Interesujące fazy ewolucji masywnej gwiazdy:

Wielkość: px
Rozpocząć pokaz od strony:

Download "Interesujące fazy ewolucji masywnej gwiazdy:"

Transkrypt

1 1/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Asymetria ν ν w (termicznym) widmie pre-supernowej IDEA: Przewidzieć wybuch supernowej opierając się na detekcji neutrin z pre-supernowej Interesujące fazy ewolucji masywnej gwiazdy: Faza spalania Czas przed kolapsem rdzenia O (tlenu) kilka miesięcy Ne (neonu) kilka miesięcy (Ne flash) Si (krzemu) od kilku godzin do 2 tygodni

2 2/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Dygresja: przewidywanie supernowych t = lat: Gwiazda jest na etapie: czerwonego olbrzyma niebieskiej pętli (blue loop) inne : LBV, gwiazda WR t = 300 lat: Następuje zapłon węgla w centrum brak widocznych efektów na powierzchni! t = 1 rok: Zapłon tlenu t = 6 miesięcy: błysk neonowy (Ne flash) t = 2 dni: zapłon Si [ ν e z anihilacji e + e, GADZOOKS! ]

3 3/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek t = 1 godzina: ustanie reakcji jądrowych, ewentualny zapłon Si w shell-u t = 300 milisekund: utrata stabilnosci dynamicznej: start kolapsu t = 100 milisekund: neutrina z neutronizacji erg/s [ Hyper-Kamiokande ] emisja fal grawitacyjnych [ LIGO ] t = 0: gęstość centralna osiąga maksimum (core-bounce) t = 10 milisekund: fala uderzeniowa rozchodzi się na zewnątrz z R 40 km

4 4/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek t = 100 milisekund... 1 sekunda: protogwiazda neutronowa emituje 99% energii kolapsu w postaci neutrin rewitalizacja fali uderzeniowej emisja fal grawitacyjnych z konwektywnego jądra [ SNEWS, LIGO ] t = 100 sekund protogwiazda neutronowa osiąga normalne rozmiary R 20km t = 5 godzin: fala uderzeniowa dociera do powierzchni: [ pierwsze obserwacje optyczne ]

5 5/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek t = 20 dni: maksimum jasności supernowej w świetle widzialnym [ typowe odkrycie supernowej ] t = 3 miesiące: jasność zanika zgodnie z prawem radioaktywnego rozpadu 56 Ni 56 Co 56 Fe t = lata: supernowa gaśnie

6 6/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Dominujący proces: anihilacja: Pierwsze oszacowania e + + e ν x + ν x. Typowa energia (m e = MeV, kt MeV): E ν m e + kt Jasność neutrinowa: L ν L Gwiazda jaśniejsza (w neutrinach) od Słońca z odległości 100 lat świetlnych!

7 7/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek 1..1 Symulacje Monte Carlo.1e 1.1e 2.1e 3 Kiepska dokładność dla E > 5 MeV Błąd w symulacji Długotrwałe obliczenia 1e 05 1e 06 1e 07 1e 08 1e

8 8/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Anihilacja w Modelu Standardowym e + ν e e + ν e,µ,τ W ± Z 0 e ν e e ν e,µ,τ W astrofizyce: E M W ±,Z 0 gdzie M W ±,Z0 100 GeV

9 9/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Wymiana bozonu W ± : Obliczenia D. Dicusa (1972) ig F ū ν γ α (1 γ 5 )u e v e γ α (1 γ 5 )v ν 2 Wymiana bozonu Z 0 : ig F ū ν γ α (1 γ 5 )v ν v e γ α (g V g A γ 5 )u e 2 Stosujemy transformację Fierza: ā [γ µ (1 γ 5 )] b c [γ µ (1 γ 5 )] d = ±ā [γ µ (1 γ 5 )] d c [γ µ (1 γ 5 )] b

10 10/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek i pierwsza amplitude zapisujemy jako: ig F ū ν γ α (1 γ 5 )v ν v e γ α (1 γ 5 )u e 2 Dzięki temu, aby uzyskać amplitudę anihilacji na ν e wystarczy do g V i g A dodać jedynki.

11 11/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Anihilacja jako oddziaływanie punktowe Transformacja Fierza pozwala zapisać amplitudę w postaci czterofermionowego (e +, e, ν x, ν x ) oddziaływania punktowego: M = ig F ū ν γ α (1 γ 5 )v ν v e γ α (C f V C f A γ 5 )u e 2 gdzie: sin 2 θ W = ± C e V = sin2 θ W, C e A = 1 2 C µ,τ V = sin2 θ W, C µ,τ A = 1 2

12 12/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek W klasycznej pracy Beaudet, Petrosian, Salpeter z 1967 roku rozpatrywano przypadek z C V = 1 i C A = 0 dla produkcji par ν e ν e. Całkowita jasność neutrinowa jest zależna od C e V,A + n C µ,τ V,A, gdzie n to liczba neutrin innych niż elektronowe.

13 13/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Prawdopodobieństwo anihilacji M 2 = 8G F 2 ( C f A C f V ) 2 P1 Q 1 P 2 Q 2 + ( C f A + C f V ) 2 P2 Q 1 P 1 Q 2 + m e 2 ( C f V 2 C f A 2 ) Q 1 Q 2

14 14/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek M 2 zawiera część symetryczną i antysymetryczną i nie jest P-symetryczne! M 2 2 { ( = 8G F C 2 A + CV 2 ) [P1 Q 1 P 2 Q 2 + P 2 Q 1 P 1 Q 2 ] 2 + m ( e CV 2 CA 2 ) } Q1 Q G 2 F C V C A [P 1 Q 1 P 2 Q 2 P 2 Q 1 P 1 Q 2 ]

15 15/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Jasność neutrinowa Znając M 2 możemy napisać formalne wyrażenia na jasność neutrinową: 4 (2π) 8 d 3 p 1 2E 1 d 3 p 2 2E 2 d 3 q 1 2E 1 d 3 q 2 2E 2 Λ f 1 f 2 δ 4 (P 1 + P 2 Q 1 Q 2 ) M 2 Gdzie rozkłady Fermiego-Diraca: f 1 = 1 e (E 1 µ)/kt + 1, f 2 = 1 e (E 2+µ)/kT + 1 Λ = E 1 + E 2 = E 1 + E 2 daje całkowitą jasność neutrinową Λ = E 1 jasność neutrinową Λ = E 2 jasność antyneutrinową Λ = 1 strumień cząstek

16 16/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Przekrój czynny Dicusa Musimy pozbyć się delty Diraca δ 4 (P 1 + P 2 Q 1 Q 2 ). Sposób pierwszy: wzór Lenarda: d 3 q 1 d 3 q 2 Q α 1 Q β 2 δ 4 (P 1 + P 2 Q 1 Q 2 ) = 2 E 1 2 E 1 π [ g αβ (P 1 + P 2 ) (P1 α + P2 α )(P1 β + P2 β ) ] Θ [ (P 1 + P 2 ) 2] 24

17 17/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Pozbywamy się zależności od czteropędów neutrin i otrzymujemy przekrój czynny: σv D = G F 2 12π m e 4 E 1 E 2 ( C f V 2 + C f 2 ) A P 1 P 2 ( C f V 2 C f A + 2 (P 1 P 2 ) 2 m 2 e m 4 e 2 ) P 1 P 2 m e 2 + Teraz możemy obliczać całkę: 4 (2π) 6 ale Λ musi być funkcją energii elektronu i pozytonu. d 3 p 1 d 3 p 2 Λ σv D f 1 f 2. Prawie cała informacja zawarta w M 2 została utracona.

18 18/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Wnioski z pracy Dicusa Z przekroju czynnego Dicusa możemy obliczyć trzy wielkości: Jasność neutrinową (kombinowaną ν + ν), D. Dicus (1972) Strumień cząstek Średnią energię pary neutrino-antyneutrino Powyższy wynik jest używany w niezmienionej formie do dziś.

19 19/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Separacja do postaci iloczynów całek Fermiego-Diraca jest możliwa gdyż: d 3 p = p 2 dpd(cos θ) dφ, p 2 dp = E 2 m 2 EdE P 1 P 2 = E 1 E 2 E 2 1 m 2 E 2 2 m 2 cos θ cos n θ dω 1 dω 2 = 0 dla parzystego n

20 20/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Momenty energii elektronu Z artykułu Dicusa pośrednio wynika jak obliczyć dowolny moment enegrii anihilującego elektronu lub pozytonu. Można łatwo oszacować energię neutrina... ale nikt tego nie zrobił... Definiujemy funkcję: M nm = (7C 2 V 2C 2 A ) G n/2 1/2 G± m/2 1/2 + 9C 2 V G n/2 G± m/2 + (C V 2 + C 2 ( A ) 4 G n/2+1/2 G± m/2+1/2 G n/2 1/2 G± m/2+1/2 G n/2+1/2 G± m/2 1/2 )

21 21/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek W postaci bezwymiarowej: Całki Fermiego-Diraca G ± n (α, β) = 1 α 3+2n α x 2n+1 x 2 α exp(x ± β) dx α = m e /kt, β = µ e /kt, x = E/kT W postaci odzwierciedlającej sens fizyczny: G ± n (α, β) = 1 E 2n+1 m 3+2n e m e E2 m 2 e 1 + exp ( ) de E±µ kt

22 22/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Średnia energia pary ν ν Strumień energii (jasność neutrinowa): 2 m e 9 de dv dt Q = G F 18π 5 ( M 10 + M+ 10 ) Strumień cząstek: 2 m e 8 dn dv dt F = 2R = G F 18π 5 ( M 00 + M+ 00 ) Średnia energia pary neutrino-antyneutrino: E m e c = M 10 + M M 00 + M+ 00 Wartości funkcji M nm ± są łatwe do obliczenia numerycznie jako szybkozbieżne całki jednowymiarowe.

23 23/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Energia średnia jako funkcja µ i kt.1e e2 kt

24 24/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Interesujące przypadki graniczne Nierelatywistyczny (kt m e ) i niezdegenerowany (kt µ) gaz elektronowy: E = m e kt Gaz zdegenerowany (µ kt ): E = 2 5 µ + 2 kt Przypadek relatywistyczny (kt > m e ) i niezdegenerowany (kt > µ): E = 2700 ζ(5) 7 π 4 kt W masywnej gwieździe (kt m e µ): Tylko numerycznie...

25 25/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Podsumowanie części I Więcej z obliczeń D. Dicusa lub podobnych opartych na formule Lenarda nie da się uzyskać. Ciągle niewiele wiemy o widmie: kształt dyspersja wysokoenergetyczny ogon ilość maksimów itp. Czy widma neutrin i antyneutrin są identyczne?

26 26/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Przekrój czynny Aby obliczyć widmo neutrin musimy wrócić prawie na sam początek: dσv = 1 2E 1 1 2E 2 1 (2π) 2 δ4 (P 1 + P 2 Q 1 Q 2 ) d3 q 1 2E 1 d 3 q 2 2E 2 M 2. Przekrój czynny na anihilację e + e produkujacą neutrino o zadanej energii E i : 2 Θ dσv = G F de 1,2 8π E 1 E 2 [ (CV +C A ) 2 H 1,2 + (C V C A ) 2 H 2,1 + 2 m e 2 (C V 2 +C A 2 )H 3 ] H k = 5 j=1 h j k p 1 + p 2 j, Θ Θ [(E + E )(E E + )]

27 27/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek h 1 1 = 2 ( E i E 2 ) 2 h 3 1 = 4δ( E i E 2 ) p E 2 i p 2 1 p 2 2 sin 2 θ h 5 1 = 3 δ 2 δ = p 1 (p 1 + p 2 cos θ) 2 h 1 2 = 2E 2 2 = E i (E 1 + E 2 ) P 1 P 2 m e 1 E i h 3 2 = 4E i E 1 δ p E 2 i p 2 1 p 2 2 sin 2 p i p i θ h 5 2 = 3 δ 2 θ = (p 1, p 2 ) h 1 3 = E i (E 1 + E 2 )

28 28/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek 2 Θ dσv = G F de 1,2 8π E 1 E 2 H k = 5 j=1 [ (CV +C A ) 2 H 1,2 + (C V C A ) 2 H 2,1 + 2 m e 2 (C V 2 +C A 2 )H 3 ] h j k p 1 + p 2 j, Θ Θ [(E + E )(E E + )] E ± = 1 2 (E 1 + E 2 ) ± 1 2 p 1 + p 2 h 1 1 = 2 ( E i E 2 ) 2 h 3 1 = 4δ( E i E 2 ) p E 2 i p 2 1 p 2 2 sin 2 θ p i p i h 5 1 = h 5 2 = 3 δ 2 δ = p 1 (p 1 + p 2 cos θ) h 1 2 = 2E E i 2 = E i (E 1 + E 2 ) P 1 P 2 m e h 3 2 = 4E i E 1 δ p E i 2 p 1 2 p 2 2 sin 2 θ h 1 3 = E i (E 1 + E 2 ) θ = (p 1, p 2 )

29 29/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Widmo neutrin i antyneutrin Widmo neutrin jest dane w postaci całki potrójnej, zwierajacej funkcję schodkową Heaviside a: λ(e 1,2 ) = N d 3 p 1 d 3 p 2 dσv de 1,2 f 1 f 2 i musi być obliczane numerycznie.

30 30/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Typowe warunki w centrum przy spalaniu Si: kt = MeV µ = m e = MeV

31 31/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek

32 32/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek.1e 1.1.1e2.1.1e 2 1e 05 1e 07 1e 09 1e 11 1e 13 1e 15 1e 17 1e 19 1e 21 1e 23 1e 25 1e 27 1e 29 1e 31 1e 33 1e 35 1e 37 1e 39 1e 41 1e 43 1e 45 1e 47 1e 49 1e 51 1e 53 1e 55 1e 57 1e 59 1e 61

33 33/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Momenty widma neutrin i antyneutrin Okazuje się, że momenty widma neutrinowego mogą być wyrażone przez całki Fermiego-Diraca: J 1,2 1 Q 1,2 = Q 2 Q, Q = G F 2 [ 36π C V C A 4 ( G 1 G + 1/2 G+ 1 G ) 1/2 + 4 ( G 0 G + 1/2 G+ 0 G ( 1/2) G 1 G + 1/2 G+ 1 G 1/2 7 ( G 0 G + 1/2 G+ 0 G 1/2 ) ) ]

34 34/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek W granicy relatywistycznej Q = 7 ζ(5) 12 π 5 G F 2 ( CV 2 + C A 2 ) (kt ) 9 gdzie 7ζ(5)/(12π 5 ) = Q = 49 π ζ(3) ζ(5) π 5 G 2 F C V C A µ (kt ) 8 gdzie współczynnik w nawiasie wynosi

35 35/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Wyższe momenty J 2 = G F 2 360π (C V 2 + C A 2 ) [ 28 ( G 3/2 G+ 1/2 + G+ 3/2 G 1/2) + 30 G 1 G ( G 3/2 G+ 1/2 + G+ 3/2 G 1/2) 8 ( G 1/2 G + 1/2 + G+ 1/2 G 1/2) ] + C V 2 [ 70 ( G 1/2 G+ 1/2 + G+ 1/2 G 1/2) + 60 ( G 1 G G + 1 G (C V 2 C A 2 )G + 0 G (3C V 2 2C A 2 )G 1/2 G+ 1/2 (34C V 2 6C A 2 )G 1/2 G+ 1/2 ) ] J 2 = G F 2 18π C V C A [ 4 ( G 3/2 G+ 1/2 ( G+ 3/2 1/2) G G 3/2 G + 1/2 ) G+ 3/2 G 1/2 + 6 ( G 1 G + 0 G + 1 G 0 ) + 4 ( G 1/2 G + 1/2 G+ 1/2 G 1/2 ) ]

36 36/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Przybliżone widmo w przypadku relatywistycznym Znajomość momentów i kształtu widma pozwala na konstrukcję sensownego przybliżenia. Średnia energia E = 2700 ζ(5) kt ( E 4.11 kt ) 7 π 4 Odchylenie standardowe (σ E kt ) σ E = 3 217π 21π ζ(5) 2 Prosta funkcja naśladująca kształt widma: φ(e) N E α exp α + 1 E α+1 E E

37 37/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek Widmo w przypadku relatyistycznym 0.2 φ(e) = A kt E kt gdzie: α = , A = , a = α exp ( a E/kT )

38 38/26 Asymetria ν ν w widmie pre-supernowej A. Odrzywołek.1e2.1e e e2 kt kt

PROGNOZOWANIE SUPERNOWYCH TYPU II

PROGNOZOWANIE SUPERNOWYCH TYPU II 1/20 Prognozowanie supernowych typu II A. Odrzywoªek PROGNOZOWANIE SUPERNOWYCH TYPU II Eta Carina 2.7 kpc γ 2 Velorum 285 pc Betelgeuse 185 pc A. Odrzywoªek, M.Misiaszek, M. Kutschera Detection possibitity

Bardziej szczegółowo

ZTWiA: grupa prof. M. Kutschery

ZTWiA: grupa prof. M. Kutschery 1/10 ZTWiA: grupa prof. M. Kutschery Wybrana do prezentacji tematyka: PRZEWIDYWANIE SUPERNOWYCH Eta Carina 2.7 kpc WR 104 1.5 kpc Betelgeuse 130 pc Mamy dobre,,medialne określenie, ale co faktycznie robimy?

Bardziej szczegółowo

Reakcje z udziałem neutrin, elektronów i nukleonów w astrofizyce

Reakcje z udziałem neutrin, elektronów i nukleonów w astrofizyce Reakcje z udziałem neutrin, elektronów i nukleonów w astrofizyce Andrzej Odrzywolek Instytut Fizyki, Zakład Teorii Względności i Astrofizyki 25.11.2008, wtorek, 12:30 ν e e + γ W ± e ν e Plan referatu

Bardziej szczegółowo

1/20 Neutrina z presupernowej A. Odrzywołek. Neutrina z gwiazdy presupernowej oraz szanse ich detekcji

1/20 Neutrina z presupernowej A. Odrzywołek. Neutrina z gwiazdy presupernowej oraz szanse ich detekcji 1/20 Neutrina z presupernowej A. Odrzywołek Neutrina z gwiazdy presupernowej oraz szanse ich detekcji A. Odrzywołek, M.Misiaszek, M. Kutschera Detection possibitity of the pair-annihilation neutrinos from

Bardziej szczegółowo

Widmo energetyczne neutrin i antyneutrin elektronowych w stanie NSE

Widmo energetyczne neutrin i antyneutrin elektronowych w stanie NSE Widmo energetyczne neutrin i antyneutrin elektronowych w stanie NSE Andrzej Odrzywolek Instytut Fizyki UJ, Zakład Teorii Względności i Astrofizyki 08.09.2008, środa, 13:15 Źródła neutrin i antyneutrin

Bardziej szczegółowo

Rozdział 6 Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy- Sakaty (MNS)

Rozdział 6 Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy- Sakaty (MNS) Rozdział 6 Oscylacje neutrin słonecznych i atmosferycznych. Eksperymenty Superkamiokande, SNO i inne. Macierz mieszania Maki-Nakagawy- Sakaty (MNS) Kilka interesujących faktów Każdy człowiek wysyła dziennie

Bardziej szczegółowo

Widma neutrin emitowanych przez zaawansowane ewolucyjnie gwiazdy

Widma neutrin emitowanych przez zaawansowane ewolucyjnie gwiazdy Widma neutrin emitowanych przez zaawansowane ewolucyjnie gwiazdy Neutrina jako sygnał nadchodzącej supernowej Andrzej Odrzywołek Zakład Ogólnej Teorii Względności i Astrofizyki Uniwersytet Jagielloński,

Bardziej szczegółowo

Metamorfozy neutrin. Katarzyna Grzelak. Sympozjum IFD Zakład Czastek i Oddziaływań Fundamentalnych IFD UW. K.Grzelak (UW ZCiOF) 1 / 23

Metamorfozy neutrin. Katarzyna Grzelak. Sympozjum IFD Zakład Czastek i Oddziaływań Fundamentalnych IFD UW. K.Grzelak (UW ZCiOF) 1 / 23 Metamorfozy neutrin Katarzyna Grzelak Zakład Czastek i Oddziaływań Fundamentalnych IFD UW Sympozjum IFD 2008 6.12.2008 K.Grzelak (UW ZCiOF) 1 / 23 PLAN Wprowadzenie Oscylacje neutrin Eksperyment MINOS

Bardziej szczegółowo

CZASTEK O NAJWYŻSZYCH ENERGIACH

CZASTEK O NAJWYŻSZYCH ENERGIACH 1/20 Neutrina z gwiazdy presupernowej A. Odrzywoªek MAGNETARY JAKO AKCELERATORY CZASTEK O NAJWYŻSZYCH ENERGIACH Marek Kutschera Omówione b d mo»liwo±ci akceleracji UHECR przez gwiazdy neutronowe o ultrasilnych

Bardziej szczegółowo

Astronomia neutrinowa

Astronomia neutrinowa Astronomia neutrinowa W ramach wykładu z fizyki cząstek elementarnych Andrzej Odrzywołek Zakład Teorii Względności i Astrofizyki Uniwersytet Jagielloński, Kraków Środa, 28.04.2010, 8:30 A. Odrzywołek (IFUJ,

Bardziej szczegółowo

Podstawowe własności jąder atomowych

Podstawowe własności jąder atomowych Podstawowe własności jąder atomowych 1. Ilość protonów i neutronów Z, N 2. Masa jądra M j = M p + M n - B 2 2 Q ( M c ) ( M c ) 3. Energia rozpadu p 0 k 0 Rozpad zachodzi jeżeli Q > 0, ta nadwyżka energii

Bardziej szczegółowo

Neutrinowe sygnatury nadchodzącej supernowej

Neutrinowe sygnatury nadchodzącej supernowej Neutrinowe sygnatury nadchodzącej supernowej Przegląd emisji neutrin z masywnej gwiazdy od zapłonu wodoru do powstania gwiazdy neutronowej Andrzej Odrzywołek Zakład Ogólnej Teorii Względności i Astrofizyki

Bardziej szczegółowo

Podstawy astrofizyki i astronomii

Podstawy astrofizyki i astronomii Podstawy astrofizyki i astronomii Andrzej Odrzywołek Zakład Teorii Względności i Astrofizyki, Instytut Fizyki UJ 17 maja 2016 10 11 10 9 Fν[cm -2 s -1 MeV -1 ] 10 7 10 5 1000 10 pp 8 B CNO 13 N CNO 15

Bardziej szczegółowo

VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego

VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego VI.5 Zderzenia i rozpraszanie. Przekrój czynny. Wzór Rutherforda i odkrycie jądra atomowego Jan Królikowski Fizyka IBC 1 Przekrój czynny Jan Królikowski Fizyka IBC Zderzenia Oddziaływania dwóch (lub więcej)

Bardziej szczegółowo

Neutrinowe sygnatury nadchodzącej supernowej

Neutrinowe sygnatury nadchodzącej supernowej Neutrinowe sygnatury nadchodzącej supernowej Andrzej Odrzywolek ZTWiA, Uniwersytet Jagielloński, Kraków Piątek, 24 maja 2013 Kosmos pełen źródeł neutrin! gwiazdy, w szczególności eksplodujące obiekty akreujące

Bardziej szczegółowo

Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji.

Zad Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1. Sprawdzić, czy dana funkcja jest funkcją własną danego operatora. Jeśli tak, znaleźć wartość własną funkcji. Zad. 1.1.a. Funkcja: ϕ = sin2x Zad. 1.1.b. Funkcja: ϕ = e x 2 2 Operator: f = d2 dx

Bardziej szczegółowo

Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2

Reakcje jądrowe. X 1 + X 2 Y 1 + Y b 1 + b 2 Reakcje jądrowe X 1 + X 2 Y 1 + Y 2 +...+ b 1 + b 2 kanał wejściowy kanał wyjściowy Reakcje wywołane przez nukleony - mechanizm reakcji Wielkości mierzone Reakcje wywołane przez ciężkie jony a) niskie

Bardziej szczegółowo

Promieniowanie jonizujące

Promieniowanie jonizujące Promieniowanie jonizujące Wykład II Krzysztof Golec-Biernat Promieniotwórczość Uniwersytet Rzeszowski, 18 października 2017 Wykład II Krzysztof Golec-Biernat Promieniowanie jonizujące 1 / 23 Jądra pomieniotwórcze

Bardziej szczegółowo

Wstęp do astrofizyki I

Wstęp do astrofizyki I Wstęp do astrofizyki I Wykład 2 Tomasz Kwiatkowski 12 październik 2009 r. Tomasz Kwiatkowski, Wstęp do astrofizyki I, Wykład 2 1/21 Plan wykładu Promieniowanie ciała doskonale czarnego Związek temperatury

Bardziej szczegółowo

Promieniowanie jonizujące

Promieniowanie jonizujące Promieniowanie jonizujące Wykład II Promieniotwórczość Fizyka MU, semestr 2 Uniwersytet Rzeszowski, 8 marca 2017 Wykład II Promieniotwórczość Promieniowanie jonizujące 1 / 22 Jądra pomieniotwórcze Nuklidy

Bardziej szczegółowo

400 LAT BEZ EKSPLOZJI

400 LAT BEZ EKSPLOZJI 1/22 400 lat bez supernowej A. Odrzywoªek 400 LAT BEZ EKSPLOZJI SUPERNOWEJ Kiedy nast pna? 1/22 400 lat bez supernowej A. Odrzywoªek 400 LAT BEZ EKSPLOZJI SUPERNOWEJ Kiedy nast pna? 8 pa¹dziernika 1604:

Bardziej szczegółowo

Kiedy eksploduje Betelgeza? (Betelgeuse)

Kiedy eksploduje Betelgeza? (Betelgeuse) FOTON 107, Zima 2009 15 Kiedy eksploduje Betelgeza? (Betelgeuse) Andrzej Odrzywołek Instytut Fizyki UJ Tytułowe pytanie zadaje sobie nieomal każda osoba, która wie, czym jest Betelgeza: jedna z dwóch najjaśniejszych

Bardziej szczegółowo

Zderzenia relatywistyczne

Zderzenia relatywistyczne Zderzenia relatywistyczne Fizyka I (B+C) Wykład XIX: Zderzenia nieelastyczne Energia progowa Rozpady czastek Neutrina Zderzenia relatywistyczne Zderzenia elastyczne 2 2 Czastki rozproszone takie same jak

Bardziej szczegółowo

Wstęp do astrofizyki I

Wstęp do astrofizyki I Wstęp do astrofizyki I Wykład 2 Tomasz Kwiatkowski Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Wydział Fizyki Instytut Obserwatorium Astronomiczne Tomasz Kwiatkowski, shortinst Wstęp do astrofizyki I,

Bardziej szczegółowo

Naturalne źródła neutrin, czyli neutrina sa

Naturalne źródła neutrin, czyli neutrina sa Naturalne źródła neutrin, czyli neutrina sa wszędzie Tomasz Früboes Zakład Czastek i Oddziaływań Fundamentalnych 16 stycznia 2006 Proseminarium fizyki jadra atomowego i czastek elementarnych Tomasz Früboes

Bardziej szczegółowo

Reakcje jądrowe. kanał wyjściowy

Reakcje jądrowe. kanał wyjściowy Reakcje jądrowe X 1 + X 2 Y 1 + Y 2 +...+ b 1 + b 2 kanał wejściowy kanał wyjściowy Reakcje wywołane przez nukleony - mechanizm reakcji Wielkości mierzone Reakcje wywołane przez ciężkie jony a) niskie

Bardziej szczegółowo

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki

OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki OPTYKA KWANTOWA Wykład dla 5. roku Fizyki c Adam Bechler 006 Instytut Fizyki Uniwersytetu Szczecińskiego Równania (3.7), pomimo swojej prostoty, nie posiadają poza nielicznymi przypadkami ścisłych rozwiązań,

Bardziej szczegółowo

Neutrina i ich oscylacje. Neutrina we Wszechświecie Oscylacje neutrin Masy neutrin

Neutrina i ich oscylacje. Neutrina we Wszechświecie Oscylacje neutrin Masy neutrin Neutrina i ich oscylacje Neutrina we Wszechświecie Oscylacje neutrin Masy neutrin Neutrina wokół nas n n n γ ν ν 410 cm 340 cm 10 10 nbaryon 3 3 Pozostałe z wielkiego wybuchu: Słoneczne Już obserwowano

Bardziej szczegółowo

BUDOWA I EWOLUCJA GWIAZD. Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz

BUDOWA I EWOLUCJA GWIAZD. Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz BUDOWA I EWOLUCJA GWIAZD Jadwiga Daszyńska-Daszkiewicz Semestr letni, 2018/2019 Porównanie statystyk ~1/(e x -1) ~e -x ~1/(e x +1) x=(ε-µ)/kt µ - potencjał chemiczny Rozkład Maxwella dla temperatur T1

Bardziej szczegółowo

Zderzenia relatywistyczne

Zderzenia relatywistyczne Zderzenia relatywistyczne Fizyka I (B+C) Wykład XVIII: Zderzenia nieelastyczne Energia progowa Rozpady czastek Neutrina Zderzenia relatywistyczne Zderzenia nieelastyczne Zderzenia elastyczne - czastki

Bardziej szczegółowo

Dynamika relatywistyczna

Dynamika relatywistyczna Dynamika relatywistyczna Fizyka I (B+C) Wykład XVIII: Energia relatywistyczna Transformacja Lorenza energii i pędu Masa niezmiennicza Energia relatywistyczna Dla ruchu ciała pod wpływem stałej siły otrzymaliśmy:

Bardziej szczegółowo

Wszechświata. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa

Wszechświata. Piotr Traczyk. IPJ Warszawa Ciemna Strona Wszechświata Piotr Traczyk IPJ Warszawa Plan 1)Ciemna strona Wszechświata 2)Z czego składa się ciemna materia 3)Poszukiwanie ciemnej materii 2 Ciemna Strona Wszechświata 3 Z czego składa

Bardziej szczegółowo

V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania

V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania V.6.6 Pęd i energia przy prędkościach bliskich c. Zastosowania 1. Ogólne wyrażenia na aberrację światła. Rozpad cząstki o masie M na dwie cząstki o masach m 1 i m 3. Rozpraszanie fotonów z lasera GaAs

Bardziej szczegółowo

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III

Cząstki elementarne i ich oddziaływania III Cząstki elementarne i ich oddziaływania III 1. Przekrój czynny. 2. Strumień cząstek. 3. Prawdopodobieństwo procesu. 4. Szybkość reakcji. 5. Złota Reguła Fermiego 1 Oddziaływania w eksperymencie Oddziaływania

Bardziej szczegółowo

Fizyka jądrowa z Kosmosu wyniki z kosmicznego teleskopu γ

Fizyka jądrowa z Kosmosu wyniki z kosmicznego teleskopu γ Fizyka jądrowa z Kosmosu wyniki z kosmicznego teleskopu γ INTEGRAL - International Gamma-Ray Astrophysical Laboratory prowadzi od 2002 roku pomiary promieniowania γ w Kosmosie INTEGRAL 180 tys km Źródła

Bardziej szczegółowo

A - liczba nukleonów w jądrze (protonów i neutronów razem) Z liczba protonów A-Z liczba neutronów

A - liczba nukleonów w jądrze (protonów i neutronów razem) Z liczba protonów A-Z liczba neutronów Włodzimierz Wolczyński 40 FIZYKA JĄDROWA A - liczba nukleonów w jądrze (protonów i neutronów razem) Z liczba protonów A-Z liczba neutronów O nazwie pierwiastka decyduje liczba porządkowa Z, a więc ilość

Bardziej szczegółowo

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki

VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki r. akad. 005/ 006 VI. 6 Rozpraszanie głębokonieelastyczne i kwarki 1. Fale materii. Rozpraszanie cząstek wysokich energii mikroskopią na bardzo małych odległościach.. Akceleratory elektronów i protonów.

Bardziej szczegółowo

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych

FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych FIZYKA III MEL Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych Wykład 9 Reakcje jądrowe Reakcje jądrowe Historyczne reakcje jądrowe 1919 E.Rutherford 4 He + 14 7N 17 8O + p (Q = -1.19 MeV) powietrze błyski na ekranie

Bardziej szczegółowo

Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1

Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1 Wykres Herzsprunga-Russela (H-R) 2012-06-07 Reakcje termojądrowe - B.Kamys 1 Proto-gwiazdy na wykresie H-R 2012-06-07 Reakcje termojądrowe - B.Kamys 2 Masa-jasność, temperatura-jasność n=3.5 2012-06-07

Bardziej szczegółowo

Fizyka neutrin. Źródła neutrin Neutrina reliktowe Geoneutrina Neutrina z wybuchu Supernowych Neutrina słoneczne. Deficyt neutrin słonecznych

Fizyka neutrin. Źródła neutrin Neutrina reliktowe Geoneutrina Neutrina z wybuchu Supernowych Neutrina słoneczne. Deficyt neutrin słonecznych Fizyka neutrin Źródła neutrin Neutrina reliktowe Geoneutrina Neutrina z wybuchu Supernowych Neutrina słoneczne - reakcje termojądrowe źródłem neutrin słonecznych - widmo energetyczne - metody detekcji

Bardziej szczegółowo

Pracownia Jądrowa. dr Urszula Majewska. Spektrometria scyntylacyjna promieniowania γ.

Pracownia Jądrowa. dr Urszula Majewska. Spektrometria scyntylacyjna promieniowania γ. Ćwiczenie nr 1 Spektrometria scyntylacyjna promieniowania γ. 3. Oddziaływanie promieniowania γ z materią: Z elektronami: zjawisko fotoelektryczne, rozpraszanie Rayleigha, zjawisko Comptona, rozpraszanie

Bardziej szczegółowo

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach

Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach Efekt Comptona. Efektem Comptona nazywamy zmianę długości fali elektromagnetycznej w wyniku rozpraszania jej na swobodnych elektronach Efekt Comptona. p f Θ foton elektron p f p e 0 p e Zderzenia fotonów

Bardziej szczegółowo

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice

Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Metody Lagrange a i Hamiltona w Mechanice Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 6 M. Przybycień (WFiIS AGH) Metody Lagrange a i Hamiltona... Wykład

Bardziej szczegółowo

WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY

WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY WŁASNOŚCI CIAŁ STAŁYCH I CIECZY Polimery Sieć krystaliczna Napięcie powierzchniowe Dyfuzja 2 BUDOWA CIAŁ STAŁYCH Ciała krystaliczne (kryształy): monokryształy, polikryształy Ciała amorficzne (bezpostaciowe)

Bardziej szczegółowo

Zadania z mechaniki kwantowej

Zadania z mechaniki kwantowej Zadania z mechaniki kwantowej Gabriel Wlazłowski 13 maja 2016 Rachunek zaburzeń bez czasu 1. Metodą rachunku zaburzeń obliczyć pierwszą i drugą poprawkę dla poziomów energetycznych oscylatora harmonicznego

Bardziej szczegółowo

Funkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I)

Funkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I) Funkcje odpowiedzi dla CCQE i wiązek MiniBooNE (cz. I) Marcin Gonera Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytet Wrocławski 23.05.2011 Oddziaływanie EM Rozpraszanie elastyczne elektron-nukleon Foton opisany

Bardziej szczegółowo

Od Wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN

Od Wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich. Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN Od Wielkiego Wybuchu do Gór Izerskich Tomasz Mrozek Instytut Astronomiczny UWr Zakład Fizyki Słońca CBK PAN Góry Izerskie Góry Izerskie Góry Izerskie Góry Izerskie Góry Izerskie Góry Izerskie Góry Izerskie

Bardziej szczegółowo

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD października 2009

STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD października 2009 STATYSTYKA MATEMATYCZNA WYKŁAD 4 26 października 2009 Rozkład N(µ, σ). Estymacja σ σ 2 = 1 σ 2π + = E µ,σ (X µ) 2 { (x µ) 2 exp 1 ( ) } x µ 2 dx 2 σ Rozkład N(µ, σ). Estymacja σ σ 2 = 1 σ 2π + = E µ,σ

Bardziej szczegółowo

Podstawy astrofizyki i astronomii

Podstawy astrofizyki i astronomii Podstawy astrofizyki i astronomii Andrzej Odrzywołek Zakład Teorii Względności i Astrofizyki, Instytut Fizyki UJ 17 kwietnia 2018 th.if.uj.edu.pl/ odrzywolek/ andrzej.odrzywolek@uj.edu.pl A&A Wykład 7

Bardziej szczegółowo

Promieniowanie jonizujące

Promieniowanie jonizujące Promieniowanie jonizujące Wykład III Krzysztof Golec-Biernat Reakcje jądrowe Uniwersytet Rzeszowski, 8 listopada 2017 Wykład III Krzysztof Golec-Biernat Promieniowanie jonizujące 1 / 12 Energia wiązania

Bardziej szczegółowo

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka

Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka Momenty Zmienna losowa jest wystarczająco dokładnie opisana przez jej rozkład prawdopodobieństwa. Względy praktyczne dyktują jednak potrzebę znalezienia charakterystyk

Bardziej szczegółowo

41P6 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - V POZIOM PODSTAWOWY

41P6 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - V POZIOM PODSTAWOWY 41P6 POWTÓRKA FIKCYJNY EGZAMIN MATURALNYZ FIZYKI I ASTRONOMII - V Optyka fizyczna POZIOM PODSTAWOWY Dualizm korpuskularno-falowy Atom wodoru. Widma Fizyka jądrowa Teoria względności Rozwiązanie zadań należy

Bardziej szczegółowo

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013

Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013 24-06-2007 Wstęp do fizyki jądrowej Tomasz Pawlak, 2013 część 1 własności jąder (w stanie podstawowym) składniki jąder przekrój czynny masy jąder rozmiary jąder Rutherford (1911) Ernest Rutherford (1871-1937)

Bardziej szczegółowo

Analiza oscylacji oraz weryfikacje eksperymentalne

Analiza oscylacji oraz weryfikacje eksperymentalne Analiza oscylacji oraz weryfikacje eksperymentalne Formalizm oscylacji 3 zapachy Analiza oscylacji neutrin atmosferycznych Analiza oscylacji neutrin słonecznych Weryfikacja oscylacji neutrin słonecznych

Bardziej szczegółowo

Astrofizyka promieni kosmicznych-1. Henryk Wilczyński

Astrofizyka promieni kosmicznych-1. Henryk Wilczyński Astrofizyka promieni kosmicznych-1 Henryk Wilczyński krótka historia 1912 V.Hess: odkrycie 1930-1940 cząstki naładowane - protony 1934 Baade, Zwicky: supernowe źródłem energii? 1938 P.Auger: E>10 15 ev,

Bardziej szczegółowo

Tajemnicze neutrina Agnieszka Zalewska

Tajemnicze neutrina Agnieszka Zalewska Tajemnicze neutrina Agnieszka Zalewska Dzień otwarty IFJ, Polecam: Krzysztof Fiałkowski: Opowieści o neutrinach, wydawnictwo Zamiast korepetycji http://wwwlapp.in2p3.fr/neutrinos/aneut.html i strony tam

Bardziej szczegółowo

Zderzenia relatywistyczne

Zderzenia relatywistyczne Zderzenia relatywistyczne Wstęp do Fizyki I (B+C) Wykład XVII: Energia progowa Rozpady czastek Neutrina Fotony Energia progowa Masa niezmiennicza Niezmiennik transformacji Lorenza, (nie zależy od wyboru

Bardziej szczegółowo

Fizyka statystyczna Zwyrodniały gaz Fermiego. P. F. Góra

Fizyka statystyczna Zwyrodniały gaz Fermiego. P. F. Góra Fizyka statystyczna Zwyrodniały gaz Fermiego P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2016 Fermiony w niskich temperaturach Wychodzimy ze znanego już wtrażenia na wielka sumę statystyczna: Ξ = i=0

Bardziej szczegółowo

I etap ewolucji :od ciągu głównego do olbrzyma

I etap ewolucji :od ciągu głównego do olbrzyma I etap ewolucji :od ciągu głównego do olbrzyma Spalanie wodoru a następnie helu i cięższych jąder doprowadza do zmiany składu gwiazdy i do przesunięcia gwiazdy na wykresie H-R II etap ewolucji: od olbrzyma

Bardziej szczegółowo

Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Neutrina i ich mieszanie

Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW. Neutrina i ich mieszanie Wszechświat cząstek elementarnych dla przyrodników WYKŁAD 12 21.12.2010 Maria Krawczyk, Wydział Fizyki UW Neutrina i ich mieszanie Neutrinos: Ghost Particles of the Universe F. Close polecam wideo i audio

Bardziej szczegółowo

Fizyka gwiazd. 1 Budowa gwiazd. 19 maja Stosunek r g R = 2GM

Fizyka gwiazd. 1 Budowa gwiazd. 19 maja Stosunek r g R = 2GM Fizyka gwiazd 19 maja 2004 1 Budowa gwiazd Stosunek r g R = 2GM c 2 R (gdzie M, R jest masa i promieniem gwiazdy) daje nam informację konieczności uwzględnienia poprawek relatywistycznych. 0-0 Rysunek

Bardziej szczegółowo

cząstki, które trudno złapać Justyna Łagoda

cząstki, które trudno złapać Justyna Łagoda NEUTRINA cząstki, które trudno złapać Justyna Łagoda Plan Historia Jak wykrywać neutrina? Źródła neutrin Oscylacje neutrin Eksperymenty neutrinowe z długą bazą udział grup polskich Co dalej? Historia 3

Bardziej szczegółowo

3. Zależność energii kwantów γ od kąta rozproszenia w zjawisku Comptona

3. Zależność energii kwantów γ od kąta rozproszenia w zjawisku Comptona 3. Zależność energii kwantów γ od kąta rozproszenia w zjawisku Comptona I. Przedmiotem zadania zjawisko Comptona. II. Celem zadania jest doświadczalne sprawdzenie zależności energii kwantów γ od kąta rozproszenia

Bardziej szczegółowo

III.4 Gaz Fermiego. Struktura pasmowa ciał stałych

III.4 Gaz Fermiego. Struktura pasmowa ciał stałych III.4 Gaz Fermiego. Struktura pasmowa ciał stałych Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 Gaz Fermiego Gaz Fermiego to gaz swobodnych, nie oddziałujących, identycznych fermionów w objętości V=a 3. Poszukujemy N(E)dE

Bardziej szczegółowo

Przyspieszanie cząstek w źródłach kosmicznych

Przyspieszanie cząstek w źródłach kosmicznych Przyspieszanie cząstek w źródłach kosmicznych Jacek Niemiec Instytut Fizyki Jądrowej PAN, Kraków Nietermiczne promieniowanie obiektów astronomicznych Supernowa Keplera szok nierel. The image cannot be

Bardziej szczegółowo

Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności

Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności Rozdział 9 Przegląd niektórych danych doświadczalnych o produkcji hadronów. Rozpraszanie elastyczne. Rozkłady krotności Krotności hadronów a + b c 1 + c +...+ c i +...+ c N Reakcje ekskluzywne: wszystkie

Bardziej szczegółowo

Prawdopodobieństwo i statystyka

Prawdopodobieństwo i statystyka Wykład XIV: Metody Monte Carlo 19 stycznia 2016 Przybliżone obliczanie całki oznaczonej Rozważmy całkowalną funkcję f : [0, 1] R. Chcemy znaleźć przybliżoną wartość liczbową całki 1 f (x) dx. 0 Jeden ze

Bardziej szczegółowo

Wyznaczanie współczynnika rozpraszania zwrotnego. promieniowania β.

Wyznaczanie współczynnika rozpraszania zwrotnego. promieniowania β. Wyznaczanie współczynnika rozpraszania otnego. Zagadnienia promieniowania β. 1. Promieniotwórczość β.. Oddziaływanie cząstek β z materią (w tym rozproszenie otne w wyniku zderzeń sprężystych). 3. Znajomość

Bardziej szczegółowo

Pomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu

Pomiar energii wiązania deuteronu. Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu J1 Pomiar energii wiązania deuteronu Celem ćwiczenia jest wyznaczenie energii wiązania deuteronu Przygotowanie: 1) Model deuteronu. Własności deuteronu jako źródło informacji o siłach jądrowych [4] ) Oddziaływanie

Bardziej szczegółowo

Katedra Fizyki Jądrowej i Bezpieczeństwa Radiacyjnego PRACOWNIA JĄDROWA ĆWICZENIE 6. Wyznaczanie krzywej aktywacji

Katedra Fizyki Jądrowej i Bezpieczeństwa Radiacyjnego PRACOWNIA JĄDROWA ĆWICZENIE 6. Wyznaczanie krzywej aktywacji Katedra Fizyki Jądrowej i Bezpieczeństwa Radiacyjnego PRACOWNIA JĄDROWA ĆWICZENIE 6 Wyznaczanie krzywej aktywacji Łódź 2017 I. Cel ćwiczenia Celem ćwiczenia jest wyznaczenie kształtu krzywej zależności

Bardziej szczegółowo

NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA ANALITYKA W KONTROLI JAKOŚCI PODSTAWOWE INFORMACJE O REAKCJACH JĄDROWYCH - NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA

NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA ANALITYKA W KONTROLI JAKOŚCI PODSTAWOWE INFORMACJE O REAKCJACH JĄDROWYCH - NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA ANALITYKA W KONTROLI JAKOŚCI WYKŁAD 3 NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA - PODSTAWOWE INFORMACJE O REAKCJACH JĄDROWYCH - NEUTRONOWA ANALIZA AKTYWACYJNA REAKCJE JĄDROWE Rozpad promieniotwórczy: A B + y + ΔE

Bardziej szczegółowo

Prawdopodobieństwo i statystyka

Prawdopodobieństwo i statystyka Wykład II: Zmienne losowe i charakterystyki ich rozkładów 13 października 2014 Zmienne losowe Wartość oczekiwana Dystrybuanty Słowniczek teorii prawdopodobieństwa, cz. II Definicja zmiennej losowej i jej

Bardziej szczegółowo

Zawansowane modele wyborów dyskretnych

Zawansowane modele wyborów dyskretnych Zawansowane modele wyborów dyskretnych Jerzy Mycielski Uniwersytet Warszawski grudzien 2013 Jerzy Mycielski (Uniwersytet Warszawski) Zawansowane modele wyborów dyskretnych grudzien 2013 1 / 16 Model efektów

Bardziej szczegółowo

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie

Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie napisał Michał Wierzbicki Prędkość fazowa i grupowa fali elektromagnetycznej w falowodzie Prędkość grupowa paczki falowej Paczka falowa jest superpozycją fal o różnej częstości biegnących wzdłuż osi z.

Bardziej szczegółowo

Ewolucja Wszechświata Wykład 5 Pierwsze trzy minuty

Ewolucja Wszechświata Wykład 5 Pierwsze trzy minuty Ewolucja Wszechświata Wykład 5 Pierwsze trzy minuty Historia Wszechświata Pod koniec fazy inflacji, około 10-34 s od Wielkiego Wybuchu, dochodzi do przejścia fazowego, które tworzy prawdziwą próżnię i

Bardziej szczegółowo

Diagram Hertzsprunga Russela. Barwa gwiazdy a jasność bezwzględna

Diagram Hertzsprunga Russela. Barwa gwiazdy a jasność bezwzględna Astrofizyka Gwiazdy, gwiazdozbiory Obserwowane własności gwiazd diagram HR Parametry gwiazd i ich relacje Modele gwiazd: gwiazdy ciągu głównego, białe karły, gwiazdy neutronowe Ewolucja gwiazd i procesy

Bardziej szczegółowo

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek

Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej. wykład 6, Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Podstawy Fizyki IV Optyka z elementami fizyki współczesnej wykład 6, 0.03.01 wykład: pokazy: ćwiczenia: Czesław Radzewicz Radosław Chrapkiewicz, Filip Ozimek Ernest Grodner Wykład 5 - przypomnienie ciągłość

Bardziej szczegółowo

Prawdopodobieństwo i statystyka

Prawdopodobieństwo i statystyka Wykład VII: Rozkład i jego charakterystyki 22 listopada 2016 Uprzednio wprowadzone pojęcia i ich własności Definicja zmiennej losowej Zmienna losowa na przestrzeni probabilistycznej (Ω, F, P) to funkcja

Bardziej szczegółowo

Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii

Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii Podstawy fizyki kwantowej i budowy materii prof. dr hab. Aleksander Filip Żarnecki Zakład Cząstek i Oddziaływań Fundamentalnych Instytut Fizyki Doświadczalnej Wykład 2 9 października 2017 A.F.Żarnecki

Bardziej szczegółowo

Ćwiczenie nr 5 : Badanie licznika proporcjonalnego neutronów termicznych

Ćwiczenie nr 5 : Badanie licznika proporcjonalnego neutronów termicznych Ćwiczenie nr 5 : Badanie licznika proporcjonalnego neutronów termicznych Oskar Gawlik, Jacek Grela 16 lutego 29 1 Teoria 1.1 Licznik proporcjonalny Jest to jeden z liczników gazowych jonizacyjnych, występujący

Bardziej szczegółowo

Analiza spektralna widma gwiezdnego

Analiza spektralna widma gwiezdnego Analiza spektralna widma gwiezdnego JG &WJ 13 kwietnia 2007 Wprowadzenie Wprowadzenie- światło- podstawowe źródło informacji Wprowadzenie- światło- podstawowe źródło informacji Wprowadzenie- światło- podstawowe

Bardziej szczegółowo

Masywne neutrina w teorii i praktyce

Masywne neutrina w teorii i praktyce Instytut Fizyki Teoretycznej Uniwersytet Wrocławski Wrocław, 20 czerwca 2008 1 Wstęp 2 3 4 Gdzie znikają neutrina słoneczne (elektronowe)? 4p 4 2He + 2e + + 2ν e 100 miliardów neutrin przez paznokieć kciuka

Bardziej szczegółowo

SYMULACJA GAMMA KAMERY MATERIAŁ DLA STUDENTÓW. Szacowanie pochłoniętej energii promieniowania jonizującego

SYMULACJA GAMMA KAMERY MATERIAŁ DLA STUDENTÓW. Szacowanie pochłoniętej energii promieniowania jonizującego SYMULACJA GAMMA KAMERY MATERIAŁ DLA STUDENTÓW Szacowanie pochłoniętej energii promieniowania jonizującego W celu analizy narażenia na promieniowanie osoby, której podano radiofarmaceutyk, posłużymy się

Bardziej szczegółowo

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki?

Mechanika kwantowa. Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Jak opisać atom wodoru? Jak opisać inne cząsteczki? Mechanika kwantowa Elektron fala stojąca wokół jądra Mechanika kwantowa Równanie Schrödingera Ĥ E ψ H ˆψ = Eψ operator różniczkowy

Bardziej szczegółowo

Raport końcowy z grantu 1P03D00528

Raport końcowy z grantu 1P03D00528 Raport końcowy z grantu 1P03D00528 Spis treści 1 Prace wykonane w ramach harmonogramu 1 1.1 Ad. pkt. 1 harmonogramu............................... 1 1.2 Ad. pkt. 2 harmonogramu...............................

Bardziej szczegółowo

WPOMAGANIE PROCESU IDENTYFIKACJI RADIACYJNYCH CENTRÓW DEFEKTOWYCH W MONOKRYSZTAŁACH KRZEMU BADANYCH METODĄ HRPITS

WPOMAGANIE PROCESU IDENTYFIKACJI RADIACYJNYCH CENTRÓW DEFEKTOWYCH W MONOKRYSZTAŁACH KRZEMU BADANYCH METODĄ HRPITS WPOMAGANIE PROCESU IDENTYFIKACJI RADIACYJNYCH CENTRÓW DEFEKTOWYCH W MONOKRYSZTAŁACH KRZEMU BADANYCH METODĄ HRPITS Marek SUPRONIUK 1, Paweł KAMIŃSKI 2, Roman KOZŁOWSKI 2, Jarosław ŻELAZKO 2, Michał KWESTRARZ

Bardziej szczegółowo

wyniki eksperymentu OPERA Ewa Rondio Narodowe Centrum Badań Jądrowych

wyniki eksperymentu OPERA Ewa Rondio Narodowe Centrum Badań Jądrowych wyniki eksperymentu OPERA Ewa Rondio Narodowe Centrum Badań Jądrowych RADA DO SPRAW ATOMISTYKI Warszawa, 1.12.2011 Ú istnienie ν zaproponowano aby uratować zasadę zachowania energii w rozpadzie beta Ú

Bardziej szczegółowo

Statystyki kwantowe. P. F. Góra

Statystyki kwantowe. P. F. Góra Statystyki kwantowe P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ 2016 Statystyki kwantowe Rozpatrujemy gaz doskonały o Hamiltonianie H = N i=1 p i 2 2m. (1) Zamykamy czastki w bardzo dużym pudle o idealnie

Bardziej szczegółowo

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia)

Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia) Szczególna i ogólna teoria względności (wybrane zagadnienia) Mariusz Przybycień Wydział Fizyki i Informatyki Stosowanej Akademia Górniczo-Hutnicza Wykład 4 M. Przybycień (WFiIS AGH) Szczególna Teoria Względności

Bardziej szczegółowo

Neutrina. Źródła neutrin: NATURALNE Wielki Wybuch gwiazdy atmosfera Ziemska skorupa Ziemska

Neutrina. Źródła neutrin: NATURALNE Wielki Wybuch gwiazdy atmosfera Ziemska skorupa Ziemska Neutrina X Źródła neutrin.. Zagadki neutrinowe. Neutrina słoneczne. Neutrina atmosferyczne. Eksperymenty neutrinowe. Interpretacja pomiarów. Oscylacje neutrin. 1 Neutrina Źródła neutrin: NATURALNE Wielki

Bardziej szczegółowo

Matematyka ubezpieczeń majątkowych r.

Matematyka ubezpieczeń majątkowych r. Matematyka ubezpieczeń majątkowych 3..007 r. Zadanie. Każde z ryzyk pochodzących z pewnej populacji charakteryzuje się tym że przy danej wartości λ parametru ryzyka Λ rozkład wartości szkód z tego ryzyka

Bardziej szczegółowo

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona

I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona. Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona r. akad. 004/005 I.4 Promieniowanie rentgenowskie. Efekt Comptona Otrzymywanie promieniowania X Pochłanianie X przez materię Efekt Comptona Jan Królikowski Fizyka IVBC 1 r. akad. 004/005 0.01 nm=0.1 A

Bardziej szczegółowo

Oddziaływanie promieniowania X z materią. Podstawowe mechanizmy

Oddziaływanie promieniowania X z materią. Podstawowe mechanizmy Oddziaływanie promieniowania X z materią Podstawowe mechanizmy Promieniowanie od oscylującego elektronu Rozpraszanie Thomsona Dyspersja podejście klasyczne Fala padająca Wymuszony, tłumiony oscylator harmoniczny

Bardziej szczegółowo

Neutrina z supernowych. Elementy kosmologii

Neutrina z supernowych. Elementy kosmologii Neutrina z supernowych Obserwacja neutrin z SN1987A Kolaps grawitacyjny Własności neutrin z kolapsu grawitacyjnego Elementy kosmologii Rozszerzający się Wszechświat Wielki Wybuch (Big Bang) Nukleosynteza

Bardziej szczegółowo

Numeryczne obliczanie całek Fermiego-Diraca kwadraturą Tanh-Sinh.

Numeryczne obliczanie całek Fermiego-Diraca kwadraturą Tanh-Sinh. Numeryczne obliczanie całek Fermiego-Diraca kwadraturą Tanh-Sinh. Andrzej Odrzywołek Zakład Teorii Względności i Astrofizyki, Instytut Fizyki UJ 20 listopada 2013 Streszczenie Znajomość uogólnionych funkcji

Bardziej szczegółowo

Podstawy astrofizyki i astronomii

Podstawy astrofizyki i astronomii Podstawy astrofizyki i astronomii Andrzej Odrzywołek Zakład Teorii Względności i Astrofizyki, Instytut Fizyki UJ 8 maja 2018 th.if.uj.edu.pl/ odrzywolek/ andrzej.odrzywolek@uj.edu.pl A&A Wykład 9 Gwiazdy:

Bardziej szczegółowo

Odkrycie jądra atomowego - doświadczenie Rutherforda 1909 r.

Odkrycie jądra atomowego - doświadczenie Rutherforda 1909 r. Odkrycie jądra atomowego - doświadczenie Rutherforda 1909 r. 1 Budowa jądra atomowego Liczba atomowa =Z+N Liczba masowa Liczba neutronów Izotopy Jądra o jednakowej liczbie protonów, różniące się liczbą

Bardziej szczegółowo

Badanie schematu rozpadu jodu 128 J

Badanie schematu rozpadu jodu 128 J J8A Badanie schematu rozpadu jodu 128 J Celem doświadczenie jest wyznaczenie schematu rozpadu jodu 128 J Wiadomości ogólne 1. Oddziaływanie kwantów γ z materią (1,3) a/ efekt fotoelektryczny b/ efekt Comptona

Bardziej szczegółowo

Falowa natura światła

Falowa natura światła Falowa natura światła Christiaan Huygens Thomas Young James Clerk Maxwell Światło jest falą elektromagnetyczną Barwa światło zależy od jej długości (częstości). Optyka geometryczna Optyka geometryczna

Bardziej szczegółowo

Fizyka cząstek elementarnych i oddziaływań podstawowych

Fizyka cząstek elementarnych i oddziaływań podstawowych Fizyka cząstek elementarnych i oddziaływań podstawowych Wykład 1 Wstęp Jerzy Kraśkiewicz Krótka historia Odkrycie promieniotwórczości 1895 Roentgen odkrycie promieni X 1896 Becquerel promieniotwórczość

Bardziej szczegółowo