(96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego:

Transkrypt

1 RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: (13) T3 (1) Int. Cl. 7 F16B13/00 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 200/3 EP B1 (4) Tytuł wynalazku: Tuleja kotwiąca dla bariery ochronnej (30) Pierwszeństwo: DE U (43) Zgłoszenie ogłoszono: Europejski Biuletyn Patentowy 2004/39 (4) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: Wiadomości Urzędu Patentowego 1/2006 (73) Uprawniony z patentu: DOKA Industrie GmbH, Amstetten, AT PL/EP T3 (72) Twórca (y) wynalazku: (74) Pełnomocnik: Polservice Kancelaria Rzeczników Patentowych Sp. z o.o. rzecz. pat. Jan Niewieczerzał Warszawa skr. poczt. 33 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).

2 42P20286PL00 EP Tuleja kotwiąca dla bariery ochronnej Dziedzina techniki Przedmiotem wynalazku jest tuleja kotwiąca dla bariery ochronnej z w zasadzie cylindrycznym korpusem tulejowym, który posiada zewnętrzną powierzchnię obwodową, wewnętrzną powierzchnię obwodową i otwór wejściowy, przy czym wewnętrzna powierzchnia obwodowa ma gwint wewnętrzny. Stan techniki Znane są różne tuleje kotwiące do mocowania podczas procesu budowlanego na stałe, a zwłaszcza także chwilowo, barier ochronnych na częściach budowli, takich jak nawierzchnie mostów, stropy, schody i podobne. Tuleje kotwiące określonego na wstępie rodzaju są przykładowo sprzedawane przez firmę Eisenreich, jako 1 tuleja typ Alu DW 1, lub przez firmę Robusta Gaukel, jako tuleja typ Gewindehülse St. Tuleje te umieszcza się w odpowiedniej części budowli, aby następnie wkręcić do tulei stojak bariery, który wraz z sąsiednimi stojakami bariery dźwiga na sobie poszczególne odcinki bariery.

3 - 2 - Znane tuleje kotwiące, przeznaczone do przejmowania dużych obciążeń, mają przy tym gwint wewnętrzny rozciągający się praktycznie na całej powierzchni obwodowej. Z tego powodu w celu wkręcenia stojaka bariery w tuleję znaną ze stanu techniki trzeba stojak bariery wielokrotnie obrócić, co jest uciążliwe i czasochłonne. Ponadto w trudnych warunkach pracy na budowie, zwłaszcza przy pracach związanych z betonowaniem, stale istnieje niebezpieczeństwo zabrudzenia odcinków gwintowanych co przy znanych tulejach kotwiących powoduje trudności przy wkręcaniu stojaka bariery. Ponadto element kotwiący według części nieznamiennej zastrzeżenia 1 ujawniony jest w dokumencie DE A. 1 Przedstawienie wynalazku Zadaniem niniejszego wynalazku jest dostarczenie tulei kotwiącej dla bariery ochronnej, która ułatwi względnie przyspieszy montowanie stojaka bariery lub podobnego elementu w tulei kotwiącej. 20 Zadanie to zostało rozwiązane za pomocą przedmiotu zastrzeżenia 1. Korzystne dalsze postaci wynalazku są podane w zastrzeżeniach zależnych. Punkt wyjścia dla niniejszego wynalazku stanowi pomysł, aby wytworzyć tuleję kotwiącą, w którą stojak 2 bariery będzie mógł być wkręcany za pomocą tylko kilku obrotów, który to stojak jednak pomimo to będzie zapewniał wystarczające bezpieczeństwo. Twórcy wynalazku stwierdzili ponadto, że tak mocne zabezpieczenie przed rozciąganiem osiowym, jakie w stanie techniki uzyskane zostało za 2

4 - 3 - pomocą gwintu przechodzącego przez całą długość, nie jest na ogół wymagane w mocowaniach barier. Decydująca jest raczej odpowiednia kombinacja, obejmująca wystarczające zabezpieczenie przed rozciąganiem osiowym i odpowiednie zabezpieczenie przed przechylaniem. Na tej podstawie twórcy wynalazku opracowali zgodną z wymaganiami tuleję kotwiącą, której wewnętrzna powierzchnia obwodowa posiada ograniczony odcinek gwintowany do zapewniania zabezpieczania przed rozciąganiem osiowym, podczas gdy pozostała wewnętrzna powierzchnia obwodowa jest pozbawiona gwintu, a więc pełni rolę zabezpieczenia przed przechylaniem względnie prowadnicy. Już dzięki tym środkom daje się znacznie uprościć wytwarzanie tulei kotwiącej. Ponadto jednak według 1 wynalazku przewidziano, że odcinek gwintowany jest położony na końcu przeciwległym względem otworu wejściowego. Dzięki temu uzyskuje się to, że stojak bariery lub podobny element może być przy minimalnym wysiłku umieszczany w tulei kotwiącej, w taki sposób, że 20 najpierw wprowadza się go w otwór wejściowy i przesuwa przez pozbawiony gwintu odcinek wewnętrznej powierzchni obwodowej. Stojak bariery jest już teraz zabezpieczony przez tuleję kotwiącą przed przechylaniem. Na koniec wystarczające zabezpieczenie stojaka bariery przed 2 rozciąganiem osiowym uzyskuje się przez to, że za pomocą kilku obrotów wkręca się go w odcinek gwintowany i w ten sposób uzyskuje on swą ostateczną głębokość zakotwienia. Odpowiednio do tego tuleja kotwiąca według wynalazku umożliwia znacznie łatwiejszy, w porównaniu ze stanem 3

5 - 4 - techniki, montaż stojaka bariery lub podobnego elementu. Jednocześnie upraszcza się znacznie konstrukcję i wytwarzanie tulei kotwiącej, co przy tego rodzaju masowym produkcie przynosi ze sobą korzyści ekonomiczne o nie najmniejszym znaczeniu. Ponadto tuleja kotwiąca według wynalazku jest mniej podatna na zanieczyszczenia. Zgodnie z alternatywą niniejszego wynalazku odcinek gwintowany ma najwyżej trzy, zwłaszcza najwyżej dwa zwoje gwintu. Przez zwój gwintu określa się tu ścieżkę gwintową typu śrubowego, która rozciąga się wzdłuż wewnętrznej powierzchni obwodowej i przebiega przez kąt otwarcia wynoszący 360 o. Dzięki zmniejszeniu liczby zwojów gwintu do wymaganej wielkości, która jest celowa i wystarczająca dla przewidzianego przypadku zastosowania, zapewnia się 1 opisany powyżej łatwy montaż stojaka bariery w tulei kotwiącej według wynalazku. Alternatywnie lub dodatkowo według niniejszego wynalazku przewidziano, że odcinek gwintowany pokrywa najwyżej 30%, zwłaszcza najwyżej 20% wewnętrznej 20 powierzchni obwodowej. Twórcy wynalazku stwierdzili, że przy takich wartościach proporcji uzyskuje się w prosty, lecz skuteczny sposób odpowiednią zależność pomiędzy zabezpieczeniem stojaka bariery przed rozciąganiem osiowym z jednej strony i momentami wywracającymi z drugiej 2 strony. Szczególnie korzystne okazały się przy tym tuleje kotwiące mające długość wynoszącą co najmniej 1 cm. W celu ułatwienia wstawiania tulei kotwiącej w część budowli według dalszej postaci niniejszego wynalazku 4

6 - - przewiduje się, że w zasadzie cylindryczny korpus tulejowy na przeciwległym względem otworu wejściowego końcu ma stożkowe ostre zakończenie. Dzięki temu znacznie ułatwia się zwłaszcza wciskanie tulei kotwiącej w jeszcze miękki beton części budowli. Ponadto według dalszej postaci niniejszego wynalazku przewiduje się, że otwór wejściowy zamknięty jest przebijalną pokrywką. Dzięki tej pokrywce wnętrze tulei kotwiącej jest aż do wstawienia stojaka bariery lub podobnego elementu zabezpieczone przed zanieczyszczeniami, takimi jak beton itp., tak że nie może ulegać pogorszeniu działanie gwintu wewnętrznego. Ponadto możliwość przebijania pokrywki zapewnia to, że przebieg pierwszego wprowadzania stojaka bariery nie jest komplikowany przez 1 tę pokrywkę. Okazało się przy tym, że jest szczególnie korzystne, gdy pokrywka ma szczelne segmenty, które na przykład są ze sobą połączone za pomocą miejsc względnie linii żądanego rozrywania i dlatego przy wprowadzaniu stojaka bariery dają się łatwo oddzielać od siebie. Dla 20 zapewnienia wystarczającego przytrzymywania tulei kotwiącej w części budowli zgodnie z dalszą postacią niniejszego wynalazku przewidziano, że w zasadzie cylindryczny korpus ma elementy kotwiące, zapewniające dostateczne kształtowe i/lub siłowe połączenie pomiędzy 2 tuleją kotwiącą i częścią budowli. W ten sposób wprowadzane poprzez odcinek gwintowany siły osiowe mogą być pewnie wprowadzane dalej do budowli, a tuleja może być także zabezpieczana przed obróceniem, na przykład podczas wkręcania lub wykręcania stojaka bariery. Jest przy tym

7 - 6 - korzystnie, że elementy kotwiące są utworzone w postaci występów i/lub wgłębień, które szczególnie korzystnie każdorazowo przebiegają w kierunku obwodowym i/lub wzdłużnym tulei kotwiącej. Ponadto zgodnie z dalszą postacią niniejszego wynalazku przewidziano, że co najmniej w zasadzie cylindryczny korpus tulejowy tulei kotwiącej jest wykonany z tworzywa sztucznego. Dzięki temu nie tylko uzyskuje się tanie wytwarzanie tulei kotwiącej, lecz tuleja kotwiąca przykładowo jako nie odzyskiwana część pozostaje na stałe w budowli, nie podlegając uszkadzaniu przez korozję lub podobne działanie. Wreszcie, wynalazek niniejszy oddaje do dyspozycji barierę ochronną z tuleją kotwiącą, jak powyżej opisano, i stojakiem bariery, który ma co najmniej jeden 1 uchwyt ustalający dla odcinka bariery i ponadto może być wprowadzany do otworu wejściowego tulei kotwiącej oraz może być wkręcany w odcinek gwintowany. Za pomocą takiej kombinacji tulei kotwiącej według wynalazku oraz co najmniej jednego pasującego do niej stojaka bariery 20 ochronnej daje się w prosty i szybki sposób wykonać barierę ochronną, która zapewnia wymagane bezpieczeństwo przy pracy na budowie i może być wytwarzana w sposób ekonomiczny. 2 Krótki opis rysunków fig.1 przedstawia schematyczny widok perspektywiczny korzystnej postaci wykonania tulei kotwiącej według wynalazku; fig. 2a przedstawia schematyczny widok z boku korzystnej 6

8 - 7 - postaci wykonania tulei kotwiącej według wynalazku; fig. 2b przedstawia schematyczny przekrój korzystnej postaci wykonania tulei kotwiącej według wynalazku, przy czym przekrój ten jest wykonany wzdłuż linii A-A na fig. 2a; fig. 3 przedstawia schematyczny widok perspektywiczny bariery ochronnej z zastosowaniem korzystnej postaci wykonania tulei kotwiącej według wynalazku. Szczegółowy opis korzystnej postaci wykonania Korzystne postaci wykonania niniejszego wynalazku są opisane poniżej z powołaniem się na załączone rysunki. Fig. 1 przedstawia schematyczny widok perspektywiczny korzystnej postaci wykonania tulei kotwiącej według 1 wynalazku, a fig. 2a względnie fig. 2b przedstawiają schematyczny widok z boku względnie schematyczny przekrój przedstawionej na fig. 1 korzystnej postaci wykonania tulei kotwiącej według wynalazku. Pokazana tuleja kotwiąca 1 posiada w zasadzie cylindryczny korpus 2, który 20 ma zewnętrzną powierzchnię obwodową 4, wewnętrzną powierzchnię obwodową 6 i otwór wejściowy 8. Wewnętrzna powierzchnia obwodowa 6 jest wyposażona w odcinek gwintowany, który w niniejszej postaci wykonania ma trzy zwoje gwintu i odpowiednio pokrywa tylko część 2 wewnętrznej powierzchni obwodowej 6. Ponadto odcinek gwintowany znajduje się na przeciwległym względem otworu wejściowego 8 końcu wewnętrznej powierzchni obwodowej 6. Ponadto tuleja kotwiąca 1 posiada stożkowe ostre 7

9 - 8 - zakończenie 12, które również znajduje się na przeciwległym względem otworu wejściowego 8 końcu w zasadzie cylindrycznego korpusu tulejowego 2. Poza tym stożkowe ostre zakończenie jest korzystnie wykonane jako wydrążone, aby przyjmowało możliwe zanieczyszczenia, tak aby nie blokowały one odcinka gwintowanego. Poza tym tuleja kotwiąca 1 jest wyposażona w obwodowy kołnierz oporowy 2, który otacza otwór wejściowy 8 i jest złączony z cylindrycznym korpusem tulejowym 2. Zewnętrzna powierzchnia obwodowa 4 w zasadzie cylindrycznego korpusu tulejowego 2 jest wyposażona w elementy kotwiące, które w niniejszej postaci wykonania są utworzone przez obwodowe występy 14. Wszystkie części tulei kotwiącej 1 w niniejszej 1 postaci wykonania są utworzone z tworzywa sztucznego, tak że tuleja kotwiąca może być w sposób ekonomiczny wykonywana za pomocą procesu formowania wtryskowego. Alternatywnie mogą jednak oczywiście być stosowane także inne materiały, takie jak na przykład odlewy ciśnieniowe z 20 aluminium, części formowane z blachy lub podobne. Poniżej jest opisane zastosowanie tulei kotwiącej 1 według wynalazku z powołaniem się na fig. 3, która to figura przedstawia schematyczny widok perspektywiczny bariery ochronnej, zamocowanej za pomocą postaci wykonania 2 tulei kotwiącej według wynalazku. Przed wstawieniem tulei kotwiącej betonuje się najpierw dany fragment budowli. Następnie wprowadza się tuleję kotwiącą 1 stożkowym ostrym zakończeniem z przodu do jeszcze miękkiego betonu, aż kołnierz oporowy 2 będzie 8

10 - 9 - przylegał do powierzchni betonu. Kołnierz oporowy 2 ma przy tym zapewniać, aby tuleja kotwiąca 1 znajdowała się w wymaganej pozycji, dla uniknięcia ustawienia ukośnego lub nieprawidłowego położenia w pionie. Po utwardzeniu się betonu wprowadza się swobodny koniec pokazanego na fig. 3 stojaka 16 bariery ochronnej do otworu wejściowego 8 tulei kotwiącej 1. Swobodny koniec 16 stojaka 16 bariery ochronnej ma na swej zewnętrznej powierzchni obwodowej gwint zewnętrzny, który daje się wkręcać do gwintu wewnętrznego wewnętrznej powierzchni obwodowej 6 tulei kotwiącej. Swobodny koniec 16 stojaka 16 bariery ochronnej wprowadza się tak daleko do tulei kotwiącej 1, aż dotrze on do odcinka gwintowanego tulei kotwiącej 1. W tym położeniu stojak 16 bariery ochronnej jest już 1 zabezpieczony przed przechylaniem i może teraz za pomocą kilku obrotów w niniejszym przykładzie wykonania trzech obrotów zostać wkręcony w tuleję kotwiącą 1. Stojak 16 bariery ochronnej otrzymuje przy tym, poprzez sprzężenie pomiędzy gwintem zewnętrznym na jego swobodnym końcu 16 i 20 gwintem wewnętrznym tulei kotwiącej 1, dostateczne zabezpieczenie przed rozciąganiem osiowym, to jest przed rozciąganiem w kierunku jego długości. W późniejszym czasie, na przykład podczas kończenia prac budowlanych, stojak 16 bariery ochronnej może kilkoma 2 ruchami rąk zostać znowu usunięty, poprzez kilkakrotne jego obrócenie i na koniec wyciągnięcie z tulei kotwiącej 1. Wymiary tulei kotwiącej 1 dostosowane są w pierwszym rzędzie do wymiarów przeznaczonego do zakotwienia stojaka 9

11 - - bariery ochronnej. Jest przy tym z jednej strony możliwe, aby stojak bariery ochronnej dawał się w dużej mierze bez zakleszczania wprowadzać i wkręcać do tulei kotwiącej 1. Alternatywnie, dla uzyskania większych sił zakotwienia, tuleja kotwiąca może posiadać pewien niedomiar w stosunku do stojaka bariery ochronnej, tak że przy wkręcaniu stojaka 16 bariery ochronnej do tulei kotwiącej 1 powstają siły reakcji, które prowadzą do zakleszczania się tulei kotwiącej 1 i stojaka 16 bariery ochronnej w odcinku budowli. W ten sposób, także przy współdziałaniu z elementami kotwiącymi 14, uzyskuje się jeszcze lepsze zakotwienie w tej części budowli. DOKA Industrie GmbH Pełnomocnik:

12 42P20286PL00 EP Zastrzeżenia patentowe 1. Tuleja kotwiąca (1) dla bariery ochronnej z w zasadzie cylindrycznym korpusem tulejowym (2), który posiada zewnętrzną powierzchnię obwodową (4), wewnętrzną powierzchnię obwodową (6) i otwór wejściowy (8), przy czym wewnętrzna powierzchnia obwodowa (6) ma gwint wewnętrzny, przy czym gwint wewnętrzny jest przewidziany wzdłuż odcinka gwintowanego (), który pokrywa tylko część wewnętrznej powierzchni obwodowej (6), i odcinek gwintowany () znajduje się na przeciwległym względem otworu wejściowego (8) końcu wewnętrznej powierzchni obwodowej (6), znamienna tym, że odcinek gwintowany () ma najwyżej trzy zwoje gwintu i/lub pokrywa najwyżej 30% wewnętrznej powierzchni obwodowej (6). 2. Tuleja kotwiąca według zastrz. 1, znamienna tym, że odcinek gwintowany () ma najwyżej dwa zwoje gwintu. 3. Tuleja kotwiąca według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że odcinek gwintowany () pokrywa najwyżej 20%

13 - 2 - wewnętrznej powierzchni obwodowej (6). 4. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że ma ona długość co najmniej 1 cm.. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że w zasadzie cylindryczny korpus tulejowy (2) na przeciwległym względem otworu wejściowego (8) końcu ma stożkowe ostre zakończenie (12). 6. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że otwór wejściowy (8) jest zamknięty przebijalną pokrywką (9), która korzystnie ma szczelne segmenty (9 ). 7. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że w zasadzie cylindryczny korpus tulejowy (2) ma elementy kotwiące (14), zwłaszcza występy i/lub wgłębienia, usytuowane każdorazowo w kierunku obwodowym i/lub wzdłużnym tulei kotwiącej. 8. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że w zasadzie cylindryczny korpus tulejowy (2) ma obwodowy kołnierz oporowy, który korzystnie w zasadzie otacza otwór wejściowy (8). 9. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że gwint wewnętrzny jest utworzony przez zamek bagnetowy.. Tuleja kotwiąca według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym, że co najmniej w zasadzie cylindryczny korpus tulejowy (2) jest wykonany z tworzywa sztucznego. 11. Bariera ochronna z tuleją kotwiącą według jednego 2

14 - 3 - z poprzednich zastrzeżeń i stojakiem (16) bariery ochronnej, który ma co najmniej jeden uchwyt ustalający (18) dla odcinka (20) bariery i ponadto może być wprowadzany do otworu wejściowego (8) tulei kotwiącej (1) oraz może być wkręcany w odcinek gwintowany (). DOKA Industrie GmbH Pełnomocnik: 3

15 42P20286PL00 EP Skrót opisu Przedmiotem wynalazku jest tuleja kotwiącą (1) dla bariery ochronnej z w zasadzie cylindrycznym korpusem tulejowym (2), który posiada zewnętrzną powierzchnię obwodową (4), wewnętrzną powierzchnię obwodową (6) i otwór wejściowy (8), przy czym wewnętrzna powierzchnia obwodowa (6) ma gwint wewnętrzny. Tuleja kotwiąca (1) według wynalazku charakteryzuje się tym, że gwint wewnętrzny jest przewidziany wzdłuż odcinka gwintowanego (), który pokrywa tylko część wewnętrznej powierzchni obwodowej (6), a odcinek gwintowany () znajduje się na przeciwległym względem otworu wejściowego (8) końcu wewnętrznej powierzchni obwodowej (6). Fig. 2b. (11 zastrzeżeń patentowych) DOKA Industrie GmbH Pełnomocnik:

16

17

18

19

20

21