Automatyka i Robotyka Analiza Wykład 27 dr Adam Ćmiel

Podobne dokumenty
Matematyka wybrane zagadnienia. Lista nr 4

Całka oznaczona. długość k-tego odcinka podziału P. średnica podziału P. punkt pośredni k-tego odcinka podziału P

Całka oznaczona. długość k-tego odcinka podziału P. punkt pośredni k-tego odcinka podziału P. Niech funkcja f będzie ograniczona na przedziale

Całka oznaczona. długość k-tego odcinka podziału P. punkt pośredni k-tego odcinka podziału P. Niech funkcja f będzie ograniczona na przedziale

4. Rekurencja. Zależności rekurencyjne, algorytmy rekurencyjne, szczególne funkcje tworzące.

Analiza Matematyczna Ćwiczenia. J. de Lucas

Algebra macierzowa i inne takie (krótka i prowizoryczna powtórka

Metody numeryczne w przykładach

Rozpraszania twardych kul

VIII. RÓŻNICZKOWANIE NUMERYCZNE

Projekt 3 3. APROKSYMACJA FUNKCJI

i = 0, 1, 2 i = 0, 1 33,115 1,698 0,087 0,005!0,002 34,813 1,785 0,092 0,003 36,598 1,877 0,095 38,475 1,972 40,447 i = 0, 1, 2, 3

Spójne przestrzenie metryczne

N ( µ, σ ). Wyznacz estymatory parametrów µ i. Y które są niezależnymi zmiennymi losowymi.

Rozwiązanie niektórych zadań treningowych do I kolokwium sem. zimowy, 2018/19

Podprzestrzenie macierzowe

Indukcja matematyczna

460 Szeregi Fouriera. Definicja. Definicja. Układ trygonometryczny. Definicja Układ ortogonalny funkcji ( ϕ n

Automatyka i Robotyka Analiza Wykład 23 dr Adam Ćmiel

Pojęcie statystyki. Definicja. Wektorową funkcję mierzalną T: X T(X)=(T 1 (X),...,T k (X)) R k wymiarową statystyką. próby X nazywamy k

I. CIĄGI I SZEREGI FUNKCYJNE. odwzorowań zbioru X w zbiór R [lub C] nazywamy ciągiem funkcyjnym.

2π Ciągi te są ortogonalne w kaŝdym przedziale < t 0, t 0 +T > o długości T =.

UWAGI O ROZKŁADZIE FUNKCJI ZMIENNEJ LOSOWEJ.

Rozkłady prawdopodobieństwa 1

PERMUTACJE Permutacją zbioru n-elementowego X nazywamy dowolną wzajemnie jednoznaczną funkcję f : X X X


Wykład 6 Całka oznaczona: obliczanie pól obszarów płaskich. Całki niewłaściwe.

Metody numeryczne procedury

Metody obliczeniowe - Budownictwo semestr 2 - wykład nr 4. Nr: 1. Metody obliczeniowe. wykład nr 4. różniczkowanie przybliżone całkowanie numeryczne


Spójne przestrzenie metryczne

SZTUCZNA INTELIGENCJA

Wykłady z Analizy rzeczywistej i zespolonej w Matematyce stosowanej. Literatura. W. Rudin: Podstawy analizy matematycznej, PWN, Warszawa, 1982.

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

impuls o profilu f(x ) rozchodzący się w kierunku x: harmoniczna fala bieżąca rozchodząca się w kierunku +x: cos

Rozszerzenie znaczenia symbolu całki Riemanna

Tw: (O promieniu zbieżności R szeregu potęgowego ) Jeżeli istnieje granica. to R = ) ciąg liczb zespolonych

CAŁKA KRZYWOLINIOWA NIESKIEROWANA

takimi, że W każdym przedziale k 1 x k wybieramy punkt k ) i tworzymy sumę gdzie jest długością przedziału, x ). 1 k

Nr: 1. Metody obliczeniowe - Budownictwo semestr 2 - wykład nr 1. Metody obliczeniowe

5. Maszyna Turinga. q 1 Q. Konfiguracja: (q,α β) q stan αβ niepusta część taśmy wskazanie położenia głowicy

Permutacje. } r ( ) ( ) ( ) 1 2 n. f = M. Przybycień Matematyczne Metody Fizyki I Wykład 2-2

Proces decyzyjny: 1. Sformułuj jasno problem decyzyjny. 2. Wylicz wszystkie możliwe decyzje. 3. Zidentyfikuj wszystkie możliwe stany natury.


Szeregi trygonometryczne Fouriera. sin(

Równania liniowe. gdzie. Automatyka i Robotyka Algebra -Wykład 8- dr Adam Ćmiel,

Wykład 1 Pojęcie funkcji, nieskończone ciągi liczbowe, dziedzina funkcji, wykres funkcji, funkcje elementarne, funkcje złożone, funkcje odwrotne.





















1.4. STAN ODKSZTAŁCENIA STRONA GEOMETRYCZNA



Plan wykładu. Sztuczne sieci neuronowe. Druga pochodna funkcji (f (x))

Metody Numeryczne 2017/2018

Różniczkowanie funkcji rzeczywistych wielu zmiennych. Matematyka Studium doktoranckie KAE SGH Semestr letni 2008/2009 R. Łochowski

Metody numeryczne. Wykład nr 7. dr hab. Piotr Fronczak

Matematyka dyskretna. 10. Funkcja Möbiusa

FUNKCJE DWÓCH ZMIENNYCH

Rachunek różniczkowy funkcji wielu zmiennych

Równania rekurencyjne

Wnioskowanie statystyczne dla korelacji i regresji.

GEOMETRIA ANALITYCZNA W PRZESTRZENI

Zasada wariacyjna mechaniki kwantowej

APROKSYMACJA I INTERPOLACJA. funkcja f jest zbyt skomplikowana; użycie f w dalszej analizie problemu jest trudne

DYDAKTYCZNA PREZENTACJA PRÓBKOWANIA SYGNAŁÓW OKRESOWYCH

Algebra WYKŁAD 5 ALGEBRA 1

Twierdzenia o funkcjach ciągłych

8.1 Zbieżność ciągu i szeregu funkcyjnego

Michał Pazdanowski Instytut Technologii Informacyjnych w Inżynierii Lądowej Wydział Inżynierii Lądowej Politechnika Krakowska.

METODY KOMPUTEROWE 11

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 11







Szereg geometryczny. 5. b) b n = 4n 2 (b 1 = 2, r = 4) lub b n = 10 (b 1 = 10, r = 0). 2. jest równa 1 x dla x = 1+ Zad. 3:

3.1. Ciągi liczbowe - ograniczoność, monotoniczność, zbieżność ciągu. Liczba e. Twierdzenie o trzech ciągach.


STATYKA. Cel statyki. Prof. Edmund Wittbrodt


Transkrypt:

Automty Rooty Az Wyłd 7 dr Adm Ćme cme@gh.edu.p Szereg Fourer Przypomee. Rozwżmy przestrzeń eudesową VR, tórej eemetm (putm, wetorm )są eemetowe cąg cz rzeczywstych p.,..., ) y y,..., y ). W przestrze tej defujemy ( stdrdowy (eudesowy) oczy sry ( Spełjący stępujące wru: ), y R, y y,,y y ), y, z R + y, z, z + y, z 3) λ R, y R λ, y λ, y ) R,, Przestrzeń ową wyposżoą w oczy sry zywmy przestrzeą utrą Przestrzeń utr jest przestrzeą uormową z ormą,, węc tże przestrzeą metryczą z metryą ρ (, y) y. W przypdu przestrze eudesowej R powyższe wzory przyerją postć, (, y) y ρ ( y ). Wetory, y R są ortogoe (prostopdłe), gdy, y. Nech ( e,..., e ) ędze zą w R Bzę e,..., e ) zywmy zą ortogoą j e,. (,gdy j Bzę ( e,..., e ) zywmy zą ortoormą, j e, e j δ j,gdy j Nech e,..., e ) ędze zą ortogoą. Wówczs żdy wetor moż przedstwć w postc ( α e (czy e j α zywmy współrzędym wetor w ze e,..., e ). Współrzęde te (

Automty Rooty Az Wyłd 7 dr Adm Ćme cme@gh.edu.p łtwo zeźć w przypdu zy ortogoej. Rzeczywśce możąc sre wetor przez wetor e otrzymujemy orzystjąc z włsośc oczyu srego ortogoośc z α e, e α e, e α e, e. Stąd, e α,...,. e, e Nech V sp{e,...,e m } ędze podprzestrzeą rozpętą przez perwsze m wetorów zy ortogoej e,..., e ). Dowoy wetor R moż jedozcze przedstwć w postc ( +, gdze V jest rzutem ortogoym wetor podprzestrzeń V, ortogoym do podprzestrze V tz. + (tw. Ptgors), jest wetorem y d żdego y V. Podto prwdzw jest rówość sąd tychmst otrzymujemy. Rzut ortogoy V wetor V podprzestrzeń V m pewą optymą włsośćmowce rg m y V y. tz. spośród wszystch możwych przedstweń wetor y + ( y ), y V w postc sumy wetor y z podprzestrze V jego uzupełe -y orm wetor uzupełjącego -y jest mm gdy wetorem y z przestrze V jest rzut ortogoy wetor podprzestrzeń V. Poprzez ogę wprowdzmy powyższe pojęc w pewej przestrzech fucyjej. Nech V R[,] ędze przestrzeą rzeczywstych fucj cłowych w sese Rem przedze [,]. V jest rzeczywśce przestrzeą ową- fucje umemy dodwć możyć je przez sry. W przestrze tej zdefujemy oczy sry wzorem f g f ( ) g( ) d, (Uwg: oczy fucj R cłowych jest fucją R cłową).

Automty Rooty Az Wyłd 7 dr Adm Ćme cme@gh.edu.p Łtwo zuwżyć, że są spełoe wszyste włsośc ( - ) oczyu srego oprócz drugej częśc putu ). Z rówośc f, f f ( ) d e wy że f. Woec tego utożsmmy fucje różące sę zorze mry. Forme rozwżmy sy rówowżośc recj zdej wzorem f g ( f ( ) g( ) ) d. Od tego mometu przestrzeń V, to przestrzeń s rówowżośc fucj cłowych w sese Rem. Przestrzeń V jest przestrzeą uormową z ormą f f, f f ( ) d. Przestrzeń V z powyższą ormą zywć ędzemy przestrzeą L [,]. Uwg. W podręczch zy przestrzeń L [,] rozum jest zwye jo przestrzeń s rówowżośc fucj cłowych w sese Leesgue.. Cąg e (), e (), e 3 (),... fucj ędących eemetm (wetorm) przestrze V zywmy ortogoym jeś e, e j e ( ) e j ( ) d j. Szereg fucyjy e ( ), gdze jest cągem czowym e (), e (), e 3 (),... jest cągem ortogoym, zywmy szeregem ortogoym Dej fucj f V L [,] możemy przyporządowć szereg f e ( ), gdze współczy zde są wzorm Euer-Fourer f, e. e, e Pojw sę ture pyte: J eży rozumeć zeżość szeregu ortogoego do czego jest zeży szereg ortogoy? Zeżość szeregu do sumy S() moż rozumeć w sese ormy L [,] (tzw. zeżość f, e średowdrtow) tz. m S e ( ) e, e, e e gwrtuje to zeżośc putowej 3

Automty Rooty Az Wyłd 7 dr Adm Ćme cme@gh.edu.p Zeżość szeregu do sumy S() moż rozumeć tże w sese zeżośc putowej szeregu, e wówczs może ozć sę, że sum szeregu e jest cłow w sese Rem czy jest eemetem spoz przestrze L [,] D żdej fucj f V L [,] prwdzw jest stępując erówość Besse f, e e, e f (odpowed erówośc Jeże d żdej fucj f V L [,] prwdzw jest rówość Prsev f, e e, e f wyjącej z tw. Ptgors). to ułd ortogoy zywmy zupełym w V L [,]. Ozcz to, że jedyą ( z dołdoścą do zoru mry ) fucją ortogoą do wszystch fucj ułdu ortogoego jest fucj f Tw. Jeże ułd ortogoy jest zupeły, to szereg ortogoy dej fucj f V L [,] jest zeży do tej fucj w sese ormy L. Szereg Fourer Rozwżmy przestrzeń V L [-,]. Ułd trygoometryczy, cos, s, cos, s,... jest ułdem ortogoym zupełym w V L [-,]. Kżdej fucj f V L [,] odpowd jej szereg ortogoy f + cos + s,gdze f ( ) cos d, f ( )s d zwy szeregem Fourer zeży średowdrtowo do fucj f. Nstępujące twerdzee Drchet podje wrue wystrczjący putowej zeżośc szeregu dej fucj f do tej fucj. Tw. Jeże fucj f jest przedzłm mootocz w [-, ] fucj f jest cągł z wyjątem w [-, ] z wyjątem sończoej ośc putów w tórych m ecągłośc I-go rodzju w żdym puce ecągłośc spełoy jest wrue f ( ) ( f ( ) f ( + + f ) f ( ) ( f ( ) f ( )) ( + + ))

Automty Rooty Az Wyłd 7 dr Adm Ćme cme@gh.edu.p to f ( ) + cos + s [-, ]. Podto, jeś f jest oresow o orese to powyższ rówość jest prwdzw R. Wos. jeś f jest przyst, to jeś f jest eprzyst, to Ułd trygoometryczy jest zupeły węc prwdzw jest rówość Prsev f ( ) d + ( + ). ; < Przyłd. D fucj f()sg() ; oreśoej przedze [-,] zeźć jej szereg ; > Fourer. Do jej fucj jest putowo zeży te szereg. f ( ) + cos + s, f ( ) cos d, f d ( ) s. Poewż f jest eprzyst, to., f ( )s d s d ( cos ) ( ), sg() Szereg Fourer s( ),, < < s( ) jest putowo zeży do fucj f ( ),., < <, Jeś fucję oresowo przedłużymy cłą oś czową, to szereg Fourer jest zeży do przedłużoej fucj cłej os R. Wos uocze. Ustjąc rgumet otrzymujemy (espodzewe) sumę szeregu + ) s( ) ( ) f (, stąd + ( ). 6 Z rówośc Prsev otrzymujemy podto, ( ) stąd ( ). 8 5

Automty Rooty Az Wyłd 7 dr Adm Ćme cme@gh.edu.p Uzupełć. Z uwg tożsmość cos + s A s( + ϕ ) szereg Fourer + cos + f ( ) s moż przedstwć w postc f ( ) + A s( ) + ϕ Wdmo mptudowe fzowe Zsd ozcj (zchowe sę szeregu Fourer fucj f w puce zeży wyłącze od zchow sę fucj f dowoe młym otoczeu putu ). 6