teracyjny, traktuje sę jako nową newaoą, stą ukła równań a postać K f (, Δλ ) α Q Ψ K f = Δλ 0 2 (, ) Δλ = R. (8.9) Funkcja ϕ( ; Δτ) jest funkcją węzów: la preyktora określa perwsze wcęce zwykle jest to ocnek styczny o śceżk równowag o ługośc określonej paraetre Δτ,

Kurs na Stuach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej (wersja: luty 2007) 64 la korektora określa sposób ojśca o śceżk równowag. Natoast Δτ jest paraetre śceżk. W przestrzen q x λ funkcja ϕ wyznacza sposób sterowana procese teracyjny rozwązana nelnowego zaganena. Uwaga: acerz K jest neosoblwa w punktach grancznych, acerz K jest osoblwa w punktach bfurkacj. Rys. 8.9. Scheat sterowana paraetre śceżk Funkcja węzów A) Metoa Rksa Wepnera Równane węzów zapsuje sę w postac: t = α Δ τ, (8.20) gze t jest wektore styczny o śceżk równowag, jest rozszerzony wektore rozwązana w -ty kroku teracyjny, Δ τ jest ustalony paraetre śceżk. Z powyższego równana wynka, że la preyktora przyrost przeeszczena śceżk a ługość równą Δ τ = Δ τ = Δ τ ( Δ q) jest styczny o 2 2 t Δ q + Δλ = Δ τ. (8.2) jest prostopały o wektora stycz- Dla korektorów (α =0 la >) przyrost przeeszczena nego t = 0 oraz la 2,3,... (8.22) =

Konerla P. Metoa Eleentów Skończonych, teora zastosowana 65 Długość wektora jest sterowana paraetre Δ τ. Rys. 8.0. Scheat teracyjny etoy Rksa Wepnera B) Zoyfkowana etoa Rksa Wepnera Rys. 8. Dwa perwsze krok jak w etoze orygnalnej. W krokach następnych kolejny przyrost korektora prostopały o secznej Δ q t = 0 gze t = la = 3,4,... (8.23) Δ q C) Metoa Crsfela Preyktor jak la etoy Rksa-Wepnera. Natoast korektory ukłaają sę na powerzchn kulstej o proenu Δ τ

Kurs na Stuach Doktoranckch Poltechnk Wrocławskej (wersja: luty 2007) 66 2 2 Δ q = Δ τ ( Δ q ) Δ q + Δλ = Δ τ (8.24) Rys. 8.2. Scheat teracyjny etoy Crsfela D) Metoa Batoza Dhatta Przyrosty przeeszczena w -ty kroku przyrostu obcążena na -ty kroku teracyjny ożna przestawć w postac suy: Δ q = Δλ +, (8.25) j= 2 j gze jest rozwązane równana K = Q. Żąay, aby pojeynczy arbtralne wybrany paraetr ne zenł sę węcej nż przyjęta stała Δ τ, co zapsujey gze βδλ + β = Δ τ, (8.26) β - wybrany przyrost przeeszczena węzła β w tej teracj. Wyznaczay przyrost paraetru obcążena w poszczególnych krokach teracyjnych: la la =, >, β = 0 Δ τ = 0 Δλ Δλ Δ τ =, β = β β (8.27)