METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH. P= 60 kn=p o l. x )

Podobne dokumenty
METODA ELEMENTÓW SKOŃCZONYCH DLA UKŁADÓW PRĘTOWYCH

Zagadnienie statyki kratownicy płaskiej

Arkusz 1 - karta pracy Całka oznaczona i jej zastosowania. Całka niewłaściwa

Teorie szybkości reakcji. Teoria zderzeń. Teoria zderzeń (2) T M. v σ. k Pσ. E a RT. Mając daną reakcję: A + B P o szybkości

KRYTERIA OCENIANIA ODPOWIEDZI Próbna Matura z OPERONEM Fizyka i astronomia Poziom rozszerzony

sin b) Wyznaczyć taką funkcję pierwotną do funkcji sin ( =, która przechodzi przez punkt (0,0)

WEKTORY skalary wektory W ogólnym przypadku, aby określić wektor, należy znać:

Metoda sił jest sposobem rozwiązywania układów statycznie niewyznaczalnych, czyli układów o nadliczbowych więzach (zewnętrznych i wewnętrznych).

Wymagany wiek emerytalny. rok m-c lata m-ce m-c rok

Przejścia międzypasmowe

Ć W I C Z E N I E N R E-14

Zasada prac przygotowanych







CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Informacja o przestrzeniach Sobolewa

15. CAŁKA NIEOZNACZONA cz. I

mechanika analityczna 2 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Metoda Elementów Skończonych w Modelowaniu Układów Mechatronicznych. Układy prętowe (Scilab)

Ekonometryczne modele nieliniowe

Metody energetyczne. Metoda Maxwella Mohra Układy statycznie niewyznaczalne Metoda sił Zasada minimum energii

Biokominek czarny 90x40 w połysku + gratisy

MES dla ustrojów prętowych (statyka)

Fizyka dla Informatyków Wykład 7 Mechanika Ośrodków Ciągłych

Uogólnione wektory własne











Definicja: Wektor nazywamy uogólnionym wektorem własnym rzędu m macierzy A

CAŁKOWANIE NUMERYCZNE

Granica funkcji - Lucjan Kowalski GRANICA FUNKCJI

Wykład 2 - zagadnienie dwóch ciał (od praw Keplera do prawa powszechnego ciążenia i z powrotem..)

cos(ωt) ω ( ) 1 cos ω sin(ωt)dt = sin(ωt) ω cos(ωt)dt i 1 = sin ω i ( 1 cos ω ω 1 e iωt dt = e iωt iω II sposób: ˆf(ω) = 1 = e iω 1 = i(e iω 1) i ω

Lekcja 7. Chodzenie przy nodze mijanie innych psów. Nauka wchodzenia na kocyk polecenie Na miejsce

Podsumowanie wyników ankiet dotyczących żywienia w sklepikach szkolnych.

1. Obciążenie statyczne

splajnami splajnu kubicznego

= 2 42EI 41EI EI 2 P=15 M=10 M=10 3EI. q=5. Pret s-p. Pret s-p. Pret s-p. Pret s-p. Pret s-l.

Linie wpływu w belce statycznie niewyznaczalnej

W-24 (Jaroszewicz) 22 slajdy Na podstawie prezentacji prof. J. Rutkowskiego. Cząstka w studni potencjału. przykłady efektu tunelowego

Wrocław 2003 STATECZNOŚĆ. STATYKA 2 - projekt 1 zadanie 2

Zagadnienia stacjonarne

( ) MECHANIKA BUDOWLI WZORY

Rozwiązanie równania różniczkowego MES

SZKOLENIE BHP. Pomoc domowa MATERIAŁY SZKOLENIOWE

ALGORYTM STATYCZNEJ ANALIZY MES DLA KRATOWNICY

Temperatura. Zerowa zasada termodynamiki

ANALIZA PRACY SYSTEMU ENERGETYCZNO-NAPĘDOWEGO STATKU TYPU OFFSHORE Z WYKORZYSTANIEM METODY DRZEW USZKODZEŃ

4.1. Lecture 4 & 5. Riemann. f(t)dt. a = t 0 <t 1 < <t n 1 <b= t n (4.1) , n [t i 1,t i ] t i t i 1 (i =1,...,n) f(ξ i )(t i t i 1 ) (4.

ś ś ń ć ń Ś ń Ń ń ć ń ń ć ś ś ś ś ń Ż ś ń Ż ś

1 Symulacja procesów cieplnych 1. 2 Algorytm MES 2. 3 Implementacja rozwiązania 2. 4 Całkowanie numeryczne w MES 3. k z (t) t ) k y (t) t )

P. Litewka Efektywny element skończony o dużej krzywiźnie , 45 , 3 , 45 , 45 , 45 , 45 , 9

BADANIA GRUNTU W APARACIE RC/TS

ć ć ć ć ć Ń ć ć ć ć

e = 1/3xH = 1,96/3 = 0,65 m Dla B20 i stali St0S h = 15 cm h 0 = 12 cm 958 1,00 0,12 F a = 0,0029x100x12 = 3,48 cm 2

Metoda Różnic Skończonych (MRS)

Rozwiązanie stateczności ramy MES

Wstęp do Modelu Standardowego

Analiza numeryczna. Stanisław Lewanowicz. Całkowanie numeryczne. Definicje, twierdzenia, algorytmy

Termodynamika. Część 10. Elementy fizyki statystycznej klasyczny gaz doskonały. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

Ź Ć Ó Ó

Ć Ź ć Ę ć Ę Ć Ź Ź Ć

Proces rezerwy w czasie dyskretnym z losową stopą procentową i losową składką

LABORATORIUM DYNAMIKI MASZYN

ś ś ź ć ć ż ż ść ź ś Ę ś ż ś ź ś Ę ż ż ć ś ś ź

Wyznacznikiem macierzy kwadratowej A stopnia n nazywamy liczbę det A określoną następująco:

UTRATA STATECZNOŚCI. O charakterze układu decyduje wielkośćobciążenia. powrót do pierwotnego położenia. stabilnego do stanu niestabilnego.

Stabilność liniowych układów automatyki

Pierścień wielomianów jednej zmiennej

7. MIEJSCA GEOMETRYCZNE PIERWIASTKÓW (mgp)

Zestaw zadań z Równań różniczkowych cząstkowych I 18/19

ć ć Ń Ę

Ę ć Ę Ś

Obliczenia naukowe Wykład nr 14

Ą ć ć ć ć ć ź

Ć w i c z e n i e K 4

ń ę ńń ń

ź

PROJEKT NR 1 METODA PRZEMIESZCZEŃ

Zjawisko Zeemana (1896)

ż ż ć ż ż ż ć Ć ć ż ż ć ż


ZJAWISKO TERMOEMISJI ELEKTRONÓW

Zagadnienie dwóch ciał

Wykład VI. Badanie przebiegu funkcji. 2. A - przedział otwarty, f D 2 (A) 3. Ekstrema lokalne: 4. Punkty przegięcia. Uwaga!

ć Ł Ł ć Ż Ż Ł Ż

MECHANIKA. Podstawy kinematyki Zasady dynamiki. Zasada zachowania pędu Zasada zachowania energii Ruch harmoniczny i falowy

Swobodny spadek ciał w ośrodku stawiającym opór

Sieci neuronowe - uczenie

Transkrypt:

EODA ELEENÓW SKOŃCZONYCH PRZYKŁAD. B zminnym przrju z ciążnim trójątnym. Sprządzić wyrs sił przrjwych, rz inii ugięci. p N/m α α A P Np N m Nm,p L,m A x I(x I( B Przd dnnim dysrtyzcji rzwżymy dw zgdnini: - udw mcirzy sztywnści mntu; - udw wtr ciążń mntu uwzgędnijącg wpływ ciążń międzywęzłwych.. cirz sztywnści mntu wg z zżnści v ϕ v ϕ q cirz sztywnści mntu wg rśimy w nym ułdzi współrzędnych x, y, z rzystjąc z pznnych wczśnij wzrów trnsfrmcyjnych sycznj mtdy przmiszczń. W zdniu ułd gny i ny ni są rócn wzgędm sii. Dw węzły ( i, żdy p dw stpni swdy w węzłch (v i ϕ. Wtr przmiszczń węzłwych mntu q jst cztrsłdniwy. Odpwidjący mu wtr ciążń węzłwych mntu jst równiż -słdniwy. cirz sztywnści mntu jst słdniw. q Z wzrów trnsfrmcyjnych mtdy przmiszczń d pręt ustrnni utwirdzng: υ υ v v (ϕ ϕ (ϕ ϕ (ϕ ϕ v v

v v ( ϕ ϕ v v ( ϕ ϕ v v ( ϕ ϕ v v ( ϕ ϕ - - - - - - v ϕ v ϕ - - - - - -. Rducj ciążń międzywęzłwych d węzłów - wtr ciążń Dysrtyzcji pdgją tż: spsó pdprci j i ciążni. W przypdu ciążni międzywęzłwg ciągłg nży zstąpić jg dziłni zstępczymi ciążnimi supinymi dziłjącymi w węzłch t, y prc ciążni zstępczg δl ył równ prcy ciążni ciągłg L p Pszuiwny wtr zstępczych sił węzłwych mntu: żmy wtdy wtr mntrnych sił węzłwych q rzdziić n dw wtry i wtdy w q przypdu, gdy w w. gdzi: - wtr sił węzłwych w Prc ciążni zstępczg n wirtunym stni przmiszczń węzłów L δ v δϕ δv δϕ δq. pdx, ( ( Prc ciągłg ciążni międzywęzłwg n wirtunj inii ugięci L p : L p δv ( x p( x dx D jj iczni ptrzn jst znjmść inii ugięci i v(x. Przyjmując xξ mżmy zpisć inię ugięci v ( ξ ξ ξ ξ. Jst t ścisły wzór w pstci wiminu -g stpni n ini ugięci I ( v, gdy siły i mmnty dziłją ty n ńcch.

dv dv Stł i wyznczmy z wrunów rzgwych uwzgędnijąc, ż ϕ : dx dξ v ( v v, v' ( ϕ ϕ '( ϕ ϕ v ( v ϕ v v Rzwiązując ułd równń złżny z równń i trzymmy: v ϕ v ϕ, v ϕ v ϕ P pdstwiniu i uprządwniu: v( ξ ( ξ ξ v ( ξ ξ ξ ϕ ( ξ ξ v ( ξ ξ ϕ Wprwdzjąc znczni N i, i,..., - funcj prsymując (tzw. funcj sztłtu mżmy mcirzw zpisć: v( ξ N q, { { gdzi N[N N N N ] jst mcirzą funcji sztłtu (mcirz prsymując. (x (x Pszczgón funcj sztłtu rśją inię ugięci i wywłną jdnstwym przmiszcznim przy przmiszcznich równych zru, np. N t v(x, gdy ϕ i v v ϕ. L p Przz ngię z wzrm mżmy zpisć, ż L p δ ( Nδq p( ξ dξ q L N N δ pdξ pdξ q p ξ ξ p ξp W przypdu ciążni zminng iniw: ( ( ( ξ ( ξ ξ (ξ ( ξ [( ξ p ξ p ] ξ ξ ξ [( ξp ξp ] [( ξ p ξp ] [( ξ p ξp ] dξ dξ dξ dξ [( ξ ξ ξ ξ p ( ξ ξ ξ p ] dξ [( ξ ξ ξ ξ p ( ξ ξ ξ p] [( ξ ξ ξ p (ξ ξ p ] [( ξ ξ ξ p ( ξ ξ p ] dξ dξ dξ

Wyrzystując zpisy: ξ ξ / d ξ d ξ ξ / ξ d ξ ξ / ξ d ξ ξ d ξ trzymmy: ( 7 p ( p p p ( p p ( p 7 p q q gdy p p q cnst t q q q q q Wtr mżn trtwć j siły przciwn (ujmn d rcji w ddtw wprwdznych więzch iminujących przmiszczni (pręt ustrnni utwirdzny. p p p x x y y 8 p p 9 9 7. Pdził n dw mnty dysrtyzcj.,7, X r r r r r r Y m m K r R Wtr sił węzłwych R rzdzimy n dw wtry tzn. R R, gdzi R - gny wtr sił węzłwych wynijący z ciążni przyłżng zpśrdni d węzłów nstrucji; - wtr sił węzłwych nstrucji wynijących z ciążni międzywęzłwg.

X r r r r r r N Nm cirz sztywnści mntów w ułdzi gnym są nstępując:,, -,, 97 97 97 97,, -,, 97 7 97 8 -, -,,, 97 97 97 97,, -,, 97 8 97 7 r r r r r r r r w. ( w. (,, -,, 9 8 9 8,, -,, 8 8 8 7 -, -,, -, 9 8 9 8,, -,, 8 7 8 8 r r r r r r r r w. ( w. ( N ch mcirzy zpisn są gn numry stpni swdy nstrucji r i ( i,..., dpwidjąc stpnim swdy mntu. Opisują n spsó płączni mntów rz spsó rzmiszczni pszczgónych słdniów mcirzy przy grgcji gnj mcirzy sztywnści nstrucji. W prgrmch mputrwych numry t są przchwywn w tzw. ticy cji, tórj pszczgón umny tzw. wtry cji dtyczą jdng mntu. Wtr cji mntu i : ϕ ϕ i ϕ ϕ i mnt mnt Z wtrów cji wyni zgdnść przmiszczń węzłów wspónych np.: v v r i ϕ ϕ r

Agrgcji mcirzy sztywnści j pprzdni z równń równwgi r r r r r r Zr Zr r r K r 97 97 7 8 9 8 r r r,, -,, 97 97 97 97,, -,, 97 7 97 8 -, -,, -, -,,,, -,, -, 97 8 8 8 7 -, -,, -, 9 8 9 8,, -, 8 7 8 8 r ϕ r r P p ϕ r r r ϕ r ϕ r R ni (r : (, 97r (, 9r, 97r P, 97r r p, 97r 9 r r r p, 8r, 9r, 8r P r r r r R ni (r : (, 97r, 97r p p p ( 9, 7r, 8r, 9r, 8r

p, 8,9 p p 9, 9,,9 9,9,9, 8,9 9,9,9, α [N],, α [Nm] Pdził n cztry mnty 9,,87,,7, X r r r r r r r r r 7 r 9 8 Y m m m m 8,,,7 9, 8, 7, α [N],,,, α [Nm] 7,7 Pdził n sim mntów Pdni j wyżj, cz uzys się jszcz rdzij dłdn wynii. 7