Wykład 1 Zagadnienie brzegowe liniowej teorii sprężystości. Metody rozwiązywania, metody wytrzymałości materiałów. Zestawienie wzorów i określeń.

Podobne dokumenty
u u u( x) u, x METODA RÓŻNIC SKOŃCZONYCH, METODA ELEMENTÓW BRZEGOWYCH i METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH

KONSPEKT WYKŁADU. nt. MECHANIKA OŚRODKÓW CIĄGŁYCH. Piotr Konderla

5. MES w mechanice ośrodka ciągłego

KONSPEKT WYKŁADU. nt. METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH TEORIA I ZASTOSOWANIA. Piotr Konderla

Wykład 2: Stan naprężeń i odkształceń

1. PODSTAWY TEORETYCZNE

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

MECHANIKA 2 MOMENT BEZWŁADNOŚCI. Wykład Nr 10. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

V. TERMODYNAMIKA KLASYCZNA

I. Elementy analizy matematycznej

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Zadanie 1. Wektor naprężenia. Tensor naprężenia. Zależność wektor-tensor.

Podstawy teorii falek (Wavelets)

7. Wykład VII: Warunki Kuhna-Tuckera

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

TENSOMETRIA ZARYS TEORETYCZNY

PODSTAWY MATEMATYCZNE

PYTANIA KONTROLNE STAN NAPRĘŻENIA, ODKSZTAŁCENIA PRAWO HOOKE A

Stateczność układów ramowych

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ

ELEKTROCHEMIA. ( i = i ) Wykład II b. Nadnapięcie Równanie Buttlera-Volmera Równania Tafela. Wykład II. Równowaga dynamiczna i prąd wymiany

WYKŁAD 4 ZASADA ZMIENNOŚCI PĘDU I OGÓLNE RÓWNANIA ZNACZENIE ZASADY ZMIENNOŚCI KRĘTU. RUCHU PŁYNU. 1/11

Materiały do laboratorium Projektowanie w systemach CAD-CAM-CAE. 1. Wprowadzenie do metody elementów skończonych

Wykład III STAN NAPRĘŻENIA I ODKSZTAŁCENIA

Defi f nicja n aprę r żeń

Wykład 2: Uczenie nadzorowane sieci neuronowych - I

Wykład 5. Skręcanie nieskrępowane prętów o przekroju prostokątnym.

P 1, P 2 - wektory sił wewnętrznych w punktach powierzchni F wokół punktu A

WYZNACZENIE ODKSZTAŁCEŃ, PRZEMIESZCZEŃ I NAPRĘŻEŃ W ŁAWACH FUNDAMENTOWYCH NA PODŁOŻU GRUNTOWYM O KSZTAŁCIE WYPUKŁYM

1.4. STAN ODKSZTAŁCENIA STRONA GEOMETRYCZNA

SYMULACJA KOMPUTEROWA NAPRĘŻEŃ DYNAMICZNYCH WE WRĘGACH MASOWCA NA FALI NIEREGULARNEJ

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

[ A i ' ]=[ D ][ A i ] (2.3)

Zaawansowane metody numeryczne

4. Elementy liniowej Teorii Sprężystości

WYKŁAD 2 KINEMATYKA PŁYNÓW CZĘŚĆ 1 1/14

KORZYŚCI PŁYNĄCE ZE STOSOWANIA ZASADY PRAC WIRTUALNYCH NA PRZYKŁADZIE MECHANIKI OGÓLNEJ. 1. Wprowadzenie. 2. Więzy układu materialnego.

Pattern Classification

n liczba zmiennych decyzyjnych c współczynniki funkcji celu a współczynniki przy zmienych decyzyjnych w warunkach

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Wykład 2: Uczenie nadzorowane sieci neuronowych - I

METODA STRZAŁÓW W ZASTOSOWANIU DO ZAGADNIENIA BRZEGOWEGO Z NADMIAROWĄ LICZBĄ WARUNKÓW BRZEGOWYCH

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

1. Wstęp. 2. Macierz admitancyjna.

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Część 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI 1 7. TWIERDZENIA O WZAJEMNOŚCI Twierdzenie Bettiego (o wzajemności prac)

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

WYKŁAD 7 SIŁY WEWNĘTRZNE W PŁYNIE. ZWIĄZKI KONSTYTUTYWNE. PŁYN NEWTONOWSKI.

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Natalia Nehrebecka. Wykład 2

2. STOPIEŃ KINEMATYCZNEJ NIEWYZNACZALNOŚCI

6. ZWIĄZKI FIZYCZNE Wstęp

WYKŁAD 3 OGÓLNE UJĘCIE ZASAD ZACHOWANIA W MECHANICE PŁYNÓW. ZASADA ZACHOWANIA MASY. 1/15

Materiały Ceramiczne laboratorium

Ryszard Kutyłowski. Optymalizacja topologii kontinuum materialnego

[ P ] T PODSTAWY I ZASTOSOWANIA INŻYNIERSKIE MES. [ u v u v u v ] T. wykład 4. Element trójkątny płaski stan (naprężenia lub odkształcenia)

Wprowadzenie do WK1 Stan naprężenia

Temat 13. Rozszerzalność cieplna i przewodnictwo cieplne ciał stałych.

Instrukcja do ćwiczeń laboratoryjnych z przedmiotu: Badania operacyjne. Temat ćwiczenia: Problemy rozkroju materiałowego, zagadnienia dualne

BADANIA OPERACYJNE. Podejmowanie decyzji w warunkach niepewności. dr Adam Sojda

V. WPROWADZENIE DO PRZESTRZENI FUNKCYJNYCH


KURS STATYSTYKA. Lekcja 6 Regresja i linie regresji ZADANIE DOMOWE. Strona 1

ROZWIĄZANIE POWŁOKI HIPERBOLOIDALNEJ W PARAMETRYZACJI PROSTOKREŚLNEJ

Metody symulacji w nanostrukturach (III - IS)

Mechanika Techniczna studia zaoczne inżynierskie I stopnia kierunek studiów Inżynieria Środowiska, sem. III materiały pomocnicze do ćwiczeń

Wyprowadzenie prawa Gaussa z prawa Coulomba

AERODYNAMICS I WYKŁAD 6 AERODYNAMIKA SKRZYDŁA O SKOŃCZONEJ ROZPIĘTOŚCI PODSTAWY TEORII LINII NOŚNEJ

RÓWNOWAGA STACKELBERGA W GRACH SEKWENCYJNYCH

MECHANIKA BUDOWLI 2 1. UKŁADY PRZESTRZENNE

METODA ELEMENTU SKOŃCZONEGO. Termokinetyka

Przykład 2.3 Układ belkowo-kratowy.

ZASTOSOWANIE KLASYCZNEGO ALGORYTMU GENETYCZNEGO DO ROZWIĄZANIA ZBILANSOWANEGO ZAGADNIENIA TRANSPORTOWEGO

Problem plecakowy (KNAPSACK PROBLEM).

Algorytmy szukania równowag w grach dwumacierzowych

Sprawozdanie powinno zawierać:

Badanie współzależności dwóch cech ilościowych X i Y. Analiza korelacji prostej

Różniczkowalność, pochodne, ekstremum funkcji. x 2 1 x x 2 k

Sortowanie szybkie Quick Sort

STAN NAPRĘŻENIA. dr hab. inż. Tadeusz Chyży

Sztuczne sieci neuronowe

Zasada Jourdina i zasada Gaussa

MECHANIKA BUDOWLI 13

XLI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

Politechnika Lubelska. Ćwiczenie 18 - Wytrzymałość materiałów na pękanie. (do użytku wewnętrznego)

CZ.1. ANALIZA STATYCZNA I KINETOSTATYCZNA MECHANIZMÓW

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Podstawy elektromagnetyzmu. Wykład 2. Równania Maxwella

PŁYTY OPIS W UKŁADZIE KARTEZJAŃSKIM Charakterystyczne wielkości i równania

11/22/2014. Jeśli stała c jest równa zero to takie gry nazywamy grami o sumie zerowej.

p Z(G). (G : Z({x i })),

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Zastosowanie technik sztucznej inteligencji w analizie odwrotnej


Fizyka dla Informatyków Wykład 7 Mechanika Ośrodków Ciągłych

Płyny nienewtonowskie i zjawisko tiksotropii

Transkrypt:

Wykład Zagadnene brzegowe lnowe teor sprężystośc. Metody rozwązywana, metody wytrzymałośc materałów. Zestawene wzorów określeń. Układ współrzędnych Kartezańsk, prostokątny. Ose x y z oznaczono odpowedno przez x, x, x. x t S t x S u P Ω x Rozpatruemy obszar Ω z brzegem S podzelonym na dwe rozłączne częśc S u S t. Obszar ten wypełnony est cągłym ośrodkem materalnym M. Dowolny punkt P w obszarze Ω ma współrzędne x P. Wektor położena punktu P zapsywany est równeż przy użycu następuące konwenc: P P P ( x,x,x ) x P = P lub w zapse ndeksowym: x, gdze =,,. Na częśc brzegu S t. zadany est wektor naprężena t 0 o składowych t 0 (to znaczy: t 0,. t 0, t 0 ). Pod dzałanem tego obcążena punkty cała M zmena swoe położene w przestrzen. Obszar Ω zmena kształt. Nowe położena P' punktów cała M nazywamy ego konfguracą odkształconą. Dowolny punkt P zamue w konfgurac odkształcone nowe położene x P' : P' P' P' ( x,x,x ) x P' = Różnca wektorów tych dwóch położeń punktu P opsana est przez wektor przemeszczena u P (x P ): u P (x P )=x P '-x P W zdeformowanym obszarze Ω zdefnowane est tym samym pole wektora przemeszczena u(x) o składowych skalarnych (u (x), u (x), u (x)). Pole to pownno być "zgodne" z danym przemeszczenem u 0 (x) zadanym na częśc S u brzegu Ω. To znaczy, że: dla x S u u(x)=u 0 (x) gdze u 0 (x) est dane Odkształcene neskończene małego elementu dω opsane est polem tensora małego odkształcena :

() () () = u x u x x + lub zapsuąc skrótowo: = ( u ) Składowe tensora małego odkształcena reprezentowane są przez macerz pól skalarnych:,, = Myślowo wyodrębnony z obszaru Ω element dω oddzałue z resztą obszaru, poprzez element powerzchn ds, za pośrednctwem wektora naprężeń t. Składowe wektora naprężeń t zależą ne tylko od punktu M w położenu odkształconym P' ale także od orentac przestrzenne element powerzchn ds poprowadzone przez P'. Ta orentaca zadana est za pośrednctwem n - ednostkowego wektora normalnego do ds. Wektor ten ma współrzędne następuące: n={cos(n,ox ), cos(n,ox ), cos(n,ox )} Welkoścą charakteryzuącą stan naprężena w punkce cała M w ego położenu P' est tensor naprężena. Jest on zwązany z wektorem naprężena w punkce materalnym M zależnoścą: () x n () x = t ( x,n) = Interpretaca umowa o znakach dla macerzy składowych tensora naprężena znana est z dotychczasowego kursu wytrzymałośc materałów. = Warunk równowag zapsane dla element dω prowadzą do sześcu równań (b est wektorem sł masowych): = (symetra tensora naprężena) dla =,,: + + + b = 0 lub skrótowo:, + = 0 b Zwązek pomędzy tensorem odkształcena a tensorem naprężena est właścwoścą materału pownen być określony dośwadczalne. Lnowa teora sprężystośc zakłada, że zwązek ten opsany est uogólnonym prawem Hooke'a. Zaps tego prawa konstytutywnego, dla przypadku materału zotropowego podany est ponże: = + ν = ν

pomocnczy symbol δ określa sę nastepuąco: δ = 0 dla dla = Zależność () można łatwo "odwrócć", oblczaąc w funkc : ν = + ν Ramka nr zawera sformulowane zadana lnowe teor spreżystośc: Ramka. Sformułowane lnowego problemu teor sprężystośc: Znaleźć wektorowe pole przemeszczeń u(x), oraz tensorowe pole naprężeń (x), take że: u(x)=u 0 (x) na częśc brzegu S u naprężena (x) spełnaą naprężenowe warunk brzegowe (równowaga elementu w sąsedztwe brzegu S t ): 0 () u n = t na częśc brzegu S t = oraz warunk równowag w całym obszarze Ω: = + b = 0 Ponadto spełnone est prawo Hooke'a, które wąże tensor naprężena z wektorem przemeszczena za pośrednctwem tensora małych odkształceń: = ν () u () u + ν gdze () ( ) u = u,, Prawo Hooke'a może być równe dobrze zadane wzorem: + ν ν = =, (we wszystkch równanach,,,,) Dwa sformułowana pochodne: przemeszczenowe naprężenowe - pozwalaą zredukować lczbę newadomych pól skalarnych. Zaps (u) w formułach w ramce nr. oznacza, że naprężena zostały wyrażone przez przemeszczena u. Podobne zaps (u) oznacza, że naprężena zostały wyrażone przez przemeszczena u w powyższym sformułowanu są tylko trzy newadome funkce skalarne: u (x), u (x), u (x), ne zaś 9, ak poprzedno.

Ramka. Przemeszczenowe sformułowane lnowego problemu teor sprężystośc: Znaleźć wektorowe pole przemeszczeń u(x), take że: u(x)=u 0 (x) na częśc brzegu S u take, że składowe tensora naprężena oblczone za pośrednctwem zwązku konstytutywnego: ν () u = () u () u gdze () u = ( u,, ) + ν k = spełnaą warunk równowag: w całym obszarze Ω: = + b = 0 oraz naprężenowe warunk brzegowe (równowaga elementu w sąsedztwe brzegu St): 0 () u n = t na częśc brzegu S t = =, Ponże przedstawono przykład sformułowana przemeszczenowego. Jest to układ równań Navera. Jego wyprowadzene wymaga wykonana następuących operac: u (u) prawo Hooke'a =( (u)) Podstawene ( (u)) do równań równowag. Otrzyma sę w ten sposób równana równowag wyrażone przez przemeszczena: =, () + b = 0 ν,, = + ν ν u + u + u,, + ν + ν u () u () u + b = 0 k,k = ( ) + b = 0 ν u + + u + b = 0, k,k = + ν + ν + ν (zauważmy, że ne ma to znaczena czy wskaźnk sumowana od do nazywa sę czy k) u + ( ) k, = = u k,k ( + ν ) + b = 0 Jest to układ trzech równań różnczkowych (koleno dla =,, ) z drugm pochodnym cząstkowym, określony w obszarze Ω z warunkam brzegowym na S u. Sformułowane to wygodne est stosować eśl warunk brzegowe zadane są edyne na S u. wentualne warunk brzegowe naprężenowe pownny być wyrażone w przemeszczenach w następuący sposób: ν ( u + u ) n + u n = p,, k,k + ν Problem lnowe teor sprężystośc w uęcu przemeszczenowym można teraz sformułować tak: 4

Ramka.. Przemeszczenowe sformułowane lnowego problemu teor sprężystośc - równana Navera: Znaleźć wektorowe pole przemeszczeń u(x), take że: u =u 0 na częśc brzegu S u ν u + u n + u n = p,, k,k na częśc brzegu S t + ν oraz ( ) take, że składowe wektora przemeszczena spełnaą układ równań różnczkowych o pochodnych cząstkowych (równana Navera): ( + ν ) u + u + b = 0, k,k ( ) = Składowe tensora naprężena można oblczyć za pośrednctwem zwązku konstytutywnego: ν () u = () u () u + ν u = u zaś u est rozwązanem równań różnczkowych Navera. gdze () ( ),, (Oczywśce naprężena take automatyczne spełnaą równana równowag oraz naprężenowe warunk brzegowe.) Aby uzyskać sformułowane naprężenowe lnowego problemu teor sprężystośc, należy wyelmnować przemeszczena ze sformułowana wyścowego. W tym celu należy zróżnczkować dwukrotne względem x zaś względem x następne dodać dodać stronam oba rownana: + = + = Podobne można uzyskać dwa kolene wzory:,, u, u,, =, +,, =, +,, Trzy następne otrzymue se przez wykonane podobnych przekształceń na równanach defnuących :,, u,,, u,,, u, +,,,, u, + = + =,,, u, u,, 5

podobne otrzymue sę dwa ponższe wzory: =, +,,, =, +,,, Równana powyższe nazywane są warunkam nerozdzelnośc odkształceń. Ich spełnene dae gwarance znalezena cągłego różnowartoścowego pola przemeszczeń u, takego, że: () u = ( u + u ),, Ramka nr. Naprężenowe sformułowane lnowego problemu teor sprężystośc: Znaleźć tensorowe pole naprężeń (x), take że: spełnone są warunk równowag: w całym obszarze Ω: = + b = 0 = oraz naprężenowe warunk brzegowe 0 () u n = t na częśc brzegu S t = Odkształcena wyznaczone dla tych naprężeń za pośrednctwem prawa Hooke'a: + ν ν () = pownny spełnać równana nerozdzelnośc w całym obszarze Ω: =, +,, =, +,, =, +,, =, +,,, =, +,,, =, +,,,, Zauważmy, że poneważ = (), w równanach nerozdzelnośc w ramce nr. występuą tylko pola naprężeń spełnaące równana równowag warunk naprężenowe na częśc brzegu S t (take pola naprężeń nazywamy statyczne dopuszczalnym). Cwczene: Przedstawć wszystke równana występuące w wykładze tak, aby występowały w nch awne welkośc σ x, σ y, σ z, xy, xz, zy, x, y, z, xy, xz, zy, u, v, w. Porównać otrzymany zaps z tym ak est podany w rozdzale 7 (Zadana podstawowe równana teor sprężystośc) podręcznka "Wytrzymałość Materałów" (A. Jakubowcz, Z. Orłoś). 6