Laboratorium z Biomechatroniki Ćwiczenie 3 Wyznaczanie położenia środka masy ciała człowieka za pomocą dźwigni jednostronnej

Podobne dokumenty
STATYKA. Cel statyki. Prof. Edmund Wittbrodt

PŁASKA GEOMETRIA MAS. Środek ciężkości figury płaskiej

INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 2

WYZNACZANIE WARTOŚCI ENERGII ROZPRASZANEJ PODCZAS ZDERZENIA CIAŁ

OBLICZANIE GEOMETRYCZNYCH MOMENTÓW BEZWŁADNOŚCI FIGUR PŁASKICH, TWIERDZENIE STEINERA LABORATORIUM RACHUNKOWE

TARCIE CIĘGIEN O POWIERZCHNIĘ WALCOWĄ WZÓR EULERA

BRYŁA SZTYWNA. Zestaw foliogramów. Opracowała Lucja Duda II Liceum Ogólnokształcące w Pabianicach

Wyznaczanie oporu naczyniowego kapilary w przepływie laminarnym.

D P. Rys. 1 Schemat hydrauliczny obliczeń filtracji przez zaporę ziemną z drenażem

DYNAMIKA UKŁADU PUNKTÓW MATERIALNYCH

Projekt 3 Analiza masowa

S T A T Y K A ZASADY (AKSJOMATY) STATYKI

S T A T Y K A ZASADY (AKSJOMATY 1 ) STATYKI

Płaskie układy obciąŝeń. Opis analityczny wielkości podstawowych. wersory. mechanika techniczna i wytrzymałość materiałów 1 statyka 2

Planowanie eksperymentu pomiarowego I

POPULACJA I PRÓBA. Próba reprezentatywna. Dr Adam Michczyński - METODY ANALIZY DANYCH POMIAROWYCH 5 1

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE WYDZIAŁ NAWIGACYJNY ZAKŁAD BUDOWY I STATECZNOŚCI STATKU INSTRUKCJA

MODELE OBIEKTÓW W 3-D3 część

Siła jest przyczyną przyspieszenia. Siła jest wektorem. Siła wypadkowa jest sumą wektorową działających sił.

J. Wyrwał, Wykłady z mechaniki materiałów METODA SIŁ Wprowadzenie

OBLICZENIE SIŁ WEWNĘTRZNYCH DLA BELKI SWOBODNIE PODPARTEJ SWOBODNIE PODPARTEJ ALGORYTM DO PROGRAMU MATHCAD

WYZNACZANIE PRZERWY ENERGETYCZNEJ GERMANU

TMM-2 Analiza kinematyki manipulatora metodą analityczną

Pomiary parametrów napięć i prądów przemiennych

(M2) Dynamika 1. ŚRODEK MASY. T. Środek ciężkości i środek masy

Polaryzacja i ośrodki dwójłomne. Częśd II

Pomiary bezpośrednie i pośrednie obarczone błędem przypadkowym

INSTRUKCJA DO ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z WYTRZYMAŁOŚCI MATERIAŁÓW

Badania Maszyn CNC. Nr 2

Permutacje. } r ( ) ( ) ( ) 1 2 n. f = M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I Wykład 2-2

INSTRUKCJA LABORATORIUM Metrologia techniczna i systemy pomiarowe.

N ( µ, σ ). Wyznacz estymatory parametrów µ i. Y które są niezależnymi zmiennymi losowymi.

Regresja REGRESJA

FINANSE II. Model jednowskaźnikowy Sharpe a.

Dynamika układu punktów materialnych

Moment siły (z ang. torque, inna nazwa moment obrotowy)

Wyrażanie niepewności pomiaru

Podstawy analizy niepewności pomiarowych (I Pracownia Fizyki)

LOGISTYKA DYSTRYBUCJI ćwiczenia 3 LOKALIZACJA PODMIOTÓW (POŚREDNICH) METODA ŚRODKA CIĘŻKOŚCI. AUTOR: mgr inż. ROMAN DOMAŃSKI

Miary położenia wskazują miejsce wartości najlepiej reprezentującej wszystkie wielkości danej zmiennej. Mówią o przeciętnym poziomie analizowanej

OBLICZANIE NIEPEWNOŚCI METODĄ TYPU B

Mec Me han a ik i a a o gólna Wyp W a yp dko dk w o a w do d w o o w l o ne n g e o g o ukł uk a ł du du sił.

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

ZASADA ZACHOWANIA MOMENTU PĘDU: PODSTAWY DYNAMIKI BRYŁY SZTYWNEJ

OKREŚLANIE NIEPEWNOŚCI POMIARÓW (poradnik do Laboratorium Fizyki)

INSTRUKCJA DO CWICZENIA NR 6

Różniczkowanie funkcji rzeczywistych wielu zmiennych. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

AKADEMIA MORSKA W SZCZECINIE

Statystyczne charakterystyki liczbowe szeregu

Ćw. 3. Wyznaczenie rozkładu sił w złączu nitowym.

W zadaniu nie ma polecenia wyznaczania estymatora nieobciążonego o minimalnej wariancji. σ σ σ σ σ = =

Wykład FIZYKA I. 6. Zasada zachowania pędu. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Siła ciężkości. Siła ciężkości jest to siła grawitacyjna wynikająca z oddziaływania na siebie dwóch ciał. Jej wartość obliczamy z zależności

W zadaniu nie ma polecenia wyznaczania estymatora nieobciążonego o minimalnej wariancji. σ σ σ σ σ = =

5. OPTYMALIZACJA NIELINIOWA

Portfel złożony z wielu papierów wartościowych

wyniki serii n pomiarów ( i = 1,..., n) Stosując metodę największej wiarygodności możemy wykazać, że estymator wariancji 2 i=

ZAGADNIENIE TRANSPORTOWE

Charakterystyki geometryczne przekrojów poprzecznych prętów

Dynamika układu punktów materialnych

Statyczna próba skręcania metali (wyznaczanie modułu sprężystości poprzecznej)

r i m r Fwyp R CM Dynamika ruchu obrotowego bryły sztywnej

POLITECHNIKA OPOLSKA

Mechanika Bryły y Sztywnej - Ruch Obrotowy. Bryła a Sztywna. Model górnej kończyny Model kręgosłupa

Prawdopodobieństwo i statystyka r.

RUCH OBROTOWY Można opisać ruch obrotowy ze stałym przyspieszeniem ε poprzez analogię do ruchu postępowego jednostajnie zmiennego.

Centralna Izba Pomiarów Telekomunikacyjnych (P-12) Komputerowe stanowisko do wzorcowania generatorów podstawy czasu w częstościomierzach cyfrowych

Lista 6. Kamil Matuszewski X X X X X X X X X X X X

GEODEZJA INŻYNIERYJNA SEMESTR 6 STUDIA NIESTACJONARNE

PODSTAWY OPRACOWANIA WYNIKÓW POMIARÓW Z ELEMENTAMI ANALIZY NIEPEWNOŚCI POMIAROWYCH. dr Michał Silarski

METODY KOMPUTEROWE 1

Sprawdzenie stateczności skarpy wykopu pod składowisko odpadów komunalnych

1. Relacja preferencji

Pomiary drgań rezonansowych wywołanych niewyważeniem wirnika

Obliczanie średniej, odchylenia standardowego i mediany oraz kwartyli w szeregu szczegółowym i rozdzielczym?

3. OPTYMALIZACJA NIELINIOWA

Zadanie 3. Na jednym z poniższych rysunków przedstawiono fragment wykresu funkcji. Wskaż ten rysunek.

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 2 ESTYMACJA PUNKTOWA

Politechnika Gdańska Wydział Elektrotechniki i Automatyki Katedra Inżynierii Systemów Sterowania MODELOWANIE I PODSTAWY IDENTYFIKACJI

System finansowy gospodarki

LOGISTYKA DYSTRYBUCJI ćwiczenia 8 LOKALIZACJA PODMIOTÓW (POŚREDNICH) METODA ŚRODKA CIĘŻKOŚCI

DYNAMIKA UKŁADU PUNKTÓW MATERIALNYCH

Energia potencjalna jest energią zgromadzoną w układzie. Energia potencjalna może być zmieniona w inną formę energii (na przykład energię kinetyczną)

MACIERZE STOCHASTYCZNE

TESTY NORMALNOŚCI. ( Cecha X populacji ma rozkład normalny). Hipoteza alternatywna H1( Cecha X populacji nie ma rozkładu normalnego).

Jego zależy od wysokości i częstotliwości wypłat kuponów odsetkowych, ceny wykupu, oczekiwanej stopy zwrotu oraz zapłaconej ceny za obligację.

Szkic do wykładów z mechaniki analitycznej

Przykład 3.2. Rama wolnopodparta

Wykład Zasada zachowania ładunku

Tablica Galtona. Mechaniczny model rozkładu normalnego (M10)

21. CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA. x = x(t), y = y(t), a < t < b,

UKŁADY RÓWNAŃ LINOWYCH

Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego

FUNKCJE DWÓCH ZMIENNYCH

Matematyka dyskretna. 10. Funkcja Möbiusa

VII MIĘDZYNARODOWA OLIMPIADA FIZYCZNA (1974). Zad. teoretyczne T3.

Opracowanie wyników pomiarów

21. WYBRANE WIADOMOŚCI Z MATEMATYKI

Warunek równowagi bryły sztywnej: Znikanie sumy sił przyłożonych i sumy momentów sił przyłożonych.

System finansowy gospodarki

Transkrypt:

Wydzał: Mechaczy Techologczy Keruek: Grupa dzekańska: Semestr: perwszy Dzeń laboratorum: Godza: Laboratorum z Bomechatrok Ćwczee 3 Wyzaczae położea środka masy cała człoweka za pomocą dźwg jedostroej 1.

1. Wstęp teoretyczy Pojęce środka masy Środkem masy układu puktów materalych azywamy tak pukt (rys. 1.1), którego promeńwektor r rówaa [3]:, poprowadzoy z dowole obraego begua O, określoy jest za pomocą astępującego gdze: r x y j z k r 1 r, (1.1) 1 z m x 0 y rc z x y Rys. 1.1. Środek masy bryły sztywej [3] Współrzęde x, y, z określające położee środka masy, rówe składowym promea - wektora r, możemy wyzaczyć z astępujących zależośc: x 1 x (1.2) 1 1 y 1 y (1.3) 1 z 1 z (1.4) W badau ruchu złożoych układów mechaczych bomechaczych bardzo duże zaczee ma zajomość pojęca środka masy. zęsto stosuje sę środek masy jako ajprostszy model złożoych układów, także orgazmu człoweka. Fudametale zaczee ma twerdzee o ruchu środka masy. Środek masy układu puktów materalych porusza sę tak, jakby do tego puktu przyłożoe były wszystke sły zewętrze dzałające a układ.

Zgode z powyższym twerdzeem sły wewętrze układu e mają wpływu a ruch jego środka masy. W szczególym węc przypadku, gdy a układ e dzałają sły zewętrze, środek masy porusza sę ruchem jedostajym po l prostej albo pozostaje w spoczyku [2]. Dla cała zajdującego sę w jedorodym polu grawtacyjym środek cężkośc pokrywa sę ze środkem masy. Główe zalety metody wyzaczaa środka masy cała człoweka za pomocą dźwg jedostroej to jej prostota oraz możlwość zastosowaa w odeseu do kokretego, żywego człoweka. W trakce wykoywaa pomarów ależy utrzymać eruchomą pozycję badaej osoby, co może być trude do spełea jest ewątplwe wadą tej metody. Ogóly środek cężkośc metody Środek cężkośc to pukt, w którym przyłożoa jest sła reprezetująca cężar cała. To pukt, w którym przyłożoa jest wypadkowa sł cężkośc wszystkch elemetów. Aby wyzaczyć środek cężkośc ależy: wyzaczyć cężar owych elemetów dodać je do sebe zgode z zasadam sumowaa wektorów pukt przyłożea wektora wypadkowego wyzaczy am położee śr. cężkośc -środek cężkośc fgur płaskch regularych leży w ch środku geometryczym - środek cężkośc jedorodych brył leży w środku ch symetr - środek cężkośc jedorodych fgur mających oś symetr leżący a tej os Bezpośrede metody wyzaczaa środków cężkośc Bezpośrede metody dzelą se a: - dźwg jedostroej - skokowa - wahadłowa Zazwyczaj OS zajduje sę a wysokośc od 53-60% wysokośc cała. U emowląt jest o położoy wyżej ze względu a dużą głowę, droby tułów. Dlatego pukt OS może zmeać sę: - w zależośc od weku - u gmastyków ze względu a rozwece obręczy barkowej (śr. cężkośc położoy jest wyżej) a) Metoda dźwg jedostroej Dźwgą azywamy sztywą belkę podpartą w jedym pukce, tak że może względem ego wykoywać ruchy obrotowe. W ruchu obrotowym wprowadzają dźwgę momety sł dzałających a ą, jeśl oe rówe są 0 to dźwga zajduje se w rówowadze b) Metoda skokowa

Do cała mogącego wykoywać ruchy obrotowe przyłożymy skokowo arastający momet sły to wpraw o cześć cała w ruch obrotowy z przyspeszeem kątowym. Ta metoda może być stosowaa do częśc cała (usztywoych częśc układu cała), których ruchy zwązae są z ruchem w stawe c) Metoda wahadłowa Wykorzystuje własośc wahadła które zbudowae jest z płyty zaweszoej a os, względem której moża wykorzystać ruchy obrotowe. Obrót płyty powoduje odkształcee sprężyy skrętej wytwarzającej zwroty momet sły zależy od sztywośc użytej sprężyy [4]. 2. OPIS STANOWISKA POMIAROWEGO Dźwga jedostroa to sztywa belka podparta w jedym pukce, w te sposób może oa wykoywać względem ego tylko ruchy obrotowe a skutek dzałających a ą mometów sł. Dźwga jedostroa zajduje sę w rówowadze, jeśl momety te rówoważą sę, czyl ch suma jest rówa zeru. Tę właścwość dźwg wykorzystuje sę do wyzaczaa położea środków cężkośc cał a ej ułożoych, w tym człoweka. Rys. 1.2. Wyzaczae ogólego środka masy metodą dźwg jedostroej [1] Rysuek 1.2 przedstawa człoweka ułożoego a pozomo ustawoej dźwg jedostroej. Masa cała człoweka m przyłożoa jest do dźwg w odległośc r od puktu podparca, dając słę cężkośc Q = mg. Momet od sły Q, M Q ma wartość Q r będze wprawał dźwgę w ruch obrotowy zgody z ruchem wskazówek zegara. Aby jedak utrzymać dźwgę w rówowadze, ależy skompesować dzałae M Q, przykładając do ej dodatkowy momet, p. M R, rówy co do wartośc, lecz przecwe skeroway, co moża zapsać: M Q M R = 0 M Q = M R (1.5) Q r = R l

Z rysuku 1.2 wyka, ze ramę dzałaa sły Q jest odległoścą środka masy człoweka zajdującego sę a dźwg, merzoą wzdłuż dźwg od jej puktu podparca. Odległość ta jest węc współrzędą ogólego środka masy człoweka, merzoą od puktu podparca dźwg wzdłuż os długej cała leżącego a ej człoweka. Wartość tej współrzędej moża określć z waruku rówowag dźwg: R l r (1.6) Q A zatem, by wyzaczyć tę współrzędą, ależy zmerzyć momet sły M R = R l oraz cężar cała Q badaej osoby. Wartość mometu M R moża łatwo wyzaczyć w astępujący sposób: jeśl koec dźwg zostae oparty a wadze, która wskaże wartość sły reakcj R, rame tej sły l rówe będze długośc dźwg. Na rysuku 1.2 przedstawoo osobę badaą ułożoą a dźwg w te sposób, że powerzcha podeszwowa jej stóp zajduje sę ad puktem podparca dźwg, a zatem wyzaczaa współrzęda r (merzoa od os obrotu dźwg) określa jedocześe odległość środka masy merzoą wzdłuż os długej cała od powerzch stóp [1]. 3. PRZEBIEG BADANIA Wykoać pomar masy cała osoby badaej. Ustawć staowsko pomarowe w sposób przedstawoy a rysuku 1.2. Wyzerować wagę. Zmerzyć odległość od wag do podpory umeszczoej pod platformą (l długość dźwg). Położyć badaą osobę a platforme pomarowej. Odczytać uzyskay pomar a wadze. Wykoać oblczea współrzędej r ze wzoru 1.6. Powtórzyć pomary przy ym ustaweu osoby badaej. 4. BIBLIOGRAFIA 1. Bober T.: Bomechaka chodu begu. Studa moografe AWF we Wrocławu, zeszyt r 8, Wrocław 1985 2. Fdelus K., Ostrowska E., Urbak z., Wychowańsk M.: Ćwczea labora-toryje z bomechak. Wydawctwa Akadem Wychowaa Fzyczego, Warszawa 1996 3. Śwtońsk E., Tejszerska D., Mężyk A., Bachorz P.: Laboratorum mechak ogólej. Wydawctwo Poltechk Śląskej, Glwce 1998 4. http://kfpwsz.pl.tl/os.htm

PROTOKÓŁ POMIAROWY Wyk Pacjet Wek Wzrost Waga 1 pomar 2 pomar 3 pomar 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.

4. Wosk