XXXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

Podobne dokumenty
Podstawy fizyki sezon 2 7. Układy elektryczne RLC

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4

Zadanie. Oczywiście masa sklejonych ciał jest sumą poszczególnych mas. Zasada zachowania pędu: pozwala obliczyć prędkość po zderzeniu

Definicja i własności wartości bezwzględnej.

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Pochodna funkcji a styczna do wykresu funkcji. Autorzy: Tomasz Zabawa

WOJEWÓDZKI KONKURS Z FIZYKI DLA UCZNIÓW GIMNAZJUM ROK SZKOLNY 2017/2018, ETAP REJONOWY

XLVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP I Zadanie doświadczalne

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów gimnazjów. Schemat punktowania zadań

Wykład Drgania elektromagnetyczne Wstęp Przypomnienie: masa M na sprężynie, bez oporów. Równanie ruchu

BADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC

LXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY II STOPNIA

Ćwiczenie 3 BADANIE OBWODÓW PRĄDU SINUSOIDALNEGO Z ELEMENTAMI RLC

Metodę poprawnie mierzonego prądu powinno się stosować do pomiaru dużych rezystancji, tzn. wielokrotnie większych od rezystancji amperomierza: (4)

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

Zasady oceniania karta pracy

Rozwiązania zadań z podstaw fizyki kwantowej

Konkurs fizyczny - gimnazjum. 2018/2019. Etap rejonowy

Drgania w obwodzie LC. Autorzy: Zbigniew Kąkol Kamil Kutorasiński

ROZWIĄZUJEMY ZADANIA Z FIZYKI

MECHANIKA 2. Wykład Nr 3 KINEMATYKA. Temat RUCH PŁASKI BRYŁY MATERIALNEJ. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

XXXI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

W. Guzicki Próbna matura, grudzień 2014 r. poziom rozszerzony 1

Indukcja wzajemna. Transformator. dr inż. Romuald Kędzierski

Czego można się nauczyć z prostego modelu szyny magnetycznej

Pochodną funkcji w punkcie (ozn. ) nazywamy granicę ilorazu różnicowego:

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

MECHANIKA 2. Praca, moc, energia. Wykład Nr 11. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

EGZAMIN MATURALNY 2012 FIZYKA I ASTRONOMIA

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania. Podstawy Automatyki

Geometria. Rozwiązania niektórych zadań z listy 2

Prąd przemienny - wprowadzenie

Charakterystyki częstotliwościowe elementów pasywnych

Wyprowadzenie wzorów na impedancję w dwójniku RLC. ( ) Przez dwójnik przepływa przemienny prąd elektryczny sinusoidalnie zmienny opisany równaniem:

MECHANIKA 2. Drgania punktu materialnego. Wykład Nr 8. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Siła elektromotoryczna

Powtórzenie wiadomości z klasy I. Temat: Ruchy prostoliniowe. Obliczenia

II prawo Kirchhoffa Obwód RC Obwód RC Obwód RC

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. Zadania MODUŁ 11 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY

Pomiar podstawowych wielkości elektrycznych

LI OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP II Zadanie doświadczalne

KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów dotychczasowych gimnazjów. Schemat punktowania zadań

XXIX OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP III Zadanie doświadczalne

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 2, lato 2016/17

29 PRĄD PRZEMIENNY. CZĘŚĆ 2

Generator. R a. 2. Wyznaczenie reaktancji pojemnościowej kondensatora C. 2.1 Schemat układu pomiarowego. Rys Schemat ideowy układu pomiarowego

Egzamin z fizyki Informatyka Stosowana

Obwody prądu zmiennego

XXXVII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

Podstawy Elektrotechniki i Elektroniki. Opracował: Mgr inż. Marek Staude

1 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych

FUNKCJA LINIOWA - WYKRES

MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego

Praca. Siły zachowawcze i niezachowawcze. Pole Grawitacyjne.

MECHANIKA 2 Wykład 7 Dynamiczne równania ruchu

Zasady dynamiki Newtona. Ilość ruchu, stan ruchu danego ciała opisuje pęd

Znaleźć wzór ogólny i zbadać istnienie granicy ciągu określonego rekurencyjnie:

XIXOLIMPIADA FIZYCZNA (1969/1970). Stopień W, zadanie doświadczalne D.. Znaleźć doświadczalną zależność T od P. Rys. 1

Konkurs fizyczny szkoła podstawowa. 2018/2019. Etap rejonowy

m Jeżeli do końca naciągniętej (ściśniętej) sprężyny przymocujemy ciało o masie m., to będzie na nie działała siła (III zasada dynamiki):

DEFINICJE: Punkt, prosta, płaszczyzna i przestrzeń są pojęciami pierwotnymi przyjmowanymi bez definicji,

Induktor i kondensator. Warunki początkowe. oraz ciągłość warunków początkowych

Wykład FIZYKA II. 4. Indukcja elektromagnetyczna. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Zestaw 1cR. Dane: t = 6 s czas spadania ciała, g = 10 m/s 2 przyspieszenie ziemskie. Szukane: H wysokość, z której rzucono ciało poziomo, Rozwiązanie

FUNKCJE ELEMENTARNE I ICH WŁASNOŚCI

Zakład Dydaktyki Fizyki UMK

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

LV Olimpiada Fizyczna(2005/2006) Etap II Część Teoretyczna(Rozwiązane) 1

ZASADY DYNAMIKI NEWTONA

Liczby zespolone. P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) 27 lutego 2007

MAGNETYZM. PRĄD PRZEMIENNY

Matura próbna 2014 z matematyki-poziom podstawowy

Z przedstawionych poniżej stwierdzeń dotyczących wartości pędów wybierz poprawne. Otocz kółkiem jedną z odpowiedzi (A, B, C, D lub E).

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 2

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Matematyka I. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr zimowy 2018/2019 Wykład 9

Elementy fizyki relatywistycznej

Zasada działania maszyny przepływowej.

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

FUNKCJA LINIOWA, RÓWNANIA I UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH

Zajęcia nr. 3 notatki

Laboratorium Wirtualne Obwodów w Stanach Ustalonych i Nieustalonych

Równania różniczkowe. Dariusz Uciński. Wykład 7. Instytut Sterowania i Systemów Informatycznych Universytet Zielonogórski

Dlaczego nie wystarczają liczby wymierne

XLIII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne

LXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA ZAWODY III STOPNIA

Podstawy Elektrotechniki i Elektroniki. Opracował: Mgr inż. Marek Staude

W efekcie złożenia tych dwóch ruchów ciało porusza się ruchem złożonym po torze, który w tym przypadku jest łukiem paraboli.

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

XVI Warmińsko-Mazurskie Zawody Matematyczne Eliminacje cykl lutowy Poziom: szkoły ponadgimnazjalne

1.UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH

MECHANIKA 2 Wykład Nr 9 Dynamika układu punktów materialnych

SZKIC ODPOWIEDZI I SCHEMAT OCENIANIA ROZWIĄZAŃ ZADAŃ W ARKUSZU II. Zadanie 28. Kołowrót

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

Dynamika ruchu postępowego, ruchu punktu materialnego po okręgu i ruchu obrotowego bryły sztywnej

Transkrypt:

XXXVIII OLIMPIADA FIZYCZNA ETAP WSTĘPNY Zadanie teoretyczne Zadanie T A. Wykaż, że jeżeli liczby a i b spełnią równanie soczewki: + (fconst) a b f to wszystkie proste przechodzące przez punkty (a,0) i (0,b) przecinają się w jednym punkcie. Wyznacz położenie tego punktu. Jak wykorzystać powyższą własność w optyce geometrycznej? B. Oblicz średnią moc pobieraną ze źródła napięcia sinusoidalnego przez obwód przedstawiony na rys.. dane są R,L,C i częstotliwość ω oraz napięcie źródła UU 0 cos ωt. straty mocy na promieniowanie zaniedbujemy. C. Dwa jednakowe samochody A i B jadą po prostoliniowej, poziomej szosie z tą samą prędkością v. W pewnej chwili samochód B zaczyna przyspieszać i po osiągnięciu prędkości V dalej jedzie jednostajnie. Względem obserwatora nieruchomego w stosunku do szosy energia 3 samochodu B wzrasta o E mv (m-masa całego pojazdu). Natomiast względem kierowcy samochodu A energia kinetyczna samochodu B wzrosła o E mv. Ilość paliwa spalonego przez samochód B w czasie przyspieszania nie zależy oczywiście od obserwatora-jest ona taka sama i dla obserwatora nieruchomego względem szosy i dla obserwatora nieruchomego względem samochodu A (kierowca tego samochodu). Jednakże przyrost energii samochodu z punktu widzenia obu obserwatorów jest różny. Czyżby ciepło spalania benzyny zależało od obserwatora? Wyjaśnij ten paradoks. Wszelkie opory ruchu należy uznać za bardzo małe. Rozważania należy uzasadnić szczegółowym rachunkiem.

ROZWIĄZANIE ZADANIA T A) Prosta przechodząca przez punkty (a,0) i (0,b) ma postać yα x+ β gdzie α i β są stałymi, które należy wyznaczyć korzystając z warunku, że punkty (a,0) i (0,b) mają spełniać powyższe równanie. Bez trudu znajdujemy, że b α, β b a zatem b y x + b a ale z założenia + (*) a b f stąd b f a f b bf Wobec tego f b y x + b (**) f Jest to równanie prostej przechodzącej przez punkty (a,0) i (0,b) przy założeniu, że a i b spełniają warunek (*). Zauważamy, że dla xf mamy f b y f + b f b + b f f Widzimy, że niezależnie od a i b dla xf rzędna yf. zatem punkt (f,f) leży na każdej z prostych danych równaniem (**).Innymi słowy wszystkie proste (**) przecinają się w punkcie (f,f). Omówioną własność można wykorzystać w optyce geometrycznej do dyskusji równania soczewki. B. Jedynym elementem układu, na którym może zachodzić dyssypacja energii Jest opornik R. Moc wydzielana (średnia) w obwodzie jest równa P I R gdzie I sk jest natężeniem skutecznym prądu płynącego przez gałąź zawierającą I,R. Podstawiając U sk Isk R + L ω gdzie U sk U 0, dostajemy U 0R P R + L ω Warto zwrócić uwagę na fakt, że w przedstawionym obwodzie kondensator zupełnie nie wpływa na wielkość P. sk

Należy spodziewać się, że część uczniów będzie rozwiązywać powyższe zadania korzystając z liczb zespolonych. W związku z tym podajemy dodatkowe rozwiązanie, w którym wykorzystano pojęcie impedancji. Niech Z oznacza całkowitą impedancję obwodu. Mamy: stąd Cωi + Z Lωi + R + R + Ai Z R + L ω gdzie A jest wielkością rzeczywistą zależną od R, L i C, której- jak się okazuje- nie trzeba wymierzać. Moduł odwrotności zawady i faza ϕ odwrotności zawady są dane wzorami R Z R + + A L ω R R + A Średnia moc wydzielana w obwodzie jest równa RU0 P UskIsk Usk Z R + L ω (wyraz zawierający A ulega skróceniu). C) W obliczeniach należy uwzględnić energie kinetyczną Ziemi. W układzie odniesienia, którym Ziemia początkowo spoczywała a samochody poruszały się z prędkościami V, zgodnie z prawem zachowania pędu, mamy mvm(v+u)+mv+mu gdzie M oznacza masę Ziemi, a u-jej prędkość po rozpędzeniu się samochodu B do prędkości V Wyraz po lewej stronie oznacza pęd (łączny) obu samochodów poruszających się z tą samą prędkością. Pierwsze dwa wyrazy po prawej stronie oznaczają pędy samochodów B i A po rozpędzeniu się samochodu B do prędkości t. Ostatni wyraz oznacza pęd Ziemi po rozpędzeniu się samochodu B do prędkości v. Stąd m u v M + m ponieważ m<m, więc u < v Praca L wykonana przez silnik samochodu B równa zmianie energii układu, wynosi L m(v + u) + mv + Mu mv Zatem po podstawieniu u(v) dostajemy

3Mmv L ( M + m) Weźmy teraz pod uwagę układ odniesienia związany z samochodem A. W układzie tym oba samochody spoczywają a Ziemia porusza się z prędkością- v. Z prawa zachowania pędu mamy -MvMw+m(v+w) gdzie w oznacza prędkość Ziemi po rozpędzeniu się samochodu B do prędkości v. Lewa strona oznacza pęd całkowity układu Ziemia+samochody na początku, równy pędowi Ziemi na początku. Prawa strona wyraża końcowy pęd układu równy pędowi samochodu B i końcowemu pędowi Ziemi. Stąd M + m w v M + m Praca wykonana przez silnik jest równa różnicy energii kinetycznych: ' L Mw + m(v + w) Mv Po podstawieniu zależności w(v) otrzymujemy ' 3Mmv L ( M + m) a więc wartość dokładnie taką samą jak dla poprzedniego obserwatora. Dla M>m mamy w obu przypadkach 3 L mv Widzimy, że uwzględnienie energii kinetycznej Ziemi usuwa paradoks przedstawiony w treści zadania. Paradoks ten był skutkiem pominięcia energii kinetycznej Ziemi w przypadku obserwatora związanego z kierowcą samochodu A. UWAGA: Przy uwzględnieniu skończonej masy Ziemi i związanej z tym możliwości zmiany ruchu Ziemi podczas rozpędzania się samochodu niektóre wielkości, proste i jednoznaczne w przypadku Ziemi nieskończenie ciężkiej, wymagają przyjęcia pewnej interpretacji. Np. w zadaniu mówi się, że prędkość samochodu A względem Ziemi jest równa v. Otóż jeżeli samochód B rozpędza się i nadaje Ziemi pewną prędkość wstecz, to aby prędkość samochodu A względem Ziemi pozostała równa v, samochód ten musiałby nieco przyhamować. Należy więc zdecydować się, jak należy prędkość v rozumieć. Uwzględniając tego rodzaju niuanse można znaleźć kilka racjonalnych interpretacji wielkości występujących w zadaniu. Oczywiście w granicznym przypadku, gdy masa Ziemi M dąży do nieskończoności, dają one ten sam wynik. Interpretacja przyjęta w niniejszym rozwiązaniu (prędkość v liczona względem Ziemi, samochód A nie hamuje) wydaje się najbardziej naturalna. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że możliwe są inne, równie poprawne, interpretacje prędkości w przypadku, gdy Ziemia może zmieniać swój ruch. W zadaniu dla uproszczeniu przyjęto, że Ziemia jest płaska. Oczywiście nie narusza to istoty rozważań. Źródło: Zadanie pochodzi z Druk OF

Komitet Okręgowy Olimpiady Fizycznej w Szczecinie www.of.szc.pl