Teoria wzgl dno±ci Einsteina
|
|
- Kornelia Duda
- 6 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Fizyka dla Informatyków Wykªad 12 Katedra Informatyki Stosowanej P J W S T K
2 Spis tre±ci Spis tre±ci 1 Wst p 2 3 4
3 Spis tre±ci Spis tre±ci 1 Wst p 2 3 4
4 Spis tre±ci Spis tre±ci 1 Wst p 2 3 4
5 Spis tre±ci Spis tre±ci 1 Wst p 2 3 4
6 Wst p Dzisiaj b dziemy opowiada o teorii wzgl dno±ci Ensteina! Sk d to si wszystko wzi ªo? Paradoksy zyki XIX wieku. Czy mamy na to jakie± rozwi zanie?
7 Wst p Ukªad odniesienia W celu okre±lenia pr dko±ci dowolnego obiektu musimy zdeniowa nieruchomy ukªad odniesienia. Przykªady: fala w sznurze pasa»er w poci gu: pasa»er siedz cy w przedziale wagonu, wzgl dem wagonu ma pr dko± v = 0 km/godz. Je±li zmierzymy jego pr dko± wzgl dem stacji, to wynosi ona v = 100 km/godz. Stacja nie jest nieruchoma wzgl dem osi obrotu Ziemi, zale»y od odlegªo±ci od równika, i mo»e osi gn pr dko± v = km/godz. rodek Ziemi kr»y wokóª Sªo«ca, wi c pr dko± pasa»era poci gu mo»e osi gn pr dko± v = km/godz. Sªo«ce kr»y wokóª ±rodka masy Galaktyki... Która z tych pr dko±ci jest prawdziwa? Bardzo wa»ne pytanie: czy istnieje ukªad odniesienia zawsze b d cy w spoczynku? Czy istnieje absolutny ukªad odniesienia?
8 Do±wiadczenie A.A. Michelsona i E.W. Morleya (1887) wiatªo jest fal, wi c zapewne musi w przestrzeni istnie 'co±', co drga. To 'co±' nazwano eterem (loz. wedªug wyobra»e«lozofów starogreckich substancja wypeªniaj ca wszech±wiat i okre±lana jako pierwotna materia, pi ta zasada bytu i ¹ródªo»ycia (poza czterema»ywioªami: ogniem, wod, ziemi i powietrzem)[sjp]. A.A. Michelson a i E.W. Morley poszukiwali absolutnego ukªadu odniesienia wykorzystuj c interferometr (patrz rys. 1). Wi zka ±wiatªa monochromatycznego jest rozdzielana na dwie wzajemnie prostopadªe wi zki. Po odbiciu od zwierciadeª, wracaj do miejsca, w którym nast piªo ich rozdzielenie, i tu nast puje ich interferencja. Wynik tego zªo»enia odbitych wi zek zale»y od ró»nicy ±rednich pr dko±ci w kierunku do i od zwierciadeª. a Albert A. Michelson urodziª si w roku 1852 w Strzelnie. Gdy miaª 2 lata, jego rodzice wyemigrowali do USA. Michelson zostaª pierwszym ameryka«skim laureatem nagrody Nobla z zyki.
9 Kierunek wiania eteru L L Źródło światła Obserwator Rys. 1: Schemat do±wiadczenia Michelsona-Morleya
10 Rys. 2: Interferometr Michelsona-Morleya 5
11 Do±wiadczenie A.A. Michelsona i E.W. Morleya (1887) Interferometr ustawiano tak, by jedno z jego ramion byªo równolegªe do kierunku ruchu Ziemi wokóª Sªo«ca. Nast pnie obracano urz dzenie, by druga wi zka byªa równolegªa do biegu Ziemi po okoªosªonecznej trajektorii, ale»adnych efektów interferencyjnych nie zauwa»ono, mimo wielokrotnego powtarzania eksperymentu, równie» przez innych badaczy. Ziemia biegnie wokóª Sªo«ca z pr dko±ci okoªo 30 km/s, co stanowi okoªo 1% pr dko±ci ±wiatªa. Precyzja u»ytych przyrz dów z ªatwo±ci powinna pozwoli na odnotowanie ró»nicy pr dko±ci ±wiatªa w ró»nych kierunkach, gdyby pr dko± ±wiatªa dodawaªa si do pr dko±ci Ziemi tak, jak obserwujemy to w naszym codziennym»yciu dla innych zjawisk.
12 Do±wiadczenie A.A. Michelsona i E.W. Morleya (1887) Zaªó»my,»e Ziemia porusza si z pr dko±ci v wzgl dem eteru. Dla obserwatora na Ziemi kierunek wiatru eteru skierowany jest za Ziemi. Wi zka ±wiatªa poruszaj ca si w kierunku prostopadªym do kierunku ruchu powietrza musi biec nieco pod wiatr, tak»e ostatecznie biegnie w kierunku prostopadªym do kierunku wiatru eterowego. wiatªo biegnie z pr dko±ci c wzgl dem eteru, ale wiatr eteru porywa je z powrotem, tak»e trajektoria ±wiatªa w interferometrze Michelsona-Morleya biegnie pod k tem prostym do wiatru (patrz rys. 3).
13 Do±wiadczenie A.A. Michelsona i E.W. Morleya (1887) v prędkość wiatru u prędkość ostateczna c prędkość względem eteru Rys. 3: Wektory pr dko±ci ±wiatªa poruszaj cego si pod k tem prostym do wiatru eteru
14 Do±wiadczenie A.A. Michelsona i E.W. Morleya (1887) Z rys. 3 wynika,»e pr dko± wzgl dem interferometru wynosi u = c 2 v 2, (1) wi c czas potrzebny na pokonanie drogi w obie strony wynosi t = 2L u = 2L c 2 v 2. (2) wiatªo wysªane w kierunku 'pod wiatr' porusza si z pr dko±ci c wzgl dem eteru i z pr dko±ci c v wzgl dem Ziemi. Czas potrzebny na dotarcie do lustra wynosi t1 = L/(c v). Pr dko± z wiatrem wynosi odpowiednio t2 = L/(c + v). Drog w obie strony ±wiatªo pokonuje w czasie t = L + L = 2cL c v c + v c 2. (3) v 2
15 Do±wiadczenie A.A. Michelsona i E.W. Morleya (1887) Mierz c czasy t i t mo»na obliczy pr dko± Ziemi wzgl dem eteru. ci±lej, w eksperymencie chodziªo nie tyle o zmierzenie pr dko±ci Ziemi w ruchu po orbicie, bo byªa ona znana, lecz o wykrycie tego ruchu przy u»yciu interferometru. Gdyby czas biegu promieni ±wietlnych byª w obu przypadkach ró»ny, to pr»ki interferncyjne powinny przesun si w inne miejsce, co te» ªatwo policzy w jakie. Niczego takiego jednak nie udaªo si zaobserwowa [4]. Okazaªo si,»e Ziemia nie porusza si wzgl dem eteru. Hendrik Antoon Lorentz i George Francis FitzGerald, w latach '90 XIX wieku, niezale»nie od siebie, próbowali wyja±ni niepowodzenie do±wiadczenia Michelsona-Morleya zakªadaj c,»e rami interferometru le» ce wzdªu» kierunku pr dko±ci Ziemi ulega skróceniu wzgl dem swojej dªugo±ci spoczynkowej L i wzgl dem drugiego ramienia. Ten wynik staª si pó¹niej cz ±ci szczególnej teorii wzgl dno±ci, a efekt nazywa si skróceniem Lorentza-FitzGeralda.
16 Je»eli ukªad A = (x, y, z ) porusza si ruchem jednostajnie prostoliniowym z pr dko±ci v w kierunku x wzgl dem ukªadu A = (x, y, z), przy czym osie obu ukªadów wspóªrz dnych pozostaj do siebie równolegªe, to x = x vt, y = y, z = z, t = t. (4) Odlegªo± mi dzy dwoma punktami wynosi: w ukªadzie (x, y, z): d = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2 + (z 1 z 2 ) 2, (5) w ukªadzie (x, y, z ): d = (x 1 x 2 )2 + (y 1 y 2 )2 + (z 1 z 2 )2, (6) Wida,»e d = d.
17 Pr dko± ±wiatªa w ukªadzie (x, y, z) wynosi a w ukªadzie (x, y, z ) c = dx dt, (7) c = dx dt = d(x vt) dt = c v, (8) czyli c c. (9) W ukªadach podlegaj cych transformacji Galileusza pr dko± ±wiatªa w ukªadzie poruszaj cym si jest inna ni» w ukªadzie spoczywaj cym (sprzeczno± z do±wiadczeniem MM).
18 Niezmienniczo± pr dko±ci ±wiatªa zapewnia transformacja Lorentza: x = x vt 1 β 2, y = y, z = z, t = x t v c 2 1 β 2, (10) x = x + vt, 1 β 2 y = y, z = z, t = t x + v c 2 1 β 2, (11) β = v/c.
19 Niech w chwili t = t = 0 pocz tki ukªadów wspóªrz dnych A i A pokrywaj si. Po upªywie pewnego czasu t wysªany sygnaª ±wietlny dotrze do punktu (x, y, z) w A speªniaj cego warunek x 2 + y 2 + z 2 = c 2 t 2, (12) który we wspóªrz dnych (x, y, z ) w A' speªnia warunek (po dokonaniu transformacji Lorentza) x 2 + y 2 + z 2 = c 2 t 2. (13) Wida,»e zarówno w pierwszym, jak i w drugim przypadku ±wiatªo rozchodzi si ze staª pr dko±ci c w obu ukªadach wspóªrz dnych.
20 Spis tre±ci Wst p 1 Wst p 2 3 4
21 Niech w ukªadzie A zachodz równocze±nie w chwili t = t1 = t2 dwa zjawiska w punktach x1 i x2. W ukªadzie A, po transformacji Lorentza, mamy t 1 = t1 v c 2 x 1 t2 v, 1 β 2 t c 2 = 2 x 2. (14) 1 β 2 Wida,»e t1 t2: dwa zjawiska zachodz ce równocze±nie w A, nie s równoczesne w A.
22 Spis tre±ci Wst p 1 Wst p 2 3 4
23 Wst p Niech z punktu x ukªadu A wychodz sygnaªy ±wietlne w odst pach czasu t = t2 t1. W ruchomym ukªadzie wspóªrz dnych A, odst py te wynosz t = t 2 t1 1 β 2 = t 1 β 2 < t. (15) Odst py czasu w ukªadzie nieruchomym s dla obserwatora w ukªadzie ruchomym wydªu»one.
24 Spis tre±ci Wst p 1 Wst p 2 3 4
25 Wst p Mierzymy dªugo± pr ta w nieruchomym ukªadzie A: d = x2 x1 w chwili t = t1 = t2. Mierzymy dªugo± tego samego pr ta w ruchomym ukªadzie A : d = x 2 x 1 w chwili t = t 1 = t 2. d = x 2 x 1 = (x2 x1) 1 β 2 < d. (16) Dªugo± pr ta w ukªadzie poruszaj cym si jest mniejsza. Je±li potraktujemy teraz ukªad A jako nieruchomy, to dojdziemy do wniosku,»e pr t ma najwi ksz dªugo± w ukªadzie w którym spoczywa.
26 Spis tre±ci Wst p 1 Wst p 2 3 4
27 Punkt P porusza si w ukªadzie A z pr dko±ci u. Z kolei ukªad A porusza si wzgl dem nieruchomego ukªadu A z pr dko±ci v wzdªu» osi x. Jaka jest pr dko± punktu P w ukªadzie A? u x = dx dt = u = dx i i dt, u i = dx i. (17) dt ( dx ) dt dt = + v dt 1 β 2 dx + dt v dt dt 1 β 2 Na podstawie wzoru (10) mamy = u x + v dt. (18) 1 β 2 dt dt dt v dx 1 = c 2 dt 1 β 2 1 ux v = c 2 1 β 2, (19)
28 sk d ostatecznie Post puj c analogicznie, otrzymujemy»e: u x = u x + v 1 + u x v c 2. (20) u y = dy dt dt = dy = dy dt dt dt = u y 1 β 2, (21) 1 + vu x c 2 u z = u z 1 β 2. (22) 1 + vu x c 2 Ze wzoru (20) wynika,»e wypadkowa dwu pr dko±ci jest mniejsza od sumy tych pr dko±ci. Np. podstawiaj c u x = c otrzymujemy ux = c, czyli maksymaln pr dko± fal elektromagnetycznych w pró»ni.
29 Spis tre±ci Wst p 1 Wst p 2 3 4
30 Postulat Alberta Einsteina: wszystkie prawa zyki s niezmiennicze wzgl dem transformacji Lorentza
31 Spis tre±ci Wst p 1 Wst p 2 3 4
32 Druga zasada dynamiki Newtona Praca tej siªy na drodze ds wynosi F = d dv (mv) = m + dt dt v dm. (23) dt F ds = m v dv + v 2 dm. (24) Ró»niczkuj c zwi zek m 0 masa spoczynkowa. m 0 m = 1 v 2 c 2, (25)
33 Otrzymujemy czyli mv dv dm = c 2 v 2, (26) F ds = dm(c 2 v 2 ) + v 2 dm = c 2 dm = d(m c 2 ). (27) Praca elementarna powoduje ubytek energii potencjalnej, czyli Po scaªkowaniu du = d(m c 2 ). (28) E = mc 2 + U = m 0 c 2 1 v 2 E energia caªkowita ciaªa poruszaj cego si w polu siª. c 2 + U = const, (29)
34 Rozwijaj c wyra»enie podpierwiastkowe w szereg, mamy ( 1 E = m 0 c m 0v m v 4 ) 0 c U. (30) Przyjmuj c punkt odniesienia U = 0, otrzymujemy prawo równowa»no±ci masy i energii E = m c 2. (31) Jest to prawo zachowania energii ciaªa w polu siª zachowawczych. Korzystaj c ze wzoru (30) m = E c 2 = m ( 1 c 2 2 m 0v m v 4 ) 0 c =m 0 + m kin + m pot = const. + U c 2 (32)
35 Zako«czenie Wst p Pokazano (Neil Ashby),»e gdyby pomin poprawki relatywistyczne, system nawigacyjny GPS nie mógªby dziaªa. Zaniedbanie wpªywu pola grawitacyjnego na upªyw czasu spowodowaªoby ju» po 24 godzinach bª d w okre±leniu poªo»enia wynosz cy 18 km. Wielu autorów próbowaªo teori wzgl dno±ci zast pi inn albo uogólni. Obecna sytuacja jest taka, ze dopuszczalne (przez wyniki do±wiadcze«i obserwacji astronomicznych) uogólnienia ró»ni si w swoich przewidywaniach od teorii wzgl dno±ci tak maªo,»e nie 'opªaca si ' ich stosowa (podobnie, jak 'nie opªaca si ' stosowa teorii wzgl dno±ci w in»ynierii). Teorie, które byªy alternatywne dla teorii wzgl dno±ci, zostaªy przez do±wiadczenie wyeliminowane. Ale teoria wzgl dno±ci jest te» tymczasowa i kiedy± trzeba b dzie zast pi j teori dokªadniejsz.
36 Literatura Wst p 1 P.G. Hewit, Fizyka wokóª nas, PWN, J. Massalski, M. Massalska, Fizyka dla in»ynierów, WNT, R. Wolfson, Essential University Physics, Pearson International Edition, A. Krasi«ski, Jak powstawaªa teoria wzgl dno±ci, Post py Fizyki, 54 3, , S.L. Ba»anski, Powstawanie i wczesny odbiór szczególnej teorii wzgl dno±ci, Post py Fizyki, I, 56, 6, , 2005; II, 56, 6, , 2005
37 Koniec? :-( Wst p Koniec wykªadu 12
Elementy fizyki relatywistycznej
Elementy fizyki relatywistycznej Transformacje Galileusza i ich konsekwencje Transformacje Lorentz'a skracanie przedmiotów w kierunku ruchu dylatacja czasu nowe składanie prędkości Szczególna teoria względności
1 Trochoidalny selektor elektronów
1 Trochoidalny selektor elektronów W trochoidalnym selektorze elektronów TEM (Trochoidal Electron Monochromator) stosuje si skrzy»owane i jednorodne pola: elektryczne i magnetyczne. Jako pierwsi taki ukªad
FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski
FIZYKA 2 wykład 9 Janusz Andrzejewski Albert Einstein ur. 14 marca 1879 w Ulm, Niemcy, zm. 18 kwietnia 1955 w Princeton, USA) niemiecki fizyk żydowskiego pochodzenia, jeden z największych fizyków-teoretyków
Elementy geometrii w przestrzeni R 3
Elementy geometrii w przestrzeni R 3 Z.Šagodowski Politechnika Lubelska 29 maja 2016 Podstawowe denicje Wektorem nazywamy uporz dkowan par punktów (A,B) z których pierwszy nazywa si pocz tkiem a drugi
Dynamika Bryªy Sztywnej
Dynamika Bryªy Sztywnej Adam Szmagli«ski Instytut Fizyki PK Kraków, 27.10.2016 Podstawy dynamiki bryªy sztywnej Bryªa sztywna to ukªad cz stek o niezmiennych wzajemnych odlegªo±ciach. Adam Szmagli«ski
ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15
ARYTMETYKA MODULARNA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2014/15 Spis tre±ci 1 Denicja kongruencji i jej podstawowe wªasno±ci 3 2 Systemy pozycyjne 8 3 Elementy odwrotne 12 4 Pewne zastosowania elementów odwrotnych
Podstawy fizyki wykład 9
D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 4, PWN, Warszawa 2003. H. D. Young, R. A. Freedman, Sear s & Zemansky s University Physics with Modern Physics, Addison-Wesley Publishing Company,
Dynamika. Adam Szmagli«ski. Kraków, Instytut Fizyki PK
Dynamika Adam Szmagli«ski Instytut Fizyki PK Kraków, 22.10.2016 Pierwsza Zasada Dynamiki Newtona Ka»de ciaªo pozostaje w spoczynku lub porusza si ruchem jednostajnym prostoliniowym, je±li nie dziaªaj na
Zasady względności w fizyce
Zasady względności w fizyce Mechanika nierelatywistyczna: Transformacja Galileusza: Siły: Zasada względności Galileusza: Równania mechaniki Newtona, określające zmianę stanu ruchu układów mechanicznych,
Kinematyka 2/15. Andrzej Kapanowski ufkapano/ Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagiello«ski, Kraków. A. Kapanowski Kinematyka
Kinematyka 2/15 Andrzej Kapanowski http://users.uj.edu.pl/ ufkapano/ Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagiello«ski, Kraków 2018 Podstawowe poj cia Kinematyka jest cz ±ci mechaniki, która zajmuje si opisem
Wyznaczanie krzywej rotacji Galaktyki na podstawie danych z teleskopu RT3
Wyznaczanie krzywej rotacji Galaktyki na podstawie danych z teleskopu RT3 Michaª Litwicki, Michalina Grubecka, Ewelina Obrzud, Tomasz Dziaªa, Maciej Winiarski, Dajana Olech 27 sierpnia 2012 Prowadz cy:
Ekstremalnie fajne równania
Ekstremalnie fajne równania ELEMENTY RACHUNKU WARIACYJNEGO Zaczniemy od ogólnych uwag nt. rachunku wariacyjnego, który jest bardzo przydatnym narz dziem mog cym posªu»y do rozwi zywania wielu problemów
Podstawy fizyki sezon 1 XI. Mechanika relatywistyczna
Podstawy fizyki sezon 1 XI. Mechanika relatywistyczna Agnieszka Obłąkowska-Mucha AGH, WFIiS, Katedra Oddziaływań i Detekcji Cząstek, D11, pok. 111 amucha@agh.edu.pl http://home.agh.edu.pl/~amucha Fizyka
Kinematyka relatywistyczna
Kinematyka relatywistyczna Fizyka I (B+C) Wykład VI: Prędkość światła historia pomiarów doświadczenie Michelsona-Morleya prędkość graniczna Teoria względności Einsteina Dylatacja czasu Prędkość światła
ver teoria względności
ver-7.11.11 teoria względności interferometr Michelsona eter? Albert Michelson 1852 Strzelno, Kujawy 1931 Pasadena, Kalifornia Nobel - 1907 http://galileoandeinstein.physics.virginia.edu/more_stuff/flashlets/mmexpt6.htm
Wektory w przestrzeni
Wektory w przestrzeni Informacje pomocnicze Denicja 1. Wektorem nazywamy uporz dkowan par punktów. Pierwszy z tych punktów nazywamy pocz tkiem wektora albo punktem zaczepienia wektora, a drugi - ko«cem
Krzywe i powierzchnie stopnia drugiego
Krzywe i powierzchnie stopnia drugiego Iwona Malinowska, Zbigniew Šagodowski 25 maja 2015 I. Malinowska, Z. Lagodowski Geometria 25 maja 2015 1 / 30 Rozwa»my dwie proste przecinaj ce si pod k tem α, 0
Arkusz maturalny. Šukasz Dawidowski. 25 kwietnia 2016r. Powtórki maturalne
Arkusz maturalny Šukasz Dawidowski Powtórki maturalne 25 kwietnia 2016r. Odwrotno±ci liczby rzeczywistej 1. 9 8 2. 0, (1) 3. 8 9 4. 0, (8) 3 4 4 4 1 jest liczba Odwrotno±ci liczby rzeczywistej 3 4 4 4
Ćwiczenie: "Ruch harmoniczny i fale"
Ćwiczenie: "Ruch harmoniczny i fale" Opracowane w ramach projektu: "Wirtualne Laboratoria Fizyczne nowoczesną metodą nauczania realizowanego przez Warszawską Wyższą Szkołę Informatyki. Zakres ćwiczenia:
Kwantowa teoria wzgl dno±ci
Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego Festiwal Nauki, 16 wrze±nia 2006 Plan wykªadu Grawitacja i geometria 1 Grawitacja i geometria 2 3 Grawitacja Grawitacja i geometria wedªug Newtona:
Graka komputerowa Wykªad 3 Geometria pªaszczyzny
Graka komputerowa Wykªad 3 Geometria pªaszczyzny Instytut Informatyki i Automatyki Pa«stwowa Wy»sza Szkoªa Informatyki i Przedsi biorczo±ci w Šom»y 2 0 0 9 Spis tre±ci Spis tre±ci 1 Przeksztaªcenia pªaszczyzny
Fizyka współczesna. Koniec XIX w. kompletna fizyka, za wyjątkiem paru drobiazgów :
Fizyka współczesna Koniec XIX w. kompletna fizyka, za wyjątkiem paru drobiazgów : A. - Niezmienniczość prędkości światła (dośw. Michelsona i Morley a) B. - Promieniowanie ciała doskonale czarnego - Zjawisko
Kinematyka relatywistyczna
Kinematyka relatywistyczna Fizyka I (B+C) Wykład V: Prędkość światła historia pomiarów doświadczenie Michelsona-Morleya prędkość graniczna Teoria względności Einsteina Dylatacja czasu Prędkość światła
Wykªad 7. Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych.
Wykªad jest prowadzony w oparciu o podr cznik Analiza matematyczna 2. Denicje, twierdzenia, wzory M. Gewerta i Z. Skoczylasa. Wykªad 7. Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych. Denicja Mówimy,»e funkcja
Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności
Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności Fizyka wykład 2 dla studentów kierunku Informatyka Wydział Automatyki, Elektroniki i Informatyki Politechnika Śląska 15 października 2007r.
CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie I (luty, 2013)
CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA Szczególna teoria względności Spotkanie I (luty, 2013) u Wyprowadzenie transformacji Lorentza u Relatywistyczna transformacja prędkości u Dylatacja czasu u Skrócenie długości
Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni
Wykªad 3 Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni W wykªadzie tym wi kszy nacisk zostaª poªo»ony raczej na intuicyjne rozumienie deniowanych poj, ni» ±cisªe ich zdeniowanie. Dlatego niniejszy wykªad
Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 12
Fizyka 1 (mechanika) 1100-1AF14 Wykład 12 Jerzy Łusakowski 18.12.2017 Plan wykładu Doświadczenie Michelsona - Morley a Transformacja Lorentza Synchronizacja zegarów Wnioski z transformacji Lorentza Doświadczenie
Zadania z z matematyki dla studentów gospodarki przestrzennej UŠ. Marek Majewski Aktualizacja: 31 pa¹dziernika 2006
Zadania z z matematyki dla studentów gospodarki przestrzennej UŠ Marek Majewski Aktualizacja: 1 pa¹dziernika 006 Spis tre±ci 1 Macierze dziaªania na macierzach. Wyznaczniki 1 Macierz odwrotna. Rz d macierzy
Rachunek ró»niczkowy funkcji jednej zmiennej
Lista Nr 5 Rachunek ró»niczkowy funkcji jednej zmiennej 5.0. Obliczanie pochodnej funkcji Pochodne funkcji podstawowych. f() = α f () = α α. f() = log a f () = ln a '. f() = ln f () = 3. f() = a f () =
Szczególna teoria względności
Szczególna teoria względności Rakieta zbliża się do Ziemi z prędkością v i wysyła sygnały świetlne (ogólnie w postaci fali EM). Z jaką prędkością sygnały te docierają do Ziemi? 1. Jeżeli światło porusza
Metody dowodzenia twierdze«
Metody dowodzenia twierdze«1 Metoda indukcji matematycznej Je±li T (n) jest form zdaniow okre±lon w zbiorze liczb naturalnych, to prawdziwe jest zdanie (T (0) n N (T (n) T (n + 1))) n N T (n). 2 W przypadku
O pewnym zadaniu olimpijskim
O pewnym zadaniu olimpijskim Michaª Seweryn, V LO w Krakowie opiekun pracy: dr Jacek Dymel Problem pocz tkowy Na drugim etapie LXII Olimpiady Matematycznej pojawiª si nast puj cy problem: Dla ka»dej liczby
Pole grawitacyjne 5/15. Andrzej Kapanowski ufkapano/ Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagiello«ski, Kraków
Pole grawitacyjne 5/15 Andrzej Kapanowski http://users.uj.edu.pl/ ufkapano/ Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagiello«ski, Kraków 2018 Wprowadzenie Oddziaªywanie grawitacyjne jest jednym z czterech podstawowych
r = x x2 2 + x2 3.
Przestrze«aniczna Def. 1. Przestrzeni aniczn zwi zan z przestrzeni liniow V nazywamy dowolny niepusty zbiór P z dziaªaniem ω : P P V (które dowolnej parze elementów zbioru P przyporz dkowuje wektor z przestrzeni
ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15
ARYTMETYKA MODULARNA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2014/15 Spis tre±ci 1 Denicja kongruencji i jej podstawowe wªasno±ci 3 2 Systemy pozycyjne 8 3 Elementy odwrotne 12 4 Pewne zastosowania elementów odwrotnych
(wynika z II ZD), (wynika z PPC), Zapisujemy to wszystko w jednym równaniu i przeksztaªcamy: = GM
ODPOWIEDZI, EDUKARIS - kwiecie«2014, opracowaª Mariusz Mroczek 1 Zadanie 1.1 (2 pkt) Zmiana kierunku wektora pr dko±ci odbywa si, zgodnie z II ZD, w kierunku dziaªania siªy. Innymi sªowami: przyrosty pr
Optyka geometryczna. Zwierciadªa. Marcin S. Ma kowicz. rok szk. 2009/2010. Zespóª Szkóª Ponadgimnazjalnych Nr 2 w Brzesku
Optyka geometryczna Zespóª Szkóª Ponadgimnazjalnych Nr 2 w Brzesku rok szk. 2009/2010 Spis tre±ci 1 2 Jak konstuowa obraz w zwierciadle pªaskim 3 Konstrukcja obrazu w zwierciadle kulistym wkl sªym Równanie
ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15
ARYTMETYKA MODULARNA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2014/15 Spis tre±ci 1 Denicja kongruencji i jej podstawowe wªasno±ci 3 2 Systemy pozycyjne 8 3 Elementy odwrotne 12 4 Pewne zastosowania elementów odwrotnych
Fizyka dla Informatyków Wykªad 10 Elektrodynamika
Fizyka dla Informatyków Wykªad 10 Elektrodynamika Katedra Informatyki Stosowanej PJWSTK 2009 Dzisiaj b dziemy opowiada o elektryczno±ci. I o tym, i co z tego wynika! Rys. 1: Model atomu wodoru Spis tre±ci
Elementy fizyki relatywistycznej
Elementy fizyki relatywistycznej Transformacje Galileusza i ich konsekwencje Transformacje Lorentza skracanie przedmiotów w kierunku ruchu dylatacja czasu nowe składanie prędkości Szczególna teoria względności
Dynamika 3/15. Andrzej Kapanowski ufkapano/ Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagiello«ski, Kraków. A. Kapanowski Dynamika
Dynamika 3/15 Andrzej Kapanowski http://users.uj.edu.pl/ ufkapano/ Instytut Fizyki, Uniwersytet Jagiello«ski, Kraków 2018 Podstawowe poj cia Dynamika jest cz ±ci mechaniki klasycznej, która zajmuje si
XVII Warmi«sko-Mazurskie Zawody Matematyczne
1 XVII Warmi«sko-Mazurskie Zawody Matematyczne Kategoria: klasa VIII szkoªy podstawowej i III gimnazjum Olsztyn, 16 maja 2019r. Zad. 1. Udowodnij,»e dla dowolnych liczb rzeczywistych x, y, z speªniaj cych
TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA
TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA Wykład 4 2012/2013, zima 1 Założenia mechaniki klasycznej 1. Przestrzeń jest euklidesowa 2. Przestrzeń jest izotropowa 3. Prawa ruchu Newtona są słuszne w układzie inercjalnym
Wojewódzki Konkurs Matematyczny
sumaryczna liczba punktów (wypeªnia sprawdzaj cy) Wojewódzki Konkurs Matematyczny dla uczniów gimnazjów 13 luty 2014 Czas 90 minut 1. Otrzymujesz do rozwi zania 10 zada«zamkni tych oraz 5 zada«otwartych.
Elektrostatyka. Prawo Coulomba. F = k qq r r 2 r, wspóªczynnik k = 1 = N m2
Elektrostatyka Prawo Coulomba F = k qq r r 2 r, wspóªczynnik k = 1 N m2 4πε = 9 109 C 2 gdzie: F - siªa z jak ªadunek Q dziaªa na q, r wektor poªo»enia od ªadunku Q do q, r = r, Przenikalno± elektryczna
Funkcje. Šukasz Dawidowski. 25 kwietnia 2016r. Powtórki maturalne
Funkcje Šukasz Dawidowski Powtórki maturalne 25 kwietnia 2016r. Uzasadnij,»e równanie x 3 + 2x 2 3x = 6 ma dwa niewymierne pierwiastki. Funkcja f dana jest wzorem f (x) = 2x + 1. Rozwi» równanie f (x +
Zagadnienia na wej±ciówki z matematyki Technologia Chemiczna
Zagadnienia na wej±ciówki z matematyki Technologia Chemiczna 1. Podaj denicj liczby zespolonej. 2. Jak obliczy sum /iloczyn dwóch liczb zespolonych w postaci algebraicznej? 3. Co to jest liczba urojona?
Statystyka matematyczna - ZSTA LMO
Statystyka matematyczna - ZSTA LMO Šukasz Smaga Wydziaª Matematyki i Informatyki Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wykªad 4 Šukasz Smaga (WMI UAM) ZSTA LMO Wykªad 4 1 / 18 Wykªad 4 - zagadnienia
Postulaty szczególnej teorii względności
Teoria Względności Pomiary co, gdzie, kiedy oraz w jakiej odległości w czasie i przestrzeni Transformowanie (przekształcanie) wyników pomiarów między poruszającymi się układami Szczególna teoria względności
MECHANIKA RELATYWISTYCZNA. Rys. Transformacja Galileusza
MECHANIKA RELATYWISTYCZNA Wykład 9 MECHANIKA RELATYWISTYCZNA Pamiętaj, że najmniejszy krok w stronę celu jest więcej wart niż maraton dobrych chęci. H. J. Brown Wstęp Jeden z twórców mechaniki (klasycznej).
Wykªad 4. Funkcje wielu zmiennych.
Wykªad jest prowadzony w oparciu o podr cznik Analiza matematyczna 2. Denicje, twierdzenia, wzory M. Gewerta i Z. Skoczylasa. Wykªad 4. Funkcje wielu zmiennych. Zbiory na pªaszczy¹nie i w przestrzeni.
1 Metody iteracyjne rozwi zywania równania f(x)=0
1 Metody iteracyjne rozwi zywania równania f()=0 1.1 Metoda bisekcji Zaªó»my,»e funkcja f jest ci gªa w [a 0, b 0 ]. Pierwiastek jest w przedziale [a 0, b 0 ] gdy f(a 0 )f(b 0 ) < 0. (1) Ustalmy f(a 0
MECHANIKA RELATYWISTYCZNA (SZCZEGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI)
MECHANIKA RELATYWISTYCZNA Wykład 9 MECHANIKA RELATYWISTYCZNA (SZCZEGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI) Pamiętaj, że najmniejszy krok w stronę celu jest więcej wart niż maraton dobrych chęci. H. J. Brown Rys. Albert
WST P DO TEORII INFORMACJI I KODOWANIA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2013/14
WST P DO TEORII INFORMACJI I KODOWANIA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2013/14 Spis tre±ci 1 Kodowanie i dekodowanie 4 1.1 Kodowanie a szyfrowanie..................... 4 1.2 Podstawowe poj cia........................
1 Ró»niczka drugiego rz du i ekstrema
Plan Spis tre±ci 1 Pochodna cz stkowa 1 1.1 Denicja................................ 1 1.2 Przykªady............................... 2 1.3 Wªasno±ci............................... 2 1.4 Pochodne wy»szych
1 Bª dy i arytmetyka zmiennopozycyjna
1 Bª dy i arytmetyka zmiennopozycyjna Liczby w pami ci komputera przedstawiamy w ukªadzie dwójkowym w postaci zmiennopozycyjnej Oznacza to,»e s one postaci ±m c, 01 m < 1, c min c c max, (1) gdzie m nazywamy
PRAWA ZACHOWANIA. Podstawowe terminy. Cia a tworz ce uk ad mechaniczny oddzia ywuj mi dzy sob i z cia ami nie nale cymi do uk adu za pomoc
PRAWA ZACHOWANIA Podstawowe terminy Cia a tworz ce uk ad mechaniczny oddzia ywuj mi dzy sob i z cia ami nie nale cymi do uk adu za pomoc a) si wewn trznych - si dzia aj cych na dane cia o ze strony innych
Kalendarz Maturzysty 2010/11 Fizyka
Kalendarz Maturzysty 2010/11 Fizyka Kalendarz Maturzysty 2010/11 Fizyka Patryk Kamiński Drogi Maturzysto, Oddajemy Ci do rąk profesjonalny Kalendarz Maturzysty z fizyki stworzony przez naszego eksperta.
Rys.2 N = H (N cos = N) : (1) H y = q x2. y = q x2 2 H : (3) Warto± siªy H, która mo»e by uto»samiana z siª naci gu kabla, jest równa: z (3) przy
XXXV OLIMPIADA WIEDZY TECHNICZNEJ Zawody III stopnia Rozwi zania zada«dla grupy mechaniczno-budowlanej Rozwi zanie zadania Tzw. maªy zwis, a wi c cos. W zwi zku z tym mo»na przyj,»e Rys. N H (N cos N)
2 Liczby rzeczywiste - cz. 2
2 Liczby rzeczywiste - cz. 2 W tej lekcji omówimy pozostaªe tematy zwi zane z liczbami rzeczywistymi. 2. Przedziaªy liczbowe Wyró»niamy nast puj ce rodzaje przedziaªów liczbowych: (a) przedziaªy ograniczone:
x y x y x y x + y x y
Algebra logiki 1 W zbiorze {0, 1} okre±lamy dziaªania dwuargumentowe,, +, oraz dziaªanie jednoargumentowe ( ). Dziaªanie x + y nazywamy dodawaniem modulo 2, a dziaªanie x y nazywamy kresk Sheera. x x 0
ANALIZA NUMERYCZNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15
ANALIZA NUMERYCZNA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2014/15 Spis tre±ci 1 Metoda Eulera 3 1.1 zagadnienia brzegowe....................... 3 1.2 Zastosowanie ró»niczki...................... 4 1.3 Output do pliku
Metodydowodzenia twierdzeń
1 Metodydowodzenia twierdzeń Przez zdanie rozumiemy dowolne stwierdzenie, które jest albo prawdziwe, albo faªszywe (nie mo»e by ono jednocze±nie prawdziwe i faªszywe). Tradycyjnie b dziemy u»ywali maªych
1 Fale. 1.1 Fale mechaniczne. 1.2 Fale elektromagnetyczne. 1.3 Fale grawitacyjne. 1.4 Równanie falowe. 1.5 Wªa±ciwo±ci fali
Spis tre±ci 1 Fale 2 1.1 Fale mechaniczne......................................... 2 1.2 Fale elektromagnetyczne...................................... 2 1.3 Fale grawitacyjne.........................................
Spis tre±ci. Plan. 1 Pochodna cz stkowa. 1.1 Denicja Przykªady Wªasno±ci Pochodne wy»szych rz dów... 3
Plan Spis tre±ci 1 Pochodna cz stkowa 1 1.1 Denicja................................ 2 1.2 Przykªady............................... 2 1.3 Wªasno±ci............................... 2 1.4 Pochodne wy»szych
ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15
ARYTMETYKA MODULARNA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2014/15 Spis tre±ci 1 Denicja kongruencji i jej podstawowe wªasno±ci 3 2 Systemy pozycyjne 8 3 Elementy odwrotne 12 4 Pewne zastosowania elementów odwrotnych
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Zastosowanie eliptycznych równa«ró»niczkowych
Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI 1 Rozdziaª 9 RÓWNANIA ELIPTYCZNE 9.1 Zastosowanie eliptycznych równa«ró»niczkowych cz stkowych 9.1.1 Problemy z warunkami brzegowymi W przestrzeni dwuwymiarowej
Stereometria (geometria przestrzenna)
Stereometria (geometria przestrzenna) Wzajemne poªo»enie prostych w przestrzeni Stereometria jest dziaªem geometrii, którego przedmiotem bada«s bryªy przestrzenne oraz ich wªa±ciwo±ci. Na pocz tek omówimy
PODSTAWY MECHANIKI KLASYCZNEJ wersja robocza. Andrzej P kalski
PODSTAWY MECHANIKI KLASYCZNEJ wersja robocza Andrzej P kalski Spis tre±ci Rozdziaª 1. Wst p 5 Rozdziaª 2. Dynamika punktu materialnego 7 1. Zasady zachowania 11 2. Ukªad punktów materialnych 13 3. Wi
Badanie dynamiki synchronizacji modów w laserze femtosekundowym Yb:KYW
Badanie dynamiki synchronizacji modów w laserze femtosekundowym Yb:KYW III Pracownia z optyki Michaª D browski Streszczenie Dynamika laserów impulsowych z pasywn synchronizacj modów jest zjawiskiem maªo
Rachunek caªkowy funkcji wielu zmiennych
Rachunek caªkowy funkcji wielu zmiennych I. Malinowska, Z. Šagodowski Politechnika Lubelska 8 czerwca 2015 Caªka iterowana podwójna Denicja Je»eli funkcja f jest ci gªa na prostok cie P = {(x, y) : a x
ARYTMETYKA MODULARNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15
ARYTMETYKA MODULARNA Grzegorz Szkibiel Wiosna 2014/15 Spis tre±ci 1 Denicja kongruencji i jej podstawowe wªasno±ci 3 2 Systemy pozycyjne 8 3 Elementy odwrotne 12 4 Pewne zastosowania elementów odwrotnych
det A := a 11, ( 1) 1+j a 1j det A 1j, a 11 a 12 a 21 a 22 Wn. 1 (Wyznacznik macierzy stopnia 2:). = a 11a 22 a 33 +a 12 a 23 a 31 +a 13 a 21 a 32
Wyznacznik Def Wyznacznikiem macierzy kwadratowej nazywamy funkcj, która ka»dej macierzy A = (a ij ) przyporz dkowuje liczb det A zgodnie z nast puj cym schematem indukcyjnym: Dla macierzy A = (a ) stopnia
Ć W I C Z E N I E N R O-10
INSTYTUT FIZYKI WYDZIAŁ INŻYNIERII PRODUKCJI I TECHNOLOGII MATERIAŁÓW POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA PRACOWNIA OPTYKI Ć W I C Z E N I E N R O-10 POMIAR PRĘDKOŚCI ŚWIATŁA I. Zagadnienia do opracowania 1. Metody
1 a + b 1 = 1 a + 1 b 1. (a + b 1)(a + b ab) = ab, (a + b)(a + b ab 1) = 0, (a + b)[a(1 b) + (b 1)] = 0,
XIII Warmi«sko-Mazurskie Zawody Matematyczne. Olsztyn 2015 Rozwi zania zada«dla szkóª ponadgimnazjalnych ZADANIE 1 Zakªadamy,»e a, b 0, 1 i a + b 1. Wykaza,»e z równo±ci wynika,»e a = -b 1 a + b 1 = 1
2. L(a u) = al( u) dla dowolnych u U i a R. Uwaga 1. Warunki 1., 2. mo»na zast pi jednym warunkiem: L(a u + b v) = al( u) + bl( v)
Przeksztaªcenia liniowe Def 1 Przeksztaªceniem liniowym (homomorzmem liniowym) rzeczywistych przestrzeni liniowych U i V nazywamy dowoln funkcj L : U V speªniaj c warunki: 1 L( u + v) = L( u) + L( v) dla
Czy da się zastosować teorię względności do celów praktycznych?
Czy da się zastosować teorię względności do celów praktycznych? Witold Chmielowiec Centrum Fizyki Teoretycznej PAN IX Festiwal Nauki 24 września 2005 Mapa Ogólna Teoria Względności Szczególna Teoria Względności
Praca jest wykonywana podczas przesuwania się ciała pod wpływem siły. Wartość pracy możemy oblicz z wzoru:
Energia mechaniczna Energia mechaniczna jest związana ruchem i położeniem danego ciała względem dowolnego układu odniesienia. Jest sumą energii kinetycznej i potencjalnej. Aby ciało mogło się poruszać
Przekroje Dedekinda 1
Przekroje Dedekinda 1 O liczbach wymiernych (tj. zbiorze Q) wiemy,»e: 1. zbiór Q jest uporz dkowany relacj mniejszo±ci < ; 2. zbiór liczb wymiernych jest g sty, tzn.: p, q Q : p < q w : p < w < q 3. 2
Przeksztaªcenia liniowe
Przeksztaªcenia liniowe Przykªady Pokaza,»e przeksztaªcenie T : R 2 R 2, postaci T (x, y) = (x + y, x 6y) jest przeksztaªceniem liniowym Sprawdzimy najpierw addytywno± przeksztaªcenia T Niech v = (x, y
Ukªady równa«liniowych
dr Krzysztof yjewski Mechatronika; S-I 0 in» 7 listopada 206 Ukªady równa«liniowych Informacje pomocnicze Denicja Ogólna posta ukªadu m równa«liniowych z n niewiadomymi x, x, x n, gdzie m, n N jest nast
Równania ró»niczkowe I rz du (RRIR) Twierdzenie Picarda. Anna D browska. WFTiMS. 23 marca 2010
WFTiMS 23 marca 2010 Spis tre±ci 1 Denicja 1 (równanie ró»niczkowe pierwszego rz du) Równanie y = f (t, y) (1) nazywamy równaniem ró»niczkowym zwyczajnym pierwszego rz du w postaci normalnej. Uwaga 1 Ogólna
Zbigniew Osiak. Energia w Szczególnej Teorii Wzglêdnoœci
Energia w Szczególnej Teorii Wzglêdnoœci Linki do moich publikacji naukowych i popularnonaukowych, e-booków oraz audycji telewizyjnych i radiowych są dostępne w bazie ORCID pod adresem internetowym: http://orcid.org/0000-0002-5007-306x
A = n. 2. Ka»dy podzbiór zbioru sko«czonego jest zbiorem sko«czonym. Dowody tych twierdze«(elementarne, lecz nieco nu» ce) pominiemy.
Logika i teoria mnogo±ci, konspekt wykªad 12 Teoria mocy, cz ± II Def. 12.1 Ka»demu zbiorowi X przyporz dkowujemy oznaczany symbolem X obiekt zwany liczb kardynaln (lub moc zbioru X) w taki sposób,»e ta
WST P DO TEORII INFORMACJI I KODOWANIA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2013/14
WST P DO TEORII INFORMACJI I KODOWANIA Grzegorz Szkibiel Wiosna 203/4 Spis tre±ci Kodowanie i dekodowanie 4. Kodowanie a szyfrowanie..................... 4.2 Podstawowe poj cia........................
Materiały pomocnicze 8 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej
Materiały pomocnicze 8 do zajęć wyrównawczych z Fizyki dla Inżynierii i Gospodarki Wodnej 1. Ruch drgający. Drgania harmoniczne opisuje równanie: ( ω + φ) x = Asin t gdzie: A amplituda ruchu ω prędkość
Arkusz 4. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni
Arkusz 4. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni Zadanie 4.1. Obliczy dªugo±ci podanych wektorów a) a = [, 4, 12] b) b = [, 5, 2 2 ] c) c = [ρ cos φ, ρ sin φ, h], ρ 0, φ, h R c) d = [ρ cos φ cos
Ruch harmoniczny. Adam Szmagli«ski. Kraków, Instytut Fizyki PK
Ruch harmoniczny Adam Szmagli«ski Instytut Fizyki PK Kraków, 29.10.2016 Ruch harmoniczny Drgania to ruchy powtarzaj ce si. Adam Szmagli«ski (IF PK) Ruch harmoniczny Kraków, 29.10.2016 2 / 32 Ruch harmoniczny
X WARMI SKO-MAZURSKIE ZAWODY MATEMATYCZNE 18 maja 2012 (szkoªy ponadgimnazjalne)
X WARMI SKO-MAZURSKIE ZAWODY MATEMATYCZNE 18 maja 2012 (szkoªy ponadgimnazjalne) Zadanie 1 Obecnie u»ywane tablice rejestracyjne wydawane s od 1 maja 2000r. Numery rejestracyjne aut s tworzone ze zbioru
Bifurkacje. Ewa Gudowska-Nowak Nowak. Plus ratio quam vis
Bifurkacje Nowak Plus ratio quam vis M. Kac Complex Systems Research Center, M. Smoluchowski Institute of Physics, Jagellonian University, Kraków, Poland 2008 Gªówna idea.. Pozornie "dynamika" ukªadów
wiczenie nr 3 z przedmiotu Metody prognozowania kwiecie«2015 r. Metodyka bada«do±wiadczalnych dr hab. in». Sebastian Skoczypiec Cel wiczenia Zaªo»enia
wiczenie nr 3 z przedmiotu Metody prognozowania kwiecie«2015 r. wiczenia 1 2 do wiczenia 3 4 Badanie do±wiadczalne 5 pomiarów 6 7 Cel Celem wiczenia jest zapoznanie studentów z etapami przygotowania i
Od redakcji. Symbolem oznaczono zadania wykraczające poza zakres materiału omówionego w podręczniku Fizyka z plusem cz. 2.
Od redakcji Niniejszy zbiór zadań powstał z myślą o tych wszystkich, dla których rozwiązanie zadania z fizyki nie polega wyłącznie na mechanicznym przekształceniu wzorów i podstawieniu do nich danych.
OPTYKA. Leszek Błaszkieiwcz
OPTYKA Leszek Błaszkieiwcz Ojcem optyki jest Witelon (1230-1314) Zjawisko odbicia fal promień odbity normalna promień padający Leszek Błaszkieiwcz Rys. Zjawisko załamania fal normalna promień padający
1 Granice funkcji wielu zmiennych.
AM WNE 008/009. Odpowiedzi do zada«przygotowawczych do czwartego kolokwium. Granice funkcji wielu zmiennych. Zadanie. Zadanie. Pochodne. (a) 0, Granica nie istnieje, (c) Granica nie istnieje, (d) Granica
Spis tre±ci. 1 Gradient. 1.1 Pochodna pola skalarnego. Plan
Plan Spis tre±ci 1 Gradient 1 1.1 Pochodna pola skalarnego...................... 1 1.2 Gradient................................ 3 1.3 Operator Hamiltona......................... 4 2 Ró»niczkowanie pola
DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa
dr Mikolaj Szopa 17.10.2015 Do 1600 r. uważano, że naturalną cechą materii jest pozostawanie w stanie spoczynku. Dopiero Galileusz zauważył, że to stan ruchu nie zmienia się, dopóki nie ingerujemy I prawo
LXV OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY III STOPNIA
LXV OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY III STOPNIA CZ DO WIADCZALNA Za zadanie do±wiadczalne mo»na otrzyma maksymalnie 40 punktów. Zadanie D. Rozgrzane wolframowe wªókno»arówki o temperaturze bezwzgl dnej T emituje
Funkcje wielu zmiennych
dr Krzysztof yjewski Informatyka I rok I 0 in» 12 stycznia 2016 Funkcje wielu zmiennych Informacje pomocnicze Denicja 1 Niech funkcja f(x y) b dzie okre±lona przynajmniej na otoczeniu punktu (x 0 y 0 )
3. (8 punktów) EGZAMIN MAGISTERSKI, Biomatematyka
EGZAMIN MAGISTERSKI, 26.06.2017 Biomatematyka 1. (8 punktów) Rozwój wielko±ci pewnej populacji jest opisany równaniem: dn dt = rn(t) (1 + an(t), b gdzie N(t) jest wielko±ci populacji w chwili t, natomiast