OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA. CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU

Transkrypt

1 pieczątka jednostki organizacyjnej OPIS PRZEDMIOTU, PROGRAMU NAUCZANIA ORAZ SPOSOBÓW WERYFIKACJI EFEKTÓW KSZTAŁCENIA CZEŚĆ A * (opis przedmiotu i programu nauczania) OPIS PRZEDMIOTU Nazwa przedmiotu Pomoc psychologiczna Wydział Wydział Pedagogiki i Psychologii Instytut/Katedra Instytut Psychologii/Katedra Psychologii Klinicznej Kierunek Psychologia Specjalność/specjalizacja Poziom kształcenia jednolite studia magisterskie Profil ogólnoakademicki Forma studiów stacjonarne Rok/semestr III 5 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego przedmiot/ koordynatora przedmiotu Liczba godzin dydaktycznych i formy zajęć Liczba punktów ECTS Rygory zaliczenia Typ przedmiotu Język wykładowy Przedmioty wprowadzające i wymagania wstępne Dr Joanna Lessing-Pernak 45 godzin wykładów, 30 godzin laboratoriów egzamin, zaliczenie z oceną przedmiot z zakresu nauk podstawowych, ogólny polski brak Efekty kształcenia Efekty kierunkowe Efekty przedmiotowe K_W11 - Student posiada wiedzę W01 - Student poznaje podstawowe teoretyczną właściwą dla danego obszaru zagadnienia z zakresu pomocy psychologii stosowanej w zakresie psychologicznej. diagnostyki, pomocy i prewencji oraz zna problemy i zadania związane z działalnością zawodową w danym obszarze praktyki K_U05 - Student potrafi stosować wiedzę U01 - Student zdobywa praktyczne teoretyczną w analizie i wyjaśnianiu oraz umiejętności w zakresie różnorodnych rozwiązywaniu problemów właściwych teoretycznie technik i form pomocy dla danego obszaru psychologii psychologicznej. stosowanej: problemów klinicznych, wychowawczych i społecznych K_U08 - Student potrafi rozpoznawać U02 - Student potrafi rozpoznawać zjawiska zjawiska psychopatologiczne, przeprowadzić psychopatologiczne, przeprowadzać postępowanie diagnostyczne oraz postępowanie diagnostyczne oraz tworzyć

2 tworzyć scenariusze postępowania profilaktycznego i pomocowego dla osób z różnych grup ryzyka i zaburzeń psychicznych K_K02 - Student przejawia postawę etyczną w postępowaniu diagnostycznym i pomocowym oraz w działalności naukowej, publikacyjnej i eksperckiej. K_K03 - Student jest otwarty na potrzeby osób w złej sytuacji życiowej czy należących do różnych grup ryzyka zaburzeń, osób i grup społecznych przejawiających różnego rodzaju odmienność i dyskryminowanych oraz wykazuje gotowość do wspomagania jednostek i struktur społecznych, inicjowania takich działań i ujawnia postawę przedsiębiorczości. scenariusze postępowania profilaktycznego i pomocowego dla osób z różnych grup ryzyka i zaburzeń psychicznych. K01 - Wykłady i konwersatoria kształtują postawę kompetentnego, profesjonalnego udzielania pomocy psychologicznej ze szczególnym uwzględnieniem aspektów etycznych. K02 Student jest otwarty na potrzeby osób w trudnej sytuacji życiowej czy należących do różnych grup ryzyka zaburzeń, osób i grup społecznych.... podpis prowadzącego/koordynatora przedmiotu

3 Nazwa przedmiotu Wydział Instytut/Katedra Kierunek Specjalność/specjaliza cja Opisywana forma zajęć Liczba godzin dydaktycznych PROGRAM NAUCZANIA PRZEDMIOTU Rok akademicki: 2015/2016 Semestr: zimowy Pomoc psychologiczna Wydział Pedagogiki i Psychologii Instytut Psychologii/Katedra Psychologii Klinicznej Psychologia Laboratorium 30 Tytuł /stopień naukowy (zawodowy). Imię i nazwisko prowadzącego zajęcia Dr Anna Kobierecka-Dziamska Dr Ewa Wojtynkiewicz Treści programowe realizowane podczas zajęć 1. Kierunki i etapy rozwoju zawodowego psychologów. Ścieżka trenerska, ścieżka psychoterapeutyczna, biegły sądowy, specjalizacja w zakresie psychologii klinicznej, psychologia sportu, socjoterapia, interwencja kryzysowa, i inne. Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Psycholog a psychoterapeuta. Doskonalenie umiejętności i warsztatu we własnym zakresie: superwizja indywidualna, superwizja grupowa, grupy Balinta. 2. Czym jest profesjonalna pomoc psychologiczna. Poradnictwo psychologiczne. Psychoedukacja. Psychoterapia. 3. Kontrowersje wokół wybranych szkół/podejść psychoterapeutycznych (NLP, Hellinger, psychologia pozytywna, psychoanaliza, podejście poznawczo-behawioralne, terapia prowokatywna itp.). 4. Pomoc psychologiczna a neuronauka. 5. Grupowe formy pomocy psychologicznej. Psychoterapia grupowa. Przegląd różnych rodzajów grup i form pracy z grupą. Organizacja procesu leczenia w małej grupie pacjentów. Czynniki leczące w psychoterapii grupowej. Podejścia, techniki, zasady. Podstawowe procesy i zjawiska w grupie terapeutycznej. Zadania terapeuty w pracy z grupą. Proces terapeutycznego rozwoju grupy. Charakterystyka funkcjonowania grupy w poszczególnych stadiach i problemy, jakie mogą się pojawić. 6. Dzieci, młodzież i rodzice jako odbiorcy pomocy psychologicznej: kontekst rozwoju, potrzeby, oczekiwania, motywacja do pomocy. 7. Pomoc w sytuacji kryzysu. Molestowanie seksualne, przemoc psychiczna, fizyczna, przemoc w rodzinie, rozwód, śmierć członka rodziny, utrata bliskiej osoby, samobójstwo. dyskusja, analiza i interpretacja tekstów źródłowych, indywidualne projekty Metody dydaktyczne studenckie (prace semestralne) Metody i kryteria kolokwium, praca semestralna oceniania Rygor zaliczenia zaliczenie z oceną Literatura podstawowa 1. Aleksandrowicz, J. (2010). Superwizja w kształceniu psychoterapeutów. Psychoterapia, 3(154), Artykuł Mazidła dla duszy. Wysokie Obcasy Extra r Badura-Madej, W. (1996). (wybór i oprac.). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Warszawa: Interart (s ) 4. Badura-Madej, W. (oprac.) (1999). Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej. Poradnik dla pracowników socjalnych. Katowice: Śląsk 5. Badura-Madej, W., Dobrzyńska-Mesterhazy, A. (2002). Przemoc w rodzinie. Interwencja kryzysowa i psychoterapia. Kraków: WUJ.

4 6. Badura-Madej, W., Hennel-Brzozowska, A. (1999). Interwencja kryzysowa i psychoterapia w przypadku traumatycznej żałoby po śmierci dziecka wskutek zabójstwa. Psychoterapia, 3, s Bomba, J. (2010). Superwizja psychoterapii z perspektywy psychodynamicznej. Psychoterapia, 3(154), Bomba, J. (2012). Czy to możliwe, żeby psychoterapia nie zmieniała mózgu? Psychoterapia, 1(160), Cechnicki, A. (2009). Rehabilitacja psychiatryczna cele i metody. Psychiatria w Praktyce Klinicznej, 2, Corey, M. S., Corey, G. (2002). Grupy. Metody grupowej pomocy psychologicznej. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia PTP [proces grupowy] 11. Cozolino, L. J. (2002). Neuronauka w psychoterapii. Poznań: Zysk i S- ka Wydawnictwo. 12. Czabała, Cz. (2009). Edukacja Co dalej po dyplomie? Psychoterapia. Polskie Forum Psychologiczne, 14(2), Czabała, Cz., Rakowska, J. (2010). Czynniki leczące (1) wspólne oraz (2) specyficzne i niespecyficzne w psychoterapii. W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Integracja. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 14. Czub, M. (2007). Refleksje z pracy z dziećmi molestowanymi seksualnie problemy etyczne. W: A. Brzezińska, Z. Toeplitz (red.), Problemy etyczne w badaniach i interwencji psychologicznej wobec dzieci i młodzieży (s ). Warszawa: Wydawnictwo SWPS Academica. 15. de Barbaro, B. (2013). Tezy o psychoterapii w Polsce. Psychoterapia, 1(164), de Barbaro, B. (red) (1997). Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Kraków: Collegium Medium UJ. 17. Greenstone, J., Leviton, S. (2004). Interwencja kryzysowa. Gdańsk: GWP sycholog-instrukcja-obslugi.read ml 22. James, B. (2003). Leczenie dzieci po urazach psychicznych. Warszawa: PARPA 23. James, R.K. Gilliland, B.E. (2005). Strategie interwencji kryzysowej: pomoc psychologiczna poprzedzająca terapię. Warszawa: PARPA 24. Józefik, B. (2010). Superwizja perspektywa systemowa. Psychoterapia, 3(154), Kaja, B. (2010). Psychologia wspomagania rozwoju. Sopot: GWP 26. Kubacka-Jasiecka, D. (2005). Interwencja kryzysowa. W: H. Sęk (red. nauk.). Psychologia kliniczna. T. 2. Warszawa: Wydaw. Naukowe PWN (S ) 27. Kubacka-Jasiecka, D., Budyń K. (red.) (2004). Kryzys, interwencja i pomoc psychologiczna: nowe ujęcia i możliwości. Toruń: Adam Marszałek 28. Lipowska-Teutsch, A. (1995). Rodzina a przemoc. Warszawa: PARPA 29. Meder, J. (red.) (1999). Trening umiejętności społecznych w rehabilitacji zaburzeń psychicznych. Katowice: Wydawnictwo Naukowe Śląsk [Zasady rehabilitacji psychiatrycznej] 30. Mróz, B. (2009). Edukacja po studiach. Kierunki formy oczekiwania. Polskie Forum Psychologiczne, 14(2), Pawlik, J. (red.) (2008). Psychoterapia analityczna. Procesy i zjawiska grupowe. Warszawa: Wydawnictwo Psychologii i Kultury Eneteia 32. Poglądy dr Tomasza Witkowskiego i inne informacje na stronie.

5 Literatura uzupełniająca 33. Rakowska, J. (2006). Problemy metodologiczne badań nad skutecznością psychoterapii. W: L. Grzesiuk (red.), Psychoterapia. Badania i szkolenie. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 34. Rakowska, J. (2006). Skuteczność psychoterapii a cechy pacjenta i terapeuty. W: L. Grzesiuk (red.), Psychoterapia. Badania i szkolenie. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 35. Rakowska, J. (2006). Wyniki badań nad skutecznością psychoterapii podsumowane w metaanalizach. W: L. Grzesiuk (red.), Psychoterapia. Badania i szkolenie. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 36. Satir, V. (2000). Terapia rodziny. Gdańsk: GWP 37. Schore, A. N. (2009). Zaburzenia regulacji prawej półkuli mózgowej: podstawowy mechanizm traumatycznego przywiązania i psychopatogenezy stresowego zaburzenia pourazowego. W: S. Murawiec, C. Żechowski (red.), Od neurobiologii do psychoterapii (71-121). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii. 38. Stemplewska-Żakowicz K., Krejtz, K. (red.) (2005). Wywiad psychologiczny. Wywiad w różnych kontekstach praktycznych. Tom 3. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych PTP. Rozdziały: K. Jabłońska: Wywiad z kobietą ofiarą przemocy domowej; P. Kiembłowski: Wywiad psychologiczny z ofiarą przemocy seksualnej; B. Bielski: Wywiad psychologiczny na użytek postępowania sądowego; B. Winch: Jak rozmawiać z rodziną osoby chorej. 39. Szczukiewicz, P. (2005). O pomaganiu i psychoterapeutach. Lublin: Wyd. UMCS (s ). 40. Talarczyk, M. (2010). Ustawienia rodzin metodą Berta Hellingera kontrowersje. Psychoterapia, 4(155), Tryjarska B. (2006). Terapia rodzin. W: L. Grzesiuk (red.). Psychoterapia: praktyka. Warszawa: Eneteia 42. Tryjarska, B. (2006). Psychoterapia grupowa. W: L. Grzesiuk (red.) (2006). Psychoterapia. Praktyka. Warszawa: Eneteia 43. Wasilewski, B. (2010). Szkolenie psychoterapeutów grupy Balinta. W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Integracja (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 44. Winnicott, D. W. (2011). Zabawa a rzeczywistość. Gdańsk: Wyd. Imago 45. Wprowadzenie. Naukowe podstawy psychoterapii. W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Integracja. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury Wywiad z dr Alicją Długołęcką Jak zaciągnąć kobietę do łóżka. Wysokie obcasy Extra r Wywiad z Frankiem Farrelly Skopać pacjenta. Wysokie Obcasy r Galińska, E. (2010). Zawód psychoterapeuty. W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Integracja (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 2. Grzesiuk, L. (2010). Typ relacji między szkolącym a szkolonym. Czy mistrz i uczeń? W: L. Grzesiuk, H. Suszek (red.), Psychoterapia. Integracja (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 3. Szkolenie w psychoterapii / Autorskie propozycje szkolenia w psychoterapii. W: L. Grzesiuk (red.), Psychoterapia. Badania i szkolenie. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury.

6 4. Fromm, E. (1996). O sztuce słuchania. Terapeutyczna aspekty psychoanalizy. Warszawa: PWN. 5. Jakubowska, U., Rakowska, J. (2006). Modele badań nad psychoterapią / Wyniki badań nad uczestnictwem w psychoterapii i rezygnacją z nią. W: L. Grzesiuk (red.), Psychoterapia. Badania i szkolenie. Podręcznik akademicki (s ). Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury. 6. Shedler, J. (2010). The Efficacy of Psychodynamic Psychotherapy. American Psychologist, 65, 2, Rok-Bujko, P. (2009). Neurobiologiczne podstawy psychoterapii. W: S. Murawiec, C. Żechowski (red.), Od neurobiologii do psychoterapii ( ). Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii. 8. Schore, A. (2010). The Right Brain Implicit Self: A Central Mechanism of the Psychotherapy Change Process. W: J. Petrucelli (Ed.), Knowing, not-knowing and sort of knowing: Psychoanalysis and the experience of uncertainty (pp ). London: Karnac. (wersja PDF). 9. I inne artykuły A. Schore a dostępne na stronie: Wallin, D. (2011). Przywiązanie w psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego (s ). podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu

7 CZĘŚĆ B (opis sposobów weryfikacji efektów kształcenia) Opis sposobu realizowania i sprawdzania efektów kształcenia dla przedmiotu z odniesieniem do form zajęć i sprawdzianów Efekty kształcenia a forma zajęć Metody oceniania efektów kształcenia Efekty kształcenia dla ** kierunku przedmiotu Forma zajęć Metody oceniania*** K_W11 W01 W, L kolokwium W01 K_U05, K_U08 U01, U02 L aktywność na K01, K02 zajęciach K_K02 K01 W, L egzamin W01 K_K03 K02 W, L Efekty kształcenia dla przedmiotu podpis prowadzącego daną formę zajęć podpis koordynatora przedmiotu