I.2 Promieniowanie Ciała Doskonale Czarnego

Podobne dokumenty
III.4 Gaz Fermiego. Struktura pasmowa ciał stałych

Wykład 14. Termodynamika gazu fotnonowego

Podstawy fizyki kwantowej

Kwantowe własności promieniowania, ciało doskonale czarne, zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne.

ZJAWISKA KWANTOWO-OPTYCZNE

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

Fizyka kwantowa. promieniowanie termiczne zjawisko fotoelektryczne. efekt Comptona dualizm korpuskularno-falowy. kwantyzacja światła

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

PROMIENIOWANIE CIAŁA DOSKONALE CZARNEGO

ν=c/λ E=hν Repeta z wykładu nr 1 Detekcja światła Radiometria Promieniowanie termiczne

Problemy fizyki początku XX wieku

Termodynamika. Część 11. Układ wielki kanoniczny Statystyki kwantowe Gaz fotonowy Ruchy Browna. Janusz Brzychczyk, Instytut Fizyki UJ

Optyka. Wykład V Krzysztof Golec-Biernat. Fale elektromagnetyczne. Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017

Podstawy fizyki kwantowej

Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii

II.1 Serie widmowe wodoru

Kwantowa natura promieniowania

Wykład FIZYKA II. 11. Optyka kwantowa. Dr hab. inż. Władysław Artur Woźniak

Podstawy fizyki kwantowej. Nikt nie rozumie fizyki kwantowej R. Feynman, laureat Nobla z fizyki

Początek XX wieku. Dualizm korpuskularno - falowy

Podstawy fizyki kwantowej

FALOWA NATURA MATERII

WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY

I. PROMIENIOWANIE CIEPLNE

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

autor: Włodzimierz Wolczyński rozwiązywał (a)... ARKUSIK 39 ATOM WODORU. PROMIENIOWANIE. WIDMA TEST JEDNOKROTNEGO WYBORU

Wstęp do astrofizyki I

Wykład 13 Mechanika Kwantowa

Efekt fotoelektryczny. 18 października 2017

WYZNACZANIE STAŁEJ PLANCKA NA PODSTAWIE PRAWA PLANCKA PROMIENIOWANIA CIAŁA DOSKONALE CZARNEGO

SPRAWDZENIE PRAWA STEFANA - BOLTZMANA

FALOWY I KWANTOWY OPIS ŚWIATŁA. Światło wykazuje dualizm korpuskularno-falowy. W niektórych zjawiskach takich jak

Promieniowanie cia la doskonale czarnego

Wykład 25. Kwantowa natura promieniowania.

PODSTAWY MECHANIKI KWANTOWEJ

Początki fizyki współczesnej

Wykład 18: Elementy fizyki współczesnej -1

Promieniowanie cieplne ciał.

Podstawy fizyki kwantowej

Wstęp do astrofizyki I

WYKŁAD 15. Gęstość stanów Zastosowanie: oscylatory kwantowe (ª bosony bezmasowe) Formalizm dla nieoddziaływujących cząstek Bosego lub Fermiego

Temat XXXVI. Mechanika kwantowa - źródła

Sprawdzanie prawa Ohma i wyznaczanie wykładnika w prawie Stefana-Boltzmanna

Wstęp do astrofizyki I

Falowa natura materii

S ścianki naczynia w jednostce czasu przekazywany

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Początki fizyki współczesnej

r. akad. 2005/ 2006 Jan Królikowski Fizyka IBC

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

Modele atomu wodoru. Modele atomu wodoru Thomson'a Rutherford'a Bohr'a

Wczesne modele atomu

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

Elementy optyki. Odbicie i załamanie fal Zasada Huygensa Zasada Fermata Interferencja Dyfrakcja Siatka dyfrakcyjna

FIZYKA STATYSTYCZNA. d dp. jest sumaryczną zmianą pędu cząsteczek zachodzącą na powierzchni S w

Elementy optyki kwantowej. Ciało doskonale czarne. Teoria Wiena. Notatki. Notatki. Notatki. Notatki. dr inż. Ireneusz Owczarek

ELEMENTY SZCZEGÓLNEJ TEORII WZGLĘDNOŚCI. I. Zasada względności: Wszystkie prawa przyrody są takie same we wszystkich

Rozważmy nieustalony, adiabatyczny, jednowymiarowy ruch gazu nielepkiego i nieprzewodzącego ciepła. Mamy następujące równania rządzące tym ruchem:

Technika laserowa. dr inż. Sebastian Bielski. Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej PG

Rysunek 3-19 Model ciała doskonale czarnego

SPRAWDZANIE PRAWA STEFANA BOLTZMANNA

Wstęp do astrofizyki I

ANEMOMETRIA LASEROWA

BADANIE PROMIENIOWANIA CIAŁA DOSKONALE CZARNEGO

Wykład 7 Kwantowe własności promieniowania

p.n.e. Demokryt z Abdery. Wszystko jest zbudowane z niewidzialnych cząstek - atomów (atomos ->niepodzielny)

IV. TEORIA (MODEL) BOHRA ATOMU (1913)

Funkcja rozkładu Fermiego-Diraca w różnych temperaturach

Atom wodoru. Model klasyczny: nieruchome jądro +p i poruszający się wokół niego elektron e w odległości r; energia potencjalna elektronu:

E4 - WYZNACZANIE STAŁEJ C 2 WE WZORZE PLANCKA l SPRAWDZANIE PRAWA STEFANA-BOLTZMANNA

Stałe : h=6, Js h= 4, eVs 1eV= J nie zależy

Plan Zajęć. Ćwiczenia rachunkowe

Ciało doskonale czarne absorbuje całkowicie padające promieniowanie. Parametry promieniowania ciała doskonale czarnego zależą tylko jego temperatury.

półprzewodniki Plan na dzisiaj Optyka nanostruktur Struktura krystaliczna Dygresja Sebastian Maćkowski

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 2, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

FIZYKA 2. Janusz Andrzejewski

IX. MECHANIKA (FIZYKA) KWANTOWA

Interesujące fazy ewolucji masywnej gwiazdy:

Falowa natura materii

Zadania treningowe na kolokwium

Wykład 6: Reprezentacja informacji w układzie optycznym; układy liniowe w optyce; podstawy teorii dyfrakcji

Rysunek 3-23 Hipotetyczne widmo ciągłe atomu Ernesta Rutherforda oraz rzeczywiste widmo emisyjne wodoru w zakresie światła widzialnego

1 Warunkowe wartości oczekiwane

Techniczne podstawy promienników

ELEMENTY FIZYKI STATYSTYCZNEJ

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Zjawiska korpuskularno-falowe

Równania Maxwella. Wstęp E B H J D

Wy1. 2 Wy7 Detektory fotonowe i termiczne. 2 Wy8 Test zaliczeniowy 1 Suma godzin 15

Rozdział 1. Światło a fizyka kwantowa

n=0 (n + r)a n x n+r 1 (n + r)(n + r 1)a n x n+r 2. Wykorzystując te obliczenia otrzymujemy, że lewa strona równania (1) jest równa

Model Bohra budowy atomu wodoru - opis matematyczny

Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii

Termodynamika Część 3

Przegląd termodynamiki II

ZASADY ZALICZENIA PRZEDMIOTU MBS

Wstęp do Optyki i Fizyki Materii Skondensowanej

II.5 Sprzężenie spin-orbita - oddziaływanie orbitalnych i spinowych momentów magnetycznych

Statystyki kwantowe. P. F. Góra

Diagnostyka plazmy - spektroskopia molekularna. Ewa Pawelec wykład dla pracowni specjalistycznej

Transkrypt:

I. Promieniowanie Ciała Doskonale Czarnego Jan Królikowski Fizyka IVBC 1

CIAŁO DOSKONALE CZARNE (CDCz) CDCz jest to takie iało, którego zdolność absorpyjna a(, T) nie zależy od długośi fali i wynosi 100%. Promieniowanie CDCz o temperaturze T: interesuje nas promieniowanie e-m pozostająe w równowadze z CDCz (dla każdej długośi fali tyle samo promieniowania jest emitowane o absorbowane). Jan Królikowski Fizyka IVBC

R(T) = d i e(, T ) Prawo Stefana- Boltzmanna r. akad. 004/005 4 R(T) = σ i T Doświadzalnie odkrył Stefan 1879, wyprowadzenie: Boltzmann 1884 Temperatura T e(,t) = u(,t) 4 Gaz fotonowy w obj. V Promieniowanie elektromagnetyzne zamknięte w nazyniu o lustrzanyh śiankah, zmiennej objętośi V i temperaturze T. Jan Królikowski Fizyka IVBC

Wyprowadzenie Boltzmanna: Energia wewnętrzna: U = Vu(T) iśnienie: p = u I zasada termo d ynamiki : dq = du + pdv r. akad. 004/005 du udv Vdu udv udv + V dt dq d(vu) + pdv + + 1 4 Entropia: ds = = = = dt, T T T T Pamiętamy, że entropia jest funkj ą stanu zmiennyh (V, T) zyli jej różnizka jest zupełna: S S ds = dv + dt V T S S Z zupełnośi różnizki wynika równo ść -gih pohodnyh: = T V V T 4u V u du u du dt,,. T T = V = T T o daje nam: 1 4 = dt zyli 4 T u T T V Wniosek z teorii Maxwella u(t) = d u(, T) = σ T R(T) = d u(, T) = σ T 4 0 4 4 Jan Królikowski Fizyka IVBC 4

Przykład widma CDCz r. akad. 004/005 Kosmizne Promieniowanie Tła pomiar z satelity COBE T=.756 K Jan Królikowski Fizyka IVBC 5

Zdolność emisyjna kwaru r. akad. 004/005 Jan Królikowski Fizyka IVBC 6

Pamiętajmy, że opróz widm iągłyh iała promieniują widma liniowe, pasmowe et. Przykładem są serie widmowe atomów wodoru. Seria Balmera zyli przejśia z różnyh poziomów do poziomu o n= Jan Królikowski Fizyka IVBC 7

Model CDCz: wnęka z promieniowaniem Wewnątrz wnęki e-m fale stojąe z węzłami na śiankah wnęki. }krawędź a Jan Królikowski Fizyka IVBC 8

CDCz i wnioski z prawa Kirhhoffa Z prawa Kirhhoffa: e (, T) = f(, T) bo a (, T) =1 dla CDCz Pamiętamy, że e=(/4) u, tak wię u (, T) =(/4) f (, T) Prawo Wiena Wien udowodnił, że postać gęstośi energii promieniowania CDCz jest następująa: F( T) u(, T)d = ( ) d 5, gdzie F - pewna uniwersalna funkja (inna niż f w prawie Kirhhoffa). Dygresja: zamiana zmiennyh = zyli d = ν F(T / ν) F(T / ν) u( ν,t)d = dν = ν dν 5 ( / ) ν ν 4 ν dν Jan Królikowski Fizyka IVBC 9

Rozkład Boltzmanna Najbardziej prawdopodobny rozkład lizb ząstek o danyh energiah dla układu N ząstek w temperaturze T: N E N(E) de = e kt g(e) de Z gdzie normalizaja dana jest przez: E Z g(e)e kt de i N= = N(E)dE Funkja g(e) jest gęstośi ą stanów o danej energii E. Jan Królikowski Fizyka IVBC 10

Max Plank ok. roku 1900 Jan Królikowski Fizyka IVBC 11

8πh 1 5 exp( h kt ) 1 8π 5 kt 1 1 5 exp( ) Jan Królikowski Fizyka IVBC 1

Wzór empiryzny Planka 1 1 u(, T)d = d 5 1 Wzór Planka e T u(, T)d = 8π h 1 h d 5 kt e 1 u( ν, T)dν = 8πh ν 1 h ν dν kt e 1 Jan Królikowski Fizyka IVBC 1

Dalsze badania: znalezienie postai f(t) ze wzoru Wiena Metoda: Wnęka z promieniowaniem o obj. V jest dobrym modelem CDCz. Można łatwo oblizyć lizbę fal stojąyh o zęstośi ν (zy też długośi fali ): N(ν)= n(ν) V Średnia energia fal o określonej zęstośi ν: <E(ν,T)>; oblizenia wymagają znajomośi rozkładu Boltzmanna i są nieo bardziej złożone. Klasyznie, na grunie falowej teorii promieniowania e-m energia fali nie zależy od ν, a tylko od amplitudy (natężenia) fali. Wtedy <E(ν,T)>=<E(T)>. Ostateznie u(ν,t)d ν= n(ν)<e(ν,t)>d ν Jan Królikowski Fizyka IVBC 14

Oblizenie N(ν) i n(ν) = N(ν) /V (Rayleigh-Jeans) Będziemy badali e-m fale stojąe we wnęe CDCz. Przyjmiemy dla prostoty rahunków, że wnęka jest sześianem o krawędzi a i objętośi V=a. Na siankah wnęki fale e-m mają węzły, o narzua warunki periodyznosi tj. ałkowit ą lizbę / na odległośi a. Dla fali o wektorze falowym k (k= π / ) możemy napisa ć: Warunki periodyznośi: Wynika stąd, że: k x = kos α / = / os α k = kos β i / = / osβ k yx z = kosγ a a a = n, = n, = n, x y z x y z a ( ) (os α + os β + os γ ) = nx + ny + n z Ponieważ osinusy kierunkowe dodaj ą się w kwadratah do jedynki dostajemy ostateznie: x z y / = / os γ a = n x + n + n z y Jan Królikowski Fizyka IVBC 15

Całkowanie w przestrzeni węzłów r a = ν = n + n + n x y z 1 1 a rdr= d( r) = ν dν rdr a = ν dν Jan Królikowski Fizyka IVBC 16

Ile fal o zęstośiah pomiędzy ν a ν+d ν i różnyh kierunkah wektorów falowyh znajduje się we wnęe CDCz? Należy polizyć lizbę węzłów w 1/8 warstwy kulistej o promieniu r= i grubośi dr w przestrzeni węzłów n i. a ν ' Wprowadźmy gęsto ść węzłów N (r) 4πrN'(r)dr πrn'(r)dr Lizbawęzłów : = 8 a Zamieniamy zmienne : r dr = ν dν Wobe tego lizba fal stojąyh o jednej polaryzaji w przedziale zęśtośi [ ν, ν+ d ν] wynosi: a 8 a N( ) d N'(r)dV π d, za ś uwzględniają obie polaryzaje: N( )d = π ν ν = = ν ν ν ν ν dν Ostateznie gęsto ść fal stojąyh: N( ν)dν 8π n( ν)d ν= = ν dν V Jan Królikowski Fizyka IVBC 17

Oblizenie średniej energii <E(ν)> Rozkład lizby ząstek w funkji ih energii dany jest rozkładem Boltzmanna: Średnia energia <E(T)>= N E/kT N(E, T)= e gdzie Z(T)= exp( Z N(E,T) E de N Rayleigh -Jeans : Średnia energia promieniowania e-m CDCz nie zależy od zęsto śi i dla każdej warto śi zęsto śi wyno si <E(T )>=kt. Wo be tego gęsto ść energii promieniowania wg. R-J wynosi: 8πν u( ν,t)d ν= n( ν )<E(T)>d ν= kt dν 8πν u(,t)d = kt d 5 0 -E kt )de Max Plank: Wzór R-J nie zgadza się z danymi doświadzalnymi opisanymi fenomenologiznym wzorem Planka. Potrzebne inne założenia przy oblizaniu <E( ν,t)>: - Atomy w śiankah to elementarne osylatory, które pohłaniaj ą i emituj ą energie E = nh ν, n=1,,...stała h jest uniwersalna. n - Lizba fal stojąyh jest taka sama jak w wyprowadzeniu R-J. Jan Królikowski Fizyka IVBC 18

8πh 1 5 exp( h kt ) 1 8π 5 kt 1 1 5 exp( ) Jan Królikowski Fizyka IVBC 19

Oblizenie <E(ν, T)> i u (ν, T) przez Planka r. akad. 004/005 E(,T) n ν P(,T) n ν nhν exp( nhν ) n= 0 kt d E(, T) ln exp( ) ( nhν ) < ν >= = = P( nh n ν,t) exp( ν kt ) d( 1/ kt) Wyrażenie w nawiasie pod logarytmem jest sum ą postępu geometryznego z q=exp(- hν kt ): d 1 exp( ν h ) < E( ν, T) >= ln = h ν kt ( 1 exp( ν h ))( ) d( 1/ kt) 1 exp( h ) ( exp( h )) kt 1 = ν ν kt 1 kt hν = exp( hν kt ) 1 kt Ostateznie : 8πν hν 8πh 1 u( ν, T)dν = dν lub u(, T)d = d h 5 exp( ν ) exp( h kt 1 kt ) 1 Jan Królikowski Fizyka IVBC 0