Fotonika. Plan: Wykład 2: Elementy refrakcyjne i dyfrakcyjne



Podobne dokumenty
WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Różne reżimy dyfrakcji

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

OPTYKA GEOMETRYCZNA I INSTRUMENTALNA

Prawa optyki geometrycznej

PROPAGACJA PROMIENIOWANIA PRZEZ UKŁAD OPTYCZNY W UJĘCIU FALOWYM. TRANSFORMACJE FAZOWE I SYGNAŁOWE

Metody Obliczeniowe Mikrooptyki i Fotoniki. - Dyfrakcja różne reżimy - Obliczanie elementów dyfrakcyjnych

Mikroskop teoria Abbego

Propagacja w przestrzeni swobodnej (dyfrakcja)

Ćwiczenie 12/13. Komputerowy hologram Fouriera. Wprowadzenie teoretyczne

Rejestracja i rekonstrukcja fal optycznych. Hologram zawiera pełny zapis informacji o fali optycznej jej amplitudzie i fazie.

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] - częstotliwość.

Ćwiczenie 11. Wprowadzenie teoretyczne

Oscylator wprowadza lokalne odkształcenie s ośrodka propagujące się zgodnie z równaniem. S 0 amplituda odkształcenia. f [Hz] -częstotliwość.

Interferometr Macha-Zehndera. Zapis sinusoidalnej siatki dyfrakcyjnej i pomiar jej okresu przestrzennego.

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Mateusz Winkowski, Łukasz Zinkiewicz

Wykład VI Dalekie pole

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Wstęp do astrofizyki I

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Rys. 1 Geometria układu.

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Wstęp do astrofizyki I

Def. MO Optyczne elementy o strukturze submm lub subμm, produkowane głównie metodami litograficznymi

TECHNIKI OBSERWACYJNE ORAZ METODY REDUKCJI DANYCH

Wykład 17: Optyka falowa cz.1.

Ćwiczenie: "Zagadnienia optyki"

Problemy optyki falowej. Teoretyczne podstawy zjawisk dyfrakcji, interferencji i polaryzacji światła.

LABORATORIUM FIZYKI PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ SZKOŁY ZAWODOWEJ W NYSIE

Fala jest zaburzeniem, rozchodzącym się w ośrodku, przy czym żadna część ośrodka nie wykonuje zbyt dużego ruchu

Dr Piotr Sitarek. Instytut Fizyki, Politechnika Wrocławska

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 17, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

OPTYKA FALOWA I (FTP2009L) Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła na szczelinach.

Ćwiczenie 9 Y HOLOGRAM. Punkt P(x,y) emituje falę sferyczną o długości, której amplituda zespolona w płaszczyźnie hologramu ma postać U R exp( ikr)

Natura światła. W XVII wieku ścierały się dwa, poglądy na temat natury światła. Isaac Newton

Rys. 1 Interferencja dwóch fal sferycznych w punkcie P.

ZADANIE 111 DOŚWIADCZENIE YOUNGA Z UŻYCIEM MIKROFAL

Pomiar długości fali świetlnej i stałej siatki dyfrakcyjnej.

ĆWICZENIE 5. HOLOGRAM KLASYCZNY TYPU FRESNELA

Optyka geometryczna MICHAŁ MARZANTOWICZ

Ćwiczenie 12 (44) Wyznaczanie długości fali świetlnej przy pomocy siatki dyfrakcyjnej

Równania Maxwella. Wstęp E B H J D

Wykład 17: Optyka falowa cz.2.

Wykład XIV. wiatła. Younga. Younga. Doświadczenie. Younga

Optyka instrumentalna

Fizyka elektryczność i magnetyzm

Podstawy fizyki wykład 8

Laboratorium Informatyki Optycznej ĆWICZENIE 2. Koherentne korelatory optyczne i hologram Fouriera

Ćwiczenie 4. Doświadczenie interferencyjne Younga. Rys. 1

BADANIE INTERFEROMETRU YOUNGA

Optyka. Optyka falowa (fizyczna) Optyka geometryczna Optyka nieliniowa Koherencja światła

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 6. Badanie właściwości hologramów

Wykład III. Interferencja fal świetlnych i zasada Huygensa-Fresnela

POMIARY OPTYCZNE 1. Wykład 1. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

OPTYKA FALOWA. W zjawiskach takich jak interferencja, dyfrakcja i polaryzacja światło wykazuje naturę

Zjawisko interferencji fal

Rys. 1 Schemat układu obrazującego 2f-2f

18 K A T E D R A F I ZYKI STOSOWAN E J

MODULATOR CIEKŁOKRYSTALICZNY

Optyka. Optyka geometryczna Optyka falowa (fizyczna) Interferencja i dyfrakcja Koherencja światła Optyka nieliniowa

Laboratorium TECHNIKI LASEROWEJ. Ćwiczenie 1. Modulator akustooptyczny

WSTĘP DO OPTYKI FOURIEROWSKIEJ

Laboratorium optycznego przetwarzania informacji i holografii. Ćwiczenie 2. Dyfrakcja światła w polu bliskim i dalekim

Rys. 1 Pole dyfrakcyjne obiektu wejściowego. Rys. 2 Obiekt quasi-periodyczny.

Zjawisko interferencji fal

Badanie zjawisk optycznych przy użyciu zestawu Laser Kit

Wykład 16: Optyka falowa

MGR 10. Ćw. 1. Badanie polaryzacji światła 2. Wyznaczanie długości fal świetlnych 3. Pokaz zmiany długości fali świetlnej przy użyciu lasera.

Opis matematyczny odbicia światła od zwierciadła kulistego i przejścia światła przez soczewki.

WŁASNOŚCI FAL ELEKTROMAGNETYCZNYCH: INTERFERENCJA, DYFRAKCJA, POLARYZACJA

Wykład 16: Optyka falowa

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Fotonika. Plan: Wykład 9: Interferencja w układach warstwowych

ĆWICZENIE 6. Hologram gruby


Dyfrakcja. interferencja światła. dr inż. Romuald Kędzierski

Laboratorium Optyki Falowej

PODSTAWY DYFRAKCJI WYBRANE ZAGADNIENIA DYFRAKCJI FRAUNHOFERA Krzysztof

Ćwiczenie 3. Wybrane techniki holografii. Hologram podstawy teoretyczne

Najprostszą soczewkę stanowi powierzchnia sferyczna stanowiąca granicę dwóch ośr.: powietrza, o wsp. załamania n 1. sin θ 1. sin θ 2.

DYFRAKCJA NA POJEDYNCZEJ I PODWÓJNEJ SZCZELINIE

Wykład FIZYKA II. 7. Optyka geometryczna. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

9. Optyka Interferencja w cienkich warstwach. λ λ

BADANIE I ACHROMATYZACJA PRĄŻKÓW INTERFERENCYJNYCH TWORZONYCH ZA POMOCĄ ZWIERCIADŁA LLOYDA

Laboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 5. Modulator PLZT

LASERY I ICH ZASTOSOWANIE

Falowa natura promieniowania elektromagnetycznego.

Fotonika kurs magisterski grupa R41 semestr VII Specjalność: Inżynieria fotoniczna. Egzamin ustny: trzy zagadnienia do objaśnienia

Laboratorium techniki laserowej. Ćwiczenie 1. Modulator akustooptyczny

interferencja, dyspersja, dyfrakcja, okna transmisyjne Interferencja

Wykłady 10: Kryształy fotoniczne, fale Blocha, fotoniczna przerwa wzbroniona, zwierciadła Bragga i odbicie omnidirectional

INTERFEROMETRY DWUWIĄZKOWE prof. dr hab. inż. Krzysztof Patorski

Ćwiczenie 4. Część teoretyczna

Wykład VII Splot i bliskie pole

ODWZOROWANIE W OŚWIETLENIU KOHERENTNYM

Dyfrakcja. Dyfrakcja to uginanie światła (albo innych fal) przez drobne obiekty (rozmiar porównywalny z długością fali) do obszaru cienia

Interferencja jest to zjawisko nakładania się fal prowadzące do zwiększania lub zmniejszania amplitudy fali wypadkowej. Interferencja zachodzi dla

WYZNACZANIE DŁUGOŚCI FALI ŚWIETLNEJ ZA POMOCĄ SIATKI DYFRAKCYJNEJ

Interferencja. Dyfrakcja.

Transkrypt:

Fotonika Wykład 2: Elementy refrakcyjne i dyfrakcyjne Plan: Siatka dyfrakcyjna: amplitudowa, fazowa Siatka Dammana Soczewka: refrakcyjna, dyfrakcyjna, macierz mikrosoczewek Łączenie refrakcji z dyfrakcją Porównanie elementów dyfrakcyjnych i refrakcyjnych Siatki podfalowe Nanostruktury w układach dyfrakcyjnych Ćwiczenia: Siatka Soczewka

Dyfrakcja i interferencja Pojedyncza szczelina Fala sterująca z danego punktu szczeliny i idąca pod kątem q, f - opóźnienie Aby policzyć natężenie na ekranie: gdzie:

Dyfrakcja i interferencja Pojedyncza szczelina Aby to policzyć potrzebujemy: czyli: oraz: podstawiając: dostajemy:

Dyfrakcja i interferencja Pojedyncza szczelina czyli: uwzględniając: dostajemy: Obserwujemy natężenie, czyli: 2 I q E q gdzie:

Dyfrakcja i interferencja Pojedyncza szczelina 1 0.9 0.8 0.7 0.6 0.5 0.4 0.3 0.2 0.1 0-3,47 3-2,46-2 -1,43-1 0 1 1,43 2 2,46 3 3,47

Dyfrakcja i interferencja Doświadczenie Younga podejście geometryczne maksimum: minimum:

Dyfrakcja i interferencja Doświadczenie Younga podejście falowe Inteferencja gdzie:

Dyfrakcja i interferencja Doświadczenie Younga podejście falowe Odległość od punktu środkowego między szczelinami do danego punktu na ekranie P Natężenie jednej z fal 1 0.9 0.8 0.7 0.6 0.5 0.4 0.3 0.2 0.1-25 -20-15 -10-5 0 5 10 15 20 25

Dyfrakcja i interferencja Doświadczenie Younga podejście falowe Trzeba jeszcze uwzględnić dyfrakcje na pojedynczej szczelinie: I Interferencja dyfrakcja 0.9 0.8 0.7 0.6 0.5 0.4 0.3 0.2 0.1-25 -20-15 -10-5 0 5 10 15 20 25

Dyfrakcja i interferencja Siatki dyfrakcyjne Rodzaje siatek dyfrakcyjnych: Siatki amplitudowe: binarne sinusoidalne Siatki fazowe: Siatka typu blaze:

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Lokalizacja maksimów: Wzór siatki dyfrakcyjnej: d sin q k k k 0, 1, 2,... d stała siatki k rząd ugięcia, numer wzmocnienia Ponieważ zachodzi: czyli: qk 1 qk 1 2 2 k d d q 1 kmax

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Rozkład natężenia światła: Dla pojedynczej szczeliny: Dla większej liczby szczelin: Zachodzi: Czyli: Interferencja - Ia Dyfrakcja na pojed. szczelinie - Da

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Rozkład natężenia światła: Można to zapisać jako (Pa - rozkład amplitudy): Dostajemy: Da q Ostatecznie: I q sin d sin q / d sin q / 2 2 sin Nasin q / sin d sin q / N sin asin q / d sin q /

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Rozkład natężenia światła: 1 0.9 Da Ia siatka dyfrakcyjna 0.8 0.7 0.6 0.5 0.4 0.3 0.2 0.1 0

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Zależność od ilości okresów: szczelin = 2 szczelin = 3 szczelin = 4 szczelin = 5 szczelin = 6 szczelin = 8 szczelin = 10 szczelin = 15 szczelin = 20 szczelin = 30 szczelin = 50 szczelin = 100

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Matlab animacje: Wiązka monochromatycza Światło białe konfiguracja Litrowa dla danej długości fali wiązka w danym rzędzie dyfrakcyjnym biegnie jak wiązka padająca działa dla tej długości fali jak zwierciadło. Nakładanie się kolejnych rzędów dyfrakcyjnych

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Wydajność, dyspersja: Wydajność siatki dyfrakcyjnej: Stosunek energii padającej na siatkę do energii ugiętej w pierwszy rząd dyfrakcyjny Dla siatki amplitudowej: max 6, 25% Dyspersja siatki dyfrakcyjnej: W konfiguracji Littrowa:

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Polaryzacja: Światło spolaryzowane: P (TE) równolegle do linii siatki S (TM) prostopadle do linii siatki

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Przykładowa siatka płyta CD Odległość między ścieżkami: d = 1,6 μm Liczba linii na mm: N = 625 Długość fali (laser He-Ne): = 632,8 nm Rzędy ugięcia: Czyli: 1 3 q k q 23,2972 q2 52,2791 q nie ma k arcsin d Rozdzielczość siatki dyfrakcyjnej: Określa możliwość rozdzielenia dwóch długości fali różniących się o Maksimum od jednej wypada w pierwszym minimum od drugiej (kryterium Rayleigha) Nd sinq sinq gdzie: θ 0 kąt padania wiązki na siatkę 0 0,506nm (2 rząd)

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Kryterium rozdzielczości Rayleigha: r A f 1,22 2a 81% 100% r A

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Dla siatek amplitudowych wyróżniamy: Siatkę transmisyjną Siatkę odbiciową Wada tracimy enegię, tym więcej im większy kąt padania --- Prostokątna Trójkątna Sinusoidalna --- Siatka może być na powierzchni nie płaskiej

Fazowa siatka dyfrakcyjna Siatka karbowana (blazed): Może być w wersji fazowej i w wersji amplitudowej. W obu przypadkach opis jak w wersji fazowej pochylenie wprowadza zmianę fazy I q 2 2 sin d sin q / sin Nasin q / d sin q / N sin asin q /

Fazowa siatka dyfrakcyjna 0,25 0,25 0,52

Fazowa siatka dyfrakcyjna Siatka karbowana (blazed): fala monochromatyczna kat = 5 kat = 10 kat = 15 kat = 20 kat = 25 kat = 30

Fazowa siatka dyfrakcyjna Siatka karbowana (blazed): wydajność Skomplikowana zależność + zależność od polaryzacji

Fazowa siatka dyfrakcyjna Siatka karbowana (blazed): wydajność Skomplikowana zależność + zależność od polaryzacji

Fazowa siatka dyfrakcyjna Siatka sinusoidalna: wydajność Skomplikowana zależność + zależność od polaryzacji - wysokość modulacji - okres siatki

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Przykład wykorzystania: Spektroskopia Monochromator Strojenie laserów Kompresja impulsów Filtracja Multiplekser Demultiplekser Telekomunikacja Polaryzator Dzielnik wiązki długość fali układy optyczne dla promieniowania X

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Przykład wykorzystania: Monochromator:

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Przykład wykorzystania: Spektroskopia:

Amplitudowa siatka dyfrakcyjna Przykład wykorzystania: Spektroskopia - siatka odbiciowa typu blazed

Dyfrakcja nie w wolnej przestrzeni Multiplekser Demultiplekser

Wytwarzanie siatek Nacinanie linii diamentem w metalu lub szkle, potem powielane możliwość wyboru kształtu Interferencja fal siatki sinusoidalne + trawienie Litografia widzialna i UV Litografia elektronowa Proces replikacji zmienia kształt siatki

Kryształ jako siatka dyfrakcyjna Wzór Bragga: 2 sin q = n Można wyróżnić różne płaszczyzny = różne stałe siatki

Kryształ jako siatka dyfrakcyjna Dyfrakcja światła na sieci dwuwymiarowej: Po dotarciu wiązki do takiej sieci, każdy punkt staje się źródłem nowej fali kulistej. Warunki wzmocnienia: acos m bcos n Stałe sieci Kąty w 3D od siatki do ekranu d hk Wzór siatki: sin hk n

Kryształ jako siatka dyfrakcyjna

Siatki o zmiennym okresie Siatka o liniowo zmiennym okresie, warunek wolna zmiana w porównaniu ze stałą siatki: Działa jak soczewka o aberracji chromatycznej Dla wiązki monochromatycznej może być wykorzystana do odchylania wiązki: 2 f( x) exp i x f Siatka a regulowanym okresie:

Filtracja sygnału periodycznego Rozważamy jak zmienia się obraz siatki dyfrakcyjnej po filtracji: Siatka dyfrakcyjna: x1 m x1 tx ( 1) rect rect m a b Układ do filtracji:

Filtracja sygnału periodycznego Sygnał w płaszczyźnie fourierowskiej:

Filtracja sygnału periodycznego Filtracja dolnoprzepustowa:

Filtracja sygnału periodycznego Filtracja środkowoprzepustowa:

Filtracja sygnału periodycznego Filtracja górnoprzepustowa: Jednorodne natężenie odwrócenie kontrastu

Samoobrazowanie Rozważmy dyfrakcję Fresnela na sinusoidalnej siatce dyfrakcyjnej: Transmitancja siatki: Funkcja przenoszenia Dla dyfrakcji Fresnela: okres siatki Transformata Fouriera siatki:

Samoobrazowanie Liczymy obraz w odległości 1/L: Obliczamy FT -1 : Ostatecznie natężenie:

Samoobrazowanie Obraz Talbota (dokładna kopia): Obraz o odwróconym kontraście: Podobraz Talbota:

Samoobrazowanie

Samoobrazowanie

Siatka Dammana Podział wiązki (beam shaping)

Siatka Dammana Założenia: struktura siatki fazowej: symetryczna i powielana macierz punktów symetryczna macierz punktów periodyczna separacja wzdłuż osi X i Y gdzie: oznaczają punkty zmiany transmitancji siatki

Siatka Dammana Dla nieskończonego rozkładu punktów możemy zastosować szereg Fouriera: Ze względu na symetrię wsp. A m są rzeczywiste: Skąd dostajemy: A m 2 1 Jak znaleźć x m? NIE ISTNIEJE ANALITYCZNE ROZWIĄZANIE!

Siatka Dammana Znajdowanie x m - metody iteracyjne: Gradientowe, Symulowane wyżarzanie, Algorytmy genetyczne, IFTA. Uogólnienia siatek Dammana (pozwalają na dowolne rozmieszczenie punktów): Periodyczność zadanego kształtu siatki szaroodcieniowe Gdy nie możemy rozseparować kierunków

Soczewka refrakcyjna Soczewka jako element realizujący przekształcenie fazy fali świetlnej: Modyfikacja frontu falowego:, exp,, u x y i x y u x y x, y knd x, y k d d x, y 0 gdzie: d(x,y) grubość soczewki w (x,y) d 0 max. grubość soczewki n wsp. załamania k liczba falowa,,, d x y d x y d x y 1 2

Soczewka refrakcyjna Soczewka jako element realizujący przekształcenie fazy fali świetlnej:,,, d x y d x y d x y 1 2 2 2 2, d1 x y d01 R1 R1 x y 2 2 2, d2 x y d02 R2 R2 x y 2 2 2 2 x y x y d x, y d0 R1 1 1 R 2 2 1 1 2 R 1 R 2 2 2 2 2 x y x y 1 1, ( i 1,2) R R 2 2 i i d x, y 2 2 x y 1 1 d0 2 R R 1 2

Soczewka refrakcyjna Soczewka jako element realizujący przekształcenie fazy fali świetlnej: ik 2 2 exp i x, y exp iknd0 exp x y 2 f 1 1 1 n 1 f R1 R2 ik 2 2 u x, y Aexp iknd0 exp x y 2 f Przesunięcie fazowe Fala sferyczna Rozkład pola = splot amplitudy zespolonej padającej fali (f) z funkcją przenoszenia układu (h) r g r h r r f r dr h f exp ikz ik hx, y exp 2 x y iz z 2 2

Soczewka refrakcyjna Przedmiot oświetlony falą płaską o amplitudzie A: exp ikf ik 2 2 ik 2 2 ik u2 x2, y2 A exp x2 y2 u x, yexp x y exp xx2 yy2 dxdy i f 2f 2f f - Modyfikacja frontu przez soczewkę: ik u x y x y u x y 2 f 2 2, exp, - Dostajemy: exp ikf ik 2 2 i2 u2 x2, y2 A exp x2 y2 u x, yexp xx2 yy2 dxdy if 2 f f - Można zapisać jako: A u2 x2 y2 T i f, x, y x, y, exp 2 x y T t x y i x y dx dy 1 1 1 1 1 1 x x f, y 2 2 y f TRANSFORMATA FOURIERA

Macierz mikrosoczewek Macierz mikrosoczewek może być wykorzystana do dzielenia wiązki jak w siatce Dammana: Dodatkowo można wykorzystać dyfrakcję:

Soczewka Fresnela (dyfrakcyjna) Soczewka Fresnela = ciągła zmiana fazy w każdej strefie Płytka strefowa, płytka Fresnela = binarne strefy rn n f

Soczewka Fresnela (dyfrakcyjna)

Soczewka Fresnela (dyfrakcyjna) 0.25 0.5 0.75 1 1.25 1.5 1.75 2 2.25 2.5 2.75 3 3.25 3.5 3.75 4 4.25 4.5 4.75 5

Elementy dyfrakcyjne DOE Diffractive optical elements

Łączenie refrakcji z dyfrakcją Elementy refrakcyjna np. soczewka sferyczna obarczona aberracjami Dodanie elementów dyfrakcyjnych w celu eliminacji aberracji: Achromat (korekta dyspersji), Aberracja sferyczna.

Porównanie dyfrakcja-refrakcja

Siatki podfalowe Niskowymiarowe siatki dyfrakcyjne - subwavelength klasyczn asiatka siatka podfalowa jednorodny wsp. zaamania ( polaryzator) Musi być niższy wsp. Załamania Najlepiej duży kontrast.

Siatki podfalowe Przestrajalny VCSEL polaryzacja TM polaryzacja TE VCSEL (vertical-cavity surface-emitting laser) DBR (distributed Bragg reflectors)

Siatki podfalowe Niskowymiarowe siatki dyfrakcyjne - subwavelength

Siatki podfalowe Niskowymiarowe siatki dyfrakcyjne - subwavelength Selekcja lub brak selekcji polaryzacji

Siatki podfalowe Niskowymiarowe siatki dyfrakcyjne - subwavelength Siatka działa jak soczewka skupiająca

Siatki podfalowe Siatka jako soczewka skupiająca Zmieniająca się długość i szerokość linii siatki

Siatki podfalowe Czujnik pomiar temperatury

Siatki podfalowe Niskowymiarowe siatki dyfrakcyjne - subwavelength Siatki podfalowe o zmiennym okresie:

Siatki podfalowe z drutami kwantowymi Druty kwantowe Odbicie > 100%

Nanostruktury w układach dyfrakcyjnych Surface plasmon hologram Rejestruje w polimerze (150 mm) za pomocą 3 laserów (RGB) cienki hologram Pokrycie 55 nm srebro + 25 nm SiO 2 Odczyt światłem białym Warunki rezonansu plazmonowego spełnione dla danego kąta dla jednego koloru