Jak wyprowadzić magnetyzm z prawem Biota-Savarta z prawa Coulomba i relatywistyki? Przemysław Borys
|
|
- Milena Maj
- 7 lat temu
- Przeglądów:
Transkrypt
1 Jak wyprowadzić magnetyzm z prawem Biota-Saarta z prawa Coulomba i relatywistyki? Przemysław Borys Wstęp Czy pole magnetyczne i siła Lorenza są samodzielnymi zjawiskami przyrody, czy też występują one w ścisłym związku z oddziaływaniami elektrycznymi? Czy jedno może istnieć bez drugiego? Czy zastanawialiście się kiedyś jak wyprowadzić prawo Biota-Saarta z równań Maxwella, skoro zapisana jest w nich cała teoria elektromagnetyzmu? Zanim zajmiemy się rachunkami, zilustrujemy jakościowo sposób pojawiania się i znikania oddziaływań magnetycznych na prostym przykładzie nieskończenie długiego przewodnika z prądem. Na rysunku A widzimy, elektroneutralny przewodnik z prądem (w którym elektrony poruszają się przeciętnie z lewa na prawo), obok którego spoczywa próbny ładunek dodatni. Na ten ładunek wypadkowo nie działa żadna siła i spoczywa on nieruchomo w miejscu. Sytuacja jednak ulega zmianie kiedy spojrzymy na nią z układu odniesienia, związanego z elektronem. Zajdą bowiem transformacje relatywistyczne odległości. I tak, elektrony, które poprzednio były w ruchu, teraz spoczywają i zgodnie ze skróceniem Lorentza, odległość między nimi wzrośnie: L e0 Z kolei odległość między protonami, które poprzednio były nieruchome, a teraz poruszają się z prędkością będzie mniejsza i wyniesie: L p L p0 Sytuację z punktu widzenia elektronu obrazuje rysunek B powyżej. W konsekwencji materia rozpatrywanego przewodnika zawiera większą gęstość protonów, a mniejszą elektronów. Przewodnik stałby się naładowany dodatnio i mógłby odpychać próbne ładunki dodatnie z otoczenia. A więc z tego punktu widzenia próbny ładunek dodatni, który spoczywał poprzednio obok przewodnika, poddany byłby sile i musiałby się poruszać ruchem przyspieszonym. Powstaje pytanie: który opis jest prawidłowy? Ten, w którym przewodnik jest elektroneutralny czy ten, w którym odpycha próbne ładunki dodatnie? Odpowiedź jest prosta: opis zjawisk fizycznych we wszystkich układach odniesienia musi dawać takie same przewidywania. Ponieważ L e
2 przedstawione powyżej przewidywania są rozbieżne, wnioskujemy stąd, że opis zjawiska jest niekompletny. Coś dzieje się z oddziaływaniem kulombowskim podczas relatywistycznych zmian układu odniesienia. To coś to pojawienie się oddziaływań magnetycznych i siły Lorentza F I L Bq B (1). W naszym przypadku, prąd w przewodniku płynie w lewo, co daje koncentryczne linie pola magnetycznego wokół niego, skierowane zgodnie z regułą prawej dłoni w głąb kartki na wysokości ładunku próbnego. W tej sytuacji, zgodnie z regułą prawej ręki, siła Lorentza działa w kierunku przewodnika, kompensując odpychanie jednoimiennych ładunków. Okazuje się, że siła Lorentza pojawia się podczas relatywistycznej transformacji siły Coulomba 1 : F q 1 q r 3 r () do ruchomego układu odniesienia. Wówczas ładunek zaczyna się poruszać, można z nim związać prąd, a pole magnetyczne pojawia się w postaci całki wyrażanej prawem Biota Saarta, które wyprowadzić można właściwie tylko na gruncie relatywistyki. W poniższych rozważaniach oczywiście nie będziemy rozpatrywali zaawansowanej relatywistyki z jej rozwiniętym aparatem matematycznym, obejmującym tensor pola elektromagnetycznego itp. Chcę to opisać w sposób możliwie zrozumiały dla szerokiej rzeszy czytelników i potraktujemy sprawę po inżyniersku, gdzie dynamikę można w najbardziej uproszczony sposób rozpatrywać za pomocą relacji F d p (3) m m Przy czym pęd pm, a jest masą relatywistyczną (niezbyt lubianą przez fizyków, bo masa powinna odzwierciedlać nie tylko bezwładność ciała jak masa relatywistyczna, ale również jego oddziaływanie grawitacyjne czego masa relatywistyczna nie robi we właściwy sposób). Niemniej, jest to jeden ze sposobów na opis dynamiki relatywistycznej, który nie wymaga angażowania zaawansowanego aparatu matematycznego i dlatego się nim posłużymy. W drodze do transformacji sił Skoro chcemy zobaczyć, jak zachowuje się prawo Coulomba poddane transformacji do ruchomego układu odniesienia, musimy wyznaczyć relacje na takie przekształcenia. Skoro siła to pochodna pędu, a pęd to iloczyn masy relatywistycznej i prędkości, potrzebujemy wyprowadzić relacje na masę relatywistyczną poruszającego się obiektu w układzie primowanym (układ porusza się z prędkością, a obiekt w tym układzie porusza się z prędkością u', np. widziany na pokładzie rakiety) względem masy relatywistycznej tego samego obiektu w układzie nieprimowanym (gdzie porusza się z prędkością u, np. względem Ziemi, z której obserwujemy rakietę, rys. poniżej). Podobnie, potrzebujemy relacji na wyrażanie prędkości w układzie ruchomym za pomocą prędkości 1 Która, nawiasem mówiąc, wynika wprost z prawa Maxwella na dywergencję pola elektrycznego ładunku o symetrii sferycznej. W ten sposób uzyskujemy związek tych równań z prawami Maxwella. Zrozumiały: czyli odwołujący się do ogólnodostępnej wiedzy. Niestety mimo że stosunkowo zrozumiałe, rachunki są długie i wymagają skupienia. Matematyczny poziom tego tekstu powinien być osiągalny nawet dla licealisty, któremu zalecam nie przejmowanie się symbolami pochodnych d i traktowanie ich jak przyrostów Δ, bo nie ma w tekście żadnych zaawansowanych technik różniczkowych.
3 w układzie nieruchomym. Zaczniemy od tego drugiego, bo transformacja prędkości (wyprowadzana często dla przypadku jednowymiarowego w typowych kursach fizyki) przyda nam się do transformacji masy relatywistycznej. Aby dojść do transformacji prędkości, zaczynamy od transformacji Lorentza, w których dla uproszczenia czynnik relatywistyczny oznaczymy przez 1 przyjmiemy, że ruchomy okład odniesienia porusza się z prędkością [,0,0] (zbliża się do nieruchomego od ujemnych wartości x-ów), a więc dobieramy układ współrzędnych w taki sposób, że prędkość posiada tylko składową x-ową. Wówczas mamy (transformacje Lorentza): i x' x t y ' y z ' z t ' t x (4) które możemy wyrazić dla przyrostów jako: dx'dx dy 'dy dz 'dz ' dx (5) Wyciągając w tych wszystkich relacjach przed nawias, identyfikując dx, dy u y,
4 dz u z, a potem dokonując dzieleń dx' ' u' x, dy ' ' u ' y oraz dz ' ' u' z, uzyskujemy: u' x u' y u' z u y u x u z u x (6) Wiemy już jak zachowuje się wektor prędkości przy przejściu z jednego inercjalnego układu odniesienia do innego. A co dzieje się z masą relatywistyczną? To wymaga niestety trochę więcej wysiłku. Zacznijmy od podstawowej relacji: m u' m u' (7) W układzie spoczynkowym, masa nie porusza się z prędkością u', lecz z prędkością nietransformowaną u, a zatem Z czego wyliczamy: I podstawiamy do (7): m u m u (8) u m (9) m u' u u' (10) Rozbijemy teraz kwadrat wektora u', pamiętając o wzorze na obliczanie długości wektora u :
5 m u ' u u' x u' y u' z (11) Podstawiając wyprowadzone wcześniej relacje na u' transformowane względem u, dostajemy: m u' u u y u z (1) Co po sprowadzeniu wnętrza dolnego pierwiastka do wspólnego mianownika daje: m u ' u x u x c 4 u x u c u x c u u y z (13) Człony z dwójką upraszczają się i zauważamy, że daje się wyjąć przed nawias. Podstawiamy też 1 : Teraz zauważamy, że m u' c u c u x c u y c u z c u x u x c u u y c u z (14), wobec czego mamy:
6 Czyli ostatecznie: Transformacja siły u m u' u 1 c 4 c u u c u x u m u ' u x c (16) u x (15) Dysponujemy już wzorem na przekształcanie masy i wzorem na przekształcanie prędkości, zatem możemy zapisać siłę w ruchomym układzie odniesienia jako 3 F ' d p' ' d ' m u'u' (17) Po podstawieniu zależności na m u ' i na składowe prędkości u', anulują się wzajemnie czyniki i uzyskamy: F ' d ' { m u [ i 'u y j 'u z k ' ]} (18) Gdzie i', j', k' to wersory osi OX, OY, OZ primowanego układu współrzędnych. Nawias wymnażamy i różniczkujemy, zastępując d ' ' d 4 : 3 Licealistom tutaj pomogę w interpretacji symbolu 'd': tutaj interesuje nas przyrost czasu, w którym zachodzi zmiana pędu dp. Ta zmiana pędu może jednak pochodzić od dwóch źródeł: od zmiany masy relatywistycznej i wówczas pojawi się czynnik dm przy ustalonej wartości u, lub od zmiany prędkości u i wówczas pojawi się czynnik du, przy ustalonej wartości m. Oczywiście, obydwa przyczynki mogą wystąpić naraz. Symbol d[...]/ oznacza, że w nawiasie kwadratowym rozpatrujemy jego przyrost w czasie. 4 Licealiści mogą to spokojnie przepisać na deltach: t ' t t ' t.
7 F ' F ' d ' { m u [ i 'u y j 'u z k ' ]} ' { d m u dm u i ' dm u u y dm u u z j ' k ' } (19) Wynik możemy przepisać (pamiętając, że p u ) jako: F ' ' { d p x F ' ' { F x dm u dm u i ' dp y j ' dp z i 'F y j 'F z k ' } k '} (0) Stosunek '/ wyznaczamy z transformacji Lorentza (równania (5), wzór na '), co daje: ' 1 Po podstawieniu do wzoru na F', uzyskujemy: (1) F ' 1 { F x dm u i ' F y j ' F z k ' } () Aby wyeliminować nieładną pochodną po masie, wykorzystujemy wzór Einsteina na energię, z którego odejmując energię ciała nieruchomego od poruszającego się, wyznaczamy energię kinetyczną: E k m 0 (3) Pochodna z tego wyraża zmianę masy w czasie za pomocą zmian energii kinetycznej, a zatem za pomocą mocy, która jest iloczynem siły i prędkości 5 : dm u 1 de k 1 P 1 F u 1 F x F y u y F z u z (4) Podstawiając to do wyrażenia na F', uzyskujemy: 5 Uwaga dla licealistów: człon m 0 ma stałą wartość i dlatego nie daje żadnego wkładu do równania (4). Ponao jest tylko współczynnikiem (również o stałej wartości) i można go swobodnie wyciągać przed znak delty, dzielić przez niego obustronnie równanie, itp.
8 F ' 1 [ F x [ F x F y u y F z u z ] i ' F y j ' F z k ] ' (5) Dysponując już składowymi oryginalnej siły po prawej stronie, chcielibyśmy transformować tylko ją, wyrażając resztę wielkości w docelowym układzie primowanym bez konieczności dobierania dalszych danych z układu nieprimowanego. Tak więc wyrazimy teraz prędkości u przez wielkości primowane, zgodnie z relatywistycznym składaniem prędkości (wzory (6)). u y u z u' y u' z (6) Z tym podstawieniem wyrażenie na składową x (wersor i ) siły F' przyjmuje postać (ux upraszcza się bez podstawień z mianownikiem stojącym przed nawiasem, dlatego jego teraz nie przekształcamy): F ' x F x F y u ' y F z u ' z (7) Aby wyznaczyć pozostałe składowe siły F', potrzebujemy niestety wyrażenie 1 u x c przedstawić za pomocą prędkości primowanej. Ze wzorów (6) na relatywistyczne składanie prędkości mamy kolejno: u x c u' x u' x 1 u ' x c u' x u' x (8) Z tego możemy wyznaczyć łatwo czynnik występujący w ułamku, :
9 u ' x u ' x (9) Podstawiając to do naszego ułamka 1, uzyskujemy we wspólnym mianowniku: c u ' x u' x u ' x (30) Człon u' x się kasuje w liczniku ułamka z mianownika, a wyciągając przed nawias, mamy: c u' x 1 1 u' x c (31) Co umożliwia nam zapisanie całego wektora F' ze wzoru (5) jako: F ' F x i ' F y j' F z k ' [ F y u ' y F z u' z ] i ' u' x [ F y j ' F z k ' ] (3) Wektor ten przy dobrym wyczuciu matematycznym odnośnie struktury iloczynu wektorowegodaje się podzielić na dwie składowe: F ' F ' 1 F ' F ' 1 F x i ' F y j ' F z k ' F ' u ' [ F ' 1] (33) gdzie jest wektorem prędkości układu nieprimowanego względem primowanego (czyli ma wartość -, w stosunku do poprzednich rachunków) Aby udowodnić, że ta relacja zachodzi, obliczymy jawnie iloczyn wektorowy F' i sprawdzimy czy odzyskamy relację (3). Dla przypomnienia, iloczyn wektorowy dwóch wektorów w matematyce obliczamy jako:
10 A B i j k A x A y A z B x B y B z i A y B z A z B y j A z B x A x B z k A x B y A y B x (34) Ponieważ na samym początku założyliśmy, że wektor prędkości posiada tylko składową x-ową, mamy teraz z punktu widzenia układu primowanego ten wektor o ujemnej wartości [-,0,0], co daje: F 1 F z j ' F y k ' u ' F 1 i ' u ' y F y u ' z F z j ' u ' x F y k ' u ' x F z u ' c F 1 i ' u ' y c F u ' y z c F z j ' u ' x c F y k ' u ' x c F z (35) Co umożliwia oworzenie relacji (31). W ten sposób uzyskaliśmy wzory (3) na transformację dowolnej siły, działającej na ciało. Teraz zastosujemy je do prawa Coulomba. Relatywistyczna transformacja siły Coulomba dla małych prędkości Podstawiając w równaniach (33) za F siłę Coulomba, F q q r r 3 (36) Dostaniemy dwie składowe, F 1 ' oraz F ': Ponieważ rozpatrujemy tutaj nieduże prędkości, w transformacji F 1 ' możemy przyjąć, że γ 1, a w związku z tym: F ' 1 q q r r ' 3 (37) jest zwykłą siłą Coulomba w nowym układzie odniesienia. Ale oprócz tej zwykłej siły Coulomba pojawia się również składowa F ': q F ' qu ' [ 0 r ' ] 4 0 r ' 3 (38) Gdzie ruch ładunku q 0 z prędkością d l d l. W efekcie wzór przepisujemy jako: można utożsamić z prądem I q 0 na odcinku
11 I d F ' q u ' [ l r ' ] 4 0 r ' 3 (39) Co dało nam (uwaga!) siłę o strukturze siły Lorenza F q u' B, gdzie pole magnetyczne B (właściwie tutaj nieskończenie małe pole db, wywyłane prądem na nieskończenie małym odcinku dl) definiowane jest wyrażeniem z nawiasu kwadratowego, czyli: db I d l r ' 4 0 r ' 3 (40) Przy czym z teorii fal elektromagnetycznych Maxwella wiemy, że c 1 ostateczny wzór na pole magnetyczne B (Biota-Saarta), to: 0 0, a zatem db 0 I d l r ' (41) 4 r ' 3 I to już koniec rozważań. Widzimy jak fundamentalne relacje magnetyzmu wynikają z oddziaływań elektrostatyki z uwzględnieniem odrobiny relatywistyki. Niesamowite, prawda? Literatura: Artykuł, w którym znajdował się kilka lat temu szkic przedstawionego wyprowadzenia napisał Artice M. Dais z San Jose Unieristy i nosił on tytuł From Coulomb to Biot-Saart ia relatiity. Artykuł ten jednak nie zawierał wielu szczegółów (np. uzasadnienia reguły transformacji masy relatywistycznej, szczegółów przekształceń transformacji siły, itd), które oworzyłem w niniejszej pracy.
Zadanie. Oczywiście masa sklejonych ciał jest sumą poszczególnych mas. Zasada zachowania pędu: pozwala obliczyć prędkość po zderzeniu
Zderzenie centralne idealnie niesprężyste (ciała zlepiają się i po zderzeniu poruszają się razem). Jedno z ciał przed zderzeniem jest w spoczynku. Oczywiście masa sklejonych ciał jest sumą poszczególnych
Elementy fizyki relatywistycznej
Elementy fizyki relatywistycznej Transformacje Galileusza i ich konsekwencje Transformacje Lorentz'a skracanie przedmiotów w kierunku ruchu dylatacja czasu nowe składanie prędkości Szczególna teoria względności
CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 2013)
CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA Szczególna teoria względności Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 013) u Masa w szczególnej teorii względności u Określenie relatywistycznego pędu u Wyprowadzenie wzoru Einsteina
Równania dla potencjałów zależnych od czasu
Równania dla potencjałów zależnych od czasu Potencjały wektorowy A( r, t i skalarny ϕ( r, t dla zależnych od czasu pola elektrycznego E( r, t i magnetycznego B( r, t definiujemy poprzez następujące zależności
Księgarnia PWN: David J. Griffiths - Podstawy elektrodynamiki
Księgarnia PWN: David J. Griffiths - Podstawy elektrodynamiki Spis treści Przedmowa... 11 Wstęp: Czym jest elektrodynamika i jakie jest jej miejsce w fizyce?... 13 1. Analiza wektorowa... 19 1.1. Algebra
Elementy rachunku różniczkowego i całkowego
Elementy rachunku różniczkowego i całkowego W paragrafie tym podane zostaną elementarne wiadomości na temat rachunku różniczkowego i całkowego oraz przykłady jego zastosowania w fizyce. Małymi literami
Podstawy elektrodynamiki / David J. Griffiths. - wyd. 2, dodr. 3. Warszawa, 2011 Spis treści. Przedmowa 11
Podstawy elektrodynamiki / David J. Griffiths. - wyd. 2, dodr. 3. Warszawa, 2011 Spis treści Przedmowa 11 Wstęp: Czym jest elektrodynamika i jakie jest jej miejsce w fizyce? 13 1. Analiza wektorowa 19
MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA. Zadania MODUŁ 11 FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY
MODUŁ MAGNETYZM, INDUKCJA ELEKTROMAGNETYCZNA OPRACOWANE W RAMACH PROJEKTU: FIZYKA ZAKRES ROZSZERZONY WIRTUALNE LABORATORIA FIZYCZNE NOWOCZESNĄ METODĄ NAUCZANIA. PROGRAM NAUCZANIA FIZYKI Z ELEMENTAMI TECHNOLOGII
Ładunki elektryczne. q = ne. Zasada zachowania ładunku. Ładunek jest cechąciała i nie można go wydzielićz materii. Ładunki jednoimienne odpychają się
Ładunki elektryczne Ładunki jednoimienne odpychają się Ładunki różnoimienne przyciągają się q = ne n - liczba naturalna e = 1,60 10-19 C ładunek elementarny Ładunek jest cechąciała i nie można go wydzielićz
Zasady dynamiki Newtona. Pęd i popęd. Siły bezwładności
Zasady dynamiki Newtona Pęd i popęd Siły bezwładności Copyright by pleciuga@o2.pl Inercjalne układy odniesienia Układy inercjalne to takie układy odniesienia, względem których wszystkie ciała nie oddziałujące
Spis treści. Tom 1 Przedmowa do wydania polskiego 13. Przedmowa 15. Wstęp 19
Spis treści Tom 1 Przedmowa do wydania polskiego 13 Przedmowa 15 1 Wstęp 19 1.1. Istota fizyki.......... 1 9 1.2. Jednostki........... 2 1 1.3. Analiza wymiarowa......... 2 3 1.4. Dokładność w fizyce.........
V.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c
r. akad. 005/ 006 V.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c 1. Relatywistyczny pęd. Relatywistyczne równanie ruchu. Relatywistyczna energia kinetyczna 3. Relatywistyczna energia całkowita i energia
Zasada zachowania pędu
Zasada zachowania pędu Zasada zachowania pędu Układ izolowany Układem izolowanym nazwiemy układ, w którym każde ciało może w dowolny sposób oddziaływać z innymi elementami układu, ale brak jest oddziaływań
ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.
ZASADY DYNAMIKI Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał Dynamika klasyczna zbudowana jest na trzech zasadach podanych przez Newtona w 1687 roku I zasada dynamiki Istnieją
autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 26 MAGNETYZM I ELEKTROMAGNETYZM. CZĘŚĆ 1
autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 26 MAGNETYZM I ELEKTROMAGNETYZM. CZĘŚĆ 1 Rozwiązanie zadań należy zapisać w wyznaczonych miejscach pod treścią zadania Zadanie 1 1 punkt TEST JEDNOKROTNEGO
Ładunki elektryczne i siły ich wzajemnego oddziaływania. Pole elektryczne. Copyright by pleciuga@ o2.pl
Ładunki elektryczne i siły ich wzajemnego oddziaływania Pole elektryczne Copyright by pleciuga@ o2.pl Ładunek punktowy Ładunek punktowy (q) jest to wyidealizowany model, który zastępuje rzeczywiste naelektryzowane
Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie. dr inż. Romuald Kędzierski
Elementy dynamiki klasycznej - wprowadzenie dr inż. Romuald Kędzierski Po czym można rozpoznać, że na ciało działają siły? Możliwe skutki działania sił: Po skutkach działania sił. - zmiana kierunku ruchu
Pole elektromagnetyczne. Równania Maxwella
Pole elektromagnetyczne (na podstawie Wikipedii) Pole elektromagnetyczne - pole fizyczne, za pośrednictwem którego następuje wzajemne oddziaływanie obiektów fizycznych o właściwościach elektrycznych i
POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI
POLE MAGNETYCZNE W PRÓŻNI Oprócz omówionych już oddziaływań grawitacyjnych (prawo powszechnego ciążenia) i elektrostatycznych (prawo Couloma) dostrzega się inny rodzaj oddziaływań, które nazywa się magnetycznymi.
Procenty % % oznacza liczbę 0, 01 czyli / 100
% oznacza liczbę 0, 01 czyli / 100 p p % oznacza iloczyn p 0,01 100 Procenty % Wyrażenie p % liczby x oznacza iloczyn 1 Łacińskie pro cent oznacza na 100 Stosuje się także oznaczający 0,001 Łacińskie pro
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas
3. KINEMATYKA Kinematyka jest częścią mechaniki, która zajmuje się opisem ruchu ciał bez wnikania w jego przyczyny. Oznacza to, że nie interesuje nas oddziaływanie między ciałami, ani też rola, jaką to
Konrad Słodowicz sk30792 AR22 Zadanie domowe satelita
Konrad Słodowicz sk3079 AR Zadanie domowe satelita Współrzędne kartezjańskie Do opisu ruchu satelity potrzebujemy 4 zmiennych stanu współrzędnych położenia i prędkości x =r x =r x 3 = r 3, x 4 = r 4 gdzie
Wektor położenia. Zajęcia uzupełniające. Mgr Kamila Rudź, Podstawy Fizyki. http://kepler.am.gdynia.pl/~karudz
Kartezjański układ współrzędnych: Wersory osi: e x x i e y y j e z z k r - wektor o współrzędnych [ x 0, y 0, z 0 ] Wektor położenia: r t =[ x t, y t,z t ] każda współrzędna zmienia się w czasie. r t =
MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki
MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki 1. Dynamika układów punktów materialnych 2. Elementy mechaniki relatywistycznej 3. Podstawowe prawa elektrodynamiki i magnetyzmu 4. Zasady optyki geometrycznej
Funkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne.
Funkcje wymierne. Funkcja homograficzna. Równania i nierówności wymierne. Funkcja homograficzna. Definicja. Funkcja homograficzna jest to funkcja określona wzorem f() = a + b c + d, () gdzie współczynniki
Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:
Dynamika Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący: mamy ciało (zachowujące się jak punkt materialny) o znanych właściwościach (masa, ładunek itd.),
Ładunek elektryczny. Zastosowanie równania Laplace a w elektro- i magnetostatyce. Joanna Wojtal. Wprowadzenie. Podstawowe cechy pól siłowych
6 czerwca 2013 Ładunek elektryczny Ciała fizyczne mogą być obdarzone (i w znacznej większości faktycznie są) ładunkiem elektrycznym. Ładunek ten może być dodatni lub ujemny. Kiedy na jednym ciele zgromadzonych
Podstawy elektromagnetyzmu. Wykład 2. Równania Maxwella
Podstawy elektromagnetyzmu Wykład 2 Równania Maxwella Prawa Maxwella opisują pola Pole elektryczne... to zjawisko występujące w otoczeniu naładowanych elektrycznie obiektów lub jest skutkiem zmiennego
Z52: Algebra liniowa Zagadnienie: Zastosowania algebry liniowej Zadanie: Operatory różniczkowania, zagadnienie brzegowe.
Z5: Algebra liniowa Zagadnienie: Zastosowania algebry liniowej Zadanie: Operatory różniczkowania zagadnienie brzegowe Dyskretne operatory różniczkowania Numeryczne obliczanie pochodnych oraz rozwiązywanie
Wstęp. Ruch po okręgu w kartezjańskim układzie współrzędnych
Wstęp Ruch po okręgu jest najprostszym przypadkiem płaskich ruchów krzywoliniowych. W ogólnym przypadku ruch po okręgu opisujemy równaniami: gdzie: dowolna funkcja czasu. Ruch odbywa się po okręgu o środku
k e = 2, Nm 2 JEDNOŚĆ TRZECH RODZAJÓW PÓL. STRESZCZENIE.
JEDNOŚĆ TRZECH RODZAJÓW PÓL. STRESZCZENIE. Pokazano na czym polega jedność pola elektrycznego, pola magnetycznego i pola grawitacyjnego. Po raz pierwszy w historii fizyki obiektywnie porównano ze sobą
Klasyczny efekt Halla
Klasyczny efekt Halla Rysunek pochodzi z artykułu pt. W dwuwymiarowym świecie elektronów, autor: Tadeusz Figielski, Wiedza i Życie, nr 4, 1999 r. Pełny tekst artykułu dostępny na stronie http://archiwum.wiz.pl/1999/99044800.asp
Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli
napisał Michał Wierzbicki Pole magnetyczne magnesu w kształcie kuli Rozważmy kulę o promieniu R, wykonaną z materiału ferromagnetycznego o stałej magnetyzacji M = const, skierowanej wzdłuż osi z. Gęstość
Wymiana ciepła. Ładunek jest skwantowany. q=n. e gdzie n = ±1, ±2, ±3 [1C = 6, e] e=1, C
Wymiana ciepła Ładunek jest skwantowany ładunek elementarny ładunek pojedynczego elektronu (e). Każdy ładunek q (dodatni lub ujemny) jest całkowitą wielokrotnością jego bezwzględnej wartości. q=n. e gdzie
Elektrostatyka. Prawo Coulomba Natężenie pola elektrycznego Energia potencjalna pola elektrycznego
Elektrostatyka Prawo Coulomba Natężenie pola elektrycznego Energia potencjalna pola elektrycznego 1 Prawo Coulomba odpychanie naelektryzowane szkło nie-naelektryzowana miedź F 1 4 0 q 1 q 2 r 2 0 8.85
Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:
Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni Dla próżni równania Maxwella w tzw postaci różniczkowej są następujące:, gdzie E oznacza pole elektryczne, B indukcję pola magnetycznego a i
Definicja i własności wartości bezwzględnej.
Równania i nierówności z wartością bezwzględną. Rozwiązywanie układów dwóch (trzech) równań z dwiema (trzema) niewiadomymi. Układy równań liniowych z parametrem, analiza rozwiązań. Definicja i własności
WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA STOSOWANA II Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Bielsku-Białej
WYMAGANIA EDUKACYJNE FIZYKA STOSOWANA II Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Bielsku-Białej OSIĄGNIĘCIA UCZNIÓW Z ZAKRESIE KSZTAŁCENIA W kolumnie "wymagania na poziom podstawowy" opisano wymagania
Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe
Plan Zajęć 1. Termodynamika, 2. Grawitacja, Kolokwium I 3. Elektrostatyka + prąd 4. Pole Elektro-Magnetyczne Kolokwium II 5. Zjawiska falowe 6. Fizyka Jądrowa + niepewność pomiaru Kolokwium III Egzamin
POLE MAGNETYCZNE. Magnetyczna siła Lorentza Prawo Ampere a
POLE MAGNETYCZNE Magnetyczna siła Lorentza Prawo Ampere a 1 Doświadczenie Oersteda W 18 r. Hans C. Oersted odkrywa niezwykle interesujące zjawisko. Przepuszczając prąd elektryczny nad igiełką magnetyczną,
FUNKCJE ELEMENTARNE I ICH WŁASNOŚCI
FUNKCJE ELEMENTARNE I ICH WŁASNOŚCI DEFINICJA (funkcji elementarnych) Podstawowymi funkcjami elementarnymi nazywamy funkcje: stałe potęgowe wykładnicze logarytmiczne trygonometryczne Funkcje, które można
Potencjał pola elektrycznego
Potencjał pola elektrycznego Pole elektryczne jest polem zachowawczym, czyli praca wykonana przy przesunięciu ładunku pomiędzy dwoma punktami nie zależy od tego po jakiej drodze przesuwamy ładunek. Spróbujemy
18. Siły bezwładności Siła bezwładności w ruchu postępowych Siła odśrodkowa bezwładności Siła Coriolisa
Kinematyka 1. Podstawowe własności wektorów 5 1.1 Dodawanie (składanie) wektorów 7 1.2 Odejmowanie wektorów 7 1.3 Mnożenie wektorów przez liczbę 7 1.4 Wersor 9 1.5 Rzut wektora 9 1.6 Iloczyn skalarny wektorów
Funkcje wymierne. Jerzy Rutkowski. Działania dodawania i mnożenia funkcji wymiernych określa się wzorami: g h + k l g h k.
Funkcje wymierne Jerzy Rutkowski Teoria Przypomnijmy, że przez R[x] oznaczamy zbiór wszystkich wielomianów zmiennej x i o współczynnikach rzeczywistych Definicja Funkcją wymierną jednej zmiennej nazywamy
Wykład 2 Mechanika Newtona
Wykład Mechanika Newtona Dynamika jest nauką, która zajmuję się ruchem ciał z uwzględnieniem sił, które działają na ciało. Podstawą mechaniki klasycznej są trzy doświadczalne zasady, które po raz pierwszy
Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel
Mechanika Wykład 2 Paweł Staszel 1 Przejście graniczne 0 2 Podstawowe twierdzenia o pochodnych: pochodna funkcji mnożonej przez skalar pochodna sumy funkcji pochodna funkcji złożonej pochodna iloczynu
MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego
MECHANIKA II. Praca i energia punktu materialnego Daniel Lewandowski Politechnika Wrocławska, Wydział Mechaniczny, Katedra Mechaniki i Inżynierii Materiałowej http://kmim.wm.pwr.edu.pl/lewandowski/ daniel.lewandowski@pwr.edu.pl
FUNKCJA KWADRATOWA. Zad 1 Przedstaw funkcję kwadratową w postaci ogólnej. Postać ogólna funkcji kwadratowej to: y = ax + bx + c;(
Zad Przedstaw funkcję kwadratową w postaci ogólnej Przykład y = ( x ) + 5 (postać kanoniczna) FUNKCJA KWADRATOWA Postać ogólna funkcji kwadratowej to: y = ax + bx + c;( a 0) Aby ją uzyskać pozbywamy się
Zasada zachowania energii
Zasada zachowania energii Praca i energia Praca Najprostszy przypadek: Stała siła działa na ciało P powodując jego przesunięcie wzdłuż kierunku działania siły o. Praca jaką wykona przy tym siła W przypadku
FIZYKA Podręcznik: Fizyka i astronomia dla każdego pod red. Barbary Sagnowskiej, wyd. ZamKor.
DKOS-5002-2\04 Anna Basza-Szuland FIZYKA Podręcznik: Fizyka i astronomia dla każdego pod red. Barbary Sagnowskiej, wyd. ZamKor. WYMAGANIA NA OCENĘ DOPUSZCZAJĄCĄ DLA REALIZOWANYCH TREŚCI PROGRAMOWYCH Kinematyka
MECHANIKA 2. Zasady pracy i energii. Wykład Nr 12. Prowadzący: dr Krzysztof Polko
MECHANIKA 2 Wykład Nr 12 Zasady pracy i energii Prowadzący: dr Krzysztof Polko WEKTOR POLA SIŁ Wektor pola sił możemy zapisać w postaci: (1) Prawa strona jest gradientem funkcji Φ, czyli (2) POTENCJAŁ
13. Równania różniczkowe - portrety fazowe
13. Równania różniczkowe - portrety fazowe Grzegorz Kosiorowski Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie rzegorz Kosiorowski (Uniwersytet Ekonomiczny 13. wrównania Krakowie) różniczkowe - portrety fazowe 1 /
Plan wynikowy. z fizyki dla klasy pierwszej liceum profilowanego
Plan wynikowy z fizyki dla klasy pierwszej liceum profilowanego Kurs podstawowy z elementami kursu rozszerzonego koniecznymi do podjęcia studiów technicznych i przyrodniczych do programu DKOS-5002-38/04
3. FUNKCJA LINIOWA. gdzie ; ół,.
1 WYKŁAD 3 3. FUNKCJA LINIOWA FUNKCJĄ LINIOWĄ nazywamy funkcję typu : dla, gdzie ; ół,. Załóżmy na początek, że wyraz wolny. Wtedy mamy do czynienia z funkcją typu :.. Wykresem tej funkcji jest prosta
Energia potencjalna pola elektrostatycznego ładunku punktowego
Energia potencjalna pola elektrostatycznego ładunku punktowego Wszystkie rysunki i animacje zaczerpnięto ze strony http://web.mit.edu/8.02t/www/802teal3d/visualizations/electrostatics/index.htm. Tekst
Twierdzenia Rolle'a i Lagrange'a
Twierdzenia Rolle'a i Lagrange'a Zadanie 1 Wykazać, że dla dowolnych zachodzi. W przypadku nierówność (a właściwie równość) w treści zadania spełniona jest w sposób oczywisty, więc tego przypadku nie musimy
x 2 = a RÓWNANIA KWADRATOWE 1. Wprowadzenie do równań kwadratowych 2. Proste równania kwadratowe Równanie kwadratowe typu:
RÓWNANIA KWADRATOWE 1. Wprowadzenie do równań kwadratowych Przed rozpoczęciem nauki o równaniach kwadratowych, warto dobrze opanować rozwiązywanie zwykłych równań liniowych. W równaniach liniowych niewiadoma
Fizyka 1(mechanika) AF14. Wykład 5
Fizyka 1(mechanika) 1100-1AF14 Wykład 5 Jerzy Łusakowski 30.10.2017 Plan wykładu Ziemia jako układ nieinercjalny Fizyka 1(mechanika) 1100-1AF14 Wykład 5 Dwaj obserwatorzy- związek między mierzonymi współrzędnymi
Geometria. Rozwiązania niektórych zadań z listy 2
Geometria. Rozwiązania niektórych zadań z listy 2 Inne rozwiązanie zadania 2. (Wyznaczyć równanie stycznej do elipsy x 2 a 2 + y2 b 2 = 1 w dowolnym jej punkcie (x 0, y 0 ). ) Przypuśćmy, że krzywa na
W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora.
1. Podstawy matematyki 1.1. Geometria analityczna W naukach technicznych większość rozpatrywanych wielkości możemy zapisać w jednej z trzech postaci: skalara, wektora oraz tensora. Skalarem w fizyce nazywamy
ROZWIĄZUJEMY ZADANIA Z FIZYKI
ROZWIĄZUJEMY ZADANIA Z FIZYKI Rozwiązując zadnia otwarte PAMIĘTAJ o: wypisaniu danych i szukanych, zamianie jednostek na podstawowe, wypisaniu potrzebnych wzorów, w razie potrzeby przekształceniu wzorów,
Podstawy fizyki wykład 8
Podstawy fizyki wykład 8 Dr Piotr Sitarek Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska Ładunek elektryczny Grecy ok. 600 r p.n.e. odkryli, że bursztyn potarty o wełnę przyciąga inne (drobne) przedmioty. słowo
Pole elektromagnetyczne
Pole elektromagnetyczne Pole magnetyczne Strumień pola magnetycznego Jednostką strumienia magnetycznego w układzie SI jest 1 weber (1 Wb) = 1 N m A -1. Zatem, pole magnetyczne B jest czasem nazywane gęstością
pobrano z serwisu Fizyka Dla Każdego - http://fizyka.dk - zadania fizyka, wzory fizyka, matura fizyka
7. Pole magnetyczne zadania z arkusza I 7.8 7.1 7.9 7.2 7.3 7.10 7.11 7.4 7.12 7.5 7.13 7.6 7.7 7. Pole magnetyczne - 1 - 7.14 7.25 7.15 7.26 7.16 7.17 7.18 7.19 7.20 7.21 7.27 Kwadratową ramkę (rys.)
lim Np. lim jest wyrażeniem typu /, a
Wykład 3 Pochodna funkcji złożonej, pochodne wyższych rzędów, reguła de l Hospitala, różniczka funkcji i jej zastosowanie, pochodna jako prędkość zmian 3. Pochodna funkcji złożonej. Jeżeli funkcja złożona
Tadeusz Lesiak. Dynamika punktu materialnego: Praca i energia; zasada zachowania energii
Mechanika klasyczna Tadeusz Lesiak Wykład nr 4 Dynamika punktu materialnego: Praca i energia; zasada zachowania energii Energia i praca T. Lesiak Mechanika klasyczna 2 Praca Praca (W) wykonana przez stałą
Geometria analityczna
Geometria analityczna Paweł Mleczko Teoria Informacja (o prostej). postać ogólna prostej: Ax + By + C = 0, A + B 0, postać kanoniczna (kierunkowa) prostej: y = ax + b. Współczynnik a nazywamy współczynnikiem
Fizyka 1 Wróbel Wojciech. w poprzednim odcinku
w poprzednim odcinku 1 Wzorce sekunda Aktualnie niepewność pomiaru czasu to 1s na 70mln lat!!! 2 Modele w fizyce Uproszczenie problemów Tworzenie prostych modeli, pojęć i operowanie nimi 3 Opis ruchu Opis
KMO2D. Kolizje między-obiektowe w 2D
KMO2D Kolizje między-obiektowe w 2D I. Wstęp 3 lata temu na temat kolizji nie miałem żadnego pojęcia. Przyszedł jednak czas, gdy postanowiłem napisać pierwszą porządną grę i pojawił się, wtedy problem.
Wyprowadzenie wzoru na krzywą łańcuchową
Wyprowadzenie wzoru na krzywą łańcuchową Daniel Pęcak 16 sierpnia 9 1 Wstęp Być może zastanawiałeś się kiedyś drogi czytelniku nad kształtem, jaki kształt przyjmuje zwisający swobodnie łańcuch lub sznur
Potencjalne pole elektrostatyczne. Przypomnienie
Potencjalne pole elektrostatyczne Wszystkie rysunki i animacje zaczerpnięto ze strony http://webmitedu/802t/www/802teal3d/visualizations/electrostatics/indexhtm Tekst jest wolnym tłumaczeniem pliku guide03pdf
Z-ID-106. Inżynieria Danych I stopień Praktyczny Studia stacjonarne Wszystkie Katedra Matematyki i Fizyki Prof. dr hab.
KARTA MODUŁU / KARTA PRZEDMIOTU Z-ID-106 Kod modułu Nazwa modułu Fizyka I Nazwa modułu w języku angielskim Physics I Obowiązuje od roku akademickiego 2018/2019 A. USYTUOWANIE MODUŁU W SYSTEMIE STUDIÓW
Wyznaczanie stosunku e/m elektronu
Ćwiczenie 27 Wyznaczanie stosunku e/m elektronu 27.1. Zasada ćwiczenia Elektrony przyspieszane w polu elektrycznym wpadają w pole magnetyczne, skierowane prostopadle do kierunku ich ruchu. Wyznacza się
Zwój nad przewodzącą płytą METODA ROZDZIELENIA ZMIENNYCH
METODA ROZDZIELENIA ZMIENNYCH (2) (3) (10) (11) Modelowanie i symulacje obiektów w polu elektromagnetycznym 1 Rozwiązania równań (10-11) mają ogólną postać: (12) (13) Modelowanie i symulacje obiektów w
Podstawy fizyki wykład 9
D. Halliday, R. Resnick, J.Walker: Podstawy Fizyki, tom 4, PWN, Warszawa 2003. H. D. Young, R. A. Freedman, Sear s & Zemansky s University Physics with Modern Physics, Addison-Wesley Publishing Company,
Definicje i przykłady
Rozdział 1 Definicje i przykłady 1.1 Definicja równania różniczkowego 1.1 DEFINICJA. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu n nazywamy równanie F (t, x, ẋ, ẍ,..., x (n) ) = 0. (1.1) W równaniu tym t jest
W. Guzicki Próbna matura, grudzień 2014 r. poziom rozszerzony 1
W. Guzicki Próbna matura, grudzień 01 r. poziom rozszerzony 1 Próbna matura rozszerzona (jesień 01 r.) Zadanie 18 kilka innych rozwiązań Wojciech Guzicki Zadanie 18. Okno na poddaszu ma mieć kształt trapezu
KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów gimnazjów województwa lubuskiego. Schemat punktowania zadań
1 KONKURS PRZEDMIOTOWY Z FIZYKI dla uczniów gimnazjów województwa lubuskiego 8 marca 01 r. zawody III stopnia (finałowe) Schemat punktowania zadań Maksymalna liczba punktów 60. 90% 54pkt. Uwaga! 1. Za
PRZEKSZTAŁCANIE WZORÓW!
PRZEKSZTAŁCANIE WZORÓW! Przekształcanie wzorów sprawia na początku kłopoty. Wielu uczniów omija zadania gdzie trzeba to zrobić, albo uczy się niepotrzebnie na pamięć tych samych wzorów w innych postaciach.
Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich. Dynamika
Podstawy Procesów i Konstrukcji Inżynierskich Dynamika Prowadzący: Kierunek Wyróżniony przez PKA Mechanika klasyczna Mechanika klasyczna to dział mechaniki w fizyce opisujący : - ruch ciał - kinematyka,
Całka nieoznaczona, podstawowe wiadomości
Całka nieoznaczona, podstawowe wiadomości Funkcją pierwotną funkcji w przedziale nazywamy funkcję taką, że dla każdego punktu z tego przedziału zachodzi Różnica dwóch funkcji pierwotnych w przedziale danej
Q t lub precyzyjniej w postaci różniczkowej. dq dt Jednostką natężenia prądu jest amper oznaczany przez A.
Prąd elektryczny Dotychczas zajmowaliśmy się zjawiskami związanymi z ładunkami spoczywającymi. Obecnie zajmiemy się zjawiskami zachodzącymi podczas uporządkowanego ruchu ładunków, który często nazywamy
Zadanie 3 Oblicz jeżeli wiadomo, że liczby 8 2,, 1, , tworzą ciąg arytmetyczny. Wyznacz różnicę ciągu. Rozwiązanie:
Zadanie 3 Oblicz jeżeli wiadomo, że liczby 8 2,, 1, 6 11 6 11, tworzą ciąg arytmetyczny. Wyznacz różnicę ciągu. Uprośćmy najpierw liczby dane w treści zadania: 8 2, 2 2 2 2 2 2 6 11 6 11 6 11 26 11 6 11
Matematyka II. Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 2018/2019 wykład 13 (27 maja)
Matematyka II Bezpieczeństwo jądrowe i ochrona radiologiczna Semestr letni 208/209 wykład 3 (27 maja) Całki niewłaściwe przedział nieograniczony Rozpatrujemy funkcje ciągłe określone na zbiorach < a, ),
Przykład Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. D A
Przykład 1.4. Łuk ze ściągiem, obciążenie styczne. Rysunek przedstawia łuk trójprzegubowy, kołowy, ze ściągiem. Łuk obciążony jest obciążeniem stycznym do łuku, o stałej gęstości na jednostkę długości
1 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych
Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych Definicja. Równaniem różniczkowym o rozdzielonych zmiennych nazywamy równanie postaci p(y) = q() (.) rozwiązanie równania sprowadza się do postaci
Wykłady z Fizyki. Magnetyzm
Wykłady z Fizyki 07 Magnetyzm Zbigniew Osiak OZ ACZE IA B notka biograficzna C ciekawostka D propozycja wykonania doświadczenia H informacja dotycząca historii fizyki I adres strony internetowej K komentarz
CIĄGI wiadomości podstawowe
1 CIĄGI wiadomości podstawowe Jak głosi definicja ciąg liczbowy to funkcja, której dziedziną są liczby naturalne dodatnie (w zadaniach oznacza się to najczęściej n 1) a wartościami tej funkcji są wszystkie
1 Całki funkcji wymiernych
Całki funkcji wymiernych Definicja. Funkcją wymierną nazywamy iloraz dwóch wielomianów. Całka funkcji wymiernej jest więc postaci: W (x) W (x) = an x n + a n x n +... + a x + a 0 b m x m + b m x m +...
przy warunkach początkowych: 0 = 0, 0 = 0
MODELE MATEMATYCZNE UKŁADÓW DYNAMICZNYCH Podstawową formą opisu procesów zachodzących w członach lub układach automatyki jest równanie ruchu - równanie dynamiki. Opisuje ono zależność wielkości fizycznych,
VII.1 Pojęcia podstawowe.
II.1 Pojęcia podstawowe. Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Model matematyczny ciała sztywnego Zbiór punktów materialnych takich, że r r = const; i, j= 1,... N i j Ciało sztywne nie ulega odkształceniom w wyniku
Czym zajmuje się teoria względności
Teoria względności Czym zajmuje się teoria względności Głównym przedmiotem zainteresowania teorii względności są pomiary zdarzeń (czegoś, co się dzieje) ustalenia, gdzie i kiedy one zachodzą, a także jaka
FUNKCJA LINIOWA - WYKRES
FUNKCJA LINIOWA - WYKRES Wzór funkcji liniowej (Postać kierunkowa) Funkcja liniowa jest podstawowym typem funkcji. Jest to funkcja o wzorze: y = ax + b a i b to współczynniki funkcji, które mają wartości
6. Liczby wymierne i niewymierne. Niewymierność pierwiastków i logarytmów (c.d.).
6. Liczby wymierne i niewymierne. Niewymierność pierwiastków i logarytmów (c.d.). 0 grudnia 008 r. 88. Obliczyć podając wynik w postaci ułamka zwykłego a) 0,(4)+ 3 3,374(9) b) (0,(9)+1,(09)) 1,() c) (0,(037))
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ
RUCH OBROTOWY- MECHANIKA BRYŁY SZTYWNEJ Wykład 6 2016/2017, zima 1 MOMENT PĘDU I ENERGIA KINETYCZNA W RUCHU PUNKTU MATERIALNEGO PO OKRĘGU Definicja momentu pędu L=mrv=mr 2 ω L=Iω I= mr 2 p L r ω Moment
Niższy wiersz tabeli służy do wpisywania odpowiedzi poprawionych; odpowiedź błędną należy skreślić. a b c d a b c d a b c d a b c d
Jak rozwiązać test? Każde pytanie ma podane cztery możliwe odpowiedzi oznaczone jako a, b, c, d. Należy wskazać czy dana odpowiedź, w świetle zadanego pytania, jest prawdziwa czy fałszywa, lub zrezygnować
Ruch jednostajnie zmienny prostoliniowy
Ruch jednostajnie zmienny prostoliniowy Przyspieszenie w ruchu jednostajnie zmiennym prostoliniowym Jest to taki ruch, w którym wektor przyspieszenia jest stały, co do wartości (niezerowej), kierunku i
Wektory, układ współrzędnych
Wektory, układ współrzędnych Wielkości występujące w przyrodzie możemy podzielić na: Skalarne, to jest takie wielkości, które potrafimy opisać przy pomocy jednej liczby (skalara), np. masa, czy temperatura.
1. BILANSOWANIE WIELKOŚCI FIZYCZNYCH
1. BILANSOWANIE WIELKOŚCI FIZYCZNYCH Ośrodki materialne charakteryzują dwa rodzaje różniących się zasadniczo od siebie wielkości fizycznych: globalne (ekstensywne) przypisane obszarowi przestrzeni fizycznej,
1. PODSTAWY TEORETYCZNE
1. PODSTAWY TEORETYCZNE 1 1. 1. PODSTAWY TEORETYCZNE 1.1. Wprowadzenie W pierwszym wykładzie przypomnimy podstawowe działania na macierzach. Niektóre z nich zostały opisane bardziej szczegółowo w innych