Konrad Słodowicz sk30792 AR22 Zadanie domowe satelita

Podobne dokumenty
Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

Manipulatory i roboty mobilne AR S1 semestr 5

Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych

Zagadnienie dwóch ciał

FUNKCJE ELEMENTARNE I ICH WŁASNOŚCI

Kinematyka: opis ruchu

Kinematyka: opis ruchu

CIĄGI wiadomości podstawowe

4π 2 M = E e sin E G neu = sin z. i cos A i sin z i sin A i cos z i 1

Zasada zachowania pędu

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

Zadanie. Oczywiście masa sklejonych ciał jest sumą poszczególnych mas. Zasada zachowania pędu: pozwala obliczyć prędkość po zderzeniu

PRZEKSZTAŁCANIE WZORÓW!

FUNKCJA KWADRATOWA. Zad 1 Przedstaw funkcję kwadratową w postaci ogólnej. Postać ogólna funkcji kwadratowej to: y = ax + bx + c;(

Wydział Inżynierii Środowiska; kierunek Inż. Środowiska. Lista 2. do kursu Fizyka. Rok. ak. 2012/13 sem. letni

Mechanika ogólna. Kinematyka. Równania ruchu punktu materialnego. Podstawowe pojęcia. Równanie ruchu po torze (równanie drogi)

lub też (uwzględniając fakt, że poruszają się w kierunkach prostopadłych) w układzie współrzędnych kartezjańskich: x 1 (t) = v 1 t y 2 (t) = v 2 t

Zasada zachowania energii

KOŚć i przyspieszenie. O PRĘDKOŚCI. Aby ZROZumIEć to POjĘCIE,

Sztuczny satelita Ziemi. Ruch w polu grawitacyjnym

3. Macierze i Układy Równań Liniowych

Podstawy fizyki sezon 1 VII. Pole grawitacyjne*

Rozdział 1. Prędkość i przyspieszenie... 5 Rozdział 2. Składanie ruchów Rozdział 3. Modelowanie zjawisk fizycznych...43 Numeryczne całkowanie,

Ruch jednostajnie zmienny prostoliniowy

Dokąd on zmierza? Przemieszczenie i prędkość jako wektory

Równa Równ n a i n e i ru r ch u u ch u po tor t ze (równanie drogi) Prędkoś ędkoś w ru r ch u u ch pros pr t os ol t i ol n i io i wym

ROZWIĄZUJEMY ZADANIA Z FIZYKI

3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas

Grawitacja. =2,38 km/s. Promień Księżyca jest równy R=1737km. Zadanie - Pierwsza prędkość kosmiczna fizyka.biz 1

Wektory, układ współrzędnych

3a. Wstęp: Elementarne równania i nierówności

Lista 6. Kamil Matuszewski 13 kwietnia D n =

Fizyka 1 (mechanika) AF14. Wykład 9

3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.

KINEMATYKA I DYNAMIKA CIAŁA STAŁEGO. dr inż. Janusz Zachwieja wykład opracowany na podstawie literatury

Wymagania edukacyjne z matematyki w klasie III A LP

Notacja Denavita-Hartenberga

Wykład 5 - całki ruchu zagadnienia n ciał i perturbacje ruchu keplerowskiego

Poniżej przedstawiony został podział wymagań na poszczególne oceny szkolne:

Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli

Kinematyka: opis ruchu

FUNKCJA KWADRATOWA. 1. Definicje i przydatne wzory. lub trójmianem kwadratowym nazywamy funkcję postaci: f(x) = ax 2 + bx + c

Elementy rachunku różniczkowego i całkowego

Krzywe stożkowe Lekcja II: Okrąg i jego opis w różnych układach współrzędnych

Fizyka 11. Janusz Andrzejewski

PLAN WYNIKOWY DLA KLASY DRUGIEJ POZIOM PODSTAWOWY I ROZSZERZONY. I. Proste na płaszczyźnie (15 godz.)

Szukanie rozwiązań funkcji uwikłanych (równań nieliniowych)

W efekcie złożenia tych dwóch ruchów ciało porusza się ruchem złożonym po torze, który w tym przypadku jest łukiem paraboli.

Wykład 16. P 2 (x 2, y 2 ) P 1 (x 1, y 1 ) OX. Odległość tych punktów wyraża się wzorem: P 1 P 2 = (x 1 x 2 ) 2 + (y 1 y 2 ) 2

Ruchy planet. Wykład 29 listopada 2005 roku

Sprawozdanie z zad. nr 4 Wahadło Matematyczne z Fizyki Komputerowej. Szymon Wawrzyniak / Artur Angiel / Gr. 5 / Poniedziałek 12:15

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku

O co chodzi z tym MATLAB'em?!

Równania dla potencjałów zależnych od czasu

KRYTERIA OCENIANIA Z MATEMATYKI W OPARCIU O PODSTAWĘ PROGRAMOWĄ I PROGRAM NAUCZANIA MATEMATYKA 2001 DLA KLASY DRUGIEJ

Funkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne.

Mechanika kwantowa Schrödingera

Treści dopełniające Uczeń potrafi:

MECHANIKA 2 RUCH POSTĘPOWY I OBROTOWY CIAŁA SZTYWNEGO. Wykład Nr 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

KMO2D. Kolizje między-obiektowe w 2D

PODSTAWY RACHUNKU WEKTOROWEGO

Tadeusz Lesiak. Dynamika punktu materialnego: Praca i energia; zasada zachowania energii

Zadanie na egzamin 2011

Wymagania edukacyjne z matematyki klasa II technikum

NAJWIEKSZY INTERNETOWY ZBIÓR ZADAŃ Z MATEMATYKI FUNKCJE KWADRATOWE PARAMETRY

Rys 1 Schemat modelu masa- sprężyna- tłumik

Cyfrowe algorytmy sterowania AR S1 semestr 4 Projekt 4

MECHANIKA 2 KINEMATYKA. Wykład Nr 5 RUCH KULISTY I RUCH OGÓLNY BRYŁY. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki.

Instytut Politechniczny Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa. Diagnostyka i niezawodność robotów

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

Fizyka 1(mechanika) AF14. Wykład 5

K P K P R K P R D K P R D W

Numeryczne rozwiązywanie równań różniczkowych ( )

VI. CELE OPERACYJNE, CZYLI PLAN WYNIKOWY (CZ. 1)

przy warunkach początkowych: 0 = 0, 0 = 0

; B = Wykonaj poniższe obliczenia: Mnożenia, transpozycje etc wykonuję programem i przepisuję wyniki. Mam nadzieję, że umiesz mnożyć macierze...

Funkcja kwadratowa. f(x) = ax 2 + bx + c,

Dr Kazimierz Sierański www. If.pwr.wroc.pl/~sieranski Konsultacje pok. 320 A-1: codziennie po ćwiczeniach

Następnie przypominamy (dla części studentów wprowadzamy) podstawowe pojęcia opisujące funkcje na poziomie rysunków i objaśnień.

Y t=0. x(t)=v t. R(t) y(t)=d. Przelatujący supersamolot. R(t ) = D 2 + V 2 t 2. T = t + Δt = t + R(t) = t + D2 + V 2 t 2 T = R2 D 2 V. + R V d.

Kinematyka: opis ruchu

LUBELSKA PRÓBA PRZED MATURĄ klasa 2 poziom podstawowy

14P POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNY Z FIZYKI I ASTRONOMII. POZIOM PODSTAWOWY (od początku do grawitacji)

Utworzenie funkcji użytkownika w Visual Basic

14 POLE GRAWITACYJNE. Włodzimierz Wolczyński. Wzór Newtona. G- stała grawitacji 6, Natężenie pola grawitacyjnego.

Pierwsze dwa podpunkty tego zadania dotyczyły równowagi sił, dla naszych rozważań na temat dynamiki ruchu obrotowego interesujące będzie zadanie 3.3.

ANALIZA MATEMATYCZNA

III. Wstęp: Elementarne równania i nierówności

KLASA II TECHNIKUM POZIOM PODSTAWOWY PROPOZYCJA POZIOMÓW WYMAGAŃ

Wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła rewersyjnego

Wykład 2 - model produkcji input-output (Model 1)

Ruch pod wpływem sił zachowawczych

Skrypt 23. Geometria analityczna. Opracowanie L7

MECHANIKA 2. Prowadzący: dr Krzysztof Polko

Ruch prostoliniowy. zmienny. dr inż. Romuald Kędzierski

Co to jest wektor? Jest to obiekt posiadający: moduł (długość), kierunek wraz ze zwrotem.

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE

o współrzędnych (x i są punktami Steinera minimalizującymi długość sieci łączącej punkty P 1 ), i = 1, 2, 3, 4. Punkty pośrednie P 5 , y i , P 2

Transkrypt:

Konrad Słodowicz sk3079 AR Zadanie domowe satelita Współrzędne kartezjańskie Do opisu ruchu satelity potrzebujemy 4 zmiennych stanu współrzędnych położenia i prędkości x =r x =r x 3 = r 3, x 4 = r 4 gdzie r i r to współrzędne kartezjańskie położenia, a r oraz r to współrzędne prędkości (pochodne położenia) Aby napisać równania stanu potrzebujemy wzorów na pochodne kolejnych zmiennych Jak łatwo widać, =x 3 oraz = x 4 Aby otrzymać, natomiast, wzory na 3 i 4 trzeba przekształcić wzór na przyspieszenie w polu grawitacyjnym W tym celu rozpisujemy wektory na sumę iloczynów współrzędnych i wersorów oraz moduł na pierwiastek sumy kwadratów: r e + r ê = GM r ê +r ê ( r +r ) 3 Mnożąc obustronnie przez ê otrzymujemy r r = GM, ( r +r ) 3 a mnożąc to samo przez e mamy r r = GM ( r +r ) 3 Wobec tego, podstawiając odpowiednie zmienne stanu za r, równania stanu przyjmują postać: =x 3 = x 4 3 = GM 4 = GM x ( x +x ) 3 x ( x +x ) 3 Spróbujemy rozwiązać ten układ równań używając środowiska Simulink Dla ułatwienia obliczeń, przyjmiemy G= oraz M= (G stała grawitacji, M masa ciała, wokół którego orbituje satelita)

Z powodu problemów z Matlabem musiałem zamiast bloku funkcji własnej użyć układu bloków operacji matematycznych Zmieniając warunki początkowe całkowań możemy zmienić wartości początkowe zmiennych stanu, a co za tym idzie położenia początkowego oraz prędkości początkowej satelity Rysując wykres wartości x od x (r od r) otrzymamy wówczas drogę, po której orbituje satelita Dla uproszczenia, zmieniać będziemy tylko wartości początkowe x3 oraz x, zostawiając x4 oraz x zerowe W ten sposób jesteśmy pewni, że początkowy wektor prędkości jest prostopadły do wektora położenia Przyjmijmy, że x to położenie w poziomie, x w pionie, x3 to prędkość w poziomie a x4 w pionie a) wartości początkowe x3 =, x =

Otrzymujemy orbitę kołową b) wartości początkowe x3 = 5, x = Satelita wylatuje z orbity c) wartości początkowe x3 = 5, x =

Otrzymujemy orbitę eliptyczną Współrzędne biegunowe Podobnie jak powyżej, przyjmujemy zmienne stanu Będą to tym razem długość wektora położenia, kąt oraz ich pochodne x = p x =θ x 3 = ṗ x 4 = θ Do równań stanu potrzebujemy pochodnych powyższych zmiennych Jak wcześniej widać, iż = x 3 = x 4 Do obliczenia pochodnych x3 i x4 korzystam ze wzoru na przyspieszenie grawitacyjne, tym razem zamieniając r (t) na p(t) r(t) Mam więc, pomijając '(t)' r= GM p r Podstawiam to do równania na przyspieszenie p 3 podanego w zadaniu Jak wcześniej, ponieważ wersory r i θ są prostopadłe, mogę obustronnie pomnożyć najpierw przez pierwszy a następnie przez drugi, aby pozbyć się ich z równania Postępując w ten sposób i przekształcając otrzymane równania dostaję 3 = GM x +x x 4 oraz x 4 = x 3 x 4 x

Równania stanu przyjmują postać: =x 3 = x 4 3 = GM x +x x 4 4 = x x 3 4 x Jak wyżej, modeluję je w Simulinku przy użyciu bloków funkcji matematycznych: O ile powyższe wzory są poprawne, dobranie odpowiednich warunków początkowych w tym przypadku okazało się trudne Postanowiłem przyjąć początkowe x (długość wektora położenia) jako 5 a x (kąt) jako 0 Pozostałe wartości pozostawiłem zerowe Bz początkowej prędkości, satelita zaczyna spadać w stronę obiektu, wokół którego miała orbitować Ponieważ jednak a naszym teście obiekt jest jedynie punktem, satelita przelatuje przez niego na drugą stronę, aby w pewnym momencie zatrzymać się i wracać z powrotem, znowu przelatując na drugą stronę Maksymalna odległość satelity od obiektu zwiększa się z każdym cyklem Ciężko przedstawić to zachowanie w sprawozdaniu, gdyż jego zauważenie wymagało obserwacji drogi satelity w różnych momentach czasu Oto jeden z nich:

Należy pamiętać, iż satelita zaczynała swój ruch w odległości 5 od centrum Dobór odpowiedniej prędkości początkowej okazał się bardzo trudny Minimalne różnice sprawiały, że satelita albo spadała w stronę obiektu, albo wylatywała z orbity Już przy wartości początkowej x4 = 009, wykres ruchu po 5 sekundach wygląda następująco: Przy wartości początkowej x4 = 006, natomiast, satelita po ok 4 sekundach spada do obiektu:

Jak widać, ruch obiektu można przewidzieć na podstawie równań stanu Znając je oraz pewne warunki początkowe stan w danym momencie czasu można obliczyć stan obiektu w dowolnej chwili