1. Wstę p. 2. Zał oż enia półbezmomentowej teorii powłok

Transkrypt

1 MECHANIA TEORETYCZNA I STOSOWANA 3/ 4, 2 (982) ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁO W OBLICZEN IACH STATYCZNYCH ORTOTROPOWYCH LIN IOWO- SPRĘ Ż YSTYC H PRĘ TÓW CIEN OŚ CIEN N YCH PRYZMATYCZNYCH O PRZEROJU WIELOOBWODOWYM ZAMNIĘ TYM ZEOM GÓRECI Politechnika Gdań ska. Wstę p Badania nad zastosowaniem funkcji kształ tu do obliczeń statycznych prę tów cienkoś ciennych o zamknię tym profilu zapoczą tkował W. Z. WŁASOW W latach trzydziestych naszego wieku [9]. Podstawą Jego ogólnej teorii pryzmatycznych i cylindrycznych konstrukcji cienkoś ciennych składają cych się z płyt i powłok jest zaproponowana w 93 roku metoda wariacyjna umoż liwiają a c sprowadzać zł oż one równania róż niczkowe czą stkowe opisują ce zachowanie się tego typu konstrukcji do równań róż niczkowych zwyczajnych. Teoria ta znajduje róż norodne zastosowanie, a szczególnie w lotnictwie [2], [7]. W koń cu lat sześ ć dziesią tyc h pojawiają się prace gdzie zastosowano teorię powł ok Wł asowa do obliczeń statków i doków pływają cych []. Począ wszy od 974 roku w Instytucie Okrę towym Politechniki Gdań skiej prowadzone są prace nad zastosowaniem pół bezmomentowej teorii powł ok do obliczeń kadł ubów statków bezgrodziowych [4]. W niniejszej pracy przedstawiono metodę obliczania naprę ż eń i przemieszczeń dla prę tów pryzmatycznych cienkoś ciennych o przekrojach skł adają cych się z dowolnej iloś ci wieloką tów dowolnego kształ tu. Zdaniem autora nowoś ci ą jest rozszerzenie teorii do obliczeń konstrukcji wykonanych z materiał ów ortotropowych oraz przystosowanie teorii do prowadzenia obliczeń na EMC. 2. Zał oż enia półbezmomentowej teorii powłok W ramach teorii pół bezmomentowej poprzeczny przekrój np. kadł uba statku jest zastą piony przekrojem cienkoś ciennym wieloobwodowym odcinkami prostym. Przekrój jest wyznaczony przez podanie współ rzę dnych (x, y) punktów zał amania w dowolnym kartezjań skim ukł adzie odniesienia OXY oraz tablicy połą czeń wszystkich wę zł ów. Ograniczymy się wyłą cznie do prę ta pryzmatycznego, a wię c współ rzę dne x, y poszczególnych

2 34 Z. GÓRECI wę zł ów są niezależ ne od zmiennej z. Przykł ad przekroju wieloobwodowego oraz jego zapis w tablicy połą czeń wę złów podano na rys. i w tablicy. Na każ dym konturze zamknię tym t przekroju wprowadzamy współrzę dną krzywoliniową s wedł ug obiegu w prawo mierzoną po długoś ci konturu oraz układ trzech wersorów l t, «;, b t lewoskrę tny taki, że / ; zgodny jest z kierunkiem wzrostu współrzę dnej s, n t wersor normalnej zewnę trznej do konturu, 6 f wersor prostopadł y do dwóch pozostałych i skierowany zgodnie ze skrę tnoś ci ą wzdłuż osi z (rys. ). Rys. Tablica współrzę dna X XI X2 X3 Xi X5 X6 X7 X8 współrzę dna Y Y Y2 Y3 Y4 Y5 Y6 Y7 Y8 NrwszłaT"- - -_ ~ 2 3 i a Obcią ż eni a powł oki dajemy w postaci wektora p(z, s) funkcji dwóch zmiennych z, s i rozkł adamy w bazie lokalnej /, n, b ( 2 -! ) FO» s) = p (z, s) n+p s (z, ś )- T+p b (z, s)- b, z współrzę dna wzdłuż prę ta s współrzę dna w kierunku obwodowym Przemieszczenia powłoki dajemy w postaci wektora przemieszczenia R(z, s) funkcji dwóch zmiennych z, s i rozkł adamy w bazie lokalnej n,, b ( 2-2 ) R(z> s) = u(z, s) b+v(z, s) T+ w(z, s) "Ąt; 2.. Postulat deformacji i naprę ż eni a w powłoce. Rozpatrujemy prę t pryzmatyczny cienkoś cienny posiadają cy w przekroju skoń czoną liczbę zamknię tych konturów (rys. ). Na

3 ZASTOSOWANIE PÓLBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁ O 34 przemieszczenia nakł adamy wię zy postulują ce, że współ rzę dne wektora przemieszczenia wyrazić moż na w formie sum iloczynów dwóch funkcji o zmiennych rozdzielonych (2.3.) u(z,s) = / = i (2.3.2) v(z,s) = (2.3.3) w(z, s) = j^v/ (z) %i(s), r w których funkcje zmiennej z: U t (z)> V k (z), W /,(z)są funkcjami poszukiwanymi, zaś funkcje współ rzę dne j obwodowej s: ę M,y> k (s), xi(s) stanowią bazy w których rozł oż one są przemieszczenia u(z, s), v(z, s), w(, s). Wektor przemieszczenia R(z, s) opisuje jedynie deformację powierzchni ś rodkowej powł oki. Do opisu deformacji elementów powł oki wprowadzamy w przekroju współ - rzę dną n normalną do s jak na rys. 2 i przyjmujemy hipotezę irchhoffa. Przemieszczenia elementów powł oki przedstawiamy w nastę pują ce j postaci; v,.,, dw (2.4.) u(z,s,n) = u(z,s)- - ^- n, dw (2.4.2) viz, s, ń )= v(z, s) - ^- n, (2.4.3) w(z, s,n) = w(z,s), n n Rys. 2 u,v, w oznaczają przemieszczenia elementów powł oki w zależ nośi cod odległ oś ci od powierzchni ś rodkowej. Przyjmując zlinearyzowaną teorię i uwzglę dniając relacje (2.4) skł adowe tensory deformacji Greena- St. Venanta są: (2-5> ) du du dy_ fi *~ ~5F'~~te ~~ dz 2 '"' ^dv dv d z w a n<*\ " J d i du L d v a 2 w - 2-.H ( > y* =? ł l"? + IF "5 Z ds '

4 342 Z. GÓRECI < 2.,5). *- % + -». <,,«> *.-» + f-,. Na podstawie zależ nośi c(2.5) widać, że stan deformacji w powł oce jest jedynie zależ ny od dwóch współ rzę dnych z, s. Rozważ ania prowadzimy dla powł oki wykonanej z materiał u sprę ż ysteg o i ortotropo- wego o osiach ortotropii /, n, b. Wtedy przyjmujemy zwią zki fizyczne postaci: (2.6.) ' e z = ~a z - ^<r s ; <2.6.2) s s = ~a s - ^a z, <2.6.3) V *»*=- (Z7) Dla przypadku materiał ów sprę ż ystyc h jest: 7 -? ^dzie: E t, E 2 moduł y Younga ^2,v 2i stał e Poissona G moduł ś cinania (irchhoffa) Relacje odwrotne do (2.6) są: (2.8.) ffs = _ ^ (2.8.2), a z = T (2.8.3) _ T - Gy M. Sił y i momenty wewnę trzne okreś lamy wzorami: J f [ i i 2 " 2 a L 2 ~~2 ' '"""ST M,,. = J a s ndn, M z \ a z ndn, H'= J ^ ) 5 Podstawiając (2.5) i (2.6) do (2.9) otrzymujemy zwią zki pomię dzy sił ami i przemieszczeniami dla sił normalnych

5 ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁO 343 Ei ó I du dv (2..) N Z = jr^- v ~ \- fa + "2 - gj - dla siły stycznej (.3) - dla momentów gną cych E 2 <3 3 / 3 2 w (2..4) M, - - T2(TZ \ dla momentu skrę cają cego (2..6) Zwią zki zachodzą ce pomię dzy siłami wewnę trznymi w półbezmomentowej teorii powłok. R ówn an ia równowagi nieskoń czenie małego elementu pł yty przy braku obcią ż eń zewnę trznych powierzchniowych moż na wyrazić za pomocą momentów gną cych i skrę cają cych w sposób nastę pują cy ([9] s. 266) f2.ll) 8M 8M S ę St oz 2 os 2 dzos Zakładają c, że naprę ż eni a normalne podłuż ne i naprę ż eni a styczne są równomiernie rozł oż one na gruboś ci pł yty to wtedy otrzymujemy (2.2) ^«; j?-. Ze zwią zków (2.) i (2.2) mamy ( 3, «t & 2 Zgodnie z otrzymanymi wynikami w półbezmomentowej teorii powł ok przyjmujemy:. pomijamy moment skrę cają cy (H = ) 2. pomijamy moment gną cy M z {M z = ) 3. we wzorze (2..4) pomijamy wyraż enie v i2-5-5 " (2.4) M.- M.- - ^ J

6 344 Z. GÓRECI 2.3. Energia sprę ż yst a powłoki. Energia sprę ż yst a odkształcenia jednostki powierzchni ś rodkowej powł oki jest (2.5) n= n- Cał kują c wyraż enie (2.5) otrzymujemy wzór okreś lają cy cał kowitą energię sprę ż yst ą L (2.6) 7i = f{f&ds)dz, zamknię ty kontur L dł ugość powł oki Po podstawieniu (2.5) do (2.6), wprowadzeniu oznaczeń (2.7.) % m t_^' (i-,2)/ (2.7.2) 6 = G<5, wykorzystaniu zał oż eń pół bezmomentowej teorii powł ok i wykorzystaniu relacji (2.7) otrzymujemy, (2.8) n - T 9z; 3u O Ponieważ praca sił zewnę trznych jest postaci L L + D T + Tff \ 2 / I \ TP- ł *'*- (2.9) A = f \ j p ( z, s ) - R ( z, s ) d s \ dz = f [ j ( u - p h + v p s + w p )ds]dz, O O całkowitą energię mechaniczną układu moż emy zapisać w postaci (2.2) Q = n- A. 3. Zał oż enia teorii ramowo- powłokowej 3.. SHy i deformacje a) Moment gną cy M s w dowolnym przekroju ramy wyznaczamy na podstawie teorii zgię cia ramy o kształcie przekroju poprzecznego powłoki przy założ eniu, że nastę puje tylko zginanie prę tów ramy (efekt zgię cia podł uż nego pomija się ) b) Wę zły ramy przemieszczają się zgodnie z przyję tą hipotezą deformacji c) Na ramę działa obcią ż eni e normalne p {z, s)

7 ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁO Wpływ przemieszczeń wę złów na momenty gną ce w ramie. Dany jest prę t if łą czą cy wę zły i", j". Zwrot osi" s przyjmujemy od wę zła i" do wę zła j". Niech Ę, Rj oznaczają wektory przemieszczenia wę złów (rys. 3). Momenty w ramie mogą powstać jedynie na skutek obrotów wę złów i obrotu prostej łą czą cej wę zły po deformacji. Niech dodatni zwrot ką ta q>ij bę dzie zgodny ze skrę tnoś ci ą ukł adu («, /, b), to wtedy (3.) Wij = ' L L /, ; jest długoś cią prę ta przed deformacją Niech m^s) bę dzie momentem gną cym w ramie wywołanym obrotem prę ta ij" o ką t (p u = i. Moment gną cy na całej ramie Mij(s) spowodowany wył ą cznie ką tem obrotu (p,j według wzoru (3.) wyraża się wzorem (3.2) M u (s) = m,j(s) - L R, 7 Rys. 3 Całkowity moment gną cy do przemieszczeń wę złów zapiszemy w postaci (3.3) M F = JT m u (p,j / zbiór wszystkich par ij" numerują cych wę zły Wyznaczanie momentów gną cych w ramie od obcią żń e p (z, s). Niech M g jest momentem gną cym od obcią ż eni a p (z, s) dział ają cego na ramę przy nieprzesuwnych ale obracają cych się swobodnie wę złach. Gę stość energii sprę ż yste j wskutek zginania ramy w przekroju z = const jest (3.4) Obliczenia momentu M g przeprowadzamy nastę pują co: a) rozcinamy ramę w wę złach i liczymy ką ty ugię cia od obcią ż eń zewnę trznych na podporach oraz momenty gną ce na podporach, b) piszemy równania do wyznaczania momentów podporowych i wyznaczamy te momenty z warunku zgodnoś ci ką tów obrotu, c) dla każ dego prę ta znajdujemy sumę momentów gną cych od obcią ż eń normalnych p n przy rozcią gnię tych wę złach i momentów podporowych Całkowita energia mechaniczna układu. Energię sprę ż yst ą n powł oki zgodnie z równaniami (2.4) i (2.8) zapiszemy w postaci

8 346 Z. GÓRECI (3.5) n - 2" / I i { F( "' v) + *fpi ds ] dz > O ' * du dv, v / du dv '' >'l2 n - -i ' i -^ i -* OZ 5 \ 5 UZ Dla z = const przemieszczenie w kierunku n jest (3.6) vv(z, s) = w (z,s) + w 2 (z, s), W!( Z, J) przemieszczenie w kierunku n spowodowane przemieszczeniami R~i, Rj poszczególnych wę złów, W 2 (z,s) ugię cie prę tów ramy przy wę złach nieprzesuwnych i przegubach umiejscowionych w wę złach. Niech w (z, s) ugię cie od obcią ż eni a p vc (z, s) ugię cie od obrotów przekrojów wę złowych to wtedy (3.7) w 2 = W2 + W2. Pracę sił zewnę trznych (2.9) po uwzglę dnieniu (3.6) i (3.7) przepisujemy w postaci L (3.8) A = j f f (M p b +v p,)ds]dz+ [ \ f (Wj+ w + wi)p «fs]rfz, L PonieważM g oraz vv nie zależ ą od poszczególnych funkcji U t (z), V k (z), Wi(ź )topomijamy je w wyraż eniu na energię. Ostatecznie wyraż enie na całkowitą energię mechaniczną układu przyjmuje postać (3.9) D = I +i ( [ r,,,, rv r.,.,, I j (u Pb+v p s )ds\dz I <t> (vvj +w 2 )Pnds\dz- O 3.5. Wnioski wypływają ce z przyję cia teorii ramowo- powlokowej. Dane jest naroże w wę źe l i" ł ą czą cym dwa prę ty (conajmniej dwa) jak na rys: 4. Para Z]" 3, / j (+ ) oraz para ń ( ~ ), n[ +> j tworzą bazę (na ogół nieortogonalną ). Moż emy napisać, że (3..) Sf- J- dut (3..2) ni +) = &ul

9 ZASTOSOWANIE PÓLBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁ O 347 Mnoż ąc te zależ nośi cobustronnie przez n} + ), a nastę pnie przez Sj"' otrzymujemy ukł ad równań do wyznaczenia a lit a. n, /? xi> 2i. Rzuty przemieszczeń na kierunek wersorów n\~\»{ + ) są (3..) (3..2) Stąd wynika, że ugię cia w t jak i moment M P mogą być uzależ nione od funkcji v(z, s) Oj'* Rys. 4 Wynikają stąd nastę pująe cwnioski:. W teorii ramowo- powł okowe j hipotezy deformacji moż na narzucić na funkcje u(z, s), v(z, s), a mianowicie (3.2.) u(z,s)= J^ U^- cpiis) n (3.2.2) v(z,s) = r 2. Funkcje w(z,s)~ Wi(z) %i(s) nie są potrzebne do peł nego opisu przemieszczeń gdyż są jednoznacznie okreś lone przez funkcje v(z, s). W dalszej czę śi cpracy posł ugiwać bę dziemy się teorią ramowo- powł okową. 4. Równania równowagi Ogólne zasady energetyczne prowadzą do równań równowagi w postaci równań różniczkowych. W przypadku continuum dwuwymiarowego są to równania róż niczkowe czą stkowe albo ukł ady tych równań. Jeż el i na ukł ad mechaniczny nał oż ymy wię zy i wykorzystamy zasady energetyczne do wyprowadzenia równań równowagi, to wtedy przy okreś lonych wię zach mają one postać równań róż niczkowych zwyczajnych. Fakt ten wykorzystano dalej w pracy sprowadzając zagadnienie do równań równowagi w postaci ukł adu równań róż niczkowych zwyczajnych. 4.. Metoda funkcji kształ tu w opisie deformacji prę ta. Cał kowitą energię mechaniczną powł oki zgodnie z (3.9) zapisujemy w postaci wygodnej do dalszych rozważ ań (4.) Q =

10 348 Z. GÓRECI Pierwsza cał ka jest formą kwadratową, a druga cał ka jest formą liniową wzglę dem przemieszczeń u, v. Z warunku koniecznego istnienia ekstremum funkcjonał u Q otrzymujemy z cał ki pierwszej operator róż niczkowy równań równowagi, z cał ki drugiej wyrazy wolne które są uogólnionymi sił ami zewnę trznymi. Zajmiemy się pierwszym skł adnikiem formy kwadratowej (4.2) / V(u,v)ds Wyraż enie podcał kowe zapisujemy w postaci dv \ 2 V(u,v) - E l - ^ - E 2 [- - + G(^ + G ~j 2E= V ~ du d'< dz ds ' ds dz Wykorzystując hipotezę deformacyjną okreś loną wzorami (3.2) gdzie funkcje cpfe) przyjmujemy jako cią głe na cał ym konturze, funkcje y>k(s) jako cią głe na odcinkach mię dzywę zł owyc h oraz stosując konwencję sumacyjną Einsteina to wtedy cał kę (4.2) moż emy zapisać nastę pująoc (4.4) f V(u, v) ds = Ulu; f E <p f fjds + V' k Vi f Gtp k y t ds + + V k - V l +2UI V k fetp^ds+lut V' k fóyl ()' oznacza róż niczkowanie funkcji Ui i V k wzglę dem zmiennej z oraz róż niczkowanie funkcji (pi i ip k wzglę dem zmiennej s. t Do wyznaczenia współ czynników pierwszego skł adnika formy kwadratowej (4.4) trzeba obliczyć nastę pująe ccał ki fkds. (4-5) je 2 ip' k ip'ids, Drugim skł adnikiem formy kwadratowej jest cał ka f - ds. Jeż el i / jest zbiorem par / / " numerują cych odcinki ramy pomię dzy wę zł ami i i j, m tj jest momentem na ramie (kontur prę ta) spowodowany jednostkowym ką tem obrotu prę ta / / " to wtedy zgodnie z (3.), (3.3), (3.) otrzymujemy (4.7) D

11 ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁO 349 (4.8.) y u = * } (4.8.2) y rs = a Do wyznaczenia współczynników drugiego składnika formy kwadratowej trzeba obliczyć całki (4.9) dla wszystkich par wskaź ników [(ij), (rs)] e / Teraz rozpatrzymy składnik, który jest formą liniową cał kowitej energii mechanicznej Q. Wyraż enie zawierają ce składowe obcią ż eń binormalnych p b i stycznych p s po wykorzystaniu (3.2) zapiszemy w postaci (4..) fu- p b ds = ]?U t b f= l (4..2) b t =f<p,p b ds i =,2,..-,«, oraz (4..) fv Ps ds = (4..2) t k = jy> k p s ds k=l,2,... t Zgodnie z (3.7) funkcje w x i w\ przedstawimy w postaci (4.2.) Wl = fc=i (4.2.2) Składnik zawierają cy składowe normalne p obcią ż eni a zewnę trznego zapiszemy teraz w postaci (4-3.) (4.3.2) JV»= / [w lt - wljfl,ds k-,2 m. olejnym skł adnikiem formy liniowej jest wyraż enie zawierają ce momenty M v i M g. Sposób liczenia momentu M g podano w p. 3.3 pracy, natomiast M F zapisujemy w postaci (4.4.) 2 Mech. Teoret. i Stos. 3 4/82

12 35 Z. GÓRECI (4.4.2) V, c m k = T - m k = ę k m k, k oznacza parę,,ij" ze zbioru /, <p- kąt obrotu prę ta. Stąd otrzymujemy (4.5.) (4.5.2). 3ML ds k =, 2,..., m. ' J D Skł adając wyraż enia na skł adniki formy liniowej otrzymujemy (4.6) a fc * t k +N k +P k, (i «=,2,... 5 n, fe =,2,...,m) Wybór funkcji kształ tu. Funkcji <p(s). Funkcje tpi(ś )okreś lają przemieszczenia prostopadł e do pł aszczyzny konturu muszą być zatem cią głe na cał ym konturze. Stosować bę dziemy funkcje <p t (s) pierwszego rodzaju (rys. 5), to znaczy takie, które są znormalizowane w taki sposób, że w wybranych wę zł ac h mają wartość (jeden) i zmieniają się liniowo do zera w wę zł ach najbliż szych. Moż na również rozważ ać funkcje (pi(s) drugiego rodzaju skonstruowane z wielomianów Legendre'a P 4 tak by funkcje pierwszego i drugiego rodzaju był y ortogonalne (rys. 6). Jeż el i odcinek ij" przyjąć jako przedział domknię ty <, > to funkcja pierwszego rodzaju jest (4-7) cppfr). P 2 ( S ) = s, a drugiego rodzaju (4.8) Liczba funkcji tpi pierwszego lub drugiego rodzaju jest osobno równa liczbie wę zł ów. W A Rys. 5 Rys. 6

13 ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁO 35 Funkcje y>{s). Funkcje ip k (s) okreś laj ą przemieszczenia styczne do konturu, muszą być zatem cią głe na każ dym odcinku prostym mię dzy wę złami. Rozważ ać moż na funkcje y) k (s) pierwszego rodzaju (rys. 7) nie uwzglę dniają ce wpływu sił osiowych w prę cie mię dzy wę złami oraz drugiego rodzaju (rys. 8) uwzglę dniają ce ten wpływ. Przyję cie funkcji kształtu cs i ę pierwszego i drugiego rodzaju zwię ksza liczbę stopni swobody układu, a tym samym liczbę równań róż niczkowych równowagi. Wpływ czę ś ic odkształcenia pochodzą cy od funkcji y i y> drugiego rodzaju na całkowitą energię mechaniczną układu jest mały i może być zaniedbany w opisie deformacji prę ta. Stą d w dalszej czę ś i c pracy uwzglę dniać bę dziemy funkcje ę (s) i %p(s) tylko pierwszego rodzaju. IMS) s Rys. 7 Rys Macierzowa postać równowagi. Na wstę pie weź my pod uwagę wyraż enie wystę pują ce w (4.3). Uwzglę dniając (3.2.) oraz przyjmują c że funkcje (pi są cią głe moż e- my napisać (4.9) stą d Sur "dzj (4.2) cz symbolami {} i [] oznaczono wektory i macierze, natomiast literą T oznaczono operację transpozycji. Stą d mamy (4.2) du dz ds^ IS {Ł/,'} r [M w ]{U}}, [JW W ] jest macierzą o elementach J Ej Postę pując analogicznie ze wszystkimi składnikami formy kwadratowej otrzymujemy zapis pierwszego składnika energii L (4.22) Q l = J {{Uiy [M w ] {U;}+ [Vi} T [M ] {Vl} + o + {V k } T ([M rv.]+ [M FF ]){V }+ + 2{V k } T [M w,],] {Uj})dz. Macierz [M FF ] jest wynikiem z rozważ ań f ~~ds D

14 352 Z. GÓRECI Macierze [Af w ] i [M rr ] mają wymiar n x n, macierze [M FF ], [M ] i [M rr ] mają wymiar m x m, natomiast macierze [M rv ] i [M w ] mają wymiar n x m. Elementy tych macierzy są całkami. Z warunku ekstremum funkcjonału całkowitej energii mechanicznej (4.) otrzymujemy (4.23.) [M ]{?/ ") [M,,.,.] {(7,}+ ([M >/,,]r [M v. v J r ){F,'} = {bj}, (4.23.2) [M ] {Vi }- (fm r,,]+ [M ff ]){F / }+ ([M rv ]- [M W ]){ M/ '} - {a,}, Równania te zapiszemy w postaci jednego równania macierzowego. Wprowadzają c macierz kolumnę niewiadomych funkcji T r ł-.2 «(4.24) {r r } = fc=,2,.,.,m r =,2,...,n, n+l, wektor sił uogólnionych w postaci..., n + tn (4.25) {bi,b 2,...,b,a y,a 2,...,a m } T = {q { q 2 q +, m }'' = {flr} 7 ', to po przekształceniach otrzymujemy układ równań róż niczkowych I r/w i 7 r T 2 Przyję te funkcje ip pierwszego rodzaju są stałe na odcinkach mię dzywę złowych, a zatem ich pochodne wzglę dem s są zerami. Stą d wszystkie współczynniki w macierzach zawierają ce ip' są zerami i układ równań (4.26) sprowadza się do postaci T r I. [Af T, T 2 (4.27) Przyjmują c funkcje c>i(s) i ip k (s) pierwszego rodzaju moż emy w sposób automatyczny budować ukł ady równań róż niczkowych dla dowolnych prę tów cienkoś ciennych pryzmatycznych o przekroju wieloobwodowym zamknię tym składają cym się z wieloką tów dowolnego kształtu. T r 5. Warunki brzegowe Przyję cie hipotezy deformacyjnej (3.2) prowadzi do ukł adu równań róż niczkowych zwyczajnych liniowych (4.27) rzę du (5.) R = 2{n + m)

15 ZASTOSOWANIE PÓŁ BEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁ O 353 n ilość wę zł ów w przekroju równa liczbie znanych funkcji cpi(s) m liczba stopni swobody w pł aszczyź ni e przekroju poprzecznego prę ta równa liczbie przyję tych funkcji f k (s) Do rozwią zania ukł adu (4.27) potrzebna jest znajomość R wartoś ci funkcji U t, V k \ ich pochodnych wzglę dem zmiennej z w jednym lub dwu róż nych przekrojach prę ta. Warunek brzegowy zapiszemy w postaci (5.2) IM]{T} Z = O +[P]{T} Z=L +{S} = {} przy czym: [M] jest macierzą kwadratową rzę du R podaną dla przekroju z = [P] jest macierzą kwadratową rzę du i? podaną dla przekroju z = L {T} jest wektorem / J- wymiarowym zawierają cym funkcje Ui i V k {S} jest stał ym wektorem j?- wymiarowym Tak zapisany warunek brzegowy umoż liwia wykorzystanie warunków danych w przemieszczeniach, w naprę ż eniac h lub mieszanych. Wystę pująe c w wyraż eniu na energię mechaniczną skł adniki formy liniowej równania (4.) zawierają wielkoś ci (5.3.) b t = f cp tpb ds, (5.3.2), t k _ fyi k p s ds, które są uogólnionymi sił ami zewnę trznymi w przekroju z = const. Rozpatrując te wielkoś ci jako sił y wewnę trzne i korzystając z zasady prac przygotowanych moż emy napisać (5.4.) &?(*) - (5.4.2) tl{z)= Podstawiając wyraż enie na a z i T, S wedł ug wzorów (2.8), po dalszych przekształ ceniach otrzymamy (lfu) b?(z) = y Uj(z) f E,< n (5.5.2) t k (z) = U' t (z) f G<p' t y> k ds+ ]? V' k (z) / G Vk i Pr ds, (= Rozpatrując teraz równowagę powł oki w przekroju z = const i zakł adają, cże p (z, s) i p (z, s) są odpowiednio wzdł uż nymi i stycznymi sił ami dział ają cymi na jednostkę dł ugoś ic konturu na podstawie (5.3) i (5,5) otrzymujemy nastę pująe czwią zki równowagi uogólnionych sił zewnę trznych i wewnę trznych m

16 354 Z. GÓRECI (5.6.) f m ip h ds - V U'j(z) f Bipeds, j = i A m it (5.6.2) 4 ipkpgds y V' k (z) j Gy> k y> r ds+ 2j Ui(z) f Wprowadzając zapis macierzowy i porównując z (4.22) zapiszemy (5.7.) {bf} = [Af w ] { /,'}, (5.7.2) {4 } - [M rv> ] { /,}+ [M ] {F,:}. Zatem dla dowolnego przekroju z = const warunki (5.7) mają postać (5.8) r ] \ [M vv] W miejsca niewypeł nione należy wstawić macierze zerowe. Dla przykł adu jak na rys. 9 otrzymujemy warunki brzegowe tylko w przemieszczeniach co zapisujemy nastę pująoc (5.9) i ra \ \ i \ : [E]. u t n + [I] macierz jednostkowa n x n [E] macierz jednostkowa m x m o i [I] i! Ui Ut v' k Rys Rozwią zywanie równań róż niczkowych przykł ady zastosowań pół bezmomentowej teorii ramowo- powł okowej. Obliczenia numeryczne Równania róż niczkowe równowagi powł ok wynikają ce z zastosowań pół bezmomentowej teorii ramowo- powł okowe j sprowadzają się do cał kowania równań róż niczkowych rzę du drugiego dają cych się sprowadzić w prosty sposób do równań rzę du pierwszego przez odpowiednie podstawienie. Ogólna postać macierzowa jest (6.) [A] {T"} + [B] {T} + [C] {T} = {Q}, [^4], [B], [C] stał e macierze kwadratowe, {T} oznacza wektor kolumny niewiadomych.

17 ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TEORII POWŁO 355 Trudność rozwią zania sprowadza się głównie do znalezienia dokł adnej metody wyznaczania bazy w przestrzeni rozwią zań tego równania, tak aby moż na było dokonać odpowiedniego złoż enia elementów bazy i uzyskać rozwią zanie spełniają ce warunki graniczne technicznym znaczeniu. Okazuje się, że znane metody cał kowania ukł adów równań róż niczkowych typu Rungego- utty i inne opisane w [5], [6] okazały się dla tego ukł adu nieefektywne (niezadawalają ca dokł adność i długi czas obliczeń.) Efektywna okazała się dopiero metoda opisana w [4] polegają ca na wykorzystaniu i uogólnieniu metody zaproponowanej przez Oluremi- Olaofe [8] dla jednego równania róż niczkowego. Istotą metody jest rozwijanie funkcji T(z) w szereg wielomianów Czebyszewa. Szczegółowy opis metody sposób całkowania równań podano w [4] i []. Na podstawie wyż ej przedstawionych rozważ ań autor opracował program na maszynę cyfrową ICL- 4-7 w ję zyku FORTRAN. Szczegółowy opis programu zamieszczono w [3]. Jako przykł ad rozważ ono prę ty pryzmatyczne o przekrojach podanych n a rys.. Dla wszystkich prę tówprzyję to dł ugość L = m. Pozostał e charakterystyki geometryczne i materiałowe oraz schematy obcią ż eni a podano na rys., 2, 3, 4, 5, 6. W dziesię ciu róż nych przekrojach dla każ dego prę ta podano rozkłady naprę ż eń stycznych i naprę żń e normalnych. Dla przejrzystoś ci rysunków w poszczególnych przekrojach naniesiono wartość naprę ż eni a w jednym wę ź. le o 3 «A 2 A - te E = 2,8x' 6 =,2x 4 =,38 5=, 5 _B Wm O O E,=E 2 =E E =2,x s G = 8,8 * B \? =,3 6 =, E, =E 2 =E = 2.x G = 8,8ic s E, = E 2 = E =2,x G =8,8* 5 6 =, ' 6 =, Przyję to nastę pująe cjednostki " kn IE. ]- [E^j = IG] = =r ; [S] =m ; [CT,]^!' Wymiary dotyczą ce przekrojów podano w metrach. Rys.

18 i r z Rys z Rys z Rys. 3 [356]

19 2 3 AO z Rys AO Rys. 5 6 i ' i i i r q I" I min Ii A A 2 3 AO z Rys. 6 [357]

20 358 Z. GÓRECI " 7. Wnioski Z zastosowań pół bezmomentowej teorii powłok do obliczeń statycznych ortotropowych liniowo- sprę ż ystyc h prę tów cienkoś ciennych pryzmatycznych o przekroju wieloobwodowym zamknię tym z niniejszej pracy wynikają nastę pują ce wnioski.. Opracowana metoda pozwala w sposób automatyczny budować macierze współczynnjków układu równań róż niczkowych dla prę tów pryzmatycznych cienkoś ciennych o przekrojach zamknię tych wieloobwodowych składają cych się z wieloką tow dowolnego kształ tu. 2. W wyniku opracowanego programu na maszynę cyfrową moż na obliczać naprę ż eni a w dowolnym przekroju prę ta. 3. Porównanie opracowanej metody w niniejszej pracy z metodą elementów skoń czonych wykazuje na znacznie szybszy wzrost czasu pracy maszyny cyfrowej wraz ze stopniem skomplikowania przekroju dla metody elementów skoń czonych. Dla iloś ci wę złów w przekroju 3-2 i długoś ci kadłuba statku metrów czas obliczeń według metody przedstawionej w pracy wynosi od.5 min. do minut pracy maszyny cyfrowej ICL W metodzie elementów skoń czonych czas ten jest kilkakrotnie wię kszy dla tych samych przypadków co było potwierdzone informacjami z przemysłu okrę towego gdzie wykonano obliczenia kontrolne. 4. Rozwią zanie podanego w pracy ukł adu równań róż niczkowych stał o się efektywne (nakład pracy, czas obliczeń) po wykorzystaniu metody podanej w [8] polegają cej na rozwijaniu funkcji niewiadomej w sumy wielomianów Czebyszewa, a mał o efektywne w przypadku stosowania znanych metod cał kowania typu np. Rungego- utty. 5. W celu zwię kszenia zakresu stosowalnoś ci metody należy prowadzić dalsze badania nad znalezieniem.odpowiedniego sposobu cał kowania ukł adu równań róż niczkowych równowagi, gdyż metoda przedstawiona w [8] i opisana w [4] jest efektywna dla ukł adów równań róż niczkowych do rzę du 4 tj. dla prę tów o przekroju składają cym się z - 2 wę złów. Literatura cytowana w tekś cie. W. S, CZUWIOWSIJ, Problemy procznosti sudow, Sudostrojenie Leningrad A. F. FIEOFANOW, Stroitielnaja miechanika awiacjonnych konstrukcji, Maszinostrojenie Moskwa Z. GÓRECI, Zastosowanie pół bezmomentowej teorii powł ok do obliczeń kadł ubów bezgrodziowych, Praca doktorska. Instytut Okrę towy Politechniki Gdań skiej 98 (niepublikowana). 4. Z. GÓRECI, M. SPERSI, J. WIĘ COWSRI, Wdroż eniepół bezmomentowej teorii powł ok do obliczeń kadł ubów bezgrodziowych. Praca badawcza Instytut Okrę towy Politechniki Gdań skiej. Gdań sk 976 cz. I, Gdań skl977, cz. II, Gdań sk 979, cz. III, (niepublikowana). 5. J. LEGRAS, Praktyczne metody analizy numerycznej, Wyd. Nauk. Techn. Warszawa MOSZYŃ SI, Rozwią zywanie równań róż niczkowychzwyczajnych na maszynach cyfrowych, Wyd. Nauk Techn. Warszawa J. F. OBRAZCOW, Mietody Razczota na procznoś ćkesonnych konstrukcji tipa krył a, Oborngiz G. OLUREMI- OLAOFE, On the Tchebyschew method of solution of ordinary differential equations, J. of Math. Anal, and Aplic. Vol. 6. No August W. Z. WŁASOW, Tonkostiennyje uprugije stierż ni,gosud. Izdat. Fiz.- Mat, Lit. Moskwa J. WIĘ COWSI, M. SPERSI, J. DREWO, Równania równowagi i obliczenia numeryczne powł ok liniowosprę ż ystycho wielospójnym prostoką tnym przekroju, II onferencja onstrukcje powłokowe, teoria i zastosowanie" Goluń 6 - XI978.

21 ZASTOSOWANIE PÓŁBEZMOMENTOWEJ TOORII POWŁO 359 P e 3 io JU e nphmehehhe nojlv'- BESMOMEHTHOfl TEOPI- Ui OBOJlCmE CTATIWHOMY PACTETY OPTOTPOni- IEIX JIHHEfll- IO- ynpvthx TOHOCTEHHBIX RPIISMATH^ECHX CTEP>HEM IIPOI- I3BOJILHOIXD SAPMTOrO llpot B pasote npeflcrabueno,mcto,t pacmfrra iianpjdrcehiin u nepeaiememifi optotporihmx juiheinio- ynpynix ToHocTeiiiibix nph3matn i ieci<hx CTep>iieii npoh3bojili- ioro 3aptiToro npoijihjia cociasjiniomeroca: iia MHoroyrojiLimOB npoii3boju.iioro o^ieptaniih. IlpHBCfleno npeflnonoicenhh nojiy- 6e3flio.«eHTHoft Teopnil O6OJIC«C na ocuodahiih TeopHH ogajio'ieic B. 3. Bjiacosa. 3iy Teopmo pacmiipeho u npucnocosneno pacqe'tom iia BWJHCnHTCnfci- iiiis MBUBIHBX (3BM). ITpHBeHeHHbiit Merofl nphiaehsho eia- nwnomy pac- ieay 5e3- iicpe6opobbix cyaobtix opnycob. JI,aHŁ>i nphmepw BWMHCJiennH Ha 3BM crep- >iieti o npoh3bojii>iibix oiieptahhhx B npon3bjihhbix paebbix ywiobiinx. Summary THE APLICATION OF SEMI- MOMENTLESS THEORY OF SHELLS IN STATIC COMPUTATION OF ORTOTROPIC LINEAR ELASTIC BARS WITH MULTICIRCUIT CLOSED SECTION In the paper a method of computation of stresses and displacements for ortotropic linear- elastic thinwalled prismatic bars with multicircuit section consisted of polygon with arbitrary form is presented. The assumption of semi- momentles theory of shells is based on V. Z. Vlasov a shell theory. The theory is developed and adopted for computation on a digital computer. The described method is applied in static computation for julls of unbulkhead ships. Examples of numerical computations for bars with different cross- sections and different boundary conditions conclude the paper. Praca została złoż ona w Redakcji dnia 29 listopada 98 roku.