Obserwable polaryzacyjne w zderzeniach deuteronu z protonem

Podobne dokumenty
Układy kilku nukleonów jako laboratorium do badania oddziaływań jądrowych. Elżbieta Stephan Instytut Fizyki, Uniwersytet Śląski, Katowice

Dynamika w układach kilku nukleonów teoria i eksperyment

Eksperymentalne badanie układów kilkunukleonowych

Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Reakcje jądrowe. kanał wyjściowy

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

Fizyka do przodu w zderzeniach proton-proton

Formalizm skrajnych modeli reakcji

Wstęp do oddziaływań hadronów

Reakcje jądrowe. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1

Skrajne modele mechanizmu reakcji

Wykorzystanie symetrii przy pomiarze rozkładu kąta rozproszenia w procesie pp pp

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013

Funkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I)

Mody sprzężone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych

r. akad. 2008/2009 V. Precyzyjne testy Modelu Standardowego w LEP, TeVatronie i LHC

Badanie Gigantycznego Rezonansu Dipolowego wzbudzanego w zderzeniach ciężkich jonów.

Podstawy Fizyki Jądrowej

2008/2009. Seweryn Kowalski IVp IF pok.424

Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności

Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych

Proponowane tematy prac licencjackich dla studentów kierunku Energetyka i chemia jądrowa w roku akademickim 2016/17

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki

15 Potencjały sferycznie symetryczne

Fizyka zderzeń relatywistycznych jonów

Mody sprzęŝone plazmon-fonon w silnych polach magnetycznych

REZONANSY : IDENTYFIKACJA WŁAŚCIWOŚCI PRZEZ ANALIZĘ FAL PARCJALNYCH, WYKRESY ARGANDA

Fizyka Fizyka eksperymentalna cząstek cząstek (hadronów w i i leptonów) Eksperymentalne badanie badanie koherencji koherencji kwantowej

Zderzenia ciężkich jonów przy pośrednich i wysokich energiach

Jądra o wysokich energiach wzbudzenia

Chiralność w fizyce jądrowej. na przykładzie Cs

Rozpady promieniotwórcze

Dynamika relatywistyczna

Zadania z mechaniki kwantowej

VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego

WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 9. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Medycznej IF AŚ

Model uogólniony jądra atomowego

Podstawy fizyki subatomowej. 3 kwietnia 2019 r.

Rozkłady wielu zmiennych

V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania

Promieniowanie jonizujące

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

Struktura porotonu cd.

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Rozszyfrowywanie struktury protonu

Theory Polish (Poland)

Pomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu

Jądra dalekie od stabilności

Jądra o wysokich energiach wzbudzenia

Rozpad alfa. albo od stanów wzbudzonych (np. po rozpadzie beta) są to tzw. długozasięgowe cząstki alfa

Badanie uporządkowania magnetycznego w ultracienkich warstwach kobaltu w pobliżu reorientacji spinowej.

Zakład Fizyki Jądrowej

Rozdział 7 Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność

Rzadkie gazy bozonów

Fizyka współczesna. Jądro atomowe podstawy Odkrycie jądra atomowego: 1911, Rutherford Rozpraszanie cząstek alfa na cienkich warstwach metalu

Najgorętsze krople materii wytworzone na LHC

Spin jądra atomowego. Podstawy fizyki jądrowej - B.Kamys 1

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Jądra o dużych deformacjach. Jądra o wysokich spinach.

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2009

Podstawowe własności jąder atomowych

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Wstęp do Modelu Standardowego

Dwie lub więcej cząstek poza zamkniętą powłoką

Własności jąder w stanie podstawowym

x = cos θ. (13.13) P (x) = 0. (13.14) dx 1 x 2 Warto zauważyć, że miara całkowania w zmiennych sferycznych przyjmuje postać

Biologiczne skutki promieniowania

1. Wcześniejsze eksperymenty 2. Podstawowe pojęcia 3. Przypomnienie budowy detektora ATLAS 4. Rozpady bozonów W i Z 5. Tło 6. Detekcja sygnału 7.

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Pψ ψ ψ. r p r p. r r, θ π θ, ϕ π + ϕ. , 1 l m

WSTĘP DO FIZYKI JADRA ATOMOWEGOO Wykład 10. IV ROK FIZYKI - semestr zimowy Janusz Braziewicz - Zakład Fizyki Atomowej IF AŚ

Struktura protonu. Elementy fizyki czastek elementarnych. Wykład III

Wstęp do Modelu Standardowego

Symetrie. D. Kiełczewska, wykład 5 1

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Sympozjum SHE 2017 Challenges in the studies of super-heavy nuclei and atoms

Chiralny Rachunek Zaburzeń czyli jak nie

Widmo elektronów z rozpadu beta

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.

Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.

Podstawy Fizyki III Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 19, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

ĆWICZENIE 13 TEORIA BŁĘDÓW POMIAROWYCH

40. Międzynarodowa Olimpiada Fizyczna Meksyk, lipca 2009 r. DWÓJŁOMNOŚĆ MIKI

Symetrie. D. Kiełczewska, wykład 5 1

Skręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym

BADANIE ELEKTRYCZNEGO OBWODU REZONANSOWEGO RLC

Kinematyka: opis ruchu

Energetyka konwencjonalna odnawialna i jądrowa

Jądra dalekie od stabilności

Neutronowe przekroje czynne dla reaktorów IV generacji badania przy urządzeniu n_tof w CERN

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Wiadomości wstępne. Krótka historia Przekrój czynny Układ jednostek naturalnych Eksperymenty formacji i produkcji

Teoria kinetyczno cząsteczkowa

Oddziaływanie cząstek z materią

Symetrie. D. Kiełczewska, wykład9

Transkrypt:

Obserwable polaryzacyjne w zderzeniach deuteronu z protonem Seminarium Fizyka Jądra Atomowego Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego Elżbieta Stephan Zakład Fizyki Jądrowej i Jej Zastosowań Instytut Fizyki Uniwersytetu Śląskiego

Obszar badań Układ trzech nukleonów Rozpraszanie elastyczne i reakcja rozszczepienia deuteronu dp Obserwable polaryzacyjne

Układ dwu-nukleonowy Standardowe modele oddziaływania Teoria wymiany mezonowej dla sił NN - nukleonowe stopnie swobody (CD Bonn, Nijm I, Nijm II, AV18) CD Bonn + jawne uwzględnienie stopni swobody pojedynczego izobaru Δ barionowe kanały sprzężone Realistic Potentials Coupled-Channels Potential

Układ dwu-nukleonowy Model oddziaływania w efektywnej teorii pola Chiral Perturbation Theory efektywny potencjał NN otrzymuje się w wyniku systematycznego rozwinięcia na wyrazy charakteryzowane określoną potęgą ν zmiennej pędowej Q, (Q/Λ χ ) ν, gdzie Λ χ 1 GeV (skala łamania Sym. Ch.); łatwe dla amplitudy rozpraszania π-π i π-n, bardziej skomplikowane dla oddziaływania N-N Dwa rodzaje przyczynków: wymiana pionu(-ów) (wierzchołki kolejnych rzędów) oddziaływania punktowe (parametry LEC)

Układ dwu-nukleonowy Model potencjału w EFT / ChPT LO: (ν=0) wymiana 1π & 2 LEC NLO: (ν=2) wymiany 2π & 7 LEC & poprawki do wymiany 1π NNLO: (ν=3) wymiany 2π & poprawki LO, NLO

Układ dwu-nukleonowy Opis danych eksperymentalnych Obecne realistyczne potencjały NN dają bardzo dobry opis wszystkich danych dla układu 2N χ 2 / punkt CD Bonn NijmI NijmII Av18 Coupl.Ch. Liczba parametrów 45 41 47 40 ~40 dane pp 1.01 1.03 1.03 1.35 1.02 dane np 1.02 1.03 1.03 1.07 1.03 Także formalizm EFT/ChPT, wraz z rosnącym rzędem, opisuje układ 2N bardzo dobrze - znacząca poprawa przy przejściu NLO do NNLO do NNNLO (26 LEC)

Układ trzech nukleonów Potencjały RP / CC & modele 3NF Siły trój-nukleonowe jedynie słaby związek z potencjałami NN (TM99, Urbana IX, Brazil) Konkurencyjne efekty związane ze wzbudzaniem Δ (dyspersja dwu-nukleonowa i efektywna 3NF) wypadkowy wpływ Δ jest raczej mało istotny

Układ trzech nukleonów 3NF w podejściu ChPT Siły trój-nukleonowe pojawiają się naturalnie, w pełni konsystentnie z przyczynkami 2N NLO: NNLO: Wszystkie przyczynki się znoszą! Trzy możliwe topologie

Efekty 3NF Stany związane kilku nukleonów Potencjały NN z dodanym modelem 3NF przewidują energie wiązania 3N, 4N ( E B [MeV]) znacznie lepiej! 3 H 3 He 4 He E B ( 3 H) użyte w ficie 3NF Eksperyment 8.48 7.72 28.3 CD Bonn 8.01 7.29 26.3 NijmII 7.66 7.01 24.6 Av18 7.62 6.92 24.3 CD Bonn + TM99 8.48 7.73 29.2 NijmII + TM99 8.39 7.72 28.5 Av18 + TM99 8.48 7.76 28.8 Av18 + UIX 8.48 7.76 28.5 CC CD Bonn + Δ 8.36 7.64 28.4

Rozpraszanie elastyczne nukleon-deuter Obserwable Różniczkowy przekrój czynny ogólna siła Obserwable polaryzacyjne: Wekt. zdolność analizująca it 11 oddziaływanie L S Tensorowe zdolności analizujące T 20, T 21, T 22 oddz. tensorowe (D-state) oddz. (L S) 2 Współczynniki korelacji C ij k Współczynniki transferu K ij k oddz. Spin-Spin

Efekty 3NF Rozpraszanie sprężyste nukleon-deuter Potencjały NN z dodanym modelem 3NF lepiej odtwarzają minimum dσ/dω rozpraszania d(n,n)d ale

Kinematyka reakcji breakupu Trzy nukleony w stanie końcowym - 9 zmiennych Zachowanie energii i pędu 4 równania Pięć niezależnych zmiennych kinematycznych Eksp. zupełny kinematycznie (ekskluzywny) pomiar 5 Eksperyment inkluzywny pomiar 4 parametrów 1 H(d,pp)n mierzone: kierunki oraz energie obu protonów, t.j. θ 1,φ 1,E 1 θ 2,φ 2,E 2 Długość łuku zmienna S

Układ trzech nukleonów w kontinuum Przekroje czynne i zdolności analizujące reakcji breakupu 1 H(d,pp)n w zakresie średnich energii Niewiele danych dle breakupu w tym obszarze energii (eksperymenty w PSI przy 65 MeV/A tylko 14 konfiguracji kinematycznych) Do wyciągnięcia wniosków o modelach oddziaływania niezbędne są dane eksperymentalne dla możliwie dużego obszaru przestrzeni fazowej Możliwe badanie różnych efektów Wpływ oddziaływania 3NF Rola siły Coulombowskiej Efekty relatywistyczne

Eksperymenty 1 H(d,pp)n i 2 H(p,pp)n Kernfysisch Versneller Instituut, Groningen

Układy detekcyjne SALAD 140 teleskopów ΔE-E 3 płaszczyzny MWPC zakres kątowy: θ = (12º, 38º), φ = (0º, 360º) BINA Wall - bardzo podobna do SALAD'a Ball - 149 detektorów typu phoswitch zakres kątowy - niemal 4π

Centrum Badawcze Juelich, COSY, 130 MeV Pomiary przy pomocy GeWall - kąty przednie GeWall@COSY Θ: 3º-14º φ: 2π

Eksperyment 1 H(d,pp)n przy 130 MeV Wyniki dla przekroju czynnego przykład

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 i 100 MeV Stany polaryzacji wiązki 130 MeV SALAD P z P zz 100 MeV BINA P z P zz 7 states: 0.008 0.05 5 states: 0.01-0.02 0.02-0.07 P z max P zz max P z P zz P z max P zz max P z P zz +1/3-1 0.256-0.757 +2/3 0 0.449-0.118-2/3 0-0.444 0.050 0 +1-0.068 0.556 0-2 0.021-1.340 +2/3 0 0.443-0.208-2/3 0-0.548 0.035 0 +1-0.067 0.550 0-2 0.004-1.430 +1/3 +1 0.198 0.672 0 0 0 0

σ Wyznaczenie polaryzacji wiązki Rozpraszane sprężyste: 3 2 ( θ, ϕ ) = σ ( θ ) 1 + 3 it ( θ ) P cosϕ T ( θ ) P cos2ϕ T ( θ ) P P p p 0 p 11 p z p 22 p zz p 20 p zz 2 4 N N P 0 = a cosϕ + b cos2ϕ c N + 0 it 11, T 20, T 22 : pomiar w RIKEN, Eur. Phys. J. 31, 383 (2007) P z max =0, P zz max =+1 P z max =0, P zz max =-2 P z max =-2/3, P zz max =0 P z max =+2/3, P zz max =0 P z max =+1/3, P zz =-1 P z max =+1/3, P zz =+1 θ o o p =17 ± 0. 5 θ o o p =17 ± 0. 5 θ o o p =17 ± 0. 5 ϕ p

Analyzing powers of elastic scattering 1 H(d,d)p 1 H(d,dp) E. Stephan et al., Phys. Rev. C 76, 057001 (2007) GeWall @ COSY H. Mardanpour et al., Eur. Phys. J. 31, 383 (2007) H. Witała et al., Few-Body Systems 15, 67-85 (1993)

K. Sekiguchi, Phys. Rev. C 70, 014001 (2004)

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Wyznaczenie zdolności analizujących dla reakcji breakupu ),, ( ' 2 1 S θ θ ς = + + = y x z p A A P f φ φ φ ϕ ς cos 2 3 sin 2 3 ), ', ( 12 + + yy xx zz xy zz A A P A P φ φ φ 2 2 cos 2 1 sin 2 1 sin 2 2 1 0 0 P P N N N f =

Zdolności analizujące dla reakcji breakupu relacje wynikające z zachowania parzystości "parzyste": A y, A xx, A yy "nieparzyste": A x, A xy; A y ( ς ', ϕ12) = A y ( ς ', ϕ12); A x ( ς ', ϕ12) A ( ς ', ϕ12); = x ς ' = ( θ1, θ2, S)

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Wyznaczenie zdolności analizujących dla reakcji breakupu f f P fit z uwzględnieniem relacji wynikających z symetrii parzystości = N P p ( ς ', ϕ12 N N 0 0 ς ' = ( θ1, θ2, S) 3 3, φ) = Pz sinφ Ax + cosφ Ay 2 2 P zz 1 2 sin 2φ A xy + P zz + 1 2 sin 2 φ A xx + 1 2 cos 2 φ A yy 1 2 ( f p ( ς ', ϕ, φ) f ( ς ', ϕ, )) 12 + p 12 φ 1 2 ( f p ( ς ', ϕ, φ) f ( ς ', ϕ, )) 12 p 12 φ

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące Wektorowe (A x, A y ) i tensorowe (A xx, A yy, A xy ) zdolności analizujące wyznaczone w szerokim zakresie przestrzeni fazowej Około 800 punktów na obserwablę θ 1, θ 2 = 15 o 30 o ; siatka 5 o ; Δθ = ±2 o φ 12 = 40 o 180 o ; siatka 20 o ; Δφ = ±10 o S [MeV] = 40 160; siatka 4; ΔS = ±4 niepewność statystyczna 0.01 0.05 (dominuje) dobra kontrola efektów systematycznych Porównanie z obliczeniami teoretycznymi (χ 2 ) 5 x 800 punktów eksperymentalnych E. Stephan et al., Phys. Rev. C 82, 014003 (2010) istotny wpływ uśredniania

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 100 MeV Zdolności analizujące Wektorowe (A x, A y ) i tensorowa (A xy ) zdolności analizujące wyznaczone w szerokim zakresie przestrzeni fazowej Około 400 punktów na obserwablę θ 1, θ 2 = 15 o 30 o ; siatka 5 o ; Δθ = ±2 o φ 12 = 40 o 180 o ; siatka 20 o ; Δφ = ±10 o S [MeV] = 40 160; siatka 4; ΔS = ±4 niepewność statystyczna 0.01 0.05 (dominuje) dobra kontrola efektów systematycznych Porównanie z obliczeniami teoretycznymi (χ 2 ) 3 x 400 punktów eksperymentalnych istotny wpływ uśredniania

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące - globalne porównanie z teorią O i = i l A ( ϕ ) + ( 1) A ( ϕ ) i 12 12 l=1 for "even" l=0 for "odd"

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące - porównanie z teorią

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Zdolności analizujące - porównanie z teorią CDB+ CDB+ +Coul ChPT N2LO ChPT N3LO 2N 2N+TM99 AV18+UIX

Tensorowe zdolności analizujące konfiguracje, dla których przewiduje się istotny wpływ 3NF

Tensorowe zdolności analizujące konfiguracje, dla których przewiduje się istotny wpływ 3NF

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Wektorowe zdolności analizujące

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Tensorowe zdolności analizujące Problem z TM99 3NF

Pomiar 1 H(d,pp)n przy energii 130 MeV Tensorowe zdolności analizujące problem przy małych E rel? uwzględnienie oddziaływania kulombowskiego nie pomaga!

Wektorowe zdolności analizujące (130 MeV) Pomiary przy pomocy GeWall - przykłady 2 x 150 punktów eksperymentalnych

Pomiary 2 H(p,pp)n Wektorowe (protonowe) zdolności analizujące 190 MeV, H. Mardanpour et al. P Ay P Ay

Pomiary 2 H(p,pp)n Wektorowe (protonowe) zdolności analizujące 190 MeV, H. Mardanpour et al. 135 MeV, M. Eslami-Kalantari et al. P Ay P Ay > 1000 punktów > 1000 punktów

Badanie układu 3N - rozpraszanie elastyczne Podsumowanie wyników Uzupełniono bazę danych dla rozpraszania elastycznego dp przy energii 130 MeV (SALAD i GeWall@COSY) oraz 100 MeV (BINA): wektorowa zdolność analizująca dobrze opisane potencjałem NN problemy z opisem tensorowych zdolności analizujących inna zależność od energii wiązki przewidywanych i obserwowanych efektów (100, 130 i 140 MeV)

Badanie układu 3N - breakup dp Podsumowanie wyników Uzyskano bogaty zestaw wektorowych zdolności analizujących dla breakup'u dp przy energii wiązki 130 MeV (SALAD i GeWall@COSY) oraz 100 MeV (BINA): obserwable te w badanym zakresie energii są bardzo mało czułe na 3NF i dobrze opisywane przez samo oddziaływanie NN Podobny zestaw danych dla tensorowych zdolności analizujących przy energii 130 MeV (SALAD) oraz 100 MeV (BINA): Przewidywana czułość na 3NF rośnie z energią Eksperyment nie potwierdza: Uwzględnienie 3NF (TM99 lub Urbana) pogarsza opis danych dla A xy przy energii 130 MeV Istotne efekty kulombowskie obserwowane dla A xy przy energii 100 MeV

Badanie układu 3N - breakup pd Podsumowanie wyników Uzyskano bogaty zestaw wektorowych (protonowych) zdolności analizujących dla breakup'u pd przy energiach wiązki 135 MeV oraz 190 MeV (BINA): bardzo dobry opis A y dla konfiguracji zblizonych do koplanarnych problemy z opisem danych dla małych względnych kątów azymutalnych; rozbieżności rosną z energią

Badanie układów 3N/4N Dalsze perspektywy Dalsza analiza istniejących danych (pozostałe obserwable, koincydencje Wall-Ball, analiza neutronów) Pomiary przy innych energiach Energia 160 MeV (80 MeV/A): BINA Wyższe energie: WASA@COSY Energie od 35 do 50 MeV: PAX@COSY Rozwój obliczeń teoretycznych: równoczesne uwzględnienie wszystkich elementów dynamiki układu (3NF, Coulomb, relatywistyka) rozwój obliczeń ChPT (pełne obliczenia dla N3LO, "ChPT with explicit Δ", ) Pomiary (BINA, WASA) i obliczenia dla układu 4N