Logika I. Wykład 1. Wprowadzenie do rachunku zbiorów



Podobne dokumenty
1. Wprowadzenie do rachunku zbiorów

Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykład 10. Twierdzenie o pełności systemu aksjomatycznego KRZ

Logika dla socjologów Część 3: Elementy teorii zbiorów i relacji

Wstęp do Matematyki (1)

1 Działania na zbiorach

Andrzej Wiśniewski Logika II. Wykład 6. Wprowadzenie do semantyki teoriomodelowej cz.6. Modele i pełność

Wykład 11a. Składnia języka Klasycznego Rachunku Predykatów. Języki pierwszego rzędu.

Logika I. Wykład 3. Relacje i funkcje

Egzamin z logiki i teorii mnogości, rozwiązania zadań

ZALICZENIE WYKŁADU: 30.I.2019

Andrzej Wiśniewski Logika II. Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki

domykanie relacji, relacja równoważności, rozkłady zbiorów

W pewnym mieście jeden z jej mieszkańców goli wszystkich tych i tylko tych jej mieszkańców, którzy nie golą się

Wstęp do Matematyki (4)

Równoliczność zbiorów

Zbiory, relacje i funkcje

IMIĘ NAZWISKO... grupa C... sala Egzamin ELiTM I

Kombinowanie o nieskończoności. 3. Jak policzyć nieskończone materiały do ćwiczeń

B jest liniowo niezależny V = lin (B) 1. Układ pusty jest bazą przestrzeni trywialnej {θ}. a i v i = i I. b i v i, (a i b i ) v i = θ.

Uwaga 1. Zbiory skończone są równoliczne wtedy i tylko wtedy, gdy mają tyle samo elementów.

Wykład 11b. System aksjomatyczny Klasycznego Rachunku Predykatów. Aksjomaty i reguły inferencyjne

O liczbach niewymiernych

Rozdział 6. Ciągłość. 6.1 Granica funkcji

LOGIKA I TEORIA ZBIORÓW

Twierdzenia Gödla dowody. Czy arytmetyka jest w stanie dowieść własną niesprzeczność?

zbiorów domkniętych i tak otrzymane zbiory domknięte ustawiamy w ciąg. Oznaczamy

Dlaczego nie wystarczają liczby wymierne

Notatki z Analizy Matematycznej 1. Jacek M. Jędrzejewski

Wykład 6. Reguły inferencyjne systemu aksjomatycznego Klasycznego Rachunku Zdań

Elementy teorii mnogości. Część I. Wojciech Buszkowski Zakład Teorii Obliczeń Wydział Matematyki i Informatyki Uniwersytet im.

1. Funkcje monotoniczne, wahanie funkcji.

Podstawy metod probabilistycznych. dr Adam Kiersztyn

Wykład ze Wstępu do Logiki i Teorii Mnogości

Elementy logiki i teorii mnogości

Logika I. Wykład 4. Semantyka Klasycznego Rachunku Zdań

Korzystając z własności metryki łatwo wykazać, że dla dowolnych x, y, z X zachodzi

2. FUNKCJE. jeden i tylko jeden element y ze zbioru, to takie przyporządkowanie nazwiemy FUNKCJĄ, lub

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /14

Algebra zbiorów. Materiały pomocnicze do wykładu. przedmiot: Matematyka Dyskretna 1 wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Podstawy logiki i teorii mnogości Informatyka, I rok. Semestr letni 2013/14. Tomasz Połacik

Rekurencyjna przeliczalność

Matematyka II - Organizacja zajęć. Egzamin w sesji letniej

Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykłady 7 i 8. Aksjomatyczne ujęcie Klasycznego Rachunku Zdań

020 Liczby rzeczywiste

Andrzej Wiśniewski Logika II. Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykład 15. Trójwartościowa logika zdań Łukasiewicza

Finanse i Rachunkowość studia niestacjonarne Wprowadzenie do teorii ciągów liczbowych (treść wykładu z 21 grudnia 2014)

Jarosław Wróblewski Analiza Matematyczna 1A, zima 2012/13

Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki. Wykład 9. Koniunkcyjne postacie normalne i rezolucja w KRZ

Andrzej Wiśniewski Logika II. Wykłady 10b i 11. Semantyka relacyjna dla normalnych modalnych rachunków zdań

III. Funkcje rzeczywiste

Weronika Siwek, Metryki i topologie 1. (ρ(x, y) = 0 x = y) (ρ(x, y) = ρ(y, x))

Algebrą nazywamy strukturę A = (A, {F i : i I }), gdzie A jest zbiorem zwanym uniwersum algebry, zaś F i : A F i

Kierunek i poziom studiów: Matematyka, studia I stopnia, rok 1 Sylabus modułu: Wstęp do matematyki (Kod modułu: 03-MO1N-12-WMat)

Wykład z Analizy Matematycznej 1 i 2

5. Logarytmy: definicja oraz podstawowe własności algebraiczne.

Zbiory. Specjalnym zbiorem jest zbiór pusty nie zawierajacy żadnych elementów. Oznaczamy go symbolem.

Matematyka dyskretna Literatura Podstawowa: 1. K.A. Ross, C.R.B. Wright: Matematyka Dyskretna, PWN, 1996 (2006) 2. J. Jaworski, Z. Palka, J.

4. Postęp arytmetyczny i geometryczny. Wartość bezwzględna, potęgowanie i pierwiastkowanie liczb rzeczywistych.

Metody dowodzenia twierdzeń i automatyzacja rozumowań Systemy aksjomatyczne I

RACHUNEK ZDAŃ 7. Dla każdej tautologii w formie implikacji, której poprzednik również jest tautologią, następnik także jest tautologią.

Indukcja. Materiały pomocnicze do wykładu. wykładowca: dr Magdalena Kacprzak

Funkcje. Oznaczenia i pojęcia wstępne. Elementy Logiki i Teorii Mnogości 2015/2016

Jest to zasadniczo powtórka ze szkoły średniej, być może z niektórymi rzeczami nowymi.

Podstawowe struktury algebraiczne

2 Rodziny zbiorów. 2.1 Algebry i σ - algebry zbiorów. M. Beśka, Wstęp do teorii miary, rozdz. 2 11

Ciągi liczbowe wykład 3

Zadanie 2. Obliczyć rangę dowolnego elementu zbioru uporządkowanego N 0 N 0, gdy porządek jest zdefiniowany następująco: (a, b) (c, d) (a c b d)

FUNKCJA I JEJ WŁASNOŚCI

- Dla danego zbioru S zbiór wszystkich jego podzbiorów oznaczany symbolem 2 S.

DEFINICJA. Definicja 1 Niech A i B będą zbiorami. Relacja R pomiędzy A i B jest podzbiorem iloczynu kartezjańskiego tych zbiorów, R A B.

Algebrę L = (L, Neg, Alt, Kon, Imp) nazywamy algebrą języka logiki zdań. Jest to algebra o typie

Elementy logiki matematycznej

Andrzej Wiśniewski Logika II. Wykłady 9 i 10a. Wybrane modalne rachunki zdań. Ujęcie aksjomatyczne

Monoidy wolne. alfabetem. słowem długością słowa monoidem wolnym z alfabetem Twierdzenie 1.

Rachunek prawdopodobieństwa Rozdział 2. Aksjomatyczne ujęcie prawdopodobieństwa

Logarytmy. Funkcje logarytmiczna i wykładnicza. Równania i nierówności wykładnicze i logarytmiczne.

Metalogika (1) Jerzy Pogonowski. Uniwersytet Opolski. Zakład Logiki Stosowanej UAM

O funkcjach : mówimy również, że są określone na zbiorze o wartościach w zbiorze.

DODATEK 1: Wtedy h(α) = 1 oraz h(β) = 0. Jak pamiętamy ze szkoły, obraz sumy zbiorów jest sumą obrazów tych zbiorów. Mamy zatem:

Funkcje: wielomianowa, wykładnicza, logarytmiczna wykład 2

Matematyka dyskretna. Andrzej Łachwa, UJ, /10

1. Wykład NWD, NWW i algorytm Euklidesa.

1 Podstawowe oznaczenia

Przykładowe zadania z teorii liczb

LOGIKA Dedukcja Naturalna

RACHUNEK PRAWDOPODOBIEŃSTWA - POJĘCIA WSTĘPNE MATERIAŁY POMOCNICZE - TEORIA

1 Określenie pierścienia

Zbiory mocy alef zero

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

FUNKCJE. 1. Podstawowe definicje

MNRP r. 1 Aksjomatyczna definicja prawdopodobieństwa (wykład) Grzegorz Kowalczyk

Topologia - Zadanie do opracowania. Wioletta Osuch, Magdalena Żelazna, Piotr Kopyrski

Aproksymacja diofantyczna

14a. Analiza zmiennych dyskretnych: ciągi liczbowe

Matematyka i Statystyka w Finansach. Rachunek Różniczkowy

Zadania do Rozdziału X

Ciągłość funkcji f : R R

6. Granica funkcji. Funkcje ciągłe.

RACHUNEK ZBIORÓW 5 RELACJE

Teoria miary. Matematyka, rok II. Wykład 1

Transkrypt:

Andrzej Wiśniewski Logika I Materiały do wykładu dla studentów kognitywistyki Wykład 1. Wprowadzenie do rachunku zbiorów 1

Podstawowe pojęcia rachunku zbiorów Uwaga 1.1. W teorii mnogości mówimy o zbiorach w sensie dystrybutywnym; rachunek zbiorów jest fragmentem teorii mnogości. Pojęcia bycia zbiorem oraz należenia do zbioru są pojęciami pierwotnymi; nie są one (wprost) definiowane, lecz ich sens określają łącznie aksjomaty teorii mnogości. Piszemy: Zbiór(x) dla wyrażenia tego, że x jest zbiorem, x A dla wyrażenia tego, że (przedmiot, obiekt, indywiduum) x należy do zbioru A. Gdy x A, mówimy też, że x jest elementem zbioru A. Uwaga 1.2. Rozróżnienie między indywiduami a zbiorami nie ma charakteru absolutnego. W szczególności, zbiory mogą być elementami (należeć do) innych zbiorów. 2

Jak określamy zbiory? Mamy dwa podstawowe sposoby określania zbioru: 1. sporządzenie listy elementów określanego zbioru. Notacja: {a 1, a 2,..., a n } oznacza zbiór, którego elementami są obiekty a 1, a 2,..., a n i żadne inne. {a} oznacza zbiór, którego jedynym elementem jest obiekt a (zbiór tego rodzaju nazywamy zbiorem jednostkowym lub singletonem). Przykład 1.1. {Zielona Góra, Gorzów Wielkopolski} Przykład 1.2. {1, 3, 5, 7} Przykład 1.3. {1, 3, {5, 7}} Dygresja 1.1. Zbiór {1, 3, 5, 7} ma cztery elementy, natomiast zbiór Uwaga 1.3: {1, 3, {5, 7}} ma trzy elementy. Dlaczego? Elementy listy powinny desygnować różne obiekty. Gdy, przykładowo, napiszemy {1, 2, 1}, jest to używając eufemizmu - pretensjonalny opis zbioru {1, 2}. 3

Jak określamy zbiory? 2. podanie warunku, który spełniają te i tylko te obiekty, które są elementami określanego zbioru. Notacja: {x : Φ(x)} oznacza zbiór wszystkich x-ów takich, że Φ(x) Przykład 1.4. {x : x jest studentem 1-go roku kognitywistyki} - zbiór wszystkich studentów 1-go roku kognitywistyki Przykład 1.5. {x : x jest liczbą naturalną i x jest podzielne przez 2} - zbiór wszystkich liczb naturalnych parzystych Przykład 1.6. {x : x jest mężczyzną w ciele kobiety} Dygresja 1.2. Czasami zamiast dwukropka używamy kreski. Tak więc napisy {x : Φ(x)} oraz {x Φ(x)} mają to samo znaczenie. 4

Jak określamy zbiory? Dygresja 1.3. Gdy pragniemy scharakteryzować pewien podzbiór uprzednio scharakteryzowanego zbioru, czasami umieszczamy odniesienie do tego zbioru przed dwukropkiem/kreską. Przykładowo, napisy: {x N : x jest podzielne przez 2} {x : x jest liczbą naturalną i x jest podzielne przez 2} oznaczają ten sam zbiór, tj. zbiór liczb naturalnych parzystych. Dygresja 1.4. Zbioru nieskończonego nie możemy scharakteryzować poprzez podanie listy jego wszystkich elementów. Niektóre zbiory skończone możemy jednak scharakteryzować zarówno poprzez podanie listy, jak i poprzez podanie warunku. Przykładowo, zbiór {1, 3, 5, 7} można również określić następująco: {x: x jest nieparzystą liczbą całkowitą dodatnią mniejszą od 9} 5

Zasada ekstensjonalności Notacja: wyrażenie wtw jest skrótem zwrotu wtedy i tylko wtedy, gdy. Następujące podstawowe zasady są albo aksjomatami teorii mnogości, albo konsekwencjami jej aksjomatów: ZASADA EKSTENSJONALNOŚCI: Zbiory A oraz B są identyczne wtw mają one dokładnie te same elementy; symbolicznie: A = B wtw x (x A x B). Mówiąc swobodnie, wynika stąd, że określić zbiór to tyle, co określić, z jakich przedmiotów się on składa. Przykład 1.7. Niech: A = {x : x jest prostokątem równobocznym} B = {x : x jest kwadratem} Zbiory A oraz B są identyczne (tj. A = B). 6

Zasada dystrybutywności ZASADA DYSTRYBUTYWNOŚCI: Żaden zbiór nie jest identyczny z żadnym ze swoich elementów; symbolicznie: ( y x (Zbiór(x) y x x = y)) Intuicyjnie rzecz biorąc, zbiór pusty to zbiór nie mający żadnego elementu. Pojęcie to można ściśle zdefiniować następująco: Definicja 1.1 (zbiór pusty) Zbiorem pustym nazywamy zbiór: {x : x = x (x = x)}. Zbiór pusty oznaczamy symbolem. Wniosek 1.1. Następujące zbiory: są różne między sobą., { }, {{ }}, {{{ }}}, {{{{ }}}},... 7

Inkluzja zbiorów Inkluzję zbiorów (inaczej: zawieranie się zbiorów) definiujemy następująco: Definicja 1.2. (inkluzja) Zbiór A zawiera się w zbiorze B wtw każdy element zbioru A jest też elementem zbioru B; symbolicznie: A B wtw x(x A x B) Definicja 1.3. (podzbiór) Zbiór A jest podzbiorem zbioru B wtw A B. Dygresja 1.5. Zbiór pusty jest podzbiorem każdego zbioru. Dlaczego? Przykład 1.8. Zbiór wszystkich mężczyzn jest podzbiorem zbioru wszystkich ludzi. Przykład 1.9. Zbiór wszystkich ludzi jest podzbiorem zbioru wszystkich ludzi. Wniosek 1.2. Każdy zbiór jest swoim własnym podzbiorem - albowiem x(x A x A) 8

Inkluzja właściwa Definicja 1.3. (inkluzja właściwa) A B wtw A B (A = B) Definicja 1.4. (podzbiór właściwy) Zbiór A jest podzbiorem właściwym zbioru B wtw A B. Wniosek 1.3. Jeżeli A B, to x (x B (x A)). Przykład 1.10. Zbiór wszystkich mężczyzn jest podzbiorem właściwym zbioru wszystkich ludzi. OSTRZEŻENIE: Długoletnia posługa dydaktyczna wśród humanistów nauczyła mnie, że znaki oraz (czy ) są nagminnie mylone, co znaczy, że nie dostrzega się różnicy między należeniem elementu do zbioru a zawieraniem się zbioru w zbiorze. Jest to poważny błąd! Z pewną taką rezygnacją zwracam więc uwagę, że napisy typu: 1 {1, 2, 3} 1 1 nie mają sensu!!! 9

Definicja 1.5. (krzyżowanie się zbiorów) Zbiór A krzyżuje się ze zbiorem B wtw (i) (ii) (iii) Krzyżowanie się zbiorów i rozłączność zbiorów x (x A x B), y (y A (y B)), oraz z (z B (z A)). Przykład 1.11. Zbiór wszystkich leni krzyżuje się ze zbiorem wszystkich studentów. Przykład 1.12. Następujące zbiory A i B krzyżują się: A = {1, 2, 3} B = {2, 3, 4} Definicja 1.6. (rozłączność zbiorów) Zbiory A oraz B są rozłączne wtw x (x A x B). Przykład 1.13. Zbiór wszystkich liczb całkowitych dodatnich jest rozłączny ze zbiorem wszystkich liczb całkowitych ujemnych. 10

Twierdzenie 1.1. Niech A i B będą dowolnymi zbiorami. Wówczas: (i) A i B są rozłączne lub (ii) A jest identyczny z B lub (iii) A jest podzbiorem właściwym B lub (iv) B jest podzbiorem właściwym A lub (v) A krzyżuje się z B. Komentarz zostanie podany na wykładzie :) 11

Zbiór potęgowy Terminologia: Zbiór zbiorów (tj. zbiór, którego elementami są zbiory) nazywamy rodziną zbiorów. Definicja 1.7. Rodzinę wszystkich podzbiorów danego zbioru A nazywamy zbiorem potęgowym zbioru A i oznaczamy symbolem 2 A. Tak więc 2 A = {X : X A}. Przykład 1.14. Niech A = {1, 2, 3}. Mamy wówczas: 2 A = {, {1}, {2}, {3}, {1, 2}, {1, 3}, {2, 3}, {1, 2, 3}} Twierdzenie 1.2. Jeżeli zbiór A jest skończony i ma n elementów, to zbiór potęgowy zbioru A ma 2 n elementów. 12

Równoliczność zbiorów Przypomnienie: Jeżeli przekształcenie f zbioru A w zbiór B jest funkcją, to każdemu elementowi x zbioru A odpowiada dokładnie jeden element f(x) zbioru B. Terminologia: Funkcja f jest wzajemnie jednoznaczna, jeżeli dla różnych argumentów przyjmuje ona zawsze różne wartości, tj. zachodzi f(x) = f(y) x = y. Definicja 1.8. (równoliczność zbiorów). Dwa zbiory A i B są równoliczne wtw istnieje funkcja wzajemnie jednoznaczna f, która odwzorowuje zbiór A na zbiór B. O funkcji takiej mówimy, że ustala ona równoliczność zbiorów A i B. O zbiorach równolicznych mówimy natomiast, że są one równej mocy. Przykład 1.15. Niech A = {1, 3, 5} oraz B = {2, 4, 6}. Funkcja f: A B określona następująco: f(x) = x +1 ustala równoliczność zbiorów A i B. 13

Zbiory skończone i nieskończone Przykład 1.16. Niech N będzie zbiorem liczb naturalnych, a N 2 zbiorem liczb naturalnych parzystych. Funkcja f: N N 2 określona następująco: f(x) = 2x ustala równoliczność zbiorów N i N 2. Wniosek 1.4. Zbiór liczb naturalnych jest równoliczny z pewnym swoim podzbiorem właściwym. Definicja 1.9 (zbiór nieskończony w sensie Dedekinda). Zbiór A jest nieskończony wtw zbiór A jest równoliczny z jakimś swoim podzbiorem właściwym; w przeciwnym przypadku zbiór A jest skończony. Wniosek 1.5. Zbiór pusty jest skończony. 14

Zbiory skończone i nieskończone Definicja 1.10. (zbiór przeliczalny) Zbiór A jest przeliczalny wtw zbiór A jest skończony lub zbiór A jest równoliczny ze zbiorem liczb naturalnych. Lemat 1. Przedział (0, 1) nie jest przeliczalny. Wniosek 1.6. Istnieją zbiory nieskończone różnych mocy. Lemat 2. Przedział (0, 1) jest równoliczny ze zbiorem liczb rzeczywistych. Twierdzenie 1.3. Zbiór liczb rzeczywistych jest nieskończony, ale nie jest równoliczny ze zbiorem liczb naturalnych. Twierdzenie 1.4. Dla dowolnego zbioru A, moc zbioru 2 A (tj. zbioru potęgowego zbioru A) jest większa od mocy zbioru A. 15

Addendum: antynomia Russella Niech Z = df {X : (X X)}. Zapytajmy, czy Z Z? Załóżmy, że Z Z. Wówczas na mocy definicji zbioru Z dostajemy: (Z Z). Załóżmy, że (Z Z). Wówczas na mocy definicji zbioru Z dostajemy: Z Z. Mamy zatem dwie implikacje: Z Z (Z Z) (Z Z) Z Z skąd dostajemy Z Z (Z Z) co na mocy KRZ daje Z Z (Z Z) czyli sprzeczność!! W aksjomatycznych systemach teorii mnogości sprzeczność ta jest blokowana na różne wyrafinowane sposoby o czym kiedy indziej. 16

Literatura: Poruszane na tym wykładzie zagadnienia mają (poza równolicznością zbiorów i zbiorami nieskończonymi) charakter czysto propedeutyczny i jako takie są one omówione w prawie każdym podręczniku logiki lub teorii mnogości. Z nowszych (a więc łatwiej dostępnych) pozycji można wymienić: [1] Roman Murawski, Kazimierz Świrydowicz: Wstęp do teorii mnogości, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2005. [2] Barbara Stanosz: Wprowadzenie do logiki formalnej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999 (jest to jedno z licznych wydań tej pozycji). [3] Ryszard Wójcicki: Wykłady z logiki z elementami teorii wiedzy, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2003. Dowody lematu 1, lematu 2 oraz twierdzenia 1.4 można znaleźć m.in. w książce [1]. Bardzo sympatyczne (i pełniejsze) ujęcie bardziej 17

zaawansowanych zagadnień poruszanych na tym wykładzie znajduje się w części pierwszej podręcznika: [4] Geoffrey Hunter, Metalogika, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982. 18