WSPOLCZYNNIKI ZBIEZNOSCI ALGORYTMOW GIBBSA

Podobne dokumenty
Geometryczna zbieżność algorytmu Gibbsa

Matematyka dyskretna - wykład - część Podstawowe algorytmy kombinatoryczne

Spacery losowe generowanie realizacji procesu losowego

Lista zadania nr 7 Metody probabilistyczne i statystyka studia I stopnia informatyka (rok 2) Wydziału Ekonomiczno-Informatycznego Filia UwB w Wilnie

Dr inż. Robert Wójcik, p. 313, C-3, tel Katedra Informatyki Technicznej (K-9) Wydział Elektroniki (W-4) Politechnika Wrocławska

Wykład 9: Markov Chain Monte Carlo

Techniki Optymalizacji: Stochastyczny spadek wzdłuż gradientu I

Procesy stochastyczne WYKŁAD 2-3. Łańcuchy Markowa. Łańcuchy Markowa to procesy "bez pamięci" w których czas i stany są zbiorami dyskretnymi.

Układy równań liniowych

Prawdopodobieństwo. Prawdopodobieństwo. Jacek Kłopotowski. Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH. 16 października 2018

Obliczenia naukowe Wykład nr 6

Algorytm Metropolisa-Hastingsa

Wstęp do programowania

Wielowymiarowy próbnik Gibbsa

Macierze - obliczanie wyznacznika macierzy z użyciem permutacji

Procesy stochastyczne WYKŁAD 2-3. Łańcuchy Markowa. Łańcuchy Markowa to procesy "bez pamięci" w których czas i stany są zbiorami dyskretnymi.

Wyk lad 4 Macierz odwrotna i twierdzenie Cramera

Zastosowania wyznaczników

Interpolacja. Marcin Orchel. Drugi przypadek szczególny to interpolacja trygonometryczna

i=7 X i. Zachodzi EX i = P(X i = 1) = 1 2, i {1, 2,..., 11} oraz EX ix j = P(X i = 1, X j = 1) = 1 7 VarS 2 2 = 14 3 ( 5 2 =

6 Homomorfizmy przestrzeni liniowych

KOMBINATORYKA OBIEKTY KOMBINATORYCZNE MATEMATYKA DYSKRETNA (2014/2015)

= 1, = = + 1D, + 2D<,

Rachunek prawdopodobieństwa Rozdział 3. Prawdopodobieństwo warunkowe i niezależność zdarzeń.

Rozwiązywanie układów równań liniowych

Wyk lad 5 W lasności wyznaczników. Macierz odwrotna

EGZAMIN DYPLOMOWY, część II, Biomatematyka

Procesy Markowa zawdzięczają swoją nazwę ich twórcy Andriejowi Markowowi, który po raz pierwszy opisał problem w 1906 roku.

12DRAP - parametry rozkładów wielowymiarowych

Proces rezerwy w czasie dyskretnym z losową stopą procentową i losową składką

Tytuł pracy dyplomowej

UKŁADY ALGEBRAICZNYCH RÓWNAŃ LINIOWYCH

Zdzisław Dzedzej. Politechnika Gdańska. Gdańsk, 2013

Układy stochastyczne

Aproksymacja. j<k. L 2 p[a, b] l 2 p,n X = Lemat 1. Wielomiany ortogonalne P 0,P 1,...,P n tworza przestrzeni liniowej Π n. Dowód.

Matura próbna 2014 z matematyki-poziom podstawowy

Wręczenie Nagrody im. Witolda Lipskiego

Ile potrzeba matematyki, żeby zrozumieć prosty algorytm?

PageRank. Bartosz Makuracki. 28 listopada B. Makuracki PageRank

3. Wykład Układy równań liniowych.

Wykład 12: Warunkowa wartość oczekiwana. Rozkłady warunkowe. Mieszanina rozkładów.

Modelowanie komputerowe

Strategie ewolucyjne (ang. evolu4on strategies)

1 0 Je»eli wybierzemy baz A = ((1, 1), (2, 1)) to M(f) A A =. 0 2 Daje to znacznie lepszy opis endomorzmu f.

ρ siła związku korelacyjnego brak słaba średnia silna bardzo silna

Redukcja wariancji w metodach Monte-Carlo

Wersja testu A 18 czerwca 2012 r. x 2 +x dx

Algorytmy MCMC i ich zastosowania statystyczne

Wstęp do metod numerycznych Algebraiczna metoda gradientów sprzężonych. P. F. Góra

EGZAMIN DYPLOMOWY, część II, Biomatematyka

Przepustowość kanału, odczytywanie wiadomości z kanału, poprawa wydajności kanału.

Metody numeryczne. materiały do wykładu dla studentów

Rozwiazywanie układów równań liniowych. Ax = b

Ekonometria Bayesowska

Paweł Gładki. Algebra. pgladki/

Wykład 11: Martyngały: definicja, twierdzenia o zbieżności

Algorytmy genetyczne. Paweł Cieśla. 8 stycznia 2009

Wykład 7: Warunkowa wartość oczekiwana. Rozkłady warunkowe.

Wstęp do programowania

Wstęp do sieci neuronowych, wykład 12 Łańcuchy Markowa

19 marzec, Łańcuchy Markowa z czasem dyskretnym. Procesy Stochastyczne, wykład 6, T. Byczkowski, Procesy Stochastyczne, PPT, Matematyka MAP1136

Uwaga: Funkcja zamień(a[j],a[j+s]) zamienia miejscami wartości A[j] oraz A[j+s].

Obliczenia naukowe Wykład nr 8

Wstęp do sieci neuronowych, wykład 11 Łańcuchy Markova

Optymalizacja ciągła

Wyk lad 7 Metoda eliminacji Gaussa. Wzory Cramera

METODY NUMERYCZNE. wykład. konsultacje: wtorek 10:00-11:30 środa 10:00-11:30. dr inż. Grażyna Kałuża pokój

Imputacja brakujacych danych binarnych w modelu autologistycznym 1

Rachunek prawdopodobieństwa

PROGRAMOWANIE KWADRATOWE

Analiza Algorytmów. Informatyka, WPPT, Politechnika Wroclawska. 1 Zadania teoretyczne (ćwiczenia) Zadanie 1. Zadanie 2. Zadanie 3

Podstawy metod probabilistycznych. dr Adam Kiersztyn

1 Metody rozwiązywania równań nieliniowych. Postawienie problemu

Spotkanie olimpijskie nr lutego 2013 Kombinatoryka i rachunek prawdopodobieństwa

Wykład VII. Kryptografia Kierunek Informatyka - semestr V. dr inż. Janusz Słupik. Gliwice, Wydział Matematyki Stosowanej Politechniki Śląskiej

Zmienna losowa i jej rozkład Dystrybuanta zmiennej losowej Wartość oczekiwana zmiennej losowej

Analiza matematyczna i algebra liniowa Macierze

Zaawansowane metody numeryczne

Algebra z geometrią analityczną zadania z odpowiedziami

Prawdopodobieństwo i statystyka

Prawdopodobieństwo i statystyka r.

Wprowadzenie do Scilab: macierze

15. Macierze. Definicja Macierzy. Definicja Delty Kroneckera. Definicja Macierzy Kwadratowej. Definicja Macierzy Jednostkowej

Podstawy nauk przyrodniczych Matematyka

Kodowanie i kompresja Streszczenie Studia Licencjackie Wykład 14, Kryptografia: algorytmy asymetryczne (RSA)

Zadania o numerze 4 z zestawów licencjat 2014.

Statystyka w analizie i planowaniu eksperymentu

Symulacyjne metody wyceny opcji amerykańskich

Wstęp do metod numerycznych Faktoryzacja QR i SVD. P. F. Góra

Niech X i Y będą niezależnymi zmiennymi losowymi o rozkładach wykładniczych, przy czym Y EX = 4 i EY = 6. Rozważamy zmienną losową Z =.

Metody Rozmyte i Algorytmy Ewolucyjne

WYKŁAD 1. Witold Bednorz, Paweł Wolff. Rachunek Prawdopodobieństwa, WNE, Instytut Matematyki Uniwersytet Warszawski

Elementy statystyki opisowej, teoria prawdopodobieństwa i kombinatoryka

Działania na przekształceniach liniowych i macierzach

Wybrane algorytmy tablicowe

Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2009

Zbigniew S. Szewczak Uniwersytet Mikołaja Kopernika Wydział Matematyki i Informatyki. Graniczne własności łańcuchów Markowa

TEORIA GIER W EKONOMII WYKŁAD 2: GRY DWUOSOBOWE O SUMIE ZEROWEJ. dr Robert Kowalczyk Katedra Analizy Nieliniowej Wydział Matematyki i Informatyki UŁ

Wyznaczniki. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 6. Wykład z algebry liniowej Warszawa, listopad 2013

Ćwiczenia: Ukryte procesy Markowa lista 1 kierunek: matematyka, specjalność: analiza danych i modelowanie, studia II

Transkrypt:

Please cite this article as: Paweł Kopciuszewski, Współczynniki zbieżności algorytmów Gibbsa, Scientific Research of the Institute of Mathematics and Computer Science, 2002, Volume 1, Issue 1, pages 77-84. Prace Naukowe Instytutu Matematyki i Informatyki Politechniki Cz^stochowskiej The website: http://www.amcm.pcz.pl/ WSPOLCZYNNIKI ZBIEZNOSCI ALGORYTMOW GIBBSA Pawel Kopciuszewski Instytut Matematyki i Informatyki, Politechnika Czgstochowska Streszczenie. Praca poswi^cona jest badaniu taricuchow Markowa generowanych roznymi modyfikacjami metody Gibbsa. W szczegolnosci obliczane sg, wspolczynniki zbieznosci dla trzech najbardziej znanych w literaturze modyfikacji algorytmu Gibbsa dla pewnych szczegolnych przestrzeni stanow. 1. Modyfikacje metody losowania Gibbsa Metoda losowania Gibbsa umozliwia generowanie probki losowej z g^stosci TT(#) o nosniku S C Rn na podstawie gejstosci warunkowych w(xi X j, j ^ «), i = 1,..., n, gdzie x = (#1,..., xn) G S. tancuch Markowa wygenerowany za pomoca^ tej metody nazywamy lancuchem Gibbsa. Aby wygenerowac probk losowa^ z g^stosci TT, stosujemy nast pujq,cy algorytm: Najpierw wybieramy stan pocz^tkowy x^ = ( a ^ %..., o 4 ' ) S w lancuchu Markowa {X^}. W kroku algorytmu k = 1,2,..., generujemy stan x(k) _ ^l *,.,.,Xn ) S w nastejmj^cy sposob: a;^ #2 jest realizacj^ z 7r(a;i aj2,..., X n ') jest realizacj^, z 7r(«2 ^i > ^3 5 7 ^n! k xl-i k k Jest realizacja, z x(xn-i\x(k\, x^ 2, x Xn * jest realizacj^, z 7r(x n a?j,...,2;^^) X)) ) k i (1) G^stosc prawdopodobienstwa przejscia h(x,y) ze stanu x = (#1,...,ar n ) G S do stanu y = (2/1,, ^n) G 5 mozna wyrazic za pomoca^ wzoru n (^- ^ 1,...,y t -_i,a; i + 1,...,x n ) (2) 77

Prace Naukowe Instytutu Matematyki i Informatyki Politechniki Cz^stochowskiej gdzie RZi,...,zn Jes^ macierzq, prawdopodobienstw przejscia dla lancucha wygenerowanego metoda^ DUGS, okreslonej, przez permutacje^ (zi,..., zn). Metod opisana^ powyzej nazywamy algorytmem losowania peramtacji dla lancucha Gibbsa (random permutation Gibbs sampler), w skrocie RPGS. 2. Wspolczynniki zbieznosci Niech S b^dzie zbiorem jv-elementowym. Niech {X^} be/lzie taiicuchem Markowa z przestrzenia^ stanow S oraz macierza^ prawdopodobienstw przejscia H. Zajmiemy si obecnie ocen^, wspolczynnikow zbieznosci A(#) dla lancuchow Markowa {X^}, generowanych za pomoc^, modyfikacji metody losowania Gibbsa. Twierdzenie 1 Lancuchy Markowa {X} z niezmienniczym prawdopodobienstwem it oraz skonczonq, przestrzeniq stanow S C 7 2, generowane metodami DUGS, posiadajq ten sam wspolczynnik zbieznosci. Dowod. Bez straty ogolnosci mozemy zalozyc, ze S = {(ui,vj) : i,j = 1,2,..., 5}. Liczba wszystkich stanow jest wtedy rowna N = s2. Aby wygenerowac lancuch Markowa z niezmienniczym prawdopodobienstwem TT, mozna zastosowac dwa rozne algorytmy DUGS. Dla pierwszego z nich prawdopodobienstwo przejscia h(x,y) z punktu x = (t*t-, Vj\ = l,..., «s, do punktu y = (w m, t>;), 771, / = 1,..., s, spelnia warunek h(x,y) = n(vi\um)tr(um\vj) (7) Dla drugiego algorytmu prawdopodobienstwo przejscia spelnia warunek h(x, y) = v(um\vi)ic(vi\ui) (8) Niech DI, D<i b^d^ macierzami prawdopodobienstw przejscia dla lancuchow Markowa generowanych odpowiednio pierwszym oraz drugim z algorytmow. Niech Tm, m = 1,..., s, be/la^ macierzami o elementach t^, spelniaj^,cych warunki: 79

Prace Naukowe Instytutu Matematyki i Informatyki Politechniki Cz^stochowskiej innego prawdopodobienstwa do generowania permutacji niz prawdopodobienstwo jednostajne. Niech pi 7r(tti i;i) > 0, p2 = K(ui\v2) > 0, qi w(vi ut) > 0, q2 it(vi\u2} > 0 b^da^ prawdopodobieiistwami warunkowymi oraz Przyklad 1 Istniej^, dwa algorytmy DUGS, za pomoczj, ktorych mozna generowac lancuchy Markowa z przestrzenia^ stanow S. Niech DI oraz D2 oznaczaj^, macierze prawdopodobienstw przejscia dla lancuchow Markowa generowanych za pomoc^, algorytmow DUGS. Z twierdzenia 1 wynika, ze lancuchy Markowa generowane za pomoc^ tych algorytmow posiadajq, ten sam wspolczynnik zbieznosci. W zwi^zku z tym przeanalizujemy zbieznosc tylko jednego z tych dwoch algorytmow. Z rownania (2) wynika, ze prawdopodobienstwo przejscia z punktu x = (v,i,vj), i,j = 1,2, do punktu y = (tt m,vj), m,/ = 1,2, dla pierwszego z algorytmow DUGS spelnia nast^pujq,cy warunek: h(x,y) = Tr(vi\um)ir(um\Vj) Wtedy macierz prawdopodobienstw przejscia DI moze bye zapisana w nast puj^cej postaci: -qi) (l-pi)q2 (1 qi) (l-pi)q2 (1 \P29l Wartosci wlasne macierzy DI SQ, rowne \i = X2 = 0, AS = 1, A4 = 6 Wynika st^,d, ze wspolczynnik zbieznosci A(_Di) = ^. Zauwazmy, ze im mniejsze sa^ roznice pomi^dzy prawdopodobienstwami P1,P2 lub ^1,^2? tym mniejszy jest wspolczynnik zbieznosci \6\. Przyklad 2 W przykladzie tym oblicze^ wspolczynniki zbieznosci dla lancuchow Markowa, generowanych za pomoc^ metod RSGS. Niech prawdopodobienstwa wylosowania liczb z dwuelementowego zbioru 81

Prace Naukowe Instytutu Matematyki i Informatyki Politechniki Cz^stochowskiej Pp = pd1 + (I - p)d2 Wartosci wlasne macierzy Pp s^ rowne Ai = 1, A2 = 0, A3 = f + i\a>2 + 4 p(l-p), A 4 = f Jesli 6 > 0, to wspolczynnik zbieznosci A(P) = A3 osi^ga wartosc najmniejsza^ dla p = 0 lub p = 1. Wtedy macierz Pp rowna jest macierzy DI lub macierzy -D2? a przypadek ten rozwazany juz byl w przykladzie 1. Jesli ^ < 0, to wspolczynnik zbieznosci A(P) = As osia^ga wartosc najmniejsz^, dla P = \ 5^+7 lub p = i - ^/TTI (15) Niech P oznacza macierz prawdopodobienstw przejscia dla p spelniaj^cego warunek (6). Wowczas wspolczynnik zbieznosci A(P) = Ml (16) W literaturze rozwaza si^ algorytmy RPGS, dla ktorych permutacje ze zbioru Z generuje si^ z jednakowym prawdopodobienstwem [6]. W naszym przykladzie odpowiada to sytuacji, gdy p = \. Okazuje si jednak, ze wspolczynnik zbieznosci A(P p ) osi^ga wartosc najwi^ksz^ dla p ^. Zatem lancuch Markowa, generowany za pomoc^ algorytmu RPGS dla p =, jest najwolniej zbiezny. Dokonamy teraz porownania wspolczynnikow zbieznosci A(,Di) dla metody DUGS, X(R) dla metody RSGS oraz A(P) dla metody RPGS. Z obliczen wynika, ze A(P) < X(Di) oraz A(P) < X(R) (17) oraz _i X(Di) > X(R) o -1< 6 < -- (18) o Wspolczynnik zbieznosci A(P) jest najmniejszym wspolczynnikiem z wszystkich analizowanych w powyzszych przykladach. Zatem lancuch Markowa, generowany za pornoc^, algorytmu RPGS z macierzy prawdopodobienstw przejscia P, jest najszybciej zbiezny. 83