Ocena wartości współczynnika osmotycznego van t Hoffa w warunkach polaryzacji stężeniowej układu membranowego

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Ocena wartości współczynnika osmotycznego van t Hoffa w warunkach polaryzacji stężeniowej układu membranowego"

Transkrypt

1 Poimery w Medycynie 11, T. 41, Nr Ocena wartości współczynnika osmotycznego an t Hoa w warunkac poaryzacji stężeniowej układu membranowego Joanta Jasik-Śęzak 1, Korneia Oszówka, Andrzej Śęzak 1 1 Katedra Zdrowia Pubicznego Poitecnika Częstocowska Katedra Inormatyki Ekonomicznej Uniwersytet Ekonomiczny, Katowice Streszczenie Opracowano metodę oceny wartości współczynnika osmotycznego an t Hoa () w układzie membranowym, której podstawę stanowi oryginane równanie trzeciego stopnia da współczynnika. To równanie, wyprowadzone na bazie ormaizmu termodynamicznego Kedem-Katcasky ego, zawiera parametry transportowe membrany (L p, σ, ω), stężenia roztworów (C), strumień objętościowy (J m ), grubość stężeniowej warstwy granicznej (δ), etc. Owe wiekości można wyznaczyć w serii niezaeżnyc eksperymentów. Wykonane obiczenia da roztworów amoniaku w wodnym roztworze KC i membrany poimerowej pokazują, że wartość współczynnika spełnia warunek 1 oraz, że istnieje zakres stężenia amoniaku, w którym zmiany zacodzą niemonotonicznie. Słowa kuczowe: transport membranowy, równania Kedem-Katcasky ego, współczynnik osmotyczny an t Hoa, poaryzacja stężeniowa Eauation o te ant Ho s osmotic coeicient in concentration poarization conditions o membrane system Summary In tis paper te metod o eauation te aue o osmotic ant t Ho s coeicient () in membrane system, wic is based on te origina equation o tird degree or te coeicient was eaborated. Tis equation, obtained on te basis o Kedem-Katcasky equation, contains te transport parameters o membrane (L p, σ, ω), soution concentration (C), oume ux (J m ), tickness o concentration boundary ayer (δ), etc. Tese parameters can be determined in a series o independent experiments. Te cacuation perormed or te soution o ammonia in aqueous soution o KC and poymer membranes sow tat, te aue o coeicient ui te condition 1 and tat tere is a range o concentrations o ammonia, in wic te canges occur nonmoniticay Key words: membrane transport, Kedem- Katcasky equations, an t Ho s osmotic coeicient, concentration poarization WSTĘP Zgodnie z wiedzą podręcznikową [1], roztwory eektroitów w porównaniu z roztworami nieeektroitów o tym samym stężeniu moowym, wykazują wyższe ciśnienie osmotyczne, większe obniżenie prężności pary nad roztworem, większe podwyższenie temperatury wrzenia oraz większe obniżenie temperatury krzepnięcia ( ew ). Wymienione wiekości zaeżą od iczby samodzienyc cząstek w roztworze, a nie zaeżą od ic rodzaju i ładunku. Pomiar tyc wiekości pozwaa wyznaczyć stopień dysocjacji eektroitów (α) z równania

2 5 JOLANTA JASIK-ŚLĘZAK I INNI 1 α (1) n 1 gdzie: n iczba jonów powstającyc z 1 moa eektroitu, współczynnik osmotyczny (zwany także izotonicznym) Van t Hoa, którego deinicja ma aternatywne postaci π π e o Δp Δp e o ek ok ew ow () W powyższym wyrażeniu π e i π o oznaczają ciśnienia osmotyczne, Δp e i Δp o obniżenie prężności pary, ek i ok obniżenie temperatury krzepnięcia, ew i ok podwyższenie temperatury wrzenia odpowiednio eektroitu (indeks e) i nieeektroitu (indeks o). Współczynnik można wprowadzić do równań Kedem-Katcasky ego, które są podstawowym narzędziem badawczym transportu membranowego []. W przypadku binarnyc, jednorodnyc, dysocjującyc i rozcieńczonyc roztworów, transport można opisać przy pomocy strumienia objętościowego (J ) i strumienia soutu (J s ). Odpowiednie równania opisujące owe strumienie mają postać J s L [ σ RT ( C C ) ΔP) (3) p s J ω RT C C ) + J C (1 σ ) (4) ( s gdzie: L p ω są współczynnikami odpowiednio przepuszczaności ydrauicznej i przepuszczaności soutu, PP P jest różnicą ciśnień mecanicznyc, Δπ RT(C C ) jest różnicą ciśnień osmotycznyc, RT jest ioczynem stałej gazowej i temperatury termodynamicznej; C i C stężenia roztworów w przedziałac odpowiednio oraz ; i s współczynniki osmotyczne Van t Hoa, które wyrażają zwiększenie asocjacji ub dysocjacji soutu i spełniają reacje 1 k, 1 s k); C(C C )[n(c C )],5(C +C ) reprezentuje średnie stężenie soutu w membranie. Osmotyczny (σ ) i adwekcyjny (σ s ) współczynnik odbicia występujące w równaniac (3) i (4) można zdeiniować przy pomocy wyrażeń ΔP σ Δ (5) π J J σs (6) s 1 J C Δ π Takie rozróżnianie współczynnika odbicia zaproponowai Friedman i Meyer [3]. W związku z tym z równań (3) i (4) wynikają następujące deinicje współczynnika osmotycznego Van t Hoa J + Lp ΔP L σ RT ( C C ) p Js J C (1 σs) s ω RT ( C C ) (7) (8) Da roztworów rozcieńczonyc można przyjąć, że σ σ s σ. To założenie jest również słuszne w świete interpretacji współczynnika odbicia przedstawionej w pracy [4]. W związku z tym można przyjąć także, że s. To ostatnie założenie pozwaa przekształcić wyrażenia (7) i (8) do postaci Js + LpC (1 σ)δ P (9) RT ( C C)[ ω + Lp C (1 σ)] Membrany poimerowe zarówno naturane jak i sztuczne są bardzo czułe na zmiany ic wewnętrznego i zewnętrznego środowiska izykocemicznego [5]. W związku z tym, iość przenikającej przez membranę substancji oraz sposób jej przenikania, mogą być kontroowane przez zmiany odczynu kwasowozasadowego, stężenia, gęstości roztworów zewnętrznyc i/ub zewnętrznyc pó izycznyc [6, 7]. Ponadto większość spontanicznie zacodzącyc procesów transportu prowadzi do czasowo-przestrzennej ewoucji poa stężeń, poegającej na kreacji okanyc niejednorodności modyikującyc transport membranowy [8]. Przejawem tego procesu jest poaryzacja stężeniowa, poegająca w ormowaniu się, po obydwu stronac membrany stężeniowyc warstw granicznyc (CBL) [11, 1]. Jedną z konsekwencji owej poaryzacji jest zmiana stężeń na stykac membrana/roztwór [13]. Oznacza to, że poprzez redukcję wartości gradientu stężenia w poprzek membrany, zmniejszeniu uegają przepływy membranowe zarówno osmotyczne jak i dyuzyjne [14]. Mówiąc inaczej, CBL pełnią roę dodatkowyc barier kinetycznyc w procesie przenikania da szybko przenikającyc moekuł, zarówno przez membrany naturane jak i sztuczne [11, 15]. Szybkość i eektywność transormacji cemicznyc wewnątrz CBL jest okreśana przez dostępność reagentów. Oznacza to, że grubość CBL pełni tu unkcję reguatorową [16]. W naszyc pracac [np. 7, 17, 18], warstwy te są traktowane jako ciekłe membrany (pseudomembrany). W związku z tym przypisuje im się odpowiednie właściwości transportowe, wyrażane poprzez wartości odpowiednic współczynników przenikania. Geometrię CBL można obiczyć na podstawie pomiarów strumienia objętościowego [11, ], ub czasowyc carakterystyk potencjałów membranowyc w otoczeniu membrany [1, 1]. Proie stężeniowe

3 TRANSPORT MEMBRANOWY na podstawie któryc okreśana jest grubość CBL, można zarejestrować także metodami optycznymi, np. mikroskopii uoroscencyjnej [7], metodą aserowej intererometrii Maca-Zendera [1, 13], czy oograii []. W poprzednic pracac [179] przedstawiono mode matematyczny strumienia objętościowego przenikającego przez neutraną membranę, z istniejącymi po obydwu jej stronac stężeniowymi warstwami granicznymi. Ten mode, oparty na równaniac Kedem-Katcasky ego da substancji niedysocjującyc, opisuje strumień objętościowy wygenerowany przez bodziec osmotyczny i ydrostatyczny da niejednorodnego roztworu nieeektroitu. W obecnej pracy ów mode zostanie rozwinięty. Mianowicie wycodząc z równań Kedem-Katcasky ego da substancji dysocjującyc, tj. zawierający współczynnik, otrzymamy mode matematyczny da strumienia objętościowego przenikającego przez eektroobojętną membranę, z istniejącymi po obydwu jej stronac stężeniowymi warstwami granicznymi. Odpowiednie przekształcenie otrzymanego modeu, da równanie trzeciego stopnia ze wzgędu na. W ceu wykonania odpowiednic obiczeń wykorzystano wartości parametrów transportowyc membrany Nepropan da gukozy i wody oraz wyznaczono doświadczanie strumień objętościowy w warunkac poaryzacji stężeniowej. UKŁAD MEMBRANOWY C J s C b P J sm J m 51 Ryc. 1. Układ membranowy: M membrana; i stężeniowe warstwy graniczne (CBLs), P i P ciśnienia mecaniczne; C i C stężenia roztworów poza warstwami; C b i C a stężenia roztworów na granicac /M i M/ ; J m strumień objętościowy przez membranę M; J s, J s i J sm strumienie soutu odpowiednio przez warstwy, oraz membranę M Fig. 1. Te membrane system: M membrane; and te concentration boundary ayers (CBLs), P and P mecanica pressures; C and C concentrations o soutions outside te boundaries; C b and C a te concentrations o soutions at boundaries /M and M/ ; J m te oume uxes troug membrane M; J s, J s and J sm te soute uxes troug ayers, and membrane, respectiey Przedmiotem rozważań będzie transport membranowy w przedstawionym na rycinie 1 układzie, w którym ustawiona w płaszczyźnie oryzontanej membrana (M), rozdziea przedziały () i () wypełnione rozcieńczonymi i niemieszanymi mecanicznie roztworami tyc samyc substancji o stężeniac w cwii początkowej C i C (C >C ). Zakładamy, że roztwory w cwii początkowej są jednorodne, zarówno w każdym punkcie roztworów, jak i na powierzcni styku roztworów z membraną. Ponadto zakładamy, że membrana jest izotropowa, symetryczna, eektroobojętna i seektywnie przepuszczana da wody i rozpuszczonyc w niej substancji. Będziemy badać jedynie stacjonarne procesy transportu membranowego, zacodzące w warunkac izotermicznyc. W takic warunkac woda i substancje rozpuszczone, dyundujące przez membranę, ormują po obydwu jej stronac stężeniowe warstwy graniczne oraz, o carakterze pseudomembran. Grubość tyc warstw da stanu stacjonarnego wynosi odpowiednio δ i δ. Uormowane warstwy powodują, że w stanie stacjonarnym stężenia roztworów na stykac /M i M/ zmienią się odpowiednio do wartości C i oraz C e (C >C i >C e, C i >C e >C ). Zgodnie z ormaizmem Kedem-Katcasky ego [18] właściwości transportowe membrany okreśone są przez współczynniki: przepuszczaności ydrauicznej (L p ), odbicia (σ) i przepuszczaności substancji rozpuszczonej (ω). Właściwości transportowe warstw i są scarakteryzowane odpowiednio przez współczynniki: odbicia spełniające warunek σ σ oraz współczynniki dyuzji D i D. Strumień objętościowy i strumień substancji rozpuszczonej przez membranę oznaczony odpowiednio przez J m i J sm. Strumienie substancji rozpuszczonej przez warstwy i są oznaczone odpowiednio przez J s i J s. MODEL MATEMATYCZNY W warunkac poaryzacji stężeniowej, tzn. w warunkac, w któryc warstwa zmniejsza stężenie C do wartości C a, a warstwa zwiększa stężenie C do wartości C b, da stanu stacjonarnego C a P J s C M

4 5 JOLANTA JASIK-ŚLĘZAK I INNI równanie (3), po uwzgędnieniu warunków σ σ s σ i s, przyjmie postać J m L [ σ RT( C C ) ΔP] (1) p Nieznane stężenia C a i C b można obiczyć na podstawie równania (4), przyjmując, że σ σ s σ i s oraz, że w stanie stacjonarnym spełniony jest następujący warunek s sm a s b J J J (11) W ceu obiczenia tyc stężeń przeprowadzimy następujące rozważania. Da warstwy, membrany (M) oraz warstwy, równanie (4) można zapisać w następującyc postaciac s 1 J D σ ( C C ) + J C (1) J ωrt ( C C ) + J C (1 σ) (13) a m sm a b m m s 1 J D σ ( C C ) + J C (14) b gdzie: C,5(C +C a ), C m,5(c a +C b ), C,5(C b +C ). Uwzgędniając równania (1) (14) w równaniu (11) otrzymujemy C C m γ + γ1 Jm + γ Jm a (15) ψ + ψ1jm + ψjm υ + υ1 Jm + υjm b (16) ψ + ψ1jm + ψjm gdzie: γ α, α [C D δ (D δ +ωrt)+c ωrtd δ ] γ 1 α 1, α 1,5[(ωRT+D δ )(C C )+σ(c D δ + +C D δ )] γ,5[c +σ(c C )]α ψ β, β D δ (D δ +ωrt)+ωrtd δ ψ 1 β 1, β 1,5σ(D δ D δ ) ψ,5(1 σ)β υ χ, χ C D δ (D δ +ωrt)+c ωrtd δ υ 1 χ 1, χ 1,5[(ωRT+D δ )(C C ) σ(c D δ + +C D δ )] υ,5[c σ(c C )]χ Uwzgędniając wyrażenia (15) i (16) w równaniu (1) oraz czyniąc niezbędne przekształcenia agebraiczne otrzymujemy a + a + a + a (17) gdzie: a J m β (J m L p P) a 1 J m {J m [β 1 L p σrt(α χ )]+L p β 1 P} a J m [β L p σrt(α 1 χ 1 )+L p β P] a 3 L p σrt(α χ ) Otrzymane wyrażenie jest równaniem trzeciego stopnia ze wzgędu na. WYNIKI BADAŃ I DYSKUSJA Badania przepływów objętościowyc przeprowadzono za pomocą zestawu pomiarowego i metody opisanyc w poprzedniej pracy [14, ]. Ów zestaw składał się z dwóc cyindrycznyc naczyń pomiarowyc (, ) o jednakowej objętości (V), spełniającej warunek V V cm 3. Naczynie zawierało roztwór amoniaku w wodnym roztworze KC, natomiast naczynie wodny roztwór KC. Naeży zaznaczyć, że stężenie KC w obydwu naczyniac było jednakowe i wynosiło C 1 C,1 mo i było stałe we wszystkic eksperymentac. Jak wiadomo [1] wodny roztwór amoniaku, nazywany jest zasadą amonową i zapisywaną jako NH 4 OH; jest słabym eektroitem. Stopień dysocjacji,1 mo wodnego roztworu tego związku cemicznego w temp. 5 C wynosi 1,3%. Wraz ze wzrostem stężenia stopień dysocjacji maeje. Oznacza to, że 1 mo wodnego roztwór NH 4 OH pod wzgędem osmotycznym zacowuje się jak nieeektroit. Wodny roztwór KC jest mocnym eektroitem, którego stopień dysocjacji nawet da roztworów o dużyc stężeniac jest równy 1%. Dodanie do roztworu NH 4 OH pewnej niewiekiej iości KC, zmienia odczyn badanego roztworu z zasadowego na kwaśny i zwiększa stopień dysocjacji. We wszystkic eksperymentac nie używano mieszania mecanicznego roztworów. Naczynia i rozdzieała membrana Nepropan o powierzcni S3,36 cm i właściwościac transportowyc okreśonyc przez współczynniki: przepuszczaności ydrauicznej (L p ), odbicia (σ) oraz przepuszczaności soutu (ω). Wartości tyc współczynników da wodnyc roztworów amoniaku, wyznaczone w serii niezaeżnyc doświadczeń, wynoszą: L p 5 1 m 3 N s, σ,1 oraz ω,7 1 9 mo N s. Współczynnik dyuzji amoniaku w roztworze wynosił D m s. We wszystkic eksperymentac membrana była usytuowana w płaszczyźnie oryzontanej. Ponadto do naczynia podłączono wyskaowaną (z dokładnością do,5 mm 3 ) pipetę (K), ustawioną w płaszczyźnie równoegłej do płaszczyzny membrany. Z koei naczynie było połączone z rezerwuarem roztworu KC (N) o reguowanej wysokości ustawiania wzgędem pipety K. Umożiwiało to kompensację ciśnienia ydrostatycznego (ΔP) występującego w zestawie pomiarowym.

5 TRANSPORT MEMBRANOWY J m 1 8 [m s ] C [mo ] Ryc.. Iustracja doświadczanej zaeżności J m (ΔC ) da ΔC 1 C 1 C 1, C 1 C 1,1 mo, membrany Nepropan i roztworów amoniaku w wodnym roztworze KC Fig.. Iustration o experimenta dependence J m (ΔC ) or ΔC 1 C 1 C 1, C 1 C 1,1 mo, Nepropan membrane and ammonia in aquoeus KC soution δ [mm] C [mo ] 53 Ryc. 3. Iustracja zaeżności δ(δc ) da ΔC 1 C 1 C 1, C 1 C 1,1 mo, membrany Nepropan i roztworów amoniaku w wodnym roztworze KC Fig. 3. Iustration o dependence δ(δc ) or ΔC 1 C 1 C 1, C 1 C 1,1 mo, Nepropan membrane and ammonia in aquoeus KC soution Strumień objętościowy obiczono na podstawie pomiarów zmiany objętości (ΔV) w pipecie K zacodzącej w czasie Δt, przez powierzcnię membrany S, stosując wzór J m (ΔV)S (Δt) da ΔP. Przepływy objętościowe zacodziły od naczynia do naczynia. Badania doświadczane przepływów objętościowyc poegały na wyznaczeniu czasowej carakterystyki strumienia objętościowego (J m ), da różnyc stężeń roztworów amoniaku w wodnym roztworze KC. Każdy eksperyment prowadzono do cwii uzyskania stanu stacjonarnego. Błąd wzgędny popełniany przy wyznaczaniu J nie był większy niż 3%. Badania przeprowadzono w warunkac izotermicznyc da T95 K. Na podstawie carakterystyk J m (t), da stanu stacjonarnego sporządzono carakterystykę J m (ΔC ) da ΔC 1 C 1 C 1, przy czym C 1 C 1 const, przedstawiono na rycinie. Z przebiegu krzywej doświadczanej przedstawionej na tej rycinie wynika, że istnieją dwa tempa wzrostu wartości J m : większe da <ΔC 1 mo i mo ΔC oraz mniejsze da ΔC>1, mo i ΔC<, mo. W przedziae różnic stężeń 1 mo ΔC 1, mo, J m maeje nieiniowo od 7,1 1 8 m s do 4,4 1 8 m s oraz w przedziae,5 mo ΔC mo, od, m s do,8 1 8 m s. Owa zmiana tempa przyrostu wartości J m, jest związana ze zmniejszeniem iości cząstek determinującyc ciśnienie osmotyczne amoniaku w wodnym roztworze KC. Oznacza to także, że maeje stopień dysocjacji amoniaku w tym roztworze. Na rycinie 3 przedstawiono carakterystykę δ(δc ) da ΔC 1 C 1 C 1 oraz C 1 C 1 const, przedstawiającą zaeżność średniej grubości stężeniowej warstwy granicznej (δ) od różnicy stężeń amoniaku w wodnym roztworze KC. Wartość δ obiczono korzystając z procedury przedstawionej w pracy [19], której podstawą jest równanie δ,5d ω (L p σj m ΔC R T ), wartości parametrów transportowyc membrany oraz carakterystyka J m (ΔC ). Biorąc pod uwagę równanie (17), carakterystykę J m (ΔC ), przedstawioną na rycinie i carakterystykę δ(δc ) przedstawioną na rycinie 3, wartości parametrów transportowyc (L p, σ, ω, D ) da membrany Nepropan i roztworów amoniaku w wodnym roztworze KC, R8,31 K mo K oraz T95 K, wykonano obiczenia współczynnika osmotycznego an t Hoa (). Wyniki tyc obiczeń, wykonanyc przy pomocy oprogramowania Matab, przedstawiono na rycinie 4. Zaprezentowana na tej rycinie krzywa jest symetryczna wzgędem osi co oznacza, że carakterystyka (ΔC ) jest niezaeżna od stanu ydrodynamicznego stężeniowyc warstw granicznyc. Zarówno w stanie bezkonwekcyjnym jak i konwekcyjnym wartość współczynnika spełnia warunek 1 oraz istnieją zakresy ΔC, w któryc zmiany zacodzą niemonotonicznie. Te zakresy można okreśić wprowadza- 6 4

6 54 JOLANTA JASIK-ŚLĘZAK I INNI 1,1,1 LITERATURA 1,8 1,5 1,,9 1 C [mo ] Ryc. 4. Iustracja zaeżności (ΔC ) da ΔC 1 C 1 C 1, C 1 C 1,1 mo, membrany Nepropan i roztworów amoniaku w wodnym roztworze KC, obiczonej na podstawie równania (17) Fig. 4. Iustration o dependence (ΔC ) or ΔC 1 C 1 C 1, C 1 C 1,1 mo, Nepropan membrane and ammonia in aquoeus KC soution, cacuated on te basis o equation (17) jąc następujące warunki:,5 mo ΔC,5 mo oraz,5 mo ΔC 1,5 mo. Uwzgędniając obiczone wartości współczynnika w równaniu (1), można w stosunkowo prosty sposób obiczyć stopień dysocjacji eektroitu pod warunkiem, że znana jest iczba n występująca w równaniu (1). WNIOSKI 1. Opracowano metodę oceny wartości współczynnika osmotycznego an t Hoa () w układzie membranowym, której podstawę stanowi oryginane równanie trzeciego stopnia da współczynnika a 3 + a1 + a + a3 gdzie: a 1, a, a 3 współczynniki zaeżne od właściwości transportowyc membrany.. Wartość współczynnika spełnia warunek 1 oraz istnieje zakres stężenia amoniaku, w którym zmiany zacodzą niemonotonicznie. 3. Przedstawiony mode matematyczny może być wygodnym narzędziem, do badania właściwości izykocemicznyc w układac spoaryzowanyc stężeniowo w warunkac zmiany odczynu środowiska. 1,8 1,5 1,,9 [1] Kedryna T.: Cemia ogóna z eementami biocemii. Wyd. Zamiast Korepetycji. Kraków [] Katcasky A., Curran P. F.: Nonequiibrium termodynamics in biopysics. Harard Uni. Press, Cambridge,1965. [3] Friedman M. H., Meyer R. A.: Transport across omoporous and eteroporous membranes in nonidea, nondiute soutions. I. Inequaity o reection coeicient or oume and soute ow. Biopys. J. (1981), 34, [4] Kargo M., Kargo A.: Mecanistic equations or membrane substance transport and teir identity wit Kedem-Katcasky equations. Biopys. Cem. (3), 13, [5] Kro J. J., Wessing M., Stratman N.: Concentration poarization wit monopoar ion excange membranes: current-otage cures and water dissociation. J. Membr. Sci. (1999), 16, [6] Naiki T., Karino T.: Visuaization o owdependent concentration poarization o macromoecues at te surace o a cutured endoteia ce monoayer uorescence microscopy. Bioreoogy (), 37, [7] Śęzak A., Śęzak I. H., Śęzak K. M.: Inuence o te concentration boundary ayers on membrane potentia in a singe membrane system. Desaination (5), 184, [8] Dworecki K., Śęzak A., Orna-Wąsik B., Wąsik S.: Eoution o concentration ied in a membrane system. J. Biocem. Biopys. Metods (5), 6, [9] Rubinstein I., Zatzmann B.: Eectroosmotic sip o te second kind and instabiity in concentration poarisation at eectrodiaisis membranes. Matemat. Modes Metod. App. Sci. (1), 11, [1] Dworecki K., Śęzak A., Wąsik S.: Tempora and spatia structure o te concentration boundary ayers in membrane system. Pysica A (3), 36, [11] Bary P. H.: Diamond J. M.: Eects o unstirred ayers on membrane penomena. Pysio. Re. (1984), 64, [1] Grzegorczyn S., Śęzak A.: Time caracteristics o eectromotie orce in singe-membrane ce or stabe and unstabe conditions o reconstructing o concentration boundary ayers. J. Membr. Sci. (6), 8,

7 TRANSPORT MEMBRANOWY 55 [13] Dworecki K.: Intererometric inestigations o te near-membrane diusion ayers. J. Bio. Pys. (1995), 1, [14] Śęzak A.: Irreersibe termodynamic mode equations o te transport across a orizontay mounted membrane. Biopys. Cem. (1989), 34, 91. [15] Peppeneimer J. R.: Roe o pre-epiteia unstirred ayers in a absorption o nutrients rom te uman jejunum. J. Membr. Bio. (1), 179, [16] Winne D.: Unstirred ayer as a diusion barrier in itro and in io. W: Intestina absorption and secretion, F. Skadause and K. Heintse (eds.) MTP-Press, Lancaster, 1981, [17] Śęzak A.: Membrane transport o te nonomogeneous non-eectroyte soutions: matematica mode based on te Kedem-Katcasky and Rayeig equations. Poym. Med. (7), 37, [18] Grzegorczyn S., Jasik-Śęzak J., Micaska- Małecka K., Śęzak A.: Transport o non-eectroyte soutions troug membrane wit concentration poarization. Gen. Pysio. Biopys. (8), 7, [19] Jasik-Śęzak J., Śęzak A.: Mode matematyczny transportu roztworów substancji dysocjującyc przez membranę poimerową z poaryzacją stężeniową. Poim. Med. (9), 39, [] Śęzak A.: Metoda szacowania grubości stężeniowyc warstw granicznyc w układzie 1-membranowym zawierającym roztwory binarne. Poim. Med. (8), 38, [1] Po P., Saparo S. M., Antonenko.: Te size o te unstirred ayer as a Function o te soute diusion coeicient. Biopys. J. (1998), 75, [] Fernández-Sempre J., Ruiz-Beiá F., Garcia- Agado P., Sacedo-Diaz R.: Visuaization and modeing o te poarization ayer and reersibe adsorption process in PEG-1 deadend utraitration. J. Membr. Sci. (9), 34, Adres do korespondencji Katedra Zdrowia Pubicznego Wydział Zarządzania, Poitecnika Częstocowska a. Armii Krajowej 36b, 4- Częstocowa te. (34) , te./ax (34) e-mai:andrzejsezak@poczta.onet.p

Model matematyczny transportu roztworów substancji dysocjujących przez membranę polimerową z polaryzacją stężeniową

Model matematyczny transportu roztworów substancji dysocjujących przez membranę polimerową z polaryzacją stężeniową Model matematyczny transportu roztworów substancji dysocjujących przez membranę polimerową z polaryzacją stężeniową JOLANTA JASIK-ŚLĘZAK, ANDRZEJ ŚLĘZAK Katedra Zdrowia Publicznego, Wydział Zarządzania

Bardziej szczegółowo

Ciśnieniowe zależności grubości. Mechanical pressure dependencies of the concentration boundary layers for polymeric membrane

Ciśnieniowe zależności grubości. Mechanical pressure dependencies of the concentration boundary layers for polymeric membrane Jolanta Jasik-Ślęzak i inni Polimery w Medycynie 2010, T. 40, Nr 1 Ciśnieniowe zależności grubości stężeniowych warstw granicznych dla membran polimerowych Mechanical pressure dependencies of the concentration

Bardziej szczegółowo

Determination of thickness of concentration boundary layers for ternary electrolyte solutions and polymeric membrane

Determination of thickness of concentration boundary layers for ternary electrolyte solutions and polymeric membrane Polimery w Medycynie 00, T. 0, Nr Wyznaczanie grubości stężeniowych warstw granicznych dla wieloskładnikowych roztworów elektrolitów i membrany polimerowej Jolanta Jasik-Ślęzak, Andrzej Ślęzak Katedra

Bardziej szczegółowo

prof. dr hab. Małgorzata Jóźwiak

prof. dr hab. Małgorzata Jóźwiak Czy równowaga w przyrodzie i w chemii jest korzystna? prof. dr hab. Małgorzata Jóźwiak 1 Pojęcie równowagi łańcuch pokarmowy równowagi fazowe równowaga ciało stałe - ciecz równowaga ciecz - gaz równowaga

Bardziej szczegółowo

Czy równowaga jest procesem korzystnym? dr hab. prof. nadzw. Małgorzata Jóźwiak

Czy równowaga jest procesem korzystnym? dr hab. prof. nadzw. Małgorzata Jóźwiak Czy równowaga jest procesem korzystnym? dr hab. prof. nadzw. Małgorzata Jóźwiak 1 Pojęcie równowagi łańcuch pokarmowy równowagi fazowe równowaga ciało stałe - ciecz równowaga ciecz - gaz równowaga ciało

Bardziej szczegółowo

powierzchnia rozdziału - dwie fazy ciekłe - jedna faza gazowa - dwa składniki

powierzchnia rozdziału - dwie fazy ciekłe - jedna faza gazowa - dwa składniki Przejścia fazowe. powierzchnia rozdziału - skokowa zmiana niektórych parametrów na granicy faz. kropeki wody w atmosferze - dwie fazy ciekłe - jedna faza gazowa - dwa składniki Przykłady przejść fazowych:

Bardziej szczegółowo

Elektrochemia jest to dział chemii fizycznej, obejmuje (wg. klasycznego podziału): Elektrodykę zajmuje się prawami chemicznymi, które powodują

Elektrochemia jest to dział chemii fizycznej, obejmuje (wg. klasycznego podziału): Elektrodykę zajmuje się prawami chemicznymi, które powodują Eektrochemia Eektrochemia jest to dział chemii fizycznej, obejmuje (wg. kasycznego podziału): Eektrodykę zajmuje się prawami chemicznymi, które powodują przepływ prądu ekektycznego, reakcje chemiczne powodujące

Bardziej szczegółowo

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI

TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI Ćwiczenie nr 7 TRANSPORT NIEELEKTROLITÓW PRZEZ BŁONY WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZEPUSZCZALNOŚCI Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z podstawami teorii procesów transportu nieelektrolitów przez błony.

Bardziej szczegółowo

Odwracalność przemiany chemicznej

Odwracalność przemiany chemicznej Odwracalność przemiany chemicznej Na ogół wszystkie reakcje chemiczne są odwracalne, tzn. z danych substratów tworzą się produkty, a jednocześnie produkty reakcji ulegają rozkładowi na substraty. Fakt

Bardziej szczegółowo

Wykład 2. Anna Ptaszek. 7 października Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Chemia fizyczna - wykład 2. Anna Ptaszek 1 / 1

Wykład 2. Anna Ptaszek. 7 października Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Chemia fizyczna - wykład 2. Anna Ptaszek 1 / 1 Wykład 2 Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego 7 października 2015 1 / 1 Zjawiska koligatywne Rozpuszczenie w wodzie substancji nielotnej powoduje obniżenie prężności pary nasyconej P woda

Bardziej szczegółowo

Repetytorium z wybranych zagadnień z chemii

Repetytorium z wybranych zagadnień z chemii Repetytorium z wybranych zagadnień z chemii Mol jest to liczebność materii występująca, gdy liczba cząstek (elementów) układu jest równa liczbie atomów zawartych w masie 12 g węgla 12 C (równa liczbie

Bardziej szczegółowo

OPORY PRZEPŁYWU TRANSPORTU PNEUMATYCZNEGO MATERIAŁÓW WILGOTNYCH

OPORY PRZEPŁYWU TRANSPORTU PNEUMATYCZNEGO MATERIAŁÓW WILGOTNYCH /39 Soidification of Metas and Aoys, Year 999, Voume, Book No. 39 Krzepnięcie Metai i Stopów, Rok 999, Rocznik, Nr 39 PAN Katowice PL ISSN 008-9386 OPORY PRZEPŁYWU TRANSPORTU PNEUMATYCZNEGO MATERIAŁÓW

Bardziej szczegółowo

Wykład 7. Anna Ptaszek. 13 września Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Fizykochemia biopolimerów - wykład 7.

Wykład 7. Anna Ptaszek. 13 września Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego. Fizykochemia biopolimerów - wykład 7. Wykład 7 Katedra Inżynierii i Aparatury Przemysłu Spożywczego 13 września 2016 1 / 27 Układ wieloskładnikowy dwufazowy P woda 1 atm lód woda ciek a woda + substancja nielotna para wodna 0 0 100 T 2 / 27

Bardziej szczegółowo

Właściwości koligatywne

Właściwości koligatywne Tomasz Lubera Właściwości koligatywne Grupa zjawisk naturalnych niezależnych od rodzaju substancji rozpuszczonej a jedynie od jej ilości. Należą do nich: obniżenie prężności pary, podwyższenie temperatury

Bardziej szczegółowo

Roztwory rzeczywiste (1)

Roztwory rzeczywiste (1) Roztwory rzeczywiste (1) Również w temp. 298,15K, ale dla CCl 4 () i CH 3 OH (). 2 15 1 5-5 -1-15 Τ S H,2,4,6,8 1 G -2 Chem. Fiz. TCH II/12 1 rzyczyny dodatnich i ujemnych odchyleń od prawa Raoulta konsekwencja

Bardziej szczegółowo

Roztwory rzeczywiste (1)

Roztwory rzeczywiste (1) Roztwory rzeczywiste (1) Również w temp. 298,15K, ale dla CCl 4 () i CH 3 OH (). 2 15 1 5-5 -1-15 Τ S H,2,4,6,8 1 G -2 Chem. Fiz. TCH II/12 1 Roztwory rzeczywiste (2) Tym razem dla (CH 3 ) 2 CO () i CHCl

Bardziej szczegółowo

Zadania treningowe na kolokwium

Zadania treningowe na kolokwium Zadania treningowe na kolokwium 3.12.2010 1. Stan układu binarnego zawierającego n 1 moli substancji typu 1 i n 2 moli substancji typu 2 parametryzujemy za pomocą stężenia substancji 1: x n 1. Stabilność

Bardziej szczegółowo

W przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [a, b] można określić iloczyn skalarny jako następującą całkę:

W przestrzeni liniowej funkcji ciągłych na przedziale [a, b] można określić iloczyn skalarny jako następującą całkę: Układy funkcji ortogonanych Ioczyn skaarny w przestrzeniach funkcji ciągłych W przestrzeni iniowej funkcji ciągłych na przedziae [a, b] można okreśić ioczyn skaarny jako następującą całkę: f, g = b a f(x)g(x)w(x)

Bardziej szczegółowo

3.1 Zagadnienie brzegowo-początkowe dla struny ograniczonej. = f(x, t) dla x [0; l], l > 0, t > 0 (3.1)

3.1 Zagadnienie brzegowo-początkowe dla struny ograniczonej. = f(x, t) dla x [0; l], l > 0, t > 0 (3.1) Temat 3 Metoda Fouriera da równań hiperboicznych 3.1 Zagadnienie brzegowo-początkowe da struny ograniczonej Rozważać będziemy następujące zagadnienie. Znaeźć funkcję u (x, t) spełniającą równanie wraz

Bardziej szczegółowo

Laboratorium Dynamiki Maszyn

Laboratorium Dynamiki Maszyn Laboratorium Dynamiki Maszyn Laboratorium nr 5 Temat: Badania eksperymentane drgań wzdłużnych i giętnych układów mechanicznych Ce ćwiczenia:. Zbudować mode o jednym stopniu swobody da zadanego układu mechanicznego.

Bardziej szczegółowo

Seminarium 4 Obliczenia z wykorzystaniem przekształcania wzorów fizykochemicznych

Seminarium 4 Obliczenia z wykorzystaniem przekształcania wzorów fizykochemicznych Seminarium 4 Obliczenia z wykorzystaniem przekształcania wzorów fizykochemicznych Zad. 1 Przekształć w odpowiedni sposób podane poniżej wzory aby wyliczyć: a) a lub m 2 b) m zred h E a 8ma E osc h 4 2

Bardziej szczegółowo

Roztwory buforowe (bufory) (opracowanie: dr Katarzyna Makyła-Juzak)

Roztwory buforowe (bufory) (opracowanie: dr Katarzyna Makyła-Juzak) Roztwory buforowe (bufory) (opracowanie: dr Katarzyna Makyła-Juzak) 1. Właściwości roztworów buforowych Dodatek nieznacznej ilości mocnego kwasu lub mocnej zasady do czystej wody powoduje stosunkowo dużą

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie IX KATALITYCZNY ROZKŁAD WODY UTLENIONEJ

Ćwiczenie IX KATALITYCZNY ROZKŁAD WODY UTLENIONEJ Wprowadzenie Ćwiczenie IX KATALITYCZNY ROZKŁAD WODY UTLENIONEJ opracowanie: Barbara Stypuła Celem ćwiczenia jest poznanie roli katalizatora w procesach chemicznych oraz prostego sposobu wyznaczenia wpływu

Bardziej szczegółowo

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2 Temat 1 Pojęcia podstawowe 1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych Równaniem różniczkowym cząstkowym rzędu drugiego o n zmiennych niezależnych nazywamy równanie postaci gdzie u = u (x 1, x,...,

Bardziej szczegółowo

FIZYKA Publikacje dotyczące edukacji, oświaty i fizyki

FIZYKA Publikacje dotyczące edukacji, oświaty i fizyki FIZYKA Publikacje dotyczące edukacji, oświaty i fizyki Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych i Placówek Opiekuńczo-Wychowawczych Nr 3 w Piotrków Trybunalskim Brak wody może być najważniejszą kwestią, z którą

Bardziej szczegółowo

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG

dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG 2. METODY WYZNACZANIA MASY MOLOWEJ POLIMERÓW dr hab. inż. Józef Haponiuk Katedra Technologii Polimerów Wydział Chemiczny PG Politechnika Gdaoska, 2011 r. Publikacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej

Bardziej szczegółowo

Skręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym

Skręcenie wektora polaryzacji w ośrodku optycznie czynnym WFiIS PRACOWNIA FIZYCZNA I i II Imię i nazwisko: 1.. TEMAT: ROK GRUPA ZESPÓŁ NR ĆWICZENIA ata wykonania: ata oddania: Zwrot do poprawy: ata oddania: ata zliczenia: OCENA Cel ćwiczenia: Celem ćwiczenia

Bardziej szczegółowo

Rozkład normalny, niepewność standardowa typu A

Rozkład normalny, niepewność standardowa typu A Podstawy Metrologii i Technik Eksperymentu Laboratorium Rozkład normalny, niepewność standardowa typu A Instrukcja do ćwiczenia nr 1 Zakład Miernictwa i Ochrony Atmosfery Wrocław, listopad 2010 r. Podstawy

Bardziej szczegółowo

Przykłady (twierdzenie A. Castigliano)

Przykłady (twierdzenie A. Castigliano) 23 Przykłady (twierdzenie A. Castigiano) Zadanie 8.4.1 Obiczyć maksymane ugięcie beki przedstawionej na rysunku (8.2). Do obiczeń przyjąć następujące dane: q = 1 kn m, = 1 [m], E = 2 17 [Pa], d = 4 [cm],

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ

LABORATORIUM TECHNIKI CIEPLNEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ INSTYTUTU TECHNIKI CIEPLNEJ WYDZIAŁ INŻYNIERII ŚRODOWISKA I ENERGETYKI POLITECHNIKI ŚLĄSKIEJ INSTRUKCJA LABORATORYJNA Temat ćwiczenia: WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA PRZENIKANIA CIEPŁA PODCZAS SKRAPLANIA PARY

Bardziej szczegółowo

33/28 BADANIA MODELOWE CERAMICZNYCH FILTRÓW PIANKOWYCH. PIECH Krystyna ST ACHAŃCZYK Jerzy Instytut Odlewnictwa Kraków, ul.

33/28 BADANIA MODELOWE CERAMICZNYCH FILTRÓW PIANKOWYCH. PIECH Krystyna ST ACHAŃCZYK Jerzy Instytut Odlewnictwa Kraków, ul. 33/28 Soidifikation or Metais and Aoys, No. 33, 1997 Krzcrmięcic Metai i Stopów, Nr 33, 1997 PAN- Oddział Katowice PL ISSN 020!1-9386 BADANIA MODELOWE CERAMICZNYCH FILTRÓW PIANKOWYCH PIECH Krystyna ST

Bardziej szczegółowo

Stany równowagi i zjawiska transportu w układach termodynamicznych

Stany równowagi i zjawiska transportu w układach termodynamicznych Stany równowagi i zjawiska transportu w układach termodynamicznych dr hab. Jerzy Nakielski Katedra Biofizyki i Biologii Komórki plan wykładu: 1. Funkcje stanu dla termodynamicznego układu otwartego 2.

Bardziej szczegółowo

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO

OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIARÓW PRZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOROTLENKU SODU METODĄ MIARECZKOWANIA KONDUKTOMETRYCZNEGO OCENA CZYSTOŚCI WODY NA PODSTAWIE POMIAÓW PZEWODNICTWA. OZNACZANIE STĘŻENIA WODOOTLENKU SODU METODĄ MIAECZKOWANIA KONDUKTOMETYCZNEGO Instrukcja do ćwiczeń opracowana w Katedrze Chemii Środowiska Uniwersytetu

Bardziej szczegółowo

1 Hydroliza soli. Hydroliza soli 1

1 Hydroliza soli. Hydroliza soli 1 Hydroliza soli 1 1 Hydroliza soli Niektóre sole, rozpuszczone w wodzie, reagują z cząsteczkami rozpuszczalnika. Reakcja ta nosi miano hydrolizy. Reakcję hydrolizy soli o wzorze BA, można schematycznie

Bardziej szczegółowo

Obliczenia chemiczne. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Obliczenia chemiczne. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny Obliczenia chemiczne Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny 1 STĘŻENIA ROZTWORÓW Stężenia procentowe Procent masowo-masowy (wagowo-wagowy) (% m/m) (% w/w) liczba gramów substancji rozpuszczonej

Bardziej szczegółowo

Współczynniki pojemności

Współczynniki pojemności napisał Micał Wierzbicki Współczynniki pojemności Rozważmy układ N przewodników. Powierzcnia każdego z nic jest powierzcnią ekwipotencjalną: ϕ i = const, i = 1,,..., N. W obszarze między przewodnikami

Bardziej szczegółowo

Stężeniowe zależności współczynników Peusnera W ij dla ternarnych roztworów nieelektrolitów

Stężeniowe zależności współczynników Peusnera W ij dla ternarnych roztworów nieelektrolitów PRACE ORYGINALNE Polim. Med. 04, 44, 3, 79 87 ISSN 0370-0747 Copyright by roclaw Medical University Jolanta Jasik-Ślęzak, A E, Andrzej Ślęzak, A F Stężeniowe zależności współczynników Peusnera ij dla ternarnych

Bardziej szczegółowo

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium. Mechaniki Technicznej

KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI. Laboratorium. Mechaniki Technicznej KATEDRA AUTOMATYKI, BIOMECHANIKI I MECHATRONIKI Laboratorium Mechaniki Technicznej Ćwiczenie 4 Badanie masowych momentów bezwładności Ce ćwiczenia Wyznaczanie masowego momentu bezwładności bryły metodą

Bardziej szczegółowo

Roztwory elekreolitów

Roztwory elekreolitów Imię i nazwisko:... Roztwory elekreolitów Zadanie 1. (2pkt) W teorii Brönsteda sprzężoną parą kwas-zasada nazywa się układ złożony z kwasu oraz zasady, która powstaje z tego kwasu przez odłączenie protonu.

Bardziej szczegółowo

Równowagi jonowe - ph roztworu

Równowagi jonowe - ph roztworu Równowagi jonowe - ph roztworu Kwasy, zasady i sole nazywa się elektrolitami, ponieważ przewodzą prąd elektryczny, zarówno w wodnych roztworach, jak i w stanie stopionym (sole). Nie wszystkie wodne roztwory

Bardziej szczegółowo

HYDROLIZA SOLI. 1. Hydroliza soli mocnej zasady i słabego kwasu. Przykładem jest octan sodu, dla którego reakcja hydrolizy przebiega następująco:

HYDROLIZA SOLI. 1. Hydroliza soli mocnej zasady i słabego kwasu. Przykładem jest octan sodu, dla którego reakcja hydrolizy przebiega następująco: HYDROLIZA SOLI Hydroliza to reakcja chemiczna zachodząca między jonami słabo zdysocjowanej wody i jonami dobrze zdysocjowanej soli słabego kwasu lub słabej zasady. Reakcji hydrolizy mogą ulegać następujące

Bardziej szczegółowo

powstałego w roztworach o ph 4-13, przeprowadzonego przed analizą w anion wodorowęglanowy HCO 3

powstałego w roztworach o ph 4-13, przeprowadzonego przed analizą w anion wodorowęglanowy HCO 3 46 4.1.3. Stacjonarna γ-radioiza z detekcją chromatograficzną Wyznaczenie wydajności chemoradiacyjnych dekarboksyacji i fragmentacji, wykonałem oznaczając iość dwutenku węga i odpowiedniego adehydu (octowego

Bardziej szczegółowo

Podstawowe prawa opisujące właściwości gazów zostały wyprowadzone dla gazu modelowego, nazywanego gazem doskonałym (idealnym).

Podstawowe prawa opisujące właściwości gazów zostały wyprowadzone dla gazu modelowego, nazywanego gazem doskonałym (idealnym). Spis treści 1 Stan gazowy 2 Gaz doskonały 21 Definicja mikroskopowa 22 Definicja makroskopowa (termodynamiczna) 3 Prawa gazowe 31 Prawo Boyle a-mariotte a 32 Prawo Gay-Lussaca 33 Prawo Charlesa 34 Prawo

Bardziej szczegółowo

Kwas HA i odpowiadająca mu zasada A stanowią sprzężoną parę (podobnie zasada B i kwas BH + ):

Kwas HA i odpowiadająca mu zasada A stanowią sprzężoną parę (podobnie zasada B i kwas BH + ): Spis treści 1 Kwasy i zasady 2 Rola rozpuszczalnika 3 Dysocjacja wody 4 Słabe kwasy i zasady 5 Skala ph 6 Oblicznie ph słabego kwasu 7 Obliczanie ph słabej zasady 8 Przykłady obliczeń 81 Zadanie 1 811

Bardziej szczegółowo

- prędkość masy wynikająca z innych procesów, np. adwekcji, naprężeń itd.

- prędkość masy wynikająca z innych procesów, np. adwekcji, naprężeń itd. 4. Równania dyfuzji 4.1. Prawo zachowania masy cd. Równanie dyfuzji jest prostą konsekwencją prawa zachowania masy, a właściwie to jest to prawo zachowania masy zapisane dla procesu dyfuzji i uwzględniające

Bardziej szczegółowo

1 Kinetyka reakcji chemicznych

1 Kinetyka reakcji chemicznych Podstawy obliczeń chemicznych 1 1 Kinetyka reakcji chemicznych Szybkość reakcji chemicznej definiuje się jako ubytek stężenia substratu lub wzrost stężenia produktu w jednostce czasu. ν = c [ ] 2 c 1 mol

Bardziej szczegółowo

Roztwory. Homogeniczne jednorodne (jedno-fazowe) mieszaniny dwóch lub więcej składników.

Roztwory. Homogeniczne jednorodne (jedno-fazowe) mieszaniny dwóch lub więcej składników. Roztwory Homogeniczne jednorodne (jedno-fazowe) mieszaniny dwóch lub więcej składników. Własności fizyczne roztworów są związane z równowagę pomiędzy siłami wiążącymi cząsteczki wody i substancji rozpuszczonej.

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 2: Właściwości osmotyczne koloidalnych roztworów biopolimerów.

Ćwiczenie 2: Właściwości osmotyczne koloidalnych roztworów biopolimerów. 1. Część teoretyczna Właściwości koligatywne Zjawiska osmotyczne związane są z równowagą w układach dwu- lub więcej składnikowych, przy czym dotyczy roztworów substancji nielotnych (soli, polisacharydów,

Bardziej szczegółowo

K02 Instrukcja wykonania ćwiczenia

K02 Instrukcja wykonania ćwiczenia Katedra Chemii Fizycznej Uniwersytetu Łódzkiego K2 Instrukcja wykonania ćwiczenia Wyznaczanie krytycznego stężenia micelizacji (CMC) z pomiarów napięcia powierzchniowego Zakres zagadnień obowiązujących

Bardziej szczegółowo

11. WŁASNOŚCI SPRĘŻYSTE CIAŁ

11. WŁASNOŚCI SPRĘŻYSTE CIAŁ 11. WŁANOŚCI PRĘŻYTE CIAŁ Efektem działania siły może być przyspieszanie ciała, ae może być także jego deformacja. Przykładami tego ostatniego są np.: rozciąganie gumy a także zginanie ub rozciąganie pręta.

Bardziej szczegółowo

Spis treści. Ciśnienie osmotyczne. Mechanizm powstawania ciśnienia osmotycznego

Spis treści. Ciśnienie osmotyczne. Mechanizm powstawania ciśnienia osmotycznego Roztwór to nierozdzielająca się w długich okresach czasu mieszanina dwóch lub więcej związków chemicznych. Skład roztworów określa się przez podanie stężenia składników. W roztworach zwykle jeden ze związków

Bardziej szczegółowo

Przedmiot: Chemia budowlana Zakład Materiałoznawstwa i Technologii Betonu

Przedmiot: Chemia budowlana Zakład Materiałoznawstwa i Technologii Betonu Przedmiot: Chemia budowlana Zakład Materiałoznawstwa i Technologii Betonu Ćw. 4 Kinetyka reakcji chemicznych Zagadnienia do przygotowania: Szybkość reakcji chemicznej, zależność szybkości reakcji chemicznej

Bardziej szczegółowo

PRZEWODNOŚĆ ROZTWORÓW ELEKTROLITÓW

PRZEWODNOŚĆ ROZTWORÓW ELEKTROLITÓW PRZEWODNOŚĆ ROZTWORÓW ELEKTROLITÓW Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie przewodności elektrolitycznej κ i molowej elektrolitu mocnego (HCl) i słabego (CH3COOH), graficzne wyznaczenie wartości

Bardziej szczegółowo

Ocena natężenia źródła S-entropii w układzie membranowym spolaryzowanym stężeniowo

Ocena natężenia źródła S-entropii w układzie membranowym spolaryzowanym stężeniowo Ann. Acad. Med. Siles. (online 017; 71: 46 54 eissn 1734-05X DOI:10.18794/aams/699 PRAA ORYGINALNA ORIGINAL PAPER Ocena natężenia źródła S-entropii w układzie membranowym spolaryzowanym stężeniowo Evaluation

Bardziej szczegółowo

ZARYS LINIOWEJ TERMODYNAMIKI NIERÓWNOWAGOWEJ UKŁADÓW CIĄGŁYCH I MEMBRANOWYCH

ZARYS LINIOWEJ TERMODYNAMIKI NIERÓWNOWAGOWEJ UKŁADÓW CIĄGŁYCH I MEMBRANOWYCH UNIWERSYTET MIKO AJA KOPERNIKA JÓZEF CEYNOWA ZARYS LINIOWEJ TERMODYNAMIKI NIERÓWNOWAGOWEJ UKŁADÓW CIĄGŁYCH I MEMBRANOWYCH TORUŃ 1997 Recenzenci Bogdan Baranowski, Maciej Leszko ISBN 83-231-0808-0 Printed

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA GDAŃSKA

POLITECHNIKA GDAŃSKA POLITECHNIKA GDAŃSKA WYDZIAŁ CHEMICZNY KATEDRA INŻYNIERII PROCESOWEJ I TECHNOLOGII CHEMICZNEJ TECHNOLOGIA CHEMICZNA Zasada najlepszego wykorzystania potencjału: ocena siły napędowej i wpływu zwilżania

Bardziej szczegółowo

Wykład 6. Klasyfikacja przemian fazowych

Wykład 6. Klasyfikacja przemian fazowych Wykład 6 Klasyfikacja przemian fazowych JS Klasyfikacja Ehrenfesta Ehrenfest klasyfikuje przemiany fazowe w oparciu o potencjał chemiczny. nieciągłość Przemiany fazowe pierwszego rodzaju pochodne potencjału

Bardziej szczegółowo

Wymagania programowe: Gimnazjum chemia kl. II

Wymagania programowe: Gimnazjum chemia kl. II Wymagania programowe: Gimnazjum chemia kl. II Dział: Wewnętrzna budowa materii Ocena dopuszczająca [1] posługuje się symbolami odróżnia wzór sumaryczny od wzoru strukturalnego zapisuje wzory sumaryczne

Bardziej szczegółowo

Spektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego

Spektroskopia molekularna. Ćwiczenie nr 1. Widma absorpcyjne błękitu tymolowego Spektroskopia molekularna Ćwiczenie nr 1 Widma absorpcyjne błękitu tymolowego Doświadczenie to ma na celu zaznajomienie uczestników ćwiczeń ze sposobem wykonywania pomiarów metodą spektrofotometryczną

Bardziej szczegółowo

TEST PRZYROSTU KOMPETENCJI Z CHEMII DLA KLAS II

TEST PRZYROSTU KOMPETENCJI Z CHEMII DLA KLAS II TEST PRZYROSTU KOMPETENCJI Z CHEMII DLA KLAS II Czas trwania testu 120 minut Informacje 1. Proszę sprawdzić czy arkusz zawiera 10 stron. Ewentualny brak należy zgłosić nauczycielowi. 2. Proszę rozwiązać

Bardziej szczegółowo

Wykład 1 i 2. Termodynamika klasyczna, gaz doskonały

Wykład 1 i 2. Termodynamika klasyczna, gaz doskonały Wykład 1 i 2 Termodynamika klasyczna, gaz doskonały dr hab. Agata Fronczak, prof. PW Wydział Fizyki, Politechnika Warszawska 1 stycznia 2017 dr hab. A. Fronczak (Wydział Fizyki PW) Wykład: Elementy fizyki

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ ZALEŻNOŚĆ STAŁEJ SZYBKOŚCI REAKCJI OD TEMPERATURY WSTĘP Szybkość reakcji drugiego rzędu: A + B C (1) zależy od stężenia substratów A oraz B v = k [A][B] (2) Gdy jednym z reagentów jest rozpuszczalnik (np.

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 2. Charakteryzacja niskotemperaturowego czujnika tlenu. (na prawach rękopisu)

Ćwiczenie 2. Charakteryzacja niskotemperaturowego czujnika tlenu. (na prawach rękopisu) Ćwiczenie 2. Charakteryzacja niskotemperaturowego czujnika tlenu (na prawach rękopisu) W analityce procesowej istotne jest określenie stężeń rozpuszczonych w cieczach gazów. Gazy rozpuszczają się w cieczach

Bardziej szczegółowo

dla której jest spełniony warunek równowagi: [H + ] [X ] / [HX] = K

dla której jest spełniony warunek równowagi: [H + ] [X ] / [HX] = K RÓWNOWAGI W ROZTWORACH Szwedzki chemik Svante Arrhenius w 1887 roku jako pierwszy wykazał, że procesowi rozpuszczania wielu substancji towarzyszy dysocjacja, czyli rozpad cząsteczek na jony naładowane

Bardziej szczegółowo

Zad: 5 Oblicz stężenie niezdysocjowanego kwasu octowego w wodnym roztworze o stężeniu 0,1 mol/dm 3, jeśli ph tego roztworu wynosi 3.

Zad: 5 Oblicz stężenie niezdysocjowanego kwasu octowego w wodnym roztworze o stężeniu 0,1 mol/dm 3, jeśli ph tego roztworu wynosi 3. Zad: 1 Oblicz wartość ph dla 0,001 molowego roztworu HCl Zad: 2 Oblicz stężenie jonów wodorowych jeżeli wartość ph wynosi 5 Zad: 3 Oblicz stężenie jonów wodorotlenkowych w 0,05 molowym roztworze H 2 SO

Bardziej szczegółowo

Wymagania edukacyjne na poszczególne roczne oceny klasyfikacyjne z przedmiotu chemia dla klasy 7 w r. szk. 2019/2020

Wymagania edukacyjne na poszczególne roczne oceny klasyfikacyjne z przedmiotu chemia dla klasy 7 w r. szk. 2019/2020 Wymagania edukacyjne na poszczególne roczne oceny klasyfikacyjne z przedmiotu chemia dla klasy 7 w r. szk. 2019/2020 Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie opanował wymagań na ocenę dopuszczającą.

Bardziej szczegółowo

BADANIE WYMIENNIKA CIEPŁA TYPU RURA W RURZE

BADANIE WYMIENNIKA CIEPŁA TYPU RURA W RURZE BDNIE WYMIENNIK CIEPŁ TYPU RUR W RURZE. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest zapoznanie z konstrukcją, metodyką obliczeń cieplnych oraz poznanie procesu przenikania ciepła w rurowych wymiennikach ciepła..

Bardziej szczegółowo

Inżynieria Środowiska

Inżynieria Środowiska ROZTWORY BUFOROWE Roztworami buforowymi nazywamy takie roztwory, w których stężenie jonów wodorowych nie ulega większym zmianom ani pod wpływem rozcieńczania wodą, ani pod wpływem dodatku nieznacznych

Bardziej szczegółowo

Linia dwuprzewodowa Obliczanie pojemności linii dwuprzewodowej

Linia dwuprzewodowa Obliczanie pojemności linii dwuprzewodowej Linia dwuprzewodowa Obliczanie pojemności linii dwuprzewodowej 1. Wstęp Pojemność kondensatora można obliczyć w prosty sposób znając wartości zgromadzonego na nim ładunku i napięcia między okładkami: Q

Bardziej szczegółowo

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ

POLITECHNIKA POZNAŃSKA ZAKŁAD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENIA PRACOWNI CHEMII FIZYCZNEJ WARTOŚĆ ph ROZTWORÓW WODNYCH WSTĘP 1. Wartość ph wody i roztworów Woda dysocjuje na jon wodorowy i wodorotlenowy: H 2 O H + + OH (1) Stała równowagi tej reakcji, K D : wyraża się wzorem: K D = + [ Η ][

Bardziej szczegółowo

chemia wykład 3 Przemiany fazowe

chemia wykład 3 Przemiany fazowe Przemiany fazowe Przemiany fazowe substancji czystych Wrzenie, krzepnięcie, przemiana grafitu w diament stanowią przykłady przemian fazowych, które zachodzą bez zmiany składu chemicznego. Diagramy fazowe

Bardziej szczegółowo

Podstawowe pojęcia 1

Podstawowe pojęcia 1 Tomasz Lubera Półogniwo Podstawowe pojęcia 1 układ złożony z min. dwóch faz pozostających ze sobą w kontakcie, w którym w wyniku zachodzących procesów utleniania lub redukcji ustala się stan równowagi,

Bardziej szczegółowo

RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM

RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM RÓWNOWAGA CIECZ PARA W UKŁADZIE DWUSKŁADNIKOWYM Cel ćwiczenia: wyznaczenie diagramu fazowego ciecz para w warunkach izobarycznych. Układ pomiarowy i opis metody: Pomiary wykonywane są metodą recyrkulacyjną

Bardziej szczegółowo

Chemia klasa VII Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny Semestr II

Chemia klasa VII Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny Semestr II Chemia klasa VII Wymagania edukacyjne na poszczególne oceny Semestr II Łączenie się atomów. Równania reakcji Ocena dopuszczająca [1] Ocena dostateczna [1 + 2] Ocena dobra [1 + 2 + 3] Ocena bardzo dobra

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru

Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną CZĘŚĆ DOŚWIADCZALNA. Tabela wyników pomiaru Wyznaczanie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie stałej dysocjacji pk a słabego kwasu metodą konduktometryczną. Zakres wymaganych

Bardziej szczegółowo

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO

BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO ĆWICZENIE 36 BADANIE DRGAŃ TŁUMIONYCH WAHADŁA FIZYCZNEGO Cel ćwiczenia: Wyznaczenie podstawowych parametrów drgań tłumionych: okresu (T), częstotliwości (f), częstotliwości kołowej (ω), współczynnika tłumienia

Bardziej szczegółowo

WYKŁAD 7. Diagramy fazowe Dwuskładnikowe układy doskonałe

WYKŁAD 7. Diagramy fazowe Dwuskładnikowe układy doskonałe WYKŁAD 7 Diagramy fazowe Dwuskładnikowe układy doskonałe JS Reguła Gibssa. Układy dwuskładnikowe Reguła faz Gibbsa określa liczbę stopni swobody układu w równowadze termodynamicznej: układy dwuskładnikowe

Bardziej szczegółowo

Podstawy termodynamiki

Podstawy termodynamiki Podstawy termodynamiki Organizm żywy z punktu widzenia termodynamiki Parametry stanu Funkcje stanu: U, H, F, G, S I zasada termodynamiki i prawo Hessa II zasada termodynamiki Kierunek przemian w warunkach

Bardziej szczegółowo

Wykład 10 Równowaga chemiczna

Wykład 10 Równowaga chemiczna Wykład 10 Równowaga chemiczna REAKCJA CHEMICZNA JEST W RÓWNOWADZE, GDY NIE STWIERDZAMY TENDENCJI DO ZMIAN ILOŚCI (STĘŻEŃ) SUBSTRATÓW ANI PRODUKTÓW RÓWNOWAGA CHEMICZNA JEST RÓWNOWAGĄ DYNAMICZNĄ W rzeczywistości

Bardziej szczegółowo

Temat 7. Równowagi jonowe w roztworach słabych elektrolitów, stała dysocjacji, ph

Temat 7. Równowagi jonowe w roztworach słabych elektrolitów, stała dysocjacji, ph Temat 7. Równowagi jonowe w roztworach słabych elektrolitów, stała dysocjacji, ph Dysocjacja elektrolitów W drugiej połowie XIX wieku szwedzki chemik S.A. Arrhenius doświadczalnie udowodnił, że substancje

Bardziej szczegółowo

RÓWNOWAGI REAKCJI KOMPLEKSOWANIA

RÓWNOWAGI REAKCJI KOMPLEKSOWANIA POLITECHNIK POZNŃSK ZKŁD CHEMII FIZYCZNEJ ĆWICZENI PRCOWNI CHEMII FIZYCZNEJ RÓWNOWGI REKCJI KOMPLEKSOWNI WSTĘP Ważną grupę reakcji chemicznych wykorzystywanych w chemii fizycznej i analitycznej stanowią

Bardziej szczegółowo

Równowagi fazowe. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny

Równowagi fazowe. Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny Równowagi fazowe Zakład Chemii Medycznej Pomorski Uniwersytet Medyczny Równowaga termodynamiczna Przemianom fazowym towarzyszą procesy, podczas których nie zmienia się skład chemiczny układu, polegają

Bardziej szczegółowo

Pochodna i różniczka funkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych

Pochodna i różniczka funkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych Pochodna i różniczka unkcji oraz jej zastosowanie do obliczania niepewności pomiarowych Krzyszto Rębilas DEFINICJA POCHODNEJ Pochodna unkcji () w punkcie określona jest jako granica: lim 0 Oznaczamy ją

Bardziej szczegółowo

Wykład 9: Dializa i Elektrodializa

Wykład 9: Dializa i Elektrodializa Wykład 9: Dializa i Elektrodializa Zastrzeżenie Niektóre materiały graficzne zamieszczone w tym dokumencie oraz w łączach zewnętrznych mogą być chronione prawem autorskim i jako takie są przeznaczone jedynie

Bardziej szczegółowo

6. ph i ELEKTROLITY. 6. ph i elektrolity

6. ph i ELEKTROLITY. 6. ph i elektrolity 6. ph i ELEKTROLITY 31 6. ph i elektrolity 6.1. Oblicz ph roztworu zawierającego 0,365 g HCl w 1,0 dm 3 roztworu. Odp 2,00 6.2. Oblicz ph 0,0050 molowego roztworu wodorotlenku baru (α = 1,00). Odp. 12,00

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne.

Ćwiczenie 42 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ. Wprowadzenie teoretyczne. Ćwiczenie 4 WYZNACZANIE OGNISKOWEJ SOCZEWKI CIENKIEJ Wprowadzenie teoretyczne. Soczewka jest obiektem izycznym wykonanym z materiału przezroczystego o zadanym kształcie i symetrii obrotowej. Interesować

Bardziej szczegółowo

Wykład 11 Równowaga kwasowo-zasadowa

Wykład 11 Równowaga kwasowo-zasadowa Wykład 11 Równowaga kwasowo-zasadowa JS Skala ph Skala ph ilościowa skala kwasowości i zasadowości roztworów wodnych związków chemicznych. Skala ta jest oparta na aktywności jonów hydroniowych [H3O+] w

Bardziej szczegółowo

3. Równania konstytutywne

3. Równania konstytutywne 3. Równania konstytutywne 3.1. Strumienie w zjawiskach transportowych Podczas poprzednich zajęć wprowadziliśmy pojęcie strumienia masy J. W większości zjawisk transportowych występuje analogiczna wielkość

Bardziej szczegółowo

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4 RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 4 Obszar określoności równania Jeżeli występująca w równaniu y' f ( x, y) funkcja f jest ciągła, to równanie posiada rozwiązanie. Jeżeli f jest nieokreślona w punkcie (x 0,

Bardziej szczegółowo

Zagdanienia do egzaminu z Inżynierskich Metod Numerycznych - semestr 1

Zagdanienia do egzaminu z Inżynierskich Metod Numerycznych - semestr 1 Zagdanienia do egzaminu z Inżynierskich Metod Numerycznych - semestr 1 Tomasz Chwiej 6 czerwca 2016 1 Równania różniczkowe zwyczajne Zastosowanie szeregu Taylora do konstrukcji ilorazów różnicowych: iloraz

Bardziej szczegółowo

prędkości przy przepływie przez kanał

prędkości przy przepływie przez kanał Ćwiczenie numer 5 Wyznaczanie rozkładu prędkości przy przepływie przez kanał 1. Wprowadzenie Stanowisko umożliwia w eksperymentalny sposób zademonstrowanie prawa Bernoulliego. Układ wyposażony jest w dyszę

Bardziej szczegółowo

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW

LABORATORIUM MECHANIKI PŁYNÓW Ćwiczenie numer 5 Wyznaczanie rozkładu prędkości przy przepływie przez kanał 1. Wprowadzenie Stanowisko umożliwia w eksperymentalny sposób zademonstrowanie prawa Bernoulliego. Układ wyposażony jest w dyszę

Bardziej szczegółowo

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO

PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO ĆWICZENIE 53 PRAWO OHMA DLA PRĄDU PRZEMIENNEGO Cel ćwiczenia: wyznaczenie wartości indukcyjności cewek i pojemności kondensatorów przy wykorzystaniu prawa Ohma dla prądu przemiennego; sprawdzenie prawa

Bardziej szczegółowo

5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu

5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu 5. Równania różniczkowe zwyczajne pierwszego rzędu 5.1. Wstęp. Definicja 5.1. Niech V R 3 będzie obszarem oraz F : V R. Równaniem różniczkowym zwyczajnym rzędu pierwszego nazywamy równanie postaci Równanie

Bardziej szczegółowo

1. Zaproponuj doświadczenie pozwalające oszacować szybkość reakcji hydrolizy octanu etylu w środowisku obojętnym

1. Zaproponuj doświadczenie pozwalające oszacować szybkość reakcji hydrolizy octanu etylu w środowisku obojętnym 1. Zaproponuj doświadczenie pozwalające oszacować szybkość reakcji hydrolizy octanu etylu w środowisku obojętnym 2. W pewnej chwili szybkość powstawania produktu C w reakcji: 2A + B 4C wynosiła 6 [mol/dm

Bardziej szczegółowo

Zagadnienia do pracy klasowej: Kinetyka, równowaga, termochemia, chemia roztworów wodnych

Zagadnienia do pracy klasowej: Kinetyka, równowaga, termochemia, chemia roztworów wodnych Zagadnienia do pracy klasowej: Kinetyka, równowaga, termochemia, chemia roztworów wodnych 1. Równanie kinetyczne, szybkość reakcji, rząd i cząsteczkowość reakcji. Zmiana szybkości reakcji na skutek zmiany

Bardziej szczegółowo

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO

WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO 10 WYZNACZANIE STAŁEJ DYSOCJACJI SŁABEGO KWASU ORGANICZNEGO CEL ĆWICZENIA Poznanie podstawowych zagadnień teorii dysocjacji elektrolitycznej i problemów związanych z właściwościami kwasów i zasad oraz

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenia rachunkowe z termodynamiki technicznej i chemicznej Zalecane zadania kolokwium 1. (2014/15)

Ćwiczenia rachunkowe z termodynamiki technicznej i chemicznej Zalecane zadania kolokwium 1. (2014/15) Ćwiczenia rachunkowe z termodynamiki technicznej i chemicznej Zalecane zadania kolokwium 1. (2014/15) (Uwaga! Liczba w nawiasie przy odpowiedzi oznacza numer zadania (zestaw.nr), którego rozwiązanie dostępne

Bardziej szczegółowo

ODWRÓCONA OSMOZA. Separacja laktozy z permeatu mikrofiltracyjnego serwatki

ODWRÓCONA OSMOZA. Separacja laktozy z permeatu mikrofiltracyjnego serwatki Wrocław, 01.12.16 ODWRÓCONA OSMOZA Separacja laktozy z permeatu mikrofiltracyjnego serwatki 1. OPIS PROCESU Podstawowym elementem odróżniającym procesy osmozy od ultrafiltracji są znacznie mniejsze rozmiary

Bardziej szczegółowo

Fazy i ich przemiany

Fazy i ich przemiany Układy i fazy Fazy i ich przemiany Co to jest faza? 1. Faza to forma występowania materii jednolita w całej objętości pod względem składu chemicznego właściwości fizycznych (Atkins) 2. Faza to część układu

Bardziej szczegółowo