OPTYKA FALOWA. (zastosowania interferencji, dyfrakcji i polaryzacji)

Podobne dokumenty
Interferencja promieniowania

Optyka falowa. 2π T. Monochromatyczna fala płaska V= V propagujące się pole optyczne nieznanej natury. z - odległość. - faza fali

Metody optyczne z wykorzystaniem światła koherentnego do monitorowania i wysokoczułych pomiarów inżynierskich obiektów statycznych i dynamicznych

Równania Maxwella. roth t

Badania elementów i zespołów maszyn laboratorium (MMM4035L)

Fotonika kurs magisterski grupa R41 semestr VII Specjalność: Inżynieria fotoniczna. Egzamin ustny: trzy zagadnienia do objaśnienia

Metody Optyczne w Technice. Wykład 5 Interferometria laserowa

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Podstawy inżynierii fotonicznej

Elektrodynamika - wstęp Prawo Biota-Savarta w ośrodkach materialnych Przepływ prądu wywoływał odpowiednio ukierunkowane pole magnetyczne Pierwsze praw

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

Optyka. Optyka falowa (fizyczna) Optyka geometryczna Optyka nieliniowa Koherencja światła

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

Wykład I Krzysztof Golec-Biernat Optyka 1 / 16

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL

Zjawiska dyfrakcji. Propagacja dowolnych fal w przestrzeni

Zastosowanie deflektometrii do pomiarów kształtu 3D. Katarzyna Goplańska

Wykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela

INTERFERENCJA WIELOPROMIENIOWA

Laboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 3. Dwuekspozycyjny hologram Fresnela

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Widmo fal elektromagnetycznych

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.

Zjawisko interferencji fal

ĆWICZENIA LABORATORYJNE Z KONSTRUKCJI METALOWCH. Ć w i c z e n i e H. Interferometria plamkowa w zastosowaniu do pomiaru przemieszczeń

Podstawy fizyki wykład 8

falowego widoczne w zmianach amplitudy i natęŝenia fal) w którym zachodzi

Zjawisko interferencji fal

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

GŁÓWNE CECHY ŚWIATŁA LASEROWEGO

Czujniki światłowodowe

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Równania Maxwella. Wstęp E B H J D

Zjawisko interferencji fal

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Fizyka. dr Bohdan Bieg p. 36A. wykład ćwiczenia laboratoryjne ćwiczenia rachunkowe

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

Egzamin / zaliczenie na ocenę*

Wykład 12: prowadzenie światła

Ćwiczenie 4. Doświadczenie interferencyjne Younga. Rys. 1

Rys. 1 Geometria układu.

Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Ćwiczenie 9 Y HOLOGRAM. Punkt P(x,y) emituje falę sferyczną o długości, której amplituda zespolona w płaszczyźnie hologramu ma postać U R exp( ikr)

PRZEKSZTAŁCANIE WIĄZKI LASEROWEJ PRZEZ UKŁADY OPTYCZNE

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.


Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Interferencja. Dyfrakcja.

Zastosowanie niekoherentnych metod i systemów optycznych do monitorowania i pomiarów wielkogabarytowych konstrukcji budowlanych oraz maszyn

OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.

ĆWICZENIE 5. HOLOGRAM KLASYCZNY TYPU FRESNELA

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Ośrodki dielektryczne optycznie nieliniowe

Rodzaje fal. 1. Fale mechaniczne. 2. Fale elektromagnetyczne. 3. Fale materii. dyfrakcja elektronów

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 12, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

POMIARY OPTYCZNE Pomiary kątów (klinów, pryzmatów) Damian Siedlecki

WŁASNOŚCI FAL (c.d.)

Rodzina czujników przemieszczeń w płaszczyźnie z wykorzystaniem interferometrii siatkowej (GI) i plamkowej (DSPI)

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

Pomiar drogi koherencji wybranych źródeł światła

Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.

Laboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 3. Pomiar drgao przy pomocy interferometru Michelsona

Wykład FIZYKA II. 8. Optyka falowa

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

Promieniowanie dipolowe

Prawa optyki geometrycznej

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

Fizyka 12. Janusz Andrzejewski

Ćwiczenie H2. Hologram Fresnela

Fotonika. Plan: Wykład 9: Interferencja w układach warstwowych

Interferencja jest to zjawisko nakładania się fal prowadzące do zwiększania lub zmniejszania amplitudy fali wypadkowej. Interferencja zachodzi dla

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE

Ćwiczenie nr 8 Interferencyjny pomiar kształtu powierzchni

przenikalność atmosfery ziemskiej typ promieniowania długość fali [m] ciało o skali zbliżonej do długości fal częstotliwość [Hz]

LABORATORIUM ELEKTROAKUSTYKI. ĆWICZENIE NR 1 Drgania układów mechanicznych

Prowadzący: Kamil Fedus pokój nr 569 lub 2.20 COK konsultacje: środy

Systemy laserowe. dr inż. Adrian Zakrzewski dr inż. Tomasz Baraniecki

Fizyka Laserów wykład 5. Czesław Radzewicz

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 12, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Ruch falowy. Fala zaburzenie wywoane w jednym punkcie ośrodka, które rozchodzi się w każdym dopuszczalnym kierunku.

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 18, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Ćw. 20. Pomiary współczynnika załamania światła z pomiarów kąta załamania oraz kąta granicznego

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Fotonika. Plan: Wykład 3: Polaryzacja światła

Wykład 16: Optyka falowa

Własności światła laserowego

Rejestracja i rekonstrukcja fal optycznych. Hologram zawiera pełny zapis informacji o fali optycznej jej amplitudzie i fazie.

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Transkrypt:

OPTYKA FALOWA (zastosowania interferencji, dyfrakcji i polaryzacji)

Historyczny rozwój optyka fotonika Optyka geometryczna - promień świetlny??? Optyka falowa - fala nieznanej natury Elektrodynamika fala ELM Optyka kwantowa -kwant???? -? R.Jóźwicki: Podstawy inżynierii fotonicznej. Of.Wyd. PW, 2006

Optyka falowa Monochromatyczna fala płaska V = a cos( ω t + ϕ ) 0 kz 0 V propagujące się pole optyczne nieznanej natury t czas z - odległość a 0 R - amplituda ϕ = ωt kz + ϕ0 -faza fali ϕ 0 faza początkowa dla z = 0 i t = 0 Częstotliwość kołowa ω = 2πν = 2π T ν -częstotliwość [Hz] T okres [s] Kołowa liczba falowa k = 2π λ λ -długość fali [m]

V a 0 t = 0 t > 0 ϕ 0 = 0 Kierunek propagacji czoła fali t = 0 t > 0 λ z Fala płaska Propagacja w przestrzeni ( ωt + ϕ ) V = a0 cos kz 2π k = λ ϕ -faza Czoło (front) fali powierzchnia ϕ = const 0 promienie prostopadłe do czół fali z = ct W całej płaszczyźnie z = const stała amplituda Fala płaska jest pojęciem abstrakcyjnym

Czoła fali fali płaskiej Odcienie szarości wskazują na wartość pola V Odcień jasny dla V = V max = a 0 W węzłach V = 0 odcień ciemny Na podstawie: Hecht, Zajac: Optics. Addison-Wesley Pub.Comp 1974

Monochromatyczna fala sferyczna V = a0 cos kr r ( ωt + ϕ ) amplituda ϕ -faza 0 Amplituda zmniejszająca się wraz z odległością r od środka fali t = t 2 > t 1 t = t 1 Promienie są normalne do czoła fali Sferyczne czoła fali ϕ = const Nieskończenie duża wartość pola w punkcie r = 0 Fala płaska i fala sferyczna są pojęciami abstrakcyjnymi

Fala płaska jako przybliżenie fali sferycznej dla dostatecznie dużej odległości r

Równanie fali w postaci zespolonej Ponieważ exp ( ix) = cos x + isin x więc fala płaska V = a Re{ exp[ i( ω t + ϕ )]} 0 kz Przy operacjach liniowych można przedrostek Re pominąć gdyż dla Re ( ix ) i V a exp( ) V = 1 = a1 exp 1 2 2 ix 2 ( V ) ( ) ( ) 1 + Re V2 = Re V1 + V2 = a1 cos x1 + a 2 cos x 2 Operacja wykonywana najpierw 0

Równanie fali w postaci zespolonej Postać równania falowego przy operacjach liniowych [ ( ωt kz + ϕ )] = a exp[ i( t kz) ] V = a exp i 0 ω gdzie a a exp( ϕ ) 0 = 0 i 0 amplituda zespolona uwzględniająca fazę początkową Miarą średniej wartości mocy fali jest intensywność fali I 2 2 = a 0 = a = aa = VV i nie zachodzi potrzeba użycia operatora Re!!!

Hipoteza (Cristiana) Huygensa (1629-1695) Każdy punkt czoła fali jest wtórnym źródłem fali sferycznej Obwiednia czół fal wtórnych jest nowym czołem fali Czoło fali dla t = t 1 Czoło fali dla t = t 1 + Δt Wtórne fale sferyczne Promienie Huygens.exe

Spór o naturę światła Molekuła (Newton) czy fala (Huygens) 1818 rok (Augustin) Fresnel wykazał, że zjawiska dyfrakcji można udowodnić wykorzystując hipotezę Huygensa Uzupełnienie hipotezy Huygensa wtórne fale interferują ze sobą wynik interferencji P P D źródła fal sferycznych Światło jest falą!!! intensywność większa niż bez diafragmy

Zasada Huygensa- (Augustin a) Fresnela (1788-1827) x Niech GS 1 = GS 2 G S 1 S 2 r 1 r 2 M 0 dwa źródła punktowe S 1 i S 2 Wynik interferencji w punkcie M gdzie V = V + M V V 1 2 = = a a 1 2 1 V exp i exp i 2 [ ( ωt kr1 )] [( ωt kr )] 2 Intensywność w punkcie M I M = V M V M = ( )( ) V1 + V2 V1 + V2 = V1 V1 + V2V2 + V1 V2 + V1 V2 gdzie intensywności od S 1 i S 2 I 1 I2

Zasada Huygensa - Fresnela cd G S 1 S 2 r 1 r 2 x M 0 I Ponieważ V V 1 2 M = = = I a a 1 2 1 + I 2 exp i exp i + V V 1 2 + [ ( ωt kr1 )] [( ωt kr )] 2 V 1 V 2 ( V V ) = 2a a cos k( r r ) Ostatecznie intensywność w punkcie M [ ] = 2 I I cos[ k( r )] 2Re 1 2 1 2 2 1 1 2 2 r1 I M = V M V M = I 1 + I 2 + 2 I 1 I 2 cos [ k( r r )] 2 1

Interferometr (Thomas a) Younga (1773-1829) x G S 1 r 1 r 2 M 0 W płaszczyźnie Π prążki interferencyjne S 2 Π I M = V M V Kontrast prążków M = I 1 + I 2 + 2 C = I I I 1 I 2 M max M max cos I + I [ k( r r )] M min M min 2 = 2 I 1 1 I 1 I + I 2 2 0 C 1 C max = 1 dla I 1 = I2

Interferencja promieniowania Zastosowania Metrologia Nanotechnologie Czujniki szczególnie światłowodowe Elementy fotoniczne Możliwe wyjaśnienie: generacji modów w laserze propagacji modów w światłowodach generacji femtosekundowych impulsów

α h 2α Interferencja promieni odbitych od dwóch powierzchni Równanie ciemnego prążka dla małych kątów α lub dużych promieni R ( K + 0.5) K = 0, ± 1, 2,.. 2 h = λ ± R h Obraz prążków Prążki (Isaac a) Newton a (1642-1727)

powierzchnia sprawdzana Interferometry sprawdzian Ob Program automatycznie wyznacza kształt powierzchni sprawdzanej z dokładnością rzędu λ/50 laser dzielnik kamera CCD Interferometr (Hypolite a) Fizeau (czytaj fizo) (1819-1896)

Interferometry Element badany kamera CCD Laser z układem optycznym Kanał odniesienia Interferometr (L) Mach a- (L) Zehnder a

Przykłady Wpływ konwekcji powietrza Konwekcja powietrza w płomieniu świecy Struga powietrza

Interferencja w świetle białym 0 x

Prążki Newtona i płytka w świetle białym Płytka o zmiennej grubości

Mucha na wodzie

Kodowanie informacji optycznej w obrazie prążkowym PHYSICAL PHENOMENON MEASUREMENT TASK M( r) I(x,y) = a(x,y) + b(x,y) cosφ(x,y) LASER INTERFEROMETRY INTERFEROGRAM φ ( r ) = S( r ) M( r ) a(p), b(p) directional vectors of illumination and observation S(r)- sensitivity vector, M(r) - measurand INTERFEROGRAM ANALYSIS TE SAME REGUŁY DOTYCZA METOD BAZUJACYCH NA NIEKOHERENTNYCH METODACH PRAŻKOWYCH

PRZYKŁADOWE INTERFEROGRAMY I OBRAZY PRAŻKOWE

Przegląd Metod - 1 METHOD FEATURES OF OBJECT MEASURAND (range) PHOTOELASTICITY classical birefringent coatings holographic Ph CLASSICAL INTERFEROMETRY HOLOGRAPHIC INTERFEROMETRY classical digital transparent model, TM real object with coating, ROC TM or ROC transparent model or reflectance surface arbitrary shape, diffuse object ε 1 - ε 2, α σ 1 - σ 2, α ε 1 -ε 2, α ε 1 - ε 2, (σ 1 - σ 2 ), α ε 1 + ε 2, (σ 1 + σ 2 ) σ 1 - σ 2; σ 1 + σ 2 shape (nm - μm) u, v, w (nm - μm) shape (mm - cm) u,v in-plane displacements, w out-of-plane displ., ε strain, σ -stress

Przeglad metod - 2 METHOD SPECKLE PHOTOGRAPHY conventional digital SPECKLE INTERFEROMETRY ESPI in-plane ESPI out-of-plane SHEAROGRAPHY in-plane out-of-plane FEATURES OF OBJECT diffuse object, flat surface often painted white flat object, diffuse surface arbitrary shape, diffuse surface flat object, diffuse surface arbitrary shape diffuse surface MEASURAND (range) u, v (μm mm) u, v (μm - μm) w (nm - μm) shape (mm - cm) derivatives of w in x or y

Przegląd metod - 3 METHOD FEATURES OF OBJECT MEASURAND IN-PLANE MOIRE Conventional Photographic GRATING (moiré) INTERFEROMETRY OUT-OF-PLANE MOIRÈ Projection Shadow Reflection GRID PROJECTION flat sample with grating attached f < 40 l/mm f < 300 l/mm flat sample with high frequency grating f < 3000 l/mm arbitrary shape, diffuse object arbitrary shape, reflection surface arbitrary shape, diffuse object u, v (μm mm) (μm cm) u, v (nm - μm) shape, w (μm cm) slope, curvature shape, w (μm cm)

Mikropomiary Interferencyjne Wysoka czułość (nm) Duża rozdzielczość przestrzenna (μm) Wielkości mierzone: kształt, przemieszczenie, deformacja Parametry drgań (częstości rezonansowe, amplituda, faza)

Measurement system Reference surface: Mirror (conventional interferometry) Diffuser (ESPI) accuracy: ± 20 nm sensitivity: 266 nm/fringe frequency range: to 5 MHz Modes: static (shape), time average (vibrations), stroboscopic (transient deformation)

MEMS/MOEMS characterization system MS PZT BO KS L SM BO

Static microelements studies Micromembrane with PZT layer Micromembranes at Silicon wafer testing Average deformation of the membranes 0.45 x 0.45 mm 2 700 600 Wavg0.08 [nm] 500 400 300 200 Initial deformation due to residual stresses 100 0 1 2 3 4 5 6 7 8 3 2 1 9 10 11

Silicon based Electrostatic Microrotor - external diameter 500 micrometers - flexible polysilicon rotors - external torque up to 0.6µNm - rotation speed from 0.001 to 750 rpm Min 0 V Max ± 130 V

Analysis of silicon-based electrostatic micromotor A A W 1,2 um A B B 0 V 0 V 0 contact ± 130V 1kHz initial state Length of contact 50 µm OPTIMIZATION OF THE WORKING CONDITION AND TECHNOLOGY

Modal analysis of MZI membrane: ANSYS simulation and interferometric visualisation Visualization of amplitude distribution by time average interferometry 91.1kHz 10V 107.4kHz 10V 172.8kHz 10V

Results transient shape and displacement measurement Stroboscopic interferometry U 90º 0º 180º Excitation signal 270º Second mode First mode

Microbeams testing First resonance frequency 37kHz Initial shape Second resonance frequency 230kHz 0 180

WARUNKI AKCEPTACJI INTERFEROMETRII LASEROWEJ W PRZEMYŚLE gwarancja łatwej, automatycznej kalibracji systemu praca w warunkach określonych przez użytkownika (np. stanowisko niestabilne mechanicznie i termicznie) pomiary wybranych wielkości w całym polu widzenia, z dużą czułością i często w czasie rzeczywistym automatyczna analiza wyników i ich odpowiednia konwersja do systemów CAD/CAM i MES system przenośny i w miarę potrzeby zintegrowany z układem wspomagającym pomiar (np. maszyną wytrzymałościową) PRZYKŁAD : EKSTENSOMETR LASEROWY

INTERFEROMETRY DO BADAŃ ELEMENTÓW MECHANICZNYCH - WYMAGANIA - bezkontaktowość, - brak konieczności wstępnego przygotowania obiektu (poza interferometrią siatkową), -możliwość prowadzenia pomiarów absolutnych i różnicowych, - szeroki zakres czułości i rozdzielczości, -możliwość prowadzenia badań w skali makro i mikro, - polowy charakter pomiaru, -możliwość analizy procesów statycznych, zmiennych w czasie i dynamicznych, -możliwość konstrukcji układów kompaktowych i przenośnych, -możliwość długoterminowego monitoringu, - łatwość automatyzacji procesu pomiarowego.

Pomiary hierarchiczne pól przemieszczeń i odkształceń Metody: - wizyjne - korelacyjne - projekcji prążków - prążków mory - interferometrii siatkowej Uwaga: Sieć czujników W dużych budowlach inżynierskich częste zastosowanie sieci czujników światłowodowych Kamera pomiarowa Łącza przewodowe lub bezprzewodowe bliskiego zasięgu (do 1000 m) Kamera obserwacyjna Stacja przetwarzająca Internet Serwer

Metoda Urządzenie Monitorowanie Przygotowanie obiektu Wielkość mierzona Pole pomiarow e Czułość Metoda wizyjna Kamera obserwacyjn a - ciągłe Metoda korelacyjn a Dwie kamery +/- (u,v) (u,v,w) X m 2 mm dyskretne Metoda projekcji prążków Projektor + kamera - Kształt (w) X m 2 0.5 1 mm dyskretne Metoda prążków mory Kamera + raster + (u,v) X m 2 0.5 1 mm ciągłe lub dyskretne Interferom e- tria siatkowa Ekstensomet r + (u,v) 5 x 5 mm 2 μm dyskretne Sieć czujników + (u,v) 1 x 1 mm 2 μm ciągłe

Metoda wizyjna Ciągły minitoring z wykorzystaniem kamery CCD lub CMOS, zdalne ustawianie parametrów kamery Internetowe przesyłanie danych (wg zadanego protokołu) Archiwizacja (relacyjna baza danych)

Metody pomiaru pól przemieszczeń/odkształceń przy zmiennym obciążeniu Metody: - korelacyjne -prążków mory - projekcji prążków Obszar monitorowany przed po obciążeniem obciążeniu

Metody korelacyjne Obiekt z powierzchnią często pokrywaną farbą o przypadkowym pigmencie + ew. wspomaganie znacznikami Wynik: CCD1 CCD2 przemieszczenia w płaszczyźnie (u, v) z pomiaru jedną kamerą przemieszczenia 3D (u, v, w) z pomiaru dwoma kamerami

Principle of Digital Image Correlation Digital Image Correlation is an optical method to measure deformation on an object surface. The method tracks the gray value pattern in small neighborhoods called subsets during deformation. Przypadek przemieszczenia w płaszczyźnie - 1 kamera

Pole przemieszczeń w próbce mechanicznej

Analiza korelacyjna 3D Right Left

Metody prążków mory SG R CAMERA Metoda mory fotograficznej R reference grating SG specimen grating Monitorowanie przemieszczeń w płaszczyźnie przęsła mostu

Metoda projekcji prążków Fragment skrzydła (kontrola jakości): -U F = 0.3mm, U S = 0.1mm Pomiar kształtu i przemieszczeń pozapłaszczyznowych obiektów z wykorzystaniem metody projekcji prążków sinusoidalnych i kodów Gray a Korbowód (wspomaganie projektowania): -U F = 0.3mm, U S = 0.1mm

Metoda monitorowania długoterminowego Laserowy ekstensometr siatkowy (LES) monitorowanie przemieszczeń/odkształceń w obszarze połączeń (np.: nitowanych, spawanych) Czujniki (falowodowy mikrointerferometr siatkowy) FaMiS monitorowanie przemieszczeń/odkształceń w obszarze mikropęknięć

Laserowy ekstensometr siatkowy LES F SG Σ A OB CG F +Θ -Θ Σ A M M Σ B F Σ B pomiar/monitorowanie pól przemieszczeń u i v czułość bazowa: 300 1000 nm/prążek F pole widzenia: 6 x 4.5 mm 2

Badania połączeń spawanych -Obciążenie rozciągające - Pole pomiarowe: 3mm x 4 mm v ε v

Badania zmęczeniowe połączeń nitowanych nom inal st ress 30 20 10 0-10 -20-30 zero zero zero 2 4 6 number of measurement

Literatura uzupełniająca R.Jóźwicki: Podstawy inżynierii fotonicznej. Ofic,Wyd. PW, Warszawa 2006 B.E.A.Saleh, M.C.Teich : Fundamentals of Photonics, John Wiley & Sons, New York 1991, paragraf 2.5 K. Patorski, M. Kujawinska, l. Sałbut, Interferometria laserowa z automatyczna analizą Oficyna Wydawnicza PW, 2006 J.Petykiewicz: Optyka falowa. PWN, Warszawa 1986, rozdział 3