Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań

Podobne dokumenty
Algebra Liniowa 2. Zadania do samodzielnych wicze«wydziaª Elektroniki, I rok Karina Olszak i Zbigniew Olszak

φ(x 1,..., x n ) = a i x 2 i +

Lista. Przestrzenie liniowe. Zadanie 1 Sprawdź, czy (V, +, ) jest przestrzenią liniową nadr :

Przestrzeń unitarna. Jacek Kłopotowski. 23 października Katedra Matematyki i Ekonomii Matematycznej SGH

Zadania egzaminacyjne

1 Formy hermitowskie. GAL (Informatyka) Wykład - formy hermitowskie. Paweł Bechler

Informatyka Stosowana. a b c d a a b c d b b d a c c c a d b d d c b a

Geometria Lista 0 Zadanie 1

Iloczyn skalarny. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 10. wykład z algebry liniowej Warszawa, grudzień 2013

1 Działania na zbiorach

Sylabus do programu kształcenia obowiązującego od roku akademickiego 2012/13

Algebra liniowa. 1. Macierze.

Przestrzenie wektorowe, liniowa niezależność wektorów, bazy przestrzeni wektorowych

Algorytm Euklidesa. ZADANIE 1. Oblicz korzystając z algorytmu Euklidesa: (a) NWD(120, 195), (b) NWD(80, 208), (c) NWD(36, 60, 90),

Zadania przygotowawcze, 3 kolokwium

Jak łatwo zauważyć, zbiór form symetrycznych (podobnie antysymetrycznych) stanowi podprzestrzeń przestrzeni L(V, V, K). Oznaczamy ją Sym(V ).

Wykład Ćwiczenia Laboratorium Projekt Seminarium Liczba godzin zajęć zorganizowanych w Uczelni 30 30

Chcąc wyróżnić jedno z działań, piszemy np. (, ) i mówimy, że działanie wprowadza w STRUKTURĘ ALGEBRAICZNĄ lub, że (, ) jest SYSTEMEM ALGEBRAICZNYM.

Zał nr 4 do ZW. Dla grupy kursów zaznaczyć kurs końcowy. Liczba punktów ECTS charakterze praktycznym (P)

Podstawowe struktury algebraiczne

Zadania z Algebry liniowej 4 Semestr letni 2009

Przestrzenie liniowe

SIMR 2016/2017, Analiza 2, wykład 1, Przestrzeń wektorowa

Informacja o przestrzeniach Hilberta

Przykładowe zadania z teorii liczb

Przestrzenie wektorowe

Wykład 12 i 13 Macierz w postaci kanonicznej Jordana , 0 A 2

Zestaw 2. Definicje i oznaczenia. inne grupy V 4 grupa czwórkowa Kleina D n grupa dihedralna S n grupa symetryczna A n grupa alternująca.

ALGEBRA LINIOWA 2. Lista zadań 2003/2004. Opracowanie : dr Teresa Jurlewicz, dr Zbigniew Skoczylas

1. Określenie pierścienia

Matematyka dyskretna

MADE IN CHINA czyli SYSTEM RESZTOWY

PRZEWODNIK PO PRZEDMIOCIE

Zadania z algebry liniowej Iloczyn skalarny, przestrzenie euklidesowe

1. Liczby wymierne. x dla x 0 (wartością bezwzględną liczby nieujemnej jest ta sama liczba)

Rok akademicki: 2013/2014 Kod: JFT s Punkty ECTS: 5. Poziom studiów: Studia I stopnia Forma i tryb studiów: -

14. Przestrzenie liniowe

Sylabus do programu kształcenia obowiązującego od roku akademickiego 2014/15

Algebra abstrakcyjna

spis treści 1 Zbiory i zdania... 5

Wykład Matematyka A, I rok, egzamin ustny w sem. letnim r. ak. 2002/2003. Każdy zdający losuje jedno pytanie teoretyczne i jedno praktyczne.

Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2009

Podstawowe struktury algebraiczne

ALGEBRA LINIOWA Z GEOMETRIĄ, LISTA ZADAŃ NR 8

(4) W zbiorze R R definiujemy działania i wzorami. (a, b) (c, d) =(a + c, b + d),

Grupy, pierścienie i ciała

1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Przypomnij definicję grupy, które z podanych struktur są grupami:

Rozwiązania zadań z listy T.Koźniewskiego

Liczby całkowite. Zadania do pierwszych dwóch lekcji

Rozdzia l 11. Przestrzenie Euklidesowe Definicja, iloczyn skalarny i norma. iloczynem skalarnym.

Algebra liniowa z geometria. - zadania Rok akademicki 2010/2011

1.1 Definicja. 1.2 Przykład. 1.3 Definicja. Niech G oznacza dowolny, niepusty zbiór.

Wektory i wartości własne

Zagadnienia na egzamin licencjacki

Formy kwadratowe. Rozdział 10

Ciała skończone. 1. Ciała: podstawy

Matematyka dyskretna

Wektory i wartości własne

a 11 a a 1n a 21 a a 2n... a m1 a m2... a mn a 1j a 2j R i = , C j =

Matematyka dla studentów ekonomii : wykłady z ćwiczeniami/ Ryszard Antoniewicz, Andrzej Misztal. Wyd. 4 popr., 6 dodr. Warszawa, 2012.

Zadania z algebry liniowej - sem. I Struktury algebraiczne

0.1 Pierścienie wielomianów

1. Zbadać liniową niezależność funkcji x, 1, x, x 2 w przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [ 1, ).

Iloczyn skalarny, wektorowy, mieszany. Ortogonalność wektorów. Metoda ortogonalizacji Grama-Schmidta. Małgorzata Kowaluk semestr X

. : a 1,..., a n F. . a n Wówczas (F n, F, +, ) jest przestrzenią liniową, gdzie + oraz są działaniami zdefiniowanymi wzorami:

ALGEBRA LINIOWA Z ELEMENTAMI GEOMETRII ANALITYCZNEJ

3 1 + i 1 i i 1 2i 2. Wyznaczyć macierze spełniające własność komutacji: [A, X] = B

Algebra liniowa z geometrią

Dr inż. Robert Wójcik, p. 313, C-3, tel Katedra Informatyki Technicznej (K-9) Wydział Elektroniki (W-4) Politechnika Wrocławska

1 Określenie pierścienia

Teoria liczb. Magdalena Lemańska. Magdalena Lemańska,

cx cx 1,cx 2,cx 3,...,cx n. Przykład 4, 5

Wybrane zagadnienia teorii liczb

Wstęp do komputerów kwantowych

1. Liczby zespolone i

Baza w jądrze i baza obrazu ( )

Treść wykładu. Pierścienie wielomianów. Dzielenie wielomianów i algorytm Euklidesa Pierścienie ilorazowe wielomianów

Paweł Gładki. Algebra. pgladki/

Szczegółowa lista zagadnień kursu Algebra z geometrią MT obowiązujących na egzamin ustny w roku akademickim 2018/19

dr Mariusz Grządziel 15,29 kwietnia 2014 Przestrzeń R k R k = R R... R k razy Elementy R k wektory;

1 Elementy logiki i teorii mnogości

Zadania z algebry liniowej - sem. I Przestrzenie liniowe, bazy, rząd macierzy

SYLABUS DOTYCZY CYKLU KSZTAŁCENIA

Przekształcenia liniowe

Maciej Grzesiak. Wielomiany

Formy kwadratowe. Mirosław Sobolewski. Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW. 14. wykład z algebry liniowej Warszawa, styczeń 2011

1 Pochodne wyższych rzędów

Kierunek i poziom studiów: Sylabus modułu: Wstęp do algebry i teorii liczb (03-M01N-WATL) Nazwa wariantu modułu (opcjonalnie): -

Matematyka z el. statystyki, # 1 /Geodezja i kartografia I/

= i Ponieważ pierwiastkami stopnia 3 z 1 są (jak łatwo wyliczyć) liczby 1, 1+i 3

Zadania do samodzielnego rozwiązania

z = x + i y := e i ϕ z. cos ϕ sin ϕ = sin ϕ cos ϕ

Lista. Algebra z Geometrią Analityczną. Zadanie 1 Zapisz za pomocą spójników logicznych i kwantyfikatorów: x jest większe niż 6 lub mniejsze niż 4

1 Podobieństwo macierzy

Kongruencje i ich zastosowania

Zestaw zadań 14: Wektory i wartości własne. ) =

Algebra z Geometrią Analityczną. { x + 2y = 5 x y = 9. 4x + 5y 3z = 9, 2x + 4y 3z = 1. { 2x + 3y + z = 5 4x + 5y 3z = 9 7 1,

Ciała i wielomiany 1. przez 1, i nazywamy jedynką, zaś element odwrotny do a 0 względem działania oznaczamy przez a 1, i nazywamy odwrotnością a);

Przekształcenia liniowe

Transkrypt:

Algebra Liniowa 2 (INF, TIN), MAP1152 Lista zadań Przekształcenia liniowe, diagonalizacja macierzy 1. Podano współrzędne wektora v w bazie B. Znaleźć współrzędne tego wektora w bazie B, gdy: a) v = (1, 4), B = {(1, 0), (0, 1)}, B = {(1, 5), (1, 6)}. b) v = (8, 1, 7, 5), B = {(1, 0, 0, 0), (0, 1, 0, 0), (0, 0, 1, 0), (0, 0, 0, 1)}, B = {(1, 0, 0, 0), (1, 1, 0, 0), (1, 1, 1, 0), (1, 1, 1, 1)}. 2. Znaleźć macierz przekształcenia liniowego T : R 2 R 2, T (x, y) = (3x 2y, 2x + 3y) w standardowej bazie przestrzeni kartezjańskiej R 2. 3. Znaleźć macierz przekształcenia liniowego T : R 4 R 2, T (x, y, z, t) = ( 2x + y 2z + t, x 2y + z 2t) w standardowych bazach przestrzeni R 4 i R 2 4. O przekształceniu liniowym T : R 2 R 5 wiemy, że T (1, 1) = (1, 2, 3, 4, 5), T (2, 1) = (5, 4, 3, 2, 1). Jak wyglądają T (1, 0), T (0, 1) i ogólnie T (x, y) dla dowolnego (x, y) R 2? 5. Znaleźć wartości i wektory własne podanych macierzy: (a) A = [ ] [ 2 1, (b) A = 1 4 ] 2 1, (c) A = 3 2 2 1 1 2 1 1 2 1 3. 6. Sprawdzić, dla jakich wartości parametrów rzeczywistych a i b macierz rzeczywista A jest diagonalizowalna [ ] a 1 A =. b a 1

7. Dla podanej macierzy A skonstruować macierz podobną A, która ma postać diagonalną (wykonać proces diagonalizacji macierzy): [ ] 2 1 2 0 1 3 3 6 8 (a) A =, (b) A = 0 5 6, (c) A = 8 3 8 4 4 6 3 1 3 2. 0 3 4 2 1 2 0 W każdym przypadku wskazać macierz P realizującą podobieństwo, tzn. taką, że A = P 1 AP. 8. Wyznaczyć jądra, obrazy oraz ich bazy podanych przekształceń liniowych: a) L: R 3 R 2, L(x, y, z) = (x + y, y + z), b) L: R 3 R 4, L(x, y, z) = (2x y + z, x + 2y z, x + 3y 2z, 8x + y + z). 2

Przestrzenie euklidesowe 9. Sprawdzić, czy funkcja.,. : R n R n R jest iloczynem skalarnym w przestrzeni R n, jeśli (a) n = 2, x, y = x 1 y 2 + x 2 y 1, (b) n = 2, x, y = 2x 1 y 1 + x 1 y 2 + x 2 y 1 + 3x 2 y 2, (a) n = 3, x, y = 2x 1 y 1 + 3x 2 y 2 + x 3 y 3, (b) n = 4, x, y = 2x 1 y 1 + 3x 2 y 2 + x 3 y 3 x 4 y 4. 10. Wiadomo, że B = {v 1, v 2, v 3 } jest bazą ortonormalną w przestrzeni euklidesowej (V,, ). Sprawdzić, czy B jest bazą ortogonalną, ortonormalną w tej przestrzeni, jeśli: { (a) B = u 1 = 1 v 1 1 v 2 + 1 v 3, u 2 = 1 v 2 + 1 v 3, 3 3 3 2 2 2 u 3 = v 1 + 1 v 2 1 v 3 }, 3 6 6 (b) B = {u 1 = v 1 v 2 + 3v 3, u 2 = 10v 1 + v 2 3v 3, u 3 = 6v 2 + 2v 3 }. 11. Zastosować ortogonalizację Grama-Schmidta i skonstruować bazę ortogonalną przestrzeni R 3 startując z podanej bazy B: (a) B = { (1, 1, 1), (1, 2, 3), ( 1, 0, 1) }, (b) B = ( {1, 2, 3), ( 1, 0, 1), (1, 1, 1) }. 12. Skonstruować bazę ortogonalną w przestrzeni euklidesowej (V,, ), jeśli (a) V = Lin { (1, 0, 0, 1), (1, 1, 1, 1), (1, 2, 0, 2) }, (b) V = Lin { (1, 0, 0, 1), (1, 1, 1, 1), (1, 2, 0, 2), (0, 3, 1, 1) }, a, jest iloczynem skalarnym w indukowanym na podprzestrzeni liniowej V przestrzeni kartezjańskiej R 4 wyposażonej w standardowy iloczyn skalarny. 13. Podać bazę ortonormalną przestrzeni (V,, ), w której iloczyn skalarny jest indukowany z przestrzeni R 4 : (a) V = {(x, y, z, t) R 4 : x + y + z + t = 0}, (b) V = {(x, y, z, t) R 4 : x 2y + z 3t = 0}, (c) V = {(x, y, z, t) R 4 : x + y + z + t = 0 x 2y + z 3t = 0}. 14. Wyznaczyć dopełnienie ortogonalne V podprzestrzeni liniowej V w przestrzeni R 3 ze standardowym iloczynem skalarnym, jeśli (a) V = {(x, y, z) R 3 : 2x y z = 0}, (b) V = {(x, y, z) R 3 : 2x y z = 0 3x + 2y 5z = 0}, (c) V = Lin{( 1, 2, 3)}, (d) V = Lin{( 1, 2, 1), (1, 2, 1)}. 3

15. Wyznaczyć dopełnienie ortogonalne V podprzestrzeni liniowej V w przestrzeni R 4 ze standardowym iloczynem skalarnym, jeśli (a) V = {(x, y, z, t) R 4 : x y z t = 0}, (b) V = {(x, y, z, t) R 4 : x y z t = 0 x + y z + t = 0}, (c) V = Lin{(1, 1, 0, 0)}, (d) V = Lin{(1, 1, 1, 0), (1, 1, 0, 1)}, (e) V = Lin{(1, 2, 1, 0), (2, 1, 0, 1), (0, 0, 1, 2)}, (f) V = Lin{(1, 2, 1, 0), (2, 1, 0, 1), (0, 0, 1, 2), (1, 1, 0, 0)}. 16. Wyznaczyć rzut ortogonalny wektora v na wektor u w podanej przestrzeni kartezjańskiej R n wyposażonej w standardowy iloczyn skalarny (a) v = (3, 4), u = (1, 1), R 2, (b) v = (1, 1, 1), u = (1, 1, 1), R 3, (c) v = (1, 1, 2, 2), u = (2, 2, 1, 1), R 4. 17. Wyznaczyć rzut ortogonalny wektora v na podprzestrzeń liniową V przestrzeni kartezjańskiej R n wyposażonej w standardowy iloczyn skalarny, jeśli (a) v = (3, 4), V = Lin{(1, 1)}, R 2, (b) v = (1, 1, 1), V = Lin{(2, 1, 0)}, R 2, (c) v = (1, 1, 1), V = Lin{(2, 1, 0), (0, 1, 2)}, R 3, (d) v = (1, 2, 3, 4), V = Lin{(1, 0, 1, 1), (0, 0, 1, 1)}, R 4, (d) v = (1, 2, 2, 0, 2), V = Lin{(1, 1, 0, 1, 1), (2, 1, 1, 1, 1), (3, 1, 1, 1, 0)}, R 5 4

Formy kwadratowe 18. Napisać macierz podanej formy kwadratowej f. Jak wygląda symetryczna forma dwuliniowa F odpowiadająca formie kwadratowej f? (a) f(x 1, x 2 ) = x 2 1 x 1 x 2 + x 2 2, (b) f(x 1, x 2, x 3 ) = 2x 2 1 x 2 2 + 5x 2 3 6x 1 x 2 + 2x 1 x 3 + 4x 2 x 3, (c) f(x 1, x 2, x 3 ) = x 1 x 2 x 2 x 3, (d) f(x 1, x 2, x 3, x 4 ) = 2x 1 x 4 2x 2 x 3 + 3x 2 4. 19. Sprowadzić do postaci kanonicznej formy kwadratowe z zadania poprzedniego. Odp. Np. (a) x 2 1 + 5 4 x 2 2, x 1 = x 1 + 1 2 x 2, x 2 = x 2, (b) 2x 2 1 11 2 x 2 2 + 74 11 x 2 3, x 1 = x 1 3 2 x 2 + 1 2 x 3, x 2 = x 2 7 11 x3, x 3 = x 3, (c) x 2 1 x 2 2, x 1 = 1 2 (x 1 + x 2 x 3 ), x 2 = 1 2 (x 1 x 2 x 3 ), (d) 1 3 x 2 1 1 2 x 2 2 + 1 2 x 2 3 + 3x 2 4, x 1 = x 1, x 2 = x 2 + x 3, x 3 = x 2 x 3, x 4 = 1 3 x 1 + x 4. 20. Napisać macierz symetrycznej formy dwuliniowej F. Jak wygląda forma kwadratowa f odpowiadająca formie dwuliniowej F? (a) f(x 1, x 2, y 1, y 2 ) = x 1 y 1 x 1 y 2 x 2 y 1 2x 2 y 2, (b) f(x 1, x 2, x 3, y 1, y 2, y 3 ) = 2x 1 y 1 x 1 y 2 + x 1 y 3 x 2 y 1 + x 3 y 1 + 3x 3 y 3, (c) f(x 1, x 2, x 3, x 4, y 1, y 2, y 3, y 4 ) = 6x 1 y 4 6x 4 y 1 + 6x 2 y 3 + 6x 3 y 2. 21. Dla jakiej wartości parametru λ forma kwadratowa f jest dodatnio określona? (a) f(x 1, x 2 ) = x 2 1 + 2λx 1 x 2 + 9x 2 2, (b) f(x 1, x 2, x 3 ) = 5x 2 1 + x 2 2 + λx 2 3 + 4x 1 x 2 2x 1 x 3 2x 2 x 3, (c) f(x 1, x 2, x 3 ) = x 2 1 + x 2 2 + 5x 2 3 + 2λx 1 x 2 2x 1 x 3 + 4x 2 x 3, (d) f(x 1, x 2, x 3, x 4 ) = 2x 2 1 + x 2 2 + 7x 2 3 + 3x 2 4 + 2λx 1 x 2 + 2x 1 x 4. Odp.: (a) 3 < λ < 3, (b) λ > 2, (c) 4 5 5 5 < λ < 0, (d) 3 < λ < 3. 22. Dla jakiej wartości parametru λ forma kwadratowa f jest ujemnie określona? (a) f(x 1, x 2 ) = x 2 1 + λx 2 2 + 4x 1 x 2, (b) f(x 1, x 2, x 3 ) = x 2 1 + 2λx 2 2 x 2 3 + 4x 1 x 2 + 8x 2 x 3, (c) f(x 1, x 2, x 3, x 4 ) = x 2 1 x 2 2 x 2 3 x 2 4 + 2λ(x 1 x 3 + x 2 x 4 ). Odp.: (a) λ < 4, (b) λ < 10, (c) 1 < λ < 1. 5

Arytmetyka 23. Korzystając z algorytmu Euklidesa, znaleźć największy wspólny dzielnik liczb a, b Z, a następnie zapisać go w postaci Polecenie wykonać dla NWD(a, b) = a x + b y, gdzie x, y Z. (a) a = 379, b = 77; (b) a = 975, b = 442; (c) a = 2849, b = 1258; (d) a = 34307, b = 34216; (e) a = 22869, b = 11025. Odp.: (a) 1, x = 13, y = 64; (b) 13, x = 5, y = 11; (c) 37, x = 15, y = 34; (d) 91, x = 1, y = 1; (e) 63, x = 27, y = 56. 24. Sprawdzić, która para liczb a, b to liczby względnie pierwsze, jeśli (a) a = 1273, b = 858; (b) a = 1037, b = 793; (c) a = 273, b = 231; (d) a = 27333, b = 23134. Odp.: Względnie pierwsze są pary liczb w (a) i (d). 25. Obliczyć resztę z dzielenia liczby a przez liczbę b, jeśli (a) a = 1946, b = 26; (b) a = 1946 1972, b = 26; (c) a = 1972, b = 26; (d) a = 1972 1946, b = 26; Odp.: (a) 22; (b) 22; (c) 22; (d) 16; (e) 12. (e) a = 1946 1972 + 1972 1946, b = 26. 26. Obliczyć resztę z dzielenia liczby a przez liczbę b, jeśli (a) a = 5555, b = 191; (b) a = 5555 190, b = 191; (c) a = 5555 7777, b = 191; (d) a = 7777 5555, b = 191; Odp.: (a) 16; (b) 1; (c) 40; (d) 185; (e) 34. (e) a = 5555 7777 + 7777 5555, b = 191. 6

27. Obliczyć resztę z dzielenia liczby a przez liczbę b, jeśli (a) a = 295500 18, b = 19; (b) a = 295500 18n, b = 19, n N; (c) a = 295500 19, b = 19; Odp.: (a) 1; (b) 1; (c) 12; (d) 12; (e) 12. (d) a = 295500 18n+1, b = 19, n N; (e) a = 295500 18n+13, b = 19, n N. 28. Wyznaczyć ostatnie dwie cyfry rozwinięcia dziesiętnego liczb 9 9, 9 10, 9 99, 7 9, 7 99, 7 99 9. Odp.: 89, 1, 89, 7, 7, 7. 29. Korzystając z własności kongruencji (m.in. małego twierdzenia Fermata) sprawdzić, że dla każdej liczby naturalnej n (a) 31 2 5n 1, (b) 13 1 + 3 3n+1 + 9 3n+1, (c) 13 4 2n+1 + 3 n+2. 7

Elementy algebry abstrakcyjnej 30. Sprawdzić, czy para (G, ) jest grupą, jeśli (a) G = {x R: 0 < x 1}, x y = xy (mnożenie liczb x, y), gdy x, y G; (b) G = {(x, y) R 2 : x 0}, (x 1, y 1 ) (x 2, y 2 ) = (x 1 x 2, y 1 + x 1 y 2 ), gdy (x 1, y 1 ), (x 2, y 2 ) G; (c) G = R, a b = a + b ab, gdy a, b G; (d) G = {a R: a 1}, a b = a + b ab, gdy a, b G. Odp.: (a) nie; (b) tak; (c) nie; (d) tak. 31. Sprawdzić, czy w Zadaniu 32 (b) i (d) grupy są abelowe. 32. W grupie (G, ) z Zadania 32 (b) definiujemy dwa podzbiory H 1 = {(x, 0): x R x 0}, H 2 = {(1, y): y R}. Pokazać, że H 1 i H 2 są podgrupami w tej grupie. 33. Rozważmy zbiór K = R 2 z dwoma działaniami i (x 1, x 2 ) (y 1, y 2 ) = (x 1 + y 1, x 2 + y 2 ), (x 1, x 2 ) (y 1, y 2 ) = (x 1 y 1, x 2 y 2 ), gdy (x 1, x 2 ), (y 1, y 2 ) K. Sprawdzić, czy (K,, ) jest (a) pierścieniem; (b) ciałem. 34. Wykazać, że zbiór K = {c R: c = a + b 2 a, b Q} z dodawaniem i mnożeniem liczb (rzeczywistych) tworzy ciało. Wyznaczyć elementy odwrotne do liczb (a) c = 1 + 2, (b) c = 1 2, (c) c = 2 3 2. Odp. (a) c 1 = 1 + 2. 35. Niech {[ ] a b K = b a } : a, b R. Sprawdzić, że trójka (K, +, ) jest ciałem, jeśli + i oznaczają zwykłe dodawanie i mnożenie macierzy. 36. Wyznaczyć podane elementy (liczby) w podanym ciele liczbowym (a) 1, 2, 5, 9 w ciele Z 13 ; (b) 2 1, 2 2, 7 1, 7 5 w ciele Z 13 ; (c) 1, 10, 15, 88 w ciele Z 89 ; (d) 10 1, 10 2, 15 1, 15 5 w ciele Z 89 ; (e) 7 1, 7 2, 7 8 w ciele Z 89 ; (f) 20 1, 21 1 w ciele Z 23 ; (g) 100 1, 499 1 w ciele Z 5503. 8

W przypadkach trudnych skorzystać m.in. z małego twierdzenia Fermata. zadanie następne. Porównać też Odp.: (a) 5 = 8; (b) 2 2 = 3 = 10; (d) 10 2 = 8 = 81; (e) 7 1 = 38 = 51, 7 2 = (7 1 ) 2 = 51 2 = 20, 7 8 = 20 4 = 22 = 67; (g) 100 1 = 1816, 499 1 = 1180 = 4323. 37. Do wyznaczania elementu odwrotnego a 1 w ciele Z n można wykorzystywać algorytm Euklidesa. Istotnie, jeśli a Z n i n jest liczbą pierwszą, to NWD(a, n) = 1. Korzystając z (rozszerzonego) algorytmu Euklidesa znajdujemy x, y Z takie, że a x + n y = 1 = NWD(a, n). Wówczas mamy a x 1 mod n. Zatem x to szukane a 1. Zrobić zadanie poprzednie korzystając z tej procedury. 9