Geometria zderzenia. 100 (RHIC 200GeV), 1500 (LHC)

Podobne dokumenty
Najgorętsze krople materii wytworzone na LHC

5. (8 punktów) EGZAMIN MAGISTERSKI, r Matematyka w ekonomii i ubezpieczeniach

Biostatystyka, # 5 /Weterynaria I/

Metody probablistyczne i statystyka stosowana

Biostatystyka, # 4 /Weterynaria I/

Rachunek caªkowy funkcji wielu zmiennych

CAŠKOWANIE METODAMI MONTE CARLO Janusz Adamowski

In»ynierskie zastosowania statystyki wiczenia

Równania ró»niczkowe I rz du (RRIR) Twierdzenie Picarda. Anna D browska. WFTiMS. 23 marca 2010

Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności

Ciaªa i wielomiany. 1 Denicja ciaªa. Ciaªa i wielomiany 1

Wykªad 7. Ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych.

Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2

Katarzyna Grebieszkow Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej Zakład Fizyki Jądrowej Pracownia Reakcji Ciężkich Jonów

Fizyka do przodu w zderzeniach proton-proton

1 Przypomnienie wiadomo±ci ze szkoªy ±redniej. Rozwi zywanie prostych równa«i nierówno±ci

Krzywe i powierzchnie stopnia drugiego

Zbiory i odwzorowania

Arkusz maturalny. Šukasz Dawidowski. 25 kwietnia 2016r. Powtórki maturalne

Funkcje, wielomiany. Informacje pomocnicze

Interpolacja funkcjami sklejanymi

Metodydowodzenia twierdzeń

Fizyka zderzeń relatywistycznych jonów

Lekcja 9 - LICZBY LOSOWE, ZMIENNE

Ekonometria Bayesowska

Katarzyna Grebieszkow Wydział Fizyki Politechniki Warszawskiej Zakład Fizyki Jądrowej Pracownia Reakcji Ciężkich Jonów

Stereometria (geometria przestrzenna)

1 Trochoidalny selektor elektronów

Reakcje jądrowe. kanał wyjściowy

Prawdopodobie«stwo warunkowe, twierdzenie Bayesa, niezale»no± zdarze«.

Maªgorzata Murat. Modele matematyczne.

Indeksowane rodziny zbiorów

Stacjonarne szeregi czasowe

Kwantowa teoria wzgl dno±ci

ELEMENTARNA TEORIA LICZB. 1. Podzielno±

1 Metody iteracyjne rozwi zywania równania f(x)=0

Elementarna statystyka Wnioskowanie o regresji (Inference 2 czerwca for regression) / 13

Termodynamika - kilka relacji

Twierdzenie Wainera. Marek Czarnecki. Warszawa, 3 lipca Wydziaª Filozoi i Socjologii Uniwersytet Warszawski

Elementarna statystyka

Janusz Adamowski METODY OBLICZENIOWE FIZYKI Zastosowanie eliptycznych równa«ró»niczkowych

r = x x2 2 + x2 3.

wiczenie nr 3 z przedmiotu Metody prognozowania kwiecie«2015 r. Metodyka bada«do±wiadczalnych dr hab. in». Sebastian Skoczypiec Cel wiczenia Zaªo»enia

Rozwi zanie równania ró»niczkowego metod operatorow (zastosowanie transformaty Laplace'a).

EGZAMIN MAGISTERSKI, r Matematyka w ekonomii i ubezpieczeniach. a) (6 pkt.) oblicz intensywno± pªaconych skªadek;

Elementy geometrii w przestrzeni R 3

Analizy populacyjne, ªadunki atomowe

Badanie Gigantycznego Rezonansu Dipolowego wzbudzanego w zderzeniach ciężkich jonów.

Elementy Modelowania Matematycznego Wykªad 1 Prawdopodobie«stwo

Materiaªy do Repetytorium z matematyki

Lekcja 9 Liczby losowe, zmienne, staªe

MODELE LINIOWE i MIESZANE

1 Elektrostatyka. 1.1 Wst p teoretyczny

Wielomiany o wspóªczynnikach rzeczywistych

ANALIZA NUMERYCZNA. Grzegorz Szkibiel. Wiosna 2014/15

2. L(a u) = al( u) dla dowolnych u U i a R. Uwaga 1. Warunki 1., 2. mo»na zast pi jednym warunkiem: L(a u + b v) = al( u) + bl( v)

Hotel Hilberta. Zdumiewaj cy ±wiat niesko«czono±ci. Marcin Kysiak. Festiwal Nauki, Instytut Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego

Spis tre±ci. 1 Gradient. 1.1 Pochodna pola skalarnego. Plan

Wykªad 4. Funkcje wielu zmiennych.

Metody numeryczne i statystyka dla in»ynierów

Rys.2 N = H (N cos = N) : (1) H y = q x2. y = q x2 2 H : (3) Warto± siªy H, która mo»e by uto»samiana z siª naci gu kabla, jest równa: z (3) przy

Ekonometria. wiczenia 7 Modele nieliniowe. Andrzej Torój. Instytut Ekonometrii Zakªad Ekonometrii Stosowanej

Relacj binarn okre±lon w zbiorze X nazywamy podzbiór ϱ X X.

i, lub, nie Cegieªki buduj ce wspóªczesne procesory. Piotr Fulma«ski 5 kwietnia 2017

Eksperyment ALICE i plazma kwarkowo-gluonowa

Proste modele o zªo»onej dynamice

Badanie właściwości przypadków produkcji dżet-przerwa w rapidity-dżet na Wielkim Zderzaczu Hadronów

Aproksymacja funkcji metod najmniejszych kwadratów

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Ekonometria - wykªad 8

Wielomiany. El»bieta Sadowska-Owczorz. 19 listopada 2018

Zderzenia relatywistyczne

Metody dowodzenia twierdze«

Rozdział 7 Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność

Czego oczekujemy od LHC? Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Ekonometria Bayesowska

Ekstremalnie fajne równania

Struktura porotonu cd.

1. Wcześniejsze eksperymenty 2. Podstawowe pojęcia 3. Przypomnienie budowy detektora ATLAS 4. Rozpady bozonów W i Z 5. Tło 6. Detekcja sygnału 7.

*** Teoria popytu konsumenta *** I. Pole preferencji konsumenta 1. Przestrze«towarów 2. Relacja preferencji konsumenta 3. Optymalny koszyk towarów

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

1 Poj cia pomocnicze. Przykªad 1. A A d

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

EGZAMIN MAGISTERSKI, r Matematyka w ekonomii i ubezpieczeniach

1 Bª dy i arytmetyka zmiennopozycyjna

Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni

Spl tanie i inne korelacje kwantowe w ukªadach zªo»onych

Przekroje Dedekinda 1

Statystyka. Šukasz Dawidowski. Instytut Matematyki, Uniwersytet l ski

Listy i operacje pytania

Ukªady równa«liniowych

Co i czym mo»na skonstruowa

Statystyka opisowa. Wykªad II. Elementy statystyki opisowej. Edward Kozªowski.

WFiIS Imi i nazwisko: Rok: Zespóª: Nr wiczenia: Fizyka Dominik Przyborowski IV 5 22 J drowa Katarzyna Wolska

Wykªad 10. Spis tre±ci. 1 Niesko«czona studnia potencjaªu. Fizyka 2 (Informatyka - EEIiA 2006/07) c Mariusz Krasi«ski 2007

c Marcin Sydow Przepªywy Grafy i Zastosowania Podsumowanie 12: Przepªywy w sieciach

O pewnym zadaniu olimpijskim

Rachunek ró»niczkowy funkcji jednej zmiennej

2 Liczby rzeczywiste - cz. 2

Elektrostatyka. Prawo Coulomba. F = k qq r r 2 r, wspóªczynnik k = 1 = N m2

Transkrypt:

Geometria zderzenia zderzenia skrajnie relatywistycznych energii - obrazek geometryczny trajektorie prostoliniowe skrócenie Lorentza w kierunku wi zki - czynnik γ = E NN /2 m p 1 (RHIC 2GeV), 15 (LHC) zderzaj ce sie j dra to dwa bardzo cienkie dyski TYLKO cz ± nukleonów uczestniczy w zderzeniu (partycypanci, participants) s to nukleony z obszaru przekrywania obu dysków

Centralno± zderzenia wielko± obszaru przekrywania zale»y od parametru zderzenia b (impact parameter) b - odlegªo± mi dzy trajektoriami ±rdodków obu j der zderzenia j drowe zachodz gdy b R A + R B, caªy taki zbiór zderze«to zderzenia minimum-bias (dla wi kszych parametrów zderzenia - zderzenia ultraperyferyczne, oddz. elektromagnetyczne) dla du»ych b - zderzenia peryferyczne peripheral collisions dla maªych b zderzenia centralne central collisions dla b zderzenia czoªowe head on collisions

Pªaszczyzna zderzenia zwyczajowo przyjmujemy kierunek osi z dla kierunku wi zek pªaszczyzna wyznaczona przez parametr zderzenia i o± wi zki to pªaszczyzna zderzenia reaction plane (zwykle przyjmuje si pª. x-z) analogicznie jak w zwykªej reakcji rozpraszania pªaszczyzna poprzeczna x-y, prostopadªa do wi zki transverse plane 1 y (fm) 5 5 w pªaszczy¹nie poprzecznej dziej si najciekawsze rzeczy, dynamika w pª x-y najlepiej zbadana 1 1 5 5 1 x (fm)

Zranione nukleony, partycypanci W zale»no±ci od parametru zderzenia, ilo± nukleonów uczestnicz cych w zderzeniu zmienia si nukleony, które nie uczestnicz w zderzeniu nazywamy spektatorami, nukleonami spektatorami spectators, spectator nucleons mo»na rozró»ni spektatory pocisku i tarczy nukleony, które zderzyªy sie conajmniej raz nazywamy partycypantami participants, participant nucleons cz ± osób rozró»nia partycypanci Npart - cojajmniej jedno oddziaªywanie zranione nukleony Nw - conajmniej jedno oddziaªywanie nieelastyczne obecnie te nazwy stosuje si zamiennie dla nukleonów oddziaªyj cych nieelastycznie, czyli uczestnicz cych w produkcji cz stek (wi kszo± u»ywa participant nucelon, polscy autorzy czasami wounded nucleon, ze wzgl du na wkªad - A. Biaªas, M. Bleszy«ski, W. Czyz, Nucl Phys. B111 (1976) 461, wounded nucleon model)

Denicje centralno±ci zderzenia parametr zderzenia nie jest mierzalny, w praktyce centralno± zderzenia denujemy przez inn mierzalna wielko± mo»na wybra dowoln obserwabl, która zmienia si montonicznie z parametrem zderzenia np. - krotno± produkowanych cz stek (najwi ksza gdy obszar przekrywania jest du»y) (w przybli»eniu N ch Npart (model zranionych nukleonów)) - energia mierzona w kalorymetrze (wystarczy nawet odpowied¹ detektora) - energia spektatorów w ZDC (najcz ±ciej tylko neutrony), najmniejsza dla zderze«centralnych

Klasy centralno±ci I ró»ne miary centralno±ci daja w przyblizeniu to samo - silna korelacja, ale nie dokªadnie to samo!! I w zderzeniach A-A prawie nigdy nie bierzemy zderze«min. bias zderzenia centralne i peryferyczne bardzo si ró»ni I wszystkie przypadki dzielimy na klasy centralno±ci (wzgl dem danej zmiennej, np. energia poprzeczna) 16 Pb+Pb ATLAS snn=2.76 TeV Σ ET ( η <3.2) [TeV] 13 (-1)% (4-1)% 14 (1-2)% 15 (2-4)% dn/det [ TeV-1 ] centrality bins 1 ATLAS Pb+Pb snn=2.76 TeV 8 6 4 12 2.5 1 1.5 2 2.5 3 3.5 4 FCal Σ ET (3.2< η <4.9) [TeV].5 1 1.5 2 2.5 3 3.5 FCal Σ ET (3.2< η <4.9) [TeV] I Wybór ró»nych skorelowanych zmiennych dla def. centralno±ci zwykle nie ma znaczenia. Uwaga, ostre ganice klas centralno±ci w jednej zmiennej s rozmyte w drugiej. Trzeba wiedzie co porównywa mi dzy eksperymentami i mi dzy eksp. a modelami. I Wybór de nicji klas centralno±ci ma znaczenie dla w skich przedziaªów, dla zderze«bardzo centralnych, bardzo peryferycznych, dla oddziaªywa«p-a

Optyczny, rozkªad nukleonów w j drze rozkªad materii j drowej w du»ym j drze opisujemy rozkªadem Woodsa-Saxona ρ ρ A (r) = 1 + exp((r R A )/a) gdzie promie«r A 1.12fmA 1/3, a.5-.6fm parametr grubo±ci, ρ.16fm 3 g sto± w ±rodku w modelu geometrycznym zderze«j drowych, zderzaj si indywidualne nukeony, pochodz ce z obu j der poªo»enia nukleonów zgodne z rozkªadem WS rozkªad materii (ªadunku) znamy z eksp. rozpraszania elektronów na j drach, rozkªad poªoze«nukleonów jest troszk w»szy (bo same nukleony maj sko«czony promie«) dla maªych j der u»ywa sie inne parametryzacje, np. f. Gaussa lub parametryzacja z modeli (harmonic oscillator shell modell), dla deuteronu lub j dra 3 He kwadrat funkcji falowej w zaawansowanym modelowaniu uwzgl dnia sie deformacje j drowe

Optyczny, p-a proton uderza w j dro w punkcie s = (x, y), porusza si po linii prostej wzdªu» z prawd.,»e oddziaªa z konkretnym nukleonem tarczy to p = σ ρ(x, y, z) σ to nieel. przekrój czynny T A (x, y) = ρ(x, y, z)dz Uwaga: czasami u»ywa si T A (x, y) = ρ(x,y,z) dz A prawdopodobie«stwo,»e proton oddziaªa to d 2 σ pa db2 Prawdopodobie«stwo,»e oddziaªaªo k nukleonów tarczy to A dz = σ T A (x, y) A ( = 1 (1 p) A = 1 1 σ T ) A (x, y) A A ( A ) P(k) = p k (1 p) A k k ±rednia liczba zranionych nukleonów z A przy uderzeniu w punkcie b = (x, y) to pa = σ ρ(x, y, z)dz ±rednia liczba zranionych nukleonów z A, u±redniona po parametrach zderzenia to po prostu σ A σpa

Optyczny, A-A I B (~s ~b/2, z ) i ρa (~s + ~b/2, z ), ρ to zwykle nukleony w j drach A i B s rozªo»one zgodnie z rozkªadem ρ b rozkªad Woodsa-Saxona, a ~ to parametr zderzenia. I s rozkªad nukleonów z B uderzaj cych w punkcie ~ to TB (~s ~b/2) B R = ρ B (~s ~b/2, z )/B zgodnie z analiz dla p-a, ±rednia g sto± zranionych nukleonów z B to (liczba prawd.) T (~s + ~b/2) A nb (~s ) = TB (~s ~b/2) 1 1 σ A A I s x y ) pªaszczyzny zderzenia to caªkowita g sto± nukleonów w punkcie ~ = (, T (~s + ~b/2) A T (~s ~b/2) B npart (~s ) = TB (~s ~b/2) 1 1 σ A s + ~b/2) 1 1 σ B + TA (~ A B Pb -Pb b =2 fm N part H x, y L Pb -Pb b =1 fm 4 N part H x, y L 3 2 5 2 5 1 1-5 y -5 x -5 x 5-5 5 y

Zranione nukleony dla okre±lonego parametru zderzenia b liczba zranionych nukleonów N part = n part(x, y) dxdy 4 3 2 1 2 4 6 8 1 12 14 dla zderze«czoªowych (b ) prawie wszystkie nukleony s zranione N part A + B = 416 liczba zranionych nukleonów (partycypantów) jest dobr miar centralno±ci zderzenia

Liczba zderze«dla okre±lonego parametru zderzenia b, prawdopodobie«stwo,»e konkretny nukleon z A zderzy si z konkretnym nukleonem z B wynosi p coll = σ TA ( s b/2) T B ( s + b/2) A B = σ T AB( b) AB T AB ( s) nazywamy funkcj przekrywania nuclear thickness function dla zderzenia j der A i B przy parametrze zderzenia b. prawdopodobie«stwo k zderze«to a ich ±rednia liczba to N coll = σt AB ( b) P AB (k, ( AB ) b) = p k coll k (1 p coll )AB k 15 1 5 2 4 6 8 1 12 14 liczba zderze«jest zwykle du»o wi ksza ni» liczba zranionych nukleonów (ka»dy nukleon zderza si wiele razy), ozn. N coll, N bin, number of binary collisions

Przekrój czynny na zderzenie dla okre±lonego parametru zderzenia b, prawdopodobie«stwo,»e zajdzie conajmniej jedno zderzenie wynosi d 2 σ AB db 2 = P inel ( b) = ( AB P AB (k, b) = 1 k=1 1 σ T AB( b) AB ) AB ta wielko± jest ró»niczkowym nieelastycznym przekrojem czynnym j dro-j dro 1..8.6.4.14.12.1.8.6.4.2.2. 5 1 15 2. 5 1 15 2 caªkowity przekrój czynny to σ inel AB = ( 1 1 ( 1 σ T AB( b) AB ) AB ) d 2 b 7.7b jest to wi cej ni» naiwny geometryczny przekrój czynny π(r A + R B ) 2 5.5b do b 14fm mo»na przyj 1% prawd. reakcji, klasy centralno±ci s rozmieszczone równomiernie w b 2

Liczba zranionych nukleonów - produkcja cz stek w orginalnym modelu zranionych nukleonów liczba produkowanych cz stek jest proporcjonalna do N part zwykle dn dη ro±nie szybciej z centralno±ci ( Npart ) stosuje sie parametryzacj modelem mieszanym (N part N coll ) [ ] [ ] dn AB 1 α κ N part + αn coll dnpp 1 α N part + αn coll dη 2 dη 2 domieszka zderze«binarnych α =.1-.18 zale»y (troch ) od energii argument zyczny za skalowaniem z liczba zranionych nukleonów - cz stki o maªym p dzie poprzecznym nie zd» si oddzieli od nukleonu, caªo± uczestniczy w oddziaªywaniu i dopiero pó¹niej emituje mi kkie cz stki dla emisji wa»ne czy zaszªo jakiekolwiek oddziaªywanie czy nie skalowanie z Npart - dla cz stek o du»ych p dach i maªych przekrojach czynnych na produkcje skalowanie z liczb zderze«uwaga: zyczne argumenty za skalowaniem zakªadaj niezale»ne zderzenia nukleon-nukleon, w zderzeniach j drowych dochodzi modykacja procesów w stanie pocz tkowym i zmiana krotno±ci w dynamice po pierwszych zderzeniach nukleon-nukleon (wtórne rozpraszanie, hydrodynamika, pochªanianie cz stek itp.)

Skalowanie z liczb zderze«binarnych - R AA liczba twardych procesów w zderzeniu A-B (d»ety, wysokie p, bozony elektrosªabe) skaluje si jak liczba zderze«binarnych N hard ( b) = σhard pp T AB ( b) P inel AB ( b) rozkªad produkowanych cz stek na jedno zderzenie j drowe ma posta dn AB d 2 pdη ( b) = (1 σ ppt AB ( b) dσhard pp d 2 pdη ( ) 1 σ T AB ( AB)σpp = N coll b) P inel( AB b) AB dn pp d 2 pdη dla zderze«min. bias, u±rednienie po parametrze zderzenia (z wag P inel AB ( b)) daje dn AB d2 pd η = Ncoll d 2 b P inel ( b)d 2 b dnpp = AB σpp d2 pd η σ AB dnpp d2 pd η czyli dla min. bias d σ AB hard d σpp hard = AB d2 pd η d2 pd η argument parametryczny - Je»eli przekrój czynny jest bardzo maªy to liczba zranionych nukleonów jest równa (z dokªadno±cia do czynnika 2) liczbie zderzen binarnych - procesy twarde maj zawsze maªy przekrój czynny

Nuclear modication factor - R AA Efektów j drowe na produkcj cz stek twardych okre±la wspóªczynnik modykacji j drowej nuclear modication factor R AA = σ dn hard AA d 2 pdη N coll dσhard pp d 2 pdη gdzie N coll jest liczb zderzen binarnych u±rednion po badanym przedziale centralno±ci R AA < 1 tlumienie, suppression, quenching 1 brak efektow osrodka > 1 wzmocnienie, enhancement RAA 1 dla fotonów, bozonów elektrosªabych (sªabe oddziaªywanie z o±rodkiem) R AA < 1 dla hadronów, d»etów, tªumienie d»etów w pla¹mie kwarkowo-glonowej

Monte Carlo Monte Carlo, polega na przypadkowym generowaniu zderze«j drowych jako niezale»nych zderze«nukleon-nukleon nukleony w ka»dym j drze rozªo»one s przypadkowo zgodnie z rozkªadem ρ(x, y, z) nukleony z obu j der przelatuj po liniach prostych zderzenie N-N nast puje gdy odlegªo± w pªaszczy¹nie poprzecznej jest mniejsza ni» σ pp/π (black disc scattering) y 8 6 4 2-1 -5 5 1 x -2 y 7.5 5 2.5-7.5-5 -2.5 2.5 5 7.5-2.5 x -4-6 -5-7.5 w ka»dym zderzeniu przypadkowa liczba nukleonów jest zraniona, ±rednia liczba podobna jak w modelu optycznym Glaubera oddziaªywanie nast puje gdy n part 2 - min. bias

Monte Carlo II w losowaniu rozkªadu nukleonów w j drze uwzgl dnia si korelacje dwucz stkowe (excluded volume eect) np.» damy aby nukleony w j drze byªy dalej od siebie ni» d =.4fm dla maªych j der - losowanie z kwadratu funkcji falowej zamiast black disc prole u»ywa si realistycznego prolu dla prawdopodobie«stwa oddziaªywania N-N przy parametrze zderzenia b np. Gaussian wounding prole P inel NN (b) = Ae Ab2 /σ pp mo»na dobra parametry do elastycznego i caªkowitego przekroju czynnego t el (b) = 1 1 P inel(b) σ NN el = t el (b) 2 d 2 b w modelu black disc mamy σ el = σ inel (¹le!)

-2 1-4 1 Mean RMS - rozkªady krotno±ci przy zaªo»eniu niezale»nej produkcji w ka»dym ¹ródle (zraniony nukleon) mo»na otrzyma caªkowity rozkªad krotno±ci jako zªo»enie rozkªadów (np. negative binomial P NN (n) = Γ(n+κ)λn κ κ ) cz stek z ka»dego ¹ródªa Γ(κ)n!(λ+κ) n+κ P(k) = i P part(i)(p NN... i razy P NN )(k) -1 [GeV ] Pb dn/dσe T 1/N evt -3 1 ATLAS Preliminary -1 p+pb, L int = 1 µb s NN = 5.2 TeV -5 1-6 1 Glauber Glauber-Gribov, Ω =.55 Glauber-Gribov, Ω = 1.1 frameetratios2 Entries 2 Mean RMS Glauber 1 fit / data frameetratios3 Entries 2 Mean RMS Glauber-Gribov, Ω =.55 1 2 frameetratios4 Entries Glauber-Gribov, Ω = 1.1 1 5 1 15 Pb ΣE T [GeV] podobnie mo»na opisywa inne wielko±ci np. energia poprzeczna w kalorymetrze

- podsumowanie liczba zranionych nukleonów jest miar centralno±ci zderzenia - tak przedstawiane s dane eksperymentalne i wyniki modeli liczba zranionych nukleonów i liczba zderze«binarnych rosn dla zderze«centralnych model Glaubera Monte Carlo generuje przypadkowo zdarzenia o peªnym rozkªadzie N part wspóªczynnik modykacji j drowej R AA u»ywamy dla cz stek produkowanych w procesach twardych - opisuje stosunek rozkªadów zmierzonych w AA do przeskalowanego rozkªadu z pp (R AA = 1 oznacza brak efektów j drowych)

¹ródªa Phys. Rev. C 88 (213) 4499 New J. Phys. 13 (211) 558 arxiv: 91.4355 Phys.Today 56N1 (23) 48 Phys.Rev. C79 (29) 6494 arxiv:111.4316 ATLAS-CONF-213-96 arxiv:111.269 [nucl-th] nucl-ex/7125v1 Phys.Rev.Lett. 15 (21) 25233 http://www-np.ucy.ac.cy http://www.nsp.phys.spbu.ru