Analiza szeregów czasowych: 5. Liniowe modele stochastyczne

Podobne dokumenty
Analiza szeregów czasowych: 7. Liniowe modele stochastyczne

Analiza szeregów czasowych: 6. Liniowe modele niestacjonarne

Szeregi czasowe, analiza zależności krótkoi długozasięgowych

Finansowe szeregi czasowe

Wstęp do metod numerycznych Uwarunkowanie Eliminacja Gaussa. P. F. Góra

3. Analiza własności szeregu czasowego i wybór typu modelu

WYKŁAD: Szeregi czasowe I. Zaawansowane Metody Uczenia Maszynowego

Wstęp do metod numerycznych Zagadnienia wstępne Uwarunkowanie. P. F. Góra

Wprowadzenie do szeregów czasowych i modelu ARIMA

Stacjonarność Integracja. Integracja. Integracja

Wykład 3 Równania rózniczkowe cd

VI. Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów

Analiza szeregów czasowych: 2. Splot. Widmo mocy.

Ekonometria. Modelowanie szeregów czasowych. Stacjonarność. Testy pierwiastka jednostkowego. Modele ARDL. Kointegracja. Jakub Mućk

Co trzeba wiedzieć korzystając z modelu ARIMA i które parametry są kluczowe?

2. Założenie niezależności zakłóceń modelu - autokorelacja składnika losowego - test Durbina - Watsona

Liczby zespolone. P. F. Góra (w zastępstwie prof. K. Rościszewskiego) 27 lutego 2007

Równania różniczkowe. Notatki z wykładu.

Układy równań liniowych

Analiza szeregów czasowych: 2. Splot. Widmo mocy.

Ekonometria Wykład 5. Procesy stochastyczne, stacjonarność, integracja. Dr Michał Gradzewicz Katedra Ekonomii I KAE

Przyczynowość Kointegracja. Kointegracja. Kointegracja

1.1 Przegląd wybranych równań i modeli fizycznych. , u x1 x 2

czyli o szukaniu miejsc zerowych, których nie ma

REGRESJA LINIOWA Z UOGÓLNIONĄ MACIERZĄ KOWARIANCJI SKŁADNIKA LOSOWEGO. Aleksander Nosarzewski Ekonometria bayesowska, prowadzący: dr Andrzej Torój

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 2

Prognozowanie i Symulacje. Wykład VI. Niestacjonarne szeregi czasowe

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 3. Numeryczne zagadnienie własne

Zagadnienia brzegowe dla równań eliptycznych

Równania różniczkowe liniowe wyższych rzędów o stałych współcz

Transformaty. Kodowanie transformujace

Analiza szeregów czasowych: 4. Filtry liniowe

Metody numeryczne rozwiązywania równań różniczkowych

Wprowadzenie Model ARMA Sezonowość Prognozowanie Model regresji z błędami ARMA. Modele ARMA

Wyk lad 7 Baza i wymiar przestrzeni liniowej

2. P (E) = 1. β B. TSIM W3: Sygnały stochastyczne 1/27

UKŁADY RÓWNAŃ LINIOWYCH

Przykładowe zadania z teorii liczb

VII. Elementy teorii stabilności. Funkcja Lapunowa. 1. Stabilność w sensie Lapunowa.

Informacja o przestrzeniach Hilberta

Równania różniczkowe liniowe II rzędu

Zaawansowane metody numeryczne Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 4. Równania różniczkowe zwyczajne podstawy teoretyczne

III. Układy liniowe równań różniczkowych. 1. Pojęcie stabilności rozwiązań.

Analiza szeregów czasowych: 3. Filtr Wienera

Rozdział 2: Metoda największej wiarygodności i nieliniowa metoda najmniejszych kwadratów

FUNKCJA KWADRATOWA. 1. Definicje i przydatne wzory. lub trójmianem kwadratowym nazywamy funkcję postaci: f(x) = ax 2 + bx + c

Metoda rozdzielania zmiennych

dr inż. Ryszard Rębowski 1 WPROWADZENIE

Wstęp do metod numerycznych Zagadnienia wstępne Uwarunkowanie. P. F. Góra

Analiza matematyczna dla informatyków 3 Zajęcia 14

INTERPOLACJA I APROKSYMACJA FUNKCJI

Równania różniczkowe wyższych rzędów

2. Kombinacja liniowa rozwiązań zeruje się w pewnym punkcie wtedy i tylko wtedy, gdy zeruje się w każdym punkcie.

Projekt Era inżyniera pewna lokata na przyszłość jest współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego

Matematyka 2. Równania różniczkowe zwyczajne rzędu drugiego

Wykład z równań różnicowych

Rozwiązywanie zależności rekurencyjnych metodą równania charakterystycznego

Laboratorium Mechaniki Technicznej

CIĄGI wiadomości podstawowe

Metody dekompozycji macierzy stosowane w automatyce

Rozwiązania zadań testowych. a n, że a 1 = 5 oraz a n = 100. Podać sumy następujących n=1

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Równania różniczkowe zwyczajne podstawy teoretyczne. P. F. Góra

Arytmetyka. Działania na liczbach, potęga, pierwiastek, logarytm

Uogolnione modele liniowe

x x 1. Przedmiot identyfikacji System x (1) x (2) : x (s) a 1 a 2 : a s mierzone, a = zestaw współczynników konkretyzujacych F ()

Kalibracja. W obu przypadkach jeśli mamy dane, to możemy znaleźć równowagę: Konwesatorium z Ekonometrii, IV rok, WNE UW 1

1 Równania różniczkowe zwyczajne o rozdzielonych zmiennych

Katedra Fizyki Ciała Stałego Uniwersytetu Łódzkiego. Ćwiczenie 2 Badanie funkcji korelacji w przebiegach elektrycznych.

Ekonometria dynamiczna i finansowa Kod przedmiotu

Komputerowa analiza zagadnień różniczkowych 1. Równania różniczkowe zwyczajne podstawy teoretyczne. P. F. Góra

TEORIA OBWODÓW I SYGNAŁÓW LABORATORIUM

Rozdział 2. Liczby zespolone

wprowadzenie do analizy szeregów czasowych

Ekonometria. Modelowanie szeregów czasowych. Stacjonarność. Testy pierwiastka jednostkowego. Modele ARDL. Kointegracja. Jakub Mućk

Modele ARIMA prognoza, specykacja

Modelowanie ekonometryczne

Agata Boratyńska Statystyka aktuarialna... 1

Równania różniczkowe cząstkowe drugiego rzędu

Materiał dla studentów Wprowadzenie do modeli ARMA/ARIMA (na przykładzie zwrotów z instrumentów finansowych)

Wstęp do metod numerycznych Zagadnienia wstępne Uwarunkowanie. P. F. Góra

Wyk lad 6 Podprzestrzenie przestrzeni liniowych

RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE ZWYCZAJNE

1 Modele ADL - interpretacja współczynników

WIELOMIANY I FUNKCJE WYMIERNE

27. RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE CZĄSTKOWE

0.1 Modele Dynamiczne

Podczas zajęć będziemy zajmować się głownie procesami ergodycznymi zdefiniowanymi na przestrzeniach ciągłych.

EGZAMIN MAGISTERSKI, 18 września 2013 Biomatematyka

Metoda największej wiarygodności

Wyznaczanie bezwzględnej aktywności źródła 60 Co. Tomasz Winiarski

Funkcje charakterystyczne zmiennych losowych, linie regresji 1-go i 2-go rodzaju

Notatki z Analizy Matematycznej 3. Jacek M. Jędrzejewski

Zawansowane modele wyborów dyskretnych

Transformata Laplace a to przekształcenie całkowe funkcji f(t) opisane następującym wzorem:

PROGNOZA WYSTĄPIENIA WSTRZĄSU ZA POMOCĄ SZEREGÓW CZASOWYCH. 1. Wprowadzenie. Zdzisław Iwulski* Górnictwo i Geoinżynieria Rok 31 Zeszyt 3/1 2007

MECHANIKA II. Drgania wymuszone

Wyk ad II. Stacjonarne szeregi czasowe.

Finanse i Rachunkowość studia niestacjonarne/stacjonarne Model Przepływów Międzygałęziowych

Podstawy Automatyki. wykład 1 ( ) mgr inż. Łukasz Dworzak. Politechnika Wrocławska. Instytut Technologii Maszyn i Automatyzacji (I-24)

Wykład 2. Przykład zastosowania teorii prawdopodobieństwa: procesy stochastyczne (Markova)

Transkrypt:

Analiza szeregów czasowych: 5. Liniowe modele stochastyczne P. F. Góra http://th-www.if.uj.edu.pl/zfs/gora/ semestr letni 2006/07

Dwa rodzaje modelowania 1. Modelowanie z pierwszych zasad. Znamy prawa rzadz ace jakimś zjawiskiem (fizycznym, biologicznym, procesem społecznym), na ich podstawie, dokonujac odpowiednich idealizacji, tworzymy model szczegółowy. Często uwzględniamy zaburzenie stochastyczne. 2. Modelowanie stochastyczne. Nie znamy praw rzadz acych jakimś procesem, znamy tylko szereg czasowy będacy wynikiem tego procesu. Wiemy lub zakładamy przy tym, iż w procesie uczestniczy bardzo wielu agentów, którzy dokonuja przypadkowych decyzji, ale jakiś mechanizm sprawia, że wynikowy, uśredniony proces wykazuje pewne regularności. Obserwujac owe regularności w szeregu czasowym, chcemy poznać pewne charakterystyki mechanizmu odpowiedzialnego za jego wygenerowanie. 5. Liniowe modele stochastyczne 2

Liniowe modele stochastyczne Niech {y n } N n=1 będzie pewnym ciagiem danych pomiarowych. Nie znamy mechanizmu, który wygenerował ten szereg. Przypuszczamy, że jest on mocno zaszumiony. Jeżeli szereg {y n } N n=1 jest stacjonarny, próbujemy przedstawić go w postaci y n = β 1 y n 1 + β 2 y n 2 + + β p y n p + α 0 η n + α 1 η n 1 + + α q η n q, (1) gdzie {η k } jest białym szumem. Model (1) próbuje przedstawić rzeczywisty szereg czasowy w postaci odfiltrowanego białego szumu. Proces (1) nazywam procesem ARMA(p, q) (AutoRegressive Moving Average autoregresywny proces średniej ruchomej). W ogólności zamiast białego szumu, szereg {η k } mógłby być dowolnym stacjonarnym sygnałem o znanych własnościach. 5. Liniowe modele stochastyczne 3

Przykład procesu ARMA(3,2) 5 4 white noise ARMA(3,2) 3 2 1 0-1 -2-3 -4-5 -6 50 100 150 200 250 n 5. Liniowe modele stochastyczne 4

Funkcja korelacji W teorii funkcję korelacji wylicza się średniujac po realizacjach procesu stochastycznego, który odpowiada za wygenerowanie tego szeregu: ρ(i) = 1 N i N j=i+1 y j i y j / 1 N N yj 2 j=1 W praktyce mamy dana tylko jedna realizację naszego szeregu i dlatego obliczona funkcja korelacji może się różnić od wartości teoretycznej. (2) 5. Liniowe modele stochastyczne 5

Funkcja korelacji powyższego procesu 1.0 0.9 pojedyncza realizacja 0.8 0.7 0.6 ρ(j) 0.5 0.4 0.3 0.2 0.1 0.0 0 8 16 24 32 j 5. Liniowe modele stochastyczne 6

Widmo mocy powyższego procesu 10 0 pojedyncza realizacja wiele realizacji 10-1 10-2 P(f) 10-3 10-4 10-5 10-6 2-6 2-5 2-4 2-3 2-2 2-1 f 5. Liniowe modele stochastyczne 7

Warunek stacjonarności procesu ARMA Proces (1) ma postać filtru IIR, a zatem Proces (1) jest stacjonarny wtedy i tylko wtedy gdy pierwiastki równania λ p β 1 λ p 1 β 2 λ p 2 β p = 0 (3) leża wewnatrz okręgu jednostkowego. 5. Liniowe modele stochastyczne 8

Procesy autoregresywne AR(p) Jeżeli proces ARMA nie ma średniowania szumu, nazywamy go procesem autoregresywnym: y n = β 1 y n 1 + β 2 y n 2 + + β p y n p + α 0 η n. (4) Aby obliczyć jego funkcję autokorelacji, mnożę (4) przez y n m i średniuję po realizacjiach szumu: y n m y n = β 1 y n m y n 1 + + β p yn m y n p + α0 y n m η n. (5) Ostatni człon w (5) znika, gdyż y n m nie może zależeć od późniejszego od siebie szumu. 5. Liniowe modele stochastyczne 9

Dzielac (5) przez wariancję yn 2, dostajemy równanie na funkcję korelacji procesu AR(p): ρ m = β 1 ρ m 1 + β 2 ρ m 2 + + β p ρ m p (6) Z teorii równań różnicowych wiemy, że rozwiazanie równania różnicowego (6) ma postać ρ m = p j=1 A j λ m j, (7) gdzie λ j sa rozwiazaniami równania (3). Z uwagi na wymaganie stabilności, j : λ j < 1, a zatem możemy napisać λ j = e τ je 2πif j, gdzie j : τ j > 0. 5. Liniowe modele stochastyczne 10

Funkcja korelacji procesu autoregresywnego Ponieważ równanie (3) ma współczynniki rzeczywiste, jego pierwiastki sa albo rzeczywiste, albo parami sprzężone. Wobec tego stałe A j można dobrać tak, aby ρ m było rzeczywiste. Ostatecznie stwierdzamy, że Funkcja korelacji procesu autoregresywnego ma postać kombinacji liniowej zanikajacych eksponent i tłumionych sinusoid: ρ m = A j e mτ j + Aj e mτ j sin(2πf j m + φ j ). (8) 5. Liniowe modele stochastyczne 11

Widmo procesu autoregresywnego Widmo procesu autoregresywnego otrzymujemy natychmiast z funkcji przejścia odpowiedniego filtru: P (f) = 1 p n=1 α 2 0 β n e 2πinf 2, 0 f 1 2,. (9) 5. Liniowe modele stochastyczne 12

Równania Yule a-walkera W równaniu (6) podstawmy m = 1. Dostaniemy ρ 1 = β 1 ρ 1 1 + β 2 ρ 1 2 +... β p ρ 1 p = β 1 + β 2 ρ 1 +... β p ρ p 1, (10) gdyż na mocy stacjonarności ρ j = ρ j. Jeżeli zrobimy tak dla m = 1,..., p, dostaniemy równania Yule a-walkera: 1 ρ 1 ρ 2 ρ p 1 ρ 1. 1. ρ 1. ρ p 2. ρ p 1 ρ p 2 ρ p 3 1 β 1 β 2. β p = ρ 1 ρ 2. ρ p. (11) 5. Liniowe modele stochastyczne 13

Teoretycznie, znajac funkcję korelacji ρ m, możemy stad obliczyć parametry procesu β j. W praktyce nie znamy funkcji korelacji ρ m, możemy tylko używać korelacji doświadczalnej, wyliczonej z jedynej znanej nam realizacji procesu: r m = 1 N m N i=m+1 y i m y i / 1 N N yi 2 i=1. (12) r m podstawiamy do równania Yule a-walkera (11), skad wyliczamy przybliżone wartości współczynników β i. Jest jednak poważny problem: Skad mamy wiedzieć jaki jest rzad procesu, czyli jaki jest rozmiar układu równań (11)? 5. Liniowe modele stochastyczne 14

Funkcja autokorelacji czastkowej Funkcja autokorelacji procesu AR(p) ma rozwinięcie nieskończone, zależy jednak od p liniowo niezależnych funkcji. Załóżmy, że proces jest rzędu k. Wówczas równania Yule a-walkera maja postać 1 ρ 1 ρ 2 ρ k 1 ρ 1. 1. ρ 1. ρ k 2. ρ k 1 ρ k 2 ρ k 3 1 ϕ k1 ϕ k2. ϕ kk = ρ 1 ρ 2. ρ k. (13) ϕ kk nazywam funkcja autokorelacji czastkowej. Dla procesu AR rzędu p, ϕ kk 0 dla k p i ϕ kk 0 dla k > p. W praktyce zamiast ρ m używamy r m, co oczywiście utrudnia podjęcie decyzji o rzędzie procesu 5. Liniowe modele stochastyczne 15

Przykład 5 4 Pewien proces AR 1 correlations partial correlations 3 0.8 2 1 0.6 0 0.4-1 -2 0.2-3 -4 0 64 128 192 256 0 0 2 4 6 8 10 12 14 16 Parametry wyestymowane: p = 3: β 1 = 0.415, β 2 = 0.003, β 3 = 0.470 p = 4: β 1 = 0.474, β 2 = 0.149, β 3 = 0.530, β 4 = 0.015 Parametry prawdziwe : p = 3: β 1 = 0.500, β 2 = 0.125, β 3 = 0.500 5. Liniowe modele stochastyczne 16

Proces AR(1) y n = β 1 y n 1 + α 0 η n (14) 1 < β 1 < 1. Funkcja korelacji (m > 0): y n y n m = β 1 y n 1 y n m + α 0 η n y n m (15) ρ m = β 1 ρ m 1 (16) ρ m = β 1 m = (sgn(β 1 )) m e m ln β 1 (17) 5. Liniowe modele stochastyczne 17

y n = 0.75y n 1 + η n 4 AR(1) "a" GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 18

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 19

y n = 0.75y n 1 + η n 4 AR(1) "b" GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 20

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 21

Proces AR(2) Postępujac jak poprzednio y n = β 1 y n 1 + β 2 y n 2 + α 0 η n (18) ρ i = β 1 ρ i 1 + β 2 ρ i 2 (19) Rozwiazaniem jest albo suma dwu członów zanikajacych potęgowo ( dwie eksponenty ), albo pewne zanikajace rozwiazanie znakozmienne ( drgania tłumione ). To, że korelacja zanika, jest zagwarantowane przez warunki stacjonarności. 5. Liniowe modele stochastyczne 22

y n = 0.75y n 1 0.05y n 2 + η n 4 AR(2) "a" GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 23

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 24

y n = 0.75y n 1 0.5y n 2 + η n 4 AR(2) "b" GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 25

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 26

Procesy średniej ruchomej MA(q) Dla procesu y n = α 0 η n + α 1 η n 1 + + α q η n q (20) otrzymujemy y n y n i = Funkcja korelacji urywa się dla i > q: ρ i = q j=0 α i +α 1 α i 1 + +α q i α q 1+α 2 1 + +α2 q α j ηn j y n i 0 i > q Funkcja autokorelacji czastkowej zanika. i = 1, 2,..., q (21) (22) 5. Liniowe modele stochastyczne 27

y n = 0.25η n + 0.5η n 1 + 0.25η n 2 4 MA(3) "a" GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 28

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 29

y n = 0.25η n + 0.5η n 1 + 0.25η n 2 4 MA(3) "b" GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 30

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 31

Procesy ARMA(p, q) Warunkiem stacjonarności procesu ARMA jest stacjonarność części autoregresywnej. Widmo procesu ARMA otrzymujemy z funkcji przejścia odpowiedniego filtru IIR: P (f) = q n=0 1 p n=1 α n e 2πinf β n e 2πinf 2, 0 f 1 2. (23) 5. Liniowe modele stochastyczne 32

y n = 0.75y n 1 + 0.25η n + 0.5η n 1 + 0.25η n 2 4 ARMA(1,3) GWN 2 0-2 -4 20 40 60 80 100 120 5. Liniowe modele stochastyczne 33

1 N=2 7 N=2 14 0.5 0-0.5-1 0 2 4 6 8 10 12 14 5. Liniowe modele stochastyczne 34

Kryteria identyfikacji rzędu procesu Rodzaj procesu Fukcja autokorelacji Funkcja autokorelacji czastkowej AR(p) zanika (nieskończona) urywa się (skończona) MA(q) urywa się (skończona) zanika (nieskończona) ARMA(p,q) zanika (nieskończona) zanika (nieskończona) 5. Liniowe modele stochastyczne 35