Rozdział 9. Funkcja pierwotna. 9.1 Funkcja pierwotna
|
|
- Władysław Murawski
- 8 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Rozdział 9 Funkcja pierwotna 9. Funkcja pierwotna Definicja funkcji pierwotnej. Niech f będzie funkcją określoną na przedziale P. Mówimy, że funkcja F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P, gdy F jest funkcją różniczkowalną i F (x) = f(x) dla x P. Własność 9... Niech P będzie przedziałem oraz niech F : P R będzie funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Wówczas funkcja F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P wtedy i tylko wtedy, gdy F F jest funkcją stałą (w P ). Dowód. Załóżmy, że F jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Wówczas mamy, że F (x) = f(x) = F (x) dla x P. Zatem z wniosku 7.3. dostajemy, że F F jest funkcją stałą. Odwrotnie, jeśli F F iest funkcją stałą, to F (x) = F (x) = f(x) dla x P, czyli F jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Wniosek 9... Jeśli funkcja f ma w przedziale P funkcję pierwotną, to dla każdego x 0 P oraz y 0 R istnieje dokładnie jedna funkcja pierwotna F : P R funkcji f w przedziale P taka, że F (x 0 ) = y 0. Dowód. Weźmy dowolne x 0 P oraz y 0 R. Niech F : P R będzie funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Kładąc F (x) = F (x) + y 0 F (x 0 ), x P, w myśl własności 9.. mamy, że F jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P oraz F (x 0 ) = y 0. Pokażemy, że funkcją pierwotna F funkcji f w P taka, że F (x 0 ) = y 0 jest określona jednoznacznie. Istotnie, niech F : P R będzie funkcją pierwotną funkcji f w P taką, że F (x 0 ) = y 0. W myśl własności 9.. mamy, że istnieje C R, że F (x) F (x) = C dla x P. Ponieważ F (x 0 ) F (x 0 ) = 0, więc C = 0. To daje tezę. Z własności pochodnej funkcji dostajemy poniższe własności funkcji pierwotnej. Twierdzenie Niech P będzie przedziałem oraz α, β R. Jeśli F, F : P R są funkcjami pierwotnymi odpowiednio funkcji f, f w przedziale P, to αf + βf jest funkcją pierwotną funkcji αf + βf w przedziale P. 07
2 08 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Dowód. Bezpośrednio z twierdzenia o działaniach na pochodnej funkcji (twierdzenie 7..) dostajemy (αf + βf ) = αf + βf = αf + βf w przedziale P. Uwaga Odpowiednik twierdzenia 9..3 dla iloczynu funkcji nie zachodzi. Mianowicie, w punkcie 9. pokażemy że, istnieją funkcje posiadające funkcje pierwotne w przedziale, których iloczyn nie ma funkcji pierwotnej. Twierdzenie Niech P będzie przedziałem oraz niech f, g będą funkcjami różniczkowalnymi w przedziale P. Jeśli F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f g w przedziale P, to fg F jest funkcją pierwotną funkcji f g w przedziale P. Dowód. Istotnie, bezpośrednio z twierdzenia o pochodnej iloczynu dwóch funkcji (twierdzenie 7..) dostajemy (fg) = f g + fg, więc (fg F ) = f g w przedziale P. Twierdzenie Niech P, Q będą przedziałami oraz niech ϕ : Q R będzie funkcją różniczkowalną taką, że ϕ(q) P. Jeśli F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P, to F ϕ : Q R jest funkcją pierwotną funkcji f ϕ ϕ w przedziale Q. Dowód. Z twierdzenia 7..3, mamy (F ϕ) = (F ϕ) ϕ = (f ϕ) ϕ w P. Uwaga Niech f będzie funkcją różniczkowalną w przedziale P taką, że f(x) > 0 dla x P. Wprost z definicji funkcji pierwotnej mamy (a) Funkcja F (x) = ln f(x), x P jest funkcją pierwotnę funkcji f w przedziale P. f f (b) Funkcja F (x) = f(x), x P jest funkcją pierwotnę funkcji f w przedziale P. Uwaga Niech f będzie funkcją różniczkowalną w przedziale P taką, że f(x) < 0 dla x P. Wprost z definicji funkcji pierwotnej mamy (a) Funkcja F (x) = ln f(x), x P jest funkcją pierwotnę funkcji f w przedziale P. f (b) Funkcja F (x) = f(x), x P jest funkcją pierwotnę funkcji f w P. Twierdzenie Jeśli funkcja f ma funkcję pierwotną w przedziale P, to f spełnia w P własność Darboux, to znaczy dla każdych x, x P, x < x oraz każdego c R, (a) jeśli f(x ) < c < f(x ), to istnieje x 0 (x, x ), że f(x 0 ) = c, (b) jeśli f(x ) > c > f(x ), to istnieje x 0 (x, x ), że f(x 0 ) = c. Dowód. Niech F : P R będzie funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Wówczas F (x) = f(x) dla x P i z twierdzenia Darboux dostajemy, że f spełnia (a) i (b). Uwaga W myśl twierdzenia 9..9 mamy, że funkcja f(x) = [x], x R, gdzie [x] oznacza całość z liczby x, nie ma funkcji pierwotnej, bowiem funkcja ta nie spełnia warunków (a) i (b) w twierdzeniu Można rẃnież udowodnić, że istnieją funkcje spełniające powyższe warunki (a) i (b), które nie mają funkcji pierwotnych. f
3 9.. O FUNKCJI PIERWOTNEJ FUNKCJI CIĄGŁEJ 09 Własność 9... Niech P będzie przedziałem, x 0 P będzie takim punktem, że zbiory P = {x P : x x 0 }, P = {x P : x x 0 } są przedziałami. Niech f : P R. Jeśli (i) F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P, (ii) F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P, (iii) F (x 0 ) = F (x 0 ), to funkcja F : P R określona wzorami F (x) = F (x) dla x P i F (x) = F (x) dla x P jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Dowód. Wobec (iii) mamy, że funkcja F jest poprawnie określona. Weźmy dowolny x P. Jeśli x < x 0, to z (i) mamy F (x) = F (x) = f(x). Jeśli x > x 0, to z (ii) mamy F (x) = F (x) = f(x). Jeśli x = x 0, to z określenia F i z (i) oraz (iii) mamy lim x x 0 F (x) F (x 0 ) x x 0 = lim x x 0 F (x) F (x 0 ) x x 0 = f(x 0 ) oraz z (ii) lim x x + 0 F (x) F (x 0 ) x x 0 = lim x x + 0 F (x) F (x 0 ) x x 0 = f(x 0 ). Zatem F (x 0 ) = f(x 0 ). Reasumując F jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. 9. O funkcji pierwotnej funkcji ciągłej Twierdzenie 9... Jeśli ciąg funkcyjny f n : [a, b] R, n N, jest jednostajnie zbieżny do funkcji f : [a, b] R oraz każda funkcja f n, n N ma w przedziale [a, b] funkcję pierwotną F n : [a, b] R, to funkcja f ma funkcję pierwotną w przedziale [a, b]. Jeśli dodatkowo dla pewnego x 0 [a, b], ciąg (F n (x 0 )) n= jest zbieżny, to ciąg (F n ) n= jest jednostajnie zbieżny i jego granica jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale [a, b]. Dowód. Niech x 0 [a, b]. Przyjmując F n (x) = F n (x) F n (x 0 ), x [a, b], z wniosku 9.., mamy, że F n jest funkcją pierwotną funkcji f n dla n N. Zatem ciąg funkcji różniczkowalnych ( F n ) n= jest zbieżny w punkcie x 0 i ciąg jego pochodnych (f n ) n= jest jednostajnie zbieżny do funkcji f w przedziale [a, b]. W myśl twierdzenia 8.5., ciąg ( F n ) n=k jest, więc jednostajnie zbieżny do pewnej funkcji różniczkowalnej F : [a, b] R oraz F (x) = lim n F n (x) = lim n f n (x) = f(x) dla x [a, b]. W konsekwencji F jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale [a, b] oraz Fn F. Jeśli dodatkowo ciąg (F n (x 0 )) n= jest zbieżny, to analogicznie jak powyżej, w myśl twierdzenia 8.5., ciąg (F n ) n=k jest jednostajnie zbieżny do pewnej funkcji różniczkowalnej F : [a, b] R oraz F jest funkcją pierwotną funkcji f w [a, b]. To kończy dowód. Z twierdzenia 9.. dostajemy natychmiast
4 0 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Wniosek 9... Jeśli szereg funkcyjny n= f n, gdzie f n : [a, b] R, n N, jest jednostajnie zbieżny do funkcji f : [a, b] R oraz każda funkcja f n, n N ma w przedziale [a, b] funkcję pierwotną F n : [a, b] R, to funkcja f ma funkcję pierwotną w przedziale [a, b]. Jeśli dodatkowo dla pewnego x 0 [a, b], szereg n= [a, b]. n= F n (x 0 ) jest zbieżny, to szereg F n jest jednostajnie zbieżny i jego suma jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale W oparciu o twierdzenie 9.., pokażemy, że każda funkcja ciągła w przedziale ma funkcję pierwotną w tym przedziale. Udowodnimy najpierw lemat. Lemat Jeśli f : R R jest wielomianem postaci f(x) = n wielomian F (x) = n j=0 j=0 a j j+ xj+, x R jest funkcją pierwotną funkcji f w R. a j x j, x R, to Dowód. Przy oznaczeniach lematu dostajemy F = f w R. To daje tezę. Twierdzenie (o istnieniu funkcji pierwotnej funkcji ciągłej). Jeśli P jest przedziałem, to każda funkcja ciągła f : P R ma funkcję pierwotną w przedziale P. Dowód. Niech f : P R będzie funkcją ciągłą. Załóżmy najpierw, że P jest przedziałem domkniętym. Wówczas z twierdzenia Weierstrassa mamy, że istnieje ciąg wielomianów (W n ) n= zbieżny jednostajnie do funkcji f na przedziale P. W myśl lematu 9..3, każdy wielomian W n, n N ma funkcję pierwotną w P. Zatem z twierdzenia 9.. dostajemy tezę w tym przypadku. Niech teraz P będzie dowolnym przedziałem oraz niech a, b, a < b będą końcami przedziału P. Niech x 0 P będzie ustalonym punktem takim, że a < x 0 < b. Jeśli b P, to z przypadku rozważonego na początku dowodu, istnieje funkcja pierwotna F funkcji f w przedziale [x 0, b]. Ponadto, wobec wniosku 9.., można założyć, że F (x 0 ) = 0. Jeśli b P, to istnieje ciąg rosnący (x n ) n= P taki, że x 0 < x n dla n N oraz lim x n = b. W myśl poprzedniego, w każdym przedziale [x 0, x n ] istnieje funkcja n pierwotna F n : [x 0, x n ] R funkcji f. Ponadto można założyć, że F n (x 0 ) = 0. Wówczas, z własności 9.. mamy F n (x) = F m (x) dla n < m oraz x [x 0, x n ]. Ponieważ [x 0, x n ] = [x 0, b), n N więc funkcja F : [x 0, b) R określona wzorem F (x) = F n (x), jeśli x [x 0, x n ], jest poprawnie określona. Ponadto F (x 0 ) = 0 oraz F (x) = f(x) dla x [x 0, b), czyli dla x P, x x 0. Reasumując istnieje funkcja pierwotna F funkcji f w przedziale {x P : x x 0 } taka, że F (x 0 ) = 0.
5 9.. O FUNKCJI PIERWOTNEJ FUNKCJI CIĄGŁEJ Analogicznie jak powyżej pokazujemy, że istnieje funkcja pierwotna F funkcji f w przedziale {x P : x x 0 } taka, że F (x0 ) = 0. Ponieważ F (x 0 ) = F (x0 ), więc biorąc funkcję F : P R określoną wzorami F (x) = F (x) dla x P, x x 0 oraz F (x) = F (x) dla x P, x x0, w myśl własności 9.. dostajemy, że F jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P. Uwaga Niech (f n ) n= będzie ciągiem funkcji określonych na przedziale P. Załóżmy, że każda funkcja f n ma w P funkcję pierwotną. W dowodzie twierdzenia 9..4 pokazaliśmy, że jeśli ciąg (f n ) n= jest zbieżny jednostajnie na każdym przedziale domkniętym zawartym w P, to granica ciągu (f n ) n= ma funkcję pierwotną. Uwaga Funkcja f : R R określona wzorem f(x) = x sin x cos x dla x 0 oraz f(0) = 0 posiada funkcję pierwotnę F : R R określoną wzorami F (x) = x sin x dla x 0 oraz F (0) = 0. Funkcja f nie jest jednak funkcją ciągłą w punkcie 0. Uwaga Istnieją funkcje posiadające funkcje pierwotne w przedziale, których iloczyn nie ma funkcji pierwotnej w tym przedziale. Pokażemy, że funkcja f : R R określona wzorami f(x) = cos dla x 0 oraz f(0) = 0. x ma funkcję pierwotną w R lecz f nie ma w R funkcji pierwotnej. Niech F : R R, g : R R będą funkcjami określonymi wzorami F (x) = x sin x dla x 0 oraz F (0) = 0, g(x) = x sin dla x 0 oraz g(0) = 0. x Funkcja g, jako funkcja ciągła, ma funkcję pierwotną G : R R (twierdzenie 9..4). Wtedy F (x) = g(x) f(x) dla x R, więc F = G F jest funkcją pierwotną funkcji f w R. Przypuśćmy teraz, że funkcja f ma w R funkcję pierwotną F : R R. Pokażemy, że istnieje C R, że (9.) F (x) = F (x) + x + C dla x R. Istotnie, ponieważ cos α = cos α dla α R, więc (9.) f (x) = f(x) + dla x 0. Funkcja F (x) + x jest w R funkcją pierwotną funkcji f + oraz z twierdzenia 9..6 mamy, że funkcja F (x) jest w R funkcją pierwotną funkcji f (x). Stąd, z (9.) i własności 9.., istnieją C, C R, że F (x) = F (x) + x + C dla x (, 0) oraz F (x) = F (x) + x + C dla x (0, + ). Wobec ciągłości funkcji F, F, przechodząc do granicy przy x 0 dostajemy F (0) = F (0) + C oraz F (0) = F (0) + C. Stąd wynika, że C = C. Reasumując pokazaliśmy (9.). Z (9.) i określenia funkcji F, F mamy 0 = f (0) = F (0) = F (0) + = f(0) + =, co jest niemożliwe. Z otrzymanej sprzeczności wynika, że przypuszczenie o istnieniu w R funkcji pierwotnej funkcji f było fałszywe.
6 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA 9.3 Całka nieoznaczona Dla uproszczenia zapisu wprowadzimy pojęcie całki nieoznaczonej. Definicja całki nieoznaczonej. Niech P będzie przedziałem oraz f funkcją określoną na P. Jeśli funkcja f ma funkcję pierwotną w przedziale P, to zbiór wszystkich funkcji pierwotnych funkcji f w przedziale P nazywamy całką nieoznaczoną funkcji f w przedziale P i oznaczamy fdx lub f(x)dx. Jeśli funkcja f nie ma funkcji pierwotnej w przedziale P, to mówimy, że funkcja ta nie ma całki nieoznaczonej w tym przedziale. Uwaga Jeśli F : P R jest funkcją pierwotną funkcji f w przedziale P, to wobec własności 9.. mamy, że f(x)dx = {G : P R : istnieje stała C R, że G = F +C}. W związku z tym, w dalszym ciągu będziemy pisali f(x)dx = F (x) + C, gdzie C R jest dowolną stałą. Aby wyznaczyć całkę nieoznaczoną funkcji w przedziale wystarczy więc obliczyć jedną funkcję pierwotną tej funkcji w tym przedziale. Uwaga W literaturze wyznaczanie funkcji pierwotnej oraz całki nieoznaczonej nazywa się całkowaniem. Uwaga Oznaczenie f(x)dx, całki nieoznaczonej funkcji f w przedziale P, pochodzi od Leibniza. W oznaczeniu tym nie występuje oznaczenie przedziału P. Należy jednak pamiętać, że proces szukania całki nieoznaczonej jest ściśle związany z przedziałem. Symbol dx, w oznaczeniu całki, ma ułatwić rozróżnienie po której zmiennej całkujemy funkcję, jeśli funkcja zależy od wielu zmiennych. Podamy teraz twierdzenia o całce nieoznaczonej sumy dwóch funkcji. Zgodnie z definicją będziemy musieli dodawać rodziny funkcji. Przyjmijmy więc następujące oznaczenia. Definicja Dla zbiorów A, B R X, funkcji określonych na zbiorze X, przyjmujemy A + B = {f + g : f A g B}, aa = {af : f A}, gdzie a R. g + A = {g + f : f A}, gdzie g : X R. A ϕ = {f ϕ : f A}, gdzie ϕ : Y R, ϕ(y ) X. Bezpośrednio z twierdzenia 9..3 i powyższej definicji dostajemy Twierdzenie Jeśli funkcje f i g mają całki nieoznaczone w przedziale P, to funkcje f + g oraz αf, gdzie α R, mają całki nieoznaczone w przedziale P i (f + g)dx = fdx + gdx oraz αfdx = α fdx. Z twierdzenia 9..5 mamy Twierdzenie (o całkowaniu przez części). Niech P będzie przedziałem oraz niech f, g będą funkcjami różniczkowalnymi w przedziale P. Jeśli funkcja f g ma w przedziale P całkę nieoznaczoną, to funkcja f g ma w przedziale P całkę nieoznaczoną oraz f gdx = fg f g dx.
7 9.3. CAŁKA NIEOZNACZONA 3 Z twierdzenia 9..6 mamy Twierdzenie (o całkowaniu przez podstawienie). Niech P, Q będą przedziałami oraz niech ϕ : Q R będzie funkcją różniczkowalną taką, że ϕ(q) P. Jeśli funkcja f ma w przedziale P całkę nieoznaczoną, to funkcja f ϕ ϕ ma w przedziale Q całkę nieoznaczoną oraz ( ) f ϕ(x) ϕ (x)dx = f(t)dt ϕ(x). Bepośrednio z twierdzeń 7.. oraz 7.. dostajemy Twierdzenie Niech α, a R. Wówczas w odpowiednim przedziale, mamy x α dx = xα+ α+ x α dx = xα+ α+ x α dx = xα+ α+ + C, w (0, + ), gdy α R \ { } + C, w R, gdy α N + C, w (, 0), gdy α Z \ { } x dx = ln x + C, w (0, + ), x dx = ln( x) + C, w (, 0), e x dx = e x + C, w R, a x dx = ax + C, w R, gdy a > 0, a, ln a sin xdx = cos x + C, w R, cos xdx = sin x + C, w R, cos x dx = tg x + C, w ( π + kπ, π + kπ), gdzie k Z, dx = ctg x + C, w (kπ, π + kπ), gdzie k Z, sin x +x dx = arctg x + C, w R x dx = arcsin x + C, w (, ). gdzie C R jest dowolną stałą. Przykład Bezpośrednio z definicji całki nieoznaczonej sprawdzamy, że ln xdx = x ln x x + C w przedziale (0, + ),
8 4 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA gdzie C R jest dowolną stałą. Z punktu widzenia obliczania całek nieoznaczonych ważny jest również sposób w jaki można taką całkę zgadnąć. Stosując mianowicie twierdzenie o całkowaniu przez części 9.3.5, dla funkcji f(x) = x, g(x) = ln x, x (0, + ), dostajemy ln xdx = x ln x dx = x ln x x + C w przedziale (0, + ), gdzie C R jest dowolną stałą. Przykład Z definicji całki nieoznaczonej sprawdzamy łatwo, że (9.3) e x sin xdx = ex (sin x cos x) + C, w zbiorze R, gdzie C R jest dowolną stałą. Stosując zaś dwa razy twierdzenie o całkowaniu przez części 9.3.5, dostajemy e x sin xdx = e x sin x e x cos xdx = e x sin x e x cos x e x sin xdx w zbiorze R, przy czym całki w powyższym wzorze istnieją. Oznaczając przez F : R R dowolną funkcję pierwotną funkcji e x sin x dostajemy, że istnieje C 0 R, że Stąd dostajemy (9.3). F (x) = e x (sin x cos x) F (x) + C 0, x R. Przykład Z definicji całki nieoznaczonej sprawdzamy łatwo, że (9.4) arcsin xdx = x arcsin x + x + C, w przedziale (, ), gdzie C R jest dowolną stałą. Stosując zaś twierdzenie o całkowaniu przez części mamy (9.5) arcsin xdx = x arcsin x x dx, w przedziale (, ). x Przyjmując ϕ(x) = x, x (, ) dostajemy ϕ(x) (0, ] oraz x x = ϕ(x) ϕ (x) dla x (, ). Ponadto t dt = t + C w przedziale (0, ], gdzie C R jest dowolną stałą. Zatem stosując twierdzenie o całkowaniu przez podstawienie dostajemy x dx = x ϕ(x) ϕ (x)dx = ϕ(x) + C = x + C w przedziale (, ), gdzie C R jest dowolną stałą. Stąd i z (9.5) wynika (9.4).
9 9.4. INFORMACJE O OBLICZANIU FUNKCJI PIERWOTNYCH Informacje o obliczaniu funkcji pierwotnych W punkcie 9. pokazaliśmy istnienie funkcji pierwotnych funkcji ciągłych w przedziale. W tym punkcie podamy metody efektywnego obliczania funkcji pierwotnych pewnych funkcji. Podamy najpierw metodę obliczania funkcji pierwotnych funkcji wymiernych a następnie pokażemy, jak sprowadzić pewne inne rodziny funkcji do tego przypadku. Wszystkie rozważane tutaj funkcje będą miały funkcje pierwotne, które można zapisać przy użyciu funkcji elementarnych. Na uwagę zasługuje fakt, że nie wszystkic funkcje elementarne mają funkcje pierwotne będące funkcjami elementarnymi. Można na przykład pokazać (lecz nie jest to łatwe), że funkcje określone wzorami f(x) = + x 3, x, g(x) = sin x x, x > 0, h(x) = ln x, x >, p(x) = e x, x R, mają funkcje pietrwotne, które jednak nie są funkcjami elementarnymi. Dla uproszczenia zapisu będziemy w tym punkcie stosowali całki nieoznaczone Całkowanie ułamków prostych Definicja ułamków prostych. Niech n N oraz a, b, c, d, p, q R. Ułamkami prostymi nazywamy funkcje wymierne postaci (9.6) f(x) = a (x b) n, x b, (9.7) g(x) = cx + d (x + px + q) n, x R, gdzie p 4q < 0. Uwaga Funkcja g w powyższej definicji jest poprawnie określona, bowiem z warunku p 4q < 0 wynika, że x + px + q > 0 dla wszystkich x R. Pokażemy, że funkcje pierwotne ułamków prostych (w odpowiednich przedziałach) są funkcjami elementarnymi. Bezpośrednio z definicji całki nieoznaczonej mamy dwie poniższe własności. Własność Niech a, b R, Wówczas gdzie C R jest dowolną stałą. a dx = a ln(b x) + C, w przedziale (, b), x b a dx = a ln(x b) + C, w przedziale (b, + ), x b
10 6 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Własność Niech n N, n > oraz a, b R. Wówczas a (x b) dx = a + C, w przedziale (, b), n ( n)(x b) n a (x b) dx = a + C, w przedziale (b, + ), n ( n)(x b) n gdzie C R jest dowolną stałą. Przejdźmy teraz do ułamków prostych postaci (9.7). Lemat Niech n N, c, d, p, q R oraz p 4q < 0 oraz niech g(x) = cx + d (x + px + q) n, x R. Wówczas przyjmując mamy, że b > 0 oraz a = p, 4q p b = 4 g(x + a) = c x (x + b) + ca + d n (x + b), x R. n Dowód. Ponieważ x + px + q = ( x + p ) 4q p +, 4 więc przyjmując a = p, b = 4q p 4, dostajemy g(x + a) = xc + ca + d = c x (x + b) n (x + b) + ca + d n (x + b), x R, n co daje tezę. Lemat Niech g : R R będzie funkcją ciągłą, a R oraz niech funkcja ϕ : R R będzie określona wzorem ϕ(x) = x a, x R. Wówczas ( g(x)dx = ) g(t + a)dt ϕ(x). Dowód. Ponieważ g(x)dx = g(ϕ(x) + a)ϕ (x)dx, więc z twierdzenia o całkowaniu przez podstawienie dostajemy tezę. Z lematów i dostajemy
11 9.4. INFORMACJE O OBLICZANIU FUNKCJI PIERWOTNYCH 7 Własność Niech n N, c, d, p, q R oraz p 4q < 0. Wówczas oznaczając mamy a = p, 4q p b = 4 ( cx + d ) c (x + px + q) dx = t n (t + b) dt ϕ + n oraz ϕ(x) = x a, x R ( ) ca + d (t + b) dt ϕ, w R. n W świetle własności dla obliczania całek nieoznaczonych ułamków prostych wystarczy rozważyć ułamki proste postaci x (x + b) n oraz (x + b) n. Bezpośrednio z definicji całki nieoznaczonej mamy Własność Niech b R, b > 0. Wówczas x x + b dx = ln(x + b) + C, w zbiorze R, x (x + b) dx = + C, w zbiorze R, gdzie α R \ {}, α ( α)(x + b) α gdzie C R jest dowolną stałą. Pozostaje rozważyć ułamki proste postaci (x +b) n. Własność Niech b R, b > 0 oraz niech ϕ : R R będzie funkcją określoną wzorem ϕ(x) = x b, x R. Wówczas (x + b) n dx = b b n ( ) (t + ) dt ϕ w zbiorze R. n Dowód. Ponieważ (x + b) n = b b n (( x b ) + ) n b = b b n ((ϕ(x)) + ) n ϕ (x), więc z twierdzenia o całkowaniu przez podstawienie dostajemy tezę. W świetle powyższej własności pozostaje rozważyć ułamki proste postaci (x +) n. Całki nieoznaczone takich funkcji obliczamy przy pomocy następujących wzorów rekurencyjnych.
12 8 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Twierdzenie Oznaczmy Wówczas I n = dx, w zbiorze R, gdzie n N. (x + ) n (9.8) I = arctg x + C w zbiorze R, gdzie C R jest dowolną stałą oraz (9.9) I n+ = x n (x + ) + n n n I n dla n N. Dowód. Z twierdzenia dostajemy (9.8). Funkcje f n (x) =, x R, gdzie n N, (x + ) n jako funkcje ciągłe mają funkcje pierwotne w R. Niech więc F n : R R będzie funkcją pierwotną funkcji f n dla n N. Wtedy dla x R mamy oraz F n+(x) = f n+ (x) ( x n (x + ) + n ) ( ) n n F x n(x) = + n n (x + ) n n (x + ) = f n+(x). n Z powyższych dwóch równości dostajemy (9.9). Zbierając wyniki tego punktu dostajemy Wniosek Funkcje pierwotne ułamków prostych (w przedziałach, w których ułamki te są określone) są funkcjami elementarnymi Całkowanie funkcji wymiernych Pokażemy, że każda funkcja wymierna ma funkcję pierwotną w każdym przedziale w którym jest określona i funkcja pierwotna jest funkcją elementarną. W świetle wyników poprzedniego punktu wystarczy pokazać, że zachodzi następujące twierdzenie. Twierdzenie Dla każdej funkcji wymiernej f istnieje wielomian W oraz skończony ciąg ułamków prostych g,..., g k, że w punktach, gdzie funkcja f jest określona. f = W + g + + g k,
13 9.4. INFORMACJE O OBLICZANIU FUNKCJI PIERWOTNYCH 9 Dowód powyższego twierdzenia jest czysto algebraiczny. Można więc go pominąć, odwołując się do algebray. Przyjmując za znane, że każdy niezerowy wielomian o współczynnikach rzeczywistych jest iloczynem wielomianów pierwszego i drugiego stopnia, podajemy jednak szkic dowodu twierdzenia Kluczowym w dowodzie twierdzenia 9.4. jest następujący fakt algebraiczny. Twierdzenia tego dowodzi się również w Analizie Zespolonej. Lemat Każdy wielomian dodadniego stopnia (o współczynnikach rzeczywistych) jest iloczynem skończonej ilości wielomianów stopnia pierwszego oraz wielomianów stopnia, które nie mają pierwiastków. Następnym ważnym twierdzeniem w dowodzie twierdzenia 9.4. jest poniższy Algorytmu Euklidesa. Lemat Niech P, Q będą wielomianami niezerowymi. Wówczas istnieją wielomiany W i R takie, że deg R < deg Q oraz (9.0) P = W Q + R. Dowód. Niech P = a m x m + a m x m + a 0, Q(x) = b k x k + b k x k + + b 0, a m 0, b k 0. Wtedy m = deg P, k = deg Q. Jeśli m < k, to kładąc W = 0, R = P dostajemy tezę. Załóżmy, że m k. Oznaczmy m = m 0, R 0 = P oraz α 0 = am b k. Wtedy wielomian R = R 0 α 0 x m k Q ma stopień mniejszy od m 0. Jeśli m = deg R < k, to dla W (x) = αx m k oraz R = R, dostajemy tezę. Jeśli m k, to analogicznie jak powyżej, istnieje α R, że R = R α x m k Q oraz m = deg R < m. Postępując tak dalej znajdziemy skończony ciąg liczb α i R oraz wielomianów R i, że R i = R i α i x mi k Q dla i = 0,..., n oraz m i = deg R i jest ciągiem malejącym, k m n, k > m n. Wtedy dla W = α 0 x m0 k + α x m=k + α n x mn k oraz R = R n dostajemy (9.0). Lemat Niech P, Q będą wielomianami oraz a R, k N. Jeśli Q(a) 0, to przyjmując A = P (a) Q(a), istnieje wielomian P taki, że (9.) P (x) (x a) k Q(x) = A (x a) k + P (x) (x a) k, gdzie x R, (x a)q(x) 0. Q(x) Dowód. Ponieważ P (a) AQ(a) = 0, więc z twierdzenia Bezouta istnieje wielomian P taki, że P (x) AQ(x) = (x a)p (x). Dzieląc tę ostatnią równość przez (x a) k Q(x) dostajemy (9.). Definicja. Niech P, Q będą wielomianami. Mówimy, że wielomian Q dzieli wielomian P, gdy istnieje wielomian W, że P = W Q. W przeciwnym razie mówimy, że wielomian Q nie dzieli wielomianu P. Lemat Niech P, Q będą wielomianami oraz p, q R, k N. Jeśli wielomian x +px+q nie dzieli żadnego z wielomianów P i Q oraz p 4q < 0, to istnieją B, C R oraz istnieje wielomian P taki, że (9.) P (x) (x + px + q) k Q(x) = Bx + C (x + px + q) k + P (x) (x + px + q) k, gdzie x R, Q(x) 0. Q(x) Dowód. Wystarczy pokazać, że istnieją B, C R oraz istnieje wielomian P taki, że (9.3) P (x) (Bx + C)Q(x) = (x + px + q)p (x) dla x R. Z lematu i założenia, że wielomiany P, Q nie dzielą się przez x + px + q wynika, że istnieją a, b, c, d R oraz wielomiany F, W takie, że a 0 lub b 0 oraz c 0 lub d 0 i dla x R mamy P (x) = (x + px + q)f (x) + (ax + b), Q(x) = (x + px + q)w (x) + (cx + d).
14 0 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Zatem dla dowolnych B, C R oraz x R mamy (9.4) P (x) (Bx + C)Q(x) = (x + px + q)(f (x) (Bx + C)W (x)) + (ax + b) (Bx + C)(cx + d), ponadto dzieląc (ax + b) (Bx + C)(cx + d) przez x + px + q dostajemy (9.5) (ax + b) (Bx + C)(cx + d) = (x + px + q)( Bc) + (a Bd Cc + Bcp)x + b Cd + Bcq. Zauważmy, że istnieją B, C R, że (9.6) a Bd Cc + Bcp = 0 i b Cd + Bcq = 0. Układ (9.6) jest układem równań liniowych zmiennych B, C o wyznaczniku głównym A równym d cpd + c q. Wyznacznik ten jest różny od zera. Istotnie, jeśli c = 0, to d 0 i wyznacznik A = d jest różny od zera. Jeśli zaś c 0, to A = c [( d c ) + p( d c ) + q] 0, gdyż d c nie może być pierwiastkiem wielomian x + px + q, bo p 4q < 0. Reasumując układ (9.6) ma rozwiącanie (B, C). Biorąc to rozwiązanie, z (9.5) i (9.4) dostajemy P (x) (Bx + C)Q(x) = (x + px + q)(f (x) (Bx + C)W (x)) + (x + px + q)( Bc). Oznaczając więc P = F (x) (Bx + C)W (x) Bc dostajemy (9.). Dowód twierdzenia Niech f = P Q, gdzie P, Q są wielomianami nie posiadającymi wspólnych dzielników (tzn. P i Q nie dzielą się przez ten sam wielomian dodatniego stopnia). Zgodnie, z lematem 9.4. istnieją wielomiany stopnia pierwszego L i (x) = x a i, liczby k i N, i =,..., r oraz wielomiany stopnia drugiego K i (x) = x + p i x + q i, nie posiadające pierwiastków, liczby l i N, i =,..., s oraz α R \ {0}, że Q(x) = α(x a ) k (x a r ) kr (x + p x + q ) l (x + p s x + q s ) ls, przy czym w powyższym wzorze czynniki pierwszego lub drugiego stopnia mogę nie występować, jeśli Q jest iloczynem czynników liniowych lub, gdy jest iloczynem czynników stopnia drugiego. Ponadto czynniki L i są różne między sobą i czynniki K i są różne między sobą. Można założyć, że α =. Stosując teraz k + k r razy lemat oraz l + + l s razy lemat dostajemy tezę twierdzenia Z twierdzenia 9.4., wniosku i faktu, że funkcja pierwotna wielomianu jest wielomianem, dostajemy Wniosek Funkcje pierwotne funkcji wymiernych (w przedziałach, w których są określone) są funkcjami elementarnymi. Uwaga Z twierdzenia 9.4. dostajemy algorytm wyliczania całki nieoznaczonej dowolnej funkcji wymiernej f = P. Należy mianowicie przedstawić funkcję f w postaci sumy wielomianu i ułamków prostych, a następnie zastosować algorytmy wyliczania funkcji Q pierwotnych dowolnego ułamka prostego, podane w poprzednim podpunkcie. Główną trudnością w tym algorytmie jest rozłożenie wielomianu Q na iloczyn wielomianów stopnia pierwszego i drugiego. Nie mamy efektywnych metod uzyskiwania tego rozkładu. Metodę rozkładu funkcji wymiernej na ułamki proste przedstawimy na przykładzie. Przykład Niech (9.7) f(x) = x6 + 4x 4 3x 3 + 5x x +, x R \ {, }. (x + ) (x ) (x + )
15 9.4. INFORMACJE O OBLICZANIU FUNKCJI PIERWOTNYCH Mianownik jest iloczynem wielomianów pierwszego i drugiego stopnia. Przy czym wielomian x + nie ma pierwiastków rzeczywistych. Przedstawimy funkcję f w postaci sumy ułamków prostych postaci (9.8) f(x) = Ax + B x + + Cx + D (x + ) + E x + H (x ) + T x +, gdzie A, B, C, D, E, H, T R. Sprowadzając prawą stronę (9.8) do wspólnego mianownika, przyjmuje ona postać (Ax + B)(x + )(x ) (x + ) + (Cx + D)(x ) (x + ) + E(x + ) (x )(x + ) (x + ) (x ) (x + ) + H(x + ) (x + ) + T (x + ) (x ). (x + ) (x ) (x + ) Porównując współczynniki przy odpowiednich potęgach liczników w powyższym i (9.7) otrzymujemy układ równań liniowych. Rozwiązując ten układ dostajemy A = 0, B =, C = 0, D =, E =, H =, T =. W konsekwencji z (9.8), (9.9) f(x) = x + + (x + ) + x + (x ) + x +, Przykład Obliczymy całkę nieoznaczoną funkcji wymiernej z przykładu w przedziale (, + ). Z twierdzenia mamy dx = arctg x + C x + oraz (x + ) dx = x x + + x + dx = x x + + arctg x + C, gdzie C R jest dowolną stałą. Ponadto dx = ln(x ) + C, x W konsekwencji z (9.9) mamy f(x)dx = x x + gdzie C R jest dowolną stałą. dx = (x ) x + C i dx = ln(x + ) + C. x + arctg x + ln(x ) + ln(x + ) + C, x Całkowanie funkcji trygonometrycznych Definicja funkcji wymiernej dwóch zmiennych. Funkcję f : R R R dwóch zmiennych x, y postaci f(x, y) = ax k y l, (x, y) R R, gdzie k, l Z, k, l 0 nazywamy jednomianem dwóch zmiennych. Funkcje W : R R R będące sumami skończonej ilości jednomianów dwóch zmiennych x, y nazywamy wielomianami dwóch zmiennych. Jeśli F, G są wielomianami dwóch zmiennych takimi, że G nie znika tożsamościowo, to funkcję W (x, y) = F (x,y) określoną w zbiorze {(x, y) R R : G(x, y) 0} nazywamy funkcją G(x,y) wymierną dwóch zmiennych.
16 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Uwaga Niech W będzie funkcją wymierną dwóch zmiennych oraz ϕ, ψ funkcjami wymiernymi jednej zmiennej. Niech P będzie przedziałem. Bezpośrednio z definicji (jednomianu, wielomianu dwóch zmiennych i funkcji wymiernej) dostajemy, że jeśli funkcje ϕ, ψ są określone w każdym punkcie x P, przy czym punkt (ϕ(x), ψ(x)) należy do dziedziny funkcji W, to funkcja f(x) = W (ϕ(x), ψ(x)), x P jest obcięciem funkcji wymiernej. Pokażemy, że każda funkcja postaci f(x) = W (sin x, cos x), gdzie W jest funkcją wymierną dwóch zmiennych, ma w każdym przedziale w którym jest określona funkcję pierwotnę będącą funkcją elementarną. Lemat Niech ϕ : ( π, π) R będzie funkcją określoną wzorem ϕ(x) = tg x, x ( π, π). Wtedy dla x ( π, π) mamy (9.0) sin x = ( t +t ) ϕ(x), cos x = ( t +t ) ϕ(x), = ( +t ) ϕ(x) ϕ (x). Dowód. Ponieważ dla x ( π, π) zachodzi sin x = tg x + tg x oraz cos x = tg x + tg x, więc mamy pierwsze dwie części (9.0). Podobnie dostajemy ϕ (x) = + ϕ (x), więc mamy ostatnią część (9.0). Twierdzenie Niech (a, b) ( π, π) oraz niech f : (a, b) R będzie funkcją postaci f(x) = W (sin x, cos x), x (a, b), gdzie W jest funkcją wymierną dwóch zmiennych ( ). Jeśli ϕ : (a, b) R jest funkcją określoną wzorem ϕ(x) = tg x, x (a, b), to (9.) f(x) = ) +t W ( t, t +t + t ϕ(x) ϕ (x), x (a, b). W szczególności (9.) f(x)dx = W ( ) t, t +t +t dt ϕ(x) w przedziale (a, b). + t zakładamy oczywiście, że dla każdego x (a, b), punkt (sin x, cos x) należy do dziedziny funkcji W.
17 9.4. INFORMACJE O OBLICZANIU FUNKCJI PIERWOTNYCH 3 Dowód. Ponieważ dla każdego x (a, b), punkt (sin x, cos x) należy do dziedziny funkcji W, więc z lematu 9.4. dla każdego t ϕ((a, b)), punkt ( t, t ) należy do +t +t dziedziny funkcji W, zatem funkcja W ( t +t, t +t ) jest funkcją wymierną określoną na przedziale ϕ((a, b)). W konsekwencji z lematu 9.4. dostajemy (9.). Z (9.) i twierdzenia o całkowaniu przez podstawienie dostajemy (9.). Z twierdzenia 9.4. i wniosku dostajemy natychmiast Wniosek Niech (a, b) ( π, π) oraz niech f : (a, b) R będzie funkcją postaci f(x) = W (sin x, cos x), x (a, b), gdzie W jest funkcją wymierną dwóch zmiennych. Wówczas każda funkcja pierwotna funkcji f jest funkcją elementarną. Uwaga Niech (a, b) (0, π) oraz f : (a, b) R będzie funkcją postaci f(x) = W (sin x, cos x), x (a, b), gdzie W jest funkcją wymierną dwóch zmiennych. Jeśli ϕ : (a, b) R jest funkcją określoną wzorem ϕ(x) = ctg x, x (a, b), to analogicznie jak lematu 9.4. dowodzimy, że dla x (a, b) mamy sin x = ( ) t ϕ(x), cos x = + t ( ) + t ϕ(x), + t ( ) = ϕ(x) ϕ (x). + t Zatem, analogicznie jak w twierdzeniu 9.4., ) +t t W (, +t f(x) = +t + t ϕ(x) ϕ (x), x (a, b), w szczególności f(x)dx = W ( t, +t ) +t +t dt ϕ + t w przedziale (a, b). Uwaga Z uwagi na okresowość funkcji postaci f(x) = W (sin x, cos x), gdzie W jest funkcją wymierną dwóch zmiennych, wystarczy umieć obliczać całki nieoznaczone takich funkcji w przedziałach (a, b) ( π, π) oraz przedziałach (a, b) (0, π). Przykład Pokażemy, że (9.3) ( ( x cos x dx = ln tg + π )) + C, w przedziale 4 ( π, π ), gdzie C R jest dowolną stałą. Można sprawdzić bezpośrednio, że (9.3) zachodzi. Można również zastosować twierdzenie Biorąc funkcję ϕ : ( π, π ) R określoną wzorem ϕ(x) = tg x, x ( π, π), mamy ϕ(x) (, ) dla x ( π, π ) oraz wobec twierdzenia 9.4., ( ) + t ( ) ( cos x = ϕ(x)ϕ (x) = ϕ(x)ϕ (x) dla x π t + t t, π ).
18 4 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Ponieważ w przedziale (, ) mamy t dt = t dt + gdzie C R jest dowolną stałą, więc cos x dx = ln + tg x tg x Podstawienia Eulera + t dt = ln( t) + ln( + t) + C = ln + t t + C, ( ( x + C = ln tg + π )) + C, w przedziale 4 ( π, π ). Niech w tym punkcie: W będzie funkcją wymierną dwóch zmiennych, niech a, b, c będą ustalonymi liczbami rzeczywistymi oraz niech P będzie przedziałem. Załóżmy, że dla każdego x P zachodzi ax + bx + c > 0 oraz punkt (x, ax + bx + c) należy do dziedziny funkcji W. Niech f : P R będzie funkcją postaci (9.4) f(x) = W ( x, ax + bx + c ), x P. Pokażemy, że każda funkcja pierwotna funkcji f w przedziale P jest funkcją elementarną. Twierdzenie Niech f będzie funkcją postaci (9.4). Jeśli a = 0 i b 0, to funkcja ϕ : P R określona wzorem ϕ(x) = bx + c, x P jest różniczkowalna, ( t ) c (9.5) x = ϕ(x), = b oraz (9.6) f(x)dx = [ W ( t c b ( ) t ϕ(x)ϕ (x) dla x P b ) ] t, t b dt ϕ, w przedziale P. Dowód. Ponieważ dla x P mamy bx + c > 0, więc ϕ(x) > 0 oraz ϕ jest funkcją różniczkowalną, jako złożenie funkcji różniczkowalnych. Ponadto dla x P mamy To daje pierwszą część (9.5). Ponadto ϕ (x) = ϕ (x) = bx + c i dalej x = ϕ (x) c. b b ϕ(x), więc = ϕ (x) dla x P. ϕ(x) b To daje drugą część (9.5). Ponieważ dla każdego x P, punkt (x, bx + c) należy do dziedziny funkcji W, więc dla każdego t ϕ(p ), punkt ( t c, t ) należy do dziedziny b funkcji W i w konsekwencji funkcja W ( t c, t ) t jest wymierna i określona w przedziale b b ϕ(p ). Z (9.5) i twierdzenia o całkowaniu przez podstawienie dostajemy (9.6).
19 9.4. INFORMACJE O OBLICZANIU FUNKCJI PIERWOTNYCH 5 Twierdzenie (I podstawienie Eulera). Niech f będzie funkcją postaci (9.4). Jeśli a > 0 i b 4ac 0, to funkcja ϕ : P R określona wzorem ϕ(x) = ax + bx + c + ax, x P jest różniczkowalna i dla x P mamy (9.7) x = ( t ) c ϕ(x), at + b ( at + bt + c ) a ax + bx + c = ϕ(x), at + b ( at + bt + c ) a (9.8) = ( ϕ(x)ϕ (x). at + b) W szczególności w przedziale P mamy (9.9) f(x)dx = [ W ( t c at + b, at + bt + c a at + b ) at + bt + c ] a ( dt ϕ. at + b) Dowód. Ponieważ funkcja f jest określoną wzorem (9.4), więc ax + bx + c > 0 dla x P. Stąd i z założenia a > 0 wynika, że funkcja ϕ jest różniczkowalna. Dla x P, z określenia funkcji ϕ, mamy zatem ϕ(x) ax = ax + bx + c, więc ϕ (x) axϕ(x) = bx + c, (9.30) x( aϕ(x) + b) = ϕ (x) c. Ponadto (9.3) aϕ(x) + b 0, gdyż w przeciwnym razie z określenia funkcji ϕ mielibyśmy a ax + bx + c = ax b i dalej 4a x + 4abx + 4ac = 4a x + 4abx + b, zatem b 4ac = 0, wbrew założeniu. Reasumując mamy (9.3). Z (9.3) i (9.30) wynika pierwsza część (9.7). Druga część (9.7) wynika z pierwszej i określenia funkcji ϕ. Różniczkując funkcję ϕ i stosując (9.7) dostajemy ϕ ax + b (x) = ax + bx + c + a = [( ) ( a t c at + b + b ) at + b at + bt + c + ] a ϕ(x), a więc po łatwych przekształceniach otrzymujemy (9.8). Podobnie jak w twierdzeniu pokazujemy, że funkcja podcałkowa po prawej stronie (9.9) jest określona w przedziale ϕ(p ) i z twierdzenia o całkowaniu przez podstawienie dostajemy (9.9).
20 6 ROZDZIAŁ 9. FUNKCJA PIERWOTNA Uwaga Niech f będzie funkcją postaci (9.4). Jeśli a > 0 i b 4ac = 0, to istnieje x 0 R, że ax + bx + c = a(x x 0 ). Wówczas z założenia, że ax + bx + c > 0 dla x P mamy, że P (, x 0 ) lub P (x 0, + ). Jśli P (, x 0 ), to przyjmując ϕ(x) = a(x x 0 ), x P, mamy x = ϕ(x) a + x 0, ax + bx + c = ϕ(x) oraz ϕ (x) = a dla x P. Zatem z twierdzenia o całkowaniu przez podstawieniu, (9.3) f(x)dx = [ ( W t ) ] + x 0, t dt ϕ a a Jśli P (x 0, + ), to przyjmując ϕ(x) = a(x x 0 ), x P, mamy x = ϕ(x) a + x 0, ax + bx + c = ϕ(x) oraz ϕ (x) = a dla x P. Zatem (9.33) f(x)dx = [ ( ) ] t W + x 0, t dt ϕ a a Twierdzenie (III podstawienie Eulera). Niech f będzie funkcją postaci (9.4). Jeśli a < 0 i b 4ac > 0, to istnieją p, q R, p < q, że ax + bx + c = a(x p)(x q) dla x R. Wtedy P (p, q) oraz funkcja ϕ : P R określona wzorem ϕ(x) = ax + bx + c, x P x p jest różniczkowalna i dla x P mamy (9.34) x = ( pt ) aq ϕ(x), t a ( ) a(p q)t ax + bx + c = ϕ(x), t a ( ) a(q p)t (9.35) = ϕ(x)ϕ (x). (t a) W szczególności w przedziale P mamy (9.36) f(x)dx = [ W ( pt ) ] aq a(p q)t a(q p)t, t a t a (t a) dt ϕ. Dowód. Funkcja ϕ jest oczywiście różniczkowalna w przedziale P. Ponadto dla x P mamy ϕ(x)(x p) = a(x p)(x q), więc po podniesieniu do kwadratu, (9.37) x(ϕ (x) a) = ϕ (x)p aq. Ponadto ϕ (x) a, gdyż w przeciwnym razie, po podniesieniu do kwadratu mielibyśmy a(x q) = a(x p), co jest niemożliwe, bo p q. W konsekwencji z (9.37) mamy pierwszą
CAŁKI NIEOZNACZONE C R}.
CAŁKI NIEOZNACZONE Definicja 1 Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I, jeżeli F (x) = f(x) dla każdego x I. Np. funkcjami pierwotnymi funkcji f(x) = sin x na R są cos x, cos x+1, cos
Bardziej szczegółowoMaciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej. Całki nieoznaczone
Maciej Grzesiak Instytut Matematyki Politechniki Poznańskiej Całki nieoznaczone 1. Definicja całki nieoznaczonej Definicja 1. Funkcja F jest funkcją pierwotną funkcji f na przedziale I, jeżeli F (x) =
Bardziej szczegółowoCałki nieoznaczone. 1 Własności. 2 Wzory podstawowe. Adam Gregosiewicz 27 maja a) Jeżeli F (x) = f(x), to f(x)dx = F (x) + C,
Całki nieoznaczone Adam Gregosiewicz 7 maja 00 Własności a) Jeżeli F () = f(), to f()d = F () + C, dla dowolnej stałej C R. b) Jeżeli a R, to af()d = a f()d. c) Jeżeli f i g są funkcjami całkowalnymi,
Bardziej szczegółowoFunkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory. Autorzy: Konrad Nosek
Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory Autorzy: Konrad Nosek 09 Funkcja pierwotna. Całka nieoznaczona. Podstawowe wzory Autor: Konrad Nosek DEFINICJA Definicja : Funkcja pierwotna Rozważmy
Bardziej szczegółowoCałka nieoznaczona, podstawowe wiadomości
Całka nieoznaczona, podstawowe wiadomości Funkcją pierwotną funkcji w przedziale nazywamy funkcję taką, że dla każdego punktu z tego przedziału zachodzi Różnica dwóch funkcji pierwotnych w przedziale danej
Bardziej szczegółowoFunkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.
Funkcje wymierne Jerzy Rutkowski Teoria Przypomnijmy, że przez R[x] oznaczamy zbiór wszystkich wielomianów zmiennej x i o współczynnikach rzeczywistych Definicja Funkcją wymierną jednej zmiennej nazywamy
Bardziej szczegółowoZadania z analizy matematycznej - sem. II Całki nieoznaczone
Zadania z analizy matematycznej - sem. II Całki nieoznaczone Definicja 1 (funkcja pierwotna i całka nieoznaczona). Niech f : I R. Mówimy, że F : I R jest funkcją pierwotną funkcji f, jeśli F jest różniczkowalna
Bardziej szczegółowoInformacje pomocnicze:
dr Krzysztof yjewski Informatyka; S-I 0.in». 7 grudnia 06 Rachunek caªkowy funkcji jednej zmiennej. Caªka nieoznaczona. przydatne wzory: Informacje pomocnicze: Lp. Wzór Uwagi. dx = x c. adx = ax c 3. x
Bardziej szczegółowoRozdział 6. Ciągłość. 6.1 Granica funkcji
Rozdział 6 Ciągłość 6.1 Granica funkcji Podamy najpierw dwie definicje granicy funkcji w punkcie i pokażemy ich równoważność. Definicja Cauchy ego granicy funkcji w punkcie. Niech f : X R, gdzie X R oraz
Bardziej szczegółowo1 Całki funkcji wymiernych
Całki funkcji wymiernych Definicja. Funkcją wymierną nazywamy iloraz dwóch wielomianów. Całka funkcji wymiernej jest więc postaci: W (x) W (x) = an x n + a n x n +... + a x + a 0 b m x m + b m x m +...
Bardziej szczegółowo1 Całki nieoznaczone: całkowanie jako operacja (prawie) odwrotna do różniczkowania
1 Całki nieoznaczone: całkowanie jako operacja (prawie) odwrotna do różniczkowania 1.1 Podstawowe definicje Def. Funkcję F nazywamy funkcją pierwotną funkcji f, określonej w przedziale otwartym P (skończonym
Bardziej szczegółowoŁatwy dowód poniższej własności pozostawiamy czytelnikowi.
Rozdział 3 Logarytm i potęga 3.1 Potęga o wykładniku naturalnym Definicja potęgi o wykładniku naturalnym. Niech x R oraz n N. Potęgą o podstawie x i wykładniku n nazywamy liczbę x n określoną następująco:
Bardziej szczegółowoIII. Funkcje rzeczywiste
. Pojęcia podstawowe Załóżmy, że dane są dwa niepuste zbiory X i Y. Definicja. Jeżeli każdemu elementowi x X przyporządkujemy dokładnie jeden element y Y, to mówimy, że na zbiorze X została określona funkcja
Bardziej szczegółowoRozdział 7. Różniczkowalność. 7.1 Pochodna funkcji w punkcie
Rozdział 7 Różniczkowalność Jedną z konsekwencji pojęcia granicy funkcji w punkcie jest pojęcie pochodnej funkcji. W rozdziale tym podamy podstawowe charakteryzacje funkcji związane z pojęciem pochodnej.
Bardziej szczegółowoIII. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE
III. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE 1. Pojęcia wstępne Przykład 1.1. (Rozpad substancji promieniotwórczej ) Z doświadczeń wiadomo, że prędkość rozpa pierwiastka promieniotwórczego jest ujemna i proporcjonalna
Bardziej szczegółowoCałka nieoznaczona wykład 7 ( ) Motywacja
Całka nieoznaczona wykład 7 (12.11.07) Motywacja Problem 1 Kropla wody o średnicy 0,07 mm porusza się z prędkościa v(t) = g c (1 e ct ), gdzie g oznacza przyśpieszenie ziemskie, a stałac c = 52,6 1 s została
Bardziej szczegółowoRównania różniczkowe. Notatki z wykładu.
Równania różniczkowe Notatki z wykładu http://robert.brainusers.net 17.06.2009 Notatki własne z wykładu. Są niekompletne, bez bibliografii oraz mogą zawierać błędy i usterki. Z tego powodu niniejszy dokument
Bardziej szczegółowoTreści programowe. Matematyka 1. Efekty kształcenia. Literatura. Warunki zaliczenia. Ogólne własności funkcji. Definicja 1. Funkcje elementarne.
Treści programowe Matematyka 1 Katarzyna Trąbka-Więcław Funkcje elementarne. Granica funkcji, własności granic, wyrażenia nieoznaczone, ciągłość funkcji. Pochodna funkcji w punkcie i w przedziale, pochodne
Bardziej szczegółowoRÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 2
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 2 Równania różniczkowe o zmiennych rozdzielonych Równania sprowadzalne do równań o zmiennych rozdzielonych Niech f będzie funkcją ciągłą na przedziale (a, b), spełniającą na
Bardziej szczegółowoWykład 10: Całka nieoznaczona
Wykład 10: Całka nieoznaczona dr Mariusz Grzadziel Katedra Matematyki, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu semestr zimowy, rok akademicki 2016/2017 Motywacja Problem 1 Kropla wody o średnicy 0,07 mm
Bardziej szczegółowoMatematyka i Statystyka w Finansach. Rachunek Różniczkowy
Rachunek Różniczkowy Ciąg liczbowy Link Ciągiem liczbowym nieskończonym nazywamy każdą funkcję a która odwzorowuje zbiór liczb naturalnych N w zbiór liczb rzeczywistych R a : N R. Tradycyjnie wartość a(n)
Bardziej szczegółowoELEKTROTECHNIKA Semestr 1 Rok akad / ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + 2j)(5 2j),
ELEKTROTECHNIKA Semestr Rok akad. / 5 ZADANIA Z MATEMATYKI Zestaw. Przedstaw w postaci algebraicznej liczby zespolone: (3 + j)(5 j) 3 j +j (5 + j) (3 + j) 3. Narysuj zbiory punktów na płaszczyźnie: +j
Bardziej szczegółowoFunkcje elementarne. Matematyka 1
Funkcje elementarne Matematyka 1 Katarzyna Trąbka-Więcław Funkcjami elementarnymi nazywamy: funkcje wymierne (w tym: wielomiany), wykładnicze, trygonometryczne, odwrotne do wymienionych (w tym: funkcje
Bardziej szczegółowo5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu
5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu 5.1. Wstęp. Definicja 5.1. Niech V R 3 będzie obszarem oraz F : V R. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu pierwszego nazywamy równanie postaci Równanie
Bardziej szczegółowoDystrybucje, wiadomości wstępne (I)
Temat 8 Dystrybucje, wiadomości wstępne (I) Wielkości fizyczne opisujemy najczęściej przyporządkowując im funkcje (np. zależne od czasu). Inną drogą opisu tych wielkości jest przyporządkowanie im funkcjonałów
Bardziej szczegółowoCAŠKA NIEOZNACZONA. Politechnika Lubelska. Z.Šagodowski. 18 lutego 2016
WYKŠAD CAŠKA NIEOZNACZONA Z.Šagodowski Politechnika Lubelska 8 lutego 06 Denicja CAŠKA NIEOZNACZONA Funkcja F jest funkcja pierwotn funkcji f na przedziale A, je»eli Zauwa»my,ze F (x) = f (x), dla ka»dego
Bardziej szczegółowoFunkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,
Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax 2 + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax 2, a R \
Bardziej szczegółowoRozwiązania zadań z kolokwium w dniu r. Zarządzanie Inżynierskie, WDAM, grupy I i II
Rozwiązania zadań z kolokwium w dniu 10.1.010r. Zarządzanie Inżynierskie, WDAM, grupy I i II Zadanie 1. Wyznacz dziedzinę naturalną funkcji f (x) = x 4x + 3 x + x + log arc sin 1 x. Rozwiązanie. Wymagane
Bardziej szczegółowoSkończone rozszerzenia ciał
Skończone rozszerzenia ciał Notkę tę rozpoczniemy od definicji i prostych własności wielomianu minimalnego, następnie wprowadzimy pojecie rozszerzenia pojedynczego o element algebraiczny, udowodnimy twierdzenie
Bardziej szczegółowoFunkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a
Funkcja kwadratowa. Funkcją kwadratową nazywamy funkcję f : R R określoną wzorem gdzie a, b, c R, a 0. f(x) = ax + bx + c, Szczególnym przypadkiem funkcji kwadratowej jest funkcja f(x) = ax, a R \ {0}.
Bardziej szczegółowoVI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów
VI. 1. Równanie różniczkowe liniowe n-tego rzędu o zmiennych współczynnikach Niech podobnie jak w poprzednim paragrafie K = C lub K = R. Podobnie jak w dziedzinie rzeczywistej wprowadzamy pochodne wyższych
Bardziej szczegółowoTreści programowe. Matematyka. Literatura. Warunki zaliczenia. Funkcje elementarne. Katarzyna Trąbka-Więcław
Treści programowe Matematyka Katarzyna Trąbka-Więcław Funkcje elementarne. Granica funkcji, własności granic, wyrażenia nieoznaczone, ciągłość funkcji. Pochodna funkcji w punkcie i w przedziale, pochodne
Bardziej szczegółowoPochodna funkcji odwrotnej
Pochodna funkcji odwrotnej Niech będzie dana w przedziale funkcja różniczkowalna i różnowartościowa. Wiadomo, że istnieje wówczas funkcja odwrotna (którą oznaczymy tu : ), ciągła w przedziale (lub zależnie
Bardziej szczegółowoFunkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne.
Funkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne. Funkcja homograficzna. Definicja. Funkcja homograficzna jest to funkcja określona wzorem f() = a + b c + d, () gdzie współczynniki
Bardziej szczegółowoTreści programowe. Matematyka. Efekty kształcenia. Warunki zaliczenia. Literatura. Funkcje elementarne. Katarzyna Trąbka-Więcław
Treści programowe Matematyka Katarzyna Trąbka-Więcław Funkcje elementarne. Granica funkcji, własności granic, wyrażenia nieoznaczone, ciągłość funkcji. Pochodna funkcji w punkcie i w przedziale, pochodne
Bardziej szczegółowoMatematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 12
Matematyka I Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 12 Egzamin Termin: 28.01, godz. 10.15-11.45, sala 309 3 pytania teoretyczne 2 zadania wybór pytań i wybór zadań
Bardziej szczegółowoWykład 5. Zagadnienia omawiane na wykładzie w dniu r
Wykład 5. Zagadnienia omawiane na wykładzie w dniu 14.11.2018r Definicja (iloraz różnicowy) Niech x 0 R oraz niech funkcja f będzie określona przynajmnniej na otoczeniu O(x 0 ). Ilorazem różnicowym funkcji
Bardziej szczegółowoW. Guzicki Zadanie IV z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1
W. Guzicki Zadanie IV z Informatora Maturalnego poziom rozszerzony 1 Zadanie IV. Dany jest prostokątny arkusz kartony o długości 80 cm i szerokości 50 cm. W czterech rogach tego arkusza wycięto kwadratowe
Bardziej szczegółowoI. Pochodna i różniczka funkcji jednej zmiennej. 1. Definicja pochodnej funkcji i jej interpretacja fizyczna. Istnienie pochodnej funkcji.
I. Pochodna i różniczka funkcji jednej zmiennej. 1. Definicja pochodnej funkcji i jej interpretacja fizyczna. Istnienie pochodnej funkcji. Niech x 0 R i niech f będzie funkcją określoną przynajmniej na
Bardziej szczegółowoRozwiązania zadań z kolokwium w dniu r. Zarządzanie Licencjackie, WDAM, grupy I i II
Rozwiązania zadań z kolokwium w dniu 15.1.010r. Zarządzanie Licencjackie, WDAM, grupy I i II Zadanie 1. Wyznacz dziedzinę naturalną funkcji f x) = arc cos x x + x 5 ) ) log x + 5. Rozwiązanie. Wymagane
Bardziej szczegółowoDefinicja i własności wartości bezwzględnej.
Równania i nierówności z wartością bezwzględną. Rozwiązywanie układów dwóch (trzech) równań z dwiema (trzema) niewiadomymi. Układy równań liniowych z parametrem, analiza rozwiązań. Definicja i własności
Bardziej szczegółowo1 Równania różniczkowe drugiego rzędu
Równania różniczkowe drugiego rzędu Najpierw zajmiemy się równaniami różniczkowymi rzędu drugiego, w których y nie występuje w sposób jawny, tzn. F (x, y, y ) = 0 (.) Równanie takie rozwiązujemy poprzez
Bardziej szczegółowoMatematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /15
Matematyka dyskretna Andrzej Łachwa, UJ, 2013 andrzej.lachwa@uj.edu.pl 7/15 Rachunek różnicowy Dobrym narzędziem do obliczania skończonych sum jest rachunek różnicowy. W rachunku tym odpowiednikiem operatora
Bardziej szczegółowoSprawy organizacyjne. dr Barbara Przebieracz Bankowa 14, p.568
Sprawy organizacyjne Jak można się ze mna skontaktować dr Barbara Przebieracz Bankowa 14, p.568 barbara.przebieracz@us.edu.pl www.math.us.edu.pl/bp 10 wykładów, Zaliczenie wykładu: ocena z wykładu jest
Bardziej szczegółowon=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa
Równanie Bessela Będziemy rozważać następujące równanie Bessela x y xy x ν )y 0 ) gdzie ν 0 jest pewnym parametrem Rozwiązania równania ) nazywamy funkcjami Bessela rzędu ν Sprawdzamy, że x 0 jest regularnym
Bardziej szczegółowoDystrybucje. Marcin Orchel. 1 Wstęp Dystrybucje Pochodna dystrybucyjna Przestrzenie... 5
Dystrybucje Marcin Orchel Spis treści 1 Wstęp 1 1.1 Dystrybucje................................... 1 1.2 Pochodna dystrybucyjna............................ 3 1.3 Przestrzenie...................................
Bardziej szczegółowoPodstawy analizy matematycznej II
Podstawy analizy matematycznej II Andrzej Marciniak Zajęcia finansowane z projektu "Rozwój i doskonalenie kształcenia na Politechnice Poznańskiej w zakresie technologii informatycznych i ich zastosowań
Bardziej szczegółowo0.1 Pierścienie wielomianów
0.1 Pierścienie wielomianów Zadanie 1. Znaleźć w pierścieniu Z 5 [X] drugi wielomian określający tę samą funkcję, co wielomian X 2 X + 1. (Odp. np. X 5 + X 2 2X + 1). Zadanie 2. Znaleźć sumę i iloczyn
Bardziej szczegółowoFunkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Teoria. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.
Funkcje wymierne Jerzy Rutkowski Teoria Przypomnijmy, że przez R[x] oznaczamy zbiór wszystkich wielomianów zmiennej x i o współczynnikach rzeczywistych. Definicja. Funkcją wymierną jednej zmiennej nazywamy
Bardziej szczegółowoCiągłość funkcji jednej zmiennej rzeczywistej. Autorzy: Anna Barbaszewska-Wiśniowska
Ciągłość funkcji jednej zmiennej rzeczywistej Autorzy: Anna Barbaszewska-Wiśniowska 2018 Spis treści Definicja ciągłości funkcji. Przykłady Funkcja nieciągła. Typy nieciągłości funkcji Własności funkcji
Bardziej szczegółowo1 Równania różniczkowe zwyczajne
Równania różniczkowe zwyczajne wykład z MATEMATYKI Budownictwo studia niestacjonarne sem. II, rok ak. 2008/2009 Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika Białostocka Równania różniczkowe Równaniem
Bardziej szczegółowo1. Wielomiany Podstawowe definicje i twierdzenia
1. Wielomiany Podstawowe definicje i twierdzenia Definicja wielomianu. Wielomianem stopnia n zmiennej rzeczywistej x nazywamy funkcję w określoną wzorem w(x) = a n x n + a n 1 x n 1 + + a 1 x + a 0, przy
Bardziej szczegółowoTreść wykładu. Pierścienie wielomianów. Dzielenie wielomianów i algorytm Euklidesa Pierścienie ilorazowe wielomianów
Treść wykładu Pierścienie wielomianów. Definicja Niech P będzie pierścieniem. Wielomianem jednej zmiennej o współczynnikach z P nazywamy każdy ciąg f = (f 0, f 1, f 2,...), gdzie wyrazy ciągu f są prawie
Bardziej szczegółowoFUNKCJE LICZBOWE. Na zbiorze X określona jest funkcja f : X Y gdy dowolnemu punktowi x X przyporządkowany jest punkt f(x) Y.
FUNKCJE LICZBOWE Na zbiorze X określona jest funkcja f : X Y gdy dowolnemu punktowi x X przyporządkowany jest punkt f(x) Y. Innymi słowy f X Y = {(x, y) : x X oraz y Y }, o ile (x, y) f oraz (x, z) f pociąga
Bardziej szczegółowoGranice funkcji. XX LO (wrzesień 2016) Matematyka elementarna Temat #8 1 / 21
Granice funkcji XX LO (wrzesień 2016) Matematyka elementarna Temat #8 1 / 21 Granica funkcji Definicje Granica właściwa funkcji w punkcie wg Heinego Liczbę g nazywamy granicą właściwą funkcji f w punkcie
Bardziej szczegółowoRozdział 4. Ciągi nieskończone. 4.1 Ciągi nieskończone
Rozdział 4 Ciągi nieskończone W rozdziale tym wprowadzimy pojęcie granicy ciągu. Dalej rozszerzymy to pojęcie na przypadek dowolnych funkcji. Jak zauważyliśmy we wstępie jest to najważniejsze pojęcie analizy
Bardziej szczegółowoWielomiany. dr Tadeusz Werbiński. Teoria
Wielomiany dr Tadeusz Werbiński Teoria Na początku przypomnimy kilka szkolnych definicji i twierdzeń dotyczących wielomianów. Autorzy podręczników szkolnych podają różne definicje wielomianu - dla jednych
Bardziej szczegółowo6. Całka nieoznaczona
6. Całka nieoznaczona Grzegorz Kosiorowski Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie rzegorz Kosiorowski (Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie) 6. Całka nieoznaczona 1 / 35 Całka nieoznaczona - motywacja Wiemy
Bardziej szczegółowoWykład 14 i 15. Równania różniczkowe. Równanie o zmiennych rozdzielonych. Definicja 1. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu n nazywamy równanie
Wykład 14 i 15 Równania różniczkowe Definicja 1. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu n nazywamy równanie F (x, y, y, y,..., y (n) ) = 0 (1) gdzie: y = y(x) niewiadoma funkcja zmiennej rzeczywistej
Bardziej szczegółowoRachunek różniczkowy i całkowy 2016/17
Rachunek różniczkowy i całkowy 26/7 Zadania domowe w pakietach tygodniowych Tydzień 3-7..26 Zadanie O. Czy dla wszelkich zbiorów A, B i C zachodzą następujące równości: (A B)\C = (A\C) (B\C), A\(B\C) =
Bardziej szczegółowo1 Wyrażenia potęgowe i logarytmiczne.
Wyrażenia potęgowe i logarytmiczne. I. Wyrażenia potęgowe (wykładnik całkowity). Dla a R, n N mamy a = a, a n = a n a. Zatem a n = } a a {{... a}. n razy Przyjmujemy ponadto, że a =, a. Dla a R \{}, n
Bardziej szczegółowoWykład 5. Informatyka Stosowana. 6 listopada Informatyka Stosowana Wykład 5 6 listopada / 28
Wykład 5 Informatyka Stosowana 6 listopada 2017 Informatyka Stosowana Wykład 5 6 listopada 2017 1 / 28 Definicja (Funkcja odwrotna) Niech f : X Y będzie różnowartościowa na swojej dziedzinie. Funkcja odwrotna
Bardziej szczegółowoWykład 3 Równania rózniczkowe cd
7 grudnia 2010 Definicja Równanie różniczkowe dy dx + p (x) y = q (x) (1) nazywamy równaniem różniczkowym liniowym pierwszego rzędu. Jeśli q (x) 0, to równanie (1) czyli równanie dy dx + p (x) y = 0 nazywamy
Bardziej szczegółowoUkłady równań i równania wyższych rzędów
Rozdział Układy równań i równania wyższych rzędów Układy równań różniczkowych zwyczajnych Wprowadzenie W poprzednich paragrafach zajmowaliśmy się równaniami różniczkowymi y = f(x, y), których rozwiązaniem
Bardziej szczegółowoCiągłość funkcji f : R R
Ciągłość funkcji f : R R Definicja 1. Otoczeniem o promieniu δ > 0 punktu x 0 R nazywamy zbiór O(x 0, δ) := (x 0 δ, x 0 + δ). Otoczeniem prawostronnym o promieniu δ > 0 punktu x 0 R nazywamy zbiór O +
Bardziej szczegółowoBiotechnologia, Chemia, Chemia Budowlana - Wydział Chemiczny - 1
Biotechnologia, Chemia, Chemia Budowlana - Wydział Chemiczny - 1 Równania różniczkowe pierwszego rzędu Równaniem różniczkowym zwyczajnym pierwszego rzędu nazywamy równanie postaci (R) y = f(x, y). Najogólniejszą
Bardziej szczegółowoVIII. Zastosowanie rachunku różniczkowego do badania funkcji. 1. Twierdzenia o wartości średniej. Monotoniczność funkcji.
VIII. Zastosowanie rachunku różniczkowego do badania funkcji. 1. Twierdzenia o wartości średniej. Monotoniczność funkcji. Twierdzenie 1.1. (Rolle a) Jeżeli funkcja f jest ciągła w przedziale domkniętym
Bardziej szczegółowoIII. Wstęp: Elementarne równania i nierówności
III. Wstęp: Elementarne równania i nierówności Fryderyk Falniowski, Grzegorz Kosiorowski Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie ryderyk Falniowski, Grzegorz Kosiorowski (Uniwersytet III. Wstęp: Ekonomiczny
Bardziej szczegółowoWykład 4. Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni.
Wykład 4 Określimy teraz pewną ważną klasę pierścieni. Twierdzenie 1 Niech m, n Z. Jeśli n > 0 to istnieje dokładnie jedna para licz q, r, że: m = qn + r, 0 r < n. Liczbę r nazywamy resztą z dzielenia
Bardziej szczegółowoPrzykładowe zadania z teorii liczb
Przykładowe zadania z teorii liczb I. Podzielność liczb całkowitych. Liczba a = 346 przy dzieleniu przez pewną liczbę dodatnią całkowitą b daje iloraz k = 85 i resztę r. Znaleźć dzielnik b oraz resztę
Bardziej szczegółowo1 Pochodne wyższych rzędów
Pochodne wyższych rzędów Pochodną rzędu drugiego lub drugą pochodną funkcji y = f(x) nazywamy pochodną pierwszej pochodnej tej funkcji. Analogicznie definiujemy pochodne wyższych rzędów, jako pochodne
Bardziej szczegółowoAnaliza I.2*, lato 2018
Analiza I.2*, lato 218 Marcin Kotowski 14 czerwca 218 Zadanie 1. Niech x (, 1) ma rozwinięcie binarne.x 1 x 2.... Niech dla x, 1: oraz f() = f(1) =. Pokaż, że f: f(x) = lim sup n (a) przyjmuje wszystkie
Bardziej szczegółowo1. Definicja granicy właściwej i niewłaściwej funkcji.
V. Granica funkcji jednej zmiennej. 1. Definicja granicy właściwej i niewłaściwej funkcji. Definicja 1.1. (sąsiedztwa punktu i sąsiedztwa nieskończoności) Niech x 0 R, r > 0, a, b R. Definiujemy S(x 0,
Bardziej szczegółowoWykład VI. Badanie przebiegu funkcji. 2. A - przedział otwarty, f D 2 (A) 3. Ekstrema lokalne: 4. Punkty przegięcia. Uwaga!
Wykład VI Badanie przebiegu funkcji 1. A - przedział otwarty, f D A x A f x > 0 f na A x A f x < 0 f na A 2. A - przedział otwarty, f D 2 (A) x A f x > 0 fwypukła ku górze na A x A f x < 0 fwypukła ku
Bardziej szczegółowoCałka podwójna po prostokącie
Całka podwójna po prostokącie Rozważmy prostokąt = {(x, y) R : a x b, c y d}, gdzie a, b, c, d R, oraz funkcję dwóch zmiennych f : R ograniczoną w tym prostokącie. rostokąt dzielimy na n prostokątów i
Bardziej szczegółowoLogarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne.
Logarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne. Definicja. Niech a i b będą dodatnimi liczbami rzeczywistymi i niech a. Logarytmem liczby b przy podstawie
Bardziej szczegółowoANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ
ANALIZA MATEMATYCZNA Z ELEMENTAMI STATYSTYKI MATEMATYCZNEJ FUNKCJE DWÓCH ZMIENNYCH RZECZYWISTYCH Definicja 1. Niech A będzie dowolnym niepustym zbiorem. Metryką w zbiorze A nazywamy funkcję rzeczywistą
Bardziej szczegółowoWykład z równań różnicowych
Wykład z równań różnicowych 1 Wiadomości wstępne Umówmy się, że na czas tego wykładu zrezygnujemy z oznaczania n-tego wyrazu ciągu symbolem typu x n, y n itp. Zamiast tego pisać będziemy x (n), y (n) itp.
Bardziej szczegółowo5 Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego
5 Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego Definicja 5.1. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu drugiego nazywamy równanie postaci F ( x, y, y, y ) = 0, (12) w którym niewiadomą jest funkcja y =
Bardziej szczegółowoCiała skończone. 1. Ciała: podstawy
Ciała skończone 1. Ciała: podstawy Definicja 1. Każdy zbiór liczb, w którym są wykonalne wszystkie cztery działania z wyjątkiem dzielenia przez 0 i który zawiera więcej niż jedną liczbę, nazywamy ciałem
Bardziej szczegółowoRównania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz
Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współczynnikach Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH 12 maja 2016 Równanie liniowe n-tego rzędu Definicja Równaniem różniczkowym liniowym
Bardziej szczegółowoKLASA II LO Poziom rozszerzony (wrzesień styczeń)
KLASA II LO Poziom rozszerzony (wrzesień styczeń) Treści nauczania wymagania szczegółowe: ZAKRES PODSTAWOWY: 1) na podstawie wykresu funkcji y = f(x) szkicuje wykresy funkcji y = f(x), y = c f(x), y =
Bardziej szczegółowoLiczby zespolone. x + 2 = 0.
Liczby zespolone 1 Wiadomości wstępne Rozważmy równanie wielomianowe postaci x + 2 = 0. Współczynniki wielomianu stojącego po lewej stronie są liczbami całkowitymi i jedyny pierwiastek x = 2 jest liczbą
Bardziej szczegółowo1 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych
Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych Definicja. Równaniem różniczkowym o rozdzielonych zmiennych nazywamy równanie postaci p(y) = q() (.) rozwiązanie równania sprowadza się do postaci
Bardziej szczegółowoW. Guzicki Próbna matura, grudzień 2014 r. poziom rozszerzony 1
W. Guzicki Próbna matura, grudzień 01 r. poziom rozszerzony 1 Próbna matura rozszerzona (jesień 01 r.) Zadanie 18 kilka innych rozwiązań Wojciech Guzicki Zadanie 18. Okno na poddaszu ma mieć kształt trapezu
Bardziej szczegółowoi=0 a ib k i, k {0,..., n+m}. Przypuśćmy, że wielomian
9. Wykład 9: Jednoznaczność rozkładu w pierścieniach wielomianów. Kryteria rozkładalności wielomianów. 9.1. Jednoznaczność rozkładu w pierścieniach wielomianów. Uwaga 9.1. Niech (R, +, ) będzie pierścieniem
Bardziej szczegółowoWykład 1. Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych
Arytmetyka liczb całkowitych Wykład 1 Na początku zajmować się będziemy zbiorem liczb całkowitych Z = {0, ±1, ±2,...}. Zakładamy, że czytelnik zna relację
Bardziej szczegółowoPochodna funkcji. Pochodna funkcji w punkcie. Różniczka funkcji i obliczenia przybliżone. Zastosowania pochodnych. Badanie funkcji.
Pochodna funkcji Pochodna funkcji w punkcie. Różniczka funkcji i obliczenia przybliżone. Zastosowania pochodnych. Badanie funkcji. Małgorzata Wyrwas Katedra Matematyki Wydział Informatyki Politechnika
Bardziej szczegółowoPierścień wielomianów jednej zmiennej
Rozdział 1 Pierścień wielomianów jednej zmiennej 1.1 Definicja pierścienia wielomianów jednej zmiennej Definicja 1.1 Niech P będzie dowolnym pierścieniem. Ciąg nieskończony (a 0, a 1,..., a n,...) elementów
Bardziej szczegółowo11. Pochodna funkcji
11. Pochodna funkcji Definicja pochodnej funkcji w punkcie. Niech X R będzie zbiorem niepustym, f:x >R oraz niech x 0 X. Funkcję określoną wzorem, nazywamy ilorazem różnicowym funkcji f w punkcie Mówimy,
Bardziej szczegółowo3a. Wstęp: Elementarne równania i nierówności
3a. Wstęp: Elementarne równania i nierówności Grzegorz Kosiorowski Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie zima 2017/2018 Grzegorz Kosiorowski (Uniwersytet Ekonomiczny 3a. Wstęp: w Krakowie) Elementarne równania
Bardziej szczegółowo7 Twierdzenie Fubiniego
M. Beśka, Wstęp do teorii miary, wykład 7 19 7 Twierdzenie Fubiniego 7.1 Miary produktowe Niech i będą niepustymi zbiorami. Przez oznaczmy produkt kartezjański i tj. zbiór = { (x, y : x y }. Niech E oraz
Bardziej szczegółowo1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.
1.1. NWD, NWW i algorytm Euklidesa. 1. Wykład 1 Twierdzenie 1.1 (o dzieleniu z resztą). Niech a, b Z, b 0. Wówczas istnieje dokładnie jedna para liczb całkowitych q, r Z taka, że a = qb + r oraz 0 r< b.
Bardziej szczegółowoMaciej Grzesiak. Wielomiany
Maciej Grzesiak Wielomiany 1 Pojęcia podstawowe Wielomian definiuje się w szkole średniej jako funkcję postaci f(x) = a 0 + a 1 x + a 2 x + + a n x n Dogodniejsza z punktu widzenia algebry jest następująca
Bardziej szczegółowo1 Funkcje elementarne
1 Funkcje elementarne Funkcje elementarne, które będziemy rozważać to: x a, a x, log a (x), sin(x), cos(x), tan(x), cot(x), arcsin(x), arccos(x), arctan(x), arc ctg(x). 1.1 Funkcje x a. a > 0, oraz a N
Bardziej szczegółowoRachunek różniczkowy i całkowy w przestrzeniach R n
Rachunek różniczkowy i całkowy w przestrzeniach R n Na dzisiejszym wykładzie rozważać będziemy funkcje f : R m R n Każda taka funkcję f można przedstawić jako wektor funkcji (f 1, f 2,, f n ), gdzie każda
Bardziej szczegółowoAlgebra liniowa z geometrią. wykład I
Algebra liniowa z geometrią wykład I 1 Oznaczenia N zbiór liczb naturalnych, tutaj zaczynających się od 1 Z zbiór liczb całkowitych Q zbiór liczb wymiernych R zbiór liczb rzeczywistych C zbiór liczb zespolonych
Bardziej szczegółowojest ciągiem elementów z przestrzeni B(R, R)
Wykład 2 1 Ciągi Definicja 1.1 (ciąg) Ciągiem w zbiorze X nazywamy odwzorowanie x: N X. Dla uproszczenia piszemy x n zamiast x(n). Przykład 1. x n = n jest ciągiem elementów z przestrzeni R 2. f n (x)
Bardziej szczegółowoMatematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)
Matematyka II Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 208/209 wykład 3 (27 maja) Całki niewłaściwe przedział nieograniczony Rozpatrujemy funkcje ciągłe określone na zbiorach < a, ),
Bardziej szczegółowoIndukcja matematyczna
Indukcja matematyczna Zadanie. Zapisać, używając symboli i, następujące wyrażenia (a) n!; (b) sin() + sin() sin() +... + sin() sin()... sin(n); (c) ( + )( + /)( + / + /)... ( + / + / +... + /R). Zadanie.
Bardziej szczegółowo