RZECZPOSPOLITA POLSKA (12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 1815464 (13) T3 Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 21.10.2005 05796129.4 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 01.10.2008 Europejski Biuletyn Patentowy 2008/40 EP 1815464 B1 (51) Int. Cl. G11B5/48 G11B7/085 G11B33/12 G11B25/04 G11B21/02 F16C35/077 (2006.01) (2006.01) (2006.01) (2006.01) (2006.01) (2006.01) (54) Tytuł wynalazku: Mocowanie elementów składowych (30) Pierwszeństwo: GB20040025856 24.11.2004 (43) Zgłoszenie ogłoszono: 08.08.2007 Europejski Biuletyn Patentowy 2007/32 (45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono: 27.02.2009 Wiadomości Urzędu Patentowego 02/2009 (73) Uprawniony z patentu: Saint-Gobain Performance Plastics Rencol Limited, London, GB PL/EP 1815464 T3 (72) Twórca (y) wynalazku: WOODHEAD Niki Samuel, Avon, GB SLAYNE Andrew Robert, Avon, GB (74) Pełnomocnik: Jan Wierzchoń &Partnerzy Biuro Patentów i Znaków Towarowych rzecz. pat. Górczak Jolanta 00-950 Warszawa skr. pocz. 709 Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
9165/08/P-R/JG EP 1 815 464 Mocowanie elementów składowych Dziedzina wynalazku [0001] Przedmiotowy wynalazek dotyczy elementów mocujących do elementów składowych do trzpienia obrotowego lub kołka, z wykorzystaniem pierścienia ustalającego. Tło wynalazku [0002] Dobrze znane jest stosowanie pierścienia ustalającego do zamontowania elementu składowego na trzpieniu obrotowym lub kołku. Element składowy ma wykonany w nim otwór, w którym przyjmowany jest trzpień obrotowy lub kołek, natomiast pierścień ustalający jest montowany w tym otworze, pomiędzy trzpieniem obrotowym lub kołkiem a ścianką otworu, działając jak łącznik. Ten pierścień ustalający zapewnia dostateczną sztywność połączeniu, lecz umożliwia przemieszczanie się elementu składowego względem trzpienia obrotowego lub kołka, gdy zastosowane zostanie nadmierne obciążenie. Pierścienie ustalające są wykorzystywane na przykład do montowania ramienia roboczego w zespole napędowym dysku twardego na zespole trzpienia obrotowego dla tego ramienia. [0003] Niemniej jednak, ostatnie opracowania w dziedzinie takich układów zespołów napędowych dysku twardego wykazują tendencję do stosowania ramion roboczych o zmniejszonej grubości, skutkiem czego zakres kontaktu pomiędzy pierścieniem ustalającym a ramieniem również zostaje zmniejszony. Gdy grubość ramienia zostaje zmniejszona, również zmniejsza się długość osiowa otworu wykonanego w tym ramieniu, a zatem zakres sprzęgania ramienia przez pierścień ustalający również ulega zmniejszeniu, ewentualnie nawet do sytuacji, w której uchwycenie ramienia przez pierścień ustalający staje się nieskuteczne W praktyce, jeżeli ramię ma grubość mniejszą niż 3 mm, normalne układy do zamontowania ramienia roboczego na zespole trzpienia obrotowego za pośrednictwem pierścienia ustalającego okazały się być nieskuteczne. [0004] Na Fig. 1 dołączonych rysunków zilustrowano zamontowanie konwencjonalnego ramienia roboczego dla zespołu napędowego dysku twardego. Ramię 10 ma otwór 11 w nim wykonany, w którym przyjmowany jest zespół 12 trzpienia obrotowego. Zespół 12 trzpienia obrotowego jest zamontowany na stosownym elemencie montażowym (nie zilustrowano), celem umożliwienia przemieszczania się ramienia roboczego względem dysku twardego (dysków twardych) znajdujących się w tym zespole napędowym. W układzie według Fig. 1, ramię 10 jest przeznaczone do wykorzystania z 3 dyskami, przy czym ramię 10 rozdziela się na trzy głowice 13 przy swoim końcu, a będą one przemieszczać się w sąsiedztwie odpowiednich dysków (nie zilustrowano) tego zespołu napędowego.
- 2 - [0005] Jak zilustrowano na Fig. 1, występuje tu pierścień ustalający 14, który jest zamontowany na zespole 12 trzpienia obrotowego, który będzie sprzęgał ścianki otworu 11. Pierścień ustalający 14 ma na sobie grzbiety 15, które będą sprzęgać ściankę otworu 11. Ponieważ występuje wiele głowic 3, otwór 11 ma dostateczną długość osiową do uchwycenia przez pierścień ustalający 14, aby była wystarczająca do utrzymywania ramienia 10 na swoim miejscu na zespole trzpienia obrotowego, przynajmniej dla normalnego zakresu sił działających na to ramię. [0006] Niemiej jednak, ponieważ pojemność dysków twardych jest zmniejszana, występuje mniejsza potrzeba stosowania wielu głowic i dysków w zespole napędowym dysku twardego, a zatem i grubość ramienia 10 może zostać zmniejszona. Długość osiowa otworu 11 może być zatem niedostateczna, aby zapewnić odpowiednie uchwycenie go przez pierścień ustalający 14. [0007] Sugerowano możliwość wykorzystywania innych układów do zamocowania ramienia w zespole napędowym dysku twardego na zespole trzpienia obrotowego. Zatem, jak zilustrowano na Fig. 2, ramię 10 może być przytrzymywane na zespole 12 trzpienia obrotowego przez zacisk 20. Alternatywnie, może być nałożone lepiszcze 21 pomiędzy ramieniem 10 a zespołem 12 trzpienia obrotowego, jak zilustrowano na Fig. 3. Niemniej jednak, układy takie są niezadowalające, ponieważ układ według Fig. 2 może nie zapewniać dostatecznej sztywności promieniowej, a zastosowanie lepiszcza jak na Fig. 3 utrudnia produkcję. [0008] W dokumencie US 6288878 (por. część początkowa zastrzeżeń 1 oraz 9) opisuje się zastosowanie pierścienia ustalającego do zamocowania zespołu roboczego do słupka. Ten pierścień ustalający ma występy promieniowe, które są ściśnięte pomiędzy wewnętrznym nawierconym zagłębieniem zespołu roboczego a zewnętrzną powierzchnią słupka. W dokumencie WO 03/025907 ujawnia się tuleję dla wkładki łożyskowej, która zatrzymuje pierścień ustalający pomiędzy kołnierzem promieniowym a pochyloną powierzchnią przy osiowo przeciwległych sobie jego krawędziach. Podsumowanie wynalazku [0009] W związku z powyższym, mówiąc najbardziej ogólnie, przedmiotowy wynalazek dotyczy tego, że cienki element składowy, taki jak ramię robocze zespołu napędowego dysku twardego, zostaje zamontowane na trzpieniu obrotowym lub kołku, takim jak zespół trzpienia obrotowego w zespole napędowym dysku twardego, z wykorzystaniem pierścienia ustalającego, przy czym sprzęgnięcie elementu składowego oraz pierścienia ustalającego jest takie, że działa siłą na element składowy, której składowa jest pochylony zarówno w kierunku promieniowym jak i osiowym. Co więcej, trzpień obrotowy lub kołek ma kołnierz, na który wciskany jest element składowy przez osiową składową siły generowanej przez pierścień ustalający, a działającą na element składowy. [0010] W związku z tym, przedmiotowy wynalazek stanowi sposób montowania elementu składowego na trzpieniu obrotowym lub kołku, przy czym ten element składowy ma w sobie otwór, a trzpień obrotowy lub kołek ma na sobie pierwszy i drugi kołnierz, przy czym sposób ten obejmuje następujące etapy:
- 3 - montowanie elementu składowego na trzpieniu obrotowym lub kołku w taki sposób, że pewna część trzpienia obrotowego lub kołka oraz pierwszy kołnierz przechodzą przez ten nawiercony otwór, natomiast montaż odbywa się w taki sposób, aby spowodować, że element składowy oprze się o drugi kołnierz; a także montowanie pierścienia pomiędzy elementem składowym a pierwszym kołnierzem, przy czym pierścień jest pierścieniem szczelinowym z co najmniej jednym występem odchodzącym od niego promieniowo na zewnątrz, przy czym montaż pierścienia odbywa się w taki sposób, że krawędź pierścienia oddalona od elementu składowego opiera się o pierwszy kołnierz, a co najmniej jeden występ sprzęga narożnik nawierconego otworu, celem działania siłą na element składowy, przy czym ta siła jest pochylona w zarówno w kierunku promieniowym jak i osiowym trzpienia obrotowego lub kołka. Chociaż przedmiotowy wynalazek został opracowany do zamontowania ramienia roboczego na zespole trzpienia obrotowego w zespole napędowym dysku twardego, przedmiotowy wynalazek nie zostaje ograniczony do takich układów i ma zastosowanie dla dowolnego układu, w którym cienki element składowy jest montowany na trzpieniu obrotowym lub kołku. [0011] Korzystnie, cienki element składowy zostaje zamontowany na kołku obrotowym w taki sposób, że opiera się o kołnierz, a następnie pierścień jest wsuwany na trzpień obrotowy lub kołek, po stronie elementu składowego oddalonej od kołnierza, celem sprzęgnięcia elementu składowego i wciśnięcia go na kołnierz. Korzystnie, trzpień obrotowy lub kołek ma kolejny kołnierz, który sprzęga krawędź pierścienia oddaloną od elementu składowego, gdy pierścień znajdzie się na swoim miejscu. [0012] Gdy pierścień ma zostać sprzęgnięty z elementem składowym za pośrednictwem znajdującego się na nim występu lub występów, te występy mogą być takie, że częściowo odkształcają się, gdy zostają sprzęgnięte z elementem składowym, do którego jest przyjmowany pierścień i mogą mieć kształt zwężający się stożkowo. [0013] Pierścień może być pierścieniem ustalającym takim, jak pierścienie, które są wykorzystywane w znanych układach, które zostały opisane w nawiązaniu do Fig. 1. Taki pierścień ma wiele występów rozmieszczonych na jego obwodzie, przy czym te występy są rozmieszczone w regularnych odstępach, wyznaczając podobny do fali profil obwodowy. Występy pierścienia ustalającego sprzęgają następnie element składowy w taki sposób, że występują zarówno siły osiowe jak i promieniowe, jak wcześniej wspomniano. Mogą być również wykorzystywane modyfikowane pierścienie ustalające, np. mające żeberko obwodowe, które podczas pracy będzie znajdowało się w sąsiedztwie pierwszego kołnierza i będzie nadawało pewną sprężystość osiową pierścieniowi ustalającemu. Co więcej, chociaż zwykłe pierścienie ustalające są osiowo proste, w częściach innych niż przy występach, możliwe jest, aby pierścień ustalający miał kształt łuku w kierunku osiowym, również celem nadania mu pewnej sprężystości. [0014] Niemniej jednak, przedmiotowy wynalazek nie zostaje ograniczony do wykorzystania pierścieni ustalających. Na przykład, pierścień może być wykorzystywany z pojedynczym występem obwodowym, tworzącym żeberko wokół tego pierścienia, przy czym to żeberko zostaje następnie sprzęgnięte z elementem składowym. Fakt, że żeberko ma kształt łukowaty w kierunku osiowym, nadaje możliwość ściskania pierścienia w kierunku osiowym, zapewniając w ten sposób niezbędną spręży-
- 4 - stość. Taki pierścień może być ponadto zmieniany, np. poprzez zastosowanie wielu występów po dowolnej stronie żeberka, w sposób podobny jak w pierścieniu ustalającym. [0015] Możliwe są inne kształty pierścienia, pod warunkiem, że sprzęgają one pierwszy kołnierz i element składowy, a także działają siłą na element składowy, która to siłą ma zarówno składową osiową jak i promieniową. Krótki opis rysunków [0016] Przykłady wykonania przedmiotowego wynalazku zostaną teraz opisane szczegółowo, za pomocą przykładu, w nawiązaniu do dołączonych rysunków, na których: Fig. 1 przedstawia montowanie konwencjonalnego ramienia roboczego na zespole trzpienia obrotowego w zespole napędowym dysku twardego, jak to zostało już opisane; Figury 2 oraz 3 przedstawiają alternatywne sposoby zamontowania ramienia roboczego w zespole napędowym dysku twardego na jego zespole trzpienia obrotowego, jak również zostało to już omówione; Fig. 4 przedstawia pierwszy przykład wykonania przedmiotowego wynalazku; Fig. 5 przedstawia drugi przykład wykonania przedmiotowego wynalazku; Figury 6a do 6e przedstawiają etapy składania drugiego przykładu wykonania; a także Figury 7a do 7e przedstawiają alternatywne postaci pierścienia, który może być wykorzystywany w przykładach wykonania przedmiotowego wynalazku. Opis korzystnych przykładów wykonania wynalazku [0017] Nawiązując najpierw do Fig. 4, cienki element składowy 30, taki jak ramię robocze w zespole napędowym dysku twardego, zostaje zamontowany na trzpieniu obrotowym lub kołku 31 takim jak zespół trzpienia obrotowego w zespole napędowym dysku twardego, z wykorzystaniem pierścienia szczelinowego stanowiącego pierścień ustalający 32. Trzpień obrotowy lub kołek 31 ma pierwszy kołnierz 33, na który wciskany jest element składowy 30 przez pierścień ustalający 32, a ponadto ma kolejny kołnierz 34 przy swoim końcu oddalonym od kołnierza 33, o który opiera się koniec osiowy pierścienia ustalającego 32 oddalony od elementu składowego 30, skutkiem czego zapobiega się przemieszczaniu się pierścienia ustalającego 32 ku górze na Fig. 4. [0018] Jak zilustrowano na Fig. 4, występy 35 pierścienia ustalającego 32 sprzęgają narożnik 36 otworu 37 w elemencie składowym, a także działają na element składowy 30 siłą, która ma zarówno składową osiową jak i promieniową. Składowa osiowa tej siły dociska element składowy 30 do kołnierza 33, natomiast składowa promieniowa zapewnia sprzęganie pomiędzy pierścieniem ustalającym 32 a elementem składowym 30, przytrzymując w ten sposób element składowy 30 na swoim miejscu na trzpieniu obrotowym lub kołku 31. [0019] Na Fig. 4 pierścień ustalający 32 jest pierścieniem ustalającym o znacznej wysokości konfiguracji fali, skutkiem czego występy 35 są odkształcane przy narożniku 36.
- 5 - [0020] Na Figurze 5 zilustrowano drugi przykład realizacji, który jest podobny do przykładu realizacji według Fig. 4, przy czym te same oznaczenia liczbowe zostały wykorzystane do wskazania odpowiadających sobie części. Niemniej jednak, w przykładzie realizacji według Fig. 5 otwór 38 w elemencie składowym 30 jest w taki sposób zwężony stożkowo, że ujście otworu 38 jest węższe przy końcu, który opiera się o kołnierz 33, niż przy końcu, który opiera się o występy 35 pierścienia ustalającego 32. I tu ponownie pierścień ustalający 32 działa siłą na element składowy 30, przy czym ta siła ma zarówno składową promieniową jak i osiową. [0021] Figury 6a do 6e ilustrują etapy składania przykładu wykonania według Fig. 5. Po pierwsze, jak zilustrowano na Fig. 6a, element składowy 30 zostaje zamocowany na trzpieniu obrotowym lub kołku 31, przy czym górna część tego trzpienia obrotowego lub kołka 31 przechodzi przez otwór 38 w elemencie składowym. Element składowy 30 jest w taki sposób usytuowany, że opiera się o kołnierz 33. Następnie, jak zilustrowano na Fig. 6b, pierścień ustalający 32 jest wsuwany osiowo na górną część trzpienia obrotowego lub kołka 31, do położenia, w którym występy 35 opierają się o element składowy 30. Jak można zaobserwować na Fig. 6b, pierścień ustalający 32 musi rozszerzyć się, aby przejść kołnierz 34. Uzyskuje się to ze względu na konwencjonalnie stosowaną szczelinę (nie zilustrowano) w pierścieniu ustalającym 32. Następnie, narzędzie montażowe 40 zostaje przesunięte nad pierścieniem ustalającym 32, celem ściśnięcia pierścienia ustalającego osiowo do dołu, na Fig. 6b. Wymusza to przechodzenie końca pierścienia ustalającego 32 oddalonego od elementu składowego 30 poza kołnierz 34, skutkiem czego koniec opierścienia ustalającego opiera się o powierzchnię kołnierza 34 skierowaną w stronę kołnierza 33. Osiowe ściśnięcie pierścienia ustalającego może wystąpić ze względu na to, że średnica otworu 41 w narzędziu montażowym 40 jest dostatecznie szeroka, aby przepuścić kołnierz 34, lecz jest węższa niż całkowita średnica pierścienia ustalającego 32 włączając w to występy 35. W ten sposób narzędzie 40 będzie opierać się o te występy 35, odkształcając pierścień ustalający osiowo i umożliwiając jego końcowi przejście przez kołnierz 34. [0022] Wynik tego zilustrowano na Fig. 6d, gdzie koniec pierścienia ustalającego 32 oddalony od elementu składowego 30 opiera się o powierzchnię kołnierza 34, który zastępuje kołnierz 33. W tym położeniu pierścień ustalający 32 nie może przemieszczać się osiowo ku górze, na Fig. 6d. Co więcej, przemieszczenie osiowe pierścienia ustalającego 32 pomiędzy położeniem przedstawionym na Fig. 6c a przedstawionym na Fig. 6d powoduje, że występy 35 są zmuszane do dociśnięcia do elementu składowego 30, skutkiem czego działają na ten element składowy siłą dociskającą, która już została opisana, a która ma zarówno składową promieniową jak i osiową. Na koniec, narzędzie zostaje usunięte, a struktura odpowiada tej, którą zilustrowano na Fig. 6d, która również jest taka sama jak na Fig. 5. [0023] Składanie w całość przykładu realizacji według Fig. 4 może być identyczne, chociaż przemieszenie pierścienia ustalającego pomiędzy położeniem przedstawionym na Fig. 6c a przedstawionym na Fig. 6d będzie powodowało odkształcenie występów 35 na narożu 36, co już zostało wspomniane. [0024] W powyżej omówionych przykładach realizacji wynalazku, pierścień szczelinowy jest pierścieniem ustalającym i może on być konwencjonalnym pierścieniem ustalającym. Niemniej jednak, przedmiotowy wynalazek nie zostaje ograniczony do zastosowania konwencjonalnych pierścieni ustalających, a inne postaci pierścienia szczelinowego, jakie mogą być wykorzystywane w przedmioto-
- 6 - wym wynalazku, zostaną teraz opisane w nawiązaniu do Figur 7a do 7e. Należy jednak mieć na uwadze to, że przedmiotowy wynalazek nie zostaje ograniczony do tych szczególnych konfiguracji pierścieni. [0025] Tak zatem Fig. 7a przedstawia zmodyfikowany pierścień ustalający 50 mający wokół wiele występów 51. Te występy 51 są większe niż zwykle w pierścieniu ustalającym, dzięki czemu nadają pierścieniowi większą wytrzymałość na ściskanie osiowe, jakie będzie występowało w położeniu np. przedstawionym na Fig. 4. Niemniej jednak, występy 51 skutecznie tworzą podobny do fali profil obwodowy z osiowym punktem środkowym pierścienia 50. Na Fig. 7a przedstawiono, że pierścień 50 ma w sobie szczelinę 52, jak jest to konwencjonalnie stosowane w przypadku pierścienia ustalającego. [0026] Na Fig. 7d przedstawiono modyfikację pierścienia według 7a, a te same oznaczenia liczbowe zostały wykorzystane do wskazania odpowiadających sobie części. Niemniej jednak, w przypadku pierścienia przedstawionego na Fig. 7b, występuje obwodowe żeberko 53 w sąsiedztwie jednego końca osiowego pierścienia 50. Gdy pierścień 50 jest wykorzystywany w przedmiotowym wynalazku, to żeberko 53 będzie znajdowało się w sąsiedztwie kołnierza 34 przedstawionego na Figurach 4 albo 5. Obecność tego żeberka 53 zapewnia pewną sprężystość osiową dla pierścienia 50, pod tym względem, że żeberko 53 może zostać odkształcone, gdy pierścień 50 znajduje się pod wpływem obciążenia osiowego, lecz to odkształcenie będzie generowało siłę przeciwną, działającą popychająco na występy 51 pierścienia 50 wciskając je na element składowy 30. [0027] W warunkach normalnych, pierścień ustalający jest, za wyjątkiem swoich występów, prosty w kierunku osiowym. Zatem na przykład na Fig. 7a części 54 pierścienia pomiędzy występami 51 są równoległe do osi. Fig. 7c następnie przedstawia zmodyfikowany pierścień ustalający 60 z występami 61 oraz szczeliną 62, które są zasadniczo podobne do pierścienia ustalającego według Fig. 7a, za wyjątkiem tego, że pierścień jest łukowaty. Zatem części 64 pomiędzy występami 61 nie są równoległe do osi pierścienia 60, lecz są w taki sposób zakrzywione, że ich końce znajdują się bliżej osi pierścienia 60 niż ich punktu środkowego. Układ według Fig. 7c może być zatem uważany za modyfikowany pierścień ustalający, chociaż nie jest typowe, aby pierścień ustalający był łukowato zakrzywiony w taki sposób. [0028] Chociaż pierścień szczelinowy według Fig. 7a jest pierścieniem ustalającym, a pierścienie według Figur 7b oraz 7c mogą być uważane za modyfikowane pierścienie ustalające, szczelina według Fig. 7d nie stanowi w ogóle pierścienia ustalającego. Zamiast tego, pierścień 70 ma pojedyncze obwodowe żeberko 71, który tworzy występ wokół pierścienia 70. I tu ponownie, pierścień ma w sobie szczelinę 72, lecz w układzie według Fig. 7b żeberko 71 musi zapewniać zarówno sprężystość osiową dla pierścienia 70 jak i dostateczną siłę sprzęgania z elementem składowym 30 wykorzystywanym w układach według Fig. 4 albo 5. Żeberko 71 sprzęga zatem element składowy 30 w sposób, który pozwala na generowanie zarówno osiowej składowej siły jak i promieniowej. [0029] Na koniec, na Fig. 7e przedstawiono pierścień szczelinowy, który łączy w sobie pewne cechy pierścienia według Fig. 7d z pierścieniem ustalającym. Ma on na sobie środkowe żeberko 81, a także szczelinę 82. Niemniej jednak po każdej stronie żeberka znajdują się występy 83, usytuowane w sposób podobny jak w przypadku pierścienia ustalającego. Niemniej jednak, jak można zaobserwować na
- 7 - podstawie Fig. 7e, występy te mają powierzchnię zewnętrzną, która jest pochylona względem osi pierścienia 80, przy pochyleniu występów 83 powyżej oraz poniżej żeberka 81 w przeciwnych kierunkach. W przypadku takiego układu, żeberka 83, które znajdują się poniżej żeberka 81, gdy pierścień 80 jest zamontowany na kołku obrotowym 31, sprzęgają element składowy 30 i działają zarówno osiową jak i promieniową składową siły, ze względu na ich pochylenie względem osi pierścienia 80. [0030] Można zaobserwować, że pierścienie według Figur 7a, 7c, 7d oraz 7e mogą być odwracane i nadal są wykorzystywane w układach według Figur 4 oraz 5, lecz pierścień według Fig. 7b ma pewien kierunek, pod tym względem, że żeberko 53 musi znajdować się przy końcu pierścienia 50 znajdującym się najbliżej kołnierza 34. Jolanta Górczak Rzecznik patentowy
- 8 - Zastrzeżenia patentowe 1. Sposób montowania elementu skandowego (30) na trzpieniu obrotowym lub kołku (31), przy czym ten element składowy ma otwór (37, 38) w nim wykonany, a trzpień obrotowy lub kołek (31) ma pierwszy kołnierz (33), przy czym ten sposób obejmuje: montowanie elementu składowego (30) na trzpieniu obrotowym lub kołku (31) w taki sposób, że część trzpienia obrotowego lub kołka (31) przechodzi przez otwór (37, 38), przy czym montowanie jest takie, aby spowodować opieranie się elementu składowego (30) o kołnierz (33); a także montowanie pierścienia (32) na trzpieniu obrotowym lub kołku, przy czym pierścień (32) jest pierścieniem szczelinowym z jednym lub więcej występami (35) odchodzącymi od niego promieniowo na zewnątrz, znamienny tym, że montowanie pierścienia (32) jest takie, że krawędź pierścienia (32) oddalona od elementu składowego (30) opiera się o element oporowy (34), a co najmniej jeden występ (35) sprzęga narożnik (36) otworu (37), celem działania siłą na element składowy (30), która to siła jest pochylona w zarówno promieniowym jak i osiowym kierunku trzpienia obrotowego lub kołka (31). 2. Sposób według zastrz. 1, w którym element oporowy stanowi drugi kołnierz (34) trzpienia obrotowego lub kołka (31), natomiast montowanie elementu składowego (30) na trzpieniu obrotowym lub kołku (31) jest takie, że ten drugi kołnierz (34) przechodzi przez otwór (37, 38). 3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, w którym występy (35) częściowo odkształcają się pod wpływem działania siły na element składowy (30). 4. Sposób według zastrz. 1, 2 albo 3, w którym otwór (37) jest cylindryczny. 5. Sposób według zastrz. 1, 2 albo 3, w którym otwór (38) jest zwężony stożkowo w taki sposób, że jego wylot znajdujący się najbliżej kołnierza (33) jest mniejszy niż jego wylot znajdujący się najbliżej elementu oporowego. 6. Sposób według zastrz. 2, w którym narzędzie montażowe (40) jest wykorzystywane w etapie montowania pierścienia (32) na trzpieniu obrotowym lub kołku, przy czym to narzędzie montażowe (40) ma otwór (41) o średnicy dostatecznie szerokiej, aby przepuszczać drugi kołnierz (34), lecz węższej niż całkowita średnica pierścienia (32), włączając w to występy (35). 7. Sposób według któregokolwiek z zastrz. 1 do 6, w którym pierścień (32) jest pierścieniem ustalającym, zawierającym wiele wymienionych występów (35) wokół swojego obwodu, przy czym te występy (35) są rozmieszczone w regularnych odstępach, wyznaczając podobny do falki profil obwodowy.
- 9-8. Sposób według któregokolwiek z zastrz. 1 do 7, w którym element składowy (30) jest ramieniem roboczym (10) zespołu napędowego dysku twardego, a trzpień obrotowy lub kołek stanowi część zespołu trzpienia obrotowego w zespole napędowym dysku twardego. 9. Zespół zawierający: element składowy (30) zamontowany na trzpieniu obrotowym lub kołka (31), przy czym ten element składowy (31) ma w sobie wykonany otwór (37, 38), a trzpień obrotowy lub kołek (31) ma na sobie pierwszy kołnierz (33), przy czym element składowy (30) opiera się o pierwszy kołnierz (33), a część trzpienia obrotowego lub kołka (31) wystaje przez otwór (37, 38); a także pierścień (32) zamontowany na trzpieniu obrotowym lub kołku (31), przy czym ten pierścień (32) jest pierścieniem szczelinowym z jednym lub więcej występami (35) odchodzącymi od niego promieniowo na zewnątrz, znamienny tym, że krawędź pierścienia (32) oddalona od elementu składowego (30) opiera się o element oporowy (34), a co najmniej jeden występ (35) sprzęga narożnik (36) otworu (37), celem działania siłą na element składowy (30), przy czym siłą ta jest pochylona zarówno w kierunku promieniowym jak i osiowym trzpienia obrotowego lub kołka (31). 10. Zespół według zastrz. 9, w którym element oporowy stanowi drugi kołnierz (34) trzpienia obrotowego lub kołka (31). 11. Zespół według zastrz. 9 albo 10, w którym otwór jest cylindryczny. 12. Zespół według zastrz. 9 albo 10, w którym otwór (38) jest zwężony stożkowo w taki sposób, że jego wylot znajdujący się najbliżej pierwszego kołnierza (33) jest mniejszy niż jego wylot znajdujący się najbliżej elementu oporowego (34). 13. Zespół według któregokolwiek z zastrz. 9 do 12, w którym pierścień (32) jest pierścieniem ustalającym zawierającym wiele wymienionych występów (35) rozmieszczonych wokół swojego obwodu, przy czym te występy (35) są rozmieszczone w regularnych odstępach, wyznaczając podobny do fali profil obwodowy. 14. Zespół według zastrz. 13, w którym pierścień ustalający ma żeberko obwodowe (53). 15. Zespół napędowy dysku twardego, zawierający zespół według któregokolwiek z zastrz. 9 do 14, w którym element składowy (30) stanowi ramię robocze (10), a trzpień obrotowy lub kołek (31) stanowi część zespołu trzpienia obrotowego w zespole napędowym dysku twardego. Jolanta Górczak Rzecznik patentowy
- 10 - Jolanta Górczak Rzecznik patentowy
- 11 - Jolanta Górczak Rzecznik patentowy
- 12 - Jolanta Górczak Rzecznik patentowy
- 13 - Jolanta Górczak Rzecznik patentowy
- 14 - Jolanta Górczak Rzecznik patentowy