AMINY. tytoń szlachetny. nikotyna. pseudoefedryna (SUDAFED) atropina. muskaryna H 3 C CH 3 O

Podobne dokumenty
AMINY. nikotyna. tytoń szlachetny. pseudoefedryna (SUDAFED) atropina. muskaryna H 3 C CH 3 O

amoniak amina 1 amina 2 amina 3

Slajd 1. Slajd 2. Aminy. trietyloamina. amoniak. chlorofil

Aminy. - Budowa i klasyfikacja amin - Nazewnictwo i izomeria amin - Otrzymywanie amin - Właściwości amin

Kwasy karboksylowe grupa funkcyjna: -COOH. Wykład 8 1

18. Reakcje benzenu i jego pochodnych

Reakcje benzenu i jego pochodnych

Aminy pochodne amoniaku, w których

WĘGLOWODORY AROMATYCZNE

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. ĆWICZENIE 6 i 7. Aminy i amidy kwasowe

Zarówno 1 o aminy alifatyczne jak i aromatyczne reagują z kwasem azotowym(iii) (HNO 2 ) dając sole diazoniowe. Do przeprowadzenia procesu diazowania

pierwszorzędowe drugorzędowe trzeciorzędowe (1 ) (2 ) (3 )

Aminy - budowa. R alkil Alkiloamina Amina alifatyczna. Ar aryl Aryloamina Amina aromatyczna AMINA I - RZĘDOWA AMINA III - RZĘDOWA AMINA II - RZĘDOWA

1 Marek Żylewski. Uniwersytet Jagielloński, Collegium Medicum, Katedra Chemii Organicznej. NO 2 Zn, HCl HNO 3 N H 2. NH 2 Na 2. S x CHO.

Elementy chemii organicznej

C H N O L B I O T E ORGANICZNA I A. Nomenklatura

Zadanie: 1 (3 pkt) Metanoamina (metyloamina) rozpuszcza się w wodzie, a także reaguje z nią.

KARTA KURSU. Kod Punktacja ECTS* 4

RJC E + E H. Slides 1 to 41

Węglowodory aromatyczne (areny) to płaskie cykliczne związki węgla i wodoru. Areny. skondensowane liniowo. skondensowane kątowo

11. Reakcje alkoholi, eterów, epoksydów, amin i tioli

Reakcje alkoholi, eterów, epoksydów, amin i tioli

Slajd 1. Związki aromatyczne

14. Reakcje kwasów karboksylowych i ich pochodnych

Organiczne związki azotu

Chemia organiczna. Związki zawierające azot. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Związki aromatyczne (by Aleksandra Kołodziejczyk, UG)

R 2 III-rzędowe R 1 N R 3

Zagadnienia z chemii na egzamin wstępny kierunek Technik Farmaceutyczny Szkoła Policealna im. J. Romanowskiej

CHEMIA 10 WĘGLOWODORY I ICH FLUOROWCOPOCHODNE. ALKOHOLE I FENOLE. IZOMERIA. POLIMERYZACJA.

Spis treści 1. Struktura elektronowa związków organicznych 2. Budowa przestrzenna cząsteczek związków organicznych

Węglowodory Aromatyczne

Repetytorium z wybranych zagadnień z chemii

Chemia organiczna. Związki zawierające azot. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Chemia organiczna. Zagadnienia i przykładowe pytania do kolokwiów dla Biotechnologii (I rok)

fenol ninhydryna difenyloamina kwas octowy Określ ph amin: n-butyloamina dietyloamina difenyloamina anilina N,N-dimetyloanilina

CHEMIA 10. Oznaczenia: R - podstawnik węglowodorowy, zwykle alifatyczny (łańcuchowy) X, X 2 - atom lub cząsteczka fluorowca

Stałe siłowe. Spektroskopia w podczerwieni. Spektrofotometria w podczerwieni otrzymywanie widm

Spis treści. Budowa i nazewnictwo fenoli

POLITECHNIKA ŚLĄSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA CHEMII ORGANICZNEJ, BIOORGANICZNEJ I BIOTECHNOLOGII

Aminy. Aminy 1 0 RNH 2 NH. Aminy 3 0 R 3

AMINY I ICH POCHODNE

REAKCJE PROBÓWKOWE 5. Aminy, aminokwasy, białka

1. Substytucja nukleofilowa we fluorowcopochodnych

Reakcje kwasów karboksylowych i ich pochodnych

Halogenki alkilowe- atom fluorowca jest związany z atomem węgla o hybrydyzacji sp 3 KLASYFIKACJA ZE WZGLĘDU NA BUDOWĘ FRAGMENTU ALKILOWEGO:

(57)1. Sposób wytwarzania nitrowych pochodnych

ZWIĄZKI FOSFOROORGANICZNE

Grupa karbonylowa. Grupa karbonylowa to grupa funkcyjna, w której atom tlenu połączony jest z atomem węgla podwójnym wiązaniem

Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Karta przedmiotu. obowiązuje studentów rozpoczynających studia w roku akademickim 2013/2014

LCH 1 Zajęcia nr 60 Diagnoza końcowa. Zaprojektuj jedno doświadczenie pozwalające na odróżnienie dwóch węglowodorów o wzorach:

MIKROANALIZY WĘGLOWODORY. W1 Utlenianie węglowodorów nadmanganianem potasu w środowisku kwaśnym (w temp. pokojowej) RÓWNANIA REAKCJI: OBSERWACJE:

Fluorowcowęglowodory są to pochodne węglowodorów, gdzie jeden lub więcej atomów wodoru jest podstawione atomem fluorowca. Fluorowcowęglowodory mogą

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego ĆWICZENIE 5. Związki aromatyczne

Materiały dodatkowe kwasy i pochodne

ZWIĄZKI MAGNEZOORGANICZNE. Krystyna Dzierzbicka

Chemia organiczna. Mechanizmy reakcji chemicznych. Zakład Chemii Medycznej Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego

EGZAMIN WSTĘPNY NA STUDIUM DOKTORANCKIE W CBMIM PAN W ŁODZI. Zestaw pytań z chemii organicznej

Reakcje charakterystyczne amin i aminokwasów

Treść podstawy programowej

Reakcje związków karbonylowych zudziałem atomu węgla alfa (C- )

WARSZTATY olimpijskie. Co już było: Atomy i elektrony Cząsteczki i wiązania Stechiometria Gazy, termochemia Równowaga chemiczna Kinetyka

Zagadnienia obowiązujące przy każdym kolokwium z ćwiczeń syntetycznych:

ALDEHYDY, KETONY. I. Wprowadzenie teoretyczne

Podział związków organicznych

Krystyna Dzierzbicka

δ + δ - δ + R O H RJC R δ + δ - δ - δ + R O R Grupy Funkcyjne δ + O NH 2 R N H H R N Slides 1 to 41

PRÓBNY EGZAMIN MATURALNY Z CHEMII

KWASY KARBOKSYLOWE I ICH POCHODNE. R-COOH lub R C gdzie R = H, CH 3 -, C 6 H 5 -, itp.

Laboratorium. Podstawowe procesy jednostkowe w technologii chemicznej

1. REAKCJA ZE ZWIĄZKAMI POSIADAJĄCYMI KWASOWY ATOM WODORU:

Substytucja elektrofilowa

Barwniki azowe Dwuazotypia Aminy i kwas azotawy. A + Sole dwuazoniowe, Kwas azotawy Związki dwuazoaminowe Dwuazowanie.

Pochodne węglowodorów, w cząsteczkach których jeden atom H jest zastąpiony grupą hydroksylową (- OH ).

1. Napisz schematy reakcji otrzymywania z 1-bromo-2-fenyloetanu i z dowolnych innych reagentów następujących amin: 2-fenyloetyloaminy

Identyfikacja płomieniowa tworzyw sztucznych Iloczyny rozpuszczalności trudno rozpuszczalnych związków w wodzie w temperaturze pokojowej

etyloamina Aminy mają właściwości zasadowe i w roztworach kwaśnych tworzą jon alkinowy

Zagadnienia obowiązujące przy każdym kolokwium z ćwiczeń syntetycznych (rok akademicki 2013/14):

Wykład 6. Korzystałem z : R. Morrison, R. Boyd: Chemia organiczna (wyd. ang.)

Chemia organiczna to chemia związków węgla.

Ćwiczenie 6 Aminokwasy

BENZEN - własności chemiczne

Wykład 7. Korzystałem z : R. Morrison, R. Boyd: Chemia organiczna (wyd. ang.)

18 i 19. Substytucja nukleofilowa w halogenkach alkili

RJC. 1 Kwasy i Zasady. Kwasy i zasady Brønsteda Stabilizacja Rezonansowa Kwasy i Zasady Lewisa HA + B: A - + BH + Slides 1 to 35

WĘGLOWODORY, ALKOHOLE, FENOLE. I. Wprowadzenie teoretyczne

Chemia organiczna. Alkohole Fenole. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Elementy chemii organicznej

Z a d a n i a t e o r e t y c z n e

Addycje Nukleofilowe do Grupy Karbonylowej

Oranż β-naftolu; C 16 H 10 N 2 Na 2 O 4 S, M = 372,32 g/mol; proszek lub

liczba kwantowa, n kwantowa, l Wanad 3 2 [Ar] 3d 3 4s 2

Podstawy chemii organicznej. T. 2 / Aleksander Kołodzieczyk, Krystyna Dzierzbicka. Gdańsk, Spis treści

Otrzymywanie halogenków alkilów

Halogenki alkilowe RX

PROGRAM ĆWICZEŃ Program ćwiczeń z chemii organicznej obejmuje wykonanie jedenastu zadań praktycznych i zdanie czterech kolokwiów.

NIEBEZPIECZNE REAKCJE CHEMICZNE

Slajd 1. Reakcje alkinów

VIII Podkarpacki Konkurs Chemiczny 2015/2016

Transkrypt:

AMINY tytoń szlachetny H 3 C NH nikotyna OH CH 3 O OH pseudoefedryna (SUDAFED) O N atropina muskaryna 1

KLASYFIKACJA AMIN amoniak amina 1 amina 2 amina 3 HYBRYDYZACJA ATOMU AZOTU I TETRAEDRYCZNA BUDOWA AMIN hybrydyzacja sp 3 wolna para elektronowa 2

NUKLEOFILOWOŚĆ i ZASADOWOŚĆ AMIN Aminy wykazują właściwości nukleofilowe ze względu na obecność wolnej pary elektronowej na atomie azotu (tj. reagują z halogenkami alkilowymi w reakcji substytucji nukleofilowej). amina halogenek alkilu halogenek amoniowy Aminy wykazują właściwości zasadowe (tj. mają zdolność do reakcji z kwasami) ze względu na obecność wolnej pary elektronowej na atomie azotu. amina kwas protonowy sól aminy 3

REAKCJA AMIN Z KWASAMI MINERALNYMI I KARBOKSYLOWYMI propyloamina chlorek propyloamoniowy trietyloamina wodorosiarczan trietyloamoniowy pirydyna kwas octowy octan pirydyniowy WYDZIELANIE AMIN Z ICH SOLI Z KWASAMI I WYKORZYSTANIE SOLI AMIN DO ODDZIELANIA AMIN OD INNYCH ZWIĄZKÓW ORGANICZNYCH wolna amina nierozpuszczalna w wodzie sól aminy rozpuszczalna w wodzie 4

STAŁA RÓWNOWAGI REAKCJI AMIN Z WODĄ i pk b jako miara ich zasadowości roztwory wodne amin mogą wykazywać odczyn zasadowy amina kation amoniowy miara zasadowości amin W nowszych pracach zasadowość amin opisuje się pośrednio, poprzez podawanie wartości pk a czyli stałej kwasowości odpowiedniego kationu amoniowego. STAŁA RÓWNOWAGI REAKCJI KATIONU AMONIOWEGO Z WODĄ I pk a JAKO MIARA JEGO KWASOWOŚCI pk a = - log K a miara kwasowości kationu amoniowego pk a + pk b = 14 pk b = 14 - pk a Im wyższa wartość pk a, tj. im słabszy kwas (kation amoniowy), tym mocniejsza zasada z nim sprzężona (amina) 5

PORÓWNANIE ZASADOWOŚCI AMIN W ROZTWORACH WODNYCH wzrost zasadowości CH 3 CH 3 CH 3 NH CH 3 NH 2 CH 3 N CH 3 amina: 2 1 3 amoniak pk a: 10.72 10.65 9.70 9.25 zasadowość: 2 > 1 > 3 > NH 3 NH 3 NH 2 NH 2 NH 2 wzrost zasadowości CH 3 NH 2 OCH 3 NO 2 pk a : 10.65 5.30 4.58 1.00 * Aminy aromatyczne są słabszymi zasadami od amin alifatycznych tej samej rzędowości. * Podstawniki elektronoakceptorowe w pozycjach orto i para względem grupy aminowej obniżają zasadowość amin aromatycznych. * Podstawniki elektronodonorowe w pozycjach orto i para względem grupy aminowej zwiększają zasadowość amin aromatycznych. 6

NOMENKLATURA AMIN związki o budowie RNH 2, RR NH i RR R N Aminy pierwszorzędowe Nazwy pierwszorzędowych amin tworzy się dodając przyrostek amina: do nazwy grupy R (alkilowej, arylowej, itd.) lub do nazwy macierzystego układu RH C H 3 C H 3 C H 3 C HNH 2 C H 3 C H 2 NH 2 C H 3 C H 2 C HNH 2 etyloamina C H 3 C H 3 C NH 2 C H 3 1,1-dimetyloetyloamina tert-butyloamina C 6 H 5 C H 2 NH 2 benzyloamina 1-metylopropyloamina sec-butyloamina NH 2 cykloheksyloamina 1-metyloetyloamina izopropyloamina NH 2 NH 2 NH 2 2-naftyloamina C H 3 C HC H 2 C H 2 C HC H 3 heksano-2,5-diamina Zachowuje się nazwy zwyczajowe następujących amin aromatycznych: NH 2 NH 2 NH 2 OC H 3 anilina C H 3 m-toluidyna (oraz izomery orto i para) o-anizydyna (oraz izomery meta i para) 7

NOMENKLATURA AMIN drugo- i trzeciorzędowych Nazwy symetrycznych amin drugorzędowych i trzeciorzędowych tworzy się dodając przed nazwą grupy przedrostek di lub tri. (CH 3 ) 2 NH dimetyloamina (CH 3 CH 2 CH 2 ) 2 NH (CH 3 CH 2 ) 3 N dipropyloamina trietyloamina (C 6 H 5 CH 2 ) 2 NH dibenzyloamina Niesymetryczne drugorzędowe i trzeciorzędowe aminy nazywa się jako N-podstawione (lub N,N-dwupodstawione) pochodne amin pierwszorzędowych. Jako podstawę nazwy macierzystej aminy wybiera się najbardziej złożoną spośród grup związanych z atomem azotu. CH 3 CH 2 CH 2 CH 2 N(CH 3 ) 2 N,N-dimetylobutyloamina C H 3 C H 3 C H 3 C H 2 C HN C H 3 N,N-dimetylo-(1-metylopropylo)amina W przypadku, gdy grupy aminowe nie są grupami głównymi (są podstawnikami), nazywa się je przy pomocy przedrostków: grupa NH 2 grupa NHR grupa N(R) 2 amino-, alkiloamino-, dialkiloamino-. N C H 3 C H 2 C H 3 N-etylo-N-metyloanilina HO OC N (C H 3 ) 2 kwas p-dimetyloaminobenzoesowy 8

NOMENKLATURA AMIN Sole amoniowe (aminiowe) Sole i wodorotlenki zawierające czterowiązalny atom azotu (R 4 N + X - ), w których R oznacza takie same lub różne grupy, nazywa się dodając do wymienionych alfabetycznie nazw podstawników związanych z atomem azotu przyrostek amoniowy i podając na początku nazwę anionu (jako oddzielne słowo). [C 6 H 5 CH 2 N(CH 3 ) 3 ] + OH - wodorotlenek benzylotrimetyloamoniowy [(CH 3 ) 4 N] + I - [(CH 3 CH 2 ) 2 NH 2 ] + Cl - jodek tetrametyloamoniowy chlorek dietyloamoniowy W przypadkach, gdy nazwa aminy nie kończy się na amina, czwartorzędowy charakter związku określa się dodając do nazwy tej zasady końcówkę iowy (z pominięciem końcowej litery a (jeśli ta samogłoska jest na końcu aminy) i podając na początku nazwę anionu. [C 6 H 5 NH 3 ] + Cl chlorek aniliniowy [C 6 H 5 NH 2 (CH 3 )] + Br bromek N-metyloaniliniowy 9

PRZEMYSŁOWA METODA OTRZYMYWANIA AMIN - alkilowanie amoniaku i amin amoniak jodek metyloamoniowy metyloamina (amina 1 ) jodek dimetyloamoniowy dimetyloamina (amina 2 ) trimetyloamina (amina 3 ) jodek tetrametyloamoniowy Nie można otrzymać danej aminy bez domieszek amin o wyższej rzędowości! 10

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 1 REDUKCJA NITROZWIĄZKÓW toluen o-nitrotoluen o-toluidyna benzen m-dinitrobenzen m-nitroanilina 11

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 1 Prowadzenie reakcji katalitycznego uwodornienia w reaktorach ciśnieniowych autoklaw 12

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA ANILINY Rozdział mieszaniny anilina/nitrobenzen anilina nitrobenzen T wrz. = 198 C T wrz. = 210 C 1. destylacja z parą wodną 2. destylacja z parą wodną w destylacie pozostałość w kolbie destylacyjnej w destylacie 13

METODY LABORATORYJNE WYDZIELANIA TOLUIDYNY z wykorzystaniem destylacji z parą wodną Destylacja z parą wodną wydzielanie składnika o wysokiej temperaturze wrzenia; pod normalnym ciśnieniem, ale w temperaturze niższej od temperatury wrzenia wody i niższej niż temperatura wrzenia tego składnika Destylację z parą wodną stosuje się, aby związek docelowy oddzielić od: smolistych produktów ubocznych, soli nieorganicznych, nielotnych z parą wodną związków organicznych. 14

METODY LABORATORYJNE WYDZIELANIA TOLUIDYNY Rozdział mieszaniny anilina/nitrobenzen z wykorzystaniem destylacji z para wodą przed 1. destylacją po 1. destylacji 15

METODY LABORATORYJNE WYDZIELANIA TOLUIDYNY przed 2. destylacją po 2. destylacji Ekstrakcja Suszenie Destylacja równowagowa 16

OCZYSZCZANIE TOLUIDYNY Destylacja równowagowa wydzielanie związku z rozcieńczonego roztworu Pojemność kolby destylacyjnej powinna być dwukrotnie większa niż spodziewana objętość pozostałości po destylacji. 17

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 1 REDUKCJA NITRYLI nitryl amina 1 chlorek benzylu benzonitryl 2-fenyloetyloamina o-toluonitryl o-metylobenzyloamina 18

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 1 REDUKCJA AZYDKÓW azydek alkilowy amina 1 bromek azydek cykloheksyloamina cykloheksylu cykloheksylu 2-fenylobromoetan azydek 2-fenyloetylu 2-fenyloetyloamina 19

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 1 REDUKCJA AMIDÓW 1 R O LiAlH 4 C R NH 2 CH 2 NH 2 + H 2 O amid 1 amina 1 chlorek 3-metylobutanoilu 3-metylobutanoamid (amid 1 ) 3-metylobutyloamina AMINOWANIE REDUKCYJNE ALDEHYDÓW I KETONÓW (reakcja z NH 3 ) aldehyd lub keton imina amina 1 imina - produkt przejściowy, nie jest wydzielana ze środowiska reakcji (1) NH 3 (2) H 2 /Ni, DT, Dp benzaldehyd benzyloamina 20

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 2 REDUKCJA AMIDÓW 2 O LiAlH 4 C R CH 2 NH R' + H 2 O R NH R' amid 2 amina 2 chlorek butanoilu anilina N-fenylobutanoamid N-fenylobutanoamina AMINOWANIE REDUKCYJNE ALDEHYDÓW I KETONÓW (reakcja z aminą 1 ) (amina 1 ) aldehyd lub keton imina amina 2 aceton N-fenyloizopropyloamina 21

METODY LABORATORYJNE OTRZYMYWANIA AMIN 3 O REDUKCJA AMIDÓW 3 R' LiAlH C R' 4 R CH 2 N R'' + H 2 O amina 2 R N amid 3 amina 3 R'' chlorek benzoilu N-metyloanilina N-fenylo-N-metyloacetamid N-etylo-N-metyloanilina AMINOWANIE REDUKCYJNE ALDEHYDÓW I KETONÓW (reakcja z aminą 2 ) aldehyd lub keton sól iminiowa amina 3 cykloheksanon 22 N,N-dimetylocykloheksyloamina

WPŁYW GRUPY AMINOWEJ NA REAKTYWNOŚĆ PIERŚCIENIA AROMATYCZNEGO W REAKCJI SUBSTYTUCJI ELEKTROFILOWEJ (S E ) Aminy znaczne łatwiej ulegają reakcji substytucji elektrofilowej niż benzen lub jego pochodne posiadające podstawniki elektronoakceptorowe. 12.1. ROZKŁAD ŁADUNKÓW W CZĄSTECZCE ANILINY Grupa aminowa (-NR 2 ) grupa elektronodonorowa; wzbogaca pozycje orto i para w elektrony 23

REAKCJE AMIN AROMATYCZNYCH REAKCJE AROMATYCZNEJ SUBSTYTUCJI ELEKTROFILOWEJ Z UDZIAŁEM ANILINY Aminy znaczne łatwiej ulegają reakcji substytucji elektrofilowej niż benzen lub jego pochodne posiadające podstawniki elektronoakceptorowe. Grupa aminowa (-NR 2 ) grupa elektronodonorowa; wzbogaca pozycje orto i para w elektrony SULFONOWANIE - H 2 O NITROWANIE wodorosiarczan aniliniowy kwas sulfanilowy Aniliny nie poddaje się bezpośredniemu nitrowaniu, ponieważ kwas azotowy ma właściwości utleniające, a pierścień aromatyczny wzbogacony w elektrony jest szczególnie podatny na utlenianie, które prowadzi do jego destrukcji. BROMOWANIE 24

AROMATYCZNE SOLE DIAZONIOWE Kwas azotawy [azotowy(iii)] jest nietrwały; rozkłada się w temperaturze pokojowej, generuje się go w środowisku reakcji. GENEROWANIE KWASU AZOTAWEGO PRZEKSZTAŁCANIE AROMATYCZNYCH SOLI DIAZONIOWYCH W INNE ZWIĄZKI ORGANICZNE anilina nitryle chlorek benzenodiazoniowy chlorki arylowe fenole (deaminacja) Bromki arylowe jodki arylowe Fluorki arylowe 25

WYKORZYSTANIE AROMATYCZNYCH SOLI DIAZONIOWYCH Otrzymywanie podstawionych benzenów toluen 3,5-dibromotoluen 2,6-dibromotoluen 2,4-dibromotoluen p-toluidyna 2,6-dibromotoluidyna 3,5-dibromotoluen nitrobenzen m-nitrochlorobenzen m-bromoanilina sól diazoniowa m-dibromobenzen 26

WYKORZYSTANIE AROMATYCZNYCH SOLI DIAZONIOWYCH Otrzymywanie podstawionych benzenów o-toluidyna o-toluonitryl kwas o-toluilowy m-aminoacetofenon m-hydroksyacetofenon 27

WYKORZYSTANIE AROMATYCZNYCH SOLI DIAZONIOWYCH SPRZĘGANIE AROMATYCZNYCH SOLI DIAZOMIOWYCH otrzymywanie barwników azowych sól diazoniowa związek aromatyczny barwnik azowy sól benzenodiazoniowa fenol p-hydrazobenzen Aromatyczne sole diazoniowe wykazują właściwości elektrofilowe i biorą udział w reakcji aromatycznej substytucji elektrofilowej (S E ) z pochodnymi fenolanów i aniliny; tj. związkami posiadającymi podstawniki silnie aktywujące pierścień aromatyczny na podstawienie elektrofilowe. 28

OTRZYMYWANIE BARWNIKÓW AZOWYCH żółcień alizarynowa WYKORZYSTANIE BARWNIKÓW AZOWYCH wskaźnik kwasowo-zasadowy oranż metylowy w roztworze zasadowym 29 w roztworze kwaśnym