Mechanika relatywistyczna Wykład 13

Podobne dokumenty
Mechanika relatywistyczna Wykład 15

V.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania

Dynamika relatywistyczna

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 2013)

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie II ( marzec/kwiecień, 2013) ZADANIA

Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii

Transformacja Lorentza Wykład 14

Podstawy fizyki sezon 1 XI. Mechanika relatywistyczna

Kinematyka, Dynamika, Elementy Szczególnej Teorii Względności

Szczególna teoria względności

Dynamika relatywistyczna

TRANFORMACJA GALILEUSZA I LORENTZA

Dynamika relatywistyczna

FIZYKA-egzamin opracowanie pozostałych pytań

MECHANIKA KLASYCZNA I RELATYWISTYCZNA Cele kursu dla studentów geofizyki

Zderzenia relatywistyczna

Postulaty szczególnej teorii względności

MECHANIKA KLASYCZNA I RELATYWISTYCZNA Cele kursu

ver teoria względności

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA (SZCZEGÓLNA TEORIA WZGLĘDNOŚCI)

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Theory Polish (Poland)

Podstawy fizyki wykład 9

MECHANIKA RELATYWISTYCZNA. Rys. Transformacja Galileusza

Oddziaływania fundamentalne

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

Fizyka 3. Konsultacje: p. 329, Mechatronika

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Spis treści. Przedmowa PRZESTRZEŃ I CZAS W FIZYCE NEWTONOWSKIEJ ORAZ SZCZEGÓLNEJ TEORII. 1 Grawitacja 3. 2 Geometria jako fizyka 14

Dynamika relatywistyczna

Elementy fizyki relatywistycznej

Zasady zachowania. Fizyka I (Mechanika) Wykład VI:

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Początek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy

Czym zajmuje się teoria względności

Dynamika relatywistyczna

Zderzenia relatywistyczne

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Zderzenia relatywistyczne

Atomowa budowa materii

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Zderzenia relatywistyczne

Zadania z mechaniki kwantowej

Skad się bierze masa Festiwal Nauki, Wydział Fizyki U.W. 25 września 2005 A.F.Żarnecki p.1/39

WSTĘP DO FIZYKI CZĄSTEK. Julia Hoffman (NCU)

Dynamika relatywistyczna

XXXV. TEORIA WZGLĘDNOŚCI

Prawa ruchu: dynamika

Jak działają detektory. Julia Hoffman

Elementy fizyki czastek elementarnych

W jaki sposób dokonujemy odkryć w fizyce cząstek elementarnych? Maciej Trzebiński

Zasady względności w fizyce

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Mateusz Winkowski, Jan Szczepanek

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Pole elektromagnetyczne. Równania Maxwella

Pęd i moment pędu. dp/dt = F p = const, gdy F = 0 (całka pędu) Jest to zasada zachowania pędu. Moment pędu cząstki P względem O.

ZASADY DYNAMIKI. Przedmiotem dynamiki jest badanie przyczyn i sposobów zmiany ruchu ciał.

DYNAMIKA dr Mikolaj Szopa

Zjawisko Comptona opis pół relatywistyczny

mechanika analityczna 1 nierelatywistyczna L.D.Landau, E.M.Lifszyc Krótki kurs fizyki teoretycznej

Rozszyfrowywanie struktury protonu

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

PODSTAWY FIZYKI - WYKŁAD 2 DYNAMIKA: MASA PED SIŁA MOMENT PEDU ENERGIA MECHANICZNA. Piotr Nieżurawski.

ELEMENTY MECHANIKI RELATYWISTYCZNEJ

Interwał, geometria czasoprzestrzeni Konsekwencje tr. Lorentza: dylatacja czasu i kontrakcja długości

FIZYKA Podręcznik: Fizyka i astronomia dla każdego pod red. Barbary Sagnowskiej, wyd. ZamKor.

Zadanie. Oczywiście masa sklejonych ciał jest sumą poszczególnych mas. Zasada zachowania pędu: pozwala obliczyć prędkość po zderzeniu

Zasada zachowania energii

Temat XXXIII. Szczególna Teoria Względności

Podstawy Fizyki Jądrowej

Symetrie i prawa zachowania Wykład 6

Rozważania rozpoczniemy od fal elektromagnetycznych w próżni. Dla próżni równania Maxwella w tzw. postaci różniczkowej są następujące:

Opis poszczególnych przedmiotów (Sylabus) Fizyka, studia pierwszego stopnia

Transformacja Lorentza - Wyprowadzenie

FALOWA I KWANTOWA HASŁO :. 1 F O T O N 2 Ś W I A T Ł O 3 E A I N S T E I N 4 D Ł U G O Ś C I 5 E N E R G I A 6 P L A N C K A 7 E L E K T R O N

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Diagramy Faynmana

Wstęp do chromodynamiki kwantowej

Podstawy fizyki. Wykład 3. Dr Piotr Sitarek. Katedra Fizyki Doświadczalnej, W11, PWr

Niestandardowe ujęcie dynamiki relatywistycznej oraz klasycznej teorii elektromagnetyzmu

Michał Praszałowicz, pok strona www: th- wykład 3 godz. za wyjątkiem listopada Egzamin: esej max.

Oddziaływania grawitacyjne. Efekt Dopplera. Photon Collider. Efekt Comptona. Odkrycie fotonu. Wykład XIX: Fizyka I (B+C) Foton

Rozdział 7 Kinematyka oddziaływań. Wnioski z transformacji Lorentza. Zmienna x Feynmana, pospieszność (rapidity) i pseudopospieszność

Eksperyment ALICE i plazma kwarkowo-gluonowa

Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe

Elementy Fizyki Czastek Elementarnych 1 / 2

WYKŁAD Prawdopodobieństwo procesów dla bardzo dużych energii, konieczność istnienia cząstki Higgsa

Zderzenia. Fizyka I (B+C) Wykład XVI: Układ środka masy Oddziaływanie dwóch ciał Zderzenia Doświadczenie Rutherforda

Mechanika. Wykład 2. Paweł Staszel

Wszechświat Cząstek Elementarnych dla Humanistów Diagramy Faynmana

λ(pm) p 1 rozpraszanie bez zmiany λ ze wzrostem λ p e 0,07 0,08 λ (nm) tł o

CZAS I PRZESTRZEŃ EINSTEINA. Szczególna teoria względności. Spotkanie I (luty, 2013)

MiBM sem. III Zakres materiału wykładu z fizyki

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki

Fizyka współczesna Co zazwyczaj obejmuje fizyka współczesna (modern physics)

Podstawowy problem mechaniki klasycznej punktu materialnego można sformułować w sposób następujący:

VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego

Transkrypt:

Mechanika relatywistyczna Wykład 13 Karol Kołodziej Instytut Fizyki Uniwersytet Śląski, Katowice http://kk.us.edu.pl Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 1/32

Czterowektory kontrawariantne i kowariantne Wszystkie obiekty, które przy transformacji Lorentza transformują siętakjak kontrawariantnyczterowektorpołożeniax µ = (ct, x),tzn. x µ = Λ µ ν x ν, nazywamy czterowektorami kontrawariantnymi. kowariantnyczterowektorpołożeniax µ = (ct, x),tzn. x µ =x ν Λ 1ν µ =x ν Λ Tν µ, nazywamy czterowektorami kowariantnymi. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 2/32

Czteroprędkość Wzory transformacyjne dla wektora prędkości były skomplikowane, gdyż w jego definicji v = d x dt występują zarówno składowe przestrzenne, jak i składowa czasowa czterowektorapołożeniax µ = (ct, x). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 3/32

Czteroprędkość Wzory transformacyjne dla wektora prędkości były skomplikowane, gdyż w jego definicji v = d x dt występują zarówno składowe przestrzenne, jak i składowa czasowa czterowektorapołożeniax µ = (ct, x). Zdefiniujmy czterowekor prędkości u µ = dxµ dt 0, gdziet 0 jestczasemwłasnym,mierzonymwukładzie spoczynkowym cząstki. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 3/32

Czteroprędkość Wzory transformacyjne dla wektora prędkości były skomplikowane, gdyż w jego definicji v = d x dt występują zarówno składowe przestrzenne, jak i składowa czasowa czterowektorapołożeniax µ = (ct, x). Zdefiniujmy czterowekor prędkości u µ = dxµ dt 0, gdziet 0 jestczasemwłasnym,mierzonymwukładzie spoczynkowym cząstki. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 3/32

Czteroprędkość Czaswukładzie,wktórymcząstkaporuszasięzprędkością v, wiąże się z czasem własnym wzorem dt =γdt 0 d dt 0 = dt dt 0 d dt =γd dt i kontrawariantny czterowektor prędkości przybiera postać u µ = dxµ =γ d ( d(ct) dt 0 dt (ct, x) =γ, d x ) =γ(c, v). dt dt Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 4/32

Czteroprędkość Czaswukładzie,wktórymcząstkaporuszasięzprędkością v, wiąże się z czasem własnym wzorem dt =γdt 0 d dt 0 = dt dt 0 d dt =γd dt i kontrawariantny czterowektor prędkości przybiera postać u µ = dxµ =γ d ( d(ct) dt 0 dt (ct, x) =γ, d x ) =γ(c, v). dt dt Zdefiniujmy kontrawariantny czterowektor pędu p µ =mu µ =mγ(c, v). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 4/32

Czteroprędkość Czaswukładzie,wktórymcząstkaporuszasięzprędkością v, wiąże się z czasem własnym wzorem dt =γdt 0 d dt 0 = dt dt 0 d dt =γd dt i kontrawariantny czterowektor prędkości przybiera postać u µ = dxµ =γ d ( d(ct) dt 0 dt (ct, x) =γ, d x ) =γ(c, v). dt dt Zdefiniujmy kontrawariantny czterowektor pędu p µ =mu µ =mγ(c, v). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 4/32

Czterowektor energii pędu Ponieważ czynnik Lorentza γ jest bezwymiarowy, to widzimy, że relatywistyczny pęd ciała o masie m należałoby zdefiniować jako a relatywistyczną energię jako p =γm v, E =γmc 2. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 5/32

Czterowektor energii pędu Ponieważ czynnik Lorentza γ jest bezwymiarowy, to widzimy, że relatywistyczny pęd ciała o masie m należałoby zdefiniować jako a relatywistyczną energię jako p =γm v, E =γmc 2. Zatem czterowektor energii pędu możemy zapisać w formie p µ = (mγc,mγ v) = (E/c, p). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 5/32

Czterowektor energii pędu Ponieważ czynnik Lorentza γ jest bezwymiarowy, to widzimy, że relatywistyczny pęd ciała o masie m należałoby zdefiniować jako a relatywistyczną energię jako p =γm v, E =γmc 2. Zatem czterowektor energii pędu możemy zapisać w formie p µ = (mγc,mγ v) = (E/c, p). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 5/32

Relatywistyczna energia i pęd Zauważmy, że energia ciała o masie m, E =γmc 2 = mc2 1 v2 c 2 w układzie spoczynkowym, gdzie v = 0, jest niezerowa i wynosi E 0 =mc 2. Tak właśnie powinien wyglądać słynny wzór Einsteina, w którym często zapomina się albo czynnika γ, albo indeksu 0. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 6/32

Relatywistyczna energia i pęd Zauważmy, że energia ciała o masie m, E =γmc 2 = mc2 1 v2 c 2 w układzie spoczynkowym, gdzie v = 0, jest niezerowa i wynosi E 0 =mc 2. Tak właśnie powinien wyglądać słynny wzór Einsteina, w którym często zapomina się albo czynnika γ, albo indeksu 0. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 6/32

Relatywistyczna energia i pęd Znajdźmy przybliżenie nierelatywistyczne wzoru na energię ciała E =γmc 2 = mc2. 1 v2 c 2 Jeżeli v c x = v2 c 2 1imożemyzastosowaćprzybliżenia 1 1 x 1 1 1 2 x 1+1 2 x, Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 7/32

Relatywistyczna energia i pęd Znajdźmy przybliżenie nierelatywistyczne wzoru na energię ciała E =γmc 2 = mc2. 1 v2 c 2 Jeżeli v c x = v2 c 2 1imożemyzastosowaćprzybliżenia 1 1 x 1 1 1 2 x 1+1 2 x, które wynikają z następujących przybliżonych równości ( 1 1 ) 2 2 x =1 x + 1 4 x2 1 x 1 x 1 1 2 x, (1+ 1 )(1 2 x 1 ) 2 x =1 1 1 4 x2 1 1 1 2 x 1+1 2 x. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 7/32

Relatywistyczna energia i pęd Znajdźmy przybliżenie nierelatywistyczne wzoru na energię ciała E =γmc 2 = mc2. 1 v2 c 2 Jeżeli v c x = v2 c 2 1imożemyzastosowaćprzybliżenia 1 1 x 1 1 1 2 x 1+1 2 x, które wynikają z następujących przybliżonych równości ( 1 1 ) 2 2 x =1 x + 1 4 x2 1 x 1 x 1 1 2 x, (1+ 1 )(1 2 x 1 ) 2 x =1 1 1 4 x2 1 1 1 2 x 1+1 2 x. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 7/32

Relatywistyczna energia i pęd Wtedy ( ) E mc 2 1+ v2 2c 2 =mc 2 + 1 2 m v2 =E 0 +T. Dla pędu w przybliżeniu nierelatywistycznym otrzymamy natomiast ( ) p =γm v m v 1+ v2 2c 2 m v. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 8/32

Relatywistyczna energia i pęd Wtedy ( ) E mc 2 1+ v2 2c 2 =mc 2 + 1 2 m v2 =E 0 +T. Dla pędu w przybliżeniu nierelatywistycznym otrzymamy natomiast ( ) p =γm v m v 1+ v2 2c 2 m v. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 8/32

Czterowektor energii pędu Obliczmy kwadrat normy czteropędu p 2 = p p =E 2 /c 2 p 2 =γ 2 m 2 c 2 γ 2 m 2 v 2 = m 2 c 2 γ 2( 1 v 2 /c 2) =m 2 c 2. Wzórtenczęstopiszesięwformie E 2 p 2 c 2 =m 2 c 4. Jest to oczywiście niezmiennik relatywistyczny. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 9/32

Czterowektor energii pędu Obliczmy kwadrat normy czteropędu p 2 = p p =E 2 /c 2 p 2 =γ 2 m 2 c 2 γ 2 m 2 v 2 = m 2 c 2 γ 2( 1 v 2 /c 2) =m 2 c 2. Wzórtenczęstopiszesięwformie E 2 p 2 c 2 =m 2 c 4. Jest to oczywiście niezmiennik relatywistyczny. Zatem, w dowolnym układzie odniesienia, energia wiąże się z pędem wzorem E = p 2 c 2 +m 2 c 4, gdzie odrzuciliśmy drugie, ujemne rozwiązanie. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 9/32

Czterowektor energii pędu Obliczmy kwadrat normy czteropędu p 2 = p p =E 2 /c 2 p 2 =γ 2 m 2 c 2 γ 2 m 2 v 2 = m 2 c 2 γ 2( 1 v 2 /c 2) =m 2 c 2. Wzórtenczęstopiszesięwformie E 2 p 2 c 2 =m 2 c 4. Jest to oczywiście niezmiennik relatywistyczny. Zatem, w dowolnym układzie odniesienia, energia wiąże się z pędem wzorem E = p 2 c 2 +m 2 c 4, gdzie odrzuciliśmy drugie, ujemne rozwiązanie. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 9/32

Zasada zachowania energii pędu Podobnie jak zrobiliśmy to w przypadku nierelatywistycznym, można pokazać, że symetria układu fizycznego, a więc niezmienniczość funkcji Lagrange a, względem translacji x µ x µ =x µ +a µ, a µ =const. prowadzi do zasady zachowania czteropędu układu. Ponieważ w czasoprzestrzeni Minkowskiego czas traktujemy na podobnych zasadach jak współrzędne przestrzenne, to dowodu zasady zachowania energii nie trzeba przeprowadzać osobno. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 10/32

Zasada zachowania energii pędu Podobnie jak zrobiliśmy to w przypadku nierelatywistycznym, można pokazać, że symetria układu fizycznego, a więc niezmienniczość funkcji Lagrange a, względem translacji x µ x µ =x µ +a µ, a µ =const. prowadzi do zasady zachowania czteropędu układu. Ponieważ w czasoprzestrzeni Minkowskiego czas traktujemy na podobnych zasadach jak współrzędne przestrzenne, to dowodu zasady zachowania energii nie trzeba przeprowadzać osobno. Wynika ona z zasady zachowania czteropędu p µ i = i i (E i /c, p i ) =const i E i =const i p i =const. i Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 10/32

Zasada zachowania energii pędu Podobnie jak zrobiliśmy to w przypadku nierelatywistycznym, można pokazać, że symetria układu fizycznego, a więc niezmienniczość funkcji Lagrange a, względem translacji x µ x µ =x µ +a µ, a µ =const. prowadzi do zasady zachowania czteropędu układu. Ponieważ w czasoprzestrzeni Minkowskiego czas traktujemy na podobnych zasadach jak współrzędne przestrzenne, to dowodu zasady zachowania energii nie trzeba przeprowadzać osobno. Wynika ona z zasady zachowania czteropędu p µ i = i i (E i /c, p i ) =const i E i =const i p i =const. i Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 10/32

Zasada zachowania energii pędu Przykład1.Relatywistycznakulkazplastelinyomasiem a i prędkości v a zderzasięzespoczywającąkulkąomasiem b.obie kulki sklejają się tworząc jedną kulkę. Jaka jest masa m i prędkość v kulki utworzonej w wyniku zderzenia? m a v a m b m v (przed zderzeniem) (po zderzeniu) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 11/32

Zasada zachowania energii pędu Przykład1.Relatywistycznakulkazplastelinyomasiem a i prędkości v a zderzasięzespoczywającąkulkąomasiem b.obie kulki sklejają się tworząc jedną kulkę. Jaka jest masa m i prędkość v kulki utworzonej w wyniku zderzenia? m a v a m b m v (przed zderzeniem) (po zderzeniu) Zasada zachowania czteropędu daje p a +p b =p, gdziep a,p b czteropędyprzed,ap czteropędpozderzeniu. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 11/32

Zasada zachowania energii pędu Przykład1.Relatywistycznakulkazplastelinyomasiem a i prędkości v a zderzasięzespoczywającąkulkąomasiem b.obie kulki sklejają się tworząc jedną kulkę. Jaka jest masa m i prędkość v kulki utworzonej w wyniku zderzenia? m a v a m b m v (przed zderzeniem) (po zderzeniu) Zasada zachowania czteropędu daje p a +p b =p, gdziep a,p b czteropędyprzed,ap czteropędpozderzeniu. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 11/32

Zasada zachowania energii pędu p a = ( ) Ea ( ) c, p a =γ a m a (c, v a ), p b = m b c, 0. (p a +p b ) 2 =p 2 =m 2 c 2 m 2 = 1 c 2 (p a +p b ) 2 m 2 = 1 c 2 ( p 2 a +p 2 b +2p a p b ) = 1 c 2 ( m 2 ac 2 +m 2 bc 2 +2p a p b ) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 12/32

Zasada zachowania energii pędu p a = ( ) Ea ( ) c, p a =γ a m a (c, v a ), p b = m b c, 0. (p a +p b ) 2 =p 2 =m 2 c 2 m 2 = 1 c 2 (p a +p b ) 2 m 2 = 1 c 2 ( p 2 a +p 2 b +2p a p b ) = 1 c 2 ( m 2 ac 2 +m 2 bc 2 +2p a p b ) p a p b = E a c m bc p a 0 =E a m b m 2 =ma 2 +mb 2 +2 E am b c 2 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 12/32

Zasada zachowania energii pędu p a = ( ) Ea ( ) c, p a =γ a m a (c, v a ), p b = m b c, 0. (p a +p b ) 2 =p 2 =m 2 c 2 m 2 = 1 c 2 (p a +p b ) 2 m 2 = 1 c 2 ( p 2 a +p 2 b +2p a p b ) = 1 c 2 ( m 2 ac 2 +m 2 bc 2 +2p a p b ) p a p b = E a c m bc p a 0 =E a m b m 2 =ma 2 +mb 2 +2 E am b c 2 m = m 2 a +m 2 b +2γ am a m b, gdzie γ a = 1 1 v 2 a/c 2. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 12/32

Zasada zachowania energii pędu p a = ( ) Ea ( ) c, p a =γ a m a (c, v a ), p b = m b c, 0. (p a +p b ) 2 =p 2 =m 2 c 2 m 2 = 1 c 2 (p a +p b ) 2 m 2 = 1 c 2 ( p 2 a +p 2 b +2p a p b ) = 1 c 2 ( m 2 ac 2 +m 2 bc 2 +2p a p b ) p a p b = E a c m bc p a 0 =E a m b m 2 =ma 2 +mb 2 +2 E am b c 2 m = m 2 a +m 2 b +2γ am a m b, gdzie γ a = 1 1 v 2 a/c 2. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 12/32

Zasada zachowania energii pędu Znajdźmy końcową prędkość. Ze wzorów na energię i pęd E =γmc 2, p =γm v v = pc2 E. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 13/32

Zasada zachowania energii pędu Znajdźmy końcową prędkość. Ze wzorów na energię i pęd E =γmc 2, p =γm v v = pc2 E. Z zasady zachowania czteropędu E =E a +m b c 2, p = p a =γ a m a v a v = γ am a v a c 2 E a +m b c 2 = γ a m a v a c 2 γ a m a c 2 +m b c 2 = γ a m a γ a m a +m b v a. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 13/32

Zasada zachowania energii pędu Znajdźmy końcową prędkość. Ze wzorów na energię i pęd E =γmc 2, p =γm v v = pc2 E. Z zasady zachowania czteropędu E =E a +m b c 2, p = p a =γ a m a v a v = γ am a v a c 2 E a +m b c 2 = γ a m a v a c 2 γ a m a c 2 +m b c 2 = γ a m a γ a m a +m b v a. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 13/32

Zasada zachowania energii pędu W granicy nierelatywistycznej v a c γ a = 1 1 v 2 a/c 2 1, więc v = m = γ a m a m a v a v a, γ a m a +m b m a +m b ma 2 +mb 2 +2γ am a m b m a +m b. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 14/32

Zasada zachowania energii pędu W granicy nierelatywistycznej v a c γ a = 1 1 v 2 a/c 2 1, więc v = m = γ a m a m a v a v a, γ a m a +m b m a +m b ma 2 +mb 2 +2γ am a m b m a +m b. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 14/32

Układ środka masy Wiązka protonów zderza się z protonami tarczy. Jaki jest związek pomiędzy energią całkowitą dwóch zderzających się protonów w układzie laboratoryjnym(lab), w którym tarcza spoczywa, z ich energią całkowitą w układzie środka masy(cm), w którym spoczywaśrodekmasyzderzanychprotonów,awięc p 1 + p 2 = 0? m p p LAB 1 m p m p p p m p (uk lad LAB) (uk lad CM) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 15/32

Układ środka masy Wiązka protonów zderza się z protonami tarczy. Jaki jest związek pomiędzy energią całkowitą dwóch zderzających się protonów w układzie laboratoryjnym(lab), w którym tarcza spoczywa, z ich energią całkowitą w układzie środka masy(cm), w którym spoczywaśrodekmasyzderzanychprotonów,awięc p 1 + p 2 = 0? m p p LAB 1 m p m p p p m p (uk lad LAB) (uk lad CM) Porównajmy ( ) 2 ( ) 2. p1 LAB +p2 LAB = p1 CM +p2 CM Kwadrat czterowektora jest niezmiennikiem. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 15/32

Układ środka masy Wiązka protonów zderza się z protonami tarczy. Jaki jest związek pomiędzy energią całkowitą dwóch zderzających się protonów w układzie laboratoryjnym(lab), w którym tarcza spoczywa, z ich energią całkowitą w układzie środka masy(cm), w którym spoczywaśrodekmasyzderzanychprotonów,awięc p 1 + p 2 = 0? m p p LAB 1 m p m p p p m p (uk lad LAB) (uk lad CM) Porównajmy ( ) 2 ( ) 2. p1 LAB +p2 LAB = p1 CM +p2 CM Kwadrat czterowektora jest niezmiennikiem. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 15/32

Układ środka masy Stąd ( E LAB 1 +m p c 2) 2 c 2 ) 2 ( ) 2 (E CM p 1 LAB 1 +E2 CM + 0 = c 2 0 2, Pomnóżmyobiestronytegorównaniaprzezc 2 izauważmy,że E CM 1 +E CM 2 =E CM, gdziee CM jestcałkowitąenergiąwukładzieśrodkamasy,wówczas dostaniemy Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 16/32

Układ środka masy Stąd ( E LAB 1 +m p c 2) 2 c 2 ) 2 ( ) 2 (E CM p 1 LAB 1 +E2 CM + 0 = c 2 0 2, Pomnóżmyobiestronytegorównaniaprzezc 2 izauważmy,że E CM 1 +E CM 2 =E CM, gdziee CM jestcałkowitąenergiąwukładzieśrodkamasy,wówczas dostaniemy ( ) 2 ( ) 2c ( E1 LAB p 1 LAB 2 2 +mpc 4 +2E1 LAB m p c 2 = E CM) 2. }{{} mp 2c4 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 16/32

Układ środka masy Stąd ( E LAB 1 +m p c 2) 2 c 2 ) 2 ( ) 2 (E CM p 1 LAB 1 +E2 CM + 0 = c 2 0 2, Pomnóżmyobiestronytegorównaniaprzezc 2 izauważmy,że E CM 1 +E CM 2 =E CM, gdziee CM jestcałkowitąenergiąwukładzieśrodkamasy,wówczas dostaniemy ( ) 2 ( ) 2c ( E1 LAB p 1 LAB 2 2 +mpc 4 +2E1 LAB m p c 2 = E CM) 2. }{{} mp 2c4 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 16/32

Układ środka masy azatem ( 2m p c 2 całkowita energia {}}{ E1 LAB +m p c 2) = }{{} E LAB (E CM) 2 E LAB = (E CM) 2 2m p c 2. Przykład 2. Jaka musi być całkowita energia protonów w układzie laboratoryjnym, aby energia całkowita w układzie środka masy wynosiła 20 GeV? Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 17/32

Układ środka masy azatem ( 2m p c 2 całkowita energia {}}{ E1 LAB +m p c 2) = }{{} E LAB (E CM) 2 E LAB = (E CM) 2 2m p c 2. Przykład 2. Jaka musi być całkowita energia protonów w układzie laboratoryjnym, aby energia całkowita w układzie środka masy wynosiła 20 GeV? m p =938.27203±0.00008MeV/c 2 m p c 2 1GeV E LAB = (E CM) 2 2m p c 2 202 2 GeV =200GeV. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 17/32

Układ środka masy azatem ( 2m p c 2 całkowita energia {}}{ E1 LAB +m p c 2) = }{{} E LAB (E CM) 2 E LAB = (E CM) 2 2m p c 2. Przykład 2. Jaka musi być całkowita energia protonów w układzie laboratoryjnym, aby energia całkowita w układzie środka masy wynosiła 20 GeV? m p =938.27203±0.00008MeV/c 2 m p c 2 1GeV E LAB = (E CM) 2 2m p c 2 202 2 GeV =200GeV. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 17/32

Układ środka masy Dlatego buduje się akceleratory wiązek przeciwbieżnych, w których zderza się ze sobą wiązki cząstek biegnących naprzeciw siebie z takimi samymi pędami. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 18/32

Układ środka masy Dlatego buduje się akceleratory wiązek przeciwbieżnych, w których zderza się ze sobą wiązki cząstek biegnących naprzeciw siebie z takimi samymi pędami. W akceleratorach wiązek przeciwbieżnych, jeżeli zderzane są cząstkipunktoweotejsamejmasie,jaknp.elektronipozyton,to układ laboratoryjny pokrywa się z układem środka masy, w którym sumaryczny pęd jest zerowy i cała energia może być wykorzystana na wygenerowanie masy(energii spoczynkowej) produktów reakcji. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 18/32

Układ środka masy Dlatego buduje się akceleratory wiązek przeciwbieżnych, w których zderza się ze sobą wiązki cząstek biegnących naprzeciw siebie z takimi samymi pędami. W akceleratorach wiązek przeciwbieżnych, jeżeli zderzane są cząstkipunktoweotejsamejmasie,jaknp.elektronipozyton,to układ laboratoryjny pokrywa się z układem środka masy, w którym sumaryczny pęd jest zerowy i cała energia może być wykorzystana na wygenerowanie masy(energii spoczynkowej) produktów reakcji. Wielki Zderzacz Hadronów LHC w CERN-ie jest też tego rodzaju akceleratorem, ale zderzane w nim protony są cząstkami złożonymi. Ich składniki, tzw. partony, czyli kwarki i gluony, unoszą różne ułamki pędu macierzystych protonów, dlatego układ środka masy zderzających się partonów porusza się w układzie laboratoryjnym. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 18/32

Układ środka masy Dlatego buduje się akceleratory wiązek przeciwbieżnych, w których zderza się ze sobą wiązki cząstek biegnących naprzeciw siebie z takimi samymi pędami. W akceleratorach wiązek przeciwbieżnych, jeżeli zderzane są cząstkipunktoweotejsamejmasie,jaknp.elektronipozyton,to układ laboratoryjny pokrywa się z układem środka masy, w którym sumaryczny pęd jest zerowy i cała energia może być wykorzystana na wygenerowanie masy(energii spoczynkowej) produktów reakcji. Wielki Zderzacz Hadronów LHC w CERN-ie jest też tego rodzaju akceleratorem, ale zderzane w nim protony są cząstkami złożonymi. Ich składniki, tzw. partony, czyli kwarki i gluony, unoszą różne ułamki pędu macierzystych protonów, dlatego układ środka masy zderzających się partonów porusza się w układzie laboratoryjnym. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 18/32

Czteropęd cząstki bezmasowej Zauważmy, że dla cząstki bezmasowej,(np. fotonu), m = 0, E 2 p 2 c 2 =0 E 2 = p 2 c 2 p = E c. Cząstka bezmasowa o niezerowej energii ma relatywistyczny pęd, Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 19/32

Czteropęd cząstki bezmasowej Zauważmy, że dla cząstki bezmasowej,(np. fotonu), m = 0, E 2 p 2 c 2 =0 E 2 = p 2 c 2 p = E c. Cząstka bezmasowa o niezerowej energii ma relatywistyczny pęd, a jej czteropęd ( ) E p µ = c, p = ( p, p) jest czterowektorem o zerowej normie, gdyż p µ 2 =p p = ( p 0) 2 ( p) 2 = p 2 p 2 =0. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 19/32

Czteropęd cząstki bezmasowej Zauważmy, że dla cząstki bezmasowej,(np. fotonu), m = 0, E 2 p 2 c 2 =0 E 2 = p 2 c 2 p = E c. Cząstka bezmasowa o niezerowej energii ma relatywistyczny pęd, a jej czteropęd ( ) E p µ = c, p = ( p, p) jest czterowektorem o zerowej normie, gdyż p µ 2 =p p = ( p 0) 2 ( p) 2 = p 2 p 2 =0. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 19/32

Czterowektor falowy Przypomnijmy postulat Einsteina(dla światła) E =hν = ω, gdzie ω =2πν, h 2π i postulat de Broglie go(dla fotonu lub cząstki masowej) p = k, gdzie k wektorfalowy,którywiążesięzdługościąfaliλwzorem k = 2π λ. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 20/32

Czterowektor falowy Przypomnijmy postulat Einsteina(dla światła) E =hν = ω, gdzie ω =2πν, h 2π i postulat de Broglie go(dla fotonu lub cząstki masowej) p = k, gdzie k wektorfalowy,którywiążesięzdługościąfaliλwzorem k = 2π λ. Zdefiniujmy czterowektor falowy wzorem ) ω p µ = k µ = ( c, k. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 20/32

Czterowektor falowy Przypomnijmy postulat Einsteina(dla światła) E =hν = ω, gdzie ω =2πν, h 2π i postulat de Broglie go(dla fotonu lub cząstki masowej) p = k, gdzie k wektorfalowy,którywiążesięzdługościąfaliλwzorem k = 2π λ. Zdefiniujmy czterowektor falowy wzorem ) ω p µ = k µ = ( c, k. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 20/32

Efekt Dopplera dla światła k µ jestnapewnopoprawniezdefiniowanymczterowektorem. x 2 S x 2 S źród lo (uk lad S ) θ V x 1 (uk lad S) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 21/32

Efekt Dopplera dla światła k µ jestnapewnopoprawniezdefiniowanymczterowektorem. x 2 S x 2 S źród lo (uk lad S ) θ V x 1 (uk lad S) Dlatego jego zerowa składowa transformuje się wg wzoru k 0 =γ (k 0 βk 1). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 21/32

Efekt Dopplera dla światła k µ jestnapewnopoprawniezdefiniowanymczterowektorem. x 2 S x 2 S źród lo (uk lad S ) θ V x 1 (uk lad S) Dlatego jego zerowa składowa transformuje się wg wzoru k 0 =γ (k 0 βk 1). Podstawmyk 0 = ω c, k1 = k cosθ = ω c cosθ, k 0 = ω c. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 21/32

Efekt Dopplera dla światła k µ jestnapewnopoprawniezdefiniowanymczterowektorem. x 2 S x 2 S źród lo (uk lad S ) θ V x 1 (uk lad S) Dlatego jego zerowa składowa transformuje się wg wzoru k 0 =γ (k 0 βk 1). Podstawmyk 0 = ω c, k1 = k cosθ = ω c cosθ, k 0 = ω c. ω =γω(1 βcosθ) ω = ω γ(1 βcosθ). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 21/32

Efekt Dopplera dla światła k µ jestnapewnopoprawniezdefiniowanymczterowektorem. x 2 S x 2 S źród lo (uk lad S ) θ V x 1 (uk lad S) Dlatego jego zerowa składowa transformuje się wg wzoru k 0 =γ (k 0 βk 1). Podstawmyk 0 = ω c, k1 = k cosθ = ω c cosθ, k 0 = ω c. ω =γω(1 βcosθ) ω = ω γ(1 βcosθ). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 21/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważω jestczęstotliwościąświatłamierzonąwukładzie źródła, które porusza się względem obserwatora z prędkością V = (V,0,0),tooznaczmyω =ω 0.Wówczas ω = ω 0 γ(1 βcosθ), gdzie ω częstotliwość światła mierzona przez obserwatora, θ kątpomiędzywektoremprędkościźródła Vakierunkiem obserwacji światła. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 22/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważω jestczęstotliwościąświatłamierzonąwukładzie źródła, które porusza się względem obserwatora z prędkością V = (V,0,0),tooznaczmyω =ω 0.Wówczas ω = ω 0 γ(1 βcosθ), gdzie ω częstotliwość światła mierzona przez obserwatora, θ kątpomiędzywektoremprędkościźródła Vakierunkiem obserwacji światła. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 22/32

Efekt Dopplera dla światła Jeżeli źródło porusza się w kierunku obserwatora znajdującego się nadodatniejpółosiox,tzn.θ=0 cosθ =1,to ω = ω 0 γ(1 β), Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 23/32

Efekt Dopplera dla światła Jeżeli źródło porusza się w kierunku obserwatora znajdującego się nadodatniejpółosiox,tzn.θ=0 cosθ =1,to a uwzględniając, że otrzymamy γ = ω = ω 0 γ(1 β), 1 = 1 1 β 2 (1 β)(1+β) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 23/32

Efekt Dopplera dla światła Jeżeli źródło porusza się w kierunku obserwatora znajdującego się nadodatniejpółosiox,tzn.θ=0 cosθ =1,to a uwzględniając, że otrzymamy γ = ω = ω 0 γ(1 β), 1 = 1 1 β 2 (1 β)(1+β) ω = 1+β 1 β ω 0. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 23/32

Efekt Dopplera dla światła Jeżeli źródło porusza się w kierunku obserwatora znajdującego się nadodatniejpółosiox,tzn.θ=0 cosθ =1,to a uwzględniając, że otrzymamy γ = ω = ω 0 γ(1 β), 1 = 1 1 β 2 (1 β)(1+β) ω = 1+β 1 β ω 0. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 23/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważ źródło porusza się zawsze z prędkością mniejszą od prędkości światła w próżni, to izwzoru widzimy, że 1<β =v 1 /c <1 ω = 1+β 1 β ω 0 jeśli źródło oddala się od obserwatora, tzn. β<0 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 24/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważ źródło porusza się zawsze z prędkością mniejszą od prędkości światła w próżni, to izwzoru widzimy, że 1<β =v 1 /c <1 ω = 1+β 1 β ω 0 jeśli źródło oddala się od obserwatora, tzn. β<0 ω<ω 0, (przesunięciekuczerwieni) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 24/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważ źródło porusza się zawsze z prędkością mniejszą od prędkości światła w próżni, to izwzoru widzimy, że 1<β =v 1 /c <1 ω = 1+β 1 β ω 0 jeśli źródło oddala się od obserwatora, tzn. β<0 ω<ω 0, (przesunięciekuczerwieni) jeśli źródło zbliża się do obserwatora, tzn. β>0 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 24/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważ źródło porusza się zawsze z prędkością mniejszą od prędkości światła w próżni, to izwzoru widzimy, że 1<β =v 1 /c <1 ω = 1+β 1 β ω 0 jeśli źródło oddala się od obserwatora, tzn. β<0 ω<ω 0, (przesunięciekuczerwieni) jeśli źródło zbliża się do obserwatora, tzn. β>0 ω>ω 0. (przesunięciedofioletu) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 24/32

Efekt Dopplera dla światła Ponieważ źródło porusza się zawsze z prędkością mniejszą od prędkości światła w próżni, to izwzoru widzimy, że 1<β =v 1 /c <1 ω = 1+β 1 β ω 0 jeśli źródło oddala się od obserwatora, tzn. β<0 ω<ω 0, (przesunięciekuczerwieni) jeśli źródło zbliża się do obserwatora, tzn. β>0 ω>ω 0. (przesunięciedofioletu) Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 24/32

Siła w teorii względności Pojęcie siły w teorii względności jest dość skomplikowane, m.in. dlatego, że wektor F = d p dt nie jest dobrze określoną częścią przestrzenną czterowektora. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 25/32

Siła w teorii względności Pojęcie siły w teorii względności jest dość skomplikowane, m.in. dlatego, że wektor F = d p dt nie jest dobrze określoną częścią przestrzenną czterowektora. Ponadto, masa, która wiąże się z energią w układzie spoczynkowym wzorem E 0 =mc 2 m = E 0 c 2, nie musi być wielkością stałą dla ciał złożonych. Np. jeśli podgrzejemy takie ciało, to jego energia wewnętrzna wzrośnie. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 25/32

Siła w teorii względności Pojęcie siły w teorii względności jest dość skomplikowane, m.in. dlatego, że wektor F = d p dt nie jest dobrze określoną częścią przestrzenną czterowektora. Ponadto, masa, która wiąże się z energią w układzie spoczynkowym wzorem E 0 =mc 2 m = E 0 c 2, nie musi być wielkością stałą dla ciał złożonych. Np. jeśli podgrzejemy takie ciało, to jego energia wewnętrzna wzrośnie. Zmiany masy wynikające ze zmiany energii wewnętrznej są na ogół nieznaczne. Dlatego założymy, że masa ciała nie zmienia się w czasie. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 25/32

Siła w teorii względności Pojęcie siły w teorii względności jest dość skomplikowane, m.in. dlatego, że wektor F = d p dt nie jest dobrze określoną częścią przestrzenną czterowektora. Ponadto, masa, która wiąże się z energią w układzie spoczynkowym wzorem E 0 =mc 2 m = E 0 c 2, nie musi być wielkością stałą dla ciał złożonych. Np. jeśli podgrzejemy takie ciało, to jego energia wewnętrzna wzrośnie. Zmiany masy wynikające ze zmiany energii wewnętrznej są na ogół nieznaczne. Dlatego założymy, że masa ciała nie zmienia się w czasie. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 25/32

Siła w teorii względności Mimo skomplikowanych własności transformacyjnych definicja F = d p dt dobrze zgadza się z siłą Lorentza ( ) F =q E + v B działającą na ładunek q w polu elektromagnetycznym o natężeniu Eiindukcji B. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 26/32

Siła w teorii względności Mimo skomplikowanych własności transformacyjnych definicja F = d p dt dobrze zgadza się z siłą Lorentza ( ) F =q E + v B działającą na ładunek q w polu elektromagnetycznym o natężeniu Eiindukcji B. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 26/32

Siła w teorii względności Nasza definicja spełnia również związek pomiędzy przyrostem energii kinetycznej ciała, a pracą nad nim wykonaną. Aby się o tym przekonać, zróżniczkujmy związek d dt / E 2 = p 2 c 2 +m 2 c 4 2E de =2 p d p dt de p d p dt =c2 E dt = c2 2γm v d p γmc dt = v F, dt c2 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 27/32

Siła w teorii względności Nasza definicja spełnia również związek pomiędzy przyrostem energii kinetycznej ciała, a pracą nad nim wykonaną. Aby się o tym przekonać, zróżniczkujmy związek d dt / E 2 = p 2 c 2 +m 2 c 4 2E de =2 p d p dt de p d p dt =c2 E dt = c2 2γm v d p γmc dt = v F, dt c2 awięc de dt = v F de = F d x. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 27/32

Siła w teorii względności Nasza definicja spełnia również związek pomiędzy przyrostem energii kinetycznej ciała, a pracą nad nim wykonaną. Aby się o tym przekonać, zróżniczkujmy związek d dt / E 2 = p 2 c 2 +m 2 c 4 2E de =2 p d p dt de p d p dt =c2 E dt = c2 2γm v d p γmc dt = v F, dt c2 awięc de dt = v F de = F d x. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 27/32

Siła w teorii względności Uwzględniając, że E =mc 2 +T, gdzie T jest energią kinetyczną ciała, otrzymamy dt = F d x. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 28/32

Siła w teorii względności Uwzględniając, że E =mc 2 +T, gdzie T jest energią kinetyczną ciała, otrzymamy dt = F d x. Przyrost energii kinetycznej ciała jest równy wykonanej nad nim pracy. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 28/32

Siła w teorii względności Uwzględniając, że E =mc 2 +T, gdzie T jest energią kinetyczną ciała, otrzymamy dt = F d x. Przyrost energii kinetycznej ciała jest równy wykonanej nad nim pracy. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 28/32

Ruchwpolustałejsiły Załóżmy,że F =const.wchwilit=0ciałospoczywawpoczątku układu,czyli x(0) = 0i v(0) = 0 p(0) = 0.Wówczas E 2 = d p = Fdt p = Ft. ( γmc 2) 2 =m 2 c 4 + p 2 c 2 γ = gdzie odrzuciliśmy ujemne rozwiązanie. 1+ p2 m 2 c 2, Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 29/32

Ruchwpolustałejsiły Załóżmy,że F =const.wchwilit=0ciałospoczywawpoczątku układu,czyli x(0) = 0i v(0) = 0 p(0) = 0.Wówczas E 2 = d p = Fdt p = Ft. ( γmc 2) 2 =m 2 c 4 + p 2 c 2 γ = 1+ p2 m 2 c 2, gdzie odrzuciliśmy ujemne rozwiązanie. Z definicji pędu v = p mγ = Ft = F m 1+ 2 t 2 m 2 c 2 Ft. m 1+ F2 t 2 m 2 c 2 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 29/32

Ruchwpolustałejsiły Załóżmy,że F =const.wchwilit=0ciałospoczywawpoczątku układu,czyli x(0) = 0i v(0) = 0 p(0) = 0.Wówczas E 2 = d p = Fdt p = Ft. ( γmc 2) 2 =m 2 c 4 + p 2 c 2 γ = 1+ p2 m 2 c 2, gdzie odrzuciliśmy ujemne rozwiązanie. Z definicji pędu v = p mγ = Ft = F m 1+ 2 t 2 m 2 c 2 Ft. m 1+ F2 t 2 m 2 c 2 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 29/32

Ruchwpolustałejsiły Załóżmy,że F =const.wchwilit=0ciałospoczywawpoczątku układu,czyli x(0) = 0i v(0) = 0 p(0) = 0.Wówczas E 2 = d p = Fdt p = Ft. ( γmc 2) 2 =m 2 c 4 + p 2 c 2 γ = 1+ p2 m 2 c 2, gdzie odrzuciliśmy ujemne rozwiązanie. Z definicji pędu v = p mγ = x = m Ft F 1+ 2 t 2 Ft vdt = m m 2 c 2 = Ft. m 1+ F2 t 2 m 2 c 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 dt = F m t dt. 1+ F2 t 2 m 2 c 2 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 29/32

Ruchwpolustałejsiły Załóżmy,że F =const.wchwilit=0ciałospoczywawpoczątku układu,czyli x(0) = 0i v(0) = 0 p(0) = 0.Wówczas E 2 = d p = Fdt p = Ft. ( γmc 2) 2 =m 2 c 4 + p 2 c 2 γ = 1+ p2 m 2 c 2, gdzie odrzuciliśmy ujemne rozwiązanie. Z definicji pędu v = p mγ = x = m Ft F 1+ 2 t 2 Ft vdt = m m 2 c 2 = Ft. m 1+ F2 t 2 m 2 c 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 dt = F m t dt. 1+ F2 t 2 m 2 c 2 Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 29/32

Ruchwpolustałejsiły Podstawmy u = 1+ F2 t 2 m 2 c 2 du = 2 F2 m2ctdt 2 F 2 tdt = 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 u m 2 c 2 tdt = m2 c 2 F 2 udu i obliczmy całkę F x(t) = m tdt F m 2 c 2 = 1+ F2 t 2 m F 2 m 2 c 2 = mc2 F 2 Fu + C = mc2 F 2 F udu u =mc2 F 2 F 1+ F2 t 2 m 2 c 2 + C. du Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 30/32

Ruchwpolustałejsiły Podstawmy u = 1+ F2 t 2 m 2 c 2 du = 2 F2 m2ctdt 2 F 2 tdt = 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 u m 2 c 2 tdt = m2 c 2 F 2 udu i obliczmy całkę F x(t) = m tdt F m 2 c 2 = 1+ F2 t 2 m F 2 m 2 c 2 = mc2 F 2 Fu + C = mc2 F 2 F udu u =mc2 F 2 F 1+ F2 t 2 m 2 c 2 + C. du Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 30/32

Ruchwpolustałejsiły Uwzględnijmy warunek początkowy x(0) = 0 x(0) = mc2 F 2 F 1+ F2 0 2 m 2 c 2 + C = mc2 F 2 F + C = 0 C = mc2 F 2 F. Ostateczny wynik ma postać x(t) = mc2 F 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 1 F. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 31/32

Ruchwpolustałejsiły Uwzględnijmy warunek początkowy x(0) = 0 x(0) = mc2 F 2 F 1+ F2 0 2 m 2 c 2 + C = mc2 F 2 F + C = 0 C = mc2 F 2 F. Ostateczny wynik ma postać x(t) = mc2 F 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 1 F. Dla krótkich czasów otrzymujemy x(t) mc2 F 2 ( 1+ 1 F 2 t 2 ) 2m 2 c 2 1 F = 1 F 2m t2 = 1 2 at2, a więc wynik taki sam jak w przypadku nierelatywistycznym. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 31/32

Ruchwpolustałejsiły Uwzględnijmy warunek początkowy x(0) = 0 x(0) = mc2 F 2 F 1+ F2 0 2 m 2 c 2 + C = mc2 F 2 F + C = 0 C = mc2 F 2 F. Ostateczny wynik ma postać x(t) = mc2 F 2 1+ F2 t 2 m 2 c 2 1 F. Dla krótkich czasów otrzymujemy x(t) mc2 F 2 ( 1+ 1 F 2 t 2 ) 2m 2 c 2 1 F = 1 F 2m t2 = 1 2 at2, a więc wynik taki sam jak w przypadku nierelatywistycznym. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 31/32

Czterowektor siły Można zdefiniować czterowektor siły K µ = dpµ dt 0, gdziet 0 czaswłasny. Jesttoniewątpliwiepoprawniezdefiniowanyczterowektor,gdyżt 0 jest lorentzowskim skalarem. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 32/32

Czterowektor siły Można zdefiniować czterowektor siły K µ = dpµ dt 0, gdziet 0 czaswłasny. Jesttoniewątpliwiepoprawniezdefiniowanyczterowektor,gdyżt 0 jest lorentzowskim skalarem. Związek z trójsiłą ma postać K µ =γ dpµ dt ( ) 1 de ( =γ cdt,d p =γ v F/c, F dt ). Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 32/32

Czterowektor siły Można zdefiniować czterowektor siły K µ = dpµ dt 0, gdziet 0 czaswłasny. Jesttoniewątpliwiepoprawniezdefiniowanyczterowektor,gdyżt 0 jest lorentzowskim skalarem. Związek z trójsiłą ma postać K µ =γ dpµ dt ( ) 1 de ( =γ cdt,d p =γ v F/c, F dt ). Czterosiła nie ma większego zastosowania, głównie ze względu na to,żewjejdefinicjiwystępujeczaswłasny,amynaogółchcemy badać ruch ciał(ewolucję układu w czasie) w dowolnym inercjalnym układzie odniesienia. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 32/32

Czterowektor siły Można zdefiniować czterowektor siły K µ = dpµ dt 0, gdziet 0 czaswłasny. Jesttoniewątpliwiepoprawniezdefiniowanyczterowektor,gdyżt 0 jest lorentzowskim skalarem. Związek z trójsiłą ma postać K µ =γ dpµ dt ( ) 1 de ( =γ cdt,d p =γ v F/c, F dt ). Czterosiła nie ma większego zastosowania, głównie ze względu na to,żewjejdefinicjiwystępujeczaswłasny,amynaogółchcemy badać ruch ciał(ewolucję układu w czasie) w dowolnym inercjalnym układzie odniesienia. Karol Kołodziej Mechanika klasyczna i relatywistyczna 32/32