2.9. Kinematyka typowych struktur manipulatorów

Podobne dokumenty
2.12. Zadania odwrotne kinematyki

3.1. Jakobian geometryczny

Jakobiany. Kinematykę we współrzędnych możemy potraktować jako operator przekształcający funkcje czasu

Podstawy robotyki wykład III. Kinematyka manipulatora

Kinematyka manipulatorów robotów

Rozszerzony konspekt preskryptu do przedmiotu Podstawy Robotyki

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Mechanika Robotów. Wojciech Lisowski. 5 Planowanie trajektorii ruchu efektora w przestrzeni roboczej

Podstawy robotyki wykład V. Jakobian manipulatora. Osobliwości

Roboty przemysłowe. Cz. II

PODSTAWY ROBOTYKI. Opracował: dr hab. inż. Adam Rogowski

Notacja Denavita-Hartenberga

Dynamika manipulatora. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Cybernetyki Technicznej Politechnika Wrocławska. Podstawy robotyki wykład VI

METODY MATEMATYCZNE I STATYSTYCZNE W INŻYNIERII CHEMICZNEJ

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 1

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

MECHANIKA OGÓLNA (II)

Podstawy robotyki. Wykład II. Robert Muszyński Janusz Jakubiak Instytut Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechnika Wrocławska

Mechanika Teoretyczna Kinematyka

Definiowanie układów kinematycznych manipulatorów

Roboty manipulacyjne (stacjonarne)

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Egzamin 1 Strona 1. Egzamin - AR egz Zad 1. Rozwiązanie: Zad. 2. Rozwiązanie: Koła są takie same, więc prędkości kątowe też są takie same

Wprowadzenie do robotyki

Wprowadzenie do robotyki

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

1 Charakterystyka ustrojów powierzchniowych. Anna Stankiewicz

Kinematyka manipulatora równoległego typu DELTA 106 Kinematyka manipulatora równoległego hexapod 110 Kinematyka robotów mobilnych 113

Podstawy robotyki wykład VI. Dynamika manipulatora

MODEL MANIPULATORA O STRUKTURZE SZEREGOWEJ W PROGRAMACH CATIA I MATLAB MODEL OF SERIAL MANIPULATOR IN CATIA AND MATLAB

ANALIZA KINEMATYKI MANIPULATORÓW NA PRZYKŁADZIE ROBOTA LINIOWEGO O CZTERECH STOPNIACH SWOBODY

Mechanika Analityczna

Podstawy Robotyki Określenie kinematyki oraz dynamiki manipulatora

Laboratorium Podstaw Robotyki ĆWICZENIE 5

Więzy i ich klasyfikacja Wykład 2

D l. D p. Rodzaje baz jezdnych robotów mobilnych

Bezpieczna obsługa oraz praca robota na stanowisku przemysłowym

ANALIZA KINEMATYCZNA PALCÓW RĘKI

KINEMATYKA ODWROTNA TRIPODA Z NAPĘDEM MIMOŚRODOWYM

MECHANIKA PRĘTÓW CIENKOŚCIENNYCH

ROZWIĄZANIE PROBLEMU NIELINIOWEGO

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium Mechaniki technicznej

Zadania kinematyki mechanizmów

MECHANIZMY ROBOTÓW M A N I P U L A T O R Y

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Manipulatory i roboty mobilne AR S1 semestr 5

MECHANIZMY ROBOTÓW M A N I P U L A T O R Y

Mechanika Analityczna

Statystyka matematyczna. Wykład III. Estymacja przedziałowa

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE W MEDYCYNIE

Roboty przemysłowe. Wprowadzenie

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Układy fizyczne z więzami Wykład 2

Rok akademicki: 2013/2014 Kod: RAR s Punkty ECTS: 5. Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: -

Kinematyka robotów mobilnych

Idea. θ = θ 0, Hipoteza statystyczna Obszary krytyczne Błąd pierwszego i drugiego rodzaju p-wartość

METODY KOMPUTEROWE W MECHANICE

Ogłoszenie. Egzaminy z TEORII MASZYN I MECHANIZMÓW dla grup 12A1, 12A2, 12A3 odbędą się w sali A3: I termin 1 lutego 2017 r. godz

Bezpośrednie sterowanie momentem silnika indukcyjnego zasilanego z 3-poziomowego. przekształtnika MSI z kondensatorami o zmiennym potencjale

II. POSTULATY MECHANIKI KWANTOWEJ W JĘZYKU WEKTORÓW STANU. Janusz Adamowski

Modelowanie i Wizualizowanie 3W grafiki. Łańcuchy kinematyczne

VIII. VIII.1. ORBITALNY MOMENT MAGNETYCZNY ELEKTRONU, L= r p (VIII.1.1) p=m v (VIII.1.2) L= L =mvr (VIII.1.1a) r v. r=v (VIII.1.3)

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania

Przekształcenia liniowe

WYKŁAD 6 KINEMATYKA PRZEPŁYWÓW CZĘŚĆ 2 1/11

Całki powierzchniowe w R n

Rozkłady wielu zmiennych

Drgania poprzeczne belki numeryczna analiza modalna za pomocą Metody Elementów Skończonych dr inż. Piotr Lichota mgr inż.

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium Mechaniki technicznej

Fuzja sygnałów i filtry bayesowskie

I. KARTA PRZEDMIOTU CEL PRZEDMIOTU

Wykład 4 Zastosowanie robotyki w chirurgii

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

UKŁADY WIELOCZŁONOWE Z WIĘZAMI JEDNOSTRONNYMI W ZASTOSOWANIU DO MODELOWANIA ZŁOŻONYCH UKŁADÓW MECHANICZNYCH

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

T13 Modelowanie zautomatyzowanych procesów wytwórczych, programowanie maszyn CNC

Wykład 3 Zastosowanie robotyki w chirurgii

Kinematyka: opis ruchu

OPISY PRZESTRZENNE I PRZEKSZTAŁCENIA

Algorytm kinematyki odwrotnej typu jakobianu pseudoodwrotnego dla manipulatorów mobilnych. Mariusz Janiak 1

1. Zbadać liniową niezależność funkcji x, 1, x, x 2 w przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [ 1, ).

Planowanie przejazdu przez zbiór punktów. zadania zrobotyzowanej inspekcji

Elementy geometrii analitycznej w R 3

Roboty manipulacyjne i mobilne. Roboty przemysłowe zadania i elementy

Rozkład napięcia na łańcuchu izolatorów wiszących

Wektor, prosta, płaszczyzna; liniowa niezależność, rząd macierzy

Iloczyn wektorowy. Autorzy: Michał Góra

WPŁYW KINEMATYCZNYCH CHARAKTERYSTYK RUCHU CHWYTAKA NA POŁOśENIA, PRĘDKOŚCI I PRZYSPIESZENIA OGNIW AGROROBOTA

PRZEKŁADNIE ZĘBATE. Przekł. o osiach stałych. Przekładnie obiegowe. Planetarne: W=1 Różnicowe i sumujące: W>1

Seria zadań z Algebry IIR nr kwietnia 2017 r. i V 2 = B 2, B 4 R, gdzie

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 4. WERYFIKACJA HIPOTEZ PARAMETRYCZNYCH X - cecha populacji, θ parametr rozkładu cechy X.

Drgania układu o wielu stopniach swobody

ANALIZA OBCIĄŻEŃ JEDNOSTEK NAPĘDOWYCH DLA PRZESTRZENNYCH RUCHÓW AGROROBOTA

Manipulator OOO z systemem wizyjnym

1. STRUKTURA MECHANIZMÓW 1.1. POJĘCIA PODSTAWOWE

R o z d z i a ł 2 KINEMATYKA PUNKTU MATERIALNEGO

ALGEBRA Z GEOMETRIĄ BAZY PRZESTRZENI WEKTOROWYCH

MECHANIKA II. Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

Rozkład napięcia na łańcuchu izolatorów wiszących

Transkrypt:

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 1 2.9. Kinematyka typowych struktur manipulatorów 2.9.1. Manipulator planarny 3DOF Notacja DH Rys. 28 Tablica 1 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 1 0 a 1 0 ϑ 1 0 1 2 0 a 2 0 ϑ 2 0 1 3 0 a 3 0 ϑ 3 0 1 c 123 s 123 0 a 1 c 1 + a 2 c 12 + a 3 c 123 T 0 s 123 c 123 0 a 1 s 1 + a 2 s 12 + a 3 s 123 3 = (67) 0 0 1 0

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 2 Notacja ZDH y x 4 p y y 1 p y 4 y 0 y 2 y 3 a 3 a 2 x 3 q 3 q 2 x 2 a 1 x 1 q 1 x 0 p x x Rys. 29 Tablica 2 Parametry ZDH Nr ogniwa α i 1 a i 1 d i θ i = q i σ i σ i 1 0 0 0 q 1 0 1 2 0 a 1 0 q 2 0 1 3 0 a 2 0 q 3 0 1 T 0 3 = c 123 s 123 0 a 1 c 1 + a 2 c 12 s 123 c 123 0 a 1 s 1 + a 2 s 12 0 0 1 0 (68)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 3 2.9.2. Manipulator o strukturze równoległej Rys. 30 Tablica 3 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 1 0 a 1 0 ϑ 1 0 1 2 0 a 2 0 ϑ 2 0 1 3 0 a 3 0 ϑ 3 0 1 1 0 a 1 0 ϑ 1 0 1 4 0 a 4 T 0 3 (q ) = c 1 2 3 s 1 2 3 0 a 1 c 1 + a 2 c 1 2 + a 3 c 1 2 3 s 1 2 3 c 1 2 3 0 a 1 s 1 + a 2 s 1 2 + a 3 s 1 2 3 0 0 1 0

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 4 T 0 1 (q ) = T 3 4 = c 1 s 1 0 a 1 c 1 s 1 c 1 0 a 1 s 1 0 0 1 0 1 0 0 a 4 0 1 0 0 0 0 1 0 R 3 0 (o 0 3 o0 1 ) = 0 a 1 (c 1 + c 1 2 3 ) + a 1 (c 1 2 c 1 ) = 0 a 1 (s 1 + s 1 2 3 ) + a 1 (s 1 2 s 1 ) = 0 ϑ 2 = ϑ 1 ϑ 1 ϑ 3 = π ϑ 2 = π ϑ 1 + ϑ 1 c 1 s 1 0 a 1 c 1 a 4c 1 T 0 s 1 c 1 0 a 4(q) = 1 s 1 a 4s 1 0 0 1 0 (69)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 5 2.9.3. Manipulator sferyczny Rys. 31 Tablica 4 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 1 π/2 0 0 ϑ 1 0 1 2 π/2 0 d 2 ϑ 2 0 1 3 0 0 d 3 0 1 0 T 0 1(ϑ 1 ) = c 1 0 s 1 0 s 1 0 c 1 0 0 1 0 0

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 6 c 2 0 s 2 0 T 1 s 2 0 c 2 0 2(ϑ 2 ) = 0 1 0 d 2 1 0 0 0 T 2 0 1 0 0 3(d 3 ) = 0 0 1 d 3 c 1 c 2 s 1 c 1 s 2 c 1 s 2 d 3 s 1 d 2 T 0 s 1 c 2 c 1 s 1 s 2 s 1 s 2 d 3 + c 1 d 2 3(q) = s 2 0 c 2 c 2 d 3 (70)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 7 2.9.4. Manipulator antropomorficzny 3R - notacja DH Rys. 32 Tablica 5 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 1 π/2 0 0 ϑ 1 0 1 2 0 a 2 0 ϑ 2 0 1 3 0 a 3 0 ϑ 3 0 1 T 0 1 = c 1 0 s 1 0 s 1 0 c 1 0 0 1 0 0 (71)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 8 dla i = 2, 3 T 0 3 = T i 1 i = c i s i 0 a i c i s i c i 0 a i s i 0 0 1 0 c 1 c 23 c 1 s 23 s 1 c 1 (a 2 c 2 + a 3 c 23 ) s 1 c 23 s 1 s 23 c 1 s 1 (a 2 c 2 + a 3 c 23 ) s 23 c 23 0 a 2 s 2 + a 3 s 23 (72) (73)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 9 2.9.5. Nadgarstek sferyczny 3R - notacja DH Rys. 33 Tablica 6 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 4 π/2 0 0 ϑ 4 0 1 5 π/2 0 0 ϑ 5 0 1 6 0 0 d 6 ϑ 6 0 1 c 4 0 s 4 0 T 3 s 4 0 c 4 0 4 = 0 1 0 0 c 5 0 s 5 0 T 4 s 5 0 c 5 0 5 = 0 1 0 0 (74) (75)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 10 T 3 6 = T 5 6 = c 6 s 6 0 0 s 6 c 6 0 0 0 0 1 d 6 c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 c 4 c 5 c 6 s 4 c 6 c 4 s 5 c 4 s 5 d 6 s 4 c 5 c 6 c 4 s 6 s 4 c 5 s 6 + c 4 c 6 s 4 s 5 s 4 s 5 d 6 s 5 c 6 s 5 s 6 c 5 c 5 d 6 (76) (77)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 11 2.9.6. Manipulator Stanford Rys. 34 Tablica 7 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 1 π/2 0 0 ϑ 1 0 1 2 π/2 0 d 2 ϑ 2 0 1 3 0 0 d 3 0 1 0 4 π/2 0 0 ϑ 4 0 1 5 π/2 0 0 ϑ 5 0 1 6 0 0 d 6 ϑ 6 0 1

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 12 T 0 6 = T 0 3T 3 6 = n0 s 0 a 0 p 0 = r 11 r 12 r 13 p x r 21 r 22 r 23 p y r 31 r 32 r 33 p z r 11 = c 1 (c 2 (c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 ) s 2 s 5 c 6 ) s 1 (s 4 c 5 c 6 + c 4 s 6 ), r 21 = s 1 (c 2 (c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 ) s 2 s 5 c 6 ) + c 1 (s 4 c 5 c 6 + c 4 s 6 ), r 31 = s 2 (c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 ) c 2 s 5 c 6, r 12 = c 1 ( c 2 (c 4 c 5 s 6 + s 4 c 6 ) + s 2 s 5 s 6 ) s 1 ( s 4 c 5 s 6 + c 4 c 6 ), r 22 = s 1 ( c 2 (c 4 c 5 s 6 + s 4 c 6 ) + s 2 s 5 s 6 ) + c 1 ( s 4 c 5 s 6 + c 4 c 6 ), r 32 = s 2 (c 4 c 5 s 6 + s 4 c 6 ) + c 2 s 5 s 6, r 13 = c 1 (c 2 c 4 s 5 + s 2 c 5 ) s 1 s 4 s 5, r 23 = s 1 (c 2 c 4 s 5 + s 2 c 5 ) + c 1 s 4 s 5, r 33 = s 2 c 4 s 5 + c 2 c 5, p x = c 1 s 2 d 3 + s 1 d 2 + (c 1 (c 2 c 4 s 5 + s 2 c 5 ) s 1 s 4 s 5 )d 6, p y = s 1 s 2 d 3 + c 1 d 2 + (s 1 (c 2 c 4 s 5 + s 2 c 5 ) + c 1 s 4 s 5 )d 6, p z = c 2 d 3 + ( s 2 c 4 s 5 + c 2 c 5 )d 6,. (78) (79)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 13 2.9.7. Manipulator antropomorficzny z nadgarstkiem sferycznym 6R Rys. 35 Tablica 8 Parametry DH Nr ogniwa α i a i d i θ i σ i σ i 1 π/2 0 0 ϑ 1 0 1 2 0 a 2 0 ϑ 2 0 1 3 π/2 0 0 ϑ 3 0 1 4 π/2 0 d 4 ϑ 4 0 1 5 π/2 0 0 ϑ 5 0 1 6 0 0 d 6 ϑ 6 0 1

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 14 T 2 3 = T 3 4 = c 3 0 s 3 0 s 3 0 c 3 0 0 1 0 0 c 4 0 s 4 0 s 4 0 c 4 0 0 1 0 d 4 (80) (81) T 0 6 = r 11 r 12 r 13 p x r 21 r 22 r 23 p y r 31 r 32 r 33 p z. (82)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 15 r 11 = c 1 (c 23 (c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 ) s 23 s 5 c 6 ) + s 1 (s 4 c 5 c 6 + c 4 s 6 ), r 21 = s 1 (c 23 (c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 ) s 23 s 5 c 6 ) c 1 (s 4 c 5 c 6 + c 4 s 6 ), r 31 = s 23 (c 4 c 5 c 6 s 4 s 6 ) + c 23 s 5 c 6, r 12 = c 1 ( c 23 (c 4 c 5 s 6 + s 4 c 6 ) + s 23 s 5 s 6 ) + s 1 ( s 4 c 5 s 6 + c 4 c 6 ), r 22 = s 1 ( c 23 (c 4 c 5 s 6 + s 4 c 6 ) + s 23 s 5 s 6 ) c 1 ( s 4 c 5 s 6 + c 4 c 6 ), r 32 = s 23 (c 4 c 5 s 6 + s 4 c 6 ) c 23 s 5 s 6, r 13 = c 1 (c 23 c 4 s 5 + s 23 c 5 ) + s 1 s 4 s 5, r 23 = s 1 (c 23 c 4 s 5 + s 23 c 5 ) c 1 s 4 s 5, r 33 = s 23 c 4 s 5 c 23 c 5, p x = a 2 c 1 c 2 + d 4 c 1 s 23 + d 6 (c 1 (c 23 c 4 s 5 + s 23 c 5 ) + s 1 s 4 s 5 ), p y = a 2 s 1 c 2 + d 4 s 1 s 23 + d 6 (s 1 (c 23 c 4 s 5 + s 23 c 5 ) c 1 s 4 s 5 ), p z = a 2 s 2 d 4 c 23 + d 6 (s 23 c 4 s 5 c 23 c 5 ), (83)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 16 2.10. Przestrzeń konfiguracyjna a przestrzeń operacyjna (zadania) Przestrzeń operacyjna to zbiór punktów określajacych położenie i orientację efektora manipulatora opisany m-elementowym wektorem x (m N): x = Ω p (84) gdzie Ω jest minimalna reprezentacja katow a (orientacji), zaś p jest wektorem położenia (pozwalaja opisywać zadanie wykonywane przez efektor robota). Przestrzeń konfiguracyjna opisana jest N-elementowym wektorem współrzędnych uogólnionych q = q 1.. (85) q N Zatem k jest nieliniowa funkcja wektorowa zależna od q x = k(q) (86)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 17 2.10.1. Przetrzeń robocza Przetrzeń robocza manipulatora jest całkowicie określona przez jego geometrię i zakres zmienności współrzędnych uogólnionych q im q i q im dla i = 1, 2,.., N spowodowany ograniczeniami mechanicznymi i określana jest wektorem p = p(q). Pojęcia: przestrzeń robocza osiagalna, przestrzeń robocza manipulacyjna, dokładność, powtarzalność Przykład: manipulator planarny 2R Rys. 36

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 18 Przetrzeń robocza obliczana jest z zadania prostego kinematyki na podstawie określonych ograniczeń Rys. 37 2.10.2. Redundancja kinematycza Manipulator nazywamy kinematycznie redundantnym, jeżeli liczba jego stopni swobody jest większa niż liczba zmiennych potrzebnych do opisu konkretnego zadania, czyli wymiar przestrzeni operacyjnej jest mniejszy niż wymiar przestrzeni złaczy tj. m < N. (Redundancja jest zatem pojęciem względnym zależnym od zadania.)

Politechnika Poznańska, Katedra Sterowania i Inżynierii Systemów str. 19 2.11. Kalibracja kinematyki Niech x = k(a, α, d, ϑ) (87) x = k k k k a + α + d + ϑ (88) a α d ϑ γ = [ a T α T d T ϑ T] T [ Φ = k a k α k d k ϑ ] γ = γ m γ n Zatem x = Φ(γ n ) γ Dla l położeń (pomiary) x = x 1.. = Φ 1.. γ = Φ(γ) γ (89) x l Φ l γ = (Φ T Φ) 1 Φ T x (90) γ = γ n + γ