Zastosowanie przeksztaªcenia Laplace'a. Przykªad 1 Rozwi» jednorodne równanie ró»niczkowe liniowe. ÿ(t) + 5ẏ(t) + 6y(t) = 0 z warunkami pocz tkowymi

Podobne dokumenty
Opis matematyczny ukªadów liniowych

Wykªad 12. Transformata Laplace'a i metoda operatorowa

Podstawowe czªony dynamiczne. Odpowied¹ impulsowa. odpowied¹ na pobudzenie delt Diraca δ(t) przy zerowych warunkach pocz tkowych, { dla t = 0

Liniowe równania ró»niczkowe n tego rz du o staªych wspóªczynnikach

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

Rozwi zanie równania ró»niczkowego metod operatorow (zastosowanie transformaty Laplace'a).

Przeksztacenie Laplace a. Krzysztof Patan

Inżynieria Systemów Dynamicznych (3)

u (0) = 0 i(0) = 0 Obwód RLC Odpowiadający mu schemat operatorowy E s 1 sc t = 0 i(t) w u R (t) E u C (t) C

Rachunek ró»niczkowy funkcji jednej zmiennej

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - matematyczne modelowanie układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Rozdziaª 1. Przeksztaªcenie Laplace'a. 1.1 Poj cia podstawowe. Autorzy: Marcin Stachura

Podstawy Automatyki Zbiór zadań dla studentów II roku AiR oraz MiBM

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - modelowanie matematyczne układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

1 Przekształcenie Laplace a

RÓWNANIE RÓśNICZKOWE LINIOWE

Politechnika Wrocławska, Wydział Informatyki i Zarządzania. Modelowanie

Równania ró»niczkowe I rz du (RRIR) Twierdzenie Picarda. Anna D browska. WFTiMS. 23 marca 2010

Plan wykładu. Własności statyczne i dynamiczne elementów automatyki:

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 5 - stabilność liniowych układów dynamicznych. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Transmitancje układów ciągłych

Równania różniczkowe zwyczajne zadania z odpowiedziami

Politechnika Warszawska Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Instytut Podstaw Budowy Maszyn Zakład Mechaniki

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywsitej

Kompensacja wyprzedzająca i opóźniająca fazę. dr hab. inż. Krzysztof Patan, prof. PWSZ

Automatyka i robotyka

Informacje pomocnicze

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE zadania z odpowiedziami

Legalna ±ci ga z RRI 2015/2016

Inżynieria Systemów Dynamicznych (4)

Sterowanie Serwonapędów Maszyn i Robotów

Wektory w przestrzeni

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

CAŠKA NIEOZNACZONA. Politechnika Lubelska. Z.Šagodowski. 18 lutego 2016

Podstawy Automatyki. Wykład 2 - podstawy matematyczne. dr inż. Jakub Możaryn. Warszawa, Instytut Automatyki i Robotyki

Ekstremalnie fajne równania

LINIOWE UKŁADY DYSKRETNE

Matematyka 2. Metoda operatorowa Transformata Laplace a

Urz¹dzenie steruj¹ce. Obiekt. Urz¹dzenie steruj¹ce. Obiekt. 1. Podstawowe pojęcia. u 1. y 1 y 2... y n. z 1 z 2... z l.

Ukªady równa«liniowych

Informacje pomocnicze:

MATEMATYKA EiT. (studia drugiego stopnia, drugi semestr) 3 2i, 2i44 i i )12, (cos 15 + i sin 15 ) 15, ( p 3 i) i)17, (i 1) 9, ( 1 i

Liczby zespolone Pochodna Caªka nieoznaczona i oznaczona Podstawowe wielko±ci zyczne. Repetytorium z matematyki

WBiA Architektura i Urbanistyka. 1. Wykonaj dziaªania na macierzach: Które z iloczynów: A 2 B, AB 2, BA 2, B 2 3, B = 1 2 0

przy warunkach początkowych: 0 = 0, 0 = 0

Granica i ciągłość funkcji. 1 Granica funkcji rzeczywistej jednej zmiennej rzeczywistej

Równania różniczkowe. Notatki z wykładu.

Języki Modelowania i Symulacji 2018 Podstawy Automatyki Wykład 4

Dystrybucje, wiadomości wstępne (I)

1 Przypomnienie wiadomo±ci ze szkoªy ±redniej. Rozwi zywanie prostych równa«i nierówno±ci

Funkcje wielu zmiennych

Automatyka i robotyka

Zadania z z matematyki dla studentów gospodarki przestrzennej UŠ. Marek Majewski Aktualizacja: 31 pa¹dziernika 2006

r = x x2 2 + x2 3.

Graka komputerowa Wykªad 3 Geometria pªaszczyzny

Materiaªy do Repetytorium z matematyki

Przyjmuje się umowę, że:

1. Funkcje zespolone zmiennej rzeczywistej. 2. Funkcje zespolone zmiennej zespolonej

Teoria Sterowania w Zadaniach I. Janusz Nowakowski i Piotr Suchomski

Podstawy robotyki wykład V. Jakobian manipulatora. Osobliwości

Inżynieria Systemów Dynamicznych (5)

Technika regulacji automatycznej

Kinematyka: opis ruchu

Zadania zaliczeniowe z Automatyki i Robotyki dla studentów III roku Inżynierii Biomedycznej Politechniki Lubelskiej

Technika regulacji automatycznej

Automatyka i robotyka ETP2005L. Laboratorium semestr zimowy

det A := a 11, ( 1) 1+j a 1j det A 1j, a 11 a 12 a 21 a 22 Wn. 1 (Wyznacznik macierzy stopnia 2:). = a 11a 22 a 33 +a 12 a 23 a 31 +a 13 a 21 a 32

Wykład 7 Transformata Laplace a oraz jej wykorzystanie w analizie stanu nieustalonego metodą operatorową część II

2 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych

Elementy geometrii w przestrzeni R 3

Analiza matematyczna dla informatyków 3 Zajęcia 14

Zadania z analizy matematycznej - sem. II Rachunek ró»niczkowy funkcji wielu zmiennych

FUNKCJE ZESPOLONE Lista zadań 2005/2006

Przekształcenie Z. Krzysztof Patan

Spis tre±ci. Plan. 1 Pochodna cz stkowa. 1.1 Denicja Przykªady Wªasno±ci Pochodne wy»szych rz dów... 3

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Kolokwium Zadanie 1. Dla jakich warto±ci parametrów a i b funkcja sklejona

Politechnika Wrocławska, Wydział Informatyki i Zarządzania. Modelowanie

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

7 Ukªady równa«ró»niczkowych zwyczajnych liniowych. Równania ró»niczkowe zwyczajne liniowe wy»szych rz dów

Część 1. Transmitancje i stabilność

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Transformaty. Kodowanie transformujace

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

WICZENIE 2 Badanie podstawowych elementów pasywnych

Macierze. Dziaªania na macierzach. 1. Niech b d dane macierze , D = , C = , B = 4 12 A = , F = , G = , H = E = a) Obliczy A + B, 2A 3B,

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - Charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Podstawy Automatyki. Wykład 3 - charakterystyki częstotliwościowe, podstawowe człony dynamiczne. dr inż. Jakub Możaryn. Instytut Automatyki i Robotyki

Wykład z modelowania matematycznego. Przykłady modelowania w mechanice i elektrotechnice.

10 zadań związanych z granicą i pochodną funkcji.

Automatyka i robotyka

WYDZIAŁ ELEKTROTECHNIKI, AUTOMATYKI I INFORMATYKI INSTYTUT AUTOMATYKI I INFORMATYKI KIERUNEK AUTOMATYKA I ROBOTYKA STUDIA STACJONARNE I STOPNIA

Równania różniczkowe liniowe rzędu pierwszego

Równania różniczkowe zwyczajne Zadania z odpowiedziami

TRANSFORMATA FOURIERA

a) f : R R R: f(x, y) = x 2 y 2 ; f(x, y) = 3xy; f(x, y) = max(xy, xy); b) g : R 2 R 2 R: g((x 1, y 1 ), (x 2, y 2 )) = 2x 1 y 1 x 2 y 2 ;

Procedura modelowania matematycznego

Transkrypt:

Zastosowanie przeksztaªcenia Laplace'a Przykªad Rozwi» jednorodne równanie ró»niczkowe liniowe ÿ(t) + 5ẏ(t) + 6y(t) = 0 z warunkami pocz tkowymi y(0 + ) = a, ẏ(0 + ) = b. Rozwi zanie Dokonuj c transformacji Laplace'a, uzyskujemy s 2 Y (s) sy(0 + ) ẏ(0 + )+5(sY (s) y(0 + ))+6Y (s) = 0 sk d wynika,»e Y (s) = 5a + b + as 5a + b + as = 6 + 5s + s2 (2 + s)(3 + s). Bieguny funkcji Y (s) s wi c biegunami pojedynczymi. Rozkªadaj c Y (s) na uªamki proste, otrzymujemy Y (s) = 3a + b 2 + s 2a + b 3 + s.

Rozwi zanie w dziedzinie czasu wyznaczamy korzystaj c z odwrotnej transformacji Laplace'a y(t) = L (Y (s)) = (3a+b) e 2t (2a+b) e 3t, t 0. () Sprawd¹my otrzymany wynik, stosuj c wzór Haeviside'a y(t) = L(s) M (s) e 2t + L(s) s= 2 M (s) e 3t, t 0 s= 3 w którym Y (s) = L(s) M(s), M (s) = dm(s). ds Zatem, uwzgl dniaj c równo± M (s) = 5+2s, otrzymujemy wyra»enie dane wzorem (). Przykªad 2 Rozwi» równanie caªkowo-ró»niczkowe ẏ(t) + 4 t 0 e (t τ) y(τ)dτ + 3y(t) =, y(0 + ) =. Rozwi zanie Dokonuj c transformacji Laplace'a, otrzymujemy sy (s) y(0 + ) + 4 L(e t y(t)) + 3Y (s) = /s. 2

Sk d wynika,»e Y (s) = s s( + s) = + s s( + s) a nast pnie (znane wzory!) y(t) = e t ( e t ) = 2e t, t 0. Przykªad 3 Rozwi» niejednorodne równanie ró»niczkowe y (3) (t) + 4y (2) (t) + 4y () (t) + 3y(t) = u(t) zakªadaj c wymuszenie u(t) w postaci jednostkowej funkcji skokowej oraz warunki pocz tkowe: y(0 + ) =, y () (0 + ) = 2, y (2) (0 + ) = 3. Rozwi zanie Stosujemy wzory: L(y () (t)) = sy (s) y(0 + ) L(y (2) (t)) = s 2 Y (s) sy(0 + ) y () (0 + ) L(y (3) (t)) = s 3 Y (s) s 2 y(0 + ) sy () (0 + ) y (2) (0 + ). 3

Na tej podstawie mamy Y (s) = + 5s + 6s2 + s 3 s(3 + 4s + 4s 2 + s 3 ). (2) Rozkªadaj c (2) na uªamki proste, uzyskujemy Y (s) = 3s + 0.80952 3 + s Na tej podstawie otrzymujemy 4.2857 + 0.4286s 0.86603 2 + (0.5 + s) 2. y(t) = 0.33333 + 0.80952e 3t + 5.03322e 5t sin(0.86603t 0.02839), t 0. Przykªad 4 Znale¹ warto± pocz tkow pochodnej sygnaªu f(t), gdy dana jest jego transformata Laplace'a Rozwi zanie F (s) = Niech g(t) = f(t). Wtedy + 3s + s + s 2. G(s) = L(g(t)) = sf (s) f(0 + ). 4

Ale f(0 + ) = lim f(t) = lim sf (s) = lim t 0 + s s St d G(s) = Mamy zatem s + 3s2 3 2s 3 = + s + s2 + s + s 2. s + 3s 2 + s + s = 3. 2 (3) g(0 + 3s 2s 2 ) = lim g(t) = lim sg(s) = lim t 0 + s s + s + s = 2. 2 Uwaga: Formalnie rzecz bior c, nale»aªoby sprawdzi, czy istnieje granica g(0 + ). Wyznaczmy f(t). Ze wzoru (3) wynika,»e mianownik transformaty F (s) posiada zera zespolone: + s + s 2 = 3/4 + (/2 + s) 2. Przeto, dla t 0, mamy: f(t) = / 3 e t/2 sin( 3t/2) + 3e t/2 cos( 3t/2) oraz f(0 + ) = 3. 5

Pochodna f(t), t 0, wyra»a si wzorem g(t) = 3e t/2 sin( 3t/2) 2e t/2 cos( 3t/2). A zatem g(0 + ) = 2. Zadania Zadanie Posªuguj c si metod transformacji Laplace'a, rozwi» jednorodne równanie ró»niczkowe ÿ(t) + 3ẏ(t) + 2y(t) = 0, y(0 + ) = a, ẏ(0 + ) = b. Zadanie 2 Stosuj c metod transformacji Laplace'a, znajd¹ rozwi zanie niejednorodnego równania ró»niczkowego ÿ(t) + 2ẏ(t) + 5y(t) = 3 (t), y(0 + ) = 0, ẏ(0 + ) = 0. Zadanie 3 Model obiektu dynamicznego dany jest równaniem ró»niczkowym ÿ(t) + 4ẏ(t) + 3y(t) = u(t) przy czym wszystkie warunki pocz tkowe s zerowe. Zakªadaj c sygnaª wej±ciowy u(t) = 2 cos 3t, t 0, wyznacz sygnaª y(t). 6

Zadanie 4 Schemat ideowy pokazany na rys. ró»niczkuj cego. jest modelem rzeczywistego ukªadu Rys.. Obwód RC Oblicz odpowied¹ y(t) tego ukªadu na pobudzenie skokowe u(t) = E (t), je»eli na pojemno±ci C znajduje si ªadunek pocz tkowy +Q 0. Zadanie 5 Rozwi» ukªad równa«ró»niczkowych ẏ 2ẏ 2 + y = (t) y + ẏ 2 2y 2 = e t (t) y (0 + ) =, y 2 (0 + ) = 0. Zadanie 6 Wyznacz transformat Laplace'a funkcji f(t) = (t n), t 0. n= Zadanie 7 Wyznacz transformat Laplace'a funkcji (n = 0, 2, 4,...) f(t) = { dla n t < n + dla n + t < n + 2. Zadanie 8 Znajd¹ oryginaª g n (t) = L (G n (s)) transformaty G n (s) = Zadanie 9 Znajd¹ oryginaª transformaty n (i + s), n N. i= n G n (s) = (2i + s) i= n (2i + s), n N. i= 7

Transformata Laplace'a F (s) = L(f(t)) = 0 f(t) e st dt Odwrotna transformata Laplace'a f(t) = L (F (s)) = x+j F (s) 2πj x j est ds Liniowo± L(αf(t) + βg(t)) = αf (s) + βg(s) Podobie«stwo L(f(αt)) = α F ( s α ), α > 0 Przesuniecie argumentu oryginaªu L(f(t α)) = F (s) e αs Przesuniecie argumentu obrazu L(f(t) e s 0t ) = F (s s 0 ) s 2 Transformata pochodnej L(f (t)) = sf (s) f(0 + ) (t) (t α) e αt e αt Granica oryginaªu w zerze Granica oryginaªu w niesko«czono±ci Transformata splotu oryginaªów Caªka Duhamela Ró»niczkowanie obrazu Wy»sze pochodne obrazu L(f (n) (t)) = s n F (s) n i= sn i f (i ) (0 + ) L( t f(τ)dτ) = F (s) 0 s L( t τn τ 2 f(τ 0 0 0 )dτ ) = F (s) s n lim f(t) = lim sf (s) t 0+ s lim f(t) = lim sf (s) t s 0 L(f(t) g(t)) = F (s) G(s) L (sf (s)g(s)) = f(t)g(0 + ) + f(t) g (t) F (s) = L(tf(t)) F (n) (s) = ( ) n L(t n f(t)) Splot obrazów L(f(t)g(t)) = 2πj x=σ+j F (x)g(s x)dx x=σ j 8

f(t) F (s) = L(f(t)) δ(t) (t) s t 2 s 2 t n (n )! s n (t) (t α) s ( e αs ) e αt s+α t n (n )! e αt, n > 0 ( α e αt ) (s+α) n s(s+α) β α (e αt e βt ) (s+α)(s+β) ( + β αβ α β e αt α α β e βt ) s(s+α)(s+β) sin ωt ω s 2 +ω 2 cos ωt s s 2 +ω 2 sin ωt e αt ω sin ω ω n ζ 2 n ζ2 t e ζωnt cos ωt e αt + α 2 +ω 2 ωn 2 (s+α) 2 +ω 2 s 2 +2ζω ns+ω 2 n s+α (s+α) 2 +ω 2 ω sin(ωt ϕ) e αt, ϕ = arctan ω ω α 2 +ω 2 α s((s+α) 2 +ω 2 ) ωn ζ sin(ω n ζ2 t + ϕ) e ζωnt, ϕ = arccos ξ 2 2 s(s 2 +2ζω ns+ωn) 2 (αt + e αt ) α 2 s 2 (s+α) ( e αt αt e αt ) α 2 s(s+α) 2 9

Funkcja wymierna o biegunach jednokrotnych Funkcja wymierna o biegunach jednokrotnych i biegunie w zerze Funkcja wymierna o biegunach wielokrotnych F (s) = N(s) = n D(s) k= A k s p k, p i p j i j, f(t) = n k= A k e pkt, A k = N(s), k =,..., n s=pk D (s) F (s) = N(s) = n sd(s) k=0 A k s p k, p i p j i j, f(t) = n k=0 A k e pkt, p 0 = 0, A 0 = N(0), A D(0) k = N(s) sd (s), k =,..., n s=pk ni F (s) = N(s) = n D(s) i= j= A ij (s p i, ) j p i biegun n i krotny, i =,..., n, f(t) = n ni A ij i= j= (j )! tj e pit, A ij = dn i j N(s) (n i j)! ds n i j D i (s), j =,..., n i s=pi D i (s) = D(s) (s p i, i =,..., n. ) n i 0