RZECZPOSPOLITA PO LSKA (12)OPIS PATENTOWY (19) PL (11) 181895 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (21) Numer zgłoszenia: 317705 (22) Data zgłoszenia 18.05.1995 ( 86) Data 1 numer zgłoszenia międzynarodowego. 18.05.1995, PCT/IB95/00373 (87) Data 1 numer publikacji zgłoszenia międzynarodowego: 21.12.1995, W095/34563, PCT Gazette nr 54/95 (5 1) IntCl7 C07D 471/04 A61K 31/435 (54) Nowe pirazolo-i pirolopirydyny _ (30) Pierwszeństwo: (73) Uprawniony z patentu: 16.06.1994,US,08/260055 PFIZER INC., Nowy Jork, US (43) Zgłoszenie ogłoszono: (72) Twórcy wynalazku: 28.04.1997 BUP 09/97 Yuhpyng L. Chen, Waterford, US (45) 0 udzieleniu patentu ogłoszono: (74) Pełnomocnik: 31.10.2001 WUP 10/01 Ostrowska Elżbieta, POLSERVICE (57) 1. Nowe pirazolo i pirolopirydyny o wzorze 1 PL 181895 B1 wzór 1 i ich dopuszczalna farmaceutycznie, kwasowa sól addycyjna, w którym A oznacza N, B oznacza grupę o wzorze -NR1R2, -NHCHR1R2, - OCHR1R2, propan-1-on lub tetrahydrofuran-3-yloksy, R 1oznacza C1-C6 alkil, który może ewentualnie być podstawiony przez grupę C 1-C4 alkoksylową, R2 oznacza grupę C 1-C 12 alkil, R3 oznacza C1-C4 alkil, R4 oznacza atom wodoru, C1-C6 alkil, R5 oznacza fenyl, ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawników C 1-C6 alkilu, R7 oznacza wodór, C 1-C4 alkil lub dopuszczalna farmaceutycznie sól takiego związku.
Nowe pirazolo- i pirolopirydyny Zastrzeżenia patentowe 1. Nowe pirazolo i pirolopirydyny o wzorze 1 wzór 1 i ich dopuszczalna farmaceutycznie, kwasowa sól addycyjna, w którym A oznacza N, B oznacza grupę o wzorze -NR1R2, -NHCHR1R2, - OCHR1R2, propan-1-on lub tetrahydrofuran-3-yloksy, R 1oznacza C1-C6 alkil, który może ewentualnie być podstawiony przez grupę C 1-C4 alkoksylową, R2 oznacza grupę C 1-C 12 alkil, R3 oznacza C 1-C4 alkil, R4 oznacza atom wodoru, C1-C6 alkil, R 5 oznacza fenyl, ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawników Ci-Cö alkilu, R7 oznacza wodór, C 1-C4 alkil lub dopuszczalna farmaceutycznie sól takiego związku. 2. Związek według zastrz. 1, w którym B oznacza grupę o wzorze -NR1R2, -NHCHR1R2 lub -OCHR1R2; R1, oznacza C 1-C4 alkil, który może ewentualnie być podstawiony jedną grupą C 1 C2 alkoksylową; R2 oznacza C1-C6 alkil. 3. Związek według zastrz. 1, w którym B oznacza grupę tetrahydrofuranylową. 4. Związek według zastrz. 1, w którym R1oznacza grupę C1 -C4 alkilową ewentualnie podstawioną przez grupę C1 C2 alkoksy 1 R2 oznacza grupę C1-C4 alkilową. 5. Związek według zastrz. 1, w którym B oznacza -NHCHR1R2 lub -OCHR1R2, w którym ugrupowanie -CHR1R2 grup -NHCHR1R2 lub -OCHR1R2 tworzy pierścień tetrahydrofuranylowy. 6. Związek według zastrz. 1, w którym R3 oznacza metyl. 7. Związek według zastrz. 1, w którym R4 oznacza wodór lub metyl. 8. Związek według zastrz. 1, w którym R3 oznacza metyl; i R4 oznacza wodór, metyl lub etyl. 9. Związek według zastrz. 1, którym jest butylo-[3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1h-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]etyloamina, 3,6-dimetylo-4-(tetrahydrofuranyloksy-3)-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo [3,4-b]pirydyna, [3,6-dimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]-( 1 -metoksymetylopropylo)amina, 4-( 1 -metoksymetylopropoksy)-3,6-dimetylo-1 -(2,4,6-tnmetylofenylo)-1 H-pirazolo[3,4-b]pirydyna, (1 -etylopropylo)- [3,5,6-trimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo [3,4-b]pirydynylo-4] - -amina, lub dopuszczalną farmaceutycznie solą jednego z tych związków. 10. Kompozycja farmaceutyczna do leczenia (a) leczenia zaburzenia, które może być wywołane lub ułatwiane przez antagonizowanie CRF, albo (b) chorobę wybraną z chorób zapalnych; uogólnione zaburzenie lękowe; panika; fobie; zaburzenie natręctwa myślowego i czynności przymusowej; choroba stresu pourazowego; zaburzenia snu wywołane stresem; percepcja bólu; zaburzenia nastroju, depresja; zaburzenie lub choroba umysłowa; zaburzenia dwubiegunowe; cyklotymia; zespół zmęczenia; ból głowy wywołany stresem; rak; zespół nadwrażliwości jelita grubego; choroba Crohna; okrężnica spastyczna; zaburzenie odporności; zakażenia wirusem ludzkiego niedoboru odporności (HIV); choroby neurozwyrodmeniowe; choroba Alzheimera, choroba Parkinsona; choroba Huntingtona; choroby układu żołądkowo jelitowego; zaburzenia łaknienia; stres krwotoczny; epizody psychotyczne wywołane stresem; zespół choroby tarczycy; zespół niewłaściwego hormonu antydiuretycznego (ADH); otyłość; niepłodność; urazy głowy; uraz rdzenia kręgowego; niedokrwienne uszkodzenie neuronowe; neuronalne uszkodzenie po-
181 895 3 budzającym środkiem toksycznym; padaczka; udar; skurcze mięśniowe; nietrzymanie moczu; otępienie starcze typu Alzheimera; otępienie wieloobszarowe; stwardnienie zanikowe boczne; uzależnienia chemiczne i narkomanie; objawy odstawienie leku lub alkoholu i hipoglikemia u ssaków, zawierająca substancję czynną, znamienna tym, że jako substancję aktywną zawiera skuteczną w leczeniu takich chorób ilość związku o wzorze 1, w którym A oznacza N, B oznacza grupę o wzorze -NR1R2 -NHCHR,R2, -OCHR1R2, propan-1-on lub tetrahydrofuran-3-yloksy, R 1oznacza C1 C6 alkil, który może ewentualnie być podstawiony przez grupę C 1 C4 alkoksylową, R2 oznacza grupę C1 C12 alkil, R3 oznacza C1 C4 alkil, R4 oznacza atom wodoru, C 1-C6 alkil, R5 oznacza fenyl, ewentualnie podstawiony jednym do trzech podstawników C1-C6 alkilu, R7 oznacza wodór, C1 C4 alkil lub jego dopuszczalnej farmaceutycznie soli i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik. * * * Przedmiotem wynalazku są nowe pirazolopirydyny i pirolopirydyny o wzorze 1, kompozycje farmaceutyczne zawierające te związki stosowane do podawania pacjentom potrzebującym ich aktywności antagonistycznej wobec uwalniającego kortykotropinę czynnika (CRF). Antagonisty CRF są wspomniani w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4,605,642 i 5,063,245 dotyczących odpowiednio peptydów i pirazolinonów. Do ważności antagonistów CRF odnosi się literatura, np. omawiana w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5,063,245, który włączono tu jako odnośnik. Ostatni zarys różnych aktywności posiadanych przez antagonistów CRF znajduje się w M. J. Owens i wsp., Pharm. Rev., tom 43, strony 425 do 473 (1991), także włączony tu jako odnośnik. Na podstawie badań opisanych w tych i innych źródłach, antagonisty CRF są uważane za skuteczne w leczeniu szerokiej gamy chorób związanych ze stresem, takich jak depresja, niepokój, ból głowy, zespół nadwrażliwości jelita grubego, choroby zapalne, spadek odporności, choroba Alzheimera, zaburzenia żołądkowo jelitowe, anoreksja nerwowa, stres krwotoczny, zespół odstawienia leku lub alkoholu, uzależnienie od leku i niepłodność. Przedmiotem wynalazku jest związek o wzorze 1 wzór 1 i jego dopuszczalne farmaceutycznie, kwasowe sole addycyjne, w którym A oznacza N, B oznacza grupę o wzorze -NR1R 2, -NHCHR1R2, -OCHR1R2, propan-1-on lub tetrahydrofuran-3-yloksy, R 1 oznacza C 1-C6 alkil, który może ewentualnie być podstawiony grupą C 1-C4 alkoksylową, R2 oznacza grupę C1-C12 alkil, R3 oznacza C 1-C4 alkil, R4 oznacza atom wodoru, C 1-C6 alkil, R5 oznacza fenyl, podstawiony jednym do trzech podstawników C 1-C6 alkilu, R7 oznacza wodór, C 1-C4 alkil. Bardziej szczegółowe odmiany wynalazku dotyczą związków o wzorze 1, w którym B oznacza grupę o wzorze -NR1R2, -NHCHR1R2 lub -OCHR1R2; R 1 oznacza C 1-C4 alkil, który może ewentualnie być podstawiony jedną grupą C 1 C2 alkoksylową; R2 oznacza C 1-C6 alkil. Inne bardziej szczegółowe odmiany wynalazku dotyczą związków o wzorze 1, w którym B oznacza tetrahydrofuranyl. Inne bardziej szczegółowe odmiany wynalazku dotyczą związków o wzorze 1, w którym (a) każdy R 1 1 R2 oznacza niezależnie C 1 C4 alkil, który może być ewentualnie podstawiony C 1-C2 alkoksylem. Inne bardziej szczegółowe odmiany wynalazku dotyczą związków o wzorze 1, w którym (a) R3 oznacza metyl, (b) R4 oznacza niezależnie wodór, metyl, etyl, i (c) R5 oznacza fenyl podstawiony dwoma lub trzema podstawnikami wybranymi niezależnie z C 1-C6 alkilu.
4 1 8 1 895 Inne bardziej szczegółowe odmiany wynalazku dotyczą związków o wzorze 1, w którym R3 oznacza metyl, etyl, R4 oznacza wodór, C 1-C3 alkil, a R5 oznacza podstawiony fenyl. Przykładami konkretnych związków są: butylo-[3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1h-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]etyloamma, 3,6-dimetylo-4-(tetrahydrofuranyloksy-3)-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyna, [3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo]-(1-metoksymetylopropylo)amina, 4-( 1 -metoksymetylopropoksy)-3,6-dimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo[3,4-b]pirydyna, (1 -etylopropylo)- [3,5,6-tnmetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]- -amina. Związki o wzorze 1, w którym R5 jest podstawiony jednym podstawnikiem są również antagonistami CRF i są użyteczne w leczeniu chorób wymienionych w następujących dwóch paragrafach. Wynalazek dotyczy również kompozycji farmaceutycznej do leczenia (a) leczenia zaburzenia, które może być wywołane lub ułatwiane przez antagonizowanie CRF, wliczając, ale nie ograniczając się do chorób wywołanych lub ułatwianych przez CRF, albo (b) choroby wybranej z chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i zapalenie kości i stawów, ból, astma, łuszczyca i alergie; uogólnione zaburzenie lękowe; panika; fobie; zaburzenie natręctwa myślowego i czynności przymusowej; choroba stresu pourazowego; zaburzenia snu wywołane stresem; percepcja bólu, taka jak fibromyalgia; zaburzenia nastroju, takie jak depresja, wliczając poważną depresję, pojedynczy epizod depresyjny; depresja nawracająca, depresja wywołana nadużywaniem dziecka i depresja poporodowa; zaburzenie lub choroba umysłowa; zaburzenia dwubiegunowe; cyklotymia; zespół zmęczenia; ból głowy wywołany stresem; rak; zespół nadwrażliwości jelita grubego, choroba Crohna; okrężnica spastyczna; zakażenia wirusem ludzkiego niedoboru odporności (HTV); choroby neurozwyrodnieniowe, takie jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona i choroba Huntingtona; choroby układu żołądkowo jelitowego; zaburzenia łaknienia, takie jak anoreksja i bulimia nerwowa; stres krwotoczny; uzależnienia chemiczne i narkomanie (np. uzależnienia od alkoholu, kokainy, heroiny, benzodiazepin lub innych leków); zespół odstawienia leku lub alkoholu; epizody psychotyczne wywołane stresem; zespół choroby tarczycy; zespół niewłaściwego hormonu antydiuretycznego (ADH); otyłość; niepłodność; urazy głowy; uraz rdzenia kręgowego; niedokrwienne uszkodzenie neuronowe (np. niedokrwienie mózgu, takie jak odnoszące się do hipokampa niedokrwienie mózgu); neuronalne uszkodzenie pobudzającym środkiem toksycznym; padaczka; udar; zaburzenia odporności obejmujące zaburzenia odporności wywołane stresem (np. zespół stresu świńskiego, ostry nieżyt dróg oddechowych u bydła w czasie transportu, napadowe, końskie drżenie włókienkowe i zaburzenia wywołane uwięzieniem u kurcząt, stres u owiec wywołany strzyżeniem lub wywołany wzajemnym oddziaływaniem ludzko zwierzęcym stres u psów); skurcze mięśniowe; nietrzymanie moczu; otępienie starcze typu Alzheimera; otępienie wieloobszarowe; stwardnienie zanikowe boczne i hipoglikemia u ssaków, wliczając ludzi, która zawiera skuteczną w leczeniu takich chorób ilość związku o wzorze 1 lub jego dopuszczalną farmaceutycznie sól i dopuszczalny farmaceutycznie nośnik. Związki według wynalazku są stosowane do leczenia (a) leczenia zaburzenia, które może być wywołane lub ułatwiane przez antagonizowanie CRF, wliczając, ale nie ograniczając się do chorób wywołanych lub ułatwianych przez CRF, albo (b) choroby wybranej z chorób zapalnych, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów i zapalenie kości i stawów, ból, astma, łuszczyca i alergie; uogólnione zaburzenie lękowe; panika; fobie; zaburzenie natręctwa myślowego i czynności przymusowej; choroba stresu pourazowego; zaburzenia snu wywołane stresem; percepcja bólu, taka jak fibromyalgia; zaburzenia nastroju, takie jak depresja, wliczając poważną depresję, pojedynczy epizod depresyjny; depresja nawracająca, depresja wywołana nadużywaniem dziecka i depresja poporodowa; zaburzenie lub choroba umysłowa; zaburzenia dwubiegunowe; cyklotymia; zespół zmęczenia; ból głowy wywołany stresem; rak; zespół nadwrażliwości jelita grubego, choroba Crohna; okrężnica spastyczna; zakażenia wirusem ludzkiego niedoboru odporności (HIV); choroby neurozwyrodnieniowe, takie jak choroba Alzheimera, choroba Parkinsona i choroba Huntingtona: choroby układu żołądkowo jelitowego; zaburzenia łaknienia, takie jak anoreksja i bulimia nerwowa; stres krwotoczny; epizody psychotyczne
181 895 5 wywołane stresem; zespół choroby tarczycy; zespół niewłaściwego hormonu antydiuretycznego (ADH); otyłość; niepłodność; urazy głowy; uraz rdzenia kręgowego; niedokrwienne uszkodzenie neuronowe (np. niedokrwienie mózgu, takie jak odnoszące się do hipokampa niedokrwienie mózgu); neuronalne uszkodzenie pobudzającym środkiem toksycznym; padaczka; udar; zaburzenia odporności obejmujące zaburzenia odporności wywołane stresem (np. zespół stresu świńskiego, ostry nieżyt dróg oddechowych u bydła w czasie transportu, napadowe, końskie drżenie włókienkowe i zaburzenia wywołane uwięzieniem u kurcząt, stres u owiec wywołany strzyżeniem lub wywołany wzajemnym oddziaływaniem ludzko zwierzęcym stres u psów); skurcze mięśniowe; nietrzymanie moczu; otępienie starcze typu Alzheimera; otępienie wieloobszarowe; stwardnienie zanikowe boczne; uzależnienia chemiczne i narkomanie (np. uzależnienia od alkoholu, kokainy, heroiny, benzodiazepm lub innych leków); objawy odstawienia leków lub alkoholu i hipoglikemia u ssaków, wliczając ludzi, polegającego na podawaniu pacjentowi potrzebującemu takiego leczenia skutecznej w leczeniu takiej choroby ilości związku o wzorze 1 lub jego dopuszczalnej farmaceutycznie soli. Do otrzymania związków według wynalazku stosuje się pośrednie związki o wzorze 2 wzór 2 w którym D oznacza chlor, grupę hydroksylową lub cyjanową, R 19 oznacza metyl, etyl lub chlor, 1 A, R 4, R5 i R7 mają wyżej określone znaczenie w odniesieniu do wzoru 1. Szczegółowy opis wynalazku Używane w tekście określenie, o ile nie wskazano, że jest inaczej, C1-C6 alkil dotyczy prostego lub rozgałęzionego łańcucha alkilowego o jednym do sześciu atomach węgla, takiego jak metyl, etyl, izopropyl, t-butyl lub heksył. Związki o wzorze 1 1 2 m ogą zawierać centra chiralne i dlatego m ogą istnieć w różnych postaciach enancjomerycznych. Wynalazek dotyczy wszystkich izomerów optycznych i stereoizomerów związków o wzorach 1 i 2 i ich mieszanin. Związki o wzorze 1, w którym B oznacza grupę o wzorze -NR1R2, -NHCHR1R2, -OCH1 R2, a R3 oznacza C 1-C4 alkil, otrzymuje się przez reakcję związku o wzorze 2, w którym D oznacza Cl, a R4, R5, R7 i A mają wyżej podane znaczenie w odniesieniu do wzoru 1, ze związkiem o wzorze BH, w którym B jest określone bezpośrednio wyżej, albo ze związkiem o wzorze R 1NH2. Reakcję tę prowadzi się w rozpuszczalniku, w obecności zasady, w temperaturze pomiędzy zbliżoną do pokojowej i około 230 C, z dodatkiem lub bez halogenku organicznego, takiego jak bromek, jodek lub chlorek miedzi, albo bromek magnezu, albo z dodatkiem lub bez kwaśnego katalizatora, takiego jak kwas p-toluenosulfonowy. Odpowiednimi rozpuszczalnikami są rozpuszczalniki organiczne, takie ja k tetrahydrofuran (THF), acetonitryl, dimetylosulfotlenek (DMSO), aceton, C2-C5 alkiloalkohol, chloroform, benzen, ksylen, dioksan, toluen, sulfolan, pirydyna lub 1-metylo-2-pirolidynon. Rozpuszczalnikiem jest korzystnie dimetylosulfotlenek lub 1-metylo-2 -pirolidynon. Jeżeli B w wytwarzanym związku o wzorze 1 oznacza grupę o wzorze -NR1R2 lub -NHCHR1R2, to jako reagent i zasadę można stosować nadmiar BH. Również można używać zasady inne niż BH, takie jak węglan potasu i tri-(c1-c6)alkiloamma. Reakcję tę prowadzi się zwykle w temperaturze od około 75 C do około 230 C. Dla ułatwienia reakcji można dodać halogenek organiczny, taki jak bromek miedzi. Jeżeli reakcja jest bardzo obojętna, to związki o wzorze 1, w którym B oznacza -NR1R2 lub -NHCHR1R2 można otrzymać w opisanej niżej reakcji dwuetapowej. Reakcja związków o wzorze 2 z nadmiarem R 1NH2 lub NH 3 albo równoważnikiem prekursora NH3 (np. NaN3, nbu4n+'n3" lub NH2OH) w temperaturze od około 75 do około 250 C 1 pod ciśnieniem od około 0 do około 2,07-103 kpa, w odpowiednim, opisanym wy-
6 1 8 1 895 żej rozpuszczalniku, daje związki o wzorze 1, w którym B oznacza -NHR3, -NH2, -NH2OH lub -N3. Konwersja związków o wzorze 1, w którym B oznacza -N3 lub -NH2OH w odpowiednie związki o wzorze 1, w którym B oznacza -NH2 może być przeprowadzona metodami znanymi ze stanu techniki, takimi jak uwodornienie lub redukcja. Alkilowanie związków o wzorze 1, w którym B oznacza -NHR1, lub -NH2 odpowiednim halogenkiem alkilu w obecności odpowiedniej zasady, takiej jak bistrimetylosilioamidek litowy lub sodowy albo diizopropyloamidek litowy lub sodowy albo n-butylolit lub t-butanolan potasu, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak THF, dioksan lub chlorek metylenu, będzie dawało odpowiednie związki o wzorze 1, w którym B oznacza -N R1R2 Alternatywnie, acylowanie związków o wzorze 1, w którym B oznacza -NHR1 lub -NH2, po którym następuje redukcja borowodorkiem (np. borowodorkiem sodu) będzie dawała związki o wzorze 1, w którym B oznacza -NR1R2. Alternatywnie, jeżeli reakcja BH i odpowiedniego związku o wzorze 2 jest bardzo obojętna, mogą być stosowane warunki kwaśne uzyskiwane przez użycie kwasu p-toluenosulfonowego lub fenolu albo ich pochodnych. Jeżeli B oznacza -OCHR1R2 lub -SCH1R 2, to można użyć zasadę, która jest zdolna do odprotonowania BH, taką jak wodorek metalu alkalicznego, taki jak wodorek sodu lub potasu, albo zasadę metaloorganiczną, taką jak diizopropyloamidek sodu, bis(trimetylosililo)amidek sodu lub litu, diizopropyloamidek litu lub n-butylolit. Rozpuszczalnikiem jest korzystnie tetrahydrofuran, dimetylosulfotlenek, chlorek metylenu, toluen, sulfolan lub 1 -metylo-2-pirolidynon, a reakcję prowadzi się zwykle w temperaturze pomiędzy pokojową i 180 C, korzystnie pomiędzy około 50 C i około 130 C. Związki o wzorze 1, w którym B oznacza -CR1R2R 11, -C(=CR2R 12)R1, -CHR2ORl2, -CHR2SR12, -C(S)R1lub -C (0)R 1, a R3 oznacza chlor lub C 1 C4 alkil, wytwarza się jak przedstawiono na schemacie 1. Wzór 2A Wzór 1A Wzór 1B Schemat 1 Wzór 1C
181 895 7 Związki o wzorze 2, w którym D oznacza grupę cyjanową, R4, R5 i R7 mają wyżej podane znaczenie, a R9 oznacza (C1-C4)alkil lub chlor (dalej powoływane jako związki o wzorze 2A) można wytwarzać przez reakcję odpowiednich związków o wzorze 2, w którym D oznacza chlor, z cyjankiem potasu lub cyjankiem miedzi z dodatkiem lub bez katalizatora z p-toluenosulfonianu sodu lub metanosulfonianu sodu, w dwumetylosulfotlenku lub N,N-dwumetyloformamidzie. Te związki (2A) poddaje się następnie reakcji z reagentem Grignarda zawierającym grupę R 1; określoną wyżej, w celu otrzymania związków o wzorze 1 A, w którym Q oznacza O. Związki o wzorze 1 A, w którym Q oznacza S, można wytwarzać przez reakcję odpowiednich związków o wzorze 1A, w którym Q oznacza O, z reagentem Lawessona lub inną metodą dobrze znaną znawcom przedmiotu. Reakcja związków o wzorze 1 A, w którym Q oznacza O z reagentem Grignarda zawierającym określoną wyżej grupę R2 daje odpowiednie związki o wzorze 1B. Odpowiednie związki o wzorze 1C, w którym B oznacza -CR1R2R 11 lub -C(C=CR2R 12)R 1wytwarza się znanymi metodami dobrze znanymi fachowcom z tej dziedziny. Tak więc reakcja związku o wzorze 1B z kwasem, takim jak stężony kwas siarkowy w kwasie octowym, albo wewnętrzną solą Burgessa, taką jak ester metylowy wodorotlenku (karboksysulfamoilo)trietyloamoniowego, daje związek o wzorze 1C, w którym B oznacza - C(=CR2R 12)R1. Uwodornienie związku o wzorze 1C, w którym B oznacza-c(=cr2r 12)R 1, z użyciem katalizatora pallad/węgiel lub tlenek platyny daje związek o wzorze 1C, w którym B oznacza -CHR,R2. Reakcja związku o wzorze 1B z trifluorkiem dietyloaminotio lub trifenylofosfm ąrazem z czterochlorkiem węgla, czterobromkiem węgla lub jodem daje związek o wzorze 1C, w którym B oznacza odpowiednio -C R 1R2F lub -CR1R2Hal. Redukcja związku o wzorze 1A borowodorkiem sodu daje związek o wzorze 1, w którym B oznacza -CHR1OH. Alkilowanie tej grupy - CHR1OH halogenkiem alkilu, takim jak jodek alkilu, w obecności zasady, takiej jak wodorek sodu, w temperaturze pokojowej daje związek o wzorze 1, w którym B oznacza -CHR2OR1,. Związki o wzorze 2, w którym A oznacza N, D oznacza OH, a R9 oznacza C 1-C4 alkil, wytwarza się jak przedstawiono na schemacie 2, przez reakcję związku o wzorze 4 ze związkiem o wzorze 3, w obecności kwaśnego katalizatora, takiego jak kwas p-toluenosulfonowy, HC1 lub H2S 0 4, w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak toluen, benzen lub ksylen, w warunkach pułapki Deana-Starka, w temperaturze pomiędzy około 60 i 150 C, korzystnie w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Podobnie, jeżeli stosuje się ClC(O)CH(R7)COO(C 1-C4alkil) zamiast związku o wzorze 3, otrzymuje się odpowiedni związek, w którym R9 oznacza OH. Konwersję związków, w których R9 oznacza OH, w Cl przeprowadza się przez reakcję ze środkiem chlorującym, takim ja k PO C l3, w obecności zasady, takiej j ak N-dietyloanilina. Związki o wzorze 4 otrzymuje się przez hydrolizę kwaśną odpowiednich związków o wzorze 5 w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Przykładami odpowiednich kwasów są 85% kwas fosforowy, wodny HCl i wodny H2SO4. Związki o wzorze 5 wytwarza się metodami ujawnionymi w równoległym zgłoszeniu nr PCT/US93/11333, którego wyznaczenia dokonano dla Stanów Zjednoczonych Ameryki i zgłoszono 26 listopada 1993, albo sposobami znanymi fachowcom. Światowe zgłoszenie patentowe PCT/US93/11333 jest tu włączone w całości jako odnośnik.
181 895 Wzór 5 Wzór 4 Wzór 2 Wzór 3 Schemat 2
181 895 9 w którym R7 oznacza grupę alkilową. Związki o wzorze 2B lub 1D, w których R7 oznacza CH2OH, przekształca się następująco w odpowiednie związki, w których R7 oznacza CH2Cl lub CH2F. Reakcja HCOCH3 z nadkwasem, a następnie hydroliza daje odpowiedni związek, w którym R7 oznacza grupę hydroksylową. Reakcja grupy hydroksylowej z zasadą, następnie zadanie halogenkiem C 1-C4 alkilu daje odpowiedni związek, w którym R7 oznacza -O(C1-C4 alkil). Konwersję związków, w których R7 oznacza grupę hydroksylową w te, w których R7 oznacza chlorowiec, przeprowadza się znanymi metodami. W powyższej sekwencji syntez może być potrzebna metoda chronienia lub usuwania grupy ochronnej, w celu otrzymania wytwarzanego związku. Wzór 6 Wzór 7 Wzór 1D Wzór 2B Schemat 3
10 1 8 1 895 Altematywną metodą wytwarzania związków o wzorze 2B, w którym D oznacza grupę hydroksylową, chlor lub grupę cyjanową jest przedstawiona na schemacie 4. Wzór 10 Schemat 4 Związki o wzorze 8, w którym L i L' są odpowiednimi grupami odszczepialnymi, takimi jak chlor, brom, mesyl, tosyl lub metoksyl, przekształca się w związki o wzorze 9, w którym D oznacza grupę hydroksylową lub L', przez reakcję z aminą o wzorze R5NH2 w obecności katalitycznej ilości kwasu, takiego jak kwas p-toluenosulfonowy lub siarkowy, albo zasady, która jest zdolna do odprotonowania R5NH2, takiej jak n-butylolit lub halogenek organiczny, taki jak bromek, chlorek lub jodek miedzi, albo bromek magnezu. Reakcja może być prowadzona w obecności lub bez odpowiedniego rozpuszczalnika, takiego jak alkohol (np. pentanol), DMSO, sulfolan lub dioksan. Alkilowanie związków o wzorze 9 w celu wprowadzenia R4 prowadzi się znanymi metodami. Korzystnie proces prowadzi się przez dodanie najpierw zasady, takiej jak wodorotlenek sodu lub potasu, do związku o wzorze 9 znajdującego się w obojętnym rozpuszczalniku, takim jak eter, np. eter etylowy, THF lub dioksan, albo w polarnym aprotycznym rozpuszczalniku, takim jak DMSO, w obojętnej atmosferze, np. azotu, następnie przez dodanie związku o wzorze R4L, w którym L ma wyżej podane znaczenie. Temperatura reakcji jest korzystnie pomiędzy około 0 C i około 25 C. Jeżeli R4 oznacza chlorowiec, to R4L jest środkiem chlorowcującym, takim jak brom, chlor, jod, trifluorek dietyloammotio lub N-bromosukcymmid. Związki o wzorze 10, w którym R4 oznacza tiofenyl, które mogą być wytwarzane przez reakcję związków o wzorze 9 z fenylo-s-son-fenyl, w którym n oznacza 0,1 lub 2, można przekształcić w związki o wzorze 10, w którym R4 oznacza C1-C6 alkil, przez reakcję z jodkiem C 1 C6 alkilu, a następnie przez redukcję grupy tiofenylowej niklem Raneya lub chlorkiem trimetylosililu (TMSCl) z cynkiem, w celu otrzymania wybranego, jednopodstawionego związku o wzorze 10. Związki o wzorze 2B, w którym R6 oznacza atom wodoru, wytwarza się ze związków o wzorze 10 przez redukcję, np. wodorkiem litowo glinowym lub wodorkiem diizobutyloghnowym, a następnie eliminację lub odwodomieme. Reakcja związków o wzorze 10 przez addycję metaloorganiczną, np. przez reakcję z dialkilocynkiem, wodorkiem dialkiloglinu lub reagentami Grignarda zawierającymi grupy R6, a następnie hydroliza lub odwodomienie, daje związki o wzorze 2B, w którym R6 ma inne znaczenie niż wodór. Reakcja związków o wzorze 10 ze środkiem chlorowcującym, takim jak POCl3, SOCl2, PCl3 lub trifenylofosfina z jodem, w obecności zasady, takiej jak pirydyna, daje związki o wzorze 2B, w którym R6 oznacza chlorowiec. Reakcję związków o wzorze 10 z zasadą, taką jak trialkiloamina, wodorek sodu lub pirydyna, następnie przez zamrożenie siarczanem dialkilowym lub trimetanosulfonianem C 1C4 alkilu w odpowiednim rozpuszczalniku, takim jak heksame-tylofosforamid, daje związki o wzorze 2B, w którym R6 oznacza -0(C 1-4) alkil. Związki o wzorze 1, w którym B ma znaczenie podane w odniesieniu do wzoru 1, a R3 jest inny niż chlor lub (C1 C4) alkil, wytwarza się przez reakcję związku o wzorze 1, w którym R3 oz-
181 895 11 nacza chlor z nukleofilem o wzorze R 10H, w którym R 10 jest określone jak R3 z wyjątkiem, że nie może być chlorem lub (C 1-C4) alkilem, z dodatkiem lub bez zasady organicznej lub nieorganicznej. Odpowiednie zasady obejmują sód i wodorek sodu, gdy R 10H jest alkanolem lub alkanotiolem, i słabsze zasady, takie jak węglan potasu lub trietyloamina, gdy R 10H oznacza aminę. Związki o wzorze 1, w którym R 10 oznacza fluor, wytwarza się z odpowiednich związków, w których R9 oznacza chlor, przez reakcję z fluorkiem tetrabutyloaminiowym. Odpowiednie rozpuszczalniki dla tej reakcji obejmują dimetylosulfotlenek, tetrahydrofuran i chlorek metylenu. Rozpuszczalnikiem jest korzystnie tetrahydrofuran. Kwasowe sole addycyjne wytwarza się w znany sposób przez traktowanie roztworu lub zawiesiny związku o wzorze 1 w postaci wolnej zasady jednym równoważnikiem chemicznym dopuszczalnego farmaceutycznie kwasu. Do wyodrębnienia soli stosuje się znane techniki zatężania lub krystalizacji. Ilustracją odpowiednich kwasów s ą kwasy octowy, mlekowy, bursztynowy, maleinowy, winowy, cytrynowy, glukonowy, askorbinowy, benzoesowy, cynamonowy, fumarowy, siarkowy, fosforowy, chlorowodorowy, bromowodorowy, jodowodorowy, sulfamowy, kwasy sulfonowe, takie jak metanosulfonowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy i podobne kwasy. Aktywne związki według wynalazku (związki o wzorze 1 i ich dopuszczalne farmaceutycznie sole) mogą być podawane same lub w połączeniu z dopuszczalnymi farmaceutycznie nośnikami, w dawce pojedynczej lub w dawkach wielokrotnych. Odpowiednie nośniki farmaceutyczne obejmują obojętne, stałe rozcieńczalniki lub wypełniacze, jałowe roztwory wodne i różne rozpuszczalniki organiczne. Kompozycje farmaceutyczne otrzymane przez połączenie nowych związków o wzorze 1 i dopuszczalnych farmaceutycznie nośników są następnie podawane łatwo w różnych formach dawkowania, takich jak tabletki, proszki, pastylki do ssania, syropy, roztwory do wstrzykiwania i podobne. Te kompozycje farmaceutyczne mogą, w razie potrzeby, zawierać dodatkowe składniki, takie jak substancje zapachowe, spoiwa, rozczynniki i podobne. Tak więc, do podawania doustnego, m ogą być stosowane tabletki zawierające różne rozczynniki, takie jak cytrynian sodu, węglan wapnia i fosforan wapnia, wraz z różnymi środkami rozkruszającymi, takimi jak skrobia, metyloceluloza, kwas alginowy i pewne kompleksowe krzemiany, razem ze środkami wiążącymi, takimi jak poliwinylopirolidon, sacharoza, żelatyna i akacja. Dodatkowo, do celów tabletkowania często są użyteczne środki poślizgowe, takie jak stearynian magnezu, laurylosiarczan sodowy i talk. Stałe kompozycje podobnego typu mogą również być stosowane jako wypełnienie miękkich i twardych napełnianych kapsułek żelatynowych. Korzystnymi materiałami do tego są laktoza lub cukier mleczny i wysokocząsteczkowe glikole polietylenowe. Jeżeli do podawania doustnego s ą potrzebne zawiesiny wodne lub eliksiry, to zawarty w nich istotny składnik czynny może być połączony z różnymi środkami słodzącymi lub zapachowymi, substancjami barwiącymi lub barwnikami i, w razie potrzeby, środkami emulgującymi lub suspendującymi, wraz z rozcieńczalnikami, takimi jak woda, etanol, glikol propylenowy, gliceryna i ich połączenia. Do podawania pozajelitowego mogą być używane roztwory aktywnego związku według wynalazku w oleju sezamowym lub arachidowym, wodnym glikolu propylenowym, albo w jałowym roztworze wodnym. Takie roztwory wodne powinny być odpowiednio buforowane, w razie potrzeby, a ciekłemu rozcieńczalnikowi najpierw powinna być nadana izotoniczność, odpowiednio solanką lub glikozą. Te szczególne roztwory wodne są zwłaszcza odpowiednie do podawania dożylnego, domięśniowego, podskórnego i śródotrzewnowego. Te użyteczne, jałowe środowiska wodne są łatwo dostępne standardowymi technikami znanymi fachowcom z tej dziedziny. Skuteczna dawka dla aktywnych związków według wynalazku zależy od zamierzonej drogi podawania i innych czynników, takich jak wiek i waga pacjenta, co jest zwykle wiadome lekarzowi. Dawka również zależy od leczonej choroby. Dawka dzienna przy chorobie wywołanej stresem będzie zwykle w zakresie od około 0,1 do 50 mg/kg wagi ciała leczonego pacjenta, do leczenia chorób zapalnych około 0,1 do około 50 mg/kg, przy chorobie Alzheimera około 0,1 do około 50 mg/kg, przy chorobach żołądkowo jelitowych około 0,1 do około 50 mg/kg, przy anore-
12 1 8 1 895 ksji nerwowej około 0,1 do około 50 mg/kg, przy stresie krwotocznym około 0,1 do około 50 mg/kg, przy zespołach odstawienia leku lub alkoholu około 0,1 do około 50 mg/kg. Aktywne związki według wynalazku będą zwykle podawane od jednego do trzech razy dziennie (czyli od jednej do trzech dawek na dzień), z których każda dawka zawiera od około 0,1 do około 100 mg/kg wagi ciała, chociaż niezbędnie będą występowały odstępstwa w zależności od wagi i stanu leczonego pacjenta, rodzaju i nasilenia choroby, na którą pacjent jest leczony i konkretnej, wybranej drogi podawania. Jednak poziom dawkowania w zakresie od około 1,0 mg do około 50 mg na kg wagi ciała na pojedynczą dawkę będzie najkorzystniej stosowany. Tym niemniej mogą zdarzać się odstępstwa w zależności od gatunku leczonego ssaka i indywidualnej reakcji pacjenta na podawany medykament, jak również od rodzaju wybranego preparatu farmaceutycznego i okresu czasu oraz odstępów czasu, w których takie podawanie jest prowadzone. Metody oznaczania aktywności antagonistycznej wobec CRF związków o wzorze 1 i ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli są opisane w Endocnnology, 116,1653-1659 (1985) i Peptides, 10,179-188 (1985). Aktywności wiązania dla związku o wzorze 1, wyrażone jako wartości IC50, zwykle zawarte są w zakresie od 0,5 nanomolamej do około 10 mikromolamej. Następujące przykłady ilustrują wytwarzanie związków według wynalazku. Temperatury topnienia były niekorygowane. Dane NMR są podane w częściach na milion (5) i są odniesione do sygnału synchronizującego deuteru z próbki rozpuszczalnika (deuterochloroformu, o ile me podano inaczej). Rotacje specyficzne mierzono w temperaturze pokojowej stosując linie D sodu (589nm). Reagenty handlowe stosowano bez dalszego oczyszczania. THF dotyczy tetrahydrofuranu. DMF dotyczy dimetyloformamidu. Chromatografia dotyczy chromatografii kolumnowej prowadzonej z użyciem żelu krzemionkowego 32-63 μm i wykonywanej w warunkach ciśnienia azotu (chromatografia rzutowa). Temperatura pokojowa lub otoczenia dotyczy 20-25 C. Wszystkie reakcje niewodne były prowadzone w atmosferze azotu dla wygody i maksymalizacji wydajności. Zatężame pod obniżonym ciśnieniem prowadzono w wyparce obrotowej. Przykład I. ( 1-Etylopropylo)-[3,5,6-trimetylo-1-(2,4,6-tnmetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]-amina Mieszaninę 4-chloro-3,5,6-trimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyny (227 mg, 0,72 mmola), p-tsoh (124 mg) i etylopropyloaminy (0,5 ml) w 1 ml dimetylosulfotlenku (DMSO) ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną 4 godziny (chromatografia cienkowarstwowa wykazała brak reakcji). Dodano bromek miedzi (40 mg) i mieszaninę reakcyjną ogrzewano przez dodatkowe 15 godzin w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę reakcyjną zamrożono nasyconym roztworem chlorku amonu i ekstrahowano octanem etylu (EtOAc). Warstwę organiczną przemyto solanką, osuszono i zatęzono, otrzymując brązowy olej. Pozostałość olejową oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eulent chloroform (CHCl3) i heksan w stosunku 8:3 i tytułowy związek otrzymano jako bezbarwny olej. 1H NMR (CDCl3): 6,92 (s, 2H), 3,97 (d, 1H, NH), 3,56 (brs, 1H, OH), 2,70 (s, 3H), 2,43 (s, 3H), 2,29 (s, 3H), 2,18 (s, 3H), 1,89 (s, 6H), 1,4-1,7 (m, 4H), 0,94 (t, 6H) ppm. Związek otrzymano jako odpowiednią sól HCl w postaci prawie białych kryształów po rekrystalizacji z mieszaniny rozpuszczalnikowej eteru etylowego i octanu etylu, temperatura topnienia (tt) 201-205 C. Przykład II. Butylo-[3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]-etyloamina Mieszaninę 4-chloro-3,6-dimetylo-1-(2,4,6-tnmetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyny (98 mg, 0,33 mmola), N-butyloetyloaminy (1 ml) w DMSO (2 ml) ogrzewano w łaźni olejowej w temperaturze 175-180 C przez 20 godzin. Mieszaninę reakcyjną zamrożono nasyconym roztworem chlorku amonu i ekstrahowano EtOAc. Warstwę organiczną przemyto solanką, osuszono i zatężono, otrzymując brązowy olej. Pozostałość olejową oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eluent EtOAc/heksan w stosunku 1/9 i otrzymując bezbarwny olej. 1H NMR (CDCl3): 6,92 (s, 2H), 6,29 (s, 1H), 3,42 (q, 2H), 3,27 (t, 2H), 2,65 (s, 3H), 2,44 (s, 3H), 2,30 (s, 3H), 1,91 (s, 6H), 1,57 (m, 2H), 1,33 (m, 2H), 1,13 (t, 3H),
181 895 13 0,90 (t, 3H) ppm. IR (czysty) 2960,2920,1570 cm-1. Wysoki MS. Obliczono 364,2627, Znaleziono 364,26306. Przykład III. 2-[3,6-Dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo-[3,4]pirydynylo-4-amino]-butanol-1 Mieszaninę 4-chloro-3,6-dimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyny (380 mg, 1,27 mmola), (S)-2-amino-1-butanolu (0,9 ml) w DMSO (2 ml) ogrzewano w łaźni olejowej w temperaturze 190 C przez 20 godzin. Mieszaninę reakcyjną zamrożono wodą i ekstrahowano ETOAc. Warstwę organiczną przemyto solanką, osuszono i zatężono, otrzymując brązowy olej. Pozostałość olejową oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eluent EtOAc/heksan w stosunku 1/9 i otrzymując 113 mg tytułowego związku jako żółtego oleju 1H NMR (CDCl3): 6,9 (s, 2H), 5,95 (s, 1H), 4,94 (d, 1H), 3,70 (m, 2H), 3,52 (m, 1H), 2,62 (s, 3H), 2,40 (s, 3H), 2,28 (s, 3H), 1,92 (s, 3H), 1,90 (s, 3H), 2,6-2,8 (m, 2H), 1,0 (t, 3H) ppm. Przykład IV. 2-[3,6-Dimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo-[3,4-b]pirydynylo-4- -aminojbutanol-1 1 3,6-Dimetylo-4-fenoksy-1 -(2,4,6-trimetylofenylo-1 H-pirazolo [3,4-b]pirydyna Mieszaninę 4-chloro-3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyny (300 mg, 1 mmol), (S)-2-amino-1-butanolu (107 mg, 1,2 mmola) i fenolu (188 mg, 2 mmole) ogrzewano w temperaturze 190 C w łaźni olejowej 15 godzin. Mieszaninę ochłodzono, zamrożono 2N roztworem wodorotlenku sodu i ekstrahowano chloroformem. Warstwę organiczną oddzielono i zobojętniono 2N kwasem solnym i wodą. Warstwę organiczną osuszono i zatężono, otrzymując oleistą pozostałość. Pozostałość tę oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując chloroform jako eluent i otrzymano 157 mg materiału wyjściowego i 52 mg 3,6-dimetylo-4-fenoksy-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo-[3,4-b]pirydyny w postaci beżowych kryształów. 1H NMR (CDCl3): 7,1-7,45 (m, 5H), 6,95 (s, 2H), 6,06 (s, 1H), 2,71 (s, 3H), 2,38 (s, 3H), 2,29 (S, 3H), 1,94 (s, 6H) ppm 1 30 mg 2-[3,6-dimetylo-1-(2,4,6-tnmetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]-pirydyn-4-yloamino]-butanolu-1 w postaci żółtego szkła. Przykład V. [3,6-Dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]-( 1 -metoksymetylo-propylo)-amina Roztwór 2-[3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4-amino]butanolu-1 (69 mg, 0,196 mmola) w 1 ml suchego tetrahydrofuranu traktowano 60% zawiesiną wodorku sodu w oleju (28 mg, 0,7 mmola). Po mieszaniu przez 3 minuty, dodano jodek metylu (0,3 ml) i otrzymaną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 1,5 godziny. Mieszaninę zamrożono wodą i ekstrahowano eterem. Warstwę organiczną przemyto wodą, osuszono i zatężono, otrzymując 61 mg surowego materiału. Pozostałość oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eluent chloroform i otrzymując 43 mg tytułowego związku w postaci żółtego szkła. 1H NMR (CDCl3): 6,91 (s, 2H), 6,00 (s, 1H), 5,05 (d, 1H), 3,4-3,6 (m, 2H), 3,41 (s, 3H), 2,66 (s, 3H), 2,40 (s, 3H), 2,28 (s, 3H), 1,92 (s, 3H), 1,91 (s,3h), 1,6-1,8 (m, 2H), 1,05 (t, 3H)ppm. IR(CDCl3): 2920,1570 cm-1. Wysoki MS, Obliczono 366,2413, Znaleziono 366,24516. Postać szkła przekształcono w postać odpowiedniej soli HCl, która była żółtym ciałem stałym. P r z y k ł a d VI 4-( 1-Metoksymetylo-propoksy)-3,6-dimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo [3,4-b]pirydyna Wodorek sodu (60% w oleju, 94 mg, 1,33 mmola) przemyto heksanem i zawieszono w 2 ml tetrahydrofuranu (THF). Dodano 1-metoksy-2-butanol (0,7 ml) i mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 minut. Dodano roztwór 4-chloro-3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyny (200 mg, 0,665 mmola) w 1 ml THF 1 otrzymaną mieszaninę ogrzewano 15 godzin w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną. Mieszaninę zamrożono w odą i ekstrahowano EtO Ac. Warstwę organiczną osuszono i zatężono, otrzymując 201 mg surowego produktu w postaci żółtego ciała stałego. Otrzymane ciało stałe oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eluent 1% metanol w chloroformie 1 otrzymując 175 mg prawie białych kryształów, temperatura topnienia 108 C. IR (KBr) 2900, 1600, 1580 cm-1. Wysoki MS, Obliczono 367,2253, Znaleziono 367,22754 1H NMR (CDCl3):
14 181 895 6,93 (s, 2H), 6,34 (s, 1H), 4,59 (m, 1H), 3,64 (2 razy ABq, 2H), 3,41 (s, 3H), 2,64 (s, 3H), 2,48 (s, 3H), 2,29 (s, 3H), 1,91 (s, 3H), 1,89 (s, 3H), 1,7-1,9 (m, 2H), 1,04 (t, 3H) ppm. Przykład VII. 3,6-Dimetylo-4-(tetrahydrofuran-3-yloksy)-1-(2,4,6-trimetylofenylo- 1H-pirazolo[3,4-b]pirydyna Wodorek sodu (60% w oleju, 176 mg, 4,4 mmola) przemyto heksanem i zawieszono w 2 ml tetrahydrofuranu (THF). Dodano 3 -hydroksytetrahydrofuran (1 ml) i mieszano 5 minut w temperaturze pokojowej. Dodano roztwór 4-chloro-3,6-dimetylo-1-(2,4,6-tnmetylofenylo)-1H-pirazolo[3,4-b]pirydyny (200 mg, 0,665 mmol) w 1 ml THF i otrzymaną mieszaninę ogrzewano w temperaturze wrzenia pod chłodnicą zwrotną przez 8 godzin. Mieszaninę zamrożono wodą i ekstrahowano EtOAc. Warstwę organiczną osuszono i zatężono, otrzymując 334 mg surowego produktu. Surowy materiał oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eluent 1% metanol w chloroformie i otrzymano 127 mg beżowego ciała stałego, temperatura topnienia 117-119 C. IR(KBr) 2950, 1600, 1580 cm-1. Wysoki MS, Obliczono 351,1941, Znaleziono 351,19386. 1H N M R (CDCl3): 6,90 (s, 2H), 6,15 (s, 1H), 5,07 (m, 1H), 3,9-4,05 (m, 4H), 2,6 (s, 3H), 2,47 (s, 3H), 2,38 (s, 3H), 2,2-2,3 (m, 2H), 1,98 (s, 3H), 1,96 (s, 3H) ppm. Przykład VIII. l-[3,6-dimetylo-1-(2,4,6-trimetylofenylo)-1h-pirazolo[3,4-b]pirydynylo-4]propanon-1 Roztwór 3,6-dimetylo-1 -(2,4,6-trimetylofenylo)-1 H-pirazolo[3,4-b]pirydyno-4-karbonitrylu (200 mg, 0,690 mmola) w 1 ml benzenu dodano do roztworu bromku etylomagnezowego (1M, 1,5 ml, 1,5 mmola) w 4 ml benzenu o temperaturze pokojowej, po czym mieszano 10 minut w temperaturze pokojowej. Mieszaninę reakcyjną zamrożono 2N chlorowodorem i mieszano przez 5 minut, potraktowano wodą, zobojętniono 2N wodorotlenkiem sodu i ekstrahowano EtO- Ac. Warstwę organiczną osuszono i zatężono, otrzymując żółty olej. Otrzymany olej oczyszczano na kolumnie chromatograficznej z żelem krzemionkowym, stosując jako eluent 5% EtOAc w heksanie i otrzymując 118 mg tytułowego związku jako żółte ciało stałe, temperatura topnienia 117-118 C. IR (KBr) 2980, 2923, 1691, 1573, 1502. Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.