Twierdzenie Bezouta i liczby zespolone Javier de Lucas. Rozwi azanie 2. Z twierdzenia dzielenia wielomianów, mamy, że

Podobne dokumenty
f(x, y) = arctg x y. f(u) = arctg(u), u(x, y) = x y. x = 1 1 y = y y = 1 1 +

p Z(G). (G : Z({x i })),

Projekt 6 6. ROZWIĄZYWANIE RÓWNAŃ NIELINIOWYCH CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Egzamin poprawkowy z Analizy II 11 września 2013

Różniczkowalność, pochodne, ekstremum funkcji. x 2 1 x x 2 k

Laboratorium ochrony danych

5. Pochodna funkcji. lim. x c x c. (x c) = lim. g(c + h) g(c) = lim

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Zestaw zadań 4: Przestrzenie wektorowe i podprzestrzenie. Liniowa niezależność. Sumy i sumy proste podprzestrzeni.

Cia la i wielomiany Javier de Lucas

MATEMATYKA POZIOM ROZSZERZONY Kryteria oceniania odpowiedzi. Arkusz A II. Strona 1 z 5

Pokazać, że wyżej zdefiniowana struktura algebraiczna jest przestrzenią wektorową nad ciałem

ALGEBRY HALLA DLA POSETÓW SKOŃCZONEGO TYPU PRINJEKTYWNEGO

Diagonalizacja macierzy kwadratowej

Zaawansowane metody numeryczne

Kwantowa natura promieniowania elektromagnetycznego

Zapis informacji, systemy pozycyjne 1. Literatura Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard. Harvey M. Deitl, Paul J. Deitl, Arkana C++. Programowanie.

Wyk lad 12. (ii) najstarszy wspó lczynnik wielomianu f jest elementem odwracalnym w P. Dowód. Niech st(f) = n i niech a bedzie

Wyk lad 9 Podpierścienie, elementy odwracalne, dzielniki zera

Modele wieloczynnikowe. Modele wieloczynnikowe. Modele wieloczynnikowe ogólne. α β β β ε. Analiza i Zarządzanie Portfelem cz. 4.

WYK LAD 2: PODSTAWOWE STRUKTURY ALGEBRAICZNE, PIERWIASTKI WIELOMIANÓW, ROZK LAD FUNKCJI WYMIERNEJ NA U LAMKI PROSTE

Wyk lad 3 Wielomiany i u lamki proste

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

Tajemnice funkcji σ oraz τ. Dzielniki liczb naturalnych oraz elementy zaawansowanej teorii liczb.

Problem plecakowy (KNAPSACK PROBLEM).

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE całki pojedyncze

Prawdopodobieństwo geometryczne

I. Elementy analizy matematycznej

Pierwsze kolokwium z Matematyki I 4. listopada 2013 r. J. de Lucas

Ile wynosi suma miar kątów wewnętrznych w pięciokącie?

5. OPTYMALIZACJA GRAFOWO-SIECIOWA

Przykład 5.1. Kratownica dwukrotnie statycznie niewyznaczalna

Wersja testu A 15 lutego 2011 r. jest, że a) x R y R y 2 > Czy prawda. b) y R x R y 2 > 1 c) x R y R y 2 > 1 d) x R y R y 2 > 1.

Ćwiczenie 10. Metody eksploracji danych

PODSTAWA WYMIARU ORAZ WYSOKOŚĆ EMERYTURY USTALANEJ NA DOTYCHCZASOWYCH ZASADACH

Grupy i cia la, liczby zespolone

Wykład 15 Elektrostatyka

Programowanie Równoległe i Rozproszone

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c = a

11/22/2014. Jeśli stała c jest równa zero to takie gry nazywamy grami o sumie zerowej.

Tomasz Grębski. Liczby zespolone

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

Zadania o liczbach zespolonych

W praktyce często zdarza się, że wyniki obu prób możemy traktować jako. wyniki pomiarów na tym samym elemencie populacji np.

Analiza Matematyczna I.1

Wyk lad 14 Formy kwadratowe I

KLASA II LO Poziom rozszerzony (wrzesień styczeń)

z n n=1 S n nazywamy sum a szeregu. Szereg, który nie jest zbieżny, nazywamy rozbieżnym. n=1

XXX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Wyk lad 11 1 Wektory i wartości w lasne

Zmodyfikowana technika programowania dynamicznego

Portfele zawierające walor pozbawiony ryzyka. Elementy teorii rynku kapitałowego

Matematyka obliczeniowa, II rok Matematyki (2015/2016) Metody numeryczne, III rok Informatyki, (2013/2014)

architektura komputerów w. 3 Arytmetyka komputerów

Liczby zespolone, liniowa zależność i bazy Javier de Lucas. a d b c. ad bc

WIELOMIANY. Poziom podstawowy

Proces narodzin i śmierci

Funkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.

Zastosowanie symulatora ChemCad do modelowania złożonych układów reakcyjnych procesów petrochemicznych

SZTUCZNA INTELIGENCJA

Metoda Simplex bez użycia tabel simplex 29 kwietnia 2010

"W każdej wiedzy jest tyle prawdy, ile jest w niej matematyki." Immanuel Kant

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Układy równań liniowych

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 7

Zestaw nr 6 Pochodna funkcji jednej zmiennej. Styczna do krzywej. Elastyczność funkcji. Regu la de l Hospitala

Funkcje Andrzej Musielak 1. Funkcje

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 5 WERYFIKACJA HIPOTEZ NIEPARAMETRYCZNYCH

Lista 6. Kamil Matuszewski 26 listopada 2015

Określanie mocy cylindra C w zaleŝności od ostrości wzroku V 0 Ostrość wzroku V 0 7/5 6/5 5/5 4/5 3/5 2/5 Moc cylindra C 0,5 0,75 1,0 1,25 1,5 > 2

Metody numeryczne, III rok Informatyki, 2013/2014

KOINCYDENTNOŚĆ MODELU EKONOMETRYCZNEGO A JEGO JAKOŚĆ MIERZONA WARTOŚCIĄ WSPÓŁCZYNNIKA R 2 (K)

Dziedziny Euklidesowe

Logika i teoria mnogości/wykład 1: Po co nam teoria mnogości? Naiwna teoria mnogości, naiwna indukcja, naiwne dowody niewprost

KRZYWA BÉZIERA TWORZENIE I WIZUALIZACJA KRZYWYCH PARAMETRYCZNYCH NA PRZYKŁADZIE KRZYWEJ BÉZIERA

Odtworzenie wywodu metodą wstępującą (bottom up)

Wykład z Podstaw matematyki dla studentów Inżynierii Środowiska. Wykład 8. CAŁKI NIEOZNACZONE. ( x) 2 cos2x

Indeks odwzorowania zmiennej zespolonej wzgl. krzywej zamknietej

ci agi i szeregi funkcji Javier de Lucas Ćwiczenie 1. Zbadać zbieżność (punktow a i jednostajn a) ci agu funkcji nx 2 + x

f 4,3 m l 20 m 4 f l x x 2 y x l 2 4 4,3 20 x x ,86 x 0,043 x 2 y x 4 f l 2 x l 2 4 4, x dy dx tg y x ,86 0,086 x

Analiza danych. Analiza danych wielowymiarowych. Regresja liniowa. Dyskryminacja liniowa. PARA ZMIENNYCH LOSOWYCH

Przykładowe zadania z teorii liczb

Stanisław Cichocki. Natalia Nehrebecka. Wykład 6

Wyk lad 1 Podstawowe struktury algebraiczne

Rozwiązywanie zadań optymalizacji w środowisku programu MATLAB

Analiza danych OGÓLNY SCHEMAT. Dane treningowe (znana decyzja) Klasyfikator. Dane testowe (znana decyzja)

Przykład 4.1. Belka dwukrotnie statycznie niewyznaczalna o stałej sztywności zginania

1. Wielomiany Podstawowe definicje i twierdzenia

Metody gradientowe poszukiwania ekstremum. , U Ŝądana wartość napięcia,

EKONOMETRIA I Spotkanie 1, dn

Maciej Grzesiak. Wielomiany

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych

Liczba 2, to jest jedyna najmniejsza liczba parzysta i pierwsza. Oś liczbowa. Liczba 1, to nie jest liczba pierwsza

0.1 Sposȯb rozk ladu liczb na czynniki pierwsze

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

Dzielenie. Dzielenie pozycyjne

Algorytm Euklidesa. ZADANIE 1. Oblicz korzystając z algorytmu Euklidesa: (a) NWD(120, 195), (b) NWD(80, 208), (c) NWD(36, 60, 90),

Wielomiany. dr Tadeusz Werbiński. Teoria

Proste modele ze złożonym zachowaniem czyli o chaosie

PODSTAWY MATEMATYCZNE

Treść wykładu. Pierścienie wielomianów. Dzielenie wielomianów i algorytm Euklidesa Pierścienie ilorazowe wielomianów

Transkrypt:

Twerdzene Bezouta lczby zespolone Javer de Lucas Ćwczene 1 Ustal dla których a, b R można podzelć f 1 X) = X 4 3X 2 + ax b przez f 2 X) = X 2 3X+2 Oblcz a b Z 5 jeżel zak ladamy, że f 1 f 2 s a welomanam o wspó lczynnkach w Z 5 Rozw azane 2 Z twerdzena dzelena welomanów, mamy, że f 1 X) = gx)f 2 X) + rx), dla pewnych welomamów gx) rx) gdze rx) ma stopeń jeden, czyl rx) = c 1 X+c 0 dla c 1, c 0 R Aby zagwarantować, że f 1 jest podzelny przez f 2, to musmy szukać a, b takch, że rx) = 0 Wdać, że weloman f 2 ma wszystke swoje perwastk, tj 1, 2, w R Wȩc, jeżel weloman f 1 można podzelć przez f 2, czyl f 1 X) = gx)f 2 X), to f 1 1) = f 1 2) = 0 Odwrotne, jeżel f 1 1) = f 2 1) = 0, to r1) = r2) = 0 rx) = 0 Krótko mów ac, f 1 X) jest podzelny przez f 2 X) f 1 1) = f 1 2) = 0 w naszym przypadku musmy oblczyć wartośc a, b, żeby f 1 1) = f 1 2) = 0 Korzystaj ac ze schemata Hornera, czyl psz ac f 1 X) = a n X n +a n 1 X n 1 +, a 1 X+a 0 = a n X+a n 1 )X+a n 2 )X+ +a 1 )X+a 0, można oblczyć wartość welomanu f 1 dla pewnej wartośc ξ szybcej nż przez oblczena wszystkch wyrazów f 1 W laśne, oblczena wartość welomanu stopna n dla X = ξ wymaga n + 1)n + 2)/2 oblczeń Natomast, schemat Hornera wymaga 2n + 1 W naszym przypadku f 1 X) = X 2 3)X + a)x b Wȩc, Z tego a = 6, b = 8 f 1 1) = 2 + a b, f 1 2) = 2a + 4 b f 1 1) = 2 + a b = 0, f 1 2) = 2a + 4 b = 0 a b = 2, 2a b = 4

Jeżel zak ladamy, że f 1 f 2 s a welomanam o wspó lczynnkach w Z 5, musmy najperw sprawdzć, czy perwastk f 2 należ a do Z 5 Aby to zrobć, trzeba zauważyć, że wzór perwastków welomanu drugego stopna o wspó lczynkach w cele F jest tak sam jak dla lczb rzeczywstych: ξ ± = b ± b 2 4ac 2a Można sprawdzć, że perwastk welomanu f 2 s a tak samo jak w poprzednym przypadku Z tego, procedura jest taka sama jak wcześnej Na samym końcu dostajemy a = 4, b = 2 Ćwczene 3 Dane welomany o wspó lczynnkach z ca la R wzorem f 1 X) = X 5 5 + b)x 4 + 6 a + 5b)X 3 + 5a 6b + ab)x 2 a6 + 5b)X + 6ab, f 2 X) = X 3 X 2 + X 1, ustal dla których a, b R można podzelć f 1 przez f 2 Rozw azane 4 Z twerdzena dzelena welomanów, mamy, że f 1 X) = gx)f 2 X) + rx), dla pewnych welomanów gx) rx) gdze rx) ma stopeń mnejszy od f 2 X) Wȩc, rx) ma stopeń dwa, czyl rx) = c 2 X 2 + c 1 X + c 0 dla pewnych c 2, c 1, c 0 R Aby zagwarantować, że f 1 jest podzelny przez f 2, to musmy szukać a, b takch, że rx) = 0 Wdać, że weloman f 2 ma tylko jeden perwastek, tj 1, w R Wȩc, jeżel weloman f 1 można podzelć przez f 2, to f 1 1) = 0 To warunek koneczny, ale ne wystarczaj acy, aby zagwarantować, że rx) = 0 W naszym przypadku, musmy oblczyć wartośc a, b, żeby f 1 1) = 0 Korzystaj ac ze schematu Hornera, f 1 1) = 2ab 2a 2b + 2 = 2b 1)a 1) = 0 Wȩc, a = 1 lub b = 1 Natomast, to ne wystarczy Aby zagwarantować, że f 1 jest podzelny przez f 2 możemy skorzystać z nastȩpuj acej metody Zak ladamy, że f 1 f 2 s a welomanam o wspó lczynnkach w cele F, 1,, +, ), które spe lna, że R F dzalana ca la F s a tak samo na R jak dza lana R mów sȩ, że R jest podca lem ca la F) Na przyk lad, R jest podca lem C Zalet a ca la C jest to, że każdy weloman jest rozk ladalny jako mnożene welomanów perwszego stopna o wspó lczynnkach w C Ponadto, jeżel f 1 f 2 maj a wspó lczynnk w R można podzelć f 1 przez f 2 jako welomany o wspó lczynnkach w R to też można podzelć je jako welomany o wspó lczynnkach w C

Teraz mamy, że f 2 ma perwastk Twerdzene nerozk ladalnośc Abla twerdz, że jeżel weloman f o wspó lczynnkach w cele F jest podzelny przez nerozk ladalny weloman g maj a wspólny perwastek, to wtedy f ma wszystke perwastk g Wȩc, jeżel można podzelć f 1 przez f 2, to f 2 ) = 0 z tego wynka, że f 2 ) = 0 f) = 5 b 5a 6b + ab) + 6ab + 1 6 a + 5b) a6 + 5b)) = 0 Skoro a, b R, to a + 1)b 1) = 0, b + 1)a + 1) = 0 Z f ) = 0 wynkaj a te same równana Wȩc, mamy, że a = 1 b = 1 Ćwczene 5 Za pomoc a algorytmu Eukldesa dla welomanów, podaj najwȩkszy wspólny dzelnk welomanów f 1 X) = X 5 2X 4 + X 3 X 2 X 2, f 2 X) = X 2 3X + 2 f 3 X) = X 5 + X 4 X 3 + X 2 X + 1, f 4 X) = X 2 4X + 3 o wspó lczynnkach z ca la R Rozw azane 6 Aby oblczyć najwȩkszy wspólny czynnk za pomoc a algorytmu Eukldesa, trzeba oblczyć podzelene z reszt a f 1 przez f 2 Można udowodnć, że wtedy najwȩkszy wspólny czynnk mȩdzy f 1 f 2 jest tak sam jak najwȩkszy wspólny czynnk mȩdzy f 2 reszt a dzelena f 1 przez f 2 Z twerdzena dzelena welomanów wynka, że ta reszta ma stopeń jeden Wȩc, ma postać rx) = c 1 X + c 0, gdze c 1, c 0 R f 1 X) = gx)f 2 X) + rx) dla pewnego welomanu gx) Skoro dla ξ = 1 ξ = 2 mamy, że f 1 1) = r1), f 2 2) = r2), to c 1 + c 2 = 4, 0 = 2c 1 + c 2 = c 1 = 4, c 2 = 8 Teraz trzeba podzelć f 2 przez resztȩ Wdać, że wspólny czynnk to 2 Mamy, że f 2 X) = g 2 X)4X 8) + c 0 Wdać, że f 2 2) = 0 Wȩc, c 0 = 0 4X 8 jest najwȩkszy wspólny czynnk mȩdzy f 1 f 2

Aby oblczyć najwȩkszy wspólny czynnk za pomoc a algorytmu Eukldesa welomanów f 3 f 4, trzeba oblczyć podzelene z reszt a f 3 przez f 4 Z twerdzena dzelena welomanów wynka, że ta reszta ma stopeń jeden Wȩc, ma postać rx) = c 0 X + c 1 f 3 X) = gx)f 4 X) + rx) dla pewnego welomanu gx) Skoro dla ξ = 1 ξ = 3 mamy, że f 3 1) = r1), f 3 3) = r3), to 3c 1 + c 2 = 182, 0 = c 1 + c 2 = c 1 = 91, c 2 = 91 Teraz trzeba podzelć f 4 przez resztȩ Mamy, że f 4 X) = 91g 2 X) X + 1) + c 0 Wdać, że c 0 = f 4 1) = 0 Wȩc, X + 1 jest najwȩkszym wspólnym czynnkem mȩdzy f 3 f 4 Ćwczene 7 Udowodnj, że dla lczby zespolonej z z mamy, że z = ± z z + z z + z, gdze z to modu l lczby zespolonej z = a + b, gdze a, b R, czyl z = a 2 + b 2 Korzystaj ac z tego, oblcz rozw azana równań z 4 = 7 + 24, z 2 + 5 3)z + 4 7 = 0, z 3 + 8 + )z 2 + 27 + 8)z + 36 + 15 = 0 Rozw azane 8 Wdać, ze z + z z = ± z z + z, z = ± z z + z ) 2 z + z ± z z + z ) 2 z + z )2 = z z + z z + z = z z2 + 2 z z + z 2 2 z + z ) z + z ) = z z2 + 2 z z + z 2 2 z 2 + z + z) z Skoro z z, to z 0 ± z z + z ) 2 = z2 + 2 z z + z 2 z + z 2 z + z + z) = zz + 2 z + z) 2 z + z + z) = z Trzeba zauważyć, że skoro z + z 0 to Rez + z ) 0 z + z + 2 z 0

a) Zdefnujemy w = z 2, wȩc, w 2 = 7 + 24 Korzystaj ac z powyższego wzoru, mamy, że 7 + 25 + 24 3 + 4 w = ±5 = ±5 = ±3 + 4) 7 + 25 + 24 3 + 4 Wȩc, z 1) ± = ± 5 8 + 4 8 + 4 = ± 5 2 + 2 + z 2) ± = ± 5 2 4 2 4 = ± 5 1 2 1 2 = ±2 + ) = ±1 2) b) Aby rożw azać z 2 + 5 3)z + 4 7 = 0 korzystamy z wzoru Wȩc, z = b ± b 2 4ac 2a z ± = 5 + 3 ± 16 30 16 + 28 2 = 5 + 3 ± 2 2 z + = 2 +, z = 3 + 2 = 5 + 3 ± + 1) 2 Wzory Veta s a zawsze prawdzwe dla lczb zespolonych Lepej sprawdzć za pomoc a tych wzorów czy pomyllśmy sȩ c) Mamy z 3 + 8 + )z 2 + 27 + 8)z + 36 + 15 = 0 Istnej a wzory aby oblczyć pertwastk welomanów trzecego czwartego stopna Natomast, jeżel to możlwe, lepej korzystać z nnej metody, skoro take wzory s a ogólne bardzo skomplkowane Na przyk lad, możemy szukać perwastków postac z = p/q gdze p q s a lczbam ca lkowtym wzglȩdnym perwszym Jeżel stneje tak perwastek dla welomanu fx) = n a kx k, to 0 = fz) = n p a k q ) k n a k p k q n k = a 0 q n

Skoro p, q Z lczby a k C maj a postać a R k + ai k, gdze ar k, ai k R, to wdać, że lewa strona jest podzelna przez p To prawa strona też Poneważ q n ne jest podzelny przez p to a 0 ma być To oznacza, że cześć rzeczywsta urojona s a podzelne przez p Tak samo można powedzeć, że q podzel czȩść rzeczywst a urojon a a n Powyższy wynk sugeruje nam, że perwastek p/q dla naszego welomanu ma p = 3 q = 1 W laśne, wdać, że czȩść urojona rzeczywsta lczby 36 + 15 s a podzelne przez p = 3 Korzystaj ac z tego, z 3 + 8 + )z 2 + 27 + 8)z + 36 + 15 = z + 3)z 2 + 5 + )z + 12 + 5)) = 0 Perwastk z 2 + 5 + )z + 12 + 5)) można oblczyć za pomoc a poprzednej metody z = 3 + 2, z = 2 3 Ćwczene 9 Nech z 1, z 2, z 3, bȩd a lczbam zespolonym takm, że z 1 = z 2 = z 3 = 2 Udowodnj, że z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 3 = 2 z 1 + z 2 + z 3 = z z dla dowolnej lczby ze- Rozw azane 10 W dowodze wykorzystamy, że z 2 spolonej z Poneważ z 1 = z 2 = z 3 = 2, wȩc z 1 z 1 = z 2 z 2 = z 3 z 3 = 4 St ad mamy, że z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 3 2 = z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 3 ) z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 3 ) = z 1 z 1 )z 2 z 2 ) + z 1 z 1 )z 2 z 3 + z 1 z 2 z 2 ) z 3 + z 1 z 1 )z 3 z 2 + z 1 z 1 )z 3 z 3 ) + z 1 z 2 z 3 z 3 ) + z 2 z 2 )z 3 z 1 + z 2 z 1 z 3 z 3 ) + z 2 z 2 )z 3 z 3 ) = 48 + 4z 2 z 3 + z 1 z 3 + z 3 z 2 + z 1 z 2 + z 3 z 1 + z 2 z 1 ) Ponadto, 4 z 1 + z 2 + z 3 2 = 4z 1 + z 2 + z 3 ) z 1 + z 2 + z 3 ) = 4z 1 z 1 + z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 1 + z 2 z 2 + z 2 z 3 + z 3 z 1 + z 3 z 2 + z 3 z 3 ) = 48 + 4z 2 z 3 + z 1 z 3 + z 3 z 2 + z 1 z 2 + z 3 z 1 + z 2 z 1 )

Sk ad, Zatem z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 3 2 = 2 z 1 + z 2 + z 3 ) 2 z 1 z 2 + z 1 z 3 + z 2 z 3 = 2 z 1 + z 2 + z 3 Ćwczene 11 Oblcz przedstaw w postac kanoncznej 1 + ) k, 0 1 k + )k 1 + ) Rozw azane 12 Najperw, 1 + ) k to szereg geometryczny lczb zespolonych o loraze 1 + Dla dowolnego szeregu geometrycznego n S n = q k k=k 0 o wspó lczynnkach z ca la, to dla q 1 qs n S n = q n+1 q k 0 S n = qn+1 q k 0 q 1 1 + ) k = Wdać, że 1 + ) 2 = 2 1 + ) 1 + )101 1 1 = 1 + ) 1 1 + ) 100 ) 1 + ) k = 1 + ) 1 2) 50 ) = 1 + ) 1 2 50 2 ) = 1)1 + 2 50 ) Mamy, że 0 1000 1 k + )k 1 + ) = 1 k 1 + 1 ) k + = 1 1 1 1000 +