Rys. 1Stanowisko pomiarowe

Podobne dokumenty
WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA ĆWICZENIE

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne. opis ruchu drgającego a w szczególności drgań wahadła fizycznego

T =2 I Mgd, Md 2, I = I o

2. OPIS ZAGADNIENIA Na podstawie literatury podręczniki akademickie, poz. [2] zapoznać się z zagadnieniem i wyprowadzeniami wzorów.

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Opis ćwiczenia. Cel ćwiczenia Poznanie budowy i zrozumienie istoty pomiaru przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Henry ego Katera.

Ćwiczenie nr 1: Wahadło fizyczne

Ćw. nr 1. Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

O 2 O 1. Temat: Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI BRYŁY METODĄ DRGAŃ SKRĘTNYCH

Wyniki pomiarów okresu drgań dla wahadła o długości l = 1,215 m i l = 0,5 cm.

Ćw. nr 31. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie drgań - w.2

Ćwiczenie M-2 Pomiar przyśpieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego Cel ćwiczenia: II. Przyrządy: III. Literatura: IV. Wstęp. l Rys.

Tutaj powinny znaleźć się wyniki pomiarów (tabelki) potwierdzone przez prowadzacego zajęcia laboratoryjne i podpis dyżurujacego pracownika obsługi

Laboratorium Podstaw Fizyki. Ćwiczenie 100a Wyznaczanie gęstości ciał stałych

Wyznaczanie współczynnika sprężystości sprężyn i ich układów

Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

DRGANIA SWOBODNE UKŁADU O DWÓCH STOPNIACH SWOBODY. Rys Model układu

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

ĆWICZENIE 3 REZONANS AKUSTYCZNY

Ćw. 32. Wyznaczanie stałej sprężystości sprężyny

Doświadczalne sprawdzenie drugiej zasady dynamiki ruchu obrotowego za pomocą wahadła OBERBECKA.

WYZNACZANIE MODUŁU SZTYWNOŚCI METODĄ DYNAMICZNĄ

Wyznaczanie modułu sprężystości za pomocą wahadła torsyjnego

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyn i współczynnika sztywności zastępczej

PF11- Dynamika bryły sztywnej.

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego (Katera)

Ć W I C Z E N I E N R E-15

Ćwiczenie nr 43: HALOTRON

Wyznaczanie prędkości lotu pocisku na podstawie badania ruchu wahadła balistycznego

Wyznaczanie współczynnika sztywności sprężyny. Ćwiczenie nr 3

Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Kaliszu

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXIII: Przypomnienie: statyka

Bryła sztywna. Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XIX: Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

02. WYZNACZANIE WARTOŚCI PRZYSPIESZENIA W RUCHU JEDNOSTAJNIE PRZYSPIESZONYM ORAZ PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO Z WYKORZYSTANIEM RÓWNI POCHYŁEJ

Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła prostego

Badanie ciał na równi pochyłej wyznaczanie współczynnika tarcia statycznego

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘŻEŃ

BADANIE PROSTEGO I ODWROTNEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO I JEGO ZASTOSOWANIA

Doświadczalne wyznaczanie współczynnika sztywności (sprężystości) sprężyny

Wyznaczanie momentów bezwładności brył sztywnych metodą zawieszenia trójnitkowego

ĆWICZENIE 5. Wyznaczanie przyśpieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła matematycznego i fizycznego. Kraków,

ZJAWISKO PIEZOELEKTRYCZNE.

EFEKT FOTOWOLTAICZNY OGNIWO SŁONECZNE

Bryła sztywna. Fizyka I (B+C) Wykład XXI: Statyka Prawa ruchu Moment bezwładności Energia ruchu obrotowego

Wyznaczanie krzywej ładowania kondensatora

m 0 + m Temat: Badanie ruchu jednostajnie zmiennego przy pomocy maszyny Atwooda.

MECHANIKA PŁYNÓW LABORATORIUM

1. Wahadło fizyczne o regulowanej płaszczyźnie. drgań. kilkukrotnie sprawdzając z jaką niepewnością statystyczną możemy mieć do czynienia. pomiarze.

Wyznaczanie modułu Younga metodą strzałki ugięcia

BADANIE PROSTEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO POMIAR NAPRĘśEŃ BADANIE ODWROTNEGO ZJAWISKA PIEZOELEKTRYCZNEGO METODĄ STATYCZNĄ. POMIAR MAŁYCH DEFORMACJI

Ćwiczenie: "Ruch po okręgu"

POLITECHNIKA ŚWIĘTOKRZYSKA w Kielcach WYDZIAŁ MECHATRONIKI I BUDOWY MASZYN KATEDRA URZĄDZEŃ MECHATRONICZNYCH LABORATORIUM FIZYKI INSTRUKCJA

SPRAWDZENIE PRAWA STEFANA - BOLTZMANA

Zasady i kryteria zaliczenia: Zaliczenie pisemne w formie pytań opisowych, testowych i rachunkowych.

II PRACOWNIA FIZYCZNA część Pracownia Jądrowa. Ćwiczenie nr 6

Ćwiczenie nr 47: Wyznaczanie indukcji magnetycznej cylindrycznych magnesów neodymowych.

WYZNACZANIE PRZYSPIESZENIA ZIEMSKIEGO ZA POMOCĄ WAHADŁA REWERSYJNEGO

Laboratorium Podstaw Elektrotechniki i Elektroniki

Badanie tranzystorów MOSFET

Ćw. III. Dioda Zenera

Analiza zderzeń dwóch ciał sprężystych

Krystyna Gronostaj, Magdalena Bacior Zakład Fizyki, Uniwersytet Rolniczy ĆWICZENIE 1 WYZNACZANIE GĘSTOŚCI CIAŁ STAŁYCH. Kraków, luty, 2016

LABORATORIUM Z FIZYKI

Ć w i c z e n i e K 4

DOKŁADNOŚĆ POMIARU DŁUGOŚCI

Wyznaczanie modułu sztywności metodą Gaussa

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 11: Moduł Younga

Analiza zderzeń dwóch ciał sprężystych

Doświadczenie B O Y L E

Nazwisko i imię: Zespół: Data: Ćwiczenie nr 51: Współczynnik załamania światła dla ciał stałych

PLAN REALIZACJI MATERIAŁU NAUCZANIA FIZYKI W GIMNAZJUM WRAZ Z OKREŚLENIEM WYMAGAŃ EDUKACYJNYCH

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

WYDZIAŁ LABORATORIUM FIZYCZNE

CZUJNIKI POJEMNOŚCIOWE

PROFIL PRĘDKOŚCI W RURZE PROSTOLINIOWEJ

Automatyka i pomiary wielkości fizykochemicznych. Instrukcja do ćwiczenia III. Pomiar natężenia przepływu za pomocą sondy poboru ciśnienia

LIV OLIMPIADA FIZYCZNA 2004/2005 Zawody II stopnia

Bryła sztywna. Podręcznik dla uczniów

PRACOWNIA FIZYCZNA DLA UCZNIÓW WAHADŁA SPRZĘŻONE

BADANIE WYMUSZONEJ AKTYWNOŚCI OPTYCZNEJ. Instrukcja wykonawcza

Ekpost=mv22. Ekobr=Iω22, mgh =mv22+iω22,

Wstęp do teorii niepewności pomiaru. Danuta J. Michczyńska Adam Michczyński

Mechanika ogólna / Tadeusz Niezgodziński. - Wyd. 1, dodr. 5. Warszawa, Spis treści

Wyznaczanie momentu magnetycznego obwodu w polu magnetycznym

Instrukcja do ćwiczenia jednopłaszczyznowe wyważanie wirników

Ćwiczenie 402. Wyznaczanie siły wyporu i gęstości ciał. PROSTOPADŁOŚCIAN (wpisz nazwę ciała) WALEC (wpisz numer z wieczka)

Ćwiczenie: "Dynamika"

Ć W I C Z E N I E N R M-2

Jak ciężka jest masa?

WSKAZÓWKI DO WYKONANIA SPRAWOZDANIA Z WYRÓWNAWCZYCH ZAJĘĆ LABORATORYJNYCH

POMIARY POŚREDNIE. Zakład Metrologii i Systemów Pomiarowych P o l i t e c h n i k a P o z n ańska

BADANIE EFEKTU HALLA. Instrukcja wykonawcza

Sprawdzanie prawa Ohma i wyznaczanie wykładnika w prawie Stefana-Boltzmanna

Drgania. O. Harmoniczny

4.8. Badania laboratoryjne

Ćwiczenie 425. Wyznaczanie ciepła właściwego ciał stałych. Woda. Ciało stałe Masa kalorymetru z ciałem stałym m 2 Masa ciała stałego m 0

Transkrypt:

ĆWICZENIE WYZNACZANIE MOMENTU BEZWŁADNOŚCI CIAŁ METODĄ WAHADŁA FIZYCZNEGO GRAWITACYJNEGO I SPRAWDZANIE TWIERDZENIA STEINERA Wykaz przyrządów: Stojak z metalową pryzmą do zawieszania badanych ciał Tarcza metalowa z symetrycznie wyciętymi otworami w różnych odległościach od środka masy tarczy Pręt metalowy Waga laboratoryjna Suwmiarka Stoper Cel ćwiczenia: Doświadczalne potwierdzenie twierdzenia Steinera Doświadczalne wyznaczenie momentu bezwładności różnych brył względem osi środkowych Schemat układu pomiarowego: Rys. Stanowisko pomiarowe 4 Przebieg pomiarów: Prowadzący wskazuje dla których brył należy wykonać pomiary. Cześć A-tarcza metalowa z otworami: a) Określić masę tarczy za pomocą wagi laboratoryjnej b) Zmierzyć podwojone odległości Di pomiędzy osiami obrotu na pryzmie a środkiem masy tarczy(schemat pomiaru zaprezentowany jest poniżej). Jest to pomiar bezpośredni więc należy wykonać go kilkukrotnie (6-7 razy chyba że prowadzący wskaże inaczej) dla każdej z pary otworów.

d D=d c) Zawiesić tarczę na pryzmie na jednym z wybranych otworów, po czym dokonać pomiaru czasu 00 wahnięć. Należy pamiętać aby nie wychylać wahadła o kąt większy niż kilka stopni. d) Pomiary czasu wahnięć powtórzyć 5 razy. e) Punktu i 4 powtórzyć dla pozostałych par otworów w tarczy. Część B-metalowy pierścień: a) Określić masę m pierścienia za pomocą wagi laboratoryjnej. b) Za pomocą suwmiarki wyznaczyć średnicę d wewnętrzną i zewnętrzną D pierścienia. c) Wyznaczyć czas 00 wahnięć pierścienia zawieszonego na pryzmie; pomiar powtórzyć kilkukrotnie. Cześć C-pręt metalowy: a) Określić masę pręta za pomocą wagi laboratoryjnej b) Określić długość pręta l za pomocą suwmiarki (pomiar powtórzyć 6-7 razy) c) Wyznaczyć odległość osi obrotu d i od środka masy pręta (pomiary powtórzyć 6-7 razy) d) Zmierzyć czas 50 wahnięć pręta e) Pomiar czasu wahnięć powtórzyć 5 krotnie. f) Punkty - 5 powtórzyć dal 4 innych odległości d i osi obrotu od środka masy 5. Opracowanie wyników: Sposób opracowania wyników wskazuje prowadzący Wariant I Część A (tarcza metalowa): a) Na podstawie wielokrotnych pomiarów D, D, D określić niepewność u(d), u(d), u(d)... b) Określić odległość osi obrotu od środka masy d i = D i oraz jej niepewność U(d i) = u(d i) c) Na podstawie pomiarów czasu t 00 wahnięć dla danej osi obrotu obliczyć uśredniony czas t 00 wahnięć oraz jego niepewność u(t ). Czas reakcji człowieka można przyjąć na poziomie 0.5s. Obliczyć okres drgań wahadła dla poszczególnych osi obrotu T = t /n (n liczba wahnięć) oraz jego niepewność korzystając z wzoru na niepewność złożoną, niepewność liczby zliczeń przyjąć u(n)=. potwierdzić zależność okresu drgań wahadła od momentu bezwładności. d) Obliczyć moment bezwładności tarczy względem określonej osi obrotu korzystając ze wzoru:

I d = T mgd 4π i jego niepewność u(id). Obliczenia przeprowadzić dla wszystkich odległości d. e) Potwierdzić twierdzenie Steinera, w tym celu należy sprawdzić czy wyrażenie T gd 4π d = C jest stałe dla wszystkich osi obrotu w granicy niepewności pomiarowej f) Obliczyć momenty bezwładności względem środkowej osi obrotu na podstawie wartości współczynnika C oraz określić jego niepewność. I 0 = m 4π C g) Obliczyć moment bezwładności względem środkowej osi obrotu na podstawie twierdzenie Steinera dla poszczególnych osi obrotu oraz określić jego niepewność I 0 = I d md h) Porównać uzyskane I 0 obliczone przy wykorzystaniu dwóch metod Część B (pierścień metalowy): a) Obliczyć średni czas t dla 00 wahnięć i średni okres T oraz ich niepewności. b) Obliczyć moment bezwładności Id pierścienia względem osi obrotu i jego niepewność. c) Korzystając z twierdzenia Steinera, wyznaczyć moment bezwładności Io pierścienia względem osi przechodzącej przez środek masy i jego niepewność. d) Obliczyć moment bezwładności Io (tab. Io.st) pierścienia względem osi środkowej na podstawie wzoru tablicowego: I 0.st = 8 m(d + D ) oraz obliczyć jego niepewność. e) Porównać wartości momentu bezwładności Io obliczone metodą dynamiczną i statyczną. Część C (pręt metalowy): a) Obliczyć niepewności pomiarowe długości pręta u(l) oraz niepewności odległości u(d) dla poszczególnych osi obrotu od środka masy. b) Na podstawie pomiarów czasu t 50 wahnięć dla danej osi obrotu obliczyć uśredniony czas t 50 wahnięć oraz jego niepewnośću(t ). Czas reakcji człowieka można przyjąć na poziomie 0.5s. c) Obliczyć okres drgań wahadła dla danej osi obrotu T = t /n (n liczba wahnięć) oraz jego niepewność korzystając z wzoru na niepewność złożoną, niepewność liczby zliczeń przyjąć u(n)=. Potwierdzić zależność okresu drgań wahadła od odległości osi obrotu od środka ciężkości d) Obliczyć moment bezwładności pręta względem określonej osi obrotu i jego niepewność uc(id). Obliczenia przeprowadzić dla wszystkich odległości d. e) Potwierdzić twierdzenie Steinera, w tym celu należy sprawdzić czy wyrażenie T gd 4π d = C jest stałe dla wszystkich osi obrotu w granicy niepewności pomiarowej f) Obliczyć momenty bezwładności względem środkowej osi obrotu na podstawie wartości współczynnika C oraz określić jego niepewność. I 0 = m 4π C g) Obliczyć moment bezwładności względem środkowej osi obrotu na podstawie wyników uzyskanych dla poszczególnych osi obrotu oraz określić jego niepewność I 0 = I d md

h) Porównać uzyskane I 0 obliczone przy wykorzystaniu dwóch metod oraz porównać wynik z przewidywaniami teoretycznymi I ot = ml Wariant II (tarcza metalowa, pręt metalowy) a) W zależności od wybranej bryły wykonać czynności opisane w punktach a-d lub a-c (w części A lub C opracowania wyników). b) Sporządzić wykres (punktowy) zależności T d od d wraz z polami niepewności. c) Znaleźć równanie prostej najlepszego dopasowania T d od d przy pomocy metody regresji liniowej. Wyznaczyć współczynniki a i b prostej y = ax + b oraz ich niepewność d) Na podstawie współczynnika kierunkowego prostej wyznaczyć przyśpieszenie ziemskie g = 4π a oraz określić jego niepewność. Sprawdzić czy wyznaczone przyśpieszenie ziemskie w granicy niepewności pomiarowej zgadza się z tablicową wartością. u(a) wyznaczyć na podstawie regresji liniowej. e) Obliczyć moment bezwładność ciała I o względem środka masy układu na podstawie współczynnika b równania dopasowanej prostej, I 0 = bmg, oraz jego niepewność. 4π 6. Proponowane tabele (do zatwierdzenia u prowadzącego) Tabela. Tarcza metalowa z otworami Lp. D D t t t n m [s] [s] [s] [s] [kg] X u(x) d u(d) T u c(t) I d u c (I d) I o u c (I o) C u c(c) C śr u c(c śr) I o u c( I o) [s] [s] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [m ] [m ] [m ] [m ] [kgm ] [kgm ] Tabela. Pierścień metalowy m u(m) n u(n) d u(d) D u(d) [kg] [kg] 4

t i t śr u(t) T u c(t) I d u c (I d) I o u c (I o) I o.st u c (I o.st) [s] [s] [s] [s] [s] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] Tabela. Pręt metalowy m = u(m) = l = u(l) = d u(d ) t i t sr u(t) T u c (T) I d u c (I d) I o u c (I o) I o.st u c (I o.st) [s] [s] [s] [s] [s] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] [kgm ] d u(d ) C u c (C) C śr u c(c śr) I o u c (I o) [m ] [m ] [m ] [m ] [kgm ] [kgm ] Wariant II opracowania wyników Numer osi di u(di) Ti u(ti) d i u(d i ) T i u(t i ) I 0 u c (I o) [s] [s] [m ] [m ] [s ] [s ] [kgm ] [kgm ] 5